Kan opvoeding puppy niet aan

Ik wilde al jaren lang een hond. Ik ben alleenstaand en werk fulltime, maar had van te voren geregeld dat ik oppas voor de pup zou hebben en dacht dat ik het allemaal prima alleen zou kunnen. Super blij was ik toen ik dan eindelijk de puppy mocht ophalen, maar het opvoeden valt zoveel zwaarder dan gedacht.. Ik heb hem nu 2 maanden en twijfel heel erg of ik het allemaal wel aankan. Ik had voor de komst van de pup al depressie klachten, dacht dat het met de komst van een hond minder zou worden. Ik zou m'n bed 's ochtends wel uitmoeten om hem uit te laten en zou vaker buiten komen. Nu helpen deze dingen me inderdaad wel, maar het opvoeden is zwaar. Ik heb dagelijks huilbuien en schaam me dat ik niet goed ingeschat heb dat een puppy zoveel energie en geld kost.  Hebben meer mensen de puppy tijd zo zwaar ervaren? Ik zit nu heel erg te twijfelen waar ik goed aan doe, hem houden of niet. Ik wil het beste voor de hond en twijfel of ik hem dat wel kan geven op dit moment. 

Depressie en puppy gaan echt niet goed samen, zeker als je er alleen voor staat, snap ook niet waarom zoveel mensen dit denken  Ze kosten veel energie en dat is vaak iets wat met een depressie geregeld ver te zoeken is... Ja enerzijds is het motivatie, maar 9 van de 10 keer is het eerder zo dat het gewoon allemaal te veel wordt ipv iets verbeterd. 

Wat je hiermee moet doen is natuurlijk je eigen keuze. Ik heb in ieder geval nooit getwijfeld aan mijn hondjes toen ze pup waren, ik weet wel dat sommige mensen er ook doorheen zitten in de puppytijd maar dan een half jaar later als de hond wat meer volwassen is toch enorm blij zijn dat ze de hond hebben gehouden. Dus ja... Lastig...

 Bedankt voor je reactie! Ik baal ook echt dat ik het zo verkeerd ingeschat heb.. Ook op financieel vlak heb ik er helemaal niet goed over nagedacht.

Het ene moment denk ik dat het de beste optie is om hem weg te doen, maar vervolgens zit ik met tranen in mijn ogen bij het idee dat hij dan weg is. Ik heb nagedacht of er iemand in mijn directe omgeving hem misschien zou willen, zodat ik hem kan blijven zien en bijvoorbeeld wekelijks een keer oppassen, maar helaas is die mogelijkheid er niet.

 Ik heb idd geen tips voor je situatie, maar ben met het bovenstaande eens. Ik verkeek me heel erg op de tijd en aandacht. Ik wil ook erg graag een 2e hond, maar ik weer nog hoeveel energie het me kostte en daarom de keuze gemaakt om nog te wachten tot ik het wel aan kan. 

1 ding is zeker, zodra de hond beetje uitgepuberd is (bij mij +- een jaar oud) ben je er heel blij mee! En werkt het idd erg positief op je humeur. 

Ha, de puppyblues. Die werkt niet echt lekker samen als je ook al depressieklachten hebt. Ik had me er ook op verkeken, was vergeten hoe zwaar het was. Ik was klein toen Bink kwam, dus dat wist ik niet meer. Toen kwam Beer en die zou grotendeels mijn verantwoording worden. Super, ik was er helemaal klaar voor!! En daar zit je dan, om 2:00 in de tuin. En om 3:00 weer. Om 3:35 ook weer even... Slaaptekort, puppytandjes, plas ruimen.... Shit, daar gaat die roze wolk. En daar ben ik ook keihard van af gedonderd hoor. Slaaptekort en depressieklachten is, lijkt me, een foute combi. Tja, het is nu niet makkelijk en ik kan je niet beloven dat het makkelijker wordt, want dat is ook deels afhankelijk van hoe jij ertegenaan kijkt en hoe jij met je hond omgaat. Als je het er nu bij laat zitten wordt het waarschijnlijk ook niks. De hond gaat ook nog puberen... En er zullen vast meer frustrerende dingen gebeuren.  Een hond is geen medicijn voor een depressie. Een hond geeft je inderdaad zeker motivatie om een dagplanning te maken,  maar er zit nog veel meer aan vast.  Vraag eens rond of er iemand is die af en toe op kan passen en/of ga voor jezelf hulp zoeken, want in een worst case scenario worden je klachten erger en daar worden jullie allebei niet gelukkig van. 

Misschien is het een idee om naar een cursus te gaan met je hond, om er even samen uit te zijn.  Zijn er specifieke dingen waar je tegenaan loopt, bijvoorbeeld qua planning of opvoeding?  Daar kunnen ze je hier vast ook wel mee helpen.

Ik berken het gelukkig niet.dit is mijn 1ste hond, en vond de puppytijd zalig.

Heb nu recent een baby en daartegen is een pup peanuts:-D.

Ik begrijp wel dat als je niet goed in je vel zit,er dringend verandering moet komen...je pup is nu 4 maanden als ik het goed heb?waar maak je je zorgen over?is de pup zindelijk?lukt het om te wandelen,energie om met hem te spelen enz?

We kunnen niet in je hoofd kijken natuurlijk...ik zou sowieso hulp inroepen ivm je depressieve gevoelens.Alleen weet ik niet of de pup weg doen het gevoel niet zal versterken?

Java was ook heel lastig als pup, en daar bovenop nog eens ziek dus nog meer stress. Ik vond het ook heel moeilijk. Misschien omdat ik alles te goed wou doen. Uiteindelijk de schema's naast me gelegd en gewoon zelf gaan kijken wat mijn pup nodig had, en dat bleek helemaal niet zo als de schema's te zijn. Ook als de pup een dutje deed, deed ik een dutje. Uiteindelijk is alles meer dan goed gekomen. 

Ik hoop dat je wat meer hulp kunt krijgen. In welke omgeving woon je?

ik zelf heb nooit een pup gehad , alleen maar herplaatsers.

maar veel mensen hebben deze puppietijd als zwaar ervaren.

dus ook nog alleen met een fulltime baan en een depressie vraagt wel het uiterste van je.

ik kan je geen advies geven wat je moet doen maar ik denk als je volhoud dat je een maatje voor het leven hebt en er sterker uitkomt.

wat voor pup heb je?

Ik vond het juist een prachtige tijd. Mijn aller eerste hond is ze. Elke dag werden we samen sterker en elke dag werd de band intenser. Dus nee ik heb dat niet gehad. Maar kan me bij jou voorstellen dat het dat het misschien erg zwaar voor je is met een depressie.  Maar probeer vol  houden. Als jullie band groeit zal het beter gaan.

Goed van je dat je dit topic geopend heb. Een verse blik in een schijnbaar uitzichtloze situatie kan je soms hoop geven.

Ik herken jouw verhaal. Ook hier huilend op de bank gezeten omdat ik bijv. zó moe was en Twinko niet wilde stoppen met klieren. Vaak had ik de energie niet om hem op te voeden leek het. Depressie en een pup is soms een zware combi. In het begin heb ik vaak gedacht 'waar ben ik aan begonnen..'.

De omslag voor mij kwam toen ik alle opvoed regels die ik had gelezen los liet en m'n gevoel ging volgen. Het aller aller belangrijkste is dat je eerst een fijne band met je pupje krijgt. Ik paste m'n schema een beetje aan aan hem. Sliep hij overdag dan ging ik ook eventjes liggen. Kluifjes waren een uitkomst. Moest ik iets doen gaf ik hem een kluifje en hoorde ik hem een tijdje niet meer. Verwennen is helemaal geen ramp als ze zo klein zijn. Liever later wat dingetjes afleren dan dat je nu op je tandvlees loopt.

Open hier gerust een topic met vragen over opvoeding en de problemen waar je tegenaan loopt. Ik weet dat door een depressie sommige situaties echt hopeloos kunnen voelen, maar stel jezelf kleine doelen en pak alles één voor één aan. Probeer niet alles tegelijk af te leren of aan te leren. En kijk dan ook geregeld terug naar hoe je hondje binnen kwam en wat die allemaal al geleerd heeft. Slaapt ie een keertje een half uurtje langer 's morgens, vier het stiekem een beetje. Loopt ie een stukje braaf mee aan de riem, geef jezelf een schouderklopje. Dat houdt de moed er in.

Is het niet mogelijk voor je om een paar dagen vrij te nemen? Of iets kortere dagen te maken de komende tijd? Even op adem komen..

Je schrijft dat de pup veel geld kost, waar loop je tegen aan ? ......je pup wegdoen bij een ander, dan is bezoeken niet echt een optie, als je de pup wegdoet is die echt van de ander en die moet het maar goed vinden dat je de pup blijft bezoeken....wil je de pup toch houden, ga eens naar een hondenschool, daar zijn allemaal eigenaren met pups die het zelfde doormaken wat jij doormaakt.....   denk ook goed na wat je de pup aandoet als je huilend iedere keer op de bank zit, je pup voelt je stemmingen aan.... vertel eens hoe is je dagindeling met de pup, je bent thuis ? Probeer voor jullie allebei een ritme te vinden, scheelt een heleboel. Als de hondenschool te duur is, heb je een goede vriendin waar je mee op trekt ? Ga samen wandelen met de hond, kom je thuis vraag aan haar of ze eens wilt oppassen op de pup, kan jij even watanders doen.....    een pup is gevoelig voor stres, probeer van je pup te gaan houden, knuffel je pup, als je alleen maar stres voelt voor je pup is er geen hechting straks en krijg je een moeilijke hond, een pup heeft een beschermende omgeving nodig en daar kan jij best veel aan doen, probeer voor beiden een ritme te vinden, en zoek hulp als je je pup wilt houden en die jou kan vertellen hoe het moet, die dan van dichtbij ziet hoe jij met je pup omgaat.

Je hebt depressie klachten en werkt fulltime, heb je het hier al met je huisarts of bedrijfsarts over gehad? Is het niet verstandiger om wat minder te werken voor nu? Heb je medicatie gekregen voor de depressie?

Voor je pup moet je gewoon gaan, jezelf een schop onder de kont geven en er mee bezig gaan.

Ik weet dat het moeilijk is, maar als je zo blijft denken, kom je nergens op dit moment en dat komt ten nadele van de pup en die kan er niks aan doen.

Denk niet te zwaar aan die opvoeding, doe vooral leuke dingetjes samen en ga samen lekker ergens buiten op een bankje zitten en laat de pup heerlijk snuffelen en hier en daar en plasje doen en ga weer naar huis.

Zelf heb ik de puppytijd niet zo ervaren, ik vond het erg leuk. In die tijd woonde ik nog thuis, dus kon m'n moeder ook nog veel voor mij doen. 

Ook toen ik op mezelf ging stonden/en staan nu nog, pa, ma en mn zusje voor me klaar als ik moet werken. Zij laten de hond dan uit of de hond gaat een dagje naar een van de drie.

ik vind wel als je eenmaal ergens voor kiest, dan moet je er ook voor gaan.
ik neem aan dat je wel de nodige informatie heb opgezocht voordat je de pup nam.
elke pup is intensief, dat staat volgens mij overal wel.
een pup voor een depressie helpt natuurlijk niet, daarvoor moet je hulp gaan zoeken bij de ggz.

Jouw verhaal zou zo het mijne kunnen zijn.

Ook ik heb depressieklachten en 4 maanden geleden een pup (van 8 weken toen) in huis genomen. Het was mijn eerste hond en zo leuk als het van tevoren leek, zo afschuwelijk vond ik het toen hij eenmaal in huis rondliep. De eerste tijd had ik hem het liefste zo weer bij de fokker afgeleverd...

Ik kan er hele verhalen over schrijven maar waarschijnlijk heb je meer aan wat ervaringen.

Zoals al genoemd: kluifjes, voor mijn hond met name bullepees, varkens/runderoren en kophuid doen wonderen. Daar is ie lekker een tijd mee bezig zodat ik even op adem kon komen. Ik heb geen bench gebruikt, maar als hij écht niet ophield met klieren ging ie een paar minuutjes op de gang (afgesloten ruimte). 9 van de 10 keer was ie zo moe dat ie ter plekke in slaap viel.

In het weekend probeerde ik vaak bij schoonouders op bezoek te gaan, die hebben zelf een hond, pupsel liep daar lekker achter aan en dan had ik mijn handen vrij.

En inderdaad puppycursus, waar ze je allerhande praktische tips kunnen geven voor de problemen waar je tegen aan loopt.

Als laatste; ook ik heb er serieus over nagedacht mijn pup weg te doen... omdat ik niet in zag hoe ik hem ooit op zou kunnen voeden zonder er zelf aan onderdoor te gaan.

Maar hoewel het echt onwijs zwaar was ben ik nu (6 maanden oud...)blij dat ik heb volgehouden. Uiteraard heeft hij nog wel zijn streken, maar hij slaapt keurig door tot half 8/8 uur (meestal dan)... en vooral dat scheelt heel veel energie. Het wordt echt beter!!

Je mag me ook altijd even berichten als je meer wilt horen van mijn ervaring met de combinatie pup/depressie :)

Ik begrijp dat je er af en toe helemaal doorheen zit met een pup en last van depressieve klachten. Ik weet ook niet hoe mensen er bij komen dat een pup je door een depressie kan helpen, pups kunnen zo af en toe knap vermoeiend zijn iets waar je dan niet op zit te wachten.

Pups/honden kosten geld maar dit is bekent, toch? Is er iets met je pup waar door de kosten oplopen?

Ik denk dat het goed is om naar de huisarts te gaan met je klachten die denk ik uiteindelijk het grootste probleem zijn.

Als je het écht niet aan kan, vraag dan aan de fokker of je je pupje mag terug brengen. Noch jij noch je hondje worden gelukkig op deze manier.

Er zijn er hier veel die de pup tijd als zwaar ervaren,  er zijn er al een aantal die het als te zwaar ervaren. Maar meeste mensen klagen even,  lopen en tijdje op het tandvlees en zetten na hun verhaal hier kwijt te kunnen hun schouders er weer onder.

Ik heb er verder geen ervaring mee, ik heb niets met puppy's een zou er ook zeker het geduld niet voor hebben, geef mij maar een herplaatsers. 

Maar de ervaring is dat het beter gaat worden met een pup en dat je op gegeven moment weer beetje kan adem halen. Wordt dan niet alvast te blij want het is dan de bedoeling om je op te laden voor de pubertijd. 

Maar komt echt goed! Tanden op elkaar,schouders eronder en hop gaan met die banaan! 

Een pup is heel veel werk, en dan ligt het ook nog aan je situatie, karakter v.d. pup of het ras, dat zal meespelen, denk ik. 

Ik vond een boxerpup opvoeden met 2 jonge kinderen ook zwaar en het viel ook tegen, hoor. Maar op een gegeven moment wordt het wel makkelijker en krijg je meer rust. 

Nu heb ik een havanezertje, ben je ook druk mee, maar dan weet je hoe het gaat worden, mijn kinderen zijn nu stuk ouder, dus konden meehelpen en het is een compleet ander hondje. Peuleschil tegenover een boxerpup. 

Maar bij beiden heb je er het eerste half jaar erg druk mee. Dus ik begrijp je probleem. Kan alleen zeggen dat het in de toekomst beter gaat worden. Voor nu moet je de keuze maken, zet je even door en ga je in de toekomst genieten van je hond, of kies je er voor om het bijltje er bij neer te leggen, maar wel rust te krijgen. Je depressiviteit zal daardoor niet verdwijnen, je krijgt alleen meer rust. 

Sterkte!

Ik herken dit gelukkig ook niet. Ik vond de opvoeding echt heerlijk. Ookal was het de grootste draak ooit, en vrienden en familie vroegen echt af hoe ik het vol kon houden met dat monster. Maar ik genoot er van, had ook 7 weken  vakantie en daarna kon ik vanuit mijn stage tussen de middag maar huis. dus alle tijd om te wennen. 

Wat voor jou de beste oplossing gaat zijn kunnen wij je niet vertellen. Als je er nu al zo tegenaan loopt, ook op financieel gebied is het misschien een idee hem terug naar de fokker te brengen, nu is je pup nog jong, en kan nog veel leren en makkelijker overschakelen naar een nieuw gezin.. dat is anders als dat je hem over een lange tijd gaat hetplaatsen. 

Aan de andere kant ben ook ik van mening dat, als je ergens voor kiest, je er ook voor moet gaan. Je hebt waarschijnlijk op voorhand al voor informatie gezocht en nergens staat dat een puppy opvoeden makkelijk is. Je wist dus waar je aan begon. 

Kijk gewoon naar je lieve pup, grote kans dat alles beter wordt, ga er 100 % voor of gewoon niet, want je pup zal ook voelen dat dit geen prettige situatie is. 

Hier nu een boxer puber en die puppytijd was ook niet helemaal mijn ding.. vond het wel leuk hoor maar heb nu een hond van 9 maanden die goed luistert en waar ik heerlijk mee kan wandelen. Dat getut met zo een pup was gewoon niet helemaal mijn ding. Vind het opvoeden wel enorm leuk en samen allemaal dingen ondernemen.

Wij hadden in het begin veel medische pech, dat was wel zwaar. Hij had o.a. giardia en eindeloos aan de diarree waardoor wij s nachts er veel uit moesten en het hele huis inclusief speeltjes, mandjes etc elke dag goed moesten ontsmetten.

Wij werken ook fulltime maar mijn partner doet ook erg veel dus dat scheelt. Lijkt me als je alleen bent inderdaad pittig. Met een depressie heb ik geen ervaring en kan je daar niet mee helpen. 

Denk wel dat je voor jezelf en je pup snel een keuze moet maken. Ga je er voor of is het te zwaar. Alleen jij kan die beslissing nemen. Ga je er voor stel dan gerust je vragen op het forum. Hier zitten veel leden met veel ervaring en handige tips! Wordt dit je echter te zwaar wat ook begrijpelijk is zorg dan zo snel mogelijk dat je pup een goed huisje krijgt. Neem bijvoorbeeld contact op met de fokker. 

Oja nog een tip, valt het financieel tegen. Is je pup verzekerd? Zeker nu het nog een pup is zou ik dat dan wel doen! Mocht er namelijk ooit medisch iets zijn kan je de hond tenminste wel helpen. Kosten bij de dierenarts kunnen al snel oplopen. 

Hij is nu 4,5 maand. Ik ben met hem naar puppy cursus geweest. Eigenlijk is het ook een super makkelijke pup. hij is zindelijk, bijt niet aan meubels, kent de standaard commando's, kan al eventjes alleen zijn, speelt leuk met andere honden en is niet snel bang voor dingen.

Voor de dagen dat ik werk gaat hij naar een oppas. Hij moet vaker dan ik van te voren had gedacht naar de betaalde oppas, wat dus financieel tegenvalt. 

Ik werk onregelmatig en het zorgen dat ik elke week oppas voor hem heb geeft me veel stress. Ook iets wat ik van te voren had kunnen bedenken, maar ik dacht dat dit allemaal makkelijk zou lukken. 

Iemand vroeg waar ik woon, ik woon in Flevoland. Ik ga volgende week naar de huisarts. Heb een tijdje geleden een aantal gesprekken gehad met een coach, maar dit heeft niet geholpen. Ik hoop dat de huisarts me verder kan helpen. Wil inderdaad ook naar mijn manager gaan of ik een paar dagen vrij mag zodat ik even rust heb. 

De dingen waar ik het meeste tegen aan loop zijn vooral praktisch en hebben niet veel met de pup zelf te maken. Het geregel van oppas, de financiële kant die hoger is dan ik van te voren had verwacht, en ik wist dat het mijn vrijheid zou beperken en vond dit geen probleem, maar ook dit valt eigenlijk tegen. 

Verder vind ik het wandelen, en met hem spelen/commando's leren de meeste dagen leuk. 

Ik vond het ook altijd heel slecht als mensen een hond aanschaffen en hierna weer weg doen, ben het er ook mee eens dat je een hond voor zijn leven aanschaft en niet na een paar maanden weer weg kunt doen. Daarom voel ik mij er zelf zo slecht over dat ik erover nadenk soms. 

Ik heb een hondenverzekering! Inderdaad juist genomen voor als hij bijv. Een dure operatie zou moeten die ik niet kan betalen.  

welk ras is het? en je moet gewoon geduld hebben, het hondje kent alleen aan jou en ziet jou het liefste van al. Geduld en het komt allemaal wel goed zou ik zeggen

 Het is een vuilnisbakken ras. Kwart labrador, dus wordt een grote hond. 

Helaas niet in de buurt, anders had ik graag geholpen met oppassen. Ben je al bekend met hondenoppas.nl? 

Ook iets om te bekijken is oopoes hondenoppas. Daar vind je ouderen uit de buurt die graag af en toe een hondje willen opvangen of uitlaten.

Het is ook best pittig hoor het opvoeden van een hondje.  Maar zodadelijk gaat je band met je hond steeds sterker worden en de beperkingen minder.

Misschien is het ook iets om nog een vervolgcursus te gaan doen, lekker iets samen met je hond gaan doen? 

Mag ik vragen wat je nu precies zo zwaar vindt?

 Dit...........    De dingen waar ik het meeste tegen aan loop zijn vooral praktisch en hebben niet veel met de pup zelf te maken. Het geregel van oppas, de financiële kant die hoger is dan ik van te voren had verwacht, en ik wist dat het mijn vrijheid zou beperken en vond dit geen probleem, maar ook dit valt eigenlijk tegen. Verder vind ik het wandelen, en met hem spelen/commando's leren de meeste dagen leuk. Ik vond het ook altijd heel slecht als mensen een hond aanschaffen en hierna weer weg doen, ben het er ook mee eens dat je een hond voor zijn leven aanschaft en niet na een paar maanden weer weg kunt doen. Daarom voel ik mij er zelf zo slecht over dat ik erover nadenk soms. 

Het komt me heel bekend voor.. Ik heb vroeger ook in dezelfde situatie gezeten en ik heb uiteindelijk wel besloten om de pup weg te doen. Die beslissing werd mede wel gemaakt omdat iemand me uit mijn depressie wou helpen maar ze deed het enkel op de verkeerde manier en daardoor liep het helemaal fout.. Nu heb ik er uiteindelijk wel soms spijt van dat ik haar heb weg gedaan (niet naar een asiel, gelukkig), want uiteindelijk was de tijd dat ik haar had echt wel een hele mooie periode van mijn leven, en ik vind het spijtig dat ik dat op het moment zelf niet zag. Maar ik zat toen net zoals jij in een emotionele rollercoaster, moest mijn tranen vaak ophouden tot ik op mijn kamer zat en dan konden de huilbuien beginnen. x) 
Terwijl dat ik echt wel genoten heb van haar en zij echt wel de rede was dat ik 's ochtends zonder zuchten of blazen uit mijn bed kwam, wat normaal gezien anders heel wat moeilijker is. 

Dus als ik jou was zou ik er vooral voor zorgen dat je zelf op mentaal gebied geholpen wordt, want zoals ik hier lees heb je echt een super puppy dus daar ligt het zeker niet aan. 
Heb je ook de mogelijkheid om een tijdje vrijaf te nemen van je werk? Denk dat je op die manier ook heel wat dingen op een rijtje zal kunnen zetten. 

"  Dit...........    De dingen waar ik het meeste tegen aan loop zijn vooral praktisch en hebben niet veel met de pup zelf te maken. Het geregel van oppas, de financiële kant die hoger is dan ik van te voren had verwacht, en ik wist dat het mijn vrijheid zou beperken en vond dit geen probleem, maar ook dit valt eigenlijk tegen. Verder vind ik het wandelen, en met hem spelen/commando's leren de meeste dagen leuk. Ik vond het ook altijd heel slecht als mensen een hond aanschaffen en hierna weer weg doen, ben het er ook mee eens dat je een hond voor zijn leven aanschaft en niet na een paar maanden weer weg kunt doen. Daarom voel ik mij er zelf zo slecht over dat ik erover nadenk soms.  "

Willemijn, baasje van Bamse......en Ogin

 Wat ik als zwaar ervoer was het continue opletten, scherp opletten en dan tóch steeds net te laat zijn als ze ergens plaste als mijn blik net een minuut afdwaalde.. Maar ik was ook alleenstaand, met baan én jonge kinderen dus ik had het al erg druk.

Mijn oplossing was veel er op uit. Buiten hoefde ik niet 100% scherp te zijn en was 90% ruim voldoende. Dan was het geen ramp als ik even in gesprek was met een kind.