Je bent echt niet de enige waarbij de puppentijd en de verantwoordelijk bij het hebben van een hond tegenvalt.
Gelukkig gaat het meestal goed komen.
Je kent je hond nog maar net en het is zoo wennen.
Ik wist van te voren dat hey zwaar zou worden doordat ik al een hond heb en eerder heb gehad.
Maar nu gaat het me gemakkelijker af dan voorheen.
Zoals ik het lees is het, het financiële plaatje qua oppas.
Kan de oppas straks niet bij jou komen als je pup als je pup groter is om een paar keer uit te laten bv en kunnen jullie geen andere afspraken over de kosten maken?
Of plaats een advertentie dat je iemand zoekt die het leuk vindt om op te passen of uitlaten tegen een kleine vergoeding.
En misschien kun je hier een account aanmaken zodat je lekker van je af kunt schrijven etc
Het is in het geheel niet erg als je er zo tegen opziet, vind het al heel wat dat je het hier komt vertellen dat het je tegen valt, zorg voor een vangnet, als je het even niet ziet zitten dat je het even uit handen kan geven, geloof me, een hond is juist heerlijk om zorgen die je hebt te delen met een hond....neem de hond met een lekker bot op schoot, ga op de grond zitten, aai je hond over zijn ruggetje, moet je eens voelen hoe jij je dan gaat voelen.....wandelen , je gaat een mooie tijd tegemoet, lekker weer, even je zorgen opzij zetten tijdens zo,n wandeling... vraag een vriendin mee , zodat je niet alleen hoef als je dat tegen valt.
Ik heb mijn hond vanaf 10 maanden onzindelijk super angstig heeeel veel gesloopt. Ik ben 200 per maand aan oppaskosten kwijt werk onregelmatig hij zou eigenlijk naar mijn tante gaan. En heb vaak met Mn handen in het haar gezeten. Dat waren voornamelijk de gedragsproblemen die naar voren kwamen en nog steeds aanwezig zijn. Hij kan niet mee op bezoek en als ik bezoek ontvang moet die aangelijnd zijn. Oppas is eigenlijk de enigste waar die naar toe kan omdat die bij familie huilt. Maar overal is een mouw aan te passen, ik vraag vakantie als de oppas weg gaat bv. En ik plan bewust tijd voor mezelf, afgelopen zomer heb ik heel even gedacht is dit wel goed moet ik toch niet naar wat anders kiJken? Gelukkig snel overheen gestapt wat hier binnenkomt gaat niet meer weg en ik ben echt helemaal gek op hem en hij op mij.
Misschien ook wat tijd voor jezelf plannen zodat je wat meer draagkracht krijgt? Dat is wat ik bij mezelf merk want soms is het zwaar alleen.
Kijk ook naar de leuke dingen juist jij kan je pup vormen iets wat bij een herplaatsen niet meer kan, je hond komt uit de pubertijd.. onderneem leuke dingen met m. Als ik het zo lees zijn het voornamelijk de praktische dingen, en daar Kun je mee leren dealen aanpassen en accepteren dat het nu eenmaal zo is.
Nu ze inmiddels 4,5 jaar is durf ik het wel online te gooien. ;) Wat had ik een spijt van Evy toen ze een pup was af en toe. Zijn weken geweest waar in ik dagelijks heb staan huilen en wij waren met vier, al lag de hoofdverzorging bij mij.
Evy was als pup verschrikkelijk. Beet alles kapot, kon geen seconde alleen of ze had wel weer iets te pakken. Hebben regelmatig bij de dierenarts gezeten omdat ze iets op had wat niet geschikt was voor kleine puppy's, wat weer een flinke rekening gaf. De bench vormde deels een uitkomst. Het was fijn voor als wij weg waren, maar als je thuis bent ga je de pup niet constant in de bench doen. Vond ik gewoon niet kunnen.
Kluiven hielp tot op zekere hoogte. Evy was een zeer levendige pup. Kluiven was lekker en tot op zekere hoogte vormde het een bevrediging, maar daarna ging ze al snel op zoek naar een nieuw avontuur (de meubels). Die twee uur slaap die ze telkens had, waren veel en veel te kort voor mijn gevoel.
Uiteindelijk stond ik huilend bij de instructeur op de hondenschool. We gingen het nog één keer proberen en anders zou ze voor twee weken daar logeren, zodat we allemaal even op adem konden komen. Hoop handvaten mee gekregen en ik kan blij vertellen dat we er doorheen zijn gekomen.
Na alle huilbuien, slechte nachten, gesloopte meubels, kabels, schoenen, sokken, ondergoed, kleden, handdoeken, gordijnen, bureaustoel, etc. kan ik mij geen geweldiger meisje wensen. Het was echt héél zwaar, maar ze is ontzettend stabiel geworden en is nu echt het hondje waar ik 24/7 op kan bouwen. Luistert netjes, komt tegenwoordig alle sokken, onderbroeken en handdoeken brengen ipv slopen (fijne upgrade :P ) en is heerlijk relaxt. Naar slopen taalt ze niet meer, maar kluiven zijn nog steeds erg snel op en geven weinig voldoening. Hahaha.
Ik ben blij dat ik uiteindelijk door heb gezet, want ik had haar nooit willen missen in mijn leven. Het is wel heel pittig en zwaar, zeker als je er alleen voor staat. Maar als de hond eenmaal volwassen is, dan heb je er hopelijk een maatje aan voor het leven!
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?