Gezonde hond laten inslapen?

Ik denk dat je nooit kunt oordelen als je de hond niet dagelijks meemaakt.

In NL mag je altijd en hond zonder reden in laten slapen (wettelijk gezien). Als die hond elke dag lijd omdat hij een gedragsprobleem heeft en niemand hem kan helpen, maakt het dan uit of hij lichamelijk gezond was of niet?

Meningen zullen hierover verschillen maar als een gediplomeerd gedragstherapeut inslapen als enige optie ziet, is dat niet voor niks. (ik weet natuurlijk niet of die gedragstherapeut gediplomeerd was of niet want iedereen mag zich gt noemen)

Als je niet dagelijks met die hond in aanraking bent geweest kan je in mijn ogen niet goed oordelen over de situatie. Misschien sloeg het zodra de voordeur dicht was wel helemaal om.

Ook ik heb vorige week de hartverscheurende beslissing moeten nemen om mijn Duitse Herder te laten inslapen. Als pup is hij van het Oostblok gekomen en is via familie die er niet meer voor kon zorgen 5 jaar geleden bij mij terecht gekomen. We kenden hem al van voordien want we kwamen er bijna dagelijks over de vloer en het was een vrolijke en speelse hond. En toen ging het langzaam aan bergafwaarts. Bij bezoekers werd hij steeds onrustiger en uiteindelijk ook agressief, waardoor we hem moesten afzonderen telkens er bezoek kwam. Daarna heeft hij de kinderen lastig gevallen die er ook littekens aan arm en hand aan over hebben gehouden. Zelfs gaan wandelen werd een stressvolle bedoening omdat ik nooit vooraf wist hoe hij zou reageren op voorbijgangers. Uiteindelijk was ik, zijn baasje, nog de enige die met hem op een ongedwongen manier kon omgaan. Tot vorige week: plots had hij ook mijn arm beet. Ik heb er alleen een blauwe plek aan overgehouden maar omdat ik wist tot wat hij in staat was en niemand mij hulp kon bieden bij een echte aanval moest ik dringend gaan nadenken over de toekomst. Ik heb met dierenartsen en gedragstherapeuten overlegd, maar het kwam steeds op hetzelfde neer: niemand kon me garanderen dat hij niet opnieuw agressief gedrag zou gaan vertonen. Herplaatsen zou bijna onmogelijk zijn omdat er zeer weinig mensen bereid zijn om met moeilijke honden te werken. Ik was ook niet overtuigd dat dit voor hem de beste oplossing was want je weet niet waar je dier terecht komt en hoe hij daar behandeld zal worden. In een gewoon gezin kon hij zeker niet meer terecht en dan blijven er niet veel opties meer over. Ondanks zijn heftig karakter en "slechte" momenten heeft hij bij mij nooit slaag gehad en daar ben ik best wel fier op. Maar uiteindelijk was er maar 1 verstandige keuze meer over en heb ik hem laten inslapen. Ik heb hem laten cremeren en nu is hij weer thuis. Het gemis is verschrikkelijk en je blijft ook twijfelen of je wel de juiste beslissing hebt genomen. Als ik er met de kinderen over praat komt er vaak naar boven dat het soms leek of er, zonder enige aanleiding, een knop werd omgedraaid in zijn kop waardoor zijn hele houding plots veranderde en hij gevaarlijk begon te grollen. Wanneer een mens zulke plotse ommezwaai maakt leg je waarschijnlijk sneller de link naar psychologische problemen of schizofrenie. Volgens de dierenarts zou dit ook wel kunnen maar op internet heb ik alleen kunnen terugvinden dat dit zeer moeilijk te observeren en onderzoeken is en er geen grondig wetenschappelijk bewijs is of het al dan niet kan voorkomen bij dieren. Het is intussen een week geleden en de hevigste emoties ebben stillaan weg maar het verdriet en het gemis blijven.

Ik wens iedereen die afscheid heeft moeten nemen van zijn/haar huisdier veel sterkte en denk vooral vaak terug aan de mooie momenten die jullie samen hebben beleefd.

Nancy.. 

Omdat ik je nu in mijn hoofd vreselijk aan het veroordelen ben over deze keuze die ik natuurlijk nu alleen lees door dit korte stukje tekst wil ik je vragen nog een paar dingen op te helderen.. Want ik kan met mn kop niet bij zon beslissing komen.

Heb je n hersenscan laten doen? Dat ie niet n tumor of iets dergelijks had? Of verder lichamelijk onderzoek om pijn uit te sluiten? 

Hebben de gedragstherapeuten de hond daadwerkelijk gezien? Omdat je zegt gesproken te hebben met gt's

Want ik snap het nog niet helemaal..

 hoi - ik wens me zeker op niets uit te spreken over uw hond, ook weet ik niet waarom je schizofrenie of zoiets vermoed , maar los daarvan (en btw ik ben geen dokter of zoiets) vraag ik me af wat 1 goed argument zou kunnen zijn om te vermoeden dat het niet zou kunnen voorkomen bij dieren. Autisme en schizofrenie is een beetje als een potje nat, vaak moeilijk van elkaar te onderscheiden, gaan bv beiden vaak geassocieerd met OCD - beiden typisch geassocieerd met een verstoord niveau van neurotransmitters ( zoals serotine/dopamine) veroorzaakt door een prenataal probleem. bio-chemisch gesproken functioneren we allen hetzelfde als je het mij vraagt  , een zwaar aangetast hormonaal/neurotransmitters systeem is een even zwaar probleem voor een hond als voor gelijk welk ander dierensoort en veroorzaken als je het mij vraagt zéér analoge symptonen.