Gezonde hond laten inslapen?

Gisteren zag ik iemand die een hond heeft van 3jr. Ik vroeg hoe het ermee was ( ze volgde gedragstherapie met hem want hij had enkele problemen) ze wist me te vertellen hij ingeslapen werd, toen ik vroeg of hij ziek was zei ze 'hij had aanvallen van agressie, het werd gevaarlijk, we hebben alles geprobeerd' ik weet dat ze idd training geprobeerd hebben, dan een therapeut ingeschakeld, weet niet welke, maar t mocht niet zijn. Nu vraag ik me wel af 'kan een hond echt zo agressief worden dat niets nog helpt en inslapen noodzakelijk is?' Ik schrok hier wat van. De hond was lichamelijk gezond. Ik vind het een beetje fout van de dierenarts persoonlijk. Men kon toch ook de hond adviseren te herplaatsen naar een rustige thuis zonder andere honden of kinderen? Mensen met ervaring met een 'moeilijke hond' of een ervaren gedragstherapeut inschakelen? Wat vinden jullie van het inslapen van een lichamelijk gezonde hond?

Als de hond inderdaad lichamelijk gezond was (dus ook geen hersenproblemen? Is dit getest?), dan zou ik inderdaad door trainen. 

Maar. Tot hoe ver ga je? Wacht je tot hij een keer een kind verwondt of een hond dood bijt? 

Herplaats je hem, in de hoop dat hij daar ineens een totaal andere hond is? Is die hoop wel realistisch? Wil je een ander opzadelen met je problemen? 

Ik heb met mijn hond 2 jaar bij gedragstherapeuten, dierenartsen, orthomanuelen en trainers gelopen. Uiteindelijk bleef er een zielig hoopje hond over die zijn bench niet uit wilde en uitviel naar iedereen die hem wilde steunen. Hij beet mij. 

Is je hond dan nog gelukkig? 

Nu had mijn hond meer dan alleen een gedragsmatige tik en was hij uiteindelijk niet gezond. Maar dit dacht ik wel altijd. 

Het is voor een eigenaar HEEL moeilijk om dit proces door te gaan. Het slurpt energie, ik kan niet eens uitleggen hoe enorm je je leven aan moet passen om zo'n soort hond te begeleiden. 

Ik heb de situatie van deze mensen niet gezien, maar uit eigen ervaring snap ik de keuze. Ookal is deze moeilijk.

Misschien heeft ie wel iets in zijn kop zitten waar ze niets van weten... ik weet niet.. lijkt me een vreselijke situatie. Een hond die zomaar agressief is, zou ík in ieder geval niet overnemen van iemand.

ik kon een hond die 100% gezond was die ingeslapen is.

en terecht.

nadat een van de baasjes was overleden is die hond het letterlijk gek geworden.

Ze hebben 2 jaar met diverse trainers geprobeerd de hond te trainen maar was zeer agressief en beet alles wat ie tegenkwam.

hij ontsnapte zelfs om een voorbijganger aan te vallen.

Dus ja soms is het niet anders.

Iemand die alles geprobeerd heeft en toch besluit om de hond in te laten slapen zal daar een hele goede reden voor hebben.

Het vergt moed en is één van de afschuwelijkste beslissingen die een baas moet nemen.

Het verscheurt je.

Soms is die keuze beter dan herplaatsen,je legt de ellende bij een ander. Soms moet je een hond zijn rust gunnen,is beter dan dat hij van hand tot hand gaat.

Heb alleen maar respect voor mensen die zo een moeilijke wel overdachte beslissing nemen.

Niemand kan daarover oordelen,het is iets tussen baas en dierenarts.

Schoonmoeder had vroeger een lhasa apso, 6 jaar een geweldige hond geweest. Tot op 1 dag hij was omgeslagen, had een kind van 4 in zijn gezicht gebeten.. gerdagstherepeut enzv erbij, bleef onvoorspelbaar.. haar kinderen waren nog heel jong ze durfde niet eens 5 min de was boven te doen om.dat ze dan de hond alleen liet met de kinderen.. op een gegeven moment weet aggressief gedrag vertoont en toen echt laten inslapen.. 

Ja hoor dat kan zeker. Herplaatsen is allemaal leuk en aardig, maar ervaren baasjes die een rustige thuissituatie hebben, afgelegen wonen, en tijd en energie willen steken in een agressieve hond waarbij verschillende trainingen en gedragstherapie niet hebben geholpen... die zijn er niet zoveel. 

Daarnaast moet je je afvragen of je zoiets wel zou moeten willen. Als een hond bewezen heeft een gevaar te vormen voor andere mensen, moet je een ander daarmee wel wíllen opzadelen? Of kun je dan niet beter je verantwoording nemen en de hond laten inslapen? 

Je kunt zelf wel denken oh wat zielig, ik zou er nóg veel meer geld, tijd en energie in hebben gestoken om door te trainen... maar dat is voor lang niet iedereen realistisch. Ik zou een ander dan ook niet bekritiseren als zij de beslissing maken om hun agressieve hond in te laten slapen. Het is ongetwijfeld een hele zware beslissing die genomen wordt na heel lange stressvolle tijd, ook voor de hond zelf. 

Een gevaarlijk agressieve hond is niet 100% gezond.

Helaas zijn er zulke honden. En herplaatsen is het probleem verplaatsen, maar niet oplossen.

Van horen zeggen, maar het gebeurd zeker dat het beter is de hond in te laten slapen als deze te agressief is, daar gaat geen nachtje slapen overheen......als blijkt dat de hond een gevaar vormt voor anderen, dan is de hond niet gezond, en er zal echt advies en iemand bij geweest zijn, je eigen hond inslapen doe je niet zomaar.

 Afhankelijk van wie en wat er gedaan werd, valt of staat alles.

Over dat "alles geprobeerd" heb ik altijd wel mijn twijfels hoor.

Vaak moet je juist niets anders doen dan het vertrouwen winnen.

Vollop gaan trainen met bepaalde honden terwijl je geen idee hebt van hoe een hond communiceert kan heel averechts werken. Zou er werkelijk geprobeerd zijn te "luisteren" naar wat de hond zelf aangeeft?

Ik denk ook dat mensen zijn die een bepaalde verwachting hebben van een hond als ze die in huis halen, en als de hond er niet aan voldoet dat er getraind gaat worden om hem toch zover te krijgen en afhankelijk van het ras kan je hem zeker agressief maken door onwetendheid.

Haal je dan ook nog een gt in huis met rare ideeen en opvattingen wat het alleen maar erger maakt, tja dan wordt de hond alleen maar meer agressief.

En dan is er nog wat stress (ik neem aan dat een "agressieve" hond veel stress voelt) doet met het lichaam, het is lichaam is constant in een fight or flight toestand, het zenuwstelsel wordt aangetast, waardoor andere stelsels ook weer aangetast worden. Er kunnen veel problemen ontstaan, bijv. schildklierproblemen, wat ook weer enorme invloed op het gedrag heeft. 

Om dat terug te draaien en het lichaam uit die toestand te halen kost tijd en inzicht, hoe te handelen, welk voedsel, welke supplementen.

Zou dat echt allemaal serieus onderzocht zijn?

Ik denk zelf dat agressiviteit een reaktie is, niet een op zich staande ziekte of afwijking en dat dat dus teruggedraait kan worden.

(Tenzij de agressiviteit volgt uit een vergevorderd stadium van bepaalde ziektes misschien, maar dan is de hond dus niet gezond)

Tja dat is echt lastig te beoordelen. Als de mensen alles gedaan hebben dan kun je het ook zien als de hond zijn rust gunnen in plaats van hand tot hand laten gaan.

Ik ken ook iemand die een gezonde rottweiler heeft laten inslapen van ander half jaar. Ze dachten aan het rage syndroom.  Viel zomaar aan elke keer zelfs het eigen baasje, eigelijk iedereen die in de buurt was als zijn gedrag ineens omsloeg. Van alles geprobeerd.  De maat was vol toen de schoondochter vol in de schouder werd gebeten op het moment dat nadat de hond zelf bij haar voor een aai kwam en toen ze stopte en wilde weg lopen viel hij aan. Flinke bijtwond.  Het is en blijft triest maar ook moedig om zo'n zware beslissing te nemen. 

Zeer pijnlijke herinnering maar wij hebben het gedaan 

De vriendin van mijn vader wou een hond met haar gezin. "Ja wat mooi zo'n zilvere pup. Pak die daar, die is lekker eigenwijs...wat schattig...wat een sterk kereltje....."

Nu dat kereltje is een grote, sterke en hyper Weimaraner geworden aan wie natuurlijk geen houden meer was. De oudste dochter was er nog net de baas over, terwijl moeder en de andere 2 kinderen er vooral schrik van hadden. Het kon zo niet langer. De hond moest weg.

Als tussenoplossing is hij bij ons komen wonen. Mijn vader, broer en ik. We hadden vroeger ook 2 kleine hondjes. We wouden hen wel helpen...het was voor even toch?

Maar ja, je geraakt gehecht aan een dier...ook al is hij onberekenbaar en trek je jezelf soms de haren uit van frustratie....dus toen hij eventueel naar het aziel zou gaan voor herplaatsing zeiden we dat hij toch bij ons mocht blijven.

Trainen, gedragstherapeute en vooral veel geld in heropvoeding...het ging beter...tot er weer eens iets gebeurde. Dan was het "F*CK dat beest....." tot hij weer lief op je schoot kwam liggen en de liefde weer eens zo groot was.

Dan is mijn vader gaan samenwonen met zijn vriendin...ja dus terug naar het gezin van waar hij eigenlijk kwam. Ik en mijn broer waren tegen dan het huis al uit. Je kan het al raden.....er was geen plaats meer voor hem. Mijn vader kwam meer en meer onder druk en moest bijna kiezen tussen het gezin of de hond. 

Dan werd mijn vader nog eens opa van mijn schattige tweeling neefjes en het feit dat zij niet konden komen spelen omdat Max te onveilig was, was de doorslag. 

We hebben dan dus een oplossing gezocht, adoptie, herplaatsing....Maar het is alsof hij het wist. Elke...Maar dan ook ELKE persoon die kwam kijken naar hem en kwam wandelen, kreeg een hap, een snauw of erger op't einde van de wandeling. Ja tuurlijk reden die mensen met een rotvaart weer weg. "Veel plezier met je moordhond"

Hem laten verkommeren in een asiel konden we ook niet. Dus dan hebben we van ons hart een steen gemaakt....en hem laten inslapen. 

Als ik het nu typ krijg ik het nog moeilijk. Ik vergeet het nooit. Mijn vader en ik, tranen met tuiten toen hij zijn eerste spuitje kreeg om in te slapen....en dan het tweede...het fatale. Man man man. Je vader zien huilen is niet makkelijk. En wat we die dag gedaan hebben ook niet.

Hij was toen ongeveer 3 jaar.

Een gezonde hond laten inslapen....het kan. Want draai en keer het hoe je wilt, misschien vind je ons lafaards...maar Max was gewoon niet gezond in zijn hoofd.

Een vreselijk begin in de cruciale fase van de opvoeding plus een latere gezinssituatie waar hij niet welkom in was....plus absolute onberekenbaarheid...

F*cking pijnlijk...maar ons leek het toen de beste oplossing. En geloof je. Een hond inslapen doe je niet zomaar hoor.

Het doet pijn, het brandt...ook al staan je armen vol schrammen van diezelfde hond. Het blijft natuurlijk je hondje 

 Tja. dat kan je alleen maar geval per geval bekijken.

Als je alle betrokkenen en de gehele situatie kent. Algemeen valt daar geen uitspraak over te doen, vind ik.

Want wat is agressie? Wat is 'alles geprobeerd'? Wie zijn de mensen en wie is de hond en wat is hun onderlinge relatie...

Had de hond misschien last van 'Rage Syndrome'? Dat is een vorm van epilepsie (dat vermoeden ze, althans) waardoor een hond uit het niets aanvalt en gaat bijten - en een paar minuten later gaat de knop weer om en heeft de hond zelf geen idee wat er gebeurd is en is de kluts kwijt.

Vroeger werd dit Red Cocker Syndrome genoemd, maar tegenwoordig komt het niet alleen meer bij Rode Cocker Spaniels voor, maar ook bij o.a. Golden Retrievers, Border Collies, Berner Sennen en andere doorgefokte rassen. Ze weten niet precies wat het is, maar het is wel erfelijk... Trainen en therapie heeft weinig zin, soms helpt medicatie even, maar dan gaat het meestsl toch weer mis en wordt er iemand gebeten... Omdat je het zo slecht ziet aankomen, heb je dus een tikkende tijdbom in huis. De meeste baasjes beslissen dan uiteindelijk toch dat de hond moet worden ingeslapen...

 https://en.wikipedia.org/wiki/Rage_syndrome

" En herplaatsen is het probleem verplaatsen, maar niet oplossen. "

jantien

Helaas wordt er nog steeds rond gesmeten en in ons brain gestampt dat het gewoon een kwestie van opvoeding is, en helaas bestaan er daardoor mensen zoals als ik die effectief zo dom zijn om een hond met reeds gekende agressie probleem effectief in huis te nemen.

Een agressieve pup – dat bestaat toch niet ? Helaas maken deze zelfde mensen dan nog eens opnieuw dezelfde fout, waarom omdat het –niet bestaan van agressie (tenzij misschien een hersentumor of zo..) buiten de opvoeding ons zo zwaar ingestampt is.

… ondanks het eigenlijk 100% zeker te zijn dat er iets fout was met onze hond, hebben nooit ook maar een fractie van een seconde overwogen onze hond te laten inslapen omwille van de agressie problemen. . Mensen denken op zo een moment met hun emoties, niet met hun verstand, de hond wordt herplaatst. Onze enige hoop was eigenlijk dat wat onze verstand ons vertelde totaal fout was – en ook al zie je eigenlijk het volledig tegendeel voor uw ogen –blijf je hopen op wat je altijd bent aangeleerd het is een kwestie van opvoeding en dat je gewoon een DA kan binnen stappen voor te laten kijken of een hond “gezond genoeg ” is of niet – helaas is dat niet het geval. Het is zeker niet omdat een DA bij een onderzoek niet  direct iets vind dat er ook niets aan de hand is, ook hebben lichamelijk aandoeningen vaak meer als 1 mogelijke oorzaak en is niet altijd het geen er verondersteld word de oorzaak te zijn ook juist.

Helaas stappen we vaker met de problemen naar de GT waardoor we de fout maken dat de meest belangrijke informatie/feiten de DA niet meer bereikt.

We konden/wouden 0% verantwoordelijk nemen voor het herplaatsen van onze hond – dus lieten we het aan een GT over voor onze hond “in orde” te laten verklaren – totaal niet het minste probleem. De enige harde waarheid die ik hierover kan vertellen is hoe zwaar ik nog steeds niet kan geloven met hoeveel tot vrij evidente feiten die toch op zijn minst gesproken tot vorm van twijfels hadden moeten leiden een hond door een GT zonder het minste probleem als “in orde” wordt verklaard.

(iets wat veel minder evident is eigenlijk had een GT reeds op basis van 2 seconden de hond te zien of van een simpele foto moeten zeggen dit is een geval voor een DA)

Ik kan er zo geen oordeel over vellen.
Ik ken de mensen niet de hond niet. Weet niet van de situaties waarin de hond wat gedaan heeft en welke therapeut of therapeuten ze er bij hebben gehad. Heel lastig te zeggen of het dan ligt aan mis match tussen baas of hond. Of misschien had de hond wel een lichamelijk iets wat niet bekend is. Het kan allebei.
Vorige buren van ons jaren geleden, ouder echtpaar, hadden een heel oud hondje dat ook beet. Schijnt een beetje begonnen te zijn toen de man overleed. Veel wilden er niet mee lopen of op passen. Wij hebben er nog een paar keer op gepast. Heb er ook nog een paar keer mee gelopen. Kon hele poos goed gaan en dan ineens kon dat hondje het in zijn kop krijgen. Liep ik met hem aan de riem om uit te laten heel stuk niets aan de hand en dan in een keer moest ik de riem zo houden dat hij me niet kon bereiken en wilde hij aanvallen. Of hij hij was bij ons in huis. Loopt door de kamer. Niet eens bij hem in de buurt. En hij kwam achter je aan. Op zich leek hij lichamelijk nog ok. Maar misschien in het hoofdje misschien toch niet meer helemaal ok. Uiteindelijk is hij ingeslapen. Ik snapte dat wel.
Zoiets blijft altijd lastig. Moet je zo goed de hond en situatie kennen.
Soms helpt een andere situatie en herplaatsing wel. Mijn herplaats teef zou ingeslapen worden. Had al paar andere eigenaren gehad. En dat met nog maar 1.5 jaar. Had een paar mensen gebeten. Ik vond het zo vreselijk dat een gezonde hond spuitje zou krijgen. Mensen waren zo bang dat ze ander iemand of kind zou bijten. Vandaar dat ze echt over spuitje dachten. Die situatie was ook lastig. Ik ben toch gaan kijken. Geen kleine kinderen hier in huis. Ruimte en rust. Ervaring met het ras. Ik dacht we kijken wel durf ik het aan doen we het en anders niet. Meteen verliefd en een klik. De situaties gehoord waarin het gebeurd was. Ik snapte het. Had te maken met voernijd, angst, waaks met bezoek. We hebben er aan moeten werken. Zelf ook veel van haar geleerd. Als ik haar nu zie het was het helemaal waard. Hele andere hond. Zo'n sterke band. Alleen met bezoek moet ze meestal toch nog wel apart omdat ze waaks is op ons terrein. Buiten ons terrein doet ze het niet. Maar apart met bezoek is gelukkig geen probleem voor ons. Het is verder zo'n schat. Dus dat kan ook. Dus tsja. Per situatie verschillend. Weet zo te weinig van de situatie die TS noemt. Kan er echt niet over oordelen.

Ik heb hier in de buurt een oude dame wonen. Ze had vroeger grote honden, maar toen ze op leeftijd kwam wilde ze een kleiner hondje. Het is een hondje met een verleden van bijtincidenten. Zij zou het hondje opnemen en heeft met de dierenarts afgesproken dat ze het laatste huis zou zijn. Mocht het hier niet lukken dan zou het ingeslapen worden. Hondje heeft ze inmiddels een jaar en gaat niet meer weg. Nog steeds pittig maar nu met een ervaren rustige baas gaat het meer dan prima. 

Ik denk dat een omgeving wel heel bepalend is. 

Misschien mag ik het niet vergelijken met mensen maar hoeveel mensen hebben nu niet last van psychische problemen? In een omgeving met rust, ritme, minder prikkels is dat zoveel minder. Dan zal voor dieren ook meespelen. 

Maar daarnaaast geloof ik ook dat er situaties zijn waarbij inslapen soms meer recht doet aan het welzijn vd hond dan weer een asiel, weer herplaatsen, opnieuw een rotervaring. 

Kan zeker dat een hond gek is in zijn hoofd terwijl hij verder gezond is. Ik weet van een bevriende fokster dat zij een hond geplaatst had die van pup af al problemen gaf. Mensen waren al heel lang bekend met het ras. Zoon van 20 durfde niet meer naar beneden te komen als ouders niet thuis waren. Op een gegeven moment werd vrouw ook bang van hem na diverse aanvallen. Hond is toen geplaatst bij mensen die ervaring hadden met probleemhonden. In eerste instantie leek het goed te gaan totdat de man 's nachts terwijl hij lag te slapen aangevallen werd. Toen was het echt einde verhaal, te gevaarlijk om door te gaan met zo'n hond, was ook net 3 jaar.   

" Ik denk zelf dat agressiviteit een reaktie is, niet een op zich staande ziekte of afwijking en dat dat dus teruggedraait kan worden.
 
(Tenzij de agressiviteit volgt uit een vergevorderd stadium van bepaalde ziektes misschien, maar dan is de hond dus niet gezond) "

Dobry

 ik vraag me echt af , wat de waarheid hier over is? en nog meer welke waarheid de meest pijnlijke is? sprekende uit de ervaring met hond met aggressie problemen waarvan verondersteld veroorzaakt door "vergevorderd stadium van welbepaalde ziektes" - oorzaak bekend , maar misschien toch in twijfel te trekken ...

Optie 1: agressiviteit is een (natuurlijke) reaktie en heeft niets te maken met ziekte. Extreem pijnlijk indien je pech hebt je bent extreem -gef*cked- 

Optie 2: de welke ik vrees - dat waarschijnlijk de meest pijnlijke optie is en waarvan ik vrees de correcte (maar ik weet het niet) -"ziekte" (inclusief zaken zoals door de kweek, enz..;)- en agressie en zeer pijnlijk interconnected - hard van elkaar te onderscheiden, tenzij er sprake is van een vergevorderd stadium

Ook ik ken iemand die zo n hond heeft gehad. Een border collie genaamd Nigel. Nigel was dikke maatjes met Maylo en de eigenaresse een kennis van me, moest oppassen dat als ze hier bij ons voor het park doorliep hij niet snel even de afslag naar ons maakte. 

Regelmatig dat Nigel hier voor de deur zat. Echter was Nigel geen zonneschijn en had blijkbaar in het begin (hij is namelijk herplaats bij mijn kennis) dat hij haar aanviel. Vriendinnen van mij die gedragstherapeutes zijn, zijn bij haar langs geweest. Nigel ging echt vooruit...had nog wel eens zijn nukken.

Tot 2 jaar geleden. Hij viel ineens weer iedereen aan en ook de kleinkinderen van mijn kennis.  Dit ging van kwaad naar kwaaier en hij heeft mijn kennis ook in het gezicht gebeten, nadat zij in de keuken bukte om iets op te rapen en de hond zat in de woonkamer.

Uiteindelijk bleek dat Nigel dus iets in zijn kop had, wat snel groeiend was. De laatste weken van zijn leven leek hij wel een gespleten persoonlijkheid te hebben. De lieve Nigel was echt heel lief, kwam knuffelen. Maar de gemene Nigel was dan ook agressief...en je kon het zien in zijn pupillen dan. Die werden gigantisch. 

De laatste druppel was toen haar kleinkind bij der was en hij hem aan wilde aanvallen. Met geluk sprong mijn kennis ervoor en werd behoorlijk in de arm en buik gebeten. Ze heeft Nigel toen in laten slapen. Ondanks dat hij verder lichaamlijk gezond was. 

Nigel was dacht ik 5 jaar. 

Mijn buurman heeft zijn hond in laten slapen nadat de hond mijn hond behoorlijk te pakken had genomen. De hond was los gebroken en kwam van achteren dus ik zag hem niet aankomen. Mijn hond is zwaar gewond geraakt hij had o.a. zijn poot op meerdere plaatsen gebroken. Mijn buurman was zelf bang voor zijn hond om dat de hond de laatste tijd agressief gedrag naar hem had. Hij wilde niet het risico lopen dat de hond een kind te pakken zou nemen.

Ik denk toch dat veel van dat agressief gedrag mede veroorzaakt wordt door de bazen, vaak onwetend trouwens. De GT waar ik ging, met meer dan 30 jaar ervaring werd er zelfs kwaad over, in haar lange carrière had ze slechts tweemaal meegemaakt dat een hond  niet kon geholpen worden en dat het echt iets in het kopje was, bij de overigen lag de baas aan de oorzaak van het probleem.

Dus natuurlijk zijn er honden die door overfok of wat dan ook agressief kunnen zijn, maar dat is niet het merendeel. Ik ken honden die bij de ene baas echt niet te hanteren waren, maar opeens bij de juiste baas wel helemaal ok waren. Dus dat het nooit aan de baas ligt, is ook niet correct .De mens gaat meermaals in de fout en het spijtige is, ze zien het niet of willen het niet inzien, zal wel aan de hond liggen. En ook veel GT's heb ik niet bepaald een hoge hoed van op. Krijgen hun attest bij een pak cornflakes vrees ik. Als ik zie hoe sommige mensen denken over wat het is een hond te hebben, schrik ik er niet van dat sommige honden agressief worden...

Natuurlijk weet ik te weinig van bovenstaand probleem waar TS het over heeft, maar ben het toch wel erg eens met Marie-Rose

Het is niet dat ik oordeel over de mensen van die ene hond, alleen had k iets van 'kan een hond daadwerkelijk zo agressief zijn dat inslapen noodzakelijk is?' tuurlijk snap ik dat het soms gevaarlijke situaties kan opleveren maar zoals Marie rose uitlegt geloof ik ook dat er weinig honden zijn waarbij het echt in het koppie zit dat er wat mis is. Ik ga niemand beoordelen hierover, maar k denk dat veel GT gewoon niet goed weten wat ze doen. Sliplijntje worden aangeraden, ook bij de persoon waarover ik het topic opende. Soms maak je een hond ook agressief. Er zijn zeker gevallen waarbij er echt wat mis is, maar k kan maar niet geloven dat dat bij elke agressieve hond zo is .... Ik weet wel dat er rassen zijn die meer 'risico' inhouden , daar ben k me zeker van bewust. K was er eigenlijk even niet goed van dat een gezonde hond ingeslapen werd. Hij kon moeilijk met andere honden en mensen enkel mensen in het gezin, dus wou niet aangehaald worden door vreemden, dan reageerde ie agressief, soms een vicieuze cirkel. Zoals daarnet zie ik een vrouw mijn kant opkomen, ik weet dat haar hond heel reactief is dus ik steek over (want zelf doet ze dat niet want 'hij moet het leren') en haar hond begint te grommen en blaffen als ze mijn hond ziet en dan krijgt ie n ruk met een 'foei' het word vaak n vicieuze cirkel op die manier. Ik keek naar de hond en zag dat ie eigenlijk bang en onzeker was terwijl hij agressie vertoonde naar mijn hond.

 Je weet niet hoe vaak ik gehoopt heb dat 'het dat maar was'. Ik blijf erbij....je hond laten inslapen doe je niet zomaar. Een mens (hopelijk) denk niet van "pff wat een lastig beest...weet je wat, voila DOOD"

Je kan een hond blijven herplaatsen (allez, wij vonden zelfs geen herplaatser want iedereen die kennis met hem maakte kreeg een beet als afscheid) of in een asiel knallen...Maar ben je dan humaner bezig? Misschien wel ja...misschien had de volgende persoon net die persoon geweest die Max een beter leven kon geven....of misschien ook niet. Misschien hadden we moeten wachten tot er een kind vol in het gezicht werd gebeten.

Allez, er zijn misschien wel mensen die het een handige uitweg vinden. Maar zo iemand mag al gewoon geen hond hebben van in't begin. Het zouden dan beter zo'n mensen zijn die ze laten inslapen  Daar zou ik veel minder probleem mee hebben dan met onze Max destijds.

Mensen zeggen snel dat alles geprobeerd is, maar veel mensen zullen dat niet doen. Hoogstens alles dat in hun macht ligt (bijv. bij geldproblemen) of alles wat ze redelijk vinden. Dat is niet fair naar de hond, maar hoe eerlijk is het om een probleemhond maar weer door te schuiven?

Als ik al zie hoeveel honden niet adequaat bijgestuurd kunnen worden bij milde problemen. Denk aan loslopen, uitvallen, niet luisteren enz... Hoe eerlijk is het dan om een hond door te schuiven naar iemand die het mogelijk niet beter doet dan de 1e baas... Eerlijk gezegd vind ik dat ergens laf, schuif je andere mensen fijn een probleem in de schoenen, of erger nog, de beslissing tóch in te slapen. Áls je dan toch in overweging neemt om in te slapen is het probleem duidelijk zo groot dat ik het in zo'n geval niet eerlijk vind dat probleem door te schuiven. Natuurlijk zijn er omstandigheden waarbij herplaatsen wél goed is voor hond en eventuele toekomstige bazen.

 of het bewijst nog maar eens hoe hard GT hun kop omdraaien..

of het bewijst hoe weinig gevallen van agressie (gewoon algemeen serieuse agressie problemen - niet ziek in de kop) effectief bij een GT terecht komen 

op met 30 jaar ervaring heeft ze werkelijk iedere hond en baasje kunnen helpen (geen enkele werd toch nog herplaast? -klinkt nogal straf, als dat effectief waar is) - of ze vind van haar zelf dat ze iedere hond en baasje heeft kunnen helpen behalve 2 en eigenlijk weet ze niet hoe het verder afliep -of op slechts 2 honden werd achteraf effectief bewezen dat er serieus wat aan de hand was - dat is een totaal ander verhaal dan.