Advies gezocht

Hallo, ik ben Irene. Samen met mijn vriend waren we al een tijdje opzoek naar gezinsuitbreiding in de vorm van een hond. Vroeger heb ik met mijn ouders een 11 maanden oude herder uit het asiel gehaald met gedragsproblemen. De hond is erg opgeknapt, en bij mijn ouders waren dan ook vaak loge honden.

Ik heb dus altijd honden leuk gevonden en weet wat het is. Mijn vriend en ik hadden wel een eisenlijstje, maar we dachten dat we wisten waaraan we begonnen.

Bijna 3 weken geleden hebben we een 5 maanden oude Spaanse hond opgehaald van een opvangadres, dus deze was al in Nederland. Wij hebben altijd de voorkeur gehad voor een tweedekans hond.

Het is echt een hele sociale hond, naar mens en dier. Buiten luistert ze al erg goed en we houden echt van haar. Maar ze heeft wel een probleem. Ze probeert je binnen regelmatig te claimen. Ze wil continue bij je zijn. Gebeurt dat niet, dan loopt ze vreselijk te piepen. We zijn vanaf dag 1 bezig met benchtraining, maar het blijft lastig. Ik kan wel 2 uurtjes naar boven, maar de eerste 5 min breekt ze vaak de tent af, daarna slaapt ze heel licht, dus kan ik niet beneden even thee pakken of naar de wc. Ik zet haar overegens maar paar uurtjes in de bench per dag. Vind hele dagen in de bench niet oké voor een hond. Als ik beneden met een laptop werk dan zit ze vaak continue te piepen en plast in huis. Dat is slecht voor haar zinnelijkheid. Als ik dan opsta dan blijft ze mij ook aankijken. Snachts kan ze wel in de bench, dat heeft ze geleerd in het opvangadres. 

Ik werk voornamelijk vanuit huis, maar krijg vaak mijn werk niet af. Ook mijn huishouden doen is een groot probleem. Ik vind dit erg vervelend. Ik had een hond hebben dan misschien iets te rooskleurig voorgesteld? Ik vind het geen probleem wanneer ze aan mijn voeten ligt als ik werk. Ik heb geen probleem met uitlaten of cursus, en ik vind het ook niet erg om haar plas af en toe op te ruimen. Maar ik wil wel kunnen werken. Ik voel me dan ook slecht als ik niet werk.

we kunnen het niet over ons hart verkrijgen om haar weg te moeten doen, maar soms zijn we daartoe in staat. Aan de ene kant vinden we het verschrikkelijk om een tweede kans hond en dan ook nog uit Spanje weg te moeten doen, maar soms denk ik ook dat ze bij een drukker gezin beter af is. Of op een boerderij, waar ze heerlijk kan lopen over een erf. Wij wonen in een appartement. We zouden haar heel erg missen als ze weg zou moeten. 

Wie wil mij advies geven? Alvast bedankt. 

3 weken is natuurlijk heel erg kort...zelf een pup went nog niet op die tyd.

Geduld en alles stap voor stap aanleren is een must...de hond moet nog aan alles wennen,heeft al een behoorlijke rugzak...

Een hond in huis is uiteraard een uitdaging.je kan de hond bezig houden met braingames,een gevulde kong,brokjes laten zoeken enz...terwijl jij werkt. Op de duur leren ze wel dat ze niet constant aandacht nodig hebben...

Knap dat je een 2ekans hond hebt genomen. Je merkt dat het anders is als een pup hoewel ikzou beginnen alsof het een pupje is wat nog niets geleerd heeft.

Veel geduld komt daarbij kijken.

Een kant en klare hond bestaat niet.

Het kost tijd.

En ja hersenwerkjes aan leren.

Op den duur gaat de hond je vertrouwen en leren dat je niet weg bent als je naar de wc of badkamer bent,dat je weer terug komt.

Er komen vast nog veel meer tips voor je.

Dankjewel al voor jullie reacties! Vind het heel fijn dat jullie met praktische tips komen. Wij hebben nooit bewust voor een pup gekozen, maar wij hadden gelijk een goede klik met de hond. Dus wij hopen haar ook te leren aanpassen :)

Hallo Irene,

Zelf heb ikook een buitenlandertje.

Het was destijds voor hem ook erg wennen allemaal. Neem de tijd! Hij moet aan een nieuwe plek wennen na zijn opvangadres. Hij moet jullie leren kennen en vertrouwen krijgen dat hij nu bij julie hoort en dat jullie altijd terugkomen.

Het advies om met hem om te gaan als jonge pup (die net bij moeder weg is) en alles nog moet leren is een goede tip.

Stel nog niet te veel eisen aan hem

Werk aan vertrouwen (zoekspelletjes, hersenwerkjes) en laat hem veel succeservaringe opdoen.

Train op een positieve manier (straffen werkt toch niet en schaad jullie band)

Jullie hond claimt jullie niet mar wil heel graag bij jullie zijn en durft het allemaal nog niet in z'n eentje (alleen zijn/ beneden blijven).

Dat hij uiteindelijk (licht) slaapt als hij alleen is betekent niet dat hij zonder stress is... Bouw het alleen zijn rustig(er) op en gebruik de bench vooral als plek waar hij zich prettig gaat voelen (lekker kussen/kleedje, knuffeltje, eten geven in de bench, kluifje geven, ... vooral de leuke dingen daar plannen).

Neem de tijd en probeer het werken zoveel mogelijk te doen op de plek waar je je hond graag wil hebben (beneden). Jullie gaan er dan echt wel komen.

Succes en geniet van jullie Spanjaard!

Groetjes

Tukker

3 weken is echt veel en veel te weinig.

Bij sommige honden die een trauma  hebben(het vertrouwen kwijt zijn is ook een trauma), kan het jaren duren voor ze een beetje rust in het koppie krijgen.

Het beestje is haar heel zelfvertrouwen kwijt.

Mensen onderschatten echt hoe diep zo'n hond kan zitten.

Best kan je ze s'nachts bij je laten slapen, dat versterkt de band.

Doet echt heel veel goed in haar vertrouwen opbouwen.

Laat ze gewoon bij je liggen als je werkt.

Ik zou voorlopig niks trainen, laat haar eerst terug haar vertrouwen krijgen in mensen.

Ik ben het helemaal eens met Tukker.

Doe het lekker rustig aan en laat je hond op z'n eigen tempo wennen aan de nieuwe situatie 

Hier ook een herplaatser die de eerste tijd ook alleen maar bij ons wilde zijn. Pure onzekerheid, wij waren haar enige houvast. Ik heb haar ook gewoon haar gang laten gaan daarin en ook eigenlijk verder helemaal niks van haar gevraagd. Langzaamaan zag je dat ze meer en meer vertrouwen kreeg en ons steeds minder op de voet volgde.

(Nu is hebben wij ook wel een ras dat graag bij je is, dus ook dat heeft er natuurlijk mee te maken, maar er is geen paniek meer wanneer we uit de buurt zijn en daar gaat het om.)

Als het kan dus gewoon lekker het tempo van je hond volgen en verder niet zoveel van je hond vragen. Het komt vaak vanzelf wel  Succes!

Je zag/ziet het idd te rooskleurig. Het is nog een erg jonge hond, net puppy af, die op 5 maanden tijd minimaal 2 huizen heeft gehad en amper 3 weken bij jullie zit. Mag ze even? Sta eens even stil bij die feiten, is echt geen kattenpis en een mens schiet voor minder de stress in.

Ik snap best dat iemand bepaalde voorstellingen heeft en ook dat er gewerkt moet worden. Aan de andere kant doe je bepaalde oprechte uitspraken waarop ik spontaan zou willen reageren met 'breng haar maar terug, hoe eerder hoe beter'. En dat is omdat ik nu uit jouw bericht het idee/gevoel heb dat je niet van plan of in staat bent al te veel water bij de wijn te doen.

Ik kan het hartstikke mis hebben en dat zou ook het best zijn. Hoop gewoon dat ze zo snel mogelijk in haar 'gouden mandje' zit. En als dat toch bij jullie blijkt te zijn, des te beter.

Ja hond claimt niet ... je hond heeft verlatingsangst. Je hond is nog maar net bij jullie. Dit heeft tijd nodig. Alles rustig opbouwen. 

Waarom moet ze persé in de bench?

Het is een hond die misschien altijd buiten heeft geleefd.

Ze heeft dan misschien wel bij haar opvangadres benchtraining gehad.

Maar de hond wist waarschijnlijk toen ook niet wat haar overkwam, en legde zich er bij neer.

Kan ze niet als je werkt, bij je zijn?

Dat kan je later, als ze eenmaal goed gewend is, wel weer veranderen als je dat wil.

Een hond uit het buitenland heeft veel tijd nodig om te wennen.

En dan zit ze ook nog een paar uur per dag in een bench, in een omgeving die haar helemaal vreemd is.

Elke hond zou hier overstuur door raken, denk ik.

Ik vind het best hard, als je nu na 3 weken al zegt, misschien moet ze dan maar terug.

Onzin, dat ze op een boerderij beter af zou zijn omdat ze daar heerlijk kan lopen.

Als je zelf genoeg met haar doet en wandelt, is dat helemaal niet nodig.

Dat is alleen jezelf iets wijsmaken, voor je eigen schuldgevoel.

Een excuus om haar weg te doen, zodat je je zelf niet rot hoeft te voelen.

Irene...in jou openingspost vallen me vooral de vele woordjes "ik" op...

Ik vind het vervelend

Ik kan niet werken

Ik kan mijn huishouden niet doen...

kortom.."ïk"kan niet dit en "ik" kan niet dat...

Het lijkt me in de eerste plaats een hele verkeerde instelling om aan een hond te beginnen..jezelf als uitgangspunt nemen...

met name bij een herplaatser..

daarbij is je hond is er pas drie weken..

geef het dier de kans om zich wat te settelen, zonder al die ( veel te hoge ) verwachtingen...

sorry hoor..mijn mond valt er weer van open...

Ik vind sommige antwoorden wat hard (esther jij bent routinier met herplaatsers.. ik snap wat je bedoeld maar ben het niet eens met je neerbuigende toon en woorden)

Ts komt om hulp vragen en het is een hele dobber soms in het begin.

Niet gek dat je dan even overwelmd raakt..even twijfelt of het wel lukt

Ik heb ook meer dan  eens" oje  wat heb ik me op de hals gehaald" gedacht in het begin met de jongens

en je moet daar wel een weg in vinden...maar het lijkt nog een grote berg

Je moet elkaar immers ook nog leren kennen dat geldt voor mens en hond.

3 weken is inderdaad nog niet zo lang

er zijn al veel goede tips gegeven

Dat hele tijd volgen is onzekerheid en zou ik proberen af te buigen

Je hond moet leren vertrouwen dat je niet zomaar vertrekt

Geef de hond veel te kluiven..dat ontspant ze en zorg voor veel rust en regelmaat in verloop van de dag en wandelingen rust spelen maaltijden.

een vast patroon geeft vertrouwen ivm het iets is wat ze gaan herkennen

Dat geeft zekerheid een houvast

De hond is pas na 3 mnd min of meer zichzelf na een herplaatsing

de eerste 6 weken is aftasten van de situatie

Ik heb veel gehad aan dit stukje over hoe het niet moet

http://www.animalinneed.com/adoptie/gedrag/34-veelgemaakte-fouten-bij-een-nieuwe-volwassen-hond

Geef het tijd en kijk stap voor stap wat werkt en bouw dat uit.

Het is nu nog allemaal even aftasten en zoeken maar het komt echt goed (al zal het met ups en downs gaan)

Je zou evt naar een bloesem remedie kunnen kijken die herplaatsers helpt met de verandering

Hou ons op de hoogte hoe het gaat

en lees alle antwoorden goed ook al klinken sommige wat hard

probeer te kijken wat voor bruikbare tips erin zitten

Stap voor stap

ohh wat wij deden eerste maanden

wandelen eten slapen..wandelen eten kluiven nog meer slapen ect

Sla andere honden(spelen ect) nog even over..concentreer je eerst op  basics met elkaar leren kennen en commando's oefenen..samen genieten van de wandeling

Irene,

Je schrijft bewust te hebben gekozen voor een tweedekans hond.

Een goede buitenlandse organisatie, die honden laat "adopteren", doet een accurate screening van een "adoptant" om te kijken of een "uitgekozen" hond wel geschikt is voor een "adoptant".  Het lijkt erop dat de organisatie, waar jouw hond vandaan komt, onvoldoende screening heeft gedaan.

Het merendeel van de buitenlandse honden heeft verlatingsangst en zeker een pup/jonge hond van 5 maanden. Hierover moet een buitenlandse organisatie bij elke adoptie uitgebreid informatie verschaffen en met een "adoptant" van gedachten wisselen. Bij een pup zegt men al dat het meer werk is dan een baby. Bij een buitenlandse pup/jonge hond nog meer. Heeft de organisatie dit aspect met je doorgenomen?

Er is veel geduld en tijd nodig om verlatingsangst in juiste banen te leiden. Eventueel zou je een gedragstherapeut kunnen inschakelen om je op weg te helpen.

mij viel de ik vorm ook op en soms heb je het wellicht zelf niet in de gaten juist omdat er zo'n impact in je leven is gekomen en is het goed om het te benoemen om zo al een begin te hebben om anders tegen de situatie aan te kijken. 

Hier ook een herplaatser en je moet ze zien als een pup. 

En idd waarom een bench? probeer zonder en laat haar lekker bij je liggen. En idd stap voor stap en geloof me het zijn kleine stapjes die ze maakt .... in andermans ogen dan ... maar voor haar zijn het dan enorme stappen 

ik kon daar mega van genieten en enthousiast over zijn.  

ga maar wat doen en de kleefmuis rust geven  

" Ik vind sommige antwoorden wat hard (esther jij bent routinier met herplaatsers.. ik snap wat je bedoeld maar ben het niet eens met je neerbuigende toon en woorden)
Ts komt om hulp vragen en het is een hele dobber soms in het begin.
Niet gek dat je dan even overwelmd raakt..even twijfelt of het wel lukt
 
Ik heb ook meer dan  eens" oje  wat heb ik me op de hals gehaald" gedacht in het begin met de jongens
en je moet daar wel een weg in vinden...maar het lijkt nog een grote berg
Je moet elkaar immers ook nog leren kennen dat geldt voor mens en hond.
3 weken is inderdaad nog niet zo lang
er zijn al veel goede tips gegeven
Dat hele tijd volgen is onzekerheid en zou ik proberen af te buigen
Je hond moet leren vertrouwen dat je niet zomaar vertrekt
Geef de hond veel te kluiven..dat ontspant ze en zorg voor veel rust en regelmaat in verloop van de dag en wandelingen rust spelen maaltijden.
een vast patroon geeft vertrouwen ivm het iets is wat ze gaan herkennen
Dat geeft zekerheid een houvast
De hond is pas na 3 mnd min of meer zichzelf na een herplaatsing
de eerste 6 weken is aftasten van de situatie
Ik heb veel gehad aan dit stukje over hoe het niet moet
http://www.animalinneed.com/adoptie/gedrag/34-veelgemaakte-fouten-bij-een-nieuwe-volwassen-hond
 
Geef het tijd en kijk stap voor stap wat werkt en bouw dat uit.
Het is nu nog allemaal even aftasten en zoeken maar het komt echt goed (al zal het met ups en downs gaan)
Je zou evt naar een bloesem remedie kunnen kijken die herplaatsers helpt met de verandering
Hou ons op de hoogte hoe het gaat
en lees alle antwoorden goed ook al klinken sommige wat hard
probeer te kijken wat voor bruikbare tips erin zitten
Stap voor stap
ohh wat wij deden eerste maanden
wandelen eten slapen..wandelen eten kluiven nog meer slapen ect
Sla andere honden(spelen ect) nog even over..concentreer je eerst op  basics met elkaar leren kennen en commando's oefenen..samen genieten van de wandeling
  "

Roos,Jeff en Waldo

Dat hoeft ook niet Roos, ik zit hier niet voor jou...

Ik kan 'het gemak' van een hond nemen en het daarna weer misschien weg willen doen na amper drie weken gewoon niet begrijpen...

Ik zeg het zoals ik het vind, en daar is niets neerbuigends aan..

(wat heb je trouwens aan mooie woorden als je er niets van meent..?)

Dat ze het dier een eerlijke kans moet geven is toch een mooi advies dacht ik zo...

" mij viel de ik vorm ook op en soms heb je het wellicht zelf niet in de gaten juist omdat er zo'n impact in je leven is gekomen en is het goed om het te benoemen om zo al een begin te hebben om anders tegen de situatie aan te kijken. 
 
Hier ook een herplaatser en je moet ze zien als een pup. 
 
En idd waarom een bench? probeer zonder en laat haar lekker bij je liggen. En idd stap voor stap en geloof me het zijn kleine stapjes die ze maakt .... in andermans ogen dan ... maar voor haar zijn het dan enorme stappen 
 
ik kon daar mega van genieten en enthousiast over zijn.  
 
  "

Jeanine :)

 Ik zei ook dat ik Esther ook begreep maar ze spreekt als iemand die zelf heel ervaren is en door de wol geverfd 

Ik heb intens genoten en soms enorm afgezien..ups en downs..en ook in begin wel eens gedacht..ojee was het slim 2 tegelijk 

Soms wordt je ook wel eens  even moedeloos ivm zoveel om rekening mee te houden en je alles daarnaar moet aanpassen

(en ik had me zeer goed voorbereid..met  24/7 oppas bij de hand indien nodig ivm werk)

Maar hoe precies..da's ook weer een pad..en zo ook het inpassen in je leven.

Ik vind het opmerken van de ik's niet fout

meer de ondertoon van dat je dat niet snapt..dat je je moet aanpassen aan de hond

Ook de baas moet wennen en aanpassen

Ik heb zelf na een tijdje geleerd meer als coach te kijken ipv van me alles aan te trekken waar waldo zielig in is als zijnde mijn fout.

Ik heb geleerd(ook mede door kennis van mensen met ervaring) slimmer te zijn als waldo's angsten ,met goed resultaat.

Maar soms even met handen in het haar zitten is geen schande  en zegt niet per definitie dat je inzet er niet is

"
Geef de hond veel te kluiven..dat ontspant ze en zorg voor veel rust en regelmaat in verloop van de dag en wandelingen rust spelen maaltijden.
een vast patroon geeft vertrouwen ivm het iets is wat ze gaan herkennen
Dat geeft zekerheid een houvast
De hond is pas na 3 mnd min of meer zichzelf na een herplaatsing
de eerste 6 weken is aftasten van de situatie

  "

Roos,Jeff en Waldo

 Zelfs 3 maanden is weinig.

Ik heb hier eentje rondlopen ( ben de 4 de baas, heeft bij mijn weten geen mishandelingen ondergaan) die heeft 2 jaar nodig gehad om terug wat vertrouwen te krijgen.

Ze was wel al 6 jaar. Dat scheelt ook natuurlijk. 

Een hond met stress bekijkt een kluifbeen dikwijls niet.

" Dat hoeft ook niet Roos, ik zit hier niet voor jou...
Ik kan 'het gemak' van een hond nemen en het daarna weer misschien weg willen doen na amper drie weken gewoon niet begrijpen...
Ik zeg het zoals ik het vind, en daar is niets neerbuigends aan..
(wat heb je trouwens aan mooie woorden als je er niets van meent..?)
 
Dat ze het dier een eerlijke kans moet geven is toch een mooi advies dacht ik zo... "

esther

Die illusie had ik ook niet gelukkig ..en ik ben een fan van je ideeen over herplaatsers en waardeer je kennis en inzet enorm !

Ik snap je dus

maar ts geeft alleen aan dat ze even niet snapt hoe weer een bol wol te maken van de kluwe garen.(naar mijn idee)

Ze klinkt als iemand  die wel degelijk een oprechte inzet heeft alleen de ervaring haar overstelpt

Jij hebt net als ik geleerd dat het wel goed komt als je je maar inzet voor de juiste behoeftes en hoe dat werkt zo ongeveer

Maar ben jij nooit onzeker geweest bij eerste rugzak hond?

Misschien niet ..maar ik had best veel kennis en was leergierig maar dat wel (en nam er 2)

Ts klinkt niet alsof het wens is de hond weg te doen

dus dan zijn tips beter, dan de les lezen over bezind eer je begint

Hoe doe jij het met je herplaatsers en werk bv?

Hoe los je bepaalde dingen op is wat ts wil weten

en ervaring in hoe je dat inpast in je leven

Snap je wat ik bedoel?

 Ik bedoel dat ze dan laten zie wie ze op dat moment zijn..inbreng gaan vertonen

echt elkaar kennen door en door kennen(in alle situaties weten hoe je je dier kan reageren en wat het beste werkt wanneer) duurt in mijn ervaring een jaar..al moet ik zeggen dat wij eigenlijk nooit uitgeleerd zijn 

 ik me steeds meer heb kunnen specialiseren in zijn gebruiksaanwijzing..en ivm  waldo nog steeds leert en ondanks kennelsyndroom zijn zelfvertrouwen blijft groeien ..en daar mee mijn zelfvetrouwen ook

Je leert zelf ook hoe dingen aan te pakken naarmate je je dier leert kennen

het is een weg.. en aldoende leren beide

baas en hond

"  Ik zei ook dat ik Esther ook begreep maar ze spreekt als iemand die zelf heel ervaren is en door de wol geverfd 
Ik heb intens genoten en soms enorm afgezien..ups en downs..en ook in begin wel eens gedacht..ojee was het slim 2 tegelijk 
Soms wordt je ook wel eens  even moedeloos ivm zoveel om rekening mee te houden en je alles daarnaar moet aanpassen
(en ik had me zeer goed voorbereid..met  24/7 oppas bij de hand indien nodig ivm werk)
Maar hoe precies..da's ook weer een pad..en zo ook het inpassen in je leven.
Ik vind het opmerken van de ik's niet fout
meer de ondertoon van dat je dat niet snapt..dat je je moet aanpassen aan de hond
Ook de baas moet wennen en aanpassen
Ik heb zelf na een tijdje geleerd meer als coach te kijken ipv van me alles aan te trekken waar waldo zielig in is als zijnde mijn fout.
Ik heb geleerd(ook mede door kennis van mensen met ervaring) slimmer te zijn als waldo's angsten ,met goed resultaat.
Maar soms even met handen in het haar zitten is geen schande  en zegt niet per definitie dat je inzet er niet is
  "

Roos,Jeff en Waldo

nee  ik snap dat ook allemaal en met Ziva was het ook even wennen omdat je haar totaal anders moest benaderen. 

maar comments als ... ik kan mijn werk niet doen ... mijn huishouden doen is een groot probleem klinkt in mijn oren en voelt aan als zijnde dat de inzet in andere prioriteiten liggen. 

en vandaar even wellicht goed dat TS niet naar de ik vorm blijft kijken of in blijft hangen maar naar de hond vorm. 

Wat heeft deze nodig .... haar vertrouwen, liefde, aandacht en vooral tijd. 

Neem hem bij je .... geef tijdens je werk even een aai, geef een kluif als je met het huishouden in de weer bent, neem een 5 min extra break ... dat het even iets minder schoon is is geen ramp 

Nouja werk kan ik niet over oordelen. Huishoudelijk werk,schuif je dan maar op,morgen weer een dag.

Uitjes kun je vaak ook uitstellen of korter weggaan.

Een hond hebben jong of oud je stelt je leven er op in als het goed is.

Soms moet je dingen laten.

Als die knop om gaat in je hoofd verander jezelf ook,ook ten goede van je hond. En nog wat later,ook voor jezelf.

Vind ik.

" nee  ik snap dat ook allemaal en met Ziva was het ook even wennen omdat je haar totaal anders moest benaderen. 
 
maar comments als ... ik kan mijn werk niet doen ... mijn huishouden doen is een groot probleem klinkt in mijn oren en voelt aan als zijnde dat de inzet in andere prioriteiten liggen. 
 
en vandaar even wellicht goed dat TS niet naar de ik vorm blijft kijken of in blijft hangen maar naar de hond vorm. 
Wat heeft deze nodig .... haar vertrouwen, liefde, aandacht en vooral tijd. 
Neem hem bij je .... geef tijdens je werk even een aai, geef een kluif als je met het huishouden in de weer bent, neem een 5 min extra break ... dat het even iets minder schoon is is geen ramp  "

Jeanine :)

 volgens mij is ze gewoon even in paniek..weet  even geen opties hoe het aan te pakken

weet niet of dit normaal is ect

Het is dus goed dat wij vertellen dat het er allemaal bij hoort maar ook beter wordt al doende en met de tips

Ik neem aan dat ts haar werk ook belangrijk is

Bij mij ook

Misschien moet ze net als ik wel oppas nemen of uitlaat prive  voor wanneer ze dingen af moet tikken op werk gebied in het begin

Dat haalt wel druk van de ketel

zie geen reden waarom dat na een nacht slapen en wat bemoedigende tips niet zou veranderen

" Die illusie had ik ook niet gelukkig ..en ik ben een fan van je ideeen over herplaatsers en waardeer je kennis en inzet enorm !
Ik snap je dus
maar ts geeft alleen aan dat ze even niet snapt hoe weer een bol wol te maken van de kluwe garen.(naar mijn idee)
Ze klinkt als iemand  die wel degelijk een oprechte inzet heeft alleen de ervaring haar overstelpt
Jij hebt net als ik geleerd dat het wel goed komt als je je maar inzet voor de juiste behoeftes en hoe dat werkt zo ongeveer
Maar ben jij nooit onzeker geweest bij eerste rugzak hond?
Misschien niet ..maar ik had best veel kennis en was leergierig maar dat wel (en nam er 2)
Ts klinkt niet alsof het wens is de hond weg te doen
dus dan zijn tips beter, dan de les lezen over bezind eer je begint
Hoe doe jij het met je herplaatsers en werk bv?
Hoe los je bepaalde dingen op is wat ts wil weten
en ervaring in hoe je dat inpast in je leven
Snap je wat ik bedoel?
  "

Roos,Jeff en Waldo

 Ja.. ik snap je hoor Roos 

en nee...ik durf het bijna niet te zeggen..maar ik ben nooit onzeker geweest over mijn eerste rugzak hond..

Dat was serieus geen allemansvriend, echt niet..maar heb er nooit een seconde over gedacht om hem terug te brengen...

maar ( en dat is de truuk denk ik? ) ik had ook geen eisen of verwachtingen... (behalve dan het dier een fijne tijd bezorgen...)

en ik denk dat je met die opstelling al 99% van frustratie om en rond het dier weghaalt...en voor de rest zul jij je als baas wat aan moeten passen...

go with the flow...

en ja...ik zal ook een hand in eigen boezem steken..

ik word snel kriebelig in topics als deze..omdat de aangegeven redenen zo oneerlijk voelen tov de hond....( teveel willen in te weinig tijd, onmogelijk om daaraan te kunnen voldoen.. )

en dan zie ik bij wijze van spreken het dier alweer ( zoals zo vaak ) vertrekken...

Tov deze topicstarter misschien niet terecht...maar okee dat dus..

Bedankt voor alle reacties. Ik zal eerst een aantal dingen uitleggen. Dat ik veel ik gebruik, is eigenlijk gewoon mijn manier van schrijven. Wat ik eigenlijk bedoel, is dat ik het misschien onderschat heb, dat ik ervaring mis en niet gerekend had op een hond met verlatingsangst. Misschien ben ik daarover niet goed geïnformeerd. Want ik heb wel mijn best gedaan om aan te geven, hoe de situatie en het huis eruit zou gaan zien waar de hond terecht zou komen. En misschien klink ik wanhopig, maar ik heb gewoon een dip momentje. 

Nu gebeurd is gebeurd, maar ik ben nog steeds gek op de hond. Alleen weet ik even niet hoe het moet. Ik leer haar alleen zijn omdat ik nu 3 weken vrij ben. Daarna ben ik iedere week 3 uurtjes weg. Ik ging ervan uit dat dit goed zou komen, ook na doorspreken bij de organisatie. Ik dacht dat 3 uur per week niet veel zou zijn, want de rest werk ik thuis.

Daarnaast mag ze best bij mij zijn als ik werk. Het oefenen met bench is alleen voor het alleen zijn . Echter ze is het er vaak niet mee eens als ik achter mijn laptop kruip. 

Vandaar ook mijn vragen, hoe doen jullie dat met thuiswerken? Ik wil graag extra botjes en denkspellen aanschaffen. En wat ga ik doen als ik daadwerkelijk die 3 uur weg ben? Wil haar ook niet zomaar ergens droppen due 3 uur, lees logeren. Dan zit zij en zonder mij en in een andere omgeving. 

Echter de hond heeft zoveel leuke kanten, dat ze echt niet zomaar weg gaat. We gaan naar puppycurus, ik loop graag met haar, knuffel graag etc. En ja plas opruimen doe ik altijd en vind ik niet meer dan normaal.

Probeer haar deze drie weken te overspoelen met aandacht..

lekker samen knuffelen, wandelen, slapen etc...

gewoon heel veel leuke dingen samen doen...daar krijg je een fijne band van en een goede basis...jullie moeten elkaar nog leren kennen...

Daarna pas, wanneer ze zich veilig en vertrouwd voelt bij je, kun je haar dingen als alleen zijn etc aan gaan leren...

Als jullie band eenmaal goed is gaat je dat echt wel lukken..

en zal ze je ook met rust laten wanneer je even op je laptop moet werken..

Goed dat je met haar naar puppycursus gaat trouwens..

"  Ja.. ik snap je hoor Roos 
 
en nee...ik durf het bijna niet te zeggen..maar ik ben nooit onzeker geweest over mijn eerste rugzak hond..
Dat was serieus geen allemansvriend, echt niet..maar heb er nooit een seconde over gedacht om hem terug te brengen...
maar ( en dat is de truuk denk ik? ) ik had ook geen eisen of verwachtingen... (behalve dan het dier een fijne tijd bezorgen...)
en ik denk dat je met die opstelling al 99% van frustratie om en rond het dier weghaalt...en voor de rest zul jij je als baas wat aan moeten passen...
 
go with the flow...
 
en ja...ik zal ook een hand in eigen boezem steken..
ik word snel kriebelig in topics als deze..omdat de aangegeven redenen zo oneerlijk voelen tov de hond....( teveel willen in te weinig tijd, onmogelijk om daaraan te kunnen voldoen.. )
en dan zie ik bij wijze van spreken het dier alweer ( zoals zo vaak ) vertrekken...
 
Tov deze topicstarter misschien niet terecht...maar okee dat dus..
 
  "

esther

 Fijn dat je mij begrijpt

en ik vind het knap van je..dat je nooit onzeker bent geweest ..

dat getuigd van veel ervaring

jeff en Waldo zijn mijn eerste eigen honden  naast de (niet rugzak)jeugd hond door mij(al heb ik wel veel ervaring met rugzak honden  en katten)

Ik paste regelmatig op honden..ook die met een rugzak

en heb altijd 2e hands katten gehad

Ik deed alles volgens het boekje volgens een gt..maar  voelde me soms echt alsof ik het niet goed genoeg deed of moest broeden over hoe dingen aan te pakken..

moest echt wennen ivm zelfs een boodschap 5 minuten niet mogelijk was..alles eng...24/7 alles aanpassen

Na een tijdje, en gezien de vooruitgang van waldo is dat gevoel verdwenen en heb ik plenty ervaring hoe dingen in mijn leven in te passen

Nog steeds voor werk en feestjes oppas op uitzondering na

veel te druk voor waldo en matiging in spanning geeft rek in wat hij leert aanvaarden

bv de bakfiets was hier een uitkomst

onder de tent voelt hij zich veilig ik zit vlakbij..dat geeft mij ruimte om hem mee te nemen naar de markt  of andere drukkere plek 

En mijn eigen dingen doe ik als de oppas ze kidnapt naar texel bv

(sauna of  winkelen)

met ervaring kom je een eind zelfs met een hond met kennelsyndroom

 Een beetje " help gevoel" zet iemand aan om de weg te zoeken

en geeft aan dat iemand betrokken is om het op te lossen

en nee begin periode voelt niet als drama als ik terugkijk..

grote overwinningen en ook serieuze off days

Dingen waar ik nu om glimlach

Ik ben aan mijn tweede herplaatser, en mijn ervaring is dat drie weken echt nog niets is eigenlijk.

Beide honden hebben in het begin heel erg achter me aangelopen, en veel bevestiging en steun gezocht, ieder op hun eigen manier.

Jouw pup heeft heel jong al veel veranderingen meegemaakt, en ze kan dus niet het besef hebben dat ze nu eindelijk ergens is waar ze mag blijven. Nog eens een herplaatsing zal voor haar vertrouwen niet bevorderlijk zijn.

Je kan het beste geen trainingen e.d gaan doen, dan leg je veel te veel druk op de hond en op jezelf. Laat haar zijn waar ze wil, laat haar hardop weten dat ze nooit meer weg hoeft en dit haar forever home is.

Hou een rustig vast dagschema aan, neem haar s nachts mee naar de slaapkamer.

Wij kregen wat tips van de stichting, misschien heb je er iets aan

de hond moet ongestoord kunnen eten en slapen

houding en stem altijd kalm en rustig naar de hond toe. (niet over de hond heenhangen, niet naar haar toelopen maar haar naar jou laten komen bijv.)

wandelingen nog saai zonder veel afleidingen, hond zeker de eerste tijd aan de lijn houden

niet druk gaan socialiseren

geen oefeningen onder druk, wel (als de hond dit wil), ontspannen zoekspelletjes e.d.

Goed over hondentaal leren zodat je weet hoe je hond zich voelt en je haar het best kan begeleiden, is ook aan te bevelen.

Dit heeft bij onze beiden herplaatsers goed gewerkt. In feite hoef je dus niet anders te doen dan goed naar je hond kijken en wat ze aankan en wat niet.

Ik zou als je drie uurtjes weg moet, een oppas zoeken.

En vergeet niet heel veel van haar te genieten, het is toch wat bijzonders wat je in huis hebt.

Oh nee, het is geen claimen.

Je hond is net 3 weken bij je, ze is nog totaal niet goed gewend.

Alles wat je hond tot dusver lief had, is verdwenen. Gewoon weg, van de een op de andere dag.

Nu heeft ze jou en ze is gewoon bang je kwijt te raken. Die angst is gegrond, tot dus ver liep het voor haar zo af.

Ze zal moeten leren en merken, dat je niet voorgoed weggaat.

Ze zal helemaal vertrouwd moeten raken met jullie en je huis.

In de bench opsluiten overdag is niet aan te raden, dat trekt ze niet. Ik zou haar lekker bij je laten, de vrijheid geven om zelf te kiezen.

Praat met haar: goed zo en af en toe een aai. 

Ze heeft op dit moment, jou veiligheid nodig.

Plassen, lijkt me puur stres, bang dat je weg gaat. Heeft niets te maken met zindelijkheid.

Ik zou, als je gaat werken een kleedje bij je voeten leggen en haar een hele lekkere kluif geven.

Verder overdag geen bench, maar haar jou laten volgen als ze wilt.

Mijn Luca liet ik als pup zelf beslissen. Ik het begin, liet ze me niet uit het oog. Ik ging regelmatig ergens zitten boekje kezen, zodat ze aan haar rust kwam.

Vanzelf, bleef ze soms gewoon liggen, als ik even naar bovenliep, ze had inmiddels gemerkt, dat ik haar niet in de steek laat en altijd terug kom.

Nog steeds is ze altijd in mijn buurt te vinden, honden zijn sociaal levende dieren.