Advies gezocht

's Avonds altijd op de buik van mijn man op de bank. Ze slaapt op ons bed en is verder altijd het liefst bij mij in de buurt.

 Gezelschap van de katten, vooral oppas spelen voor als we kittens hebben, doet ze ook graag.

Honden zijn niet voor niets sociaal levende dieren.

Gefeliciteerd met je hondje:-)

Drie weken is nog eigenlijk niks.

Mijn buitenlands hondje was ook eerst steeds in m'n buurt en piepte als ik al naar de wc ging.

Heb haar steeds beloond door pas binnen te komen als hetcstil was en na een paar maanden ging het hartstikke goed.

Ze zal altijd wat angstig blijven maar ze slaat niet meer meteen op de vlucht voor mannen buiten, ze loopt niet meer als een platte kikker aan de lijn, blaft niet meer tegen elke voorbijganger.

Plasjes soms deed ze in het eerste jaar binnen nog wel eens maar nu niet meer.

Pas na een jaar of wel twee kon ik zeggen dat zij stukken vooruit iz gedaan.

Bij jou gaat het misschien veel sneller...

Dat aankijken herken ik, als ze soms naast me op de bank ligt en ik lekker Netflix zit te kijken dan blijven die oogjes soms steeds op min gericht op een lieve manier.

Ik aai haar dan meestal en dan gaat ze weer lekker languit liggen.

Las hier de tips over kluifjes, echt geven, helpt mijn hondje echt goed.

Zo een waar ze dagen mee doet, zo'n buffelhuid rol.

Bijna 3 weken geleden hebben we een 5 maanden oude Spaanse hond opgehaald van een opvangadres

5 maanden oud. En komt uit Spanje.

Ergens als op de wereld gekomen pup heeft ze het 1e weggaan van, ervaren als ze van de moeder werd gescheiden.

Dat betekend dat ze daar als pup is "weggegooid". De straat op, naar een dodingstation of naar het asiel.

Dus dat is de 2e keer weg.

Asiel of opvang in Spanje. En dan naar Nederland

Dat is de 3e keer weg. Waarschijnlijk ook nog met een vliegtuig, een ongelooflijk stressvol, lawaaierig en angstig gebeuren.

Van het Nederlands opvanggezin naar jullie.

Dat is de 4e keer weg. En ze is 5 maanden oud.

Dat is om het lichtjes uit te drukken, ellendig. Tot het traumatische toe. En kunnen we wel stellen dat jouw hond zowat purper verkleurd van angst zodra er iemand weggaat. Ook al is het maar naar boven. Dat is iets wat zij niet weet.

Opsluiten, gebruik van een bench. Ik zou haar er echt niet inzetten. Elke keer dat je haar daar inzet? Is elke keer weer die paniek en stress van het opsluiten op zich. Plus de angst om weer in de steek gelaten te worden.

Jouw hond heeft enorme nood aan bevestiging. Bevestiging dat ze weer niet in de steek gelaten wordt. Het feit dat jij naar een andere kamer gaat, betekent voor haar totaal iets anders. 

Jij, als mens, weet wat het allemaal inhoudt. Zij niet. Zij voelt enkel voor de zoveelste keer angst om alleen gelaten te worden. Zij zal zich dus angstvallig aan je vastklampen.

Ja-ah een hond moet inderdaad aangeleerd worden om alleen te kunnen blijven. Alleen, en super dat je zo'n hond een 2e kans geeft, maar deze hond is nu absoluut niet rijp om alleen gelaten te worden. Ook niet binnen 3 weken als jij even weg moet voor een paar uurtjes. 

Als ik je een verhaal vertel over een heel jong weeskind (2 à 3 jaar) dat ontvoert werd. En dat dit kind in de eerste plaats terecht kwam bij heel onvriendelijke ontvoerders. Die het totaal niet zou uitmaken dat het kind zou sterven. Maar dat het dan bij een rivaliserende bende op een andere plek terecht kwam. Die op het idee kwamen van het kind te verkopen. Zo gezegd zo gedaan. Wat ze niet wisten was dat de koper een undercover agente was die deze kinderhandel op het spoor was en dit kind in veiligheid wilde brengen. De instantie waar het kind dan terecht kwam hadden een liefdevol gezin gevonden die dit kind wilde adopteren.

Iedereen, maar dan ook iedereen met een beetje hart is er kapot van dat dit kind zoiets heeft moeten meemaken. Als die instantie dan vertelt dat het kind getraumatiseerd is en zeker een hele lange tijd niet alleen mag gelaten worden. Pas wanneer het groter is en het terug vertrouwen heeft gekregen. Zal niemand dit in twijfel trekken. Het kind zal begeleid en verzorgd worden, zodat het kan opgroeien en toch zo stabiel mogelijk kan ontwikkelen.

Dit kunnen wij door onze ogen zien.

Maar niemand staat erbij stil hoe ellendig dit was voor deze jonge hond. Omdat wij niet weten dat een hond zich zo kan voelen.

Onderzoeken door wetenschappers zoals o.a. neuropsychiaters en MRI scans, hebben aangetoond dat honden ook emoties hebben en dat deze gelijkaardig zijn aan die van de mens. Alleen wel op het niveau van een 2 à 3 jarig kind. Met andere woorden, ze ondergaan veel, maar begrijpen het niet. Daarom dat het heel belangrijk is, dat wij als mens, over de nodige kennis en begrip beschikken. Zodat de hond kan aanleren dat het ok is. Maar, uiteraard ook afhankelijk van hond tot hond, zal er veel van afhangen wat de hond heeft meegemaakt en hoe hij dit ervaren heeft. Ook de leeftijd waarop men iets ervaart, speelt ook een grote rol.

Men wordt zo niet geboren. Geen dier en geen mens (uitgezonderd medische afwijkingen).

Neem een kind dat geboren wordt bij een liefdevol gezin. Dat een degelijke opvoeding geniet en gesteund wordt. Of een kind in Afrika dat ontvoerd wordt door rebellen.

Het ene kind heeft zich door de opvoeding van zijn ouders ontpopt tot chirurg. En zal veel mensen hun levens reddden.

En het andere kind werd getraind om te moorden. En zal vele levens nemen.

En dat in veel gevallen simpelweg te beginnen met alleen al waar je geboren wordt. En dit geldt evengoed voor een hond!

Wees geduldig, leer je hond vertrouwen en geef haar tijd. Laat haar dan in het begin als je weg moet niet alleen. En zoek naar de mogelijkheid van een oppas.

 Met Loesje eens. 

Je hond claimt niet, maar is ontzettend onzeker. Dit moet getraind worden. En steun hem aub ipv hem het gevoel te geven dat je hem afstoot. Want dan ben je wel even bezig. Maar heb je geen nazorg? De stichting waar je hem vandaan heeft behoort nazorg te hebben waar je met dit soort vragen terecht kan. 

Ps. om even tijdsbesef te geven. Met mijn Roemeentje heeft het 2 jaar geduurd voor ze zich een beetje kon ontspannen. 3 weken is absoluut niks.