Overprikkeld?

Hallo baasjes!

Wij hadden wat problemen met onze nieuwe hond Odin, die uit het buitenland komt. Hij is 7 maanden alleen volgens onze trainer 'vanbinnen nog pup.' Hij trekt erg en valt uit naar fietsers, wat volgens de trainer komt door overprikkeling. Bij onze hond kan het volgens haar al na vijf/tien minuten wandelen teveel voor hem worden en moet hij weer naar binnen. Ook zegt ze dat hij wel meer energie kwijt moet. Ik vond dit een beetje tegen elkaar in gaan. Odin is een best grote hond (waarschijnlijk mix podenco, ridgeback en viszla, maar dan iets groter) dus hij heeft lijkt mij veel beweging nodig. Iemand tips/advies?

Hoe lang is odin bij jullie? 

Het vervelende is dat fysiek en mentaal niet altijd op elkaar aansluiten. 

Dus het kan goed zijn dat hij idd zijn energie kwijt moet, maar dat de omgeving teveel prikkels opleveren.

Probeer eens prikkelarme omgevingen op te zoeken. 

Het verschilt natuurlijk per hond wat de prikkels zijn,  maar denk aan een omgeving met weinig honden/mensen/katten en verkeer.

Doe hem aan een tuig en een lange lijn en laat hem uitgebreid overal snuffelen en zelf de weg bepalen (dus jij volgt hem).

Dit hoeft zeker geen uren te duren. 

Verder kan je aan hersenwerkjes denken, dit is voor veel honden mentaal erg uitdagend en daardoor ook vermoeiend.

En dit kan je gewoon in de eigen veilige omgeving doen. 

je zou hem een commando kunnen leren ( als hij die nog niet kent)
lig of zit en dat hij dan moet blijven zitten. tot bijv. de fietser weg is.
je zou een spel met hem kunnen doen zoals zoekspelletjes of iets anders...
en je hond komt uit het buitenland.. weet je ook iets over zijn achtergrond? daar kan het ook mee te maken hebben

Alles is nieuw voor hem, waarschijnlijk heeft hij weinig ervaring met de 'buitenwereld'? Weet je iets over zijn verleden? Is hij in een asiel geboren en opgegroeid? Uit welk land komt hij? Heb je een foto?

En onzekerheid speelt ook zeker mee. Daar kun jij (en een trainer met nuttige adviezen) goed bij helpen. Een van de dingen die belangrijk is, is dat hij zijn ogen op jou leert houden, naast je blijft en geduld moet hebben en dat hij leert dat hij niet alles zelf hoeft op te lossen. Dat kun je met tal van oefeningen trainen, ook binnen, en buiten in een rustige omgeving. Desnoods rij je met de auto naar een plek waar je niemand tegenkomt.

Uitvallen naar fietsers, lijkt me geen overprikkeling.

Het kan komen door het jacht gedrag. Als hij los is, gaat hij er waarschijnlijk achteraan. Blaffen misschien frustratie, opwinding, omdat hij er niet achteraan kan.

Kan ook komen, door fietsers spannend te vinden en ze willen weg blaffen.

Ik zou lekkere wandelingen gaan maken in de natuur, je hond laten snuffelen en rennen en wat hij prettig vind.

Voertjes op de grond strooien en laten zoeken.

Daar raken ze niet over prikkeld van, van een fijne wandeling. Snuffelen en voertjes zoeken is energie gebruiken op een ontspannen manier.

Daar worden ze moe door en tevreden.

De rassen, die in hem zitten, hebben veel behoefte aan lekker kunnen bewegen. Zou dat ook zeker gaan doen.

De stadse prikkels, voorzichtig aan laten wennen. 

 We weten jammer genoeg niets over zijn verleden. Hij heeft (we weten niet hoe lang) wel in een asiel/buitenlandse opvang gezeten. Hij komt uit Spanje. Heb zo snel geen foto.

" Uitvallen naar fietsers, lijkt me geen overprikkeling.
Het kan komen door het jacht gedrag. Als hij los is, gaat hij er waarschijnlijk achteraan. Blaffen misschien frustratie, opwinding, omdat hij er niet achteraan kan.
Kan ook komen, door fietsers spannend te vinden en ze willen weg blaffen.  "

Suzanne en Luca

 Ja wij dachten ook al aan zijn 'jacht instinct'. De trainer had er ook wat over gezegd, maar dat was niet veel. Ze zei dat het grootste deel toch kwam door overprikkeling. Ook zei ze dat het jagen niet meer af te leren was op deze leeftijd. Blaffen doet hij ook wel, maar dat niet altijd. Hij stopt met blaffen als de fietser stopt met fietsen.

" Hoe lang is odin bij jullie? 
 
Verder kan je aan hersenwerkjes denken, dit is voor veel honden mentaal erg uitdagend en daardoor ook vermoeiend.
En dit kan je gewoon in de eigen veilige omgeving doen.  "

Yara

 Hij is nu 1 maand bij ons. Die hersenwerkjes zijn inderdaad een erg goed idee! We hebben dat al geprobeerd en het helpt goed. (Niet erg veel maar ja een beetje is toch iets)

 Hij kan de commando's zit en af (lig) en met blijf zijn we nog bezig. Het probleem met de fietsers is dat hij dan niet wilt zitten omdat hij waarschijnlijk te gefixeerd is. Soms gaat hij wel zitten, maar dat duurt nauwelijks een seconde.

We weten niets over zijn achtergrond, dus we weten ook niet of het daarmee te maken heeft.

Als hij nog maar een maand bij jullie is en je niets van zijn verleden weet zou ik ongeveer 10 stappen terug doen. 

Geen commando's trainen en hem eerst op zijn tempo de omgeving leren verkennen. 

Let goed op zijn lichaamstaal wanneer het genoeg voor hem is. 

Je weet niet wat normaal voor hem is doordat zijn verleden onbekend is. Dus alles op zijn tempo en geen druk.

Ten minste dat zou ik doen. 

Zowel Lola als Jenna (allebei uit een pools asiel) hebben in het begin uitgevallen naar fietsers en andere honden (Lola naar alles wat in haar buurt kwam trouwens) Lola was een herderachtige, Jenna een jachthondachtige.

Ik denk van onwennigheid, zulke honden hebben toch heel wat achter zich, dan de reis, de herplaatsing, alles is nieuw, de omgeving is niet bekend en wordt vaak als onveilig beleefd.

Wij hebben dus de tijd genomen om goed te wennen, buiten liepen we eerst nog korte saaie rondjes zonder veel afleiding , waar het kon aan de lange lijn al hadden ze in het begin echt de rust niet om te gaan snuffelen, maar uiteindelijk komt dat dan toch en dat is dan al een goed teken dat er wat rust in de hond gekomen is, snuffelen zelf in het eigen tempo is ook rustgevend.

Kwam er iets aan, een fietser, wandelaar, andere hond etc. dan hielden we flink afstand, desnoods keerden we om. Zodat  de wandelingen succevol en leuk werden voor de honden, zonder uitvallen.

In het begin was heel veel rust nodig, om in het koppie alle nieuwe dingen te verwerken. Ik maakte in het begin met Lola de fout dat ik haar lekker lange wandelingen wilde geven, maar dat kon ze helemaal niet aan.

En zo langzaam aan konden ze dan steeds meer aan. Het is belangrijk dat je gaat in het tempo wat je hond aankan.

Lola was een hond die goed met andere honden was en ook niet meer uitviel naar verkeer e.d. maar ik bleef voorzichtig. Bij het passeren van mensen hield ik haar kort naast me en liep ik tussen haar en de voorbijganger in.

Jenna valt inmiddels niet meer uit naar fietsers en ander verkeer, maar met andere honden kan ze niet. Als we een fietser (of iets anders) passeren houd ik haar dus wel kort naast me en niet voor me, en ik tussen haar en de fietser, anders loop je toch het risico dat ze wel uitvalt.

Ik heb zelf veel gehad aan Turid Rugaas haar boekjes Kalmerende Signalen en Help mijn hond trekt.

En aan Grisha Stewart haar boek BAT2.0.

Onze wandelingen zijn een eigen interpretatie van die methodes.

Verder hadden we van de stichting waar we haar vandaan hadden wat "herplaatsregeltjes" gekregen die ook goed geholpen hebben om de hond wat vertrouwen en rust te geven, zoals:

stem en houding altijd rustig naar de hond toe

de hond niet storen tijdens het eten en rusten

niet naar de hond toelopen, maar hem naar jou laten komen (als hij wil, nooit onder druk zetten)

wandelingen nog kort en saai, en de eerste tijd nog aan de lijn

geen druk bezoek ontvangen of druk gaan socialiseren

 Het klinkt misschien tegengesteld, maar is het in wezen niet. Het hangt allemaal af van de inhoud van een wandeling.

Een drukke omgeving, met voorbijlopende mensen, fietsers, joggers, andere honden, lawaai, auto's, e.d. heeft op een gevoelige hond een veel grotere impact dan een weidse heide, een rustig bos, verlaten rivierdijken, enz. Je kan er dus prima met je hond op uit trekken, als je de wandelomgeving aanpast aan de noden van je hond. 

Bovendien kan je je manier van wandelen aanpassen, want ook daar kan veel druk van de mens op de hond liggen: het netjes aan de lijn lopen kan gevoelige honden heel wat spanning/wrevel opleveren wat resulteert in springerig of protesterend gedrag.

Laat je hond dus eens zelf z'n tempo kiezen, laat hem snuffelen waar ie wil, ga van de paadjes af en laat 'm maar zigzaggen tussen de struiken en de wereld verkennen met z'n neus.

Je hoeft ook niet altijd door te wandelen, er kunnen pauzes in een wandeling genomen worden: even tijd nemen om een appeltje te delen, op zoek te gaan naar de leukste tak, muizeholletjes op te sporen, samen een molshoop open te graven… kortom, neem je tijd, zorg voor ruimte, een actief lichaam maar een ontspannen en voldaan hoofd. 

Overprikkeling, ja - maar ook jachtinstinct.

Als hij uit Spanje komt, vraag ik me af of er echt wel Rhodesian Ridgeback of Viszla inzit, dat zijn twee rassen die daar nauwelijks voorkomen. Heeft Odin die typische streep op zijn rug? Waarschijnlijk zit er vooral heel veel Podenco in, en die hebben een enorme jachtdrift en zijn zelfstandige jagers. Lees zoveel mogelijk over podenco's op internet als je kunt, er is veel info in het Nederlands, Duits en Engels te vinden. Op Facebook zitten ook groepen voor podenco-eigenaren, die kunnen je veel vertellen. Podenco's rennen het liefst achter bewegende prooien aan: hazen, konijnen, katten en ander wild, dat zit er heel sterk in. En het zijn zelfstandige jagers, dus los laten lopen is iets waar je (zeker nu nog) heeel voorzichtig mee moet zijn. Ik heb de indruk dat je trainer niet zoveel van podenco's weet?

Wat dat jachtinstinct betreft: dat vormt zich vooral in de leeftijd 6-9 maanden. Omdat je hond uit Spanje komt, nu 7 maanden is en hij heeft in elk geval één maand moeten wachten voor hij naar het buitenland kon vanwege de rabiës-vaccinatie. In Spanje is 6-9 maanden ook meestal de leeftijd waarop honden voor het eerst meegaan op jacht. Dat kun je bij jouw hond dus denk ik wel uitsluiten, want hij heeft dan in elk geval vanaf de leeftijd van 5-6 maanden in het asiel gezeten en waarschijnlijk zelfs langer - en dus is het zaak om dat jachtinstinct in goede banen te leiden door daar iets mee te doen en het een richting te geven, zoals een bal apporteren. De leeftijd is daar ook nog goed voor, dus zoek alsjeblieft iemand, een hondenschool of trainer die daar wél iets mee kan.

Je zou de stichting waar hij vandaan komt eens kunnen vragen of ze erachter kunnen komen hoe hij in het asiel is beland en hoe oud hij was en wat er meer bekend is...

En wat Alaska's Finest zegt: muizenholletjes opsporen en snuffelen langs de waterkant is ook een heerlijke bezigheid voor Podenco-achtigen waar ze prima hun energie mee kwijt kunnen!

"  Het klinkt misschien tegengesteld, maar is het in wezen niet. Het hangt allemaal af van de inhoud van een wandeling.
 
Een drukke omgeving, met voorbijlopende mensen, fietsers, joggers, andere honden, lawaai, auto's, e.d. heeft op een gevoelige hond een veel grotere impact dan een weidse heide, een rustig bos, verlaten rivierdijken, enz. Je kan er dus prima met je hond op uit trekken, als je de wandelomgeving aanpast aan de noden van je hond. 
Bovendien kan je je manier van wandelen aanpassen, want ook daar kan veel druk van de mens op de hond liggen: het netjes aan de lijn lopen kan gevoelige honden heel wat spanning/wrevel opleveren wat resulteert in springerig of protesterend gedrag.
 
Laat je hond dus eens zelf z'n tempo kiezen, laat hem snuffelen waar ie wil, ga van de paadjes af en laat 'm maar zigzaggen tussen de struiken en de wereld verkennen met z'n neus.
Je hoeft ook niet altijd door te wandelen, er kunnen pauzes in een wandeling genomen worden: even tijd nemen om een appeltje te delen, op zoek te gaan naar de leukste tak, muizeholletjes op te sporen, samen een molshoop open te graven… kortom, neem je tijd, zorg voor ruimte, een actief lichaam maar een ontspannen en voldaan hoofd.  "

Alaska's Finest!

 Eens, wat is er voor je zelf ook prettiger, dan heerlijk de natuur in, met zo min mogelijk mensen, honden of andere prikkels om je heen.

Dan kom je helemaal tot rust