Neerwaartse spiraal 
Daniel, je gaat door een vreselijk moeilijke periode.
Maar de belangrijkste stappen heb je al gezet!
- je erkent de problemen en kan ze goed benoemen
- je hebt hulp gevraagd en denkt hard mee over oplossingen
- je hebt al eerste stappen gezet richting mogelijke veranderingen
Dus wat mij betreft: niets dan lof voor je.
Maar nu sta je voor het belangrijke moment: ben je klaar voor loslaten..
Want echt: het belangrijkste in een goede relatie is ook: kun je loslaten ten behoeve van de ander.....
Kunt je het voor elkaar krijgen om je herder los te laten; om hem een andere toekomst te gunnen met minder stress en meer activiteiten en vooral: gun jij jezelf om door te groeien naar een zelfstandig bestaan( eigen huisje zonder veel stress).
De belangrijkste, eerste stappen heb je al gezet......
En je hebt gelukkig een goede fokker die je hond graag wil terugnemen zodat het voor jullie beiden weer leerbaar gaat worden.
Ik gun je de wijsheid om door te gaan op dit pad......
Het enige wat wij (ik en de fokker) hebben afgesproken is dat ik eerst met hen contact zou opnemen mocht ik niet meer voor de hond kunnen zorgen. Afhankelijk van de leeftijd zouden zij hem dan willen overnemen. Zij trainen IPO met hun honden en doen shows. Maar zoals de dierenarts tegen mij zei na de röntgenfoto's en CT scan, "Je hebt een prima hond, maar hij is geen werkpaard. Hij zal altijd een beetje slungelig zijn". Hierdoor weet ik dat mijn hond zijn waarde voor de fokkers persoonlijk weg is en voor een 'herderdriller' ook.
Mocht ik wel voor herplaatsing kiezen, dan gaat mijn hond niet naar de fokker toe. Mijn hond leeft nu een jaar in huis bij een gezin, bij de fokker zal hij in een kennel met 9 andere herders zijn. Ik zal het zeer op prijs stellen als de fokker iemand weet te vinden, al zal hij waarschijnlijk de hond bij hem moeten hebben daarvoor. Dat hij er dan wellicht geld voor zal vragen maakt mij overigens niks uit.
Waar het om draait is het volgende. Als er een nieuw baasje gevonden wordt, wil ik dat diegene bij mij thuis komt, kennis maakt met mijn hond en zien of het op het eerste gezicht bevalt. Daarna wil ik graag zien waar diegene woont, of diegene een vast inkomen heeft, gezinssituatie, ervaring heeft met honden, etc. Dan vraag ik nog een paar dagen bedenk tijd, voor beide partijen. Buiten dat allemaal wil ik graag een klein contract opstellen met een paar regels, zoals: "Mocht de nieuwe eigenaar, om wat voor reden dan ook, willen afzien van de hond, dan wil ik de eerste zijn die daar bericht van krijgt." Maar ook zaken als: hoogwaardig voedsel, dat mijn hond niet gebruikt zal worden als waakhond en dat hem nooit ofte nimmer medisch hulp ontzegt zal worden.
Dank je wel voor de berichten. Ik snap waar jullie vandaan komen en had ik mijn hond nog maar net, dan was het terugbrengen naar de fokker ongetwijfeld de beste optie. Als hij weg moet, dan wil ik er op zijn minst voor zorgen dat hij een fantastisch huis krijgt, een die ik hem niet heb kunnen geven.
Ik zal de hond zelf nooit meer gaan opzoeken, gezien dat mij niet slim lijkt bij zo'n ras. Ik wil wel graag af en toe een update ontvangen. "
Zo zou ik het ook voelen, mocht ik besluiten dat het voor de hond beter is om hem te herplaatsen.
Maar ik hoop natuurlijk dat je voor jezelf en de hond een fijn (niet perfect natuurlijk, maar dat is het nergens) leven kan opbouwen.
Zou je trouwens niet liever met hem op je kamer verblijven als er veel mensen in huis zijn die zich zo aan de hond ergeren? Dan hoeft hij tenminste niet in de bench.
Wat bij mij was, was dat zodra er ook maar 1 van deze gegevens veranderde dat al een enorm positieve input op mijn leven had ook al leek het eerder redelijk onrelevant op die "enorme hoop". Misschien is dit iets om toch in gedachten te houden, want stel eens dat het veranderd. Bij mij was het ik kreeg toch werk. Het was de eerste stap op de ladder die de andere stappen makkelijker maakte. Wat zou dat voor jou zijn? Misschien moet je je problemen zien op te breken en jezelf eens een overwinning gunnen. Als je je niet fijn voelt om het huis uit te gaan maar toch met je hond gewandeld hebt is dat iets om trots op te zijn.
Ook: Ben jij gelukkiger als je weet dat je hond bij een ander is? Puur omdat hij dan niet meer het leven heeft wat hij bij jou had? Zou dat jouw leven positief beïnvloeden? Een ander leven, wat dat leven ook zal inhouden want dat weet je natuurlijk nooit als jij er geen deel meer van bent.
Of voel jij je toch beter als jij zelf de touwtjes in handen houdt. Zodat je in ieder geval kunt toezien wat er met je hond gebeurt? Kan jouw hond jou motiveren om dingen met hem te ondernemen. Als je hem zo ziet en je kijkt hem aan? Dat was bij mij een belangrijke. Want ik voelde me rot en wilde mijn bed niet uit. Maar ik wilde Obi zijn trip door het bos niet laten mislopen. Dus ik kwam eruit, at dan niet eens maar ging wel helemaal te voet naar het bos en terug. Ik was de hele ochtend weg samen met Obi. Ik kon mijn gedachten wel fijn ordenen zo. En even... helemaal niets anders aan mijn hoofd. Kwam mensen tegen die me aanspraken over Obi omdat hij nog zo jong en gek was. Ik voelde me eigenlijk altijd beter aan het eind van de ochtend.
"
Gisteravond heb ik hier met mijn zusjes over gesproken. Ik heb hen beiden deze topic laten lezen en daarna met hen erover gesproken. Zij willen natuurlijk allebei niet dat de hond weggaat en kwamen met een aantal ideeën aanzetten. Ik denk dat als wij met zijn allen hier (hard) aan werken, dat ik hem een beter leven kan geven dan hij nu heeft. Dat is een op korte termijn oplossing voor hem.
Mijn hond zit in een lastige periode en zal met een anderhalf jaar waarschijnlijk totaal anders zijn. Ik natuurlijk ook. Daarin probeer ik nog iets te zoeken om te kijken of ik die periode op de een of andere manier kan overbruggen. Het vinden van een betaalbare huis zou de eerste grote stap zijn.
Wanneer ik dan weer stop en eerlijk kijk naar mijn leven, vallen bijna al deze ideeën weer weg. Ze berusten allemaal op 'als'.
Ik had graag mee knikkend met je bericht willen meelezen. Het ligt echter allemaal net iets anders. Ik wil wel met hem wandelen, ik kan het simpelweg meestal niet. Voorheen maakte ik zijn lijn bijvoorbeeld vast aan mijn riem, omdat ik bang was dat als ik een hart infarct kreeg en hij zomaar de weg op zou rennen. Ook heb ik grote moeite om ergens naartoe te lopen waar geen mensen zijn. Alle angsten worden vele malen sterker als mijn hond erbij is. Een paniekaanval krijgen terwijl je een springende hond om je heen heb, buitenshuis, is alles behalve helpend. Zijn reactie op mijn stress zorgt er alleen maar voor dat het escaleert. Ik wordt niet rustig van zijn aanwezigheid. Hij kan bijvoorbeeld ineens springen en in mijn bovenarm bijten, blaffen, heen en weer rennen, etc. Dat allemaal terwijl de stress in mij aan het overstromen is. Deze gebeurtenissen kunnen mij voor uren lang uitschakelen.
Dit is een scenario, niet iets wat dagelijks gebeurd. Ik heb deze gebeuren alleen veel te lang zo laten doorgaan, waardoor ik nu 'op' ben.
Ik wil niet als een klagend or zeurend persoon overkomen. Het is lastig om zo via internet in zo weinig mogelijk woorden te vertellen wat er gaande is.
Dank je wel voor je bericht.
Maar de belangrijkste stappen heb je al gezet!
- je erkent de problemen en kan ze goed benoemen
- je hebt hulp gevraagd en denkt hard mee over oplossingen
- je hebt al eerste stappen gezet richting mogelijke veranderingen
Dus wat mij betreft: niets dan lof voor je.
Maar nu sta je voor het belangrijke moment: ben je klaar voor loslaten..
Want echt: het belangrijkste in een goede relatie is ook: kun je loslaten ten behoeve van de ander.....
Kunt je het voor elkaar krijgen om je herder los te laten; om hem een andere toekomst te gunnen met minder stress en meer activiteiten en vooral: gun jij jezelf om door te groeien naar een zelfstandig bestaan( eigen huisje zonder veel stress).
De belangrijkste, eerste stappen heb je al gezet......
En je hebt gelukkig een goede fokker die je hond graag wil terugnemen zodat het voor jullie beiden weer leerbaar gaat worden.
Ik gun je de wijsheid om door te gaan op dit pad......
"
Dank je wel voor je bericht en woorden.
Loslaten is iets wat ik niet goed kan, merk ik. Het blijft aan mij knagen. De eerste stappen zijn inderdaad gezet en 'the wheels are in motion'. Ik zal eerst nog alle mogelijkheden bij langs gaan waarmee ik hem kan houden, maar er komt inderdaad een punt waarbij ik echt zal moeten loslaten.
Maar ik hoop natuurlijk dat je voor jezelf en de hond een fijn (niet perfect natuurlijk, maar dat is het nergens) leven kan opbouwen.
Zou je trouwens niet liever met hem op je kamer verblijven als er veel mensen in huis zijn die zich zo aan de hond ergeren? Dan hoeft hij tenminste niet in de bench. "
Dat doe ik. Hij slaapt sinds pup op mijn kamer (zolder). Ik heb twee benches, beneden de XXL en op mijn kamer de XL. Hij slaapt los, maar mocht ik naar het toilet moeten of dergelijk dan gaat hij even de bench in. Vannacht was de eerste nacht dat ik hem in de bench beneden heb laten slapen (sliep zelf op de bank zodat hij niet alleen was). Dit heb ik gedaan om twee redenen, mocht hij weg moeten dan is hij in ieder geval enigszins gewend om in de bench te slapen. Daarnaast zal dit mijn nachtrust verbeteren, wellicht maakt dat groot verschil.
Ik ga inderdaad af en toe met hem in de middag naar boven. Dan neem ik wat speelgoed mee en kan ik hem zijn gang laten gaan terwijl ik iets anders doe.
En ik vind alles wat jij nu doormaakt OOK heel erg, maar het gaat hier op hondenforum wel even over je hond....voor mij toch.
En anderen hier zullen me er weer voor verwijten dat ik niet genoeg empathie opbreng ?
Neen die arme hond dáár gaat het mij om.
Werk jij maar flink aan jezelf man, je schrijft en denkt en praat er in ieder geval heel veel over, dus daden moeten ook kunnen volgen. ?
jezelf niet wentelen en wentelen in zelfbeklag al noem jij het misschien zelf wel herkennen van je probleem ?
Jouw hond ....als ik lees zelfs als je naar wc gaat ...bench in....dan gaat er door mijn hoofd toch...hoe ?
waarom er niet eerder aan gedacht ?
Wat kan die hond er nu aan doen, ergens kom je er ook zelf mee af....jouw hond is product van jouw stress en verstoorde psyche.
beste herplaatsten ? In jouw geval beslist ja.
Gedaan met die stress voor hem en jou.
Geen woorden die je graag zult lezen of die je troosten, maar van mijn lever zijn ze af.
En anderen hier zullen me er weer voor verwijten dat ik niet genoeg empathie opbreng ?
Neen die arme hond dáár gaat het mij om.
Werk jij maar flink aan jezelf man, je schrijft en denkt en praat er in ieder geval heel veel over, dus daden moeten ook kunnen volgen. ?
jezelf niet wentelen en wentelen in zelfbeklag al noem jij het misschien zelf wel herkennen van je probleem ?
Jouw hond ....als ik lees zelfs als je naar wc gaat ...bench in....dan gaat er door mijn hoofd toch...hoe ?
waarom er niet eerder aan gedacht ?
Wat kan die hond er nu aan doen, ergens kom je er ook zelf mee af....jouw hond is product van jouw stress en verstoorde psyche.
beste herplaatsten ? In jouw geval beslist ja.
Gedaan met die stress voor hem en jou.
Geen woorden die je graag zult lezen of die je troosten, maar van mijn lever zijn ze af.
"
Ik ben als reactie op anderen dieper ingegaan over mijn eigen gezondheid. Wellicht is het bij jou anders, maar mijn leven is niet zwart of wit. Er zijn meerdere opties die ik overweeg, waarbij mijn hond ten aller tijden voorop staat.
Als ik op zolder ben kan ik mijn hond niet voor tien minuten alleen laten. Het is een DH van 35 kilo, mijn gitaren/boeken/computer kunnen in secondes kapot gaan mocht hij daar zin in hebben.
Beneden gaat hij meestal gewoon mee naar het toilet en blijft hij bij de deur liggen mij aan te staren.
Overigens heb ik vanaf het begin af aan geleerd dat ik mijn Herder niet zonder supervisie in huis los mag blijven, totdat hij 100% 'house trained' is.
Ik geef mijn hond alles wat ik heb, tot het punt dat mijn hele dag om hem draait. Dat is mede de reden dat mijn gezondheid achteruit gaat en ik voor deze verschrikkelijke beslissing kom te staan.
Ik vind het een onnodig neerbuigend bericht van jou, hoewel je het vast goed bedoeld hebt.
En anderen hier zullen me er weer voor verwijten dat ik niet genoeg empathie opbreng ?
Neen die arme hond dáár gaat het mij om.
Werk jij maar flink aan jezelf man, je schrijft en denkt en praat er in ieder geval heel veel over, dus daden moeten ook kunnen volgen. ?
jezelf niet wentelen en wentelen in zelfbeklag al noem jij het misschien zelf wel herkennen van je probleem ?
Jouw hond ....als ik lees zelfs als je naar wc gaat ...bench in....dan gaat er door mijn hoofd toch...hoe ?
waarom er niet eerder aan gedacht ?
Wat kan die hond er nu aan doen, ergens kom je er ook zelf mee af....jouw hond is product van jouw stress en verstoorde psyche.
beste herplaatsten ? In jouw geval beslist ja.
Gedaan met die stress voor hem en jou.
Geen woorden die je graag zult lezen of die je troosten, maar van mijn lever zijn ze af.
"
100% eens..
ja het is natuurlijk wel zo dat dit voor de hond, waar iedereen inclusief jijzelf, van vindt dat het geen goede situatie is waar hij nu in zit. En je er zo snel mogelijk iets aan moet doen.
Fijn dat je zusjes mee willen werken, misschien zouden ze een grote steun voor de hond kunnen zijn. Weten ze wel iets over honden en hun communicatie?
Daniel ik heb het goed bedoeld, niet neerbuigend, maar wel ietske boos.
Zo van even kleine schop onder je kont.
Maar dat ik hiermee het beste hoop voor jouw hond en jezelf ,dat blijft mijn bedoeling.
Daniel online kan je bullpezen en gedroogde kophuid bestellen. Netjes als postpakket aan de deur geleverd.
Dit zou normaal al een grote uitlaatklep voor jouw hond kunnen betekenen.
Vb van gedroogde kophuid, als je er nog niet mee bekend zou zijn.
Zelf neem ik steeds stukken van 70cm lang.
Verder zou ik je willen voorstellen om eens te proberen de zaken anders te bekijken.
Stop met naar het grote plaatje te kijken. In dat grote plaatje zit veel te veel in om ineens aan te kunnen krijg ik de indruk van wat je vertelt. Dit werkt meestal negatief overheersend. Met als gevolg je niet verder geraakt gewoonweg omdat er veel te veel is. En je steeds met een slecht gevoel achter blijft. Een gevoel dat steeds groter wordt en steeds bevestigd wordt. Dus waarom zou je ...... het gaat toch niet lukken.
Ipv van naar een ontzettend grote fotocollage te kijken (is te groot, te veel en te indrukwekkend) kan je beter foto per foto bekijken op een rustig tempo.
Door de kleine hoeveelheid gaat dit je niet van je sokken blazen.
Met andere woorden? Als je iets wil doen, doe het in kleine stukjes. Maak een deal met jezelf. Kies elke dag 1 iets dat je wil gedaan krijgen. 1 iets, niet meer. En doe steeds als één van de eerste dinge die je die dag doet.
Vraag desnoods steun thuis, bvb aan jouw zussen. Vertel wat je wil doen.
Ik neem nu maar een voorbeeld. Stel je wil een hoekje opruimen. Misschien dat ze dan voor jou een paar lege dozen kunnen brengen, zodat jij meteen de items in de doos kan plaatsen en wegbrengen.
Als het hoekje opgeruimd is, kan je meteen je eerste overwinning noteren.
Doe nadien iets dat je graag doet en waar je rustig van wordt.
De dag nadien opnieuw 1 item, niet te groot. Beetje bij beetje. Het heeft geen zin grote items te willen dragen die je niet kan heffen. Dat is alleen maar zeer vermoeiend, frustrerend en deprimerend.
Als ik op zolder ben kan ik mijn hond niet voor tien minuten alleen laten. Het is een DH van 35 kilo, mijn gitaren/boeken/computer kunnen in secondes kapot gaan mocht hij daar zin in hebben.
Beneden gaat hij meestal gewoon mee naar het toilet en blijft hij bij de deur liggen mij aan te staren.
Overigens heb ik vanaf het begin af aan geleerd dat ik mijn Herder niet zonder supervisie in huis los mag blijven, totdat hij 100% 'house trained' is.
Ik geef mijn hond alles wat ik heb, tot het punt dat mijn hele dag om hem draait. Dat is mede de reden dat mijn gezondheid achteruit gaat en ik voor deze verschrikkelijke beslissing kom te staan.
Ik vind het een onnodig neerbuigend bericht van jou, hoewel je het vast goed bedoeld hebt. "
Kan het ook niet zo zijn dat je hem misschien teveel wilt proberen "in control te hebben". Ik lees over twee benches bijvoorbeeld. Heeft hij echt zoveel spullen gesloopt bij jullie thuis of ben je bang dat dat kan gebeuren? Puur omdat het al best een forse hond is die op dit moment op zijn zachts gezegd onstuimig is.
Lukt het jou je hond te negeren en wat gebeurd er dan (in het scenario waar je hond jouw aandacht komt opeisen door te blaffen of wat dan ook). Kan je hond zijn eigen rust vinden of zichzelf vermaken? Want je schrijft dat je hele dag om hem draait en dit kan niet de bedoeling zijn. Volgens mij draait ZIJN hele dag ook om jou. Jullie maken elkaar gek.
Waar ik bang voor ben is dat je hond een keer niet in zijn bench gaat blijven. En het hek dan van de dam is. Want het lijkt erop dat je de bench ziet als gedeeltelijke oplossing voor een aantal dingen waar je mee zit terwijl het niet meer dan een workaround is. Een herder is een zeer slimme hond hij kan erachter komen dat hij er ook uit kan. Want dat kan hij fysiek gezien makkelijk.
Dat laatste over het 100% house trained wat je hebt geleerd. Wat versta je daar precies onder? Hoe ga je dat "meten" want een hond blijft een impulsief dier. Misschien moet je wat meer proberen op te voeden op je eigen gevoel. Pak wat werkt voor jou en laat zitten wat niet werkt. Niet elke keer precies hetzelfde blijven proberen en toch een andere uitkomst verwachten. Niet elke hond past in het plaatje wat je voorgeschoteld krijgt. Liep hier zelf veel tegenaan. Want elke keer viel Obi buiten dat plaatje, elke keer tegenslag want wat ik "moest" doen werkte niet, dan lag het toch aan mij? Ik begon het meer los te laten en dat werkte beter.
Anoniem (Gast)
Daniel,
Ik ga iets heel geks vragen, maar is er aan Autisme gedacht bij jou? Je angsten, controle drang en manier van doen...
Je hoeft hier niet op te reageren hoor. Hou het maar in je achterhoofd.
Iig veel sterkte, wijsheid en kracht gewenst!!
Fijn dat je zusjes mee willen werken, misschien zouden ze een grote steun voor de hond kunnen zijn. Weten ze wel iets over honden en hun communicatie?
"
Helaas niet. Een is wat beter dan de ander, maar over het algemeen zijn ze er beiden erg slecht in. De jongste vooral, die gaat in een hoge enthousiaste stem met hem praten, om daarna van hem weg te rennen als hij haar in de armen bijt en om haar heen springt.
Daarnaast doen ze een pittige opleiding en gaan ze binnenkort in het buitenland studeren. Hun hulp was/is meer gericht op wat voor mogelijkheden er nog overbleven.
Zo van even kleine schop onder je kont.
Maar dat ik hiermee het beste hoop voor jouw hond en jezelf ,dat blijft mijn bedoeling. "
Dank je wel. Ongeacht hoe ik eruit kom, mijn keuze draait om mijn hond.
Dit zou normaal al een grote uitlaatklep voor jouw hond kunnen betekenen.
Vb van gedroogde kophuid, als je er nog niet mee bekend zou zijn.
Zelf neem ik steeds stukken van 70cm lang.
Verder zou ik je willen voorstellen om eens te proberen de zaken anders te bekijken.
Stop met naar het grote plaatje te kijken. In dat grote plaatje zit veel te veel in om ineens aan te kunnen krijg ik de indruk van wat je vertelt. Dit werkt meestal negatief overheersend. Met als gevolg je niet verder geraakt gewoonweg omdat er veel te veel is. En je steeds met een slecht gevoel achter blijft. Een gevoel dat steeds groter wordt en steeds bevestigd wordt. Dus waarom zou je ...... het gaat toch niet lukken.
Ipv van naar een ontzettend grote fotocollage te kijken (is te groot, te veel en te indrukwekkend) kan je beter foto per foto bekijken op een rustig tempo.
Door de kleine hoeveelheid gaat dit je niet van je sokken blazen.
Met andere woorden? Als je iets wil doen, doe het in kleine stukjes. Maak een deal met jezelf. Kies elke dag 1 iets dat je wil gedaan krijgen. 1 iets, niet meer. En doe steeds als één van de eerste dinge die je die dag doet.
Vraag desnoods steun thuis, bvb aan jouw zussen. Vertel wat je wil doen.
Ik neem nu maar een voorbeeld. Stel je wil een hoekje opruimen. Misschien dat ze dan voor jou een paar lege dozen kunnen brengen, zodat jij meteen de items in de doos kan plaatsen en wegbrengen.
Als het hoekje opgeruimd is, kan je meteen je eerste overwinning noteren.
Doe nadien iets dat je graag doet en waar je rustig van wordt.
De dag nadien opnieuw 1 item, niet te groot. Beetje bij beetje. Het heeft geen zin grote items te willen dragen die je niet kan heffen. Dat is alleen maar zeer vermoeiend, frustrerend en deprimerend. "
Ik zal het mee bestellen met mijn maandelijkse honden boodschappen!
Dank je wel voor je bericht. Het principe is bekend bij mij; grote taken onderverdelen in kleine stapjes. Niet alleen is het overzicht beter, maar je kunt continu iets afmaken. Kleine overwinningen die samen een grote vormen. Je ziet het in vele zaken terug.
Totaal iets anders, maar dat is een onbewuste reden waarom roken verslavend is; bij elk sigaret begin je en maak je het ook 'af'.
Kan het ook niet zo zijn dat je hem misschien teveel wilt proberen "in control te hebben". Ik lees over twee benches bijvoorbeeld. Heeft hij echt zoveel spullen gesloopt bij jullie thuis of ben je bang dat dat kan gebeuren? Puur omdat het al best een forse hond is die op dit moment op zijn zachts gezegd onstuimig is.
Lukt het jou je hond te negeren en wat gebeurd er dan (in het scenario waar je hond jouw aandacht komt opeisen door te blaffen of wat dan ook). Kan je hond zijn eigen rust vinden of zichzelf vermaken? Want je schrijft dat je hele dag om hem draait en dit kan niet de bedoeling zijn. Volgens mij draait ZIJN hele dag ook om jou. Jullie maken elkaar gek.
Waar ik bang voor ben is dat je hond een keer niet in zijn bench gaat blijven. En het hek dan van de dam is. Want het lijkt erop dat je de bench ziet als gedeeltelijke oplossing voor een aantal dingen waar je mee zit terwijl het niet meer dan een workaround is. Een herder is een zeer slimme hond hij kan erachter komen dat hij er ook uit kan. Want dat kan hij fysiek gezien makkelijk.
Dat laatste over het 100% house trained wat je hebt geleerd. Wat versta je daar precies onder? Hoe ga je dat "meten" want een hond blijft een impulsief dier. Misschien moet je wat meer proberen op te voeden op je eigen gevoel. Pak wat werkt voor jou en laat zitten wat niet werkt. Niet elke keer precies hetzelfde blijven proberen en toch een andere uitkomst verwachten. Niet elke hond past in het plaatje wat je voorgeschoteld krijgt. Liep hier zelf veel tegenaan. Want elke keer viel Obi buiten dat plaatje, elke keer tegenslag want wat ik "moest" doen werkte niet, dan lag het toch aan mij? Ik begon het meer los te laten en dat werkte beter.
"
Het is geen van beiden. Ik had een XL Lifestages bench gekocht, maar ik merkte dat het net iets te klein was; zijn oren staken eruit als hij zat en kon bijna niet gestrekt liggen. Toen heb besloten om een XXL bench te kopen. Op aanraden van mijn GT heb ik de XL bench niet verkocht en in mijn slaapkamer gezet.
Hij vind meestal zijn rust als ik alleen met hem thuis ben. Mocht hij na een aantal activiteiten nog niet kunnen rusten, dan gaat hij in de bench. Daar valt hij vrijwel altijd binnen een paar minuten in slaap.
Normaliter snuffelt hij wat rond het huis en gaat hij op de bank liggen (wij hebben er twee, hij mag alleen op de lederen). Is de familie er, dan is de kans aanzienlijk kleiner dat hij zelf de rust opzoekt.
Mijn dag draait om hem, omdat ik vrijwel geen energie heb om andere dingen te doen. Dat is wat ik ermee bedoel. Als ik in totaal drie/vier uur actief met hem bezig ben per dag, dan kan ik verder niks anders doen.
Ik denk overigens niet dat hij de bench uit kan komen. Het is ontzettend sterk dik metaal, loodzwaar. Zijn oude heeft hij een keer opengekregen, maar bij zijn nieuwe is ook dat "onmogelijk".
Dat is een goede vraag. Wat ik geleerd heb is dat de hond house trained is als hij onderscheid kan maken tussen wat van hem is en wat niet. Ik moet er wel bij zeggen dat ik erg actief in contact geweest ben met mensen die hun honden op zeer hoog niveau trainen en met landelijke (of wereld) kampioenschappen mee doen. Heb mijzelf er soms wel aan moeten herinneren dat ik gewoon een gezellige huishond wou, niks meer.
Dank je wel voor je bericht! Ik heb er inderdaad al eens eerder aan gedacht dat ik veel moet loslaten en meer op mijn eigen gevoel gaan.
Ik ga iets heel geks vragen, maar is er aan Autisme gedacht bij jou? Je angsten, controle drang en manier van doen...
Je hoeft hier niet op te reageren hoor. Hou het maar in je achterhoofd.
Iig veel sterkte, wijsheid en kracht gewenst!!
"
Dank je wel. Alle symptomen passen precies binnen de angst/paniekstoornis. In vele opzichten ben ik het tegenovergestelde van iemand die binnen het autismespectrum valt. Daarnaast vind ik wat nu gediagnostiseerd is wel mooi genoeg. :)
Wel interessant om te zien hoe ik in schrift overkom bij mensen.
Het spijt mij dat ik zo achter elkaar aan ratel. Het is niet allemaal negatief, er zijn ook veel mooie en warme momenten. Genoeg om mij nog op de been te houden. Het voelt nu helaas gewoon zo dat er teveel zaken tegelijkertijd opgelost/aan gewerkt moeten worden.
Ik woon dus momenteel weer in mijn ouderlijk huis (moeder en zusjes), zij kunnen alleen niet omgaan met de hond.
Heel erg bedankt en nogmaals excuses voor mijn verhaal. "
Laat die gedachte los.
Wees als je hond. Leef in het moment en laat de rest voor wat het is.
Al je problemen, plannen etc zijn er volgende maand ook nog wel. Het enige wat moet is eten en drinken en ademhalen. Verder moet je helemaal niks.
Wees als je hond. Leef in het moment en laat de rest voor wat het is.
Al je problemen, plannen etc zijn er volgende maand ook nog wel. Het enige wat moet is eten en drinken en ademhalen. Verder moet je helemaal niks. "
heerlijk..
Ik hou van jouw nuchtere kijk op alles..
zo is het precies RVS!
Dat is absoluut ongelofelijk moeilijk..
Ik zal daar nog allemaal naar kijken. Het maken van deze topic gaat ook nog niet verder dan een idee. Er is niks concreets en het liefst houd ik mijn hond natuurlijk.
Daar zitten inderdaad erg hoge kosten aan vast. Als ik hem drie maanden zou onderbrengen in een pension zal dat meer dan twaalfhonderd euro kosten. Hoe dan ook, het is een idee en ik houd hem nog open.
Hartstikke bedankt!
"
Ik ken wel een goede psycholoog in Groningen of Haren, waar je je hond mee mag nemen. Ze is gespecialiseerd in trauma.
Wees als je hond. Leef in het moment en laat de rest voor wat het is.
Al je problemen, plannen etc zijn er volgende maand ook nog wel. Het enige wat moet is eten en drinken en ademhalen. Verder moet je helemaal niks. "
Daar ben ik het ook helemaal mee eens. We nemen al gauw te veel hooi op de vork. Niks moet inderdaad, maar opgegeven moment krijg je wel te maken met deadlines and knopen die doorgehakt moeten worden.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor alle inbreng. Momenteel ben ik bezig met het zoeken naar alternatieven, zoals een tijdelijke opvang/pension of hulp van buiten af. Zodra ik ergens definitief bericht van heb zal ik dat met jullie delen.
Nogmaals bedankt!
Ik wil jullie allemaal bedanken voor alle inbreng. Momenteel ben ik bezig met het zoeken naar alternatieven, zoals een tijdelijke opvang/pension of hulp van buiten af. Zodra ik ergens definitief bericht van heb zal ik dat met jullie delen.
Nogmaals bedankt! "
Veel sterkte Daniel, ik hoop dat het allemaal goed met je gaat komen in 2017. En met je herder natuurlijk wat de uitkomst dan ook zijn mag.
Leonor (Gast)
hoi Daniel,
het is geloof ik niet de bedoeling dat je jezelf zo enorm schuldig voelt. Dit blokkeert jouw gezonde verstand die geloof ik een hele redelijke conclusie trekt. Je hebt enorm geïnvesteerd, je bent er helemaal voor gegaan. En bent tegen jouw en situatie-gerelateerde grenzen aan gelopen.
gebruik je intuïtie en gun je hond meer mogelijkheden. En bevrijd jezelf van deze lust die een last is geworden. Soms loopt het zo, zo is het leven. Vertrouw er maar op dat het goed zal komen, met jouw en je hond.
Ik wens je veel succes en sterkte. Groet Leonor
Dank je wel voor de mensen die nog gereageerd hebben (en natuurlijk alle andere mensen ook), ik ben een hele tijd niet meer op deze website geweest, mijn excuses voor het niet reageren.
Er is in de tussentijd ontzettend veel gebeurd, zal het essentiële kort voor jullie samenvatten:
Ik heb mijn hond halverwege januari op een website gezet voor herplaatsing. Dat proces ging gepaard met regelmatige huilbuien. Het is nog geen twee maanden geleden, maar toch voelt die intense periode als veel verder weg. Ik had er veel meer moeite mee dan ik alvorens dacht te gaan hebben.
Via de website heeft er iemand contact met mij opgenomen; een mevrouw die (in haar woorden) geraakt was door mijn verhaal en graag wilde helpen. Het was wat onwerkelijk toen ik dat telefoontje kreeg. Sindsdien hebben wij op bijna dagelijkse basis contact en durf ik te zeggen dat ik met dank aan haar steun een andere richting ben ingeslagen.
Ik ben bezig met een trainster om de gedragingen binnenshuis en later buitenshuis te veranderen. Tegelijkertijd ook erg met mijzelf bezig, middels professioneel hulp.
Ik heb geen idee waar dit allemaal naartoe zal gaan, het kan nog steeds alle kanten op, maar voor het eerst in mijn leven kom ik dichtbij het 'ergens voor gaan', iets wat zowel angstig als bevredigend en/of verlichtend is.
Dit is mijn mooie jongen:
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?