niet happy

Ruim een half jaar geleden heb ik een 6 jarige kruising jack russel/ boerenfox uit het asiel geadopteerd. Ik zie van een vrolijke en actief hondje wat van deze rassen vaak wordt omschreven niets terug. Buitenshuis is ze dit wel maar in huis komt ze niet van de bank. Spelen wilt ze amper en als ik 2 minuten haar aandacht kan vasthouden is het veel. Ze stopt het korte spel zelf door ineens weg te lopen. Vaker reageert ze helemaal niet wanneer ze wordt uitgedaagd. Het eten is helemaal een drama. Vanaf het begin is dit al een probleem. Ik heb echt verschillende malen doorgezet zodat ik hoopte dat ze uiteindelijk na dagen zou gaan eten. Dat gebeurde dus niet. Ik koop echt duur eten voor haar en heb dit ook afgewisseld. Ik moest ook wel want ze begon in gewicht echt teveel af te nemen. De dierenarts gaf haar toen blik van hills mee en dat at ze tijdelijk. Tijdelijk dus want na een aantal dagen staakt ze weer met eten. Ik heb vrij dure brokken van canaghan met het zelfde resultaat. Geef ik deze als snoepje dan eet ze deze meestal wel op. Vul ik de voerbak met deze brokken dan weigert ze weer. Renske in verschillende smaken geeft dezelfde resultaten. Wanneer ze weigert om te eten krijgt ze geen lekkere tussendoortjes. Ze is dan heel zielig , blijft me aankijken en gaat dan niet meer vanzelf op de bank. Ik negeer het. Ze is doorgaans aanhankelijk. Ze komt tegen je aanzitten waarvan ik bijna ben gaan denken dat dit aangeleerd gedrag is. Het lijkt haar niet te kunnen schelen of je wel of niet thuis bent. Een blije hond tref ik niet aan na afwezigheid. Eerlijk gezegd is er helemaal niets aan om zo een hond te hebben. Ik ben ermee op cursus gegaan. Alles ging goed. Het lijkt wel of ze niet op de juiste plek is gekomen. Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik ermee aan moet.  

Wat vervelend. 

Weet je haar verleden toevallig? 

Veel honden vanuit het asiel hebben veel tijd nodig om te wennen, helemaal als ze veel hebben meegemaakt. 

Als zij bijvoorbeeld klappen kreeg als ze te wild speelde, kan ik me voorstellen dat ze bij jou niet echt durft of wil spelen. 

Zelfde geldt met eten... 

Ik zou niet teveel druk op haar leggen en haar een beetje haar gang laten gaan. 

Wel contact zoeken, maar alleen contact maken als zij dat wil. 

Eventueel naar de hondenschool om een cursus te volgen? Dit is heel goed voor het opbouwen van een band samen.

Is ze wel helemaal gezond?

Misschien heeft ze pijn of een bepaalde aandoening, dat ze daarom zo tam is.

En inderdaad, het kan ook iets met haar verleden te maken hebben.

Je weet niet wat ze gewend is.

Maar als ze de brokjes wel als snoepjes aanneemt is het dan niet wat om haar er wat voor te laten doen en dan zo de maaltijd over de dag te geven?

Pootje, brokje

Zit! , brokje

Etc.. Etc..

Of misschien in een puzzel of kong?

Verder zou ik iets medisch laten uitsluiten want dit gedrag ken ik ook niet van een jack of boerenfox.

Weet je haar verleden ?

misschien even contact op nemen met het asiels waar je haar vandaan hebt?!

Er is niet zoveel over haar bekend. Ze is enkele malen in het asiel beland tot de vorige baas haar kwam ophalen. De laatste keer zijn ze er niet meer om geweest....

Een cursus heb ik dus met haar gedaan. Dit was wel individueel. Dat ging best goed. Ik krijg haar niet meer zover dat ze interesse toont.

In het begin kwam ik erachter dat ze doodsbang blijkt zodra de broodrooster tevoorschijn werd gehaald. Ze kroop dan achter de gordijnen. Sindsdien heb ik deze niet meer gepakt. Verder is ze overigens niet bang uitgevallen.

Heb je ook al eens vers vlees, dus kvv geprobeerd? Misschien wekt dit haar eetlust op. 1x per dag ('s avonds voor het slapen gaan) de volledige maaltijd geven. Misschien eet ze dat wel.

Hier ook verder een hondje wat binnenshuis weinig doet hoor. Lekker luieren en heel af en toe eens spelen, maar dat duurt niet lang. Echt spelen met speelgoed is er vaak niet bij.

Ik droog zelf stukjes runderhart in een voedseldroger, die stukjes verstop ik in puzzeltjes die ze moet oplossen. Ze is dan razend enthousiast.

Ik doe de spelletjes ook vaak buiten, ik gebruik dan de natuur als verstopplek. Handjevol snoepjes of misschien in jou geval brokjes rondstrooien in het gras.

Misschien helpt dit om haar zo wat uit te dagen. Hieronder een paar foto's zodat je een beeld hebt van de puzzeltjes.

Misschien dat je haar met een leuke sport kunt activeren waardoor ze uiteindelijk wel gaat eten. De brokjes mee als beloning wanneer ze iets goed doet.

De puzzeltjes moet je samendoen, je moet je hond er bij helpen en zorgen dat de hond niet gefrustreerd raakt. Dus makkelijk beginnen.

Ik vraag me af of ze gezond is. Is bv de schildklier nagekeken?

Dan zou ik haar inderdaad medisch laten checken. 

Maar ook eventueel een gedragstherapeut inschakelen, het klinkt namelijk alsof ze bindingsangst heeft? 

Komt ze wel knuffelen?

Sowieso zou ik de hond eerst helemaal laten checken bij de dierenarts. 

Als de hond gezond is.. kan ik er alleen dit over zeggen...

Puk is ook bij ons komen wonen toen ze 2.5 jaar oud was. Ze woont nu ruim 2 jaar bij ons. Ze is zonder tussenkomst van asiel bij ons terecht gekomen. 

Ze heeft echt heel erg haar tijd nodig gehad om aan ons te wennen. Om te leren vertrouwen op de baas die er onvoorwaardelijk voor haar is. Ze moest bijkomen van wat ze had meegemaakt en erop vertrouwen dat ze bij ons niet zomaar weggedaan werd. 

Ze liet altijd merken dat ze het niet vervelend vond om bij ons te zijn. Geen vlucht gedrag of ander slecht/bang gedrag. Maar ze liet ook nooit merken dat ze blij was bij ons te zijn. 

Pas na een jaar begon ze te kwispelen. Na 1.5 jaar begon ze te waken over het huis en als we buiten lopen, waken over ons. Zelfs nu na ruim 2 jaar veranderd ze nog. Het is altijd een grote knuffelkont geweest die het liefst bij je op de bank ligt maar nu loopt ze rondjes langs iedereen die op dat moment in huis is en vraagt ze om een aai. Dit doet ze pas sinds een paar maanden. Zo zijn er nog wel tig voorbeelden...

Wat ik hiermee bedoel te zeggen is dat herplaatsers hun tijd nodig hebben om te wennen en te leren vertrouwen. Pas na een tijdje zullen ze uit hun schulp kruipen. Wat ik eruit begrijp is jou hond meerdere keren herplaatst dus dat zal nog een grotere deuk in het vertrouwen van de hond geven. Ook kunnen er vele dingen gebeurd zijn in het verleden van de hond waardoor de hond afwijkend gedrag vertoont naar dagelijkse dingen. Daar moet je als baas mee leren dealen en de hond in begeleiden. 

Geef de hond de tijd en ruimte die het nodig heeft. Dan zal je echt zn hele verandering in het gedrag zien. Puk kende we al vanaf pup zijnde en zij ons dus ook. Puk is 1 keer herplaatst naar ons. Jou hond zal vast meer meegemaakt hebben en heeft daarom veel meer de tijd nodig zichzelf terug te vinden en te leren vertrouwen op de  nieuwe baas. Enige tip die ik kan meegeven is.. ga mee op het tempo van de hond. Niet zelf heel uitbundig gaan knuffelen als de hond er nog niet aan toe is bijv.

Zelf vond ik die hele transformatie zo mooi om te zien bij Puk. 

Binnen in huis is het ook een luiwammes. 90% van de tijd ligt ze te slapen. Afgewisseld met stoei/speel momenten en eet momenten. Maar buiten kan ze blijven gaan. Als ik haar loslaat in het park dan vind ze het na 3 uur nog niet genoeg... 

Over het eten weet ik weinig te zeggen... daar hadden we geen problemen mee met deze beagle x labrador. Behalve dat ze letterlijk álles at wat ze tegen kwam... 

Vers vlees zal ik haar niet geven. Het is voor mij persoonlijk al moeilijk om iets uit blik te geven. Brrrrr....

Ik heb vanmiddag tijdens de wandeling met brokjes gestrooid, Dat werkte. Het lijkt me dat je dit niet onder alle omstandigheden kunt doen.Ze heeft nu tenminste haar bak spelenderwijs leeg. Ik probeer dit ook binnenshuis door haar te laten zoeken. Dat gaat met wisselend succes. Wanneer ze nl. door heeft dat het uit haar bak komt dan vertikt ze het. Tijdens het wandelen ging dit nu goed en zeker tussen de herfstbladeren moest ze echt haar best doen. Het is overigens een tijd goed gegaan met eten. Totdat ze plotseling ermee stopte. Er was niets aan de hand of waar ze van schrok.

Lichamelijk is ze in orde bevonden. Een uur of langer wandelen is trouwens ook geen enkel probleem. Ze maakt ook niet de indruk moe te zijn of er genoeg van te hebben.Natuurlijk zijn er vorderingen gemaakt sinds de tijd dat ze hier in huis is. Zo was ze volgens mij niet gewend om aan de lijn te lopen. De eerste weken leek het echt nergens op. Eigen tempo en richting willen bepalen. Bij het naderen van het park werd ze dol zodra ze eenden zag. In enkele weken heb ik haar er steeds rustiger op zien reageren. Ze kijkt er nog nauwelijks naar om. Aan de lijn is ze nu veel rustiger. Op veilige plekken mag ze zelfs los. Dat vertrouwen heb ik haar gegeven. Ze houdt me in de gaten qua afstand dus dat zit wel goed.

Het contrast met binnen is alleen zo groot. Ze zou de hele dag roerloos op de bank blijven liggen. Ze komt graag op schoot liggen als ze de kans krijgt. Dat zie ik als een stuk vertrouwen in mij toe. Zo gemakkelijk benadert ze trouwens iedereen. In de periode dat het met het eten wel goed ging had ze een ritueeltje ingebouwd. Ze rolde dan over het kleed en lag op haar rug , speelde wat met haar knuffels, werkte een sierkussen van de bank en ging dan liggen. Dat doet ze allemaal niet meer. Het eten na een tijdje weghalen heeft ook geen effect als ze in staking is.

haha je beschrijft een beetje mijn hond, mijn hond is niet speels, ligt de hele dag als we niet naar buiten gaat.

Wat hij wel leuk vind is speuren, met snoepjes gooien buiten in het gras en hij vind ze dan, dat vind hij echt leuk.

Ik gooi ook wel snoepjes voor me uit, dan rent hij.

Al die drukke dingen ziet hij het nut niet van in, dus hij is gewoon zo.

Wat je kan doen is een snuffelmat in huis halen, dat vinden ze leuk en zijn lekker bezig, snoepjes verstoppen misschien ook.

Tja en als ze verder gezond is dan is het uitvinden wat je hond dan wel leuk vind, die van mij houd gewoon van wandelen, steeds een nieuwe route lopen, ik laat hem vaak ook zelf kiezen, dat vind hij ook leuk.

Ik denk dat je gewoon een heel rustige hond hebt, dat is even schakelen voor je en dan vind je vanzelf dingen die leuk zijn om met elkaar te doen.

De eerste weken leek het echt nergens op. Eigen tempo en richting willen bepalen. 

waarom zou een hond zijn eigen tempo en richting niet mogen bepalen? Juist dat maakt de wandeling voor de hond het mooiste. 'zelf' op onderzoek uitgaan met de baas voor veiligheid. Overal lekker uitgebreid snuffelen. Dat zijn juist wandelingen voor een hond.

Ik herken het gedrag wat je beschrijft wel een beetje in één van mijn honden die ik geadopteerd heb uit het asiel: ze is blijkbaar afkomstig uit de br..dfok, 4 keer terug gebracht (geen idee waarom).

Was 6 jaar toen ze hier kwam wonen.

Dus haar vertrouwen in mensen heeft vanaf haar geboorte al een ernstige deuk gehad.

Ze ligt eigenlijk de hele dag in haar mandje.

Gaat s'morgens plassen, maar als we geen wandelingen zouden maken zou ze niet meer opstaan tot s'avonds laat.

Maar éénmaal op wandeling en in de bossen verandert ze in het leukste hondje wat je kan hebben.

Plassen en vijvers, rennen, met anderen meelopen, zalig vindt ze het.

Plast en poept dan 100den keren...

Ik heb me erbij neergelegd dat ze in huis niet beweegt.

Ik kan me wel herinneren dat een van de herplaatsers die ik had ons het eerste jaar niet in de ogen keek en het eerste jaar ook zo was. Het doet ze nog heel wat die honden wat ze meemaken.

Ik ga met iedereen mee, ik zou een uitgebreid bloedonderzoek laten doen en haar hartje, longen etc. laten nakijken.

Een herplaatser die al zoveel meegemaakt heeft is na een half jaar nog niet zover dat ze nu voelt dat ze haar gouden mandje gevonden heeft. Misschien, ook al klinkt het vreemd, moet je haar dat af en toe gewoon hardop zeggen. Dat zij goed is zoals ze is, en je haar accepteert zoals ze is en dat het wel goed komt allemaal.

Misschien heeft het hondje nooit spelen geleerd. Lola vond spelen ook iets belachelijks, zag daar de zin niet van in. (Behalve trekken aan een flostouw maar daar wird ze veel te wild van)

Misschien vindt ze jou in je poging haar enthousiast te maken voor spelen een beetje eng?

Vindt ze rustige zoekspelletjes waarbij je een lekkertje verstopt wel leuk?

Wat betreft het in eigen tempo lopen en de richting bepalen is iets wat juist heel goed is voor een hond als de jouwe. Het geeft zelfvertrouwen en zo kan ze in alle rust haar neus gebruiken, wat enorm belangrijk is, en ook ontspant, dat zou ik dus zeer regelmatig (Jenna hier bepaald bijna altijd het tempo en richting, soms stuur ik wel bij natuurlijk) doen.

Verder kun je proberen of het helpt als je niet naar haar toeloopt maar haar naar jou laten komen, niet over haar heenhangen, niet druk knuffelen e.d.

Eten moet altijd in alle rust, dus hou wat afstand en zorg dat de voerbak ergens staat waar het rustig is. Vindt ze groene pens lekker? Anders zou je dat kunnen mengen door haar eten.

Tussen de regels door lees ik dat je hondje vorderingen heeft gemaakt, maar vooral buiten. Dat ze in het begin in huis meer op haar gemak was (spelen met haar knuffel, wel willen eten) en dat dat nu achteruit is gegaan maar dat ze naar jou toe wel aanhankelijk is? Misschien is het gewoon de aard van het beestje, maar het niet willen eten vind ik toch wat zorgwekkend. Ik zou haar zeker medisch laten onderzoeken. Als ze blikvoer makkelijker eet dan brokken zou ik vooral het gebit laten nakijken (ook misschien een foto van de kaak). Als ze geen zin meer heeft in spelen en niet meer wil eten zou het mij niets verbazen als ze een ontstoken kies of kaak heeft.

Verder zou je ook nog een andere vorm van hondentraining kunnen overwegen. Ik volg nu een speciale cursus waarin we niet werken aan gehoorzaamheid maar aan de band tussen baas en hond en waar de hond leert om zelf keuzes te maken. Mijn herplaatser is exact het tegenovergestelde van die van jou (het is net of we een kruising tussen een homing missile en een tazmanian devil in huis hebben gehaald met de eetlust van drie labradors), maar in beide gevallen is de band baas - hond de basis. Het probleem met herplaatsers is dat je hun verleden niet kent. We weten niet wat ze hebben meegemaakt. We kunnen alleen maar speculeren. Daarom is training van dit soort honden maatwerk. Dat je hondje stopt met spelen vind ik niet zo zorgelijk. Dat ze stopt met eten wél. Als ik in jouw schoenen zou staan zou ik haar eerst helemaal laten nakijken en als er lichamelijk niets mis is zou ik op zoek gaan naar een goede hondenschool. Als je in de bovenste helft van Noord Holland woont kan ik je de school aanraden waar ik nu met mijn herplaatser op cursus zit.

Het eigen tempo bepalen was vooral of eigenlijk alleen trekken in haar gewenste richting. Dit is echter heel veel verbetert, mede door mezelf en voor een deel dankzij de cursus. Slechts wanneer ze iets ziet wat haar prikkelt komt het oude gedrag nog naar boven. Dat vind ik acceptabel want het is natuurlijk een jagertje. Over het algemeen loopt ze nu al heel behoorlijk mee. Men dacht van de hondenschool dat dit zeker wel een jaar zou gaan duren.

Ik denk nu ik de reacties lees dat het een kwestie van vertrouwen wordt wat ze nodig heeft. Ik kan me het ook wel voorstellen. Het beestje is enkele malen bij het asiel afgegeven en weer opgehaald. Totdat de laatste keer de eigenaar dit niet meer deed. Hoewel het asiel een fantastisch onderkomen heeft met een grote buiten-ren is het toch een stressvolle omgeving. Er zat de eerste tijd dan ook veel spanning in het hondje. De eerste maand heeft ze vooral veel liggen bibberen op de bank. Ik heb haar toen zoveel mogelijk met rust gelaten en vooral routine opgebouwd. Dit was ze naar mijn idee niet gewend.Het heeft lang geduurd totdat ze op haar naam reageerde. De eerste maanden was ze heel gefocust op haar omgeving.Zodra er maar iets bewoog dan vloog ze er naar toe. Dit heb ik er voor een groot deel uit gekregen waardoor ze ook een stuk rustiger werd. Vorderingen zijn er dan ook zeker gemaakt. Misschien moet ik accepteren dat ze soms een terugval heeft?

Terugkijkend is dat ook met spelen wel verbetert. In het begin was een halve minuut al veel en nu zit daar wat meer rek in. Het contrast met de vorige hond is alleen zo groot. Ik moest dan zelf het spel beëindigen want daar zat geen rem op. Zoekspelletjes doet ze wel graag en dit houdt haar aandacht langer vast. Daar kan ik gebruik van maken. Een flos of knuffel houdt dus maar even haar aandacht vast. Een bal interesseert haar niet. Daar mag ik zelf achter aan gaan rennen. Ik ontdekte wel dat ze graag apporteert. Blijkbaar heeft ze in het verleden met stokken dit geleerd. Ik vind dat alleen wat gevaarlijk. Het wordt dan trouwens een machtsspelletje omdat ze het niet terug geeft.

Overigens heeft ze nu twee dagen achtereen weer tweemaal gegeten. Ik vraag me trouwens af of het goed is om noodgedwongen regelmatig van eten te veranderen. Dat heb ik dus moeten doen om haar ertoe te laten verleiden. Ze bleef het weigeren ondanks dat ze (teveel) gewicht verloor. Als ze nu normaal blijft eten dan hou ik het bij het zelfde uiteraard.

ik lees in een ander topic dat je er botweg niets aan vindt om "zo'n hond" te hebben.

Het is ook niet makkelijk, en anders dan je je voorgesteld had, de verwachtingen worden niet vervuld en zullen bijgesteld moeten worden.

Helaas voelt de hond dat natuurlijk ook aan, waardoor je in een kringetje blijft rondgaan.

Ik zou zeggen probeer te accepteren dat ze is wie ze is. Als je zo terugkijkt lijkt het er toch op dat ze in een half jaar wat eigenlijk nog heel kort is toch vooruitgangen gemaakt heeft. Ik denk als je zo rustig in haar tempo doorgaat met vertrouwen opbouwen, dat jullie uiteindelijk een heel speciale band gaan krijgen.

Ik heb zelf een spaanse asielhond, en pas na 1 jaar kregen we een beetje een band, en ineens werd elke dag een sterkere band, nu heb ik echt een top hond, ik ben blij dat hij een beetje anders dan anderen is.

Soms heb je gewoon een hond die niet zo druk is, en soms moet je niet te veel willen van een hond, dan komt het vanzelf..........

Iets meer dan een half jaar is nog niets. Wil niet zeggen dat je hondje nu helemaal gewend is. Ik denk, en dat is niet verkeerd bedoelt hoor, dat je iets teveel wil. Geef haar rustig de tijd, leg geen druk op haar. Ik ben er zeker van dat ze nog losser komt. Bij mijn vorige hond heeft het een jaar geduurd vooraleer ik de echte hond zag en geloof me, het is het meer dan waard om hen die kans te geven.

Laat haar voor de zekerheid wel even nakijken door de dierenarts, zodat je zeker bent dat ze niet ziek is.  Je moet haar gewoon accepteren zoals ze is en haar langzaam de kans geven zich aan te passen. Ze voelt perfect aan dat jij het er nu moeilijk mee hebt en dat helpt niet, werkt averechts. Ze verdient het om haar de tijd te geven zichzelf te ontplooien, nogmaals, een half jaar is niets.

Ik denk dat jullie wel gelijk hebben. Misschien wil ik teveel en vooral te snel. Daarbij is veel van haar achtergrond onbekend waardoor er op fronten meer geduld nodig is. Ik maak waarschijnlijk ook de fout om haar te spiegelen aan mijn vorige hond en dat is niet reëel. De vorige had ik nl. als pup en dat scheel wel even.

Wat wel mooi is dat is dat ze onbevangen overal naar binnen wandelt. Daar maak ik tijdens de wandelingen gebruik van. Ze maakt en zoekt ook contact met mensen. Ze heeft echt moeten leren om voor haar onbekende dingen te eten. Een stukje appel at ze vanaf het begin wel maar veel andere soorten fruit eerst niet. Ook daar komt verandering in. Ik geef deze spaarzaam. Ook iets om te kluiven heeft ze echt moeten leren. Dit was duidelijk iets wat ze niet kende. Ze wist al snel wanneer er iets lekkers voor haar was.

Ik ga vanaf nu nog meer dingen als zoekspelletjes met haar doen, zowel binnen als buiten. Ik merk dat ze er goed op reageert. Zo wordt de band vast beter en wordt ze ook actiever. Ik kan er gewoon haar brokjes voor gebruiken. Op deze wijze kan ik haar aandacht het langste vasthouden en blijft het voor haar ook leuk. Tevens ga ik voor een oplossing zoeken om haar te laten apporteren. Bedankt allemaal voor jullie reacties.

 that's the spirit zo te lezen komen jullie er wel!

Hou ons af en toe op de hoogte als je wilt, hoe het gaat.

Bij gedrag en een reden waarom dat iets ..... staat altijd de lichamelijk medische toestand voorop. Wanneer na grondig onderzoek blijkt dat de hond medisch ok is, gaan we kijken naar wat dan wel de aanleiding van een bepaald gedrag kan zijn.

Ze komt uit het asiel, dat betekent dat je een rugzakje mee krijgt. Alleen is dat meestal eentje dat op slot zit. En wat er in zit wordt meestal door de mens en niet door de hond veroorzaakt.

Ook wanneer het over één bepaald iets gaat, is er meer dan 1 manier om iets te bekijken. 

haar te spiegelen aan mijn vorige hond -> Belangrijk om te weten dat ook een hond een individu is. Zelfs al heb je meer dan 1 hond en komen die uit dezelfde nest. Ze zullen nooit hetzelfde zijn.

Ik lees dat je wel bepaalde verwachtingen van de hond hebt. Pas je verwachting naar het reële toe aan. Verwacht niet en hoop op het beste, zo voorkom je teleurstellingen.

Aanvaard de hond zoals hij is. Wanneer ik van mijn kat ga verwachten dat ze blaft, ga ik steeds op mijn honger blijven zitten. 

Leer naar je hond kijken zoals ze is en bouw van daaruit verder op. Beetje bij beetje.

Besef ook dat het drukke doen van deze honden van dit ras, niet komt uit enthousiasme (zoals we door het menselijk oog waarnemen) maar uit stress en opwinding.

Op deze wijze kan ik haar aandacht het langste vasthouden

Dit is iets wat vaak heel veel verkeerd wordt geïnterpreteerd. Mede door hondenscholen.

Gisteren nog bij het lesgeven aan nieuwe pups, heb ik hierover de eigenaars attent op gemaakt dat een hond altijd aandacht heeft voor ons. Het is een fabeltje dat een hond alleen aandacht voor ons zou hebben wanneer ze ons aankijken. Om dit aan te tonen laat ik de eigenaar aan de ene kant van de ruimte zorgen voor het nodige interessante snuffel materiaal. En vraag dan om van de pup weg te gaan zo stil mogelijk. Ondanks het feit dat de pups (of zelfs volwassen hond) druk bezig zijn en volop snuffelen en zelfs lekkers zoeken? Nog voor de eigenaar aan de andere zijde van de zaal heeft bereikt? Heeft de pup/hond hen al ingehaald!

Wanneer je met je hond buiten komt, staan ze bloot aan allerlei prikkels, maar ook geuren. Daarom dat het heel belangrijk is een hond, hond te laten zijn door hen hun natuurlijk gedrag te laten uitoefenen. Maak gebruik van een lange lijn, zodat de hond een bepaalde vrijheid heeft om de neus achterna te gaan (uiteraard daar waar het kan). En geloof me, ook al zijn ze druk bezig met snuffelen, er is altijd wel 1 oor alert op de eigenaar. Maar wat ze allemaal ruiken is wel op dat moment super interessant. (Hun reukorgaan is fenomenaal, denk maar aan speur, drugs, hulphonden enz...) Vandaar dat we ook niet mogen vergeten dat we met een hond op wandel zijn en we dan ook best de hond laten doen waarbij die zich het meest aangenaam bij voelt. Namelijk hond zijn. 

Tevens ga ik voor een oplossing zoeken om haar te laten apporteren

Sta er ook even bij stil dat wat wij als leuk beschouwen of graag hebben dat onze hond dat doet, de hond het daarom persé nog niet echt leuk vindt.

En een klein stapje met een positief resultaat, behaalt veel meer dan een hele hoop dat niet lukt en enkel leidt tot frustratie.

Alvast veel succes.

Bedankt voor je bijdrage, Eliane. Je hebt me wakker geschud.

Het gaat de laatste dagen eigenlijk weer goed. Ze heeft mss. een dipje gehad of iets lichamelijks. Ze eet nu weer goed ook al eet ze momenteel pas voor het eerst rond het middaguur. Geen probleem, als ze maar eet.

Het is trouwens een opmerkelijk rustig hondje. Mijn ervaringen met dit soort hondjes die ik vaak tegenkom zijn niet zo positief. Vaak zie ik deze vaak blaffen en uithalen naar andere honden. De mijne is heel toegankelijk en kan ook leuk spelen met andere honden. Pas wanneer we een druktemaker tegenkomen die blaft en grauwt dan imiteert ze dit gedrag. Dan zie ik pas dat typisch felle erin terug wat ik vaak in dit soort hondjes herken.

Ze is nu weer actiever en volgt me vanuit de ooghoeken. Naar mijn gevoel apporteert ze wel graag. Ik denk dit omdat ze vanaf de eerste maal dat ik haar los liet ( mooie ervaring!) een stok opzocht en me uitdaagde. Ze reageert ook enthousiast wanneer ik deze wegwerp. Ik maak de spelletjes niet te lang zoals met het zoeken om haar niet te overprikkelen. Ze loopt altijd aan een lange lijn en natuurlijk kan en mag ze overal snuffelen. Ik zoek alleen wel naar een gulden middenweg hierin.

  Graag gedaan.

Ter info:

Omdat ik mijn honden zelf vers voer, hou ik me eigenlijk niet meer met brok bezig.

Toeval wil dat ik gisteren op een artikel uitkwam over brokken van Darf (fabrikant vers voer).

Als ik dan de bereidingswijze, samenstelling en analyse hiervan bekeek, ziet dit mij er echt een heel goede kwalitatieve brok uit.

Ze zijn ook verkrijgbaar in zakjes van 1kg (handig om uit te proberen tov een zak van 20kg). Maar je kan ook eventueel vragen of je staaltjes kan krijgen.

Ik zou voor de zekerheid wel even haar bloed laten onderzoeken, en als ze medisch verder ok is denk ik dat je gewoon met veel geduld en liefde haar vertrouwen moet winnen.

Ze zeggen wel dat honden in het nu leven, maar ik twijfel daar toch aan. T zal wel even duren voordat ze gelooft dat ze bij jou mag blijven. Ik zou dat inderdaad ook uitspreken naar haar, hier is je thuis, ik zorg voor jou en blijf dat doen. Dat soort dingen.

Het lijkt er op dat ze binnen wat meer gespannen is dan buiten, dan lukt het eten ook niet zo goed. Fijn dat je ook andere dingen probeert!

Je zou eventueel nog eens een consult bij een dierentolk kunnen overwegen. Ik heb daar zelf goede ervaring mee, ik begrijp een aantal dingen van mijn herplaatser nu veel beter en kon hem daarom beter helpen.

Succes hoor! Een band moet groeien, van 2 kanten.

Ik denk inderdaad dat je het nog meer tijd moet geven, zo te lezen heeft de hond behoorlijk wat meegemaakt. Ons vorige hondje kwam ook uit het asiel, door de vorige eigenaar op straat gezet met 3 pups en daarna een paar dagen rondgezworven.

Zij trok vanaf het begin wel meteen heel erg naar ons toe, leek ons meteen als nieuwe baasjes te accepteren. Maar jemig, wat was ze druk. Echt een ongeleid projectiel en enorm aanwezig, zo erg dat mensen als ze net binnenkwamen soms vroegen "O, zijn het er twee?". Ze heeft echt wel ongeveer anderhalf jaar nodig gehad om goed te wennen en wat meer rust te vinden. 

Je hondje zal wel een flinke knauw hebben gehad door zo vaak van baasje te moeten wisselen. Geef het nog wat tijd, komt vast goed!