Agressief/blaffen tegen visite

Hallo iedereen, wij zijn een druk gezin met kinderen in basisschool-leeftijd en pleegkinderen, en we hebben een schat van een hond, het is een groot uitgevallen mixje van berner sennen x labrador.  Het is een teefje en ze is nu 1,5 jaar. We hebben allerlei cursussen met haar gevolgd en het is een zeer lieve hond in huis en buiten echt heel trouw. Iedere dag los in het bos, rustig en onderdanig richting andere honden. Vreemde mensen vindt ze als ze los loopt interessant en een beetje spannend, aan de lijn houdt ze er niet zo van. Maar dat vind ik niet erg, want ik weet dit van haar dus dan loop ik om mensen heen. In huis is het werkelijk een schat van een hond! Maar ze valt uit (hard blaffen) naar visite, en ik zit met mijn handen in het haar. Want er komen echt veel mensen uit school langs (zowel kinderen als moeders van kinderen) en doordeweek en in de avonden ook gezinsvoogd van pleegzorg, biologische ouders van de pleegkinderen die af en toe komen, het is overdag als de kinderen naar school zijn over het algemeen rustig maar iedere dag of avond komt er iemand. Altijd hadden wij de deur letterlijk open, liepen de kinderen in en uit, en dat hoort ook bij ons als gezin. Maar onze hond kan niet met vreemde mensen, volwassenen of kinderen maakt niets uit. En ik vind het zo naar, want het begint echt ons leven te beinvloeden. Als er kinderen uit school meekomen doe ik haar nu preventief achter huis in de tuin zodat ze niet naar het kind/ouder toe kan rennen en flink kan gaan blaffen. Ik heb 1x gehad dat ze blafte, die volwassene toch probeerde te aaien en toen dacht ik dat ze wilde gaan snappen, ik ben daar erg van geschrokken. Maar goed, als ze dan buiten is blijft ze krabben aan de deur en op de ramen, ze gaat niet lekker slapen. Ik heb echt al van alles geprobeerd. Koekjes geven als ze stopt met blaffen, als ze blaft aan de leiband pakken en buiten zetten (we hebben geen aparte kamer of bijkeuken), prijzen bij goed gedrag, boos worden bij blaffen, voor mijn gevoel helpt er niks. En ik KAN ook niet alleen maar met de hond bezig zijn met visite, als er 3 kinderen en 2 ouders op visite zijn en de hond loopt alleen maar te krabben aan de deur en te blaffen kan ik de visite niet eens verstaan. En als ik haar dan naar binnen doe loopt ze tot 3 cm bij die persoon, dat gaat dan vaak nog wel goed maar als die persoon dan naar haar kijkt of probeert te aaien begint ze meteen weer. Ook omdat ze zo groot is vind  ik het echt niet leuk meer, mensen worden bang, of voelen zich opgelaten of niet welkom. Mijn kinderen kunnen niet meer zomaar de deur opendoen omdat ik dan eerst de hond naar buiten moet doen.  Een bench hebben wij trouwens niet omdat ik het erg onnatuurlijk vind om een hond in een klein kooitje op te sluiten. Bovendien zou er met een XXL-bench weinig ruimte in onze woonkamer overblijven ;-) Hoe moet ik dit aanpakken? Want ik wil haar graag houden, maar ik word hier echt knettergek van, zij wordt hier ook niet gelukkig van, niemand. 

Helaas zijn al mijn enters verdwenen. Ik hoop toch dat jullie door de lap tekst willen worstelen en mij willen helpen, dank!

Ja je hebt het heel duidelijk geschreven, dus het ging prima zonder de enters. 

Het is echt een lastig probleem en eigenlijk weet ik ook niet wat je nog anders kan doen.

Is er ooit iets gebeurd als pup of zo dat ze zo op mensen reageert?

Misschien een gedragstherapeut, alleen dan moet je net een goede zien te krijgen.

Nee er is nooit iets negatiefs gebeurd, we hebben haar vanaf pup en ik ben altijd in haar buurt dus ik durf met zekerheid te zeggen dat ze nooit een negatieve ervaring met vreemde mensen gehad heeft. Er moet echt iets gaan veranderen want ik trek het niet meer zo, ik voel me steeds minder geneigd mensen uit te nodigen, of moeders te vragen een bakkie te komen doen :-( en de hond is verder zo lief, soms denk ik dat ze beter af is in een gezin met minder drukte maar daar wil ik niet aan denken want ze is verder echt een schat van een beest.

Kun je dan ook zien aan je hond waarom ze blaft?

Is het waaksheid, beschermt ze iets?

Of komt ze eerder angstig of boos over?

Ik denk dat het onzekerheid/spanning is. 

Toch heeft het blaffen haar wel wat opgeleverd.

Het kan best uit onzekerheid/spanning zijn dat ze begonnen is met blaffen.

Maar toch levert het haar desondanks toch wat op: jouw aandacht.

Je bent met haar bezig, ondanks het bezoek.

In de vorm van koekjes, prijzen, boos worden, en als ze maar lang genoeg doorgaat met krabben aan de deur of raam heeft ze ook succes want dan ga je waarschijnlijk ook weer naar haar toe.

Ze voelt waarschijnlijk ook wel dat je gestrest raakt, en daar zal ze dan ook wel op reageren.

Het lijkt dan ook wel een soort aangeleerd gedrag, wat dan ontstaan kan zijn uit spanning/onzekerheid, maar uiteindelijk levert het haar ook weer wat op.

Geen idee of dit klopt, maar als je er zo even over nadenkt en je verplaatst in de hond, het zou kunnen misschien?

Ze zou dan moeten leren dat een ander gedrag haar iets oplevert.

Maar hoe je dat dan moet doen...misschien komt er nog een goede tip?

Een Berner senne is van oorsprong een erf / waak hond. Daarbij opgeteld dat ze nu op een leeftijd is dat ze volwassen word en dus ook haar ras eigenschappen naar boven komen.

Ik zou als je haar wilt houden heel duidelijk regels en grenzen stellen (net als bij kinderen) niet fysiek maar het is jouw bezoek en daar heeft ze zich naar te gedragen, bezoek moet haar vergeten dus ook niet aankijken en al helemaal niet aaien!!!! Dat gaat echt fout straks!  Een hond die op iemand afkomt en op 3 cm afstand gaat blaffen is niet onzeker maar aan het verjagen. Ze zal vast niet direct doorbijten maar wel snappen als iemand toch naar voor loopt of Contact zoekt met de hond.

Als je de hond wegsluit zal het gedrag erger worden uit frustratie. Je zult tussen haar en het bezoek moeten instaan en als ze in het begin maar kijkt naar het bezoek gaar al corrigeren..

Tip... kijk naar een goede GT!

Ik heb hier meerdere diensthonden/politiehonden in huis die tijdens werk mensen bijten maar thuis maak ik echt uit wie er binnenkomt..

Bedankt voor je reactie. Tussen bezoek en hond in gaan staan klinkt leuk maar als er twee kinderen voor de deur staan durven ze gewoon niet naar binnen, ook al sta ik er tussen, en dat begrijp ik heel goed. Daarom doe ik haar vaak maar preventief naar buiten; kinderen kunnen toch onverwachte bewegingen maken en zitten soms op ooghoogte. 

Ik weet dat het waarschijnlijk aan mij ligt, dat ik iets niet goed doe of gedaan heb, maar wat doe ik dan verkeerd? Hoe moet ik het aanpakken vanaf nu? Want het gaat zo niet langer, straks in de lente gaan de kinderen weer met buurkinderen spelen, het gaat de komende 10 jaar alleen maar drukker worden, deze omstandigheid verandert niet.

Zo te lezen is zij onzekerder dan het bezoek (we zien of horen niet tot hier welk soort geblaf ze gebruikt)

Het blaffen heeft haar zeker al wat opgebracht: vb de mensen draaien zich om of jij komt naar haar toe om haar weg te zetten.

Dus volgende keer harder blaffen...

Kan je haar niet de eerste tijd met een riem bij je houden op het moment dat er bezoek komt?

Desnoods bind je de riem aan je vast.

Misschien leert ze zo wat meer zelfvertrouwen krijgen en leert ze andere gewoontes aan.

Ik vrees dat als je haar telkens wegzet, ze nog ongeruster gaat worden. En dat je dat angstig blaffen daarbij nog gaat aanwakkeren.

Ze weet ook na een paar keer wegzetten dat jij haar ergens alleen gaat zetten: nog meer onzekerheid kweken.

Wat vervelend van de verder lieve hond. Dat je haar wilt houden,natuurlijk. Als hier in huis een monteur komt ofzo blaft die van ons ook maar loopt eigenlijk meer in de weg. Doet geen kwaad maar ik vind het vervelend voor diegene die binnen is. Dan doe ik Jazz ook aan de riem en hou hem bij me. In sommige situaties toen hij jong was deed ik het ook nog wel eens.Dan is ook vaak het geblaf over.

Misschien zou dat ook kunnen helpen bij jullie? Er komen vast nog meer tips hier langs.

Heb je al geprobeerd haar in haar mand te laten zitten wanneer er bezoek komt?
Hoe dichter ze bij de mensen kan komen hoe groter de spanning.
Zodra de bel gaat zou je haar naar haar mand moeten sturen.
En je laat haar daar zolang het bezoek er is en later kan ze er eventueel af wanneer ze rustig is.
Het gaat een serieuze test worden quq geduld want je gaat in het begin haar echt constant moeten terugleggen omdat ze nog te hevig is om te blijven liggen, maar je bent met haar naar de hondenschool geweest dus dat zou moeten lukken.
Dit heb ik ooit gezien in een programma van GT Geert de Bolster met chihuahua's die het bezoek ook niet met rust lieten.

Er zal wel over mij heen worden gevallen maar heb toch een uitgesproken mening.

Jij en hond zijn niet gelukkig met die situatie.

Een hond heb je ongeveer voor een jaartje of 12 als je een beetje geluk heb.

Het is de bedoeling dat je plezier hebt samen maar als het hebben van een hond zo een zware wissel trekt over je huiselijk leven dan zou ik toch even goed bij mijzelf te rade gaan.

Wil je dit wel? Weet je als dit gedrag niet betert dan krijg je daar toch een hekel aan en het hebben van een hond is dan eerder een straf.

In een gezin kan niet alles om een hond draaien,hij is lid en als het echt niet lukt om zich aan te passen dan zou ik voorzichtig gaan rondkijken voor een nieuw huisje waar het minder druk is en waar de hond waarschijnlijker ook gelukkiger zal zijn.

" Er zal wel over mij heen worden gevallen maar heb toch een uitgesproken mening.
 
Jij en hond zijn niet gelukkig met die situatie.
Een hond heb je ongeveer voor een jaartje of 12 als je een beetje geluk heb.
Het is de bedoeling dat je plezier hebt samen maar als het hebben van een hond zo een zware wissel trekt over je huiselijk leven dan zou ik toch even goed bij mijzelf te rade gaan.
Wil je dit wel? Weet je als dit gedrag niet betert dan krijg je daar toch een hekel aan en het hebben van een hond is dan eerder een straf.
 
In een gezin kan niet alles om een hond draaien,hij is lid en als het echt niet lukt om zich aan te passen dan zou ik voorzichtig gaan rondkijken voor een nieuw huisje waar het minder druk is en waar de hond waarschijnlijker ook gelukkiger zal zijn. "

Monique

 Oei, toch een beetje hard niet?

 Nee,realistisch maar ieder heeft uiteraard zijn eigen mening en topic starter pikt er zelf uit wat ze wilt.

Leuk, ik heb dezelfde kruising, en herken het gedrag totaal niet.

Blaffen heeft hij nog nooit gedaan, en kinderen zijn zijn grootste vrienden, daar is hij super lief en zacht voor.

Je hond is gewoon heel onzeker, bezoek komt voor jou, niet voor de hond, dat zul je haar moeten leren, heel duidelijk zijn, hup, naar je plaats, misschien met een kluifje eerst.

We hebben ook bewust voor dit ras gekozen en niet voor een herdershond bijvoorbeeld ;-) ik begrijp het echt niet want ze is verder echt zo lief en trouw. Het spookt steeds vaker door mijn hoofd dat ze gelukkiger zou zijn bij oudere mensen of op een boerderij. Ze is zeer sociaal richting andere honden... Maar ik ben echt gek op dat beestje. Pff :-(

Klinkt als een onzekere hond die zich heel ongemakkelijk voelt bij bezoek en dus een toneelstuk opvoert, kijk eens hoe eng ik ben, ga uit mijn buurt! 

Ik denk dat een bench in dit geval ideaal was geweest, dan kon ze daar in een veilige ruimte erbij zijn, zonder dat mensen bij haar kunnen komen of dat zij zich verplicht voelt om haar stukje op te voeren en het bezoek te controleren en weg te jagen. 

Ik zou eerlijk gezegd ook na gaan denken over Monique haar reactie. Herplaatsen, weloverwogen, is niks mis mee. 

Ik wil je mijn ervaring delen

Rond die leeftijd deed mijn hond dat ook heel erg. Bij al het bezoek of iedereen die bij de deur stond gigantisch blaffen en slecht rustig te krijgen

Wij hebben tegen iedereen heel strikt gezegd de hond negeren, op een stoel gaan zitten, niks doen.

Zo hield hij het snelst op met blaffen en ging hij voorzichtig kijken en dan nog steeds moeten de mensen niks doen anders begon het hele verhaal weer van voor af aan

Bij hem was het deels onzekerheid en deels waaksheid

Het is echt een stuk minder geworden nu

Maar ik vind het moeilijk om advies te geven om ik jou hond niet kan zien en de situatie etc

Nou, ik zal ook het hele forum wel over me heen krijgen, maar in dat soort situaties gaat mijn hond lekker in zijn hok, tot de visite weer weg is.

Niet bij alle visite, maar wel bij belangrijke dingen.

In andere gevallen gaat hij in zijn mand met een kluifje, of hou ik m even bij me aan de riem.

Maar ik proef in je post dat je sterk aan herplaatsen denkt, misschien is dat in deze situatie wel beter. Maar ik zou toch eerst alternatieven uitproberen, anders krijg je spijt.

 Een bench of groot hok is ook op oudere leeftijd nog prima aan te leren. T zou maar zo kunnen dat deze hond daar heel blij van wordt, als zij een veilige plek krijgt waar niemand haar lastig valt.

"  Een bench of groot hok is ook op oudere leeftijd nog prima aan te leren. T zou maar zo kunnen dat deze hond daar heel blij van wordt, als zij een veilige plek krijgt waar niemand haar lastig valt. "

Paddy's Mate (Kees)

 Daar heb je gelijk in. Ik heb Vigo toen hij 6 jaar was aangeleerd om in een buitenren te zitten als het te druk was. 

Je hebt een punt,een buitenren....de hond aanleren om buiten te zitten,een lekker veilig plekje en als er niemand is de hond lekker in huis.

Lukt dit niet dan verder kijken....dat zou ik ook proberen.

Goed idee Kees

Zie je ik ben ook voor rede vatbaar

"  Daar heb je gelijk in. Ik heb Vigo toen hij 6 jaar was aangeleerd om in een buitenren te zitten als het te druk was. 
 
Je hebt een punt,een buitenren....de hond aanleren om buiten te zitten,een lekker veilig plekje en als er niemand is de hond lekker in huis.
 
Lukt dit niet dan verder kijken....dat zou ik ook proberen.
Goed idee Kees
 
Zie je ik ben ook voor rede vatbaar "

Monique

 Hihi, I know!

Een hond houdt van rust en regelmaat

Ik neem aan dat je een groot huis hebt? Of in elk geval de ruimte om het hekjes te werken, waar de hond haar eigen plekje heeft? Dan is ze er wel bij maar niet te dicht bij. Als er dan bezoek komt krijgt ze een lekker kauwbot of een kong. Als dat dan een vast ritueel wordt heeft ze daar misschien houvast aan.

Verder mag ze ook wel heel even blaffen als er mensen binnenkomen, beloon haar dan even, en geef dan de kong of het bot.

Ik vind wel dat de kinderen geleerd mag worden dat er binnen rust heerst, geen druk gedoe in de buurt van de hond.

De moeite van het proberen waard lijkt me. Het idee van de hekjes heb ik uit het boek van Grisha Stewart, zo blijft het veilig voor iedereen.

Nee hoor, we hebben een gewoon rijtjeshuis. Niet voldoende ruimte om een soort binnenhek te maken.

Dat buiten liggen klinkt me nog het beste. Maar hoe leer je een hond aan om een aantal uur per dag 'alleen' buiten te zijn zonder dat ze 2 uur blaft en de hele buurt zich stoort? Want ze is het liefst waar ik ook ben, dat is ze ook zo gewend vanaf pup.

Herplaatsen is iets wat ik eigenlijk echt absoluut niet wil. Ik ben machtig gek op dat beestje. Maar ik moet wel realistisch blijven.

Ik heb er altijd moeite mee als er gezegd wordt tegen bezoek, zitten, mond houden, niet naar de hond kijken, niet aan komen, pfff.

De hond moet zich gewoon aanpassen, dus, hup, de hond apart, of gewoon duidelijk naar zijn mand sturen.

Zeker als er kinderen binnen komen,   dan kun je toch niet verwachten dat ze stil op een stoel gaan zitten.

Wij waren laatst bij vrienden met een stafford, die deed hetzelfde als jullie hond, moesten wij op de gang blijven, tot hij stil was, we hebben daar een half uur gestaan, toen we eenmaal binnen waren ging hij alsnog uit zijn plaat, dat kun je toch niet maken met bezoek. Leek wel of de hond daar de dienst uit maakte.

Dus laat ze zich niet weg sturen, dan is een buitenren misschien idd een optie.

Nou dat is dus precies mijn gevoel. En bovendien; als er visite komt wil ik normaal met die mensen kunnen praten, ze drinken aanbieden, even de keuken in kunnen lopen, zonder continue 100% met de hond bezig te zijn. En klopt, kinderen kun je wel wat uitleggen maar soms staan ze ineens op en doen een dansje of gillen eens een keer of fladderen met hun handjes. en ook volwassenen moeten zichzelf kunnen zijn, ze moeten zich welkom voelen.

Weet iemand hoe je een buitenren op een positieve manier kunt aanwennen zonder dat ze er continue in blaft tot ze er weer uit mag? Het is namelijk een hond die erg graag bij mij, haar baas is. Ze zal dit verschrikkelijk moeilijk gaan vinden...

Het aanleren van een buitenren heb ik als volgt gedaan.

Een mooie ren met hok,op een afgeschermd hoekje in de tuin.

Toen de ren er stond,deed ik iedere keer eten geven in de ren met het deurtje open.

Ik zette een lekker mand en kussen erin,niet in het hok(dat komt later)

Mijn hond kon er gewoon uit. Op een gegeven moment gaf ik iets te knabbelen en deed het deurtje dicht,klaar met knabbelen er weet uit en zo ging ik iedere keer de duur langer maken.

Is het echt druk dan gaat hij uit zichzelf al in zijn ren liggen met het deurtje open.

Niet te overhaast,stapje voor stapje.

Maar om eerlijk te zijn,de ren wordt hier bijna geen gebruik van gemaakt behalve bij tuinfeestje e.d omdat ik bang ben dat de poort dan open blijft en mijn hond even gaat buurten.

Je hebt best kans dat de hond op een gegeven moment rustiger wordt en dat je de ren minder nodig zal hebben.

Ja, ze hoeft heus niet ieder persoon met een dikke lebber te begroeten maar zo als het nu gaat, gaat het gewoon niet meer.

Lijkt me alsof de hond al die drukte helemaal niet fijn vind.

Hier een hondje die ook niks van drukte/feestjes moet hebben.

Nu kan puck dan gelukkig naar mn vader/moeder of zusje.

Maar in jou geval misschien beter om een ruime buitenren te maken, goed waterdicht en geïsoleerd hok/tuinhuisje een lekkere dikke matras of stro erin en klaar. 

Hond wel goed aanleren dat het leuk is om daarin te verblijven als er visite is. Lekkere snoepjes rond strooien, lekker stuk bullepees of runderkophuid zodat ie even wat te knabbelen heeft.

Zelf de eerste week/weken erbij blijven tot hij gewend is.