Hebben meerdere mensen dit

Hallo allemaal  Mijn hond is nu 4 weken geleden overleden ik mis haar nog elke dag elke min. Ik zat vandaag in de bus met me ma en ik rook me hondtje die geur die ze had toen ze was overleden ruikte het zo strek ik zij tegen me zelf ruik ik het nou Goed en ik ruikte nog eens en nog eens en het was echt die geur toch ze was overleden En nee het zat niet tussen me oren wat moet dit betekenen hebben meerdere mensen dit gehad en weet iemand wat dit moet betekenen    Ben heel erg benieuwd naar jullie ervaringen als die er zijn 

Allereerst zeer veel sterkte weet hóe het voelt men hondje verleden jaar moete inslapen het missen zeer moeilijk ik zag haar de eerste tyd overal ik zocht haar door myn tranen door ik ben erg ziek geworden na 5maand wenen zei men man we gaan een ánder kopen by jou is het zeer kort het moet zyn tyd hebben ik droom soms van haar en ik denk dat ze wil zeggen het gáát goed ik rust nu toch blyf ik haar missen ik denk dat nu jou zo over komt omdat het nog maar pas geleden,is het gaat zomaar niét over ik wens je van harte veel sterkte verder 

Nadine heel veel sterkte 

Het is zeker pas geleden en ik mis haar elke min maar kwa dromen dat heb ik ook aleen vandaag dat was zo gek en toen ik zat en het rook zij ik nee dit kan niet ik ruik het verkeerd ofzo maar toen rookte ik me handen en weer de omgeving wist ik niet wat ik moes doen de hele weg terug zat ik in een soort van staar toen ik het rook had ik een heel raar gevoel van binnen en kreeg kipvel het was zo gek 

Nadine heel veel sterkte nog maals

Dank je begrijp wat je bedoeld je mist haar erg eh en de eerste dagen is dat zo je denkt ook dat ze er zal zyn misschien als je thuiskomt maar ze is er niet ik had dat gevoel ik hoop dat je er béter over geraakt want mensen hiér op hp begrijpen je verdriet schrijven maar van je af ik doe het soms nog het helpt wel alsnog véél sterkte hoor 

Zeker ik zoek haar nu nog steeds het is nog zo onwerkelijke ik las dat u nu weer een hondtje hebt zou ik mogen vragen hoe dat is en hoe het voelt. Als ik naar me zelf kijk dan kan ik dat niet en heb ik het gevoel zo van vervangen het lijkt me heer moerijk om dan een andere hond te hebben. Ik heb hier veel verhalen gelezen van andere mensen die ook hun hond kwijt zijn en dat gevoel wat ze beschijven is zo herkenbaar. Ik druf dit ook niet tegen me omgeving te zeggen wat me is overkomen die denken nu al zo van kom op zeg het is al zo lang geleden ben je er nog steeds niet overheen laat staan als ik dit zeg 

Heel veel sterkte met het verlies van je hondje...

Over je laatste reactie: een nieuwe hond nemen moet niet. Wanneer je er zelf aan toe bent, over een jaar, 10 jaar, of nooit, dat kan alleen jij zelf bepalen. Na een tijd slijt het gevoel van intens verdriet en kun je over je maatje praten zonder telkens te moeten huilen. Na een tijd kun je zelfs lachen om gekke dingen die jullie hebben meegemaakt.

Wij hebben ervoor gekozen om na 3.5 maand weer een pup te nemen. We hadden deze pup al vanaf de geboorte op het oog en hebben op een gegeven moment de knoop doorgehakt om hem te nemen. Ik heb wel even het gevoel gehad dat ik Binky verving maar nu heb ik er vrede mee, vervangen kan niet want er is er maar 1. Net zoals er van jouw hond maar 1 is.

10 november was het exact een jaar geleden dat we bink lieten inslapen en ook al is het 'al' een jaar geleden, ik huil nog steeds regelmatig. Dat mag jij ook. Ook al is het bij wijze van spreken 100 jaar geleden. De mensen die dat gek vinden hebben nooit de liefde van en voor een hond gekend. Treuren mag. Ik heb me maanden lang verschrikkelijk gevoeld, ik zag nergens het nut meer van in. Zelfs met onze nieuwe pup vond ik het moeilijk.

Voor iedereen is het anders. Alleen jij zelf kunt bepalen wanneer en óf het überhaupt ooit tijd is om te gaan kijken voor een nieuwe hond.

Hier op het forum zal niemand het raar vinden dat je nog steeds moeilijk om kan gaan met het verlies van je hond, een heleboel van ons kennen je gevoel.

Nogmaals sterkte...

Hannah & binkt & beertje 

Zeker zo is idereen anders ik ben er nu zeker nog niet klaar voor ik mis haar zo en ben er echt ziek van nu nog steeds in die tijd dat ze der niet meer is ben ik me zelf niet meer vind het heel heel moerijk om veder te gaan en me leven op te pakken idereen om me heen die zegt pak je zelf op en ga veder maar die hebben zo makkelijk paten idereen was gek op haar en mensen die nu om me heen zijn die snappen niet dat ik er nog steeds mee zit. Ik ben me allesje kwijt en hun niet die liefde die is niet uit te leggen ik zoek der nog elke dag en op de een of andere manier komt het niet binnen of wil ik het niet geloven ik ben er echt ziek van en mensen om me heen die snappen niet dat ze zo veel voor mij betekende nu pas ik zonder haar ben weet ik wat ik mis en dat doet pijn een hart war gebroken is dat herstel niet zo maar en dat zeg ik ook tegen de mensen om me heen maar dan krijg je weer te horen het is al 4 weken geleden pak je zelf op bla bla het was maar een hond en die opmerking heb ik ook tegen ze gezegt die wil ik niet horen dan ken je net zo goed nix tegen me zeggen ik zij elke dag tegen der da ik elke dag steeds meer van der hield en echt verliefd op der was maar dat mensen om me heen dit niet snappen en even zo gezegt hier me hart miet luchten dat doet pijn 

Het is niet gek dat je haar overal zoekt. Je hond is eigenlijk je 'dag'. Je begint je dag met het uitlaten van de hond, dan eten geven, zelf eten... dan weer uitlaten. Na het werk niet te lang blijven kletsen want de hond moet weer uitgelaten worden enz.
Zodra dat wegvalt stort je in een enorm gat, want je hele dagindeling en het doel van je dag is weg. Ik lag het liefst in bed. Waarom zou ik uit bed gaan? Er was geen hond meer om eten te geven. Er was geen hond meer die moest plassen of mee ging naar het bos. Je weet niet meer waar je het zoeken moet. Verschrikkelijk.
Ik heb ook wel eens gedacht dat ik zijn geurtje rook, ik kon wel janken toen (nu weer).

Je gevoel is dus helemaal niet raar en ik kan het me heel goed voorstellen.

 na maanden wenen gaven ze my een idéé een ander te nemen myn mán ook daar ik niet ophield te Wenen en erg ziek was geworden in het begin was het een beetje moeilijk maar het past rap aan je moet terug bezig zyn ze zyn zeer speels en lief dat helpt ookwel er is terug leven in huis dat maakt wel weer toch mis ik min lieve schat dat zal zo blyven maar je geeft terug een goed thuis aan een ander hondje sterkte nog 

Bij mn eerste hond geen last van gehad. Die was oud, dement, ziek ik had dus afscheid genomen al voordat hij werd ingeslapen. Natuurlijk wel even een dag verdrietig, maar daarna niet meer. Gelijk doorgaan met het normale leven.

Toen kwam de tweede hond, die was bij ons agressief van pup af aan al, hebben we weg moeten doen na twee jaar. Nog altijd zit ik te denken of we iets anders hadden moeten doen, of onze opvoeding niet klopte, of we er te weinig mee deden. In het begin dacht ik nog wel eens dat ik hem ergens zag lopen. 

Nu heb ik Puck, lief beestje erg pittig karakter, maar wel erg leuk. Geen idee wat mij gaat overkomen als ze er niet meer is. Ik hoop dat ze gewoon oud wordt net als mn eerste hond en dat ik gewoon vrede heb en met een gerust hart een nieuw hondje kan nemen. Maar dat weet ik dus nog niet.