Ik weet het even niet meer

Hallo idereen  Ik weet niet hoe ik dit ga uit leggen, nu 3 weken geleden ben ik mijn vrindintje verloren ze is aangereden we gingen wel vaker bijna elke avond even snel plasjes doen, ik zij tegen der ga je mee ze was zo blij ik dacht we gaan toch even snel als altijd dus had niet eens schoenen aan het was tegen over me huis we liepen samen naar de gang en ik twijfelde nog zou ik der riem mee nemen of niet en ben met der naar buiten gegaan ze zag een man aan de overkant daar wou ze even aandacht van toen ze dacht ik wil weer naar me baasje kwam daar een auto aan ik ben er gelijk naar toe gegaan had der op geteeld en ik dacht heel gek genoeg je hou me voor de gek dit kan niet waar zijn. De vrouw belde de dierenambulance toen ik haar beet had maakte ze nog 3 raare geluiden ze keek me recht aan terwel ik mijn hand op haar hartje had ze keek me aan en ik voelde geen hartje meer heel der nekje was slap die vrouw zij toen kunnen ze nog iets voor je doen en ik zij nee voel geen hartje meer het enge is toen ze die raare geluiden maakte toen zag ik nog in der ogen da ze er was maar daarna keek ik naar der toen ik me hand op der hartje had zag ik nix meer. Ik heb het er nog zo erg moeilijk mee ik zoek haar nog elke dag en kan het maar niet geloven sinds ze is overleden droom ik over haar dan hele mooie dromen en dan droom ik die dag ik weet gewoon even niet hoe ik dit moet doen de pijn het missen en verdriet is nog zo vers ik voel me zo aleen zo leeg zo eenzaam zo radeloos zonder haar en ja het is 3 weken geleden maar ik kan het nog steeds niet geloven mensen om me heen die zeggen kom op pak je leven op en ga veder maar ik weet gewoon niet hoe ik mis haar zo elke dag als ik wakker wordt hoop ik dat het een droom was en dan sta je op als ik kan slapen. dan komt die klap weer zo van het is echt ze is er echt niet meer ik zit er zo door heen dat aleen zijn da missen haar niet bij me hebben dat ik gewoon niet weet hoe ik door kan zonder haar het is en was me allesje mensen om me heen die zeggen je te snappen en zeggen je moet door bla bla maar ik ben me allesje kwijt hun niet het is zo moeilijk ik zat der zo door heen dat ik geen pijn van het missen meer wou voelen niet konstand het voor me wilde zien me zo eenzaam en aleen voelen dat ik 30 pracitomol in heb genomen en ik hoopte da ik niet meer wakker wert ben toen opgenomen in het ziekenhuis en heb daar moeten overnachten ze hadden mij een slaappil geven maar kon niet slapen dacht aleen wat heb ik gedaan ik was echt gestoken wat ik heb gedaan aleen op dar moment voelde ik me zo aleen die pijn ik kan het niet uit leggen ben er echt van geschroken ik ben nu weer thuis en ik weet nog steeds niet hoe ik dit moet gaan doen en probeer door te gaan nu aleen vind het zo moeilijk ik weet dat ze niet meer terug komt en me zelf wat aan doen dat gaat me ook niet helpen dar besef ik me zelf nu ik zit nu ook bij ggz om te praten ik zie nog steeds het beeld voor me al kon ik dat uit zetten dan was het minder zwaar denk ik. Ik wist ook niet dar het zo veel met me zou doen. Lieve schatje ik hou van jou en dat blijf ik doen 

Ik wil je heel erg veel sterkte wensen met het verlies van jouw hondje. Verschrikkelijk als je haar op zo'n manier kwijtraakt.

Dat het een verschrikkelijke moeilijke tijd voor je is geloof ik maar al te graag. Er komt een tijd dat je het een plekje zal kunnen geven. Wanneer? Dat is voor een ieder heel verschillend.

Nogmaals heel veel sterkte voor nu en de komende tijd.

Oei,dit is wel heel heftig.Maar ik begrijp wel hoe je je voelt,zoveel pijn en zoveel verdriet.Bij mij heeft het anderhalf jaar geduurd,voordat ik niet meer elke dag hoefde te huilen,het verdriet minder werd.En nu moet ik nog geregeld een traan laten en ik mis mijn bobby nog elke dag.Maar je komt er doorheen,door veel te praten en inderdaad veel te huilen.Deel hier je verdriet,de mensen hier weten wat het is om een geliefd dier te verliezen,heel veel sterkte

Bulleke & rianne dankjewel 

Ik vind het zo moelijk het is ook dat ik het beeld ook elke min voor me zie ik zou haar nog zo veel liefde kunnen geven zo veel kunnen geven, ik hoop dat het verdriet wat minder wordt ik heb het er zo moerijk mee en wordt ook gek van me gedachten voel me zo schuldig of had ik maar of had ik der maar opgetild of wat later gegaan ze was zo mooi en nog zo jong mensen om me heen zeggen het is nu 3 weken terug pak je zelf op je bent je zelf niet je eet bijna niet je slaapt bijna niet. Ik weet da ik moet eten moet slapen maar als het niet gaat dan heb ik het over de eerste week a 2de week ik sliep niet eens op een slaappil of oxepan nu gaat salpen de ene x wel en de ene keer niet eet nu weer maar mensen om heen die snappen niet wat zij voor mij betekende 24 7 elke min was ze bij en als dat weg valt en je alles hebt gezien je alles in je armen hebben haar lichaampje dat je voelt dat haar hartje niet meer klopt dat doet heel en ik weet dat ik me zelf niet ben en dat ik door moet wachten mensen om me heen zeggen aleen ik vind het zo moelijk zonder haar 

Och jé, wat verschrikkelijk wat je mee hebt moeten maken.

Ik ben wel blij dat je dit forum hebt gevonden.

Al heel veel baasjes zijn je voor gegaan in het verliezen van hun trouwe vriendjes, soms door ziekte, soms door ouderdom en soms zoals jij door een verschrikkelijke oneerlijke gebeurtenis

Maar al te vaak blijkt dat hier je hart luchten enorm kan helpen met het verwerken, onder lotgenoten en medebaasjes, want de 'buitenwereld' blijkt helaas maar al te vaak niet te begrijpen wat dit verlies met je kan doen.

Ik wil je heel veel sterkte wensen en hopelijk vind je hier ruimte om je verhaal te doen en je hart te luchten en weer kracht te vinden voor de toekomst

Ina misty en aysa dankjewel 

Is misschien gek wat ik ga zeggen maar wat u ook al zegt der zijn hier ook mensen die het zelfde mee hebben gemaakt en daar door voel ik me ook echt begrepen en niet als de mensen om me heen kom op het is nu 3 weken geleden of het was maar een hond het is geen mens?? Het is misschien een hond ja en geen mens maar voor mij was het een kleine lieve babytje die ik zo veel liefde gaf en alles voor der dee ze was er 24 7 elke min en dar snap en mensen niet die zelf geen hond of huisdieren hebben.

En ik moet eerlijk bekennen voor dat me lieve schat in me leven kwam. Dacht ik ook altijd als ik mensen zeg met hun hond of kat da ze die kusjes gaven da vond ik vies en raar of dat ze zijden het is me alles me babytje ik dacht die zijn gek. Tot dat je het zelf mee maakt en voelt ik wist niet dat je zo veel van een huisdier kon houden dat je echt een mooie speciale band op kon bouwen en zo veel van kan houden zij oik altijd tegen haar of tegen me beste vrindin toen ze nog bij me was zij ik ik ben echt verliefd en het wordt met de dag meer en meer dat het gewoon eng wordt. Voor dat ik aan een huisdier begon dacht ik zeker wat raar dat mensen hun hond of kat kussen of zeggen het is me alles maar tot dat je zelf mee maakt en voelt hoe het is om die liefde te voelen dat is zo mooi 

Heel veel sterkte met dit enorme verlies! Hier ga je inderdaad heel veel mensen vinden die jou begrijpen, ik hoop dat het een beetje steun biedt dat te weten nu er mensen in je omgeving zijn die vinden dat je je maar moet herpakken. Nogmaals veel sterkte.

Gun jezelf de tijd, je bent in de rouw, je beste maatje weg is niet niks, sterker nog, dat is verschrikkelijk!

en het is nog maar zo kort geleden, ik vind het niet gek dat je nog zo verdrietig bent, heel langzaam gaat dat weg, zeggen ze, denk aan de mooie herinneringen die je hebt, waardoor je af en toe kan glimlachen en tegelijkertijd huilen om het gemis.

Gun jezelf die tijd.

heel veel sterkte.. neem je tijd en lucht je hart hier..

Héél véél sterkte weet hóe het voelt men lieverd moeten inslapen wegens hartfalen mei verleden jaar ik weende elke dag nóg steeds veel verdriet het is niet meer elke dag toch nog dikwijls heb ik het moeilijk het gaat echt niet rap over veel sterkte verder 

Yooop & nadine 

Wat erg voor je nadine hoe oud was je lieve schat niet dat wat uit maakt het blijft zo onwerkelijk of ze nu oud zijn geworden of jong of door een ziekte mijn alles had maar 2 jaar mogen worden. Doen meedere mensen dit ik praate altijd tegen haar en doet dat nog steeds wens der toen ze nog leefde altijd welltrusten en gaf der een dikke kusje en als ik op stond zij ik goeiemorgen lieve schat heb je lekker geslapen en gaf der weer een kusje nu doe ik dat nog steeds en dat ik zo veel van der hou ik vind het nog zo onwerkelijke zo raar dat ze er niet meer is. Na alles wat der is gebeurd ben ik wel over een ding zo opgelucht dat ze geen pijn heeft gehad. Je had mij denk ik en dat weet ik wel zeker kunnen oprapen als ik der hoorde huilen of bloed had gezien me hart is gebroken maar al had ik dat gezien dan weet ik niet wat ik zou doen. 

Ja ik weet wat je bedoeld hoor men was 12j maar zeer lief ik heb nog veel verdriet het gaat zomaar niét over sp ytig dat by je maar 2j geworden is dat ook maar verdriet erom blyft hetzelfde na zoveel maanden praat ik nog tegen haar man lieve queenie s.morgen en s.avond ook in de dag ik ween nog veel ook daar om ik wens je héél veel sterkte verder liefs nadine knuffel van lilly 

Dat was myn lieve queenie ik mis haar enorm

Hoi, ik wil je ook even een hart onder de riem steken. Je zal zien dat het beter wordt, die pijn, maar eerst is er tijd nodig, bij de ene wat meer dan bij de ander. Ik kan jouw verdriet goed begrijpen. Maar weet 1 ding:

moest je geen verdriet en pijn hebben nu, dan had je geen mooie momenten met je hondje beleefd. Je kan alleen maar erg gekwetst zijn als er grote liefde was, en dat is weer iets om je aan op te trekken! 

Ik wens je heel veel sterkte! 

Ik denk ook nog elke dag aan ons dobermannmeisje, ze is anderhalf jaar geleden over de regenboogbrug gegaan.

Na een half jaar was ik klaar voor een nieuwe hond. Ook jij gaat ooit klaar zijn voor een nieuw vriendje. Maar eerst maar eens tijd maken om te rouwen.

En naar de mensen, die het niet begrijpen, toe, kan je gewoon even wat vlakker zijn en beter weinig emotie tonen. Hier kan je altijd je verhaal kwijt!

Sterkte nog!

Nadine wat een schatje hele mooie kraal ogen heel veel strekte 

Cindy & co ook veel strekte ik moet der zelf nog niet aan denken ik mis zeker de ritme zo als uitlaten en die kleine dingen ik heb het idee da ik dat op de een of andere manier niet ken maken en ik zou aan de andere kant het heel moelijk vinden om een hondje te hebben en aan de andere kant heb je weer een lieve schat die liefde kan geven maar ik vind het moelijk 

Ja loslaten zeer moeilijk het gaat zo maar niet over myn Maltezer nu 14maand zeer lief maar het missen blyft eh toch kan je met tyd een ander een gouden mandje geven en is het niet zo stil in huis dank je ik heb ook veel steun gehad hier op hp je mag het altyd van je afschuiven we begrype elkaar allen veel sterkte verder 

Het los laten is zeker moelijk en het idee da ze er niet meer is nooit meer ken knuffelen je liefde ken geven die band die ik had met haar was zo mooi en special ik ben na dat het is gebeurd thuis geweest maar daar is het gevoel zo trek zo stil alles doet me denken aan die ene dag daar het was zo stil tv stond aan maar das anders ik vond het een hel om daar te zitten aleen ik wert helemaal gek voor me gevoel als ik naar buiten kijk van me slaapkamer of keuken zie je die plek en ja ik ben der naar toe gegaan maar das zo zwaar laat staan naar kijken als ik op bakon sta zie ik me zelf lopen met haar in me armen in paniek dat ik niet meer wist waar ik woonde of welke deur ik moest hebben al zat ik op de wc was zij er ook en heb zeker hele mooie momenten gehad met haar en die vergeet ik nooit aleen mijn huis en die plek is zo zwaar en niet uit te leggen ik mis haar hier ook ben nu bij me zus en ik zie nog steeds die beeld voor me maar als ik thuis ben is dat gevoel zo strek zo zwaar we zijn nu 3 weken veder en ik mis haar nog zo erg ben nu bij me zus en bij der man en 2 kinderen maar dat haalt niet weg dat ik me zo aleen voel is dat gek ? Ik praat met vrinden met familie over haar en over het ongeluk aleen die weten niet hoe het echt voelt om iemand die waar je zo veel van houdt die 24 7 elke min bij je was te missen en het voor me ogen is gebeurd en dat ik met haar levenloze lichaampje in me armen liep da ze je aan kijk en je nix meer voelt dat gevoel dar moment is niet uit te leggen ze zijn er voor me maar toch ze weten niet hoe het is 

Ja sommigen begrype het niet echt of zeggen het is maar 1hond tegen my zeiden ze dat hoewel het voor my net zoals men kindje was hier weten iedereen die het meemaakte hoe het voelt het helpt om hier te praten ik wens je nog veel sterkte leef met je mee 

Het doet zoveel pijn je hondje te verliezen. Er zijn idd zoveel mensen die niet begrijpen wat een verdriet je kan hebben om je lief vriendinnetje. Zelfs mijn beste vriendin begrijpt het niet. Mijn kleine Punto is bijna 10 weken bij me weg en zij is verbaast dat ik daar nog niet over ben, maar zij heeft ook geen hond. En inderdaad al die reacties van velen  het is maar een hond, er zijn vele ergere dingen dan je hond verliezen, het wordt tijd dat je je herpakt... Juist op momenten dat je nood hebt aan wat troost kan je die lompe reacties missen. Bij mij op het werk durf ik bijna niets meer zeggen over mijn Punto, en als het mij toch teveel wordt ga ik stilletjes op het toilet wat huilen.

En ik blijf haar ook zo missen en eraan denken hoe zij in mijn armen stierf, zie ik begin alweer te huilen. 

Praat er hier maar over, zoveel als je wil, hele dikke knuffel Nancy

Nancy ik snap wat je bedoelt als een hondje zo veel voor je betekent wat andere niet zien aleen wij als baasjes weten hoe het is en die liefde hebben gevoelt die momenten dat ik aleen met haar was dat was zo mooi zo veel liefde en respect daar kunnen sommige mensen wel meer van hebben en ik snap ook wat je bedoelt in de zin van er niet over drufen omdat je bang bent da ze denken nu weten we het wel of daar gaat ze weer is ze er nog steeds niet overheen kom op man het was maar een hond geen mens ik heb dat ook dat ik zo denk of dat ik der over wil beginnen maar dan zie ik ze al denken. Mensen die geen hond of huisdieren hebben die gaan ons nooit snappen die vinden het maar gek da we zo veel verdriet hebben ik voel me hier Just echt begrepen en dar voelt echt goed jammer genoeg dat niemand idereen om me heen zo is 

Nancy heel veel strekte 

Er zijn jammer genoeg maar weinig mensen, behalve hier op de hp dan, die echt begrijpen hoe ingrijpend het verlies van je allerliefste hondenkind is. Het is soms zo verdomd moeilijk niet te mogen huilen of er over te praten, want huilen en praten lucht juist op, dan kan de pijn toch wat naar buiten. Je gevoelens opkroppen is juist niet goed want dan wordt de pijn nog erger.

Ik trek mij soms wel op aan de gedachte dat onze lieverds nu allemaal samen zijn op een hele mooie plek achter de regenboogbrug waar alleen liefde is en geen pijn en dat we ze ooit terug in onze armen zullen nemen.

Maar wij nu moeten verder gaan en onze lieve hondenkinderen willen niet dat we ongelukkig zijn, ze willen een lach op ons gezicht zien. Ik hoop dan ook zo dat de pijn wat slijt en we met een glimlach aan alle mooie momenten kunnen terugdenken. En ze hebben voor altijd een heel speciaal plekje in ons hart en dat kan niemand ons ooit afpakken.

Nog een hele dikke troostende knuffel

"Had je maar dit" en "Had je maar dat"...

Zinloze maar o zo begrijpelijke gedachten waar velen van ons zichzelf mee straffen, elke dag opnieuw... Als we alles op voorhand zouden weten, dan zouden we in een perfecte wereld leven en plaatsten we geen voet verkeerd...

Ook ik heb me schuldig gemaakt aan dit soort gedachten (en nog, ook al zou ik beter moeten weten).

Mijn eerste hond is overreden. Ik mocht hem niet meenemen toen ik op mezelf ging wonen van mijn ouders. Was ik toen maar sterker geweest, had ik toen maar meer karakter getoond, dan was het misschien nooit gebeurd...

Het maakt niks uit, dingen zijn zoals ze zijn, en gebeuren. Helaas...

We plannen een uitstap op een zonnige dag en dan regent het de gehele tijd...

Probeer lief voor jezelf te zijn als er niemand anders in de buurt is die dit kan doen voor jou, je bent niet alleen, ook al is dit een schrale troost.

Het gemis moet vreselijk zijn, en het plotse verlies nog meer, maar ook wanneer je het ziet aankomen doet het evenzeer veel pijn, daarin zit geen verschil, wat mensen ook mogen beweren.

Mijn dier(en) lopen ook steeds los, ze weten hoe het moet, maar je hebt nooit controle over andere weggebruikers. Het kan ook misgaan wanneer ze aan de riem lopen. Om eerlijk te zijn, de momenten wanneer het leek mis te gaan hier, waren de momenten dat ze aan de riem liepen.

Ik hou hier geen pleidooi over het al dan niet loslopen van honden. Ik hoop enkel te bereiken dat je niet alles kan overzien, je treft geen schuld want er is geen schuld. Ik snap dat het lastig voor je is om dit anders te zien, dat komt wel.

Neem je tijd om dit alles een plek te kunnen geven, ook al zul je dit nooit vergeten, dat hoort bij ouder worden, vrees ik.

Je meisje is nu op een plek waar ze geen pijn heeft, maar ze is er nog steeds voor jou. Ga maar lekker praten tegen haar wanneer je de behoefte hebt. Ze hoort je.

En ooit komen jullie elkaar weer tegen, maar voor nu moet jij je leven verder leiden, want jouw verhaal is nog lang niet af. En jouw beste vriendin zou het zeer zeker goed hebben bevonden als jij ooit, wanneer je er zelf klaar voor bent, terug een nieuw maatje in huis zou halen om de liefde te geven die volop in jou aanwezig is.

Stop met jezelf te pijnigen, lieverd. Daar eer jij je lieve dier niet mee.

Ga in de rouw zolang je nodig hebt, het is enorm zwaar om een dier te verliezen want vaak zijn ze mooier dan de mensen om je heen. Maar leef om je dier te eren, want ze hebben en hadden enkel het beste met ons voor. En de pijn die je voelt, is niet wat je dier in gedachten had voor jou, ben ik zeker.

Je meisje weet trouwens best goed wat ze voor jou betekende, ze zijn slimmer dan ons mensen, weet je.

Het ga je goed, ik wens je alle sterkte van de wereld. Bedankt voor de liefde die je voor je meisje had, dat ontroert me enorm.

Wat mooi gezegd 

Ik geloof er zeker in dat ze me hoort en nog bij me is aleen ik zie haar niet meer ik heb ook 2 x gehad da ik buiten zat of in bed  en dat ik tegen haar prate en dat over heel me lijf overal kippenvel kreeg zo een warn fijn gevoel van verliefd wat ik altijd had bij haar. en geloof ook dat ze op een mooie plek is waar ze veel kan spelen aleen los van alles blijft het heel moerijk 

Ik kreeg ook vrij snel ,het commentaar ,van ben je er nu nog niet overheen,het was maar een hond.Maar het was niet zomaar een hond,het was mijn hond,mijn alles,hij was mijn derde kindje.Ik praat trouwens ook nog steeds elke dag gewoon tegen de foto's van bobby,die staan door heel mijn huis.

Rianne ik snap je ik dacht eerst dat het gek was da ik tegen haar praat en ook tegen een foto van haar kwa praten dat ik dat nu nog steeds tegen haar doe dat weet niemand aleen de mensen die ik hier spreek. Weet nu al al zou ik zeggen tegen mensen om me heen dat ik dat doe die denken gelijk dat ik gek ben dus ik hou dat ook lekker voor je zelf. elke hond of huisdier is mooi en special op zijn manier en het zijn niet zo maar huisdieren of zo maar een hond het is een lief klein beestje die je zo veel liefde kan geven je vertrou en zo een mooie band mee ken hebben die niet uit te leggen is. Ik mis me schatje nog elke min mensen die zeggen zit je er nog steeds mee die snappen het niet en denken dat het maar een huisdier was maar wij weten wel beter ik heb ook tegen mensen om me heen gezegt ik wil dat niet horen het was maar een hond dan ken je net zo goed nix tegen me zeggen me zusje die zij dat en dar maakte me echt zo boos 

 méé eens rianne het gaat zomaar niét over queenie was ook net men 3e kinde en ik praat ook nog elke dag tegen haar foto ook by slapen gaan en opstaan by sommige zoals wy denk ik het nóóit overgaat veel sterkte verder nog