Wel of niet steriliseren? Grote twijfel!

Mijn hond is een amerikaanse stafford van nu 1,5 jaar en ze is nu 2x loops geweest. Ik was er altijd van overtuigd haar na de 2e loopsheid te steriliseren, omdat we geen nestje willen, en zo ziektes te voorkomen. Zo lees en hoor ik het ook vaak, dat dit het beste is. Nu slaat toch de twijfel toe. Ik heb er toch moeite mee om zomaar in haar te laten snijden. Verder doorloopt ze haar loopsheid en schijndracht zonder problemen. Ze heeft lichamelijk nergens last van.  Ik ben ook erg bang dat haar karakter veranderd door sterilisatie. Ze is nu erg lief en zacht en ik heb gelezen dat een teef feller kan worden na sterilisatie. Ik ben me er van bewust dat dit ook kan gebeuren zonder dat ze gesteriliseerd wordt, ook gezien de eigenschappen van het ras.Nu is het wel zo dat is in de aanloop naar haar 2e loopsheid wat angstig werd op straat naar verkeer. Dit lijkt nu weer af te nemen, dus ik begin het te linken hier aan. Dit zou voor mij wel weer een reden zijn om te steriliseren, aangezien ze daar wel veel last van had.  Ik moet uiteindelijk zelf een keus maken, maar ben op zoek naar meningen en ervaringen over hetgeen ik hierboven beschrijf, zodat ik aan de hand daarvan een voor mij en voor mijn hond goede keuze kan maken.  Alvast bedankt

Wij hebben onze twee teefjes (jack russels) ook niet gesteriliseerd. Ze zijn nu beiden 14 en slechts twee keer schijnzwanger geweest. Daar hebben we een enkele keer problemen mee gehad, toen viel de een de ander aan. Maaar, dit is niets wat we niet konden oplossen. 

Ik begrijp heel goed dat je niet in haar wil laten snijden. Dit was ook onze reden. De natuur een beetje de natuur laten en narcose en medicijnen en een kap vermijden. 

Succes met het maken van een keus!

Het is inderdaad een hele persoonlijke keuze die je zelf maakt.

Ik zelf heb voor sterilisatie gekozen, mede omdat ik zelf in een drukke dierenartspraktijk heb gewerkt waar ik zelf heb moeten meemaken hoe die hondjes met baarmoederontsteking en mamatumoren er aan toe zijn. Meestal zijn dit dan ook oudere hondjes, en het liep niet altijd goed af.... Vandaar mijn keuze, ik wil het risico op baarmoederontsteking weghalen en op mamatumoren verlagen. 

Er zijn ook mensen die liever niet snijden in een gezond dier. Die vinden de kans zo nihil dat de hond een baarmoederontsteking of tumor krijgt dat ze liever dat risico nemen dan een operatie ondergaan. Ook een begrijpelijke keuze als je niet zo'n ervaring hebt gehad als dat ik had. 

Verder, ik herken mijn teefje wel een beetje in jouw verhaal, zij werd namelijk ook tijdens haar loopsheid echt enorm schuw, en het duurde bij haar zelfs maanden voor ze er weer bovenop was. Nadat ik haar had laten steriliseren was dit gelukkig in elk geval weggegaan. Ze is van nature wel een nerveuzer hondje, maar zo erg als tijdens de loopsheid heeft ze nooit meer gehad. 

Verder is mijn teefje niet feller geworden, maar hier gaat het dan om een windhond en die zijn vaak wel zachter van karakter, felheid komt bij deze rassen gewoon zelden voor, dus ik durf daar geen oordeel over te doen voor een amerikaanse stafford. 

Pfff zit met hetzelfde dilemma. Mijn vorige hond wel latemet steriliseren na de 2e loopsheid... dat was een nieuwe hype. Om haar te besparen van  allerlei enge dingen  het toch gedaan. Haar gedrag en vacht was erg veranderd maar voor het goede doel deed ik alles. Ze is ondanks alles op net 11 jaar overleden aan mild kanker. Dus nu zit ik met hetzelfde dilemma .  Loopsheid 2 keer prima doorstaan. Vorige hond was een drama. Daarom ook besloten voor sterilisatie .  Maar nu twijfel ik zo erg. ... gevoel zegt niet doen.... Alleen als ze ontstekingen krijgt . Maar voel ik me soms zo slecht omdat ik het nu even wil aankijken. Iedereen in mijn omgeving laat hun teefje steriliseren. En wij niet.... 

Je kan je hond ook laten steriliseren door middel van een kijkoperator (laparoscopie).

Niet elke dierenarts kan dit vanwege apparatuur en kennis. Maar dan heeft de hond eigenlijk maar 2 kleine gaatjes en geen wond. Dus minder belastend en sneller herstel (wat ik begrepen heb)

Ik had een hond die 17 is geworden, en heb een hond die er net 11 is geworden, beide meisjes, beide niet gesteriliseerd.

Bij de hond die er 17 is geworden zijn er nooit problemen geweest. Wanneer ze loops was, was ze dan ook gewoon loops naar andere honden, niks meer.

Bij mijn huidig meisje waren er af en toe problemen tijdens de loopsheid met betrekking tot schijnzwangerschap nadien.

De afgelopen jaren ben ik daarom tijdens die periode intensiever dingen met haar gaan doen ter afleiding, en ging elk speeltje dat maar aanleiding kon geven aan nestgedrag tijdelijk in de kast. En dat leek te werken.

Feit is dat ik te laat ben om haar te steriliseren (ook al zegt mijn fijne dierenarts van niet). Ik laat haar nu niet meer onder invloed van zulke sterke narcose, want daar kan ook van alles mis gaan.

Ik ben heel blij dat ze niet is gesteriliseerd, doch indien er ooit toch ernstige problemen zouden door komen, dan zal ik het mezelf ook altijd kwalijk blijven nemen, maar als men alles van te voren zou weten, dan zouden we geen fouten maken in het leven.

Mijn dieren hebben ook nooit een enting gehad bijvoorbeeld.

Ik denk dat het een heel persoonlijke keuze is (en zeker niet iets dat je doet omdat al de anderen het doen ).

Karakter is iets wat bij de geboorte van je hond al vastgelegd is. Dat gaat niet veranderen door de sterilisatie.

Wat wel kan veranderen, is haar gedrag. Op het moment dat je alles eruit laat halen ivm tumoren en ontstekingen op latere leeftijd, neem je ook de hormonen weg. 

Dit kan zeker effect hebben op haar gedrag. Welk effect is sterk afhankelijk van je eigen hond.

Verder snap ik zeker het punt van "niet snijden in een gezonde hond", maar: 

Jouw hond heeft zodanig last van haar loopsheid, dat het haar mentale gezondheid aantast. 

Ze is op het moment van haar loopsheid dus niet helemaal gezond, want ze heeft er wel degelijk ongemak van. 

Hier wordt niet gecastreerd, er zijn zeker voordelen aan maar ook vele nadelen, je schrijft dat je hond geen last heeft van de loopsheid, het is zeker een keuze die je maakt, kijk eens hier boven bij de encyclopedie op het forum, bij medisch, feiten en fabels van castratie, daar wordt alles besproken, voor en ook de nadelen....

Wat ik doe is, flink bewegen tijdens de loopsheid, wat minder voeren , zeker als de loopsheid over is, goed slank houden dan is schijndracht minder heftig, nogmaals lees je in zodat je een goede keuze kan maken......ben pas met Bams voor een check bij de dierenarts geweest, kom niet bij deze dierenarts als er wat aan de hand is, deze vroeg, gecastreerd, nee, hij vertelde , goede loopsheid niet nodig om te castreren...dat hoor je niet al te vaak van een dierenarts..en ook hij vertelde me , na de loopsheid minder voeren zodat er geen ongemakken komen door schijndracht...

" Wat ik doe is, flink bewegen tijdens de loopsheid, wat minder voeren , zeker als de loopsheid over is, goed slank houden dan is schijndracht minder heftig, nogmaals lees je in zodat je een goede keuze kan maken......ben pas met Bams voor een check bij de dierenarts geweest, kom niet bij deze dierenarts als er wat aan de hand is, deze vroeg, gecastreerd, nee, hij vertelde , goede loopsheid niet nodig om te castreren...dat hoor je niet al te vaak van een dierenarts..en ook hij vertelde me , na de loopsheid minder voeren zodat er geen ongemakken komen door schijndracht... "

Willemijn, baasje van Bamse......en Ogin

 Dat minder voeren wist ik persoonlijk nog niet, bedankt voor de tip Willemijn.

Mijn dierenarts is trouwens ook geen voorstander van sterilisatie/castratie op preventieve wijze, tenzij het nodig is.

khyra is vandaag gesteriliseerd, vond het zelf ook heel naar ze is nu ook helemaal suf.

we heben de keuze toch gemaakt omdat de loopsheid al niet lekker verliep maar de schijndracht was voor ons maar vooral voor haar pure hel. dit wilden we haar njet nlg een keer aan doen.

ze was extreem nerveus viel uit naar veel honden maar ook naar mensen wat totaal niet bij haar karakter past. dus vandaar de keuze anders hadden wij er ook niet voor gekozen

Onze 3 teven hebben alle 3 een bmo gehad en Kira heeft het bijna haar leven gekost. Dit willen wij niet meer meemaken dus in de toekomst worden onze teven altijd geholpen.