dilemma eigenaar en opvangers mening

ik zit met een dilemma. Een nonkel(oom) van mij is opgevangen in palleatieve zorgen. Het komt er op neer dat wij zijn hond (een mechelaar) bij hem in zijn huis verzorgen, 2 keer per dag.   Nu is het probleem dat m'n oom niet wil dat de hond later naar een ander gaat, na zijn overlijden. En zegt dat de hond moet worden ingeslapen. Nu kan ik me ook erg goed inbeelden dat dierenartsen een gezonde hond niet wegspuiten.   DE hond zelf opvangen is voor ons ook erg moeilijk tot onmogelijk. We hebben zelf een hond en de mechelaar is niet al te best gesocialiseerd. we vrezen dat onze hond er de dupe van zou worden, fysisch en phychisch. Verder zijn we met 4 thuis en heeft 1 van ons zeer uitgesproken geen vertrouwen te hebben in de mechelaar.   de mechelaar heeft een handleiding en een verleden, hij is als pup door mijn nonkel aangeschaft terwijl hij al fysisch niet meer in staat was om de hele opvoeding te doen. Dit houd in dat de hond nogal explosief of aggressief kan reageren. hij bewaakt zijn terrein erg fel en is bij bezoek soms zo gestrest dat hij zit te klappertanden en absoluut uitgeblokt is. je komt nauwelijks tot hem doorgedrongen. hij heeft reeds verschillende malen iemand aan de poort aangevallen, wat gelukkig enkel in letterlijke kleerscheren eindigde. Buiten heeft ie 2 personen aangevallen. 1 maal een passerende oude dame op de fiets terwijl hij aangelijnd was, met wonden als resultaat. en een andere maal een fietser nadat hij door een opengewaaide poort buiten was geraakt. dus 2 keer een Pv opgesteld Hij kan ook erg lief doen, komen affectie zoeken. lang hebben we zelf gedacht dat enkel de eigenaar en 3 van onze familie bij hem konden komen zonder grote problemen. voor heel lang ws het zelfs erg onduidelijk of hij andere tollereerde. Recent heeft een tante van mij m'n nonkel bezocht en de hond was niet apart gezet. zij kon redelijk gemakkelijk haar bezoek doen. een stroom van koekjes hield hem rustig. (of het kan zijn dat ie gewoon bezoek toe laat en dat we te achterdochtig waren).   Het dilemma is dus momenteel dat mijn nonkel het dier wil laten inslapen na zijn dood. maar dat wij de uitvoerder zullen moeten worden. Maar ook dat een DA zich daar ook egen zou kunnen verzetten, zodat me in een patstelling komen te staan tussen de wens/wil van m'n nonkel en een onmogelijkheid om die uit te voeren. Zelf hebben we ook een aversie om een dier 'nodeloos' te laten inslapen.   We zitten dus met een groot dilemmawaar we voor gaan komen te staan en we zoeken dus hulp of ideeën.   zelf zou ik op zijn minst het dier willen laten beoordelen door een GT, maar niet in een asiel. Niet dat ik de GT niet vertrouw, maar omdat het imo een vertkend beeld zou kunnen geven.   Mijn relatie met het dier: omdat we voor de aanschaf onze bezwaren hadden geuit over de aanschaf van het dier tov zijn conditie, heb ik de eerste maanden elke zaterdag voor het inkopen doen, samen met mijn ouders op bezoek gekomen, opdat de hond aan me gewend zou zijn. Dus ik ben zijn speelmaatje geworden en ik hoef maar een stap in de richting van de tuin te maken en hij schiet er al van door omdat hij weet wat er komt. Ik zou stellen dat het grootste risico dat ik momenteel loop, een ongelukkige kopstoot of vergissing van het dier is, zijn de dat hij omhoog springt tegen de poort, op het moment dat ik er zou overkijken om te zien waar hij is, opdat ik de poort zou kunnen openen of dat hij door zijn enthousiasme of zo mij hard zou raken. Het is zelfs zo dat de hond mijn ouders gewoon negeert om direct bij mij te komen dag zeggen door zich tegen me aan te komen drukken/ te onderwerpen ( hij maakt zich erg klein bij het benaderen van mij)(ik heb de hond nooit geslagen of zo FYI)

Eerlijk gezegd denk ik dat een dierenarts geen probleem zou maken van een hond inslapen die meerdere malen voorbijgangers heeft aangevallen, en wiens eigenaar is overleden. Het risico dat de hond bij een eigenaar terecht komt die hem bij wijze van spreken los zou laten lopen en weer een incident veroorzaakt is best groot.

Ik zou het dan ook niet vreemd vinden om een mens agressieve hond de stress van herplaatsen te voorkomen.

Hoe oud is de hond?

8 jaar als ik me niet vergis.

 Ik zou met je dierenarts overleggen. Nu al, niet als t baasje er niet meer is. 

Ik kan me de wens van je oom wel voorstellen.

Ik kan me de wens van je oom niet voorstellen..

Ik vind het een hele rare wens en ook niet eerlijk voor de hond.

De hond went aan jou, dus waarom niet aan een ander?

Oké hij is aggresief te noemen dat moge duidelijk zijn maar ik zou er inderdaad eerst een goede gt naar laten kijken.

En bij het uitlaten waarschijnlijk een muilkorf erom. 

Ik zou eerst 100% zeker willen weten dat er helemaal niks meer van te maken valt.

Maarja dan is er ook nog zo iets als testament. Misschien ben je wel verplicht het dier te laten inslapen.. 

 Jij denkt als een gezonde jonge vrouw, en je hebt de bijtincidenten niet meegemaakt.

Veel mensen die gaan sterven willen alles geregeld hebben, zodat ze rustig naar de andere kant kunnen.

Als je weet dat je een hond achterlaat waar geen thuis voor is, en die niet makkelijk herplaatst kan worden, geeft dat onrust. Vanuit dat opzicht kan ik me de wens wel voorstellen.

Dat wil niet zeggen dat t ook moet gebeuren. De da weet misschien wel een goede gter, zoiets moet je zorgvuldig bekijken.

Als je de hond niet zelf kan houden, na het overlijden van je oom, zou ik hem inderdaad laten inslapen.

Wat gebeurt er anders met hem?

Een oudere hond die niet veel gewend is, bijt incidenten achter de rug heeft.

Het zal zo'n hond veel stress opleveren als hij allerlei testen moet ondergaan, met therapeuten moet oefenen om te kijken of hij nog te veranderen valt, of hij plaatsbaar is.

Of je moet zelf een hele goede plek voor hem vinden, waar hij rustig zijn oude dag kan leven, dat is weer iets anders.

En je moet ook je oom wens niet negeren, het is zijn hond en zijn wens wat er met het dier gaat gebeuren.

Dat kun je toch ook niet helemaal negeren?

"  Jij denkt als een gezonde jonge vrouw, en je hebt de bijtincidenten niet meegemaakt.
 
Veel mensen die gaan sterven willen alles geregeld hebben, zodat ze rustig naar de andere kant kunnen.
 
Als je weet dat je een hond achterlaat waar geen thuis voor is, en die niet makkelijk herplaatst kan worden, geeft dat onrust. Vanuit dat opzicht kan ik me de wens wel voorstellen.
 
Dat wil niet zeggen dat t ook moet gebeuren. De da weet misschien wel een goede gter, zoiets moet je zorgvuldig bekijken. "

Paddy's Mate (Kees)

 Dat is zo, ik kan de man niet in zn hoofd kijken, en weet niet wat hij voelt.

Daardoor kan ik me slecht in hem verplaatsen. 

Ik blijf wel bij het GT verhaal. Als er echt niks meer van te maken valt kan hij alsnog worden ingeslapen.

Ik vind het onbegrijpelijk dat mensen denken dat niemand anders goed voor hun dieren kunnen zorgen, en dan ook maar dood moeten.

Er zijn genoeg mensen die een moeilijke hond helemaal geen moeilijke hond vinden, zoals TS zullen er wel meer in nederland wonen die wel een klik krijgen met de hond.

Met of zonder muilkorf.

Ik ken ook een vrouw die als ze dood gaat ze haar papegaai mee neemt, in haar graf zelfs, de papegaai is 30 jaar en kan nog wel 40 jaar mee, en dat terwijl er stichtingen zijn die zulke dieren met liefde opvangen.

De hond zou een kans moeten krijgen, arm dier..

"  Ik zou met je dierenarts overleggen. Nu al, niet als t baasje er niet meer is. 
 
Ik kan me de wens van je oom wel voorstellen. "

Paddy's Mate (Kees)

 Eens,ik kan mij de wens ook goed voorstellen. Beter nu al uitzoeken.

 Ja en wat als je niet de juiste plek voor je probleemhondje kan vinden voordat je dood gaat? Denk jij dat je met een rustig gevoel deze aardbol verlaat? Ik denk het niet. Ik heb een probleemhond waarvan men 3 jaar geleden zei of het niet beter was hem een enkele reis DA te geven. Denk je dat ik met een gerust gevoel mijn ogen zou sluiten? Nee dus, ik had het toen heel fijn gevonden als er een DA was geweest, die in zo'n situatie mee had willen werken. Gelukkig gaat het nu vele malen beter met mijn ventje, maar in die tijd had ik niet geweten wat ik er mee had aan gemoeten. Men moet niet zo makkelijk oordelen over iemands situatie.  

Bart, ik vind t heel rot voor je dat jij hier mee opgezadeld wordt. Er is hier wel iemand die veel met het ras werkt, dat is Maart. Als je je registreert hier kun je haar een priveberichtje sturen. Kom je uit Belgie?

Edit, ik heb Maart een berichtje gestuurd.

Wauw wat een nare situatie voor je Bart.
Waarom praat je hier niet met je nonkel over?
Als hij zo gek is op zijn dier zal hij toch ook liever willen dat de hond gelukkig verder leeft in plaats van een enkeltje da?

Toch kan ik me de wens enigszins voorstellen , ( echt dubbel!) want waar gaat deze hond nog terecht komen?
Door wat voor trajecten gaat hij nog moeten?

Aan de andere kant vind ik het een naar idee om een gezonde hond te laten inslapen.....

Ik snap ook je topictitel.....dilemma....
Sterkte.

"  Jij denkt als een gezonde jonge vrouw, en je hebt de bijtincidenten niet meegemaakt.
 
Veel mensen die gaan sterven willen alles geregeld hebben, zodat ze rustig naar de andere kant kunnen.
 
Als je weet dat je een hond achterlaat waar geen thuis voor is, en die niet makkelijk herplaatst kan worden, geeft dat onrust. Vanuit dat opzicht kan ik me de wens wel voorstellen.
 
Dat wil niet zeggen dat t ook moet gebeuren. De da weet misschien wel een goede gter, zoiets moet je zorgvuldig bekijken. "

Paddy's Mate (Kees)

 Deze gedachte had ik ook. .Wel moeilijk dit.

Tuurlijk doen dierenartsen dat wel.

En als de ene het niet wil doen ga je naar een andere.

Die weten ook dat het bijtrisico bij deze hond heel hoog is.

Ik heb ooit enkele niet/slechte gesocialiseerde mechelaars in huis gehad.

Het is niet simpel en het is niet zeker of je er nog een "normale" huishond van kan krijgen. Ikzelf begon er nooit meer aan.

Hij is al 8 jaar.

ik begrijp zijn wens heel goed en ik zou hetzelfde doen.

Blijkbaar niet ingelogd voorheen. Ik ben Bart.

Ik begrijp je onkel, maar vind het toch wat egoistisch, als de hond niet ziek is en dan maar in laten slapen, er is altijd iemand die de zorg over wil en kan nemen, hier.....ik ben alleen, na mijn dood gaan mijn honden naar een opvang, dat is geregeld, zou het erg vinden als ik dood ben door wat voor reden dan ook dat ik mijn honden de dood in neem, wel heb ik er begrip voor maar het uitvoeren is wat anders, hoop dat jij ondertussen een baasje kan zoeken voor deze hond, en het met je onkel kan bespreken.....is er echt geen oplossing voor deze hond dan ja inslapen daar voelt de hond niet veel van, wij hebben er moeite mee, desondanks ik hoop dat er een baasje komt voor deze hond.

" Ik begrijp je onkel, maar vind het toch wat egoistisch, als de hond niet ziek is en dan maar in laten slapen, er is altijd iemand die de zorg over wil en kan nemen, hier.....ik ben alleen, na mijn dood gaan mijn honden naar een opvang, dat is geregeld, zou het erg vinden als ik dood ben door wat voor reden dan ook dat ik mijn honden de dood in neem, wel heb ik er begrip voor maar het uitvoeren is wat anders, hoop dat jij ondertussen een baasje kan zoeken voor deze hond, en het met je onkel kan bespreken. "

Willemijn, baasje van Bamse......en Ogin

 Het karakter van jouw honden is dan ook niet te vergelijken met een slecht gesocialiseerde mechelaar.

Als ik oom was zou ik hetzelfde wensen voor mijn hond ,Juist omdat hij gek is met zijn hond brengt hij dit offer ,Om hem de ellende van gts te besparen ,waar moet het beest in die tussentijd van overlijden van oom heen ,Zijn karakter gaat er echt niet op vooruit ,

De hond is gek met Bart ,maar die kent hij al jaren .

Zou het een hond met een makkelijker karakter zijn zoals newfoundlander of golden  ,ja dat is een ander verhaal dan .

En ook de mevrouw van de papegaai begrijp ik heel goed ,Via de opvang gaan die beesten van hand tot hand terwijl ze zich net zo aan hun eigenaars hechten als honden ,De vogels die jaren konden vliegen worden gewiekt en snappen daar niets van ,en dan komt het gekrijs en gepluk en de vogel therapeut,Wij hebben er zelf een aantal uit de opvang ,vandaar dat ik er niet voor zou kiezen na mijn dood de vogels daar te brengen ,nou ja laten brengen dan .

Mijn motto is dan  beter een korter maar leuk leven ,als een leven vol stress en van hot naar haar gaan .

Sterkte met de beslissing Bart.

Ik vind mn het gekozen tijdstip nogal egoïstisch. Ná zijn dood. Als ie de hond dood moet, doe het dan nu. 

Hetzelfde geldt voor beoordeling door GT en herplaatsing. 

 Volledig mee akkoord.

Zit die arme hond daar nu al die tijd te wachten...triestig.

Iemand van die familie moet dat beestje NU helpen.

Baasje komt toch niet meer terug....

Papegaai tja ... je neemt bij leven een dier waarbij het aannemelijk is dat het jou overleefd. Dat moet je vooraf incalculeren en goed regelen lijkt me, anders niet aan beginnen.

Wat betreft de vraag van TS. Ik vind dit zo persoonlijk, daar kan ik niet over oordelen zonder alle ins en outs te kennen.

Ik sluit me wel aan bij Wendy, liever in eerder stadium al onderzoeken in hoeverre de hond, met hulp van deslundige, nog verplaatsbaar is. Ik heb dat ook gedaan en helaas ... Jip is niet herplaatsbaar. Dit betekent dat ik besloten heb dat ik zelf afscheid van hem neem (euthanasie) als ik terminaal ziek word en als ik heel plotseling overlijd regelt familie het met de DA.

Ik vind het juist geen egoitische keuze in Jip's geval, het is een keuze in zijn belang en welzijn. En dat is dan meteen wat het zo individueel bepaald en lastig laat be-en veroordelen. Als een hond met behoud van welzijn en kwaliteit herplaatst kan worden heeft dat mijn voorkeur. Als dat niet kan (waar het bij de hond in dit topic ook op zou kunnen uitdraaien) dien je m.i. ook je verantwoording te nemen om het dier dat te besparen. Geen enkele weldenkende dierenliefhebber euthanaseert een dier enkel voor z'n gemak en met gemak.... lijkt me. 

Ik kan me de wens eigenlijk ook wel goed voorstellen. 

Ik heb geen probleemhond (hij is ook verre van perfect) en mijn moeder, broer en schoonzus (die apart wonen) zijn gek met Pumba. Maar toch als ik nu ernstig ziek zou zijn en op sterven zou liggen zou ik het ook heel moeilijk vinden. Pumba zou dan bij mijn familie terecht komen. Ze zijn gek op Pumba, maar werken wel veel, ook hebben ze geen zin om op zondag om 8 uur uit bed te gaan om lekker een uur door het bos te struinen. Ook zullen zij niet zo genieten van Pumba als ik dat doe. Heel mijn dag staat in het teken van Pumba, voor hun zou dat al een stuk minder zijn. Daarnaast zou Pumba zelf zijn beste maatje kwijt zijn. Een hond (zeker van die leeftijd) zal zijn baas echt ontzettend missen. Zeker als hij al bijna geen klik heeft met anderen. Ik zou echt niet rustig kunnen sterven als ik nog geen herplaatsadres heb gevonden waar ze minstens net zo goed voor Pumba zullen zorgen zoals ik dat deed..

Dus of er moet op korte termijn een net zo goed herplaats adres worden gevonden, en als ik die oom was zou ik dat dan nog met mijn eigen ogen willen zien meerdere keren, voordat ik rustig heen kan gaan. De hond gaat daarbij door ontzettend veel stress, gemis en niet snappen wat er gebeurt. Lijkt me vreselijk voor zowel hond als baas. Dus ik snap de wens van de oom heel goed.. en het is zijn wens. Als er geen goed nieuw adres is in korte tijd en jullie het zelf ook niet kunnen doen zul je misschien toch naar zijn wens "moeten" luisteren. De hond zit nu ook de hele dag alleen op de 2 keer dat jij komt na.. arm beest (en nee dat is absoluut geen verwijt naar TS toe, gewoon een rot situatie). 

 zo zie ik het ook

moeilijke honden dat ligt bijna altijd ook niet aan de hond Bar, het kan heel goed zijn onder de juiste omstandigheden de hond helemaal niet moeilijk is al zal je natuurlijk wel inzicht en kennis over hondengedrag moeten hebben om ervoor te zorgen wat deze hond nodig heet.

De meeste honden zijn prima herplaatsbaar (ook de oudjes) gelukkig omdat het meesterlijke aanpassers zijn. Daarvoor hoef je geen kloon van jezelf te vinden  Wel iemand die liefde heeft en het dier laat zijn wie het is. Dus zorgvuldig voorwerk doen loont.  Natuurlijk zal een hond de overgang moeten verwerken en kost groeien in nieuwe relatie en omgeving enige aanpassingstijd, maar soms gaat dat verrassend soepel. De werkelijk niet herplaatsbaren zijn gelukkig uitzonderingen.

Dat zou ook niet de overweging moeten zijn in zo'n keuze. Dan gaat het niet over belang van welzijn voor het dier (al kan ik me indenken dat er mensen zijn die dat wel menen).

Ik begrijp jouw oom ook.
Dirk is danwel niet agressief, maar Dirk zit aan mij vast.
Inslapen is geen optie, omdat ik hem een goed leven gun en als ik ernstig ziek zou zijn is mijn 1ste prioriteit ademen en zorgen dat Dirk goed zit..

Maar jouw oom heeft een niet sociale mechel van 8 met een bijtverleden.
Ik zou dan denk ik een dierenarts regelen die de hond een spuit geeft als ik ook bijna ga en dan zien we elkaar daarna weer.

Sterkte

Ik hoor meerdere keren dat de hond herplaatst kan worden en dat iemand anders dan voor hem kan zorgen, een probleem hond in dit geval.

Dan vraag ik me af, het asiel zit vol met honden en ook zijn er een hoop buitenlandertjes die een thuis zoeken. Een hoop honden zoeken een thuis die geen problemen hebben en waarbij je niet bang hoeft te zijn voor bijtincidenten.

Het lijkt mij niet dat deze hond veel kans heeft op een stressvrij bestaan bij een nieuwe baas (als die al komt, want er is misschien maar 5% mensen die een moeilijke hond willen adopteren, en die 5% zit waarschijnlijk al vol omdat er al meer dan genoeg moeilijke honden rondlopen door redenen) Dus het lijkt mij niet zo aannemelijk dat deze hond een mooie toekomst tegemoet gaat. De kans is groter dat deze hond verder "verpest" gaat worden. Is dat het beste voor de hond?

Ik ga mee met een aantal andere dat inslapen wellicht inderdaad de beste optie is.

Tuurlijk is het niet leuk om een hond in te slapen, maar kosten wat kost de hond in leven houden is ook zeker niet altijd de beste optie.

 Precies! Ben ik helemaal met je eens.