Jessy heeft leishmnia

Mijn uit Spanje geadopteerde hondje Jessy heeft al een tijdje dagen dat er bloed in haar ontlasting zit en diarree dus eerst werd er aan een voedselallergie gedacht(wat ik me al niet kon voorstellen).
Na weken speciaal voer kwam er geen verbetering in.
Toen een 10 daagse antibioticakuur,maar hielp ook niet.Afgelopen Maandag een uitgebreide bloedtest laten doen.Ik kreeg Woensdag de uitslag;Leishmania ;.VRESELIJK!!!
Het is een drama!!!Haar milt is vergroot plus allemaal zwarte vlekken op haar milt.
Ook heeft Jessy een bult bij haar tepel vlakbij haar lies daar hebben ze gisteren een biopt van genomen.
Mocht het kanker zijn dan is de prognose heel slecht.Volgende week krijg ik de uitslag en eerder kunnen ze haar geen medicijnen voor LM geven.
Eerst moeten ze zeker weten of ze wel of geen kanker heeft.
De urine test ,eiwitten verhoogd,dus ook haar nieren moeten ze in de gaten houden.
Ik plaats mijn verhaal omdat een buitenlandse hond LM kan hebben zonder dat je dit aan de buitenkant kunt zien.
Mijn DA kwam op het idee om op buitenlandse ziektes te testen want ik persoonlijk had nooit aan LM gedacht omdat ik en met mij veel mensen alleen aan de bekende uiterlijke kenmerken van LM aan LM denkt.
Jessy is vrolijk,eet goed dus maakt totaal geen zieke indruk behalve haar diaree met bloed waardoor ik eerder aan een darmontsteking of aan giardia dacht .
Jessy viel af,maar daar gaf ik de diaree de schuld van.
Onderstaand stuk zou iedereen moeten lezen die een hondje uit de middellandse zeegebieden heeft geadopteerd/meegenomen of samen in die landen met hun hond op vakantie is geweest.

Leishmania = Leishmaniasis = Leishmaniose

Als men het heeft over Leismania (of er op googled) dan wordt 9 van de 10 keer melding gemaakt van kale oor- en/of oogranden. Wist u dat het merendeel van de honden waarbij Leishmania is geconstateerd deze symptomen nooit hebben vertoond? Regelmatig worden wij benadert met vragen over deze ziekte en op veler verzoek hebben wij besloten een artikel te schrijven. Het is zeker niet de bedoeling om u angstig te maken of schrik aan te jagen, wel om u te informeren en zoveel mogelijk antwoord te geven op de veel voorkomende vragen.
Let op: Ook al is de hond op Kreta getest, en negatief bevonden is, wil dat niet zeggen dat de hond niet jaren later alsnog de ziekte kan krijgen. De ziekte kan een incubatietijd hebben tot 7 jaar. De test geeft dan alleen aan dat de ziekte op dat moment niet actief is.
Dus heeft de hond de ziekte wel, maar is die in slaaptoestand aanwezig (de hond is drager) dan geeft de test een negatieve uitslag. Als de ziekte actief wordt kun je nogmaals testen en zal hij positief zijn.
En dit artikel is o.a. geschreven om zo spoedig mogelijk ’het actief worden’ te kunnen herkennen.

Leishmania, hoe kom je eraan ?
Leishmania wordt verspreid door de flebotomine zandvlieg, die overigens meer op een mug lijkt. Deze zandvlieg bevat eencellige organismen die zich door middel van voeding (bloed) kunnen omvormen tot de parasiet (protozo) Leishmania Donovani. En terwijl de zandvlieg een maaltijd bij de hond nuttigt (dus de hond steekt), injecteert de vlieg tegelijkertijd deze parasiet bij de hond. De parasiet komt bij de hond in de bloedbaan terecht. Op dat moment zal het afweersysteem van de hond zijn werk gaan doen. Soms met succes, soms tevergeefs.

Waarom is deze ziekte zo lastig te herkennen ?
Er zijn ongeveer 30 verschillende soorten flebotomine zandvliegen, wat de verspreiding van de parasiet bevordert en maakt dat er op dit moment in meer dan 80 landen diverse leishmaniavarianten aanwezig zijn. Deze worden aangeduid als : L.d. donovani, L.d. infantum, L.d. chagasi, L. tropica, L. major etc.
* Elke soort leidt weer tot een andere variant van deze ziekte, vandaar dat het hier een ziekte betreft met een heel wisselvallig beeld dat per hond kan verschillen.
* Daarbij tast de parasiet het immuunsysteem van de hond aan en dat aantasten kan zich weer in diverse symptomen openbaren.
* Dit zijn de redenen waarom leishmania één van de moeilijkste ziektes is om te herkennen aan de hand van symptomen.

Wat maakt het nu dat de ene hond wel ziek wordt en de andere niet ?
Of de hond ziek wordt is afhankelijk van de immuunrespons van de hond na een Leishmania infectie EN de gezondheid ( lees : de kracht, de impact) van de parasiet. Als de afweer- mechanismen van de hond ineffectief blijken, vermeerdert de parasiet zich. De parasiet valt het immuunsysteem aan en zorgt ervoor dat de hond niet zo goed kan reageren op infecties en andere ziektes zoals gezonde honden. Vervolgens is het dan de vraag binnen welk tijdsbestek je iets gaat merken bij de hond.
* Bij sommige honden openbaart de ziekte zich al heel kort na de infectie, bij anderen kan de infectie levenslang aanwezig zijn zonder dat de hond ooit ziek wordt.
* En wat je al zou kunnen merken is weer afhankelijk van het type immuunrespons dat de hond ‘hanteert’ en van het orgaan waarin de reactie zich uit bij de hond.
* Vandaar dat de symptomen zo enorm uiteen kunnen lopen.

Wat zijn klinische symptomen ?
Alle uiterlijke klachten (zoals de voorbeeld foto’s) die het baasje zelf en/of een dierenarts kan waarnemen noemt men klinische symptomen. Zodra je deze symptomen kan waarnemen spreekt men van een klinische leishmania. In dit geval kan men stellen dat de leishmaniaparasiet ‘actief’ is. Het richt immers zichtbare en merkbare schade aan.
* Helaas is er ook een variant waarbij men nauwelijks tot geen uiterlijke symptomen kan waarnemen, maar de hond toch ziek is/of wordt van een actieve leishmaniaparasiet.
* Dus zonder dat wij het zien, kan het zijn dat er inwendig van alles aan de hand is bij de hond. Zo kunnen hart, lever, nieren, beenmerg, milt enz. aangetast worden.

Belangrijk : de foto’s die in dit artikel worden getoond zijn alleen maar voorbeelden van hoe het eruit kan zien. Deze foto’s dienen niet als vergelijkmateriaal waarbij men het risico loopt te denken ; ‘ o, zo ziet het er niet uit bij mijn hond dus dan heeft hij/zij het niet’. Aan de oorfoto’s is te zien dat het zich kan uiten in korstjes, maar ook in bultjes of kale plekken of er valt aan de oren juist helemaal niets te zien.


En dan hebben we het alleen maar over de symptomen die waarneembaar zijn als er al klachten waarneembaar zijn.

Waarom spreekt men soms van een “sluipmoordenaar”?
Het antwoord op deze vraag is : omdat deze ziekte zo enorm verraderlijk is. Ook zijn de beginnende lichte klachten vaak te verklaren door andere redenen (hij heeft zich verstapt, hij heeft wel heel druk gespeeld laatst en misschien heeft hij zich bezeerd, er heeft iemand op zijn pootje gestaan) waardoor er niet snel aan leishmania gedacht wordt en het dus een ‘sluipmoordenaar’ kan zijn.

Men stelt dat een geïnfecteerde hond met actieve leishmania, die onbehandeld blijft, weinig kans heeft op overleven na 4 jaar. Het is daarom ook belangrijk om er zo snel mogelijk bij te zijn. Er bestaan goede medicijnen die de parasiet slapend kunnen krijgen, mits je er tijdig bij bent.

Wat zijn de symptomen die bekend zijn ?
Afhankelijk van de organen die aangetast zijn door de parasiet en het stadium van de ziekte, kunnen er verschillende ziekteverschijnselen optreden. Van de volgende symptomen zie je er één of meerdere, maar vrijwel nooit tegelijk.
Algehele toestand van de hond :
* Geleidelijk toenemende lusteloosheid, tot soms slaapzucht.
* Gewichtsverlies, ondanks dat hij goed eet of zelfs veel meer eten krijgt.
* Bewegingsproblemen/gewrichtsklachten : mank lopen, stramheid die na een paar stappen soms ook zo weer over gaat.
* Koorts en/of veel hijgen en/of oppervlakkig ademhalen.
* Bloedarmoede (bleke slijmvliezen).
* Lymfeklieren vergroot, vooral in hals –en knieholte.

Uiterlijke symptomen :
* Huidklachten: droge schilferige huid, wondjes die slecht/niet genezen, kale plekken, korstjes bij gewrichten (die ook vaak voor doorligplekken worden aangezien)
* Typerende symmetrische kaalheid op lichaam en/of hoofd, vaak rond de ogen en neus.
* Lichtroze gekleurde plekjes op de randen van de oogleden, en/of rond de neus, en/of kale plekjes achterop de oren.

* Korsten en/of kloven aan de neusspiegel en/of voetzooltjes.
*Zweren op de huid en/of in de slijmvliezen.
* Rode geirriteerde huid / blauwe plekken.
* Neus: droge neus, spontane neusbloedingen, vochtbelletjes bij de neusvleugels, depigmentatie van de neus.

* Diarree, soms constant en soms wisselend.
* Oog : chronische oogontstekingen, of alleen rood oogwit, vaak prut in de ooghoeken.
* Afwijkingen aan de nagels, lang en/of snelgroeiend en/of dik, hard, bros.
* Sommige honden zien er veel ouder uit dan ze werkelijk zijn.


Niet zichtbare symptomen :
* Vergrote lever en/of milt.
* Chronische darmvliesontsteking (braken en diarree).
* Nierfalen (=nierinsuffiëntie en dat is de grootste doodsoorzaak van leishmania)

Kortom, een heel scala aan symptomen.
Helaas leert de ervaring dat kale oorranden en kale plekken rond het oog het meest als symptomen worden genoemd. Daarom komt het dat de baasjes, en ook veel dierenartsen, niet snel aan leishmania denken als deze symptomen ontbreken. Het geval wil dat deze symptomen bij heel wat honden nóóit aanwezig zijn geweest, maar dat deze honden later tóch een actieve leishmania bleken te hebben. Dus het ontbreken van zichtbare symptomen is geen garantie dat uw hond geen Leishmania heeft.

Ach, het zal toch niet..... ?
Een greep uit de ervaringen van baasjes van een hond met leishmania en hoe zij een vermoeden kregen dat helaas bevestigd werd :
“Mijn hond was zeer stijf in zijn gewrichten, kon moeilijk gaan liggen en opstaan”
“Mijn hond is rustig, lusteloos wil ik het niet echt noemen, maar bijna saai, soms buiten een klein sprintje, maar dat was het dan wel”
“Ik zag bij mijn hond ernstige kloven en eeltplekken op de kussentjes van zijn poten’
‘Mijn hond heeft zeer slechte nagels, soms ligt aan de onderzijde het leven bloot, de nagels wijken dus naar buiten aan de onderkant”
“Ik zag het voor het eerst aan zijn bleke tandvlees, met soms rode geirriteerde plekken”
“Mijn hond heeft leishmania, maar ik heb nooit huidproblemen waargenomen zoals korstjes aan de oren, neus of staart “
“ Ik zag dat de achterhand van mijn hond een slechte spiervorming kreeg, daarbij had zij koorts en was veel aan het hijgen “
“ Ik was alert bij het zien van rood oogwit, prutjes in de hoeken en zelfs ontstekingen “
“ Mijn hond gedroeg zich als een gezonde hond, maar achteraf bleek hij een zeer hoge titer te hebben. Het enige wat ik kon zien waren kale plekjes op zijn poten, wat de reden was hem te laten testen. Hij bleek leishpositief te zijn en had ook nog lyme “
Korstje neus Kale plekjes keel en kin Plekken poot
“ Mijn hond had totaal geen uiterlijke kenmerken, daar lette ik altijd goed op. Na 2 jaar begon hij ineens veel te drinken en te plassen. En ja hoor, hij had leishmania en zijn nieren waren al ernstig aangetast “
“ Mijn hond had geen enkel symptoom, integendeel, een hond zoals elke gezonde hond zich gedraagt. Enkel de opmerking van mensen dat haar nagels zo mooi lang waren. Op een gegeven moment kon ze binnen twee weken niet meer op de bank klimmen en bleek ze twee vreemde ‘vochtzakjes ‘ op haar enkelgewrichten te hebben. Dat was alles, we dachten eerder aan een reumatische aandoening dan aan leishmania “.
“ We hebben onze hond laten onderzoeken omdat ze zo strompelde met een gebogen rug (veroorzaakt doordat een parasiet zich in gewrichtsvocht heeft genesteld) “ .
“ Had ik het maar geweten, ik heb wel een grote korst op zijn neus gezien die binnen twee weken vanzelf is genezen, hij had ook opgezette lymfeklieren (at goed en na aankomst in Nederland was hij zelfs 5 kilo aangekomen). Voor de zekerheid getest : leishmania “ .
Bloedarmoede Ontsteking mond
“ Ik zag het omdat mijn hond rode pukkeltjes had in de liezen en bijna geen haar in de oksels “.
“ Mijn hond had vochtbelletjes bij de neusvleugels, verharde randjes bij de neusvleugels, hij kuchte na het drinken (met een braakreactie) en was wat stram bij het opstaan, later kreeg hij ook een neusbloeding “.
“ Wat ik waarnam : Versnelde ademhaling, warm/heet aanvoelen (soms zelfs koorts), zwarte huidvlekjes (lijkt op ouderdomsplekjes bij de mens) rond de tepel/ geslachtsgebied, kuchen na waterdrinken (met bijna braakneigingen), droge korstige ellebogen (wat meer lijkt op doorligplekken) “ .
“ Mijn hond ging met een pootje hinken/trekken (wat lijkt alsof de hond zich verstapt heeft) Soms kon hij ineens wel weer een sprintje trekken op 4 poten. Dus dit werkte verwarrend. Maar na verloop van tijd ging hij zijn hele poot ontzien, ook weet ik van een ander baasje die precies dezelfde symtomen had en daar kwam nog een tweede pootje bij waarmee de hond ging trekken “.
“ Ik merkte niets, achteraf gezien heb ik wel vreemde plekjes op de huid gevonden “. “ Bij mijn hond waren de symptomen : koorts, overgeven en diarree “.
“ Ik heb mijn hond laten testen omdat hij een snotneus had, gevolgd door een bloedneus en hoge koorts “.

Gewicht :
Sommige honden vallen af en sommige komen juist aan. Bij veel honden verandert er heel weinig qua gewicht.

Neurologisch :
Gedragsveranderingen kunnen ook worden waargenomen (sommige baasjes herkennen dit, en noemen dit ‘schizofreen gedrag’, je hond kan je dan bijvoorbeeld aankijken alsof hij je nooit eerder gezien heeft, zich in de bosjes of achter bomen verschuilen etc.) Ook binnenshuis kan de hond zich wat vaker terugtrekken..

Waarom noemen wij deze ziekte een “ sluipmoordenaar “ ?
Wat het er niet makkelijker op maakt is dat alle in het artikel genoemde symptomen ook bij andere ziektebeelden voorkomen. En vaak wordt daar eerst aan gedacht en tegen behandeld. Het gevaar is dat er op die manier veel tijd verloren gaat waardoor de parasiet vrij spel heeft. Bij vage klachten die maar niet overgaan, raden wij daarom altijd aan om de hond op leishmania te laten testen.

ONS ADVIES :
* Bij twijfel is het aan te raden een bloedtest te doen.
* Negatieve testuitslag, maar blijvende klachten ? Test dan later nog een keer.
Vivienne Feitsma.

http://www.mirtos.nu/leishmania
Onderstaande link, voor diegene die met hun hond naar de risico gebieden op vakantie gaat.
http://www.dierenartsgestel.nl/patient_van_de_maand/4607f7cd/0/archief
Sinds kort is het echter wel mogelijk om uw hond tegen Leishmania in te laten enten met het vaccin Canileish.
Dat is zeer zeker een aanrader voor honden die een groot gevaar lopen, bijv. bij een verblijf in de risicogebieden.
Zandvliegen zijn vooral 's avonds en 's nachts actief. Er zijn ook andere manieren om besmetting te voorkomen. Het is belangrijk om middelen te gebruiken waar Permetrin inzit, bijvoorbeeld Scalibor of Advantix.
Als u meer informatie wilt over deze ziekte, de enting of andere preventieve middelen dan kunt u contact opnemen met onze kliniek

Was Jessy niet eerder getest op Leishmania?

Heel veel sterkte hoor, jullie hebben wel pech zeg, ik las t verhaal op je profiel.

Heel veel sterkte

Wat erg Ria, voor Jessy en voor jou dat ze ziek is, ik hoop dat de bult goedaardig is.

Wat ik van Leishmania begrijp is dat het latent aanwezig kan zijn zonder ooit klachten te geven, maar als de hond iets mankeert, en dus de afweer zwak is genadeloos toe kan slaan.

Dat het dus belangrijk is om het immuunsysteem zo sterk mogelijk te maken. Als straks meer duidelijkheid is, en ze medicatie krijgt voor de LM zou ik daarnaast ook een holist opzoeken, om haar immuunsysteem zo sterk mogelijk te krijgen.

Maar nu eerst duimen voor een goede uistlag van de biopt.

Oh Ria en jij die zo met buitenlandse hondjes en stichtingen begaand bent en ons er voor waarschuwt.....

die vergrote milt en die vlekken, gaan ze dat nog wegkrijgen ? 

Pffff...ik hoop voor Jessy dat ze geen pijn ervan heeft, hoe ziet haar toekomst er nu uit ? 

goed dat je in deze verlofperiode nog even het belang aangeeft van te beschermen tegen de zandvlieg in warme gebieden.

Kop omhoog Ria, kop omhoog Jessy ....ik duim 

Ook ik heb een hondje uit Spanje en was bekend met deze ziekte. Dus ergens neem je dat risico erbij als je een hondje uit het middellandsezee gebied neemt, wat natuurlijk niet weg neemt dat ik het verschrikkelijk zou vinden als ze het zou hebben.

Ik heb dit eigenlijk nooit aan een dierenarts gevraagd, maar is het nuttig om bijvoorbeeld om de2 jaar ofzo te testen? Of kan je met zo goed wachten tot de hond beetje vage klachten krijgt?

Ik wist ook al dat er zo veel vage symptomen kunnen zijn dat ik volgens mij bij elke griep haar zou laten testen hihi. Natuurlijk kan de Moh wel eens ziek zijn maar als ze idd langer vage verschijnselen heeft bedoel ik dus. 

Ik hoop dat Jessy geen tumoren heeft zodat je ziekte kan aanpakken en de kop weer in kan drukken. 

Wat erg voor je, ik wist van te voren dat er vage klachten kunnen ontstaan, dus ik test elk jaar mijn hond, ik heb me heel goed ingelezen en weet dat de klachten veel meer zijn dan kale ogen en korsten.

Vandaag elk jaar even testen, Faro is nu 5 jaar bij ons.

Ik duim voor je, heel veel sterkte.

leishmania kan zeker 7 jaar latent aanwezig zijn, daarna zit je wel safe.

Je kan je hond laten enten, maar pas na 7 jaar, anders zijn de testen niet meer te lezen, dus ga nu niet allemaal je  buitenlandse hond enten.

ga je naar een warm land, zeker aan te raden, ben je al op vakantie geweest dan kan je hond ook 7 jaar lang niet geënt worden op deze ziekte.

Jessy was toen ik haar adopteerde getest en ja natuurlijk weet ik dat elke hond door de zandvlieg is gebeten dus de kans heel groot is dat de parasiet ooit zou kunnen ontwaken.Dat LM vaak heel moeilijk bij een bloedtest is te ontdekken.Dat alles wist/weet ik.Ik ken honden die LM hebben waarvan sommige nog leven en een aantal aan LM zijn overleden.Die hadden duidelijke symptomen,maar Jessy niet en dat is waarom ik het stuk over LM heb geplaatst.Met haar LM kan ik leven,maar mocht ze tevens kanker hebben dan is de prognoses heel slecht en dat zou ik verschrikkelijk verdrietig vinden .De vergrote milt met zwarte vlekjes kan met haar LM te maken hebben,maar ook met kanker.Zo ook haar bult. 

Advies van mijn DA en nu ook van mij;laat je hond die uit de risico landen komt om de twee jaar testen;.

 Yoop,dit is precies wat ik bedoel.

Kunnen katten het ook hebben van ginder ? 

Ik vraag dit omdat ik mijn vorige poes vanuit een vies spaans braakland heb meegenomen.

Als er één kandidaat dus was om het te hebben was zij het, en toch nooit iets van gemerkt. 

9 jaar geworden.

 oh ik vind het ook goed dat je het plaatst hoor, ik heb ook een dierenarts die er heel alert op is, dat scheelt ook.

Soms is een bloedtest vaag, dan moet je een tweede test doen, maar als de waarden echt laag zijn dus negatief dan is het goed.

" Kunnen katten het ook hebben van ginder ? 
Ik vraag dit omdat ik mijn vorige poes vanuit een vies spaans braakland heb meegenomen.
Als er één kandidaat dus was om het te hebben was zij het, en toch nooit iets van gemerkt. 
9 jaar geworden. "

Anny en Lance

 Dat weet ik eigenlijk niet, dat is wel een goeie...

Even gegoogeld, ja dus.

Ja Anny katten kunnen het ook krijgen/hebben en zelfs mensen kunnen het krijgen.

Ria,

Wat een domper voor je.

Jarenlang heb je vreselijk getobd met je vorige herplaats/asielhondjes en veel ellende met hun meegemaakt en dan na ca. 3 jaar dit. Ik had je zo graag een voor jaren probleemloos hondje gegund.

De organisaties/stichtingen, die buitenlandse honden laten "adopteren" testen de honden niet of niet voldoende op Leishmania; d.w.z. niet op DNA niveau. Zou dat wel gebeuren dan zou het aantal buitenlandse honden met LM fors toenemen.

Vergrote milt met zwarte vlekken, is ernstig. Hopelijk is de uitslag van de biopt, dat het niet kwaadaardig is.

Sterkte en beterschap voor Jessy.

 Faro is hier ook niet op zijn DNA getest hoor, kan je dat uitleggen?

Faro is ook nog een keer getest door een dierenarts die daar in gespecialiseerd was, gewoon een bloedtest ook.

Faro is overal netjes op getest in Spanje, ik heb zelf na een half jaar voor de zekerheid nog een test laten doen, en daarna elk jaar, hij is denk ik 6 keer getest met Spanje meegerekend.

Ik zit dan ook te denken aan al die honden die mee op vakantie gaan.

Ik heb het even gegoogeld, volgens mij heeft Faro alle ifi testen gehad, ook in Spanje.

Dat is gewoon een betrouwbare test.

Er bestaan dus 4 verschillende testen heb ik nu vandaag geleerd.

De volgende DNA test wordt door de buitenlandse organisaties, die honden laten "adopteren" niet gedaan, terwijl deze juist op het moment van testen van niet zieke honden vóór "adoptie", zou aantonen, dat een hond drager is en dus in de loop der jaren wel degelijk ziek kan worden door Leishmania. 

citaat

• PCR; (Polymerase Chain Reaction) spoort DNA-ketens van de parasiet op. Een hond die drager is maar niet ziek, kan zo ontdekt worden omdat de PCR-test redelijk zeker kan vaststellen of de hond positief of negatief is. (Voor verdachte honden zónder symptomen).

einde citaat

Bron: http://www.dierendokters.com/honden/leishmania-leishmaniose

Bloedonderzoek bij honden, die geen symptomen van Leishmania vertonen heeft weinig betekenis; dit is dus ook van toepassing op de bloedtesten die stichtingen/organisaties doen, die honden laten "adopteren".

Bovenstaande wordt uitgebreid behandeld in het volgende document van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM)van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

citaat

[Z] Bij asymptomatische dieren heeft een negatieve serologie weinig betekenis: slechts in 30% van de gevallen is deze positief. Bij dieren met symptomen kan serologie in combinatie met een PCR van lymfeknopen, beenmerg of milt worden gebruikt om een vermoedelijke infectie met Leishmaniaparasieten te bevestigen. PCR kan worden gedaan door het RIVM of het UMC in Leiden.

einde citaat

Bron: http://www.rivm.nl/Documenten_en_publicaties/Professioneel_Praktisch/Richtlijnen/Infectieziekten/LCI_richtlijnen/LCI_richtlijn_Leishmaniasis#Diagnostiek

Hoe wordt de diagnose Leishmania gesteld?

De diagnose is nogal een lastig vanwege de verschillende uitingsvormen. Daarnaast bestaan er meerdere testen voor Leishmaniose die op verschillende momenten of gecombineerd kunnen worden toegepast. Wordt er negatief getest maar blijven de klachten dan is het aan te raden nog eens te testen.

• PCR; (Polymerase Chain Reaction) spoort DNA-ketens van de parasiet op. Een hond die drager is maar niet ziek, kan zo ontdekt worden omdat de PCR-test redelijk zeker kan vaststellen of de hond positief of negatief is. (Voor verdachte honden zónder symptomen).
• IFI; (Immuno Fluorescentie afweerstoffentest) is een nuttige test.Deze test geeft de hoeveelheid afweerstoffen tegen de parasiet aan. (Voor honden met één of meerdere symptomen aangeraden)
• ELISA; Deze test biedt een betrouwbaarheid van 80-100%, maar kan in de vroege fase van de ziekte vals negatieve uitslagen geven. Bij twijfel: na een aantal weken hertesten.
• DAT; (Direct Agglutination Test) is een test op antilichamen in het bloed en kan - net als de Elisa - in een beginstadium vals negatieve uitslagen geven.
• Bron dierendokter.com

Faro heeft volgens mij de IFI testen gehad, dat is toch een goede test, De PCR test is gewoonweg onbetaalbaar voor asiels, Faro zijn test koste al over de 100 euro, kan je nagaan hoeveel een DNA test, dat is gewoon niet te doen.

maar wel handig om te weten als je hond mee op vakantie gaat naar het buitenland, dan kan je elk jaar zo'n test doen, al hou ik het gewoon bij de IFI test, goed genoeg als je het regelmatig doet.

Wat ook niet handig is aan zo'n dure test in het buitenland, je kan ze testen daar, maar ze zitten nog steeds in risico gebied, dus kunnen het na zo'n dure test alsnog oplopen.

Dat is ook de reden dat ikzelf Faro nog een keer heb laten testen ook al was hij in Spanje getest.

Even een aanvulling op de PCR test

"Een test Polymerase Chain Reaction (ook wel PCR) spoort DNA ketens van de parasiet op. Een hond die wel een drager is maar niet ziek is, kan op deze manier ontdekt worden. Dit aangezien de test PCR behoorlijk zeker vast kan stellen of de hond negatief of positief is. Een ander resultaat is niet mogelijk. Echter wordt er door deze test niet aangegeven of de ziekte reeds actief is. 
Als je dus niet zeker weet of je hond LM heeft of je wilt gerust gesteld worden, dan is dit de aangewezen test. De test kan plaatsvinden op DNA en op bloed. Bij een DNAtest wordt er vaak beenmerg uit de rib van de hond gehaald. Het is een belastende test voor de hond, maar de test kan maar liefst  bijna 100% betrouwbaarheid geven. 
Aangezien de test op bloed nog niet echt betrouwbaar is, is dit niet een voor de hand liggende keuze." 

Bron: http://www.startpunthonden.nl/ziekte/45/leishmania

Voor alle 4 de testen is iets te zeggen, feit blijft gewoon dat je met een hond die regelmatig in risico gebieden komt omdat hij of zij gezellig mee gaat op vakantie, of een geadopteerde hond uit risico gebieden ten alle tijde alert moet zijn en regelmatig laten controleren.

Hier doe ik het elke 2 jaar... over 2 weken zijn ze weer aan de beurt

En dan in ons geval tot een jaar of 8 a 9 omdat beide dames vrij jong hier zijn gekomen en ik dan de incubatie tijd van 7 jaar ruimschoots veilig stel

Sorry Ria... ik vergeet helemaal om je veel sterkte te wensen... het is niet niks wat er nu op jullie bordje ligt.

Heel veel sterkte

Kijk nu begrijp ik het helemaal, en ook waarom die testen niet te doen zijn.

 Dat zegt mijn dierenarts indd ook. Eigenlijk liever ieder jaar. Vreselijk Ria. 

Ja, je weet dat veel buitenlandertjes het hebben of er kans op hebben omdat het zo lang kan duren voordat het zich openbaart. 

Ik hoop dat de behandeling gaat werken, eigenlijk dus, dat je deze mag starten. Heel veel sterkte

dat is dan 5 jaar te weinig, raar advies..

Ik volg even mee.
Sinds gisteren heb ik een hond in opvang met Leishmania.
De ziekte is bij hem nu gelukkig in rustfase en hij krijgt nu een maandlang dagelijks Leisguard ter ondersteuning van de weerstand.

Bedankt voor jullie reacties en medeleven.

Vanmiddag de uitslag van de biopt gehad.Gelukkig geen kanker dus ik kan morgen de medicijnen voor de leishmania ophalen.
Over een maand weer bloedprikken om te kijken of de medicijnen aanslaan en dan na 3 maanden weer bloedprikken en urine nakijken,pff.

De bloed en urine testen moet haar leven lang herhaald worden.Daarbij een nierdieet omdat de leishmania plus de medicijnen de nieren kunnen aantasten. Ook een supplement voor haar nieren en vitamines .Hopelijk slaan de medicijnen aan.

Dus met 1 pilletje per dag is goed te leven wat veel stichtingen/organisaties beweren daarmee worden adoptanten op het verkeerde been gezet,maar ik wist dat die uitspraak niet klopte omdat ik een aantal mensen ken die hun hond LM heeft.Zo ook mijn broer die in Spanje woont die 2 honden aan LM heeft verloren.  

Ik vind dat adoptanten eerlijke info zouden moeten krijgen.Dat elke hond ooit is gestoken en dat je je hond om de 2 jaar moet laten testen en mocht de hond ziek worden dat dit niet met 1 pilletje per dag goed te doen is.Er komt heel veel meer bij kijken ook financieel en niet te vergeten, emotioneel.

Demi,gelukkig is bij jouw opvanghond de ziekte in rustfase,maar de parasiet kan altijd weer wakker worden.Die angst blijft en is voor het baasje heel stressvol.

Vergeet ik erbij te schrijven.

Het is niet 1 pilletje per dag,maar 3 pilletjes per dag en dit op vaste tijden.