Hallo, We hebben een flatcoated retriever wat nu zo'n 15 maanden oud is. Is vanaf 8 weken bij ons en is tot nu toe altijd zeer goed gegaan. Zij is vorige week gesteriliseerd en had vandaag voor het eerst het pakje uit. Toen ik vanavond met haar wilde wandelen ik was ongeveer 200m van ons huis vandaan, begon ze opeens in mijn armen te bijten (dit doet ze soms wel eens, maar dan stopt ze altijd als ik haar de rug toekeer met mijn armen over elkaar en zit roep) Dit keer bleef ze bijten en ze stopte maar niet uit wanhoop ben ik terug naar huis gelopen. Kan iemand me helpen wat kan ik doen en weet iemand waarom ze beet? Er was geen enkele trigger om me te bijten.
misschien voelt ze zich nog niet zo goed van de nacrose (al denk ik dat dat wel al over moet zijn) of heeft ze nog wat last van de operatie? ik denk dat je het nog even wat rustiger aan moet pogen te doen.
maar een upje voor mensen die er meer van weten.
gesterilliseerd of gecasteerd?
castratie kan soms nadelige effecten hebben op karakter, maar 1 week lijkt me veel te kort voor dat te kunnen zijn. (ik heb het voor gehad maar bij ons was het 1 maand stil en dan begon het pas). als het blijft duren en erger wordt en het komt door castratie zou ik je hond laten onderzoeken of je hond hormonaal wel in orde is.
maar voorlopig denk ik eerder dat ze nog wat last/pijn heeft van de operatie
is de hond eigenlijk gewoon niet een beetje al te enthousiast voor te gaan wandelen, omdat ze het de laatste week rustig aan moest doen vanwege haar operatie? en heeft ze ondertussen niet nood om terug eens goed te kunnen rond kaditsen?
zo klinkt het eigenlijk eerder - bovenstaande kan je vergeten
Ze bijt nog steeds af en toe in je armen. Die fase zou al over moeten zijn.
Wanneer doet ze dit?
Over vanavond: was dit de eerste keer na de ok dat je buiten ging wandelen?
Het kan komen door opwinding, spanning, stres.
Misschien trekt de hechting, dat met het pakje uit, dit meer voelbaar is.
Ken je de stres ladder?
Er zullen eerder signalen te zien zijn, snuffelen, tongelen. Het kunnen subtiele signalen zijn.
Aan bijten gaat eigenlijk altijd andere signalen aan vooraf.
Misschien herken je iets van de ladder?
Dat zou zeker kunnen, opwinding.
dankjewel voor je antwoord! Het kan heel goed dat dit het geval is. Ze is van zichzelf normaal een hele drukke en actieve hond maar mocht de afgelopen week niet springen en rennen hierdoor is ze misschien te enthousiast nu ze het pakje uit heeft en daarmee misschien associeerde dat ze weer mocht spelen.
over je eerdere antwoord. Het is een teefje dus is gesteriliseerd zover ik weet beïnvloed dit het karakter minder dan bij een castratie.
Onze hond bijt in mijn arm meestal als we 's middags gaan wandelen, en altijd kort bij huis (op de oprit of een paar meter van de oprit af) zelf denk ik dat het meer spelen is dan stress. Ik weet dat ze dit eigenlijk niet meer mag doen op haar leeftijd maar het lukt ons niet om haar dit af te leren, Tips zijn graag welkom!!
Na de operatie hebben we elke dag wel buiten gelopen wel steeds hele kleine stukjes. Van de stress level herken ik niet echt een bepaald gedrag. Wel snuffelt ze altijd best veel. Maar is dit stress??
Het bijten is pure opwinding, of mogelijk zelfs een uiting van overprikkeling. Waarschijnlijk heeft ze geleerd dat dit gedrag iets oplevert (aandacht). Flatcoats zijn natuurlijk ontzettend enthousiaste en actieve honden, zeker op zo'n jonge leeftijd.
Ik zou proberen kalm, rustig gedrag te belonen en te trainen op zelfbeheersing. Dit kan ook in huis, bijvoorbeeld door de hond te leren rustig te wachten voor de etensbak. Netjes meelopen aan de lijn kun je veelvuldig belonen. Verder zou ik zeker geen aandacht schenken aan het happen in de arm, kijk je hond op zo'n moment ook niet aan en wacht tot ze uiteindelijk vanzelf rustiger wordt. Blijf als baasje te allen tijde kalm, je zult een flinke portie geduld nodig hebben.
Wellicht kan het helpen haar een taakje te geven tijdens het lopen, bijvoorbeeld door haar een dummy te laten dragen (dit geeft mijn hond bijvoorbeeld enorm veel rust tijdens een wandeling).
Het kan ook opwinding zijn, dat ze zo geleerd heeft zich te uitten.
Ik kan me voorstellen, dat ze opgewonden is als je de deur uitloopt: jippie, we gaan wandelen, logisch.
Als je ziet, dat spanning oploopt, zou je haar idd een dummy kunnen geven om te dragen, of beter, in huis de dummy geven. Zo heeft ze een taakje.
Of als je uit je huis loopt, haar even laten zitten, wachten tot rustig wordt.
Zodra je merkt dat ze wilt happen, laten zitten en wachten tot ze rustig is.
Het meeste snuffelen is echt snuffelen.
Als ze gaan snuffelen omdat ze iets spannend vinden, meestal een aankomen de hond, zie je ze snuffelen, alleen met de ogen, kijken ze naar de hond.
Dan zijn ze niet echt bezig met snuffelen.
ik heb een flatcoat pup van 5 mnd. Dit is mijn elfde hond maar mijn eerste flatcoat, geweldige honden trouwens had ik dat maar eerder geweten.
Dat bijten in de arm doet de onze ook en waren er redelijk vlug achter dat dit een manier was om iets duidelijk te maken, de kunst is dan natuurlijk wat hij/zij bedoeld duidelijk te maken. Bij ons doet hij het wanneer hij uitgelaten wil worden voor een behoefte, maar ook S-avonds als hij de bench in wil voor de nacht, hij wil dan zijn halve bruine boterham , deurtje dicht en slapen.
Voor een 5 mnd druktemaker luistert hij heel goed, we trainen hem te apporteren en ook dat gaat bijzonder goed , de post brengt hij , mijn schoenen brengt hij , en veel gebruiksvoorwerpen die hij graag oppakt.
Toen ik verhaal van Iris las bedacht ik mij wat de boodschap kon zijn ervan uitgaande dat het geen stress hond is, onzeker of zijn plaats in de roedel niet duidelijk was, het was tot nu toe goed gegaan dus een stabiele lieve speelse flatcoat. Ik kan niet anders bedenken dat de hond nog wat last heeft van de ingreep, vreemd gevoel of wellicht wat pijn en het na de 200 mtr het wel welletjes vond en het liefst naar zijn vertrouwde omgeving wilde en dit duidelijk maakte, ik ga ervan uit dat hij niet gromde of op een agressieve manier in de arm ging bijten maar puur om de aandacht te vragen. Om naar huis te gaan was in mijn beleving dus de juiste oplossing.
ik zou er verder geen probleem van maken en goed in de gaten houden of de hond last heeft van de ingreep, ik hoop het niet maar stel dat er wat verkeerds is gegaan tijdens de operatie dat kan dan ea verklaren.
Beterschap gewenst met hondje ........ Wanneer zij nogeens een seintje geeft met het bijten zou ik mijn rug niet toekeren maar de reden zoeken en mocht je het bijten irritant vinden dan de modus van je hond eerder te peilen en voor het bijten al begrijpt waar zij heen wil en dan aan jouw om daar antwoord op te geven.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?