Vincent jouw gemis is enorm

Heel erg veel sterkte Ria!

Ik weet wat je doormaakt.

Als ik je verhaal lees moet ik ook weer huilen.......

Bij mij is het al bijna zeven en vijf jaar geleden.

De honden hielpen mij door diepe dalen heen.

Nogmaals veel sterkte!

Er is met je Vincent een deel van jezelf gestorven.

Dat kun je ook niet met iedereen bespreken.......

Dank je wel! velen in je omgeving begrijpen je niet wat je dan doormaakt,ook na zoveel weken.Hij heeft ervoor gezorgd dat ik met beide benen op de grond bleef staan in erg moeilijke periodes,altijd voor je klaar staan en troosten met die dikke poot en kusjes geven als je niet zo goed in je vel zat.Altijd blij als je weer thuis kwam.Zijn kontje ging dan ook heen en weer met zijn grote wiebelstaart.Dankzij hem ben ik sterker geworden en zelf verzekerder.

Dat is nu voorgoed weg.Ik heb gelukkig mijn andere twee boomies nog en ook schatten hoor!Voor hun moet ik door,als ik ze niet had was ik in een diep gat gevallen,en weet niet of ik hier wel doorheen was gekomen. 

Hopelijk ria en allen ander die hun lieverds verloren hebben een troost mag zyn ze naar de regenboog brug zyn allemaal samen tot we by ze zyn

Heel veel stekte met het verlies. Wat een enorme leegte laten ze achter. Maar hij heeft een mooi leven gehad bij jullie. Dat is de wens van iedere hond. En de mooie herrineringen blijven voor altijd in je hart.

Ik ben hem erg dankbaar dat hij in mijn leven is geweest,en altijd het beste met hem voor gehad.Mijn mannetje is altijd goed voor gezorgd,ook toen hij begon te sukkelen met zijn hartje,altijd bij hem als hij weer een aanval kreeg en ik hem rustig probeerde te houden als hij gauw weer op wilde staan.Op het laatst kon hij niet meer mee te wandelen,en dat vond hij vreselijk en snapte het niet.Dat vond ik verschrikkelijk voor hem,ging altijd zo graag mee!Zo sneu steeds weer als hij niet mee kon.Dat ging mij door merg en been.Hij was altijd graag buiten en mee uit.Ook steeds vaker naar de dierenarts als ik het niet vertrouwde,kon me niet schelen hoe vaak ik daar kwam ik had alles voor mijn mannetje over om het hem zo makkelijk mogelijk te maken voor zover dat kon.Medicijnen erbij of niet,ik deed het met alle liefde voor hem. 

Ik ga maar weer even van me af schrijven omdat ik daar behoefte aan heb.Wil dingen gaan doen maar er komt weinig uit mijn handen.Nergens zin aan en een leeg en rotgevoel in mijn hart.Het is net alsof ik een kindje heb verloren naar mijn gevoel,ik liet hem niet aan vreemden over als we op vakantie gingen,ze gingen altijd mee.Maar ook omdat ik geen dag zonder ze kan,en zij dan ook een beetje vakantiegevoel kregen,en niet in een pension waar hoe goed bedoeld en lief ze ook voor dieren zijn.Heb altijd gezegd als mijn hondjes niet mee kunnen ga ik ook niet weg.Dit 1 keer gedaan en ze bij mijn moeder achtergelaten omdat ze niet mee konden,haar vertrouwde ik wel mijn boeffies toe.Ga nooit meer weg zonder ze.Ben als baasje erg trots op mijn hondekindjes en heb het beste met ze voor.Van de week naar de dierenarts geweest voor de jaarlijkse inenting en gevraagd of ze Diego ook zijn hartje willen controleren,komt meer voor bij reutjes.Die angst zit er nog zo in dat hij het ook krijgt.

Maar gelukkig was alles goed.Pff!Weer een geruststelling. 

Veel sterkte ria dat heb ik zoveel gedaan dat hielp me ook want het zijn net kindjes die iedereen vertrouwen en hen missen doet zo pyn ik heb veel steun gehad op hp de mensen begrijpen dat omdat ze het ook mee maken ik wens je heel veel sterkte het moet tyd hebben en nog zitten ze voor altyd in ons hart

ik voel het zo erg bij mijn hart,en voelt het eerlijk gezegd net zo erg als bij een dierbaar iemand.Misschien nog wel erger.Dat mag ik misschien niet zeggen,maar tegenwoordig kun je nog op bar weinig mensen rekenen,en degene van wie je dacht daar kan ik mijn ei wel kwijt.not!

Dank je wel Nadine,die zwarte dag zal moeilijk geweest zijn voor je.Dan voel je het extra en sta je stil bij haar leven en haar te laten gaan.Ik lees ook veel deze berichten en leef met iedereen mee.Wij hebben een band voor het leven met onze lieverds,en dat zegt genoeg.onvoorwaardelijk houden van doen wij ook bij onze schatten.

Jouw queenie is in goede handen en zal vrolijk en blij zijn,bij alle hondevriendjes met elkaar.Ze wachten op ons als de tijd daar is,daar ben ik  echt van overtuigd.

RUST ZACHT QUEENIE.

Ja ria we troosten elkaar en dat is heel fyn want my zeiden er het is maar 1 hond maar voor my was het myn kindje ze zyn allemaal samen onze lieverds daar moeten we aan denken hoe moeilijk het is maar genoeg afschrijving helpt soms wel dat iedereen het begrypt veel sterkte ria Vincent rust en speelt met al onze lieverds

Weet je wat het is ik ben goed in het verbergen van emoties tegenover anderen,weet toch hoe ze reageren.En al helemaal als je zegt het was net een kind voor mij,dan vinden ze je vreemd en raar het is maar een hond!word er gezegd!Daar kan ik me toch zo boos over maken.Mensen die mij kennen weten hoe belangrijk Vincent in mijn leven was,en dat hij mijn steun en toeverlaat was,manlief maakte zich zorgen over mij wanneer Vincent er niet meer was,en of ik het verlies kan verwerken.Ben sterk van karakter maar dit....Is het ergste wat je kan overkomen vind ik hoe jong of oud ze ook zijn.Hij had het er ook moeilijk mee,en was ook zijn maatje, is wel nuchter maar met Vince had hij ook iets speciaals mannen tonen hun emoties niet zo.

Laatst gaf hij aan het is toch zo doodzonde dat onze Vince er niet meer is!Erg raar allemaal.

Ja ik begryp je ria ben er echt ziek van geworden en depressief ook maanden geweend eh queenie was voor my ook alles maar sommige mensen weten niet wat het is myn man zei na enkele maanden ook op hp gaven ze me te begrijpen dat misschien een ander hondje my wat zou opbeuren wat ook is met lilly ze is lief en speels maar queenie zal ik nooit vergeten en zoals ik denk haar ooit terug te zien sterkte verder en schrijf maar het helpt wel

Ja Nadine het is wat dat je er zoveel last van kan hebben.Ik heb het geluk dat ik nog twee Boomies heb,dan moet je wel door ook voor hen.Mijn man zei ook al als Vincent alleen was geweest dan was er binnen een paar maand een andere hond gekomen,jij kan niet zonder hond om je heen.En dat klopt helemaal,het gemis zou mij parten gaan spelen.Momenteel werk ik weer en dat helpt mij er door heen.Drukke maanden voor de boeg en daar ben ik blij om.Ben ook erg blij met mijn andere twee en die heb ik er ook door heen moeten helpen,ik wil hun ook mijn aandacht en liefde kunnen geven en het verdriet voelen zij ook van mij.Zij hebben mij ook nodig.Mijn reutje verliest mij  geen moment uit het oog,en is overal waar ik ook ben.Het is wel een dikke schat hoor,hij gaf me zonet lekkere knufjes en kusjes wat ik heerlijk vind.Het vrouwtje is meer op haarzelf.

Ik kan ook niet zonder hondje ria myn lieve queenie was alles voor my ik heb een zoon en dochter en 3 kleinkinderen maar die wonen in het binnenland ik ben meestal thuis dus ze komen nu en dan ook op vakantie toch als je zeer graag dieren ziet is het zo moeilijk zonder en het verdriet gaat niet makkelijk over nu met lilly erby gaat het terug beter maar toch heb je dagen en momenten dat het moeilijk is hou je goed ria en schrijf maar van je af

Lieve shadow weer zo mooie gedicht

Lieve Wite Shadow,

Wat is dit een mooi gedicht,prachtig hoor.Volgens mij ben jij ook een enorme dierenvriend die ook een traantje pikt op dit forum als er een diertje is overleden.Volgens mij zijn dierenmensen de mensen die van de natuur houden en alle wreedheid op aarde jegens dieren uit willen bannen.Ik vind mezelf vaak een emotionele kip die meehuilt als er een hondje is overleden,en kan mezelf dan helemaal inleven.Denk dat dat echte dierenliefde is,en ben ik iemand die als je aan haar hondjes komt,dan ben je van mij.Maar goed het doet mij goed dat ik hier van me af kan schrijven,zoveel en vaak als ik wil,zodat ik het verlies van mijn Vince langzamerhand kan verwerken.Ik krijg hem er niet mee terug maar weet zeker dat alle overleden hondjes hem liefdevol hebben ontvangen en met z`n allen fijn spelen en daar gelukkig zijn.

Dat ben ik met je eens ria

Dat klopt helemaal Ria. Dat heb je mooi verwoord. En zeker weten dat onze overleden honden en dieren samen gelukkig zijn met alle andere ook die het slecht hebben gehad

Hoi ria,ik begrijp precies hoe je je voelt.Voor mij was Mijn Bobby ook als een kind,hij was echt Mijn derde kind,en Mijn hart was ook gebroken toen hij overleed,de pijn die ik toen voelde en heel Lang heb gevoeld,zal ik nooit meer vergeten.Maanden gehuild,het eerste waar in nog steeds aan denk is Bobby en voor ik ga slapen,zeg ik nog elke keer   welterusten.Dat komt waarschijnlijk omdat Bobby bij mij op bed sliep,Dus hij was ook de eerste en laatste die ik zag.En Wat je zegt,voor de meeste mensen moet het al snel klaar zijn met verdriet,want het is een hond geen mens.Het gaat nu na bijna 2 jaar best wel goed natuurlijk,maar het gemis zal nooit over gaan,ik zou nog steeds zo graag willen,dat hij hier nog was.Maar ik weet dat 16 jaar een mooie leeftijd is,zo blij dat ik ooit heb besloten om Bobby te nemen.Dat ik zijn vrouwtje Ben geweest.Zoveel liefde en plezier van hem gehad.Blijf hier maar vertellen hoe je je voelt,dat helpt.Sterkte

Lieve Vincent,

Het is nu bijna 2 maand geleden dat ik je heb laten gaan,en het voelt nog alsof je ieder moment kan terugkomen.Maar dat is niet zo dus beland ik weer met beide benen op de grond.Af en toe die momenten dat ik denk dat je er nog bent,en ook met je wil praten,je medicijnen wil geven en de achterdeur open zodat je gauw naar de tuin kan om je behoefte te doen,je naam zeg en denk dat mijn andere reu jij bent.Zo raar allemaal terwijl ik weet dat je voorgoed uit mijn leven bent.

Het bewustzijn kan je behoorlijk voor de gek houden.Ben blij met mijn andere twee boeffies die ik ook enorm liefheb,en zij helpen mij er ook door heen.

Nog heel veel sterkte ria na 1j heb ik het nog het gemis soms ween ik ook nog maar ze zijn allemaal samen en blyven voor altyd in ons hart sterkte verder hoor weet hoe het voelt

Hallo allemaal,

Heb een poosje niet geschreven en wil iets kwijt hier op dit forum.

Sinds kort heb ik lijkt wel nachtmerries en droom ik over mijn Vincent,vannacht ook weer hij was zo dichtbij en erg blij om me weer

te zien en knuffelen kwispelen en aanhalig zoals hij zo heerlijk kon doen.Deze droom was zo echt dat ik er  erg van schrok en dacht dat hij weer bij me was.Heel erg raar allemaal.Ben bang dat ik weer terugval en dat wil ik niet steeds.Met het werk kan ik mij concentreren en focussen op andere dingen.Wel steeds is hij in mijn gedachten. Wie heeft hier ook ervaring mee.

Tijd Ria, het is heel normaal vind ik dat je aan hem denkt. Ik loop ook de hele dag aan ons jacky te denken. En dat zal nog heel lang duren

Bij mij heeft het 20 jaar geduurd...op mn 18 de overleed mijn aller beste vriendje.  Pas nu 20 jaar later durf ik het weer aan om een zelfde ras hondje te kopen. En nog denk ik elke dag aan hem. Mijn steun mijn toeverlaat en mijn allerbeste vriend ooit. Uit het oog maar nooit meer uit mijn hard ook 20 jaar later niet. Het verdriet zal blijven , het zal alleen op den duur minder pijn doen. Sterke

Sorry te snel ik wilde nog zeggen sterke met het verwerken van uw verdriet.

Sorry te snel ik wilde nog zeggen sterke met het verwerken van uw verdriet.

Sterkte verder ria het is helemaal niet gemakkelijk na 1j ween ik soms ook nog schryf het maar van je af myn nieuwe hondje helpt om erdoor te komen je moet bezig zyn en ze is speels maar vergeten kan je je lieverds niet ze zitten diep in ons hart veel sterkte verder

Ik heb ook nog steeds verdriet dat mijn bobby overleden is,natuurlijk doet het niet meer zo zeer,maar ik denk elke dag aan hem en mis hem ook nog steeds.Het word 30 juli al 2 jaar dat bobby overleed.Ik heb nog nooit gedroomd over bobby,zou dat weleens graag willen.Sterkte