Ik hoop het óók van ganser harten
Dit onderwerp staat op slot, je kunt niet reageren op deze vraag !
Ik heb wat stukjes reacties gekopieerd...
Het ergste wat ons kan gebeuren is dat we amputeren en waldo emotioneel er geen weg mee kan en doodongelukkig wordt (ipv van nu nog blije kerel al weten we niet hoelang) Er zijn gewoon veel dingen te overwegen..
er zijn ook artsen die wel polsen opereren met dit soort tumoren
Het heeft geen zin werd ik voor gewaarschuwd...op die plek krijgen ze nooit alles weg en dan meer kan op verspreiden
Wilma en Dobby schreef;
Ik vraag me serieus af wat ineens een poot missen, opnieuw leren lopen en ook het gewicht van het hele bovenlijf op de andere poot leren doen zal doen met een hond als Waldo. Is dat niet paniek als hij wakker wordt en merkt dat die poot er niet is? Paniek als hij wankelt? Vaak vallen als hij wegens schrikken weg wil schieten? Wij mensen worden al onzeker als ons lijf ons in de steek laat, ik kan me voorstellen dat dat bij een angstige hond net zo erg is.
Waldo is bang.. dan moet hij de operatie ect ondergaan, wat doet dat met zijn angst. Hij zal vast wel een paar nachten van huis zijn in een vreemde kliniek.
wordt bij de 2e alinea bedoelt dat de kans op terug keer heeel groot is???
En wat Dobby schreef, kan hij op zijn leeftijd 13 al... nog wel weg als hij in paniek is???
Het is en blijft een moeilijke beslissing...
maar mijn beslissing zou zijn; met behulp van pijn bestrijding...
doe nog zoveel mogelijk hele leuke dingen o.a. heel veel naar Texel
Gun hem geweldige maanden voor zolang het duurt!!!
Maar echt "houden van is ook loslaten"
Wees niet egoïstisch, denk vanuit Waldo!! jij heb dat verstand!! (gebruik het dan ook)
echt heel veel succes!!
Ik denk en vind niet dat je het kunt maken om Roos te proberen overhalen tot een beslissing. Het gaat om haar hond, die zij het allerbeste kent, die de meeste van ons nooit gezien hebben.
Om dan nu al vanaf een schermpje te beoordelen dat het helemaal niks gaat worden (of juist wel) vind ik op zijn zachts gezegd krom.
Roos ik denk dat je nu misschien beter,dit topic ook even kan laten rusten.
Je focussen op jezelf,je eigen gevoel,je eigen gedachtes....we hebben allemaal wel een mening maar we kennen Waldo niet.
Ik denk dat je inmiddels ook wel weet wat verschillende onder ons denken,de ene zegt ja en de andere zegt nee....daar schiet je ook niet veel mee op.
Een beslissing nemen over leven of dood van je geliefde hond is loodzwaar en steunen doen we je hier met zijn allen wat je ook mag beslissen.
Ik ben het eens met Monique. Het zou jammer zijn dat zo'n belangrijke beslissing door ons beïnvloed wordt. Het moet uit Roos zelf kunnen komen.
Sterkte!
Is ook zo hoor het moet zijn beslissing zijn..
maar misschien leest hij hier dingen waaraan hij nog niet gedacht heeft.. kan toch??
Haar, het baasje is een vrouw
Sterkte.
inderdaad, wat je ook beslist, we staan achter je!
Zeker weten.
Helemaal mee eens
Niemand hier wil een mening opdringen.
Maar als ik voor een dergelijke keus zou komen te staan, zou ik er ook een topic over openen.
Gewoon, omdat je niet alleen behoefte hebt aan steun, maar ook diverse meningen wilt , en zo mogelijk ervaringen van anderen.
Hoe kijken anderen er tegenaan? En met welke argumenten?
Het kan je helpen om je gedachten meer helder te krijgen en de kwestie echt van allerlei kanten te belichten.
Wat je met die reacties doet, ja, dat is natuurlijk helemaal aan jezelf en Roos is daar ook absoluut vrouws genoeg voor om daar haar weg in te vinden.
het lijkt mij ook fijn om meningen te horen, soms is er iets waar je zelf nog niet aan dacht, of vanaf wist, dat je niet achteraf denkt, had ik dat maar geweten..
En dan wel uiteraard je eigen beslissing nemen, maar dat is Roos wel toevertrouwd. Wat er ook beslist wordt, het zal goed zijn omdat het weloverwogen en met liefde gedaan wordt.
Daar ben ik het helemaal mee eens Dobry. Als je ziet wat Roos al verzet heeft de laatste weken en wat ze doormaakt, dat gaat de sterren voorbij zoveel liefde ze heeft voor Waldo en zal ze zeker een goede beslissing nemen wat deze ook mag zijn. Ik heb diepe bewondering en respect voor haar en ik ben niet de enige. Soms helpt het al alleen om dingen te ventileren wat er iemand ook van denkt. En als je, je gehoord voelt kan het je helpen een beslissing te nemen Warme groet Margo
Dat denk ik ook, lezen wat anderen voelen en denken en ervaren kan je zeker helpen.
Roos heeft een heel goed team en weet zeker dat ze er uiteindelijk samen uitkomen.
Feit dat we haar hier steunen en meeleven, zal haar ook goed doen.
Jullie zijn lieverds allemaal.
.. zeg allemaal in godsnaam gewoon wat je voelt en denkt
Ik blijf echt wel bij mezelf en waardeer jullie imput
De keuze zal echt uit mijn eigen hart komen.
Wat To zegt ..is niet zo anders dan een deel van onze gedachte's
Maar moet eerst nog veel leren over praktijk na amputatie voor ik een besluit kan nemen waar ik echt achter kan gaan staan.
Beide kanten hebben serieuze consequenties.
Het mannetje is me heel dierbaar..
We zijn echt met hem vergroeid geraakt ,ivm we veel aanpassen aan zijn kunnen..da's automatisme
Petra van Jip zal echt begrijpen wat waldo anders maakt
Jip heeft ook kennelsyndroom
De hersens zijn echt anders..ze reageren vanuit conditioneren en dat uitbouwen..alleen dat vergt een fulltime aanpassen op vermogen van de hond.
het is een band van elkaar vertrouwen door positieve ervaringen in een wereld waar alles eng is en blijft..teveel impulsen om te kunnen verwerken in hun hoofdjes
Ik zeg altijd waldo heeft zijn eigen vorm van zelfvertrouwen ontwikkeld
maar het blijft schipperen..in ons geval succesvol tot nu toe
we kennen hem door en door
en waldo ons ook..dat maakt dat hij snel heeft leren schakelen tussen leuke dingen en de minder leuke dingen
Je kan echt niet langs een bakfiets lopen of waldo wil erin..(ook vreemde bakfietsen dus)
liever in zijn hol...dan lopen in de mensen wereld
Al weet hij prima hoe het moet ..
haal je ze uit hun veilige wereldje wat ze snappen..dan is het totaal anders en klappen ze compleet dicht
Waldo heeft dingen leren gedogen ivm hij weet dat er ook veel leuke leuke dingen zijn..
zoals insecten uitgraven en oppeuzelen
Hij is echt een hond die zijn voorpoten uitbundig gebruikt
ermee communiceert
bv na thuiskomen na een wandeling moet waldo even stress kwijt
Sprint de eerste trap op..en gaat dan keihard blije pirouettes dansen
Als ik bij hem ben gaat hij rustig volgende trap op..en de volgende
Indien ernstig blij schiet hij wel eens een trap door...
hihi loopt hij eerste stuk trap naar zolder ipv van op de deurmat wachten
Iets te veel impulsen gehad weet ik dan
Gelukkig betekend thuis rust kluiven ontspannen
tot ik ga schoonmaken of zoiets
ja dat doet het me zeker
het helpt me allemaal mijn gedachtes ordenen
alle kanten overwegen ivm ik ook praktisch moet zien dat ik oplossingen heb voor de consequenties van wat we kiezen
Het gaat om waldo..alle imput is welkom
Ik waardeer het en het helpt heel zeker
Ik ga voor dit mannetje door het vuur voor zijn geluk en elke bijdrage is zeer welkom
Ik durf je hierin ook echt geen advies te geven. Vooral omdat ik laatst een jonge slanke golden zag met 1 voorpoot en deze had toch wel echt moeite met de wandeling. Ik zag hem echt welke keer moeite moeten doen om een hupje met zijn voorpoot te maken. Ik vind dat er eigenlijk best zielig uit zien. Maar voor mij was dat echt een moment opname, het was maar een minuut van zijn hele leven wat ik even zag. Daarbij was het warm dus elke hond had moeite met de wandeling.
Dus omdat het een voorpoot is en omdat het Waldo is, die ik alleen ken van geschreven tekst, durf en kan ik je geen advies geven. Ik zou niet eens kunnen zeggen of ik Moh haar voorpoot zou laten amputeren, achterpoot ja zeker, maar een voorpoot? Ik vind dat lastig en daarnaast is Moh ook nog eens heel slank en niet grof aan de voorkant. En ook nog mooie rechte poten voor, en nog zou ik nu niet zomaar kunnen zeggen of ik haar zou laten opereren in jouw geval.
Ik wil je heel veel sterkte en kracht toewensen met het maken van deze ontzettend lastige beslissing. Ik ben wel blij te lezen dat je eet niet helemaal alleen voor staat!
Succes...
Waldo vond ik wel gespierd aan de voorkant, of heb ik dat nou verkeerd gezien, ik vond hem stoer gespierd.
Ik heb nog eens lopen denken en zoeken.
Waldo heeft wel het voordeel dat hij niet zo groot is. Hij is nog goed te tillen.
Dus als je inzit over hoe dat moet de eerste tijd als( ik zeg: áls) er tot amputatie zou worden overgegaan :
Hoe zou hij een soort hondendraagzak vinden? Ik bedoel zo een hondenrugzak die ook vaak voor extreme wandelingen gebruikt wordt als het pad even te gevaarlijk wordt voor de hond.
Want ja, je moet toch die trappen op en af en telkens tillen vind hij misschien niet leuk.
Je schreef dat waldo erg graag in zijn ' hol', de bakfiets zit.
Iets vergelijkbaars kun je misschien creëren met die rugzak, ( alleen het koppie steekt eruit),die je dan wel op je buik moet hangen zodat waldo vlakbij jou is.
Dan kun je hem veilig en rustig vervoeren van je kamer tot aan de bakfiets. En dan pas( na de fietstocht) rustig aan de wandel op een van die mooie , uitgestrekte wandelplekken bij jou in de buurt.
Het mooie hieraan is ook, dat je nu al zou kunnen oefenen met hem, nu hij nog gezond( in zijn optiek) en zichzelf is.
Ik denk ook maar hardop hoor, maar het zou de revalidatie makkelijker en overzichtelijker kunnen maken voor hem toch....
Ik ga hierin mee, dat traag stappen op drie poten best wankel is als je het ziet, maar eens ze in galop zijn merk je het haast niet meer.
Daarom komt het voor ons als vrolijk over denk ik.
loopt een hond echter niet veel minder galop , hij wandelt toch meestal, niet ?
Eigenlijk is de kogel door de kerk...
beide oppassen gesproken
mijn" tegen" oppas ligt er al nachten wakker van
ze is erg gehecht aan waldo(en waldo is gek op haar)
we hebben een goed gesprek gehad
daarna heb ik bart gebeld..ook die gaat voor de voorspelbare kwaliteit van leven
suzanne zei al ...laat de natuur maar zijn gang gaan
mijn intuitie zegt dat ook
we gaan ons best doen en zien wel waar het scheepje strand..
laat mijn jongen maar gelukkig zijn..voor zolang het duurt
we zullen hem niet laten lijden
Hij heeft nu nergens last van nog...
We gaan genieten van de dag en hem ondersteunen waar we kunnen
Laat hem maar zichzelf zijn..zijn dingen kunnen doen en ondernemen zolang het gaat...
dat hebben we hem geleerd..leven bij de dag
gaan van pleziertje tot pleziertje
Ik ga binnenkort een nieuw topic openen
dat laat ik hier dan wel weten
ps
gevoelsmatig is het voor ons allen anders dan als het jeff zou zijn
of haar hond..waldo is echt anders
we gaan genieten van de blije gup
daarvoor is hij hier..en boy wat wordt hem dat gegund
Heel knap Roos.... ik kan me alles bij die gedaxhtes en beslissing voorstellen.
Genieten van de pleziertjes als knappe 13-jarige. ... zo moet het leven zijn
Wat ik van Waldo weet, geef ik jullie helemaal gelijk.
Eventueel goede pijnstilling, mocht dit nodig zijn.
Pluk de dag, geniet van je mannen en doe alles wat vooral Waldo wilt en aangeeft. Volgens mij doen jullie dat al.
Vind het een hele moedige maar heel goede beslissing!
Een moeilijke, maar voor waldo zeer wijze beslissing Roos.
Ik hoop dat hij nog lang bij jullie mag zijn.
Geniet van elk moment, van elke minuut dat hij nog bij jullie is.
Sterkte en een dikke knuffel.
Moedige beslissing roos.
Het is een weloverwogen keuze en komt uit jullie hart.
Ik hoop dat jullie nog een hele mooie tijd tegemoet gaan samen.
Probeer er volop van te genieten, leef met de dag.
Roos ik geef je ook helemaal gelijk.
Kan mij alleen maar aansluiten bij Suzanne,een moedige maar heel goede beslissing!
Ga mee met de rest.
Geniet van je ventje.
Dit onderwerp staat op slot, je kunt niet reageren op deze vraag !
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?