Jeetje.. Dat was zeker niet wat we hoopten.
Heel erg veel sterkte bij het maken van deze ontzettende moeilijke beslissing. Fijn dat ze beide in ieder geval lekker even naar Texel kunnen als jij nog druk aan het werk bent.
Ik dacht ook gelijk nog aan een dierentolk.. Wie weet is het nog de moeite waard.
In ieder geval heel erg veel sterkte vanaf deze kant! Wat een naar nieuws..
Dit onderwerp staat op slot, je kunt niet reageren op deze vraag !
ja dat is goud waard
Ik had voor ik de honden adopteerde al geronseld
Hij(samen met vriendin suzanne) past trouw zijn beide weekend dagen op ze al ruim 5 jaar
en dat naast de texel vakanties
alleen indien ik weg ben of zij sporadisch paar dagen buitenland zien ze elkaar niet.
Heel fijn ..we kennen ze en elkaar van haver tot gort
en zijn gewend in steno dingen te bespreken
Dat is goud waard nu..
we komen er vast uit
Djuu....
ik denk dat je oppas helden je gaan helpen met meedenken en beslissen, herstellen in texel zou heel goed zijn.
Nu even ademhalen want je denkt nu alles tegelijk, je kan niet meer sorteren in je hoofd.
Fijn dat ze even op vakantie mogen en jij info kan verzamelen.
Wat je besluit ook gaat worden, ik sta altijd achter je..
Lieve Roos,
Hoe heb ik dit hele topic nou over het hoofd kunnen zien? Juist nu jij veel steun nodig hebt... Want o, wat een nieuws heb jij te horen gekregen. Ik heb er geen woorden voor...
Ik wil je heel veel sterkte toewensen met deze beslissingen! Dikke knuffel voor jou...
Pff... wat een verschikkelijk nieuws. Na het lezen van je bericht over de bult had ik zo de goede hoop dat het niks erg zou zijn.
Voor nu is een besluit maken heel lastig. Maar ik denk dat je er veel over moet praten met je vaste oppas adressen, omdat zij Waldo ook goed hebben. Maar daarnaast vooral je eigen gevoel moet volgen. Wat denk jij dat het beste voor hem is. Dat is super lastig, neem er de tijd voor en ik hoop dat je een beslissing kan maken waar je vrede mee zult hebben.
Heel veel sterkte en hou ons op de hoogte!
Roos ik ben net bijgelezen, er valt bijzonder weinig te zeggen wetende waar jij nu voor staat.
Uiteindelijk komt de keuze wanneer je de tijd en rust hebt om even diep naar binnen te kijken. Welke het dan ook moge zijn, het zal de juiste zijn.
Onwijs veel sterkte de aankomende periode. Maar vergeet niet ook te blijven genieten.
Ja, ik heb hetzelfde; dit topic helemaal niet gezien eerder.....stom zeg
Maar. Wat schokkend om te lezen.
Dat zijn toch gruwelijke beslissingen roos, die je eigenlijk nooit zou moeten maken!
Neem er n paar dagen tijd voor, praat met de andere ' ouders' van waldo.....,voors en tegens......
Ik zou alleen ter overweging willen geven: het zit dus blijkbaar alleen in die ene poot. Het is geen botkanker.
Een hond kan in principe goed leven op 3 poten.
En zijn angst zal misschien wat actiever aangepakt moeten worden met medicatie om hem rustig te houden.
Maar het zou te overzien kunnen zijn.......
Mijn hemel, wat een beslissing.
Héél véél sterkte Roos......
Verdikkeme, hier nog zo een die dit hele topic gemist heeft..
Wat een rot nieuws Roos, en wat een dilemma!
Veel sterkte en wijsheid gewenst om tot de goede beslissing te komen. ( en daar heb ik alle vertrouwen in!)
Kunffel voor je meis! En voor je mannetjes uiteraard!
Heftig Roos, heel veel knuffels en sterkte vanaf hier
Ik heb zo geduimd vanmiddag. Meid wat een rotuitslag!
Dikke knuffel.
Woorden schieten hier tekort..........had dit niet verwacht
Wat kom jij nu in een achtbaan aan emoties terecht
Wat een gevecht tussen hart en verstand.
Merkte het hier vanavond. Had Henk het verhaal verteld.
Hij reageerde meteen met ik zou.........
Maar ik ben net de andere mening.....ik zou.......
We hebben een hele discussie erover gehad. Waar we niet uitkwamen.
Zo zie je dat aan 1 tafel de meningen al zo verschillen.
Wat moet dan in jou hoofd zijn !?!?!?!
Meid wens jou heel veel kracht om dit goed te kunnen overdenken.
Dikke knuffel voor jullie drietjes en.....wens de mannen een fijne vakantie op Texel !!
He gat wat een nare uitslag en wat een moeilijke beslissing moet jij nemen.
Veel sterkte.
Ook ik heb je topic gemist... wat erg en wat een moeilijke beslissing.
Wij leven met je mee, wat je ook besluit, bedenk dat je het voor zijn bestwil doet.
Ik zou me persoonlijk van de leeftijd niet veel aantrekken maar wel of hij pijn heeft, ook pijnstillers hebben maar een beperkte werking...
Heel veel sterkte de komende tijd.
Ik wil je alleen heel veel wijsheid en sterkte wensen.
Heel veel sterkte en wijsheid gewenst Roos.
Een ding wil ik je nog meegeven, namelijk dat een hond niet weet wat hem te wachten staat. Terwijl jij bezig bent met "kan ik hem dit wel aandoen" weet hij niet wat hem te wachten staat, zal hij zich dat ook niet voor kunnen stellen.Dus een veel groter vermogen heeft om te accepteren hoe het is.
De pijn van vandaag is die van vandaag, niet die van de komende dagen ook nog. Dat is soms lastig. "Je moet hier even doorheen want morgen is het beter" werkt niet. Maar "vandaag voel ik me goed en heb ik het goed" daar zijn ze meesters in.
Hoe heb je geslapen?
Heftig moeilijk. Dilemma's.. Kan me levendig voorstellen hoe alles nu spookt.
Misschien maarles opschrijven in de hoop dat t helpt wat overzicht in de chaos te krijgen.
Ik denk aan jullie (knuffel)
Lieve allemaal dank voor alle lieve berichtjes
Vandaag viel even tegen..nauwelijks geslapen en 12 uur gewerkt en de hitte..pfff
Ook nog even met bart en suzanne gepraat dus was 22.0 thuis
Ik was helemaal gesloopt..begin nu bij te komen
op dit moment hangt suzanne nog het meest aan nee
(samen met de andere oppas)
Bart en ik weten het echt niet..
Teveel dingen nog om te onderzoeken die kunnen helpen met overwegen
We hangen wel allemaal om het zelfde punt..wat doet het met waldo's zelfvertrouwen...en angst?
Het ergste wat ons kan gebeuren is dat we amputeren en waldo emotioneel er geen weg mee kan en doodongelukkig wordt (ipv van nu nog blije kerel al weten we niet hoelang)
Er zijn gewoon veel dingen te overwegen..
waldo lijkt misschien niet altijd angstig door routine's die we hem hebben geleerd in situaties
Kennel syndroom is een echt een ander verhaal
Meeste mensen zien dat niet..
Waldo handhaaft zich dapper.
maar verplaats een kopje op tafel thuis bv en je blaast hem even omver..in de buiten wereld bevriest hij
sommige dingen zal hij nooit snappen
hij mist de hersentakjes daarvoor..de vroege socialisatie
hij is geconditioneerd 5.5 jaar lang op nieuwe gewoontes..
zo snel mogelijk herstellen en simpele eigen keuzes maken over veiligheid (binnen jou veilige zone)..en hoe zich te gedragen in de wereld
Dat hij het beter doet dan menig andere angstige hond is ivm veel werk en vooral ook wijsheid.. veel rust en leuke dingen
maar met zijn zelfvertrouwen, blaas je hem nog met niks omver
een onverwachte beweging of geluid is genoeg.. en hij hecht alleen aan vaste oppas
en verder niet aan mensen..hij gedoogd
honden blazen hem ook omver
de meesten zijn te druk..als ze hem negeren vind hij het fijn
afijn eerst maar weer nachtje slapen...
Ik zou eerst asap kijken hoe t zit met uitzaaiingen. Dan weer verder kijken.
Maar ik begrijp ook heel goed je mitsen en maaren.
Knuffel!
Dat doen ze direct voor de operatie met rongten .
amputatie wordt niet uitgevoerd als het in vitale delen zit
vooralsnog geen uitzaai verwachtingen
al versterkt biopt kans op uitzaaiing..ivm je in iets prikt wat niet oke is heb je kans op cellen die gaan dwalen
het zat immers ingekapseld
er zijn ook artsen die wel polsen opereren met dit soort tumoren
Het heeft geen zin werd ik voor gewaarschuwd...op die plek krijgen ze nooit alles weg en dan meer kan op verspreiden
Ps reageer morgen op je topic..wel gelezen en zeer bijzonder die kleine finley
Je zal zien dat er nu wegen openen tot training
Ik vraag me serieus af wat ineens een poot missen, opnieuw leren lopen en ook het gewicht van het hele bovenlijf op de andere poot leren doen zal doen met een hond als Waldo. Is dat niet paniek als hij wakker wordt en merkt dat die poot er niet is? Paniek als hij wankelt? Vaak vallen als hij wegens schrikken weg wil schieten? Wij mensen worden al onzeker als ons lijf ons in de steek laat, ik kan me voorstellen dat dat bij een angstige hond net zo erg is.
Eerlijk gezegd zou ik al twijfelen om bij een gezonde hond van 13 (had ik toch goed gelezen?) zo'n operatie te doen, maar bij Waldo nog meer.
Heel veel sterkte in ieder geval.
Beetje raar, maar kun je de poot ook proef onbruikbaar maken? Ik heb zo t gevoel dat hij t prima gaat doen met 3.
Heeft geen haast, eerst je eigen man!
X
13 is niet zo oud voor verder kerngezonde hond van 10 kg
hij moet iets afvallen ,tot schraal om de rest van de poten meer kans te geven de boel over te nemen
chirurgisch gezien maken zich verder weinig zorgen
tuurlijk houden ze rekening met narcose ivm leeftijd en kan dat gemonitord..
Maar in hun ervaring heeft hij een grote kans op prima herstel fysiek
de overweging ligt in kan hij die verandering hebben emotioneel
of moeten we de natuur zijn beloop laten en hem laten genieten zolang het kan
hij heeft geen last..geen pijn nu..hoelang nog?..geen idee
Ik ben echt heel blij dat ze naar texel gaan
ze vertrekken al vrijdagavond
hele hele blije mannen(en ondertussen moet ik toch werken)
da's texel voor waldo
Wat een héérlijke foto's van die blije mannen aan het strand!
En wat een moeilijke beslissingen moet jij nemen roos.....
Toch herhaal ik - voorzichtig- wat ik eerder al schreef: als het medisch goed te doen is en je neemt het probleem weg voor waldo bij deze operatie.....
Dan is dat toch een serieuze overweging.
Je kunt eerlijk gezegd niet voor hem gaan denken: mentaal kan hij dat niet aan.
Dat weet je niet en , om eerlijk te zijn, zo denken honden niet.Die wordt wakker met de ontdekking dat er een poot mist.
"O? Oo, nou eens zien of ik evengoed bij mijn bakje eten kan komen"
Zo werkt dat....En jij kunt hem daarbij steunen door te doen of dit nu inderdaad de nieuwe realiteit is.
Ik bedoel het absoluut niet verkeerd, maar probeer niet mee te gaan in zijn angsten......
En als hij toch te " jumpy" blijft, waarom dan niet wat medicatie om hem wat rustiger te maken.
Wat is het bezwaar daarvan? Dat het chemisch is? Ja, pardon, maar hij heeft een levensbedreigende operatie ondergaan.
En als wat rustigmakers hem kunnen helpen om dit te verwerken, wat is dan het bezwaar?
Het zijn allemaal overwegingen.
Maar heel lang kun je niet wachten met een beslissing want die tumor groeit wel door.
Gruwelijk, deze situatie, ik snap dat best.
Roos, ik wens je veel, héél veel wijsheid
coby ..al denk ik dat ik in het algemeen meer bereik met alternatieve dingen
het is geen obstakel voor reguliere behandeling..sterker nog..het gaat samen
voor elk probleem een methode
We hebben geen idee hoe hij gaat reageren..ondanks dat wij ons best doen en hem erg goed kennen..maar als je over zijn grens gaat gaat hij op slot
is hij als dood vogeltje.. slap vaatdoekje
we weten niet waar de grens ligt na zo'n ingreep qua herstel
we weten ook niet hoelang het duurt voor huidige situatie parten gaat spelen fysiek
nog een week
als het opereren wordt...dan wil ik het wel realistisch zinnig snel..
ohhh dieet..hij is niet dit maar niet schraal..
..ook maar boontjes kopen voor de kleine slokop ..
we gaan voor symbolisch olympisch figuurtje
helpt ook bij andere as klachten als hij schraal op gewicht is
nu is hij normale happy huishond gewicht
niet te dik zei da maar bij amputatie telt elke pond
https://sigridpoldervaart.wordpress.com/hond-met-drie-poten/
Ik kwam deze tegen, een rodesian, die ook een poot moest missen.
Ze beschrijft de situatie na de ok en hoe hij het ervaarde met een poot minder.
Het is even slikken, heel heftig, maar het een geeft een heel goed beeld. Zo weet je een beetje wat je kan verwachten.
Het verschil, dat dit een hele grote hond is en zonder kennelsyndroom.
Ik denk, als je laat opereren, dat je in iedergeval minstens de eerste week, een hele veilige omgeving zal moeten creeren, zodat hij zich alleen maar op zn pootje kan concentreren.
Het zal er idd om gaan, dat hij zich veilig voelt met een pootje minder.
Roos, het is zo een moeilijke beslissing voor jullie, kon je ventje maar praten.
Lieve Roos, had ook jou topic gemist mijn hoofd stond ook even nergens bij.helaas kan ik je alleen maar advies geven ,volg je hart, jij kent Waldo het beste,wens je onnoemelijk veel sterkte, en hoop dat je nog vele goede jaren mag hebben met jou kanjers, groetjes van mij en de relteckels. Hein.
Dit onderwerp staat op slot, je kunt niet reageren op deze vraag !
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?