Hond overleden na twee dagen Dexdomitor en Ketamine

Vreselijk dat je dit moet mee meemaken en wat je hondje is overkomen.

Persoonlijk begrijp ik niet zo goed wat je nu wilt bereiken?

Je hebt een hondje op zeer hoge leeftijd laten opereren (wat je echt siert zijn een hoop baasjes die een andere optie kiezen) 

Er hangen altijd gevaren aan een operatie, ervoor maar ook erna daar moeten we ons van bewust zijn en blijven.

Ik ben geen deskundige hierin maar je mag er toch vanuit gaan dat deskundigen goed gehandeld hebben.

Je hondje krijg je er niet meer mee terug met al dat gespit en gezoek.

Probeer het een plekje te geven en neem op een mooie manier afstand van je maatje dat is heel belangrijk voor je rouwproces.

Nogmaals heel veel sterkte met het gemis.

Ik wil er mee bereiken dat ik weet wat er gebeurd is. Mijn hondje heeft een akelige dood gehad, het duurde ook lang voordat ze hem vonden. Hoe hij erbij lag, verkrampt met de ogen en bek wijd open, lijkt mij niet een "normale" dood ter gevolge van ouderdom of de operatie twee dagen daarvoor. Er was ook niets met het hart aan de hand en bij de longen was ook niets gevonden met autopsie. Ik wil niet mijzelf voor de rest van mijn leven afvragen wat er gebeurd is, als het mogelijk is om dit te achterhalen.

Ik schrik hier echt van dat deze twee middelen zoveel gegeven worden :O ik zou het verslag eens aan een externe specialist geven. Veel sterkte

ik zie dat TS al 6 dagen niet meer online is geweest. helaas las ik je pb gisteren pas

ik reageer nu maar even in je topic.

als eerste: ben je bij de ukg geweest?

 Ik bedoel dit niet verkeerd.. maar een hond van bijna 17 jaar.. daar kan praktisch alles mee mis gaan ze hebben niets meer bij te zetten op die leeftijd. Ze kunnen sterven door zeer lullige complicaties tijdens zo'n operatie, aan dingen die je nooit meer gaat achterhalen. Onze westie is 17 geworden vorig jaar winter, de zomer die erop volgde hebben we haar laten gaan. Ze was echt op.. en dan nog de hitte van de zomer erbij, nee het ging niet meer. Nog meer lijden.. nee.

Ik werd al weken lang gewaarschuwd voor de risico's van narcose voor mijn hondje, betreft zijn leeftijd en tracheacollaps tweede graad.

Vervolgens komt hij goed de operatie door, maar omdat hij joelend en gedesorienteerd wakker werd, is besloten hem elk uur narcose middelen in te spuiten, zodat hij weer een uurtje van de wereld was.

Er was bekend dat mijn hond extreem reageerd op narcose middelen, ik heb daarover uitgebreid gemaild met de arts. Zij hebben dit zelfs 5 weken voor de operatie met eigen ogen kunnen zien toen hij wakker werd nadat er een ct-scan gemaakt was.

In plaats van hem wakker laten worden op goede pijnstillers, werd gekozen voor narcose middelen (naast de pijnstillers) omdat hij zo joelde. Niemand heeft gedurende die twee dagen bedacht dat dat gedrag heel typerend is voor een hond die uit narcose ontwaakt.

En ik weet niet of je de bijsluiters en contra-indicaties van al deze medicatie kent, maar ze wijzen bijna allemaal op "niet herhaald toedienen" "niet voor dieren met ademhalingsproblemen" "niet voor oude/zwakke/zieke dieren".

Vooral de Fentanyl pleister kent vele bijwerkingen voor de ademhaling en het hart, op z'n minst hadden ze mijn hond goed moeten monitoren met al deze medicatie. Hij lag niet voor niets op een 27/7 bewaakte afdeling en de eerste 48 uur zouden kritiek zijn. Oud of niet, een hond stikt niet zomaar. Er zijn dinsdag nog foto's gemaakt en alles zag er goed uit, hij zou woensdag naar huis mogen. Toen de Fentanyl pleister begon te werken was er ook een verschil in gedrag te zien. Hij zat 's ochtends vroeg al onderuit gezakt met zijn bek open, anders dan de dag ervoor.

En dan nog de kwestie van de mand, mischien voor mij als baasje nog het meest frusterend. Ik heb mijn hondje 36 uur lang in paniek gezien, terwijl ik minsten drie keer heb aangegeven, op het laatst bijna gesmeekt of ik alsjeblieft zijn eigen mandje mocht brengen. 

Toen hij weken daarvoor ook overstuur uit de narcose kwam, werd hij zelfs naast mij in de auto niet veel rustiger. Pas thuis in zijn mand ging hij rustig liggen. 'S avonds voor zijn eigen veiligheid in een campingbedje naast mijn bed gezet, vier uur lang af en aan overstuur geweest totdat ik hem toch maar in zijn eigen mand legde, hij viel meteen in slaap.

Ik kende mijn hondje bijna 17 jaar, ik wist vrij zeker dat zijn eigen mand alle verschil kon maken. Als hij rustiger was geworden was er waarschijnlijk minder medicatie toegediend. Maar het kon niet, het paste niet, was alles wat ik te horen kreeg. Achteraf gezien paste het prima.

Ja, mijn hondje was op leeftijd en ja er speelde meerdere dingen. Echter geen van de bekende gezondheidsproblemen zou een acute dood kunnen veroorzaken en tot dusver is er ook niets gevonden. Daarnaast is hij van tevoren uitgebreid onderzocht. Hij was lichamelijk sterk, zeker voor zijn leeftijd. Ik zou hem zeker niet als "op" bestempeld hebben en de artsen zagen ook het nut van opereren in, anders waren ze er niet aan begonnen (hun woorden).

En omdat hij bijna 17 jaar oud was, betekent niet automatisch dat het dan niets uitmaakt wat er gebeurd is. Hij kreeg al deze narcose medicatie in eerste instantie omdat hij zo joelde, dit was mischien niet nodig geweest als hij de kans had gehad om volledig uit de narcose te komen en als ik als baasje serieus werd genomen wat betreft het belang van zijn eigen mand, zeker omdat hij doof en slechtziend was.

Verder ga ik nu ook niet meer in op berichten wat betreft de leeftijd, want ook al was hij oud, de laatste twee dagen van zijn leven zijn vreselijk voor hem geweest en dat had voorkomen kunnen worden als er beter gecommuniceerd was. 

Heel veel sterkte~!

 Dank je wel!

Zeer erg nog heel veel sterkte

 Dank je wel.

Heel verdrietig, dat zo afscheid moet nemen van je hondje en dat er niet naar je geluisterd is.
Ik hoop voor je dat je dit eens een plekje kan geven, al zal dit moeilijk voor je zijn.
Heel veel sterkte gewenst!

 Dank je wel!

Anita, zo op de medicatie kan ik niks zeggen, ken ik onvoldoende.

Wat ik wel erg goed begrijp is de frustratie om de  miscommunicatie, je niet gehoord hebben gevoeld. Dat is nog het meest frustrerende, dat is het stuk waarin jij voor jou gevoel iets had kunnen betekenen.

Er is niet op ingegaan, niet gegrond genoeg.

achteraf doet dit enorm zeer. Dit is nu jouw proces.....maar, als het een troost mag zijn; het toont aan dat je alles hebt gedaan wat je kon, geen gebrek aan aandacht of graag zien van jou kant. Je hondje heeft dat 17 jaar lang gevoeld. Dat telt. Hou je daaraan vast.

" Anita, zo op de medicatie kan ik niks zeggen, ken ik onvoldoende.
 
Wat ik wel erg goed begrijp is de frustratie om de  miscommunicatie, je niet gehoord hebben gevoeld. Dat is nog het meest frustrerende, dat is het stuk waarin jij voor jou gevoel iets had kunnen betekenen.
Er is niet op ingegaan, niet gegrond genoeg.
achteraf doet dit enorm zeer. Dit is nu jouw proces.....maar, als het een troost mag zijn; het toont aan dat je alles hebt gedaan wat je kon, geen gebrek aan aandacht of graag zien van jou kant. Je hondje heeft dat 17 jaar lang gevoeld. Dat telt. Hou je daaraan vast.
 
  "

Kiki, Wodan

Dank je wel voor je lieve berichtje :(

Hallo Joop, ik heb je een pb gestuurd.

Ik ben de laatste tijd niet meer heel vaak online ivm drukte, maar ik lees pb zeker en zal zeker reageren ! Over de cri met dexdomitor en ketamine kan ik zeggen : het is niet ongebruikelijk in deze situatie, die middelen te geven. Weliswaar zijn propofol of alfaxan veiliger, maar het pijnstillend effect daarvan is te verwaarlozen. Waar ik wel twijfels bij heb is de duur van de toediening, want ik begrijp dat jouw hondje daar 3 dagen aan heeft gelegen? Dan zijn er alternatieven die wellicht veiliger waren geweest. Ik heb nog een aantal vragen die ik via pb zal stellen. En hebben ze bij de sectie de definitieve doodsoorzaak weten vast te stellen ? 

Mijn hondje reageerde altijd heel heftig op middelen als Propofol, Dexdomitor en Ketamine. Dit was bij de behandelend arts bekend.

Vijf weken voor de operatie is mijn hondje onder narcose geweest voor de ct-scan en bronchoscopie. Er is toen Propofol gebruikt in combinatie met gasnarcose. Mijn hond werd zeer overstuur, joelend en gedesorienteerd wakker. Zelfs op de terugweg naar huis werd hij bij mij op schoot niet rustiger. Pas thuis in zijn eigen mand ging hij liggen, maar hij is tot 12 uur na de narcose zeer rusteloos en gedesorienteerd geweest.

Ik heb dit toendertijd uitvoerig met de arts besproken en er zelfs een email over geschreven. Zij emailde mij terug dat de middelen waarschijnlijk minder snel door zijn lichaam worden afgebroken vanwege zijn leeftijd. Ze hadden al minder gegeven dan in het verleden, en tijdens de operatie zou hij wat anders krijgen. Daarvan zou niet te voorspellen zijn hoe hij zou reageren, maar ze zouden hun best doen om alles zo goed mogelijk te laten verlopen.

Echter is er tijdens de operatie gewoon weer Propofol gebruikt. Het verbaasd mij achteraf dan ook niet dat mijn hondje zo overstuur wakker werd. Er is toen aan iemand van de anesthesie om advies gevraagd, en dat zou geweest zijn dat ze hem elk uur Dexdomitor en Ketamine moesten toedienen. Mijn hondje heeft in totaal +/- 44 uur op de afdeling gelegen (vanaf maandag 13:30uur tot woensdag 09:35uur), een uur na de operatie zijn ze begonnen met het toedienen van Dexdomitor en dinsdag avond 17:00uur is de Dexdomitor zelfs nog verhoogd, zonder het gehoopte resultaat.

Ik heb ook niet de indruk dat de Dexdomitor en Ketamine tegen de pijn gegeven werden, maar om hem stil te krijgen. Hij kreeg er nog Metacam, Bupivacaine en Sufentanil bij.

Het is voor mij onbegrijpelijk dat ze geen link hebben gelegd tussen de reactie van mijn hond en de narcose middelen. Ik heb mijn zorgen hierover vooraf aan de operatie vijf weken lang geuit, zowel telefonisch als schriftelijk. In mijn opinie is mijn hondje gedurende zijn verblijf in de kliniek nooit helemaal uit de narcose gekomen. Zij gaven hem dit omdat hij constant lag te joelen, en dat herhaalde zich telkens weer zodra het spul begon uit te werken. 

Er is bij de cosmetische sectie tot nu toe niets gevonden, de laboratorium uitslagen van de sectie zijn nog niet binnen.

ik begrijp je helemaal,

wat verschrikkelijk frustrerend en "oneerlijk" om op die manier je hond te verliezen, ik zou net als jij, al heeft het voor je hond geen zin meer, op de een of andere manier, een soort gerechtigheid of hoe je het moet noemen, voor hem willen door het tot op de bodem uit te zoeken, zodat het niet meer door je hoofd blijft spoken en je het een plekje kan geven en daarna echt om hem kunt rouwen en alles verwerken.

heel veel sterkte, je bent een superbaasje, ik denk dat je hond een heerlijk leventje bij je gehad heeft.

" ik begrijp je helemaal,
 
wat verschrikkelijk frustrerend en "oneerlijk" om op die manier je hond te verliezen, ik zou net als jij, al heeft het voor je hond geen zin meer, op de een of andere manier, een soort gerechtigheid of hoe je het moet noemen, voor hem willen door het tot op de bodem uit te zoeken, zodat het niet meer door je hoofd blijft spoken en je het een plekje kan geven en daarna echt om hem kunt rouwen en alles verwerken.
 
 
heel veel sterkte, je bent een superbaasje, ik denk dat je hond een heerlijk leventje bij je gehad heeft.
 
  "

Dobry

Dank je wel voor je lieve berichtje.

Mijn hondje heeft een mooi, liefdevol leven gehad. Ook veel meegemaakt (in 2011 ook een primaire longtumor verwijderd), maar samen konden we de wereld aan.

Het is verschrikkelijk moeilijk voor mij dat de laatste dagen van zijn leven zo dramatisch zijn geweest. Achteraf zijn er veel dingen die verschil hadden kunnen maken.

Verdriet, schuldgevoel en frustratie wisselen elkaar constant af.

Ik heb de kliniek gevraagd om een persoonlijk gesprek met degene die hem die ochtend in ademnood in zijn hokje aantrof, ik hoop daardoor meer antwoorden op mijn vragen te krijgen.

Zo zou ik me ook voelen, al heb jij natuurlijk helemaal geen schuld aan hoe alles verlopen is.

Ik hoop  dat het gesprek je wat meer duidelijkheden kan geven en je wat geruststeld.

" Zo zou ik me ook voelen, al heb jij natuurlijk helemaal geen schuld aan hoe alles verlopen is.
 
Ik hoop  dat het gesprek je wat meer duidelijkheden kan geven en je wat geruststeld. "

Dobry

Zo voelt dat niet.

Achteraf kan ik niet begrijpen dat ik de dag na de operatie niet een bezoek heb afgesproken en de mand heb meegenomen. Maar de arts klonk zo positief, de drain was er dinsdag ochtend al uit, alles ging goed en hij mocht woensdag al naar huis. Van tevoren was ook gezegd dat langskomen mischien geen goed idee was omdat hij dan overstuur zou zijn als ik weer weg zou gaan. Achteraf gezien had het niet veel erger kunnen worden en had ik gewoon zijn zachte mandje in zijn hok moeten laten plaatsen.

Ook heb ik er niet aan gedacht om te vragen wat voor medicatie hij kreeg. Ik had nooit gedacht dat er na een operatie narcose middelen toegediend zouden worden.

Ik ben ook erg geschrokken van het feit dat er op zon- en feestdagen alleen dierverzorgers aanwezig zijn, en niet standaard een arts op de afdeling. Mijn hond werd als 48 uur kritiek bestempeld, en die 48 uur waren nog niet voorbij op Koningsdag. Toch lijkt het erop dat de spoedarts er pas later bij was, mischien zelfs te laat. Zij was overtuigd van een infectie of vocht bij/in de longen, maar er is geen medicatie of apparatuur gebruikt, er is alleen handmatig beademd en gereanimeerd. Terwijl er in geval van acuut oedeem vaak wel medicatie wordt toegediend.

Wat het meest pijn doet is dat ik om 08:50uur al dacht dat mijn hond er vreemd bij lag. Nadat hij de hele ochtend hangerig in een hoekje lag met zijn bek open, lag hij om 08:50uur in een vreemde in elkaar gezakte houding. Toen ik om 09:07uur nog eens keek lag hij in een soort epileptische houding, stijf gestrekt, hoofd achterover, ogen wijd en bek open. Toen ik inzoemde om te kijken of hij nog wel bewoog leek de camera bevroren. Ik heb toen een printscreen gemaakt en de pagina vernieuwd, maar kreeg toen geen beeld meer. Ik dacht nog "nee, het kan niets zijn, hij ligt onder 24/7 bewaking. Het zal niet zijn dat ik iets zie gebeuren wat ze daar niet zien". De camera beelden gingen ook in frames/slow motion, dus heel duidelijk was het voor mij op dat moment niet en ik was me ook aan het klaar maken om hem op te halen. Ze hebben hem pas om 09:20uur in ademnood aangetroffen. Toen de telefoon ging flitste meteen dat laatste beeld door mijn hoofd. 

Ik vind het onbegrijpelijk dat er niet standaard dezelfde hoeveelheid personeel aanwezig is op een afdeling waar de (maximaal) acht meest kritieke patienten liggen. Mijn hondje heeft minstens een half uur in ademnood gelegen zonder dat iemand dat gezien heeft, en dat terwijl de Fentanyl pleister rond 04:00uur 's nachts is gaan werken. Dat in combinatie met het feit dat ze hem tijdens de ochtend ronde hijgend hadden aangetroffen, zou toch genoeg indicatie moeten zijn voor nauwkeurige monitoring? Dat was de hele reden dat hij daar opgenomen was, zodat ze hem scherp in de gaten konden houden.

Mijn prachtige Ritchie op zijn 16de verjaardag vorig jaar.
Hij zou 20-06-2016 17 jaar zijn geworden.

wat een lieverd, en wat zag hij er nog goed uit met die slimme kraaloogjes.

Goed dat je alles zo overzichtelijk en duidelijk opgeschreven hebt, dit zit je terecht dwars allemaal, maar schuld heb je echt niet, je mag zeker verwachten dat je hond in de beste handen is en 24/7 bewaakt wordt. Ik zou je verhaal precies zo vertellen in het gesprek en hier dan hopelijk meer duidelijkheid over krijgen.

Ik zou ook door gaan tot het bittere einde hoor Anita, ik kan je zo begrijpen.
Er is gewoonweg niet naar je geluisterd en maar wat aan geklooid met de medicatie, want daar komt het gewoon op neer.
Wel goed dat er een gesprek komt.

Het lijkt ook vanuit alle kanten fout te lopen hé?
Ik hoop dat je alsnog wat hoort, anders maar weer aan de bel trekken denk ik zo.
Je mag toch op z'n minst een gesprek verwachten.

je hebt pb

Anita; hou je ons op de hoogte?

Ben wel benieuwd naar de uitspraak van een expert.

Ik hou jullie op de hoogte als ik wat meer weet.