Hummie socialiseren: het gaat de goede kant op 
Voor Hummie ben jij de belangrijkste......hij gaat voor jou door het vuur (alleen op de verkeerde manier)
Denk je niet als jij uit beeld bent en hij herplaatst zou zijn en hij weer zover komt dat hij van zijn baas "houdt"(op honds manier) hij hetzelfde gedrag gaat vertonen.
De oppas is heel leuk. Maar als baas, thuis, vertrouwen ziet hij jou. Logisch dan ander gedrag.
En.....als Hummie herplaatst zou worden omdat jij denkt dat hij dan gelukkiger zou zijn (en jij ongelukkiger) is het voor hem trauma nummer zoveel. Is dat dan eerlijk ??
Hij heeft een band met jou, vertrouwt jou, doet alles voor jou......en dan wordt hij weer gedumpt ( na alles wat hij al meegemaakt heeft).
Nogmaals stop met hierover te piekeren. Ontspan en geef jullie 2 een spontaan leven zonder een als....of....
Dat werkt ook positief op Hummie, geloof me....hij pikt jou twijfel op.
we zijn weer hard aan het werk samen.
Vanaf volgende week ga ik beginnen met selgian (angstremmer) als dit kan ondersteunen in zijn proces zou dat natuurlijk top zijn..
Mocht iemand ervaring hebben hoor ik het graag!
Zo even een update. Ik begin langzaam aan te geloven dat de selgian hem ondersteund:
In mijn vakantie hebben we 5 nachten overnacht bij mijn tante die weg was. Ik was bij haar in huis lette op haar honden en hummie mee natuurlijk. Waren hele fijne leuke dagen. Eerste paar uurtjes wel even plekje willen opeisen bij mij maar dat was snel gedaan. Even korte time out pikte die goed op. Ging goed met hun 3tjes. 2 dagen bezoek gehad met muikkorf voelt die zich niet fijn bij andere hondjes dus geen optie. Achter het hekje maar dan ging die huilen dus toen riem.aangemeten dat die bij mij kon en niet bij mn bezoek. En ja hoor een rustige relaxte Hummie. Dag erna weer bezoek 1 iemand nog nooit gezien die vroeg waarom.zit die van jou aan de lange lijn? Is toch net zo als de rest van de hondjes? laat hem toch lopen.. eerar even aangekeken maar op een gegeven moment liep die waar t besoek ook kon. Zelfs toen een meisje even weg was en weer terut kwam wat normaal trigger is no problemo... Dus uiteindelijk ook volledig los erbij (wel met lijn eraan voor t geval dat) Op de tuinstoel met de anrere honden erbij vond die erg fijn had die overzicht. Wat was dat een fijn gevoel normaal bezoek kunnen ontvangen met een hond die relax is. Muilkorf doen we dus niet meer aan. Geeft toch onnodige spanningen en vertrouw ik het niet of andere mensen niet dan hou ik hem aan de riem dat geeft hem best wat veiligheid
Toen mn tante terug was paar keer op bezoek geweest. En toch al wat momenten ook echt los al ben ik daar nog wel voorzichtig in. Zijn nog naar lommel geweest samen met tante en andere hondje. wilde even wat eten bij een bankje. Druk daar met kinderen honden mensen Hummie onder het bankje een kuil gegraven zo kon die alles zien.. maar zat wel beschut toen we er terugweg langskwamen trok die er weer.naar toe (thuis heeft die ook een holletje)
In lommel mocht mn tante hem aaien en bij haar thuis ook. Mocht nooit en nu opeens zomaar. Oppas merkt ook dat hij opener is normaal bleef die raar met mensen die hond kwamen halen onder de tafel. En laatst sprong die zelfs op de bank met veel bezoek om bij haar te komen (normaal zou die dan aan voeten gaan liggen)
Een trots vrouwtje. In oktober gaan we midweek naar het strand met een van die van het bezoek erbij.. ben heeel benieuwd! laatat hier ook bezoek gehad met onbekende hond eerst 2 uur gaan lopen toen t balkon op. tussen de honden afstand en aan de riem. Hummie was heerlijk relaxt..
oja weet iemanr als je dekentje meeneemt en je zit op terras bij het strand of de hond dan op stoel mag? Daf zou perfect zijn dat is wat die wilt overzicht..
zal van de plek afhangen..maar denk meestal niet.(ivm ook andere mensen dat dan gaan doen)
Gewoon vriendelijk vragen en uitleggen waarom,dan krijg je soms toch toestemming.
Maar het gaat dus lekker met Hummie op de Selgian
Fijn zeg 
Je zal zien dat hij steeds meer zelfvertrouwen krijgt
Zo even eens een update. Alweer lang geleden dat ik hier wat gepost heb, foto's zullen nog volgen.
Inmiddels zijn we in de zomer gestopt met cursus ivm de warmte, waarschijnlijk wil ik nog een gehoorzaamheidsdoen en vervolgens speuren. Hij is nu altijd al veel bezig met sporen waar mensen en honden gelopen hebben.
We zijn gestopt met de selgian, met een goed resultaat. De mensen van het wandelgroepje mogen hem zeer geregeld aaien, en zelfs op zijn kopje. Ook de oppas merkt verschil, had ze eerst bezoek verdween hij onder de tafel en liet zich niet meer zien. Inmiddels blijft hij er gewoon bij staan.
En we zijn naar het strand geweest!! Samen met een vriendin (die bleef 3 dagen van de 5) en het hondje van mijn tante. Ik was heel benieuwd hoe het lopen zou en ergens bang dat ik hem in het huisje steeds zou moeten aanlijnen. Maar... hij deed alsof die nooit anders gedaan had. Lag 50 cm van haar af, als we in de tuin waren en zij riep voor een snoepje rende die naar binnen toe. Wat een heerlijk ontspannen gevoel, heerlijke tuin hadden we erbij.
En ook op het strand voelde hij zich goed, hij vond het echt geweldig. Lekker rennen, als mensen zonder honden te dichtbij kwamen even aan de lijn en vervolgens weer los, wat door de breedte van het strand niet vaak nodig was. Alle hondjes werden enthousiast begroet en uitgedaagd voor een rondje te rennen.
Eerste dag in het stadje gaan eten na een strandwandeling.. ik dacht zal wel wat worden. Normaal was het opgewonden, gespannen. En nu? Ging lekker slapen samen met het hondje van mijn tante, als er iemand wat kwam brengen even kijken. Denk dat we er een 2.5 uur gezeten hebben. Rest van de dagen iedere dag het strandpaviljoen op om wat te eten en te drinken na een lange strandwandeling. De laastste dag alleen even een strandwandeling en opeens begon hij te rennen als een gek, naar het strandpaviljoen. Vrouwtje we moeten nog op het terras zitten, mij blijven aankijken van kom nou. Helaas geen tijd meer voor, maar die actie zei natuurlijk genoeg..
Dit gaan we zeker 1 a 2 keer per jaar erin houden, wat was dat genieten zeg.. hij leek wel daar een "normale" hond. Hier gaven mensen wel eens aan, moet je dat willen is dat niet veel te veel stress. Maar wat ben ik blij dat ik het toch gedaan heb, die vraag stelde ik mezelf namelijk ook. Soms toch een kwestie van het doen, en het maar eens op zijn beloop laten hoe het gaat. Trots op mijn ventje!
Foto's van het strand volgen nog!
Inmiddels zijn we in de zomer gestopt met cursus ivm de warmte, waarschijnlijk wil ik nog een gehoorzaamheidsdoen en vervolgens speuren. Hij is nu altijd al veel bezig met sporen waar mensen en honden gelopen hebben.
We zijn gestopt met de selgian, met een goed resultaat. De mensen van het wandelgroepje mogen hem zeer geregeld aaien, en zelfs op zijn kopje. Ook de oppas merkt verschil, had ze eerst bezoek verdween hij onder de tafel en liet zich niet meer zien. Inmiddels blijft hij er gewoon bij staan.
En we zijn naar het strand geweest!! Samen met een vriendin (die bleef 3 dagen van de 5) en het hondje van mijn tante. Ik was heel benieuwd hoe het lopen zou en ergens bang dat ik hem in het huisje steeds zou moeten aanlijnen. Maar... hij deed alsof die nooit anders gedaan had. Lag 50 cm van haar af, als we in de tuin waren en zij riep voor een snoepje rende die naar binnen toe. Wat een heerlijk ontspannen gevoel, heerlijke tuin hadden we erbij.En ook op het strand voelde hij zich goed, hij vond het echt geweldig. Lekker rennen, als mensen zonder honden te dichtbij kwamen even aan de lijn en vervolgens weer los, wat door de breedte van het strand niet vaak nodig was. Alle hondjes werden enthousiast begroet en uitgedaagd voor een rondje te rennen.
Eerste dag in het stadje gaan eten na een strandwandeling.. ik dacht zal wel wat worden. Normaal was het opgewonden, gespannen. En nu? Ging lekker slapen samen met het hondje van mijn tante, als er iemand wat kwam brengen even kijken. Denk dat we er een 2.5 uur gezeten hebben. Rest van de dagen iedere dag het strandpaviljoen op om wat te eten en te drinken na een lange strandwandeling. De laastste dag alleen even een strandwandeling en opeens begon hij te rennen als een gek, naar het strandpaviljoen. Vrouwtje we moeten nog op het terras zitten, mij blijven aankijken van kom nou. Helaas geen tijd meer voor, maar die actie zei natuurlijk genoeg..
Dit gaan we zeker 1 a 2 keer per jaar erin houden, wat was dat genieten zeg.. hij leek wel daar een "normale" hond. Hier gaven mensen wel eens aan, moet je dat willen is dat niet veel te veel stress. Maar wat ben ik blij dat ik het toch gedaan heb, die vraag stelde ik mezelf namelijk ook. Soms toch een kwestie van het doen, en het maar eens op zijn beloop laten hoe het gaat. Trots op mijn ventje!
Foto's van het strand volgen nog! "
Wat goed Rachelle
en wat heerlijk voor hummie zelf ,dat hij het door begint te krijgen hoe te leven zonder al die angsten en spanning.
haha zelf al naar de strand tent rennen..en lekker crossen op het strand.en snoepje komen halen ect...echt mooie stappen
Waldo vind strand ook erg fijn...hij danst al als hij de boot naar texel ziet (terwijl ov niet zijn favoriete ding is)
Ik herken zoveel van waldo in hoe Hummie stappen maakt
zo'n gewoonte als "na de wandeling naar de strandtent" nemen ze heel serieus (zo hoort het in hun hoofd)
en snoepje komen halen ect...echt mooie stappen
je zal zien dat hij steeds vaker uit zijn schulp zal kruipen als normale hond ,al zal hij gek blijven op gewoontes..zijn zelfvertrouwen is duidelijk aan het groeien
En lekker blijven doen 2x per jaar naar het strand
Jeff en waldo zijn gezegend met een oppas die van texel komt en ze regelmatig pikt voor paar dagen als ze gaan
Ik ben errug benieuwd naar je foto's
en complimenten hoe je hebt volgehouden de ingang te vinden naar Hummie's eigen vorm van zelfvertrouwen.
Wat een energie heb je in dit succes verhaal gestoken!!!Je hebt heel wat stappen moeten zetten..en veel moeten doen
De aanhouder wint..da's duidelijk
Waldo is nog steeds een angstige hond...maar met veel handige praktijk ervaring inmiddels over hoe dingen werken/gaan.
hij schrikt nog steeds voor veel..en is geen mensen vriend ect
Zo'n angstige hond op een rails krijgen is niet iets wat je in een poep en een scheet doet
dat vergt bloed zweet en tranen aan oplossend vermogen elke dag!
Hoop dat je zo trots als een pauw bent dat je ingeslagen pad stap voor stap zijn vruchten afwerpt
Echt zo leuk dat het zo goed gaat Hummie hij krijgt ook zijn eigen vorm van zelfvertrouwen en geniet daar duidelijk van
Als ze eenmaal..beginnen pff over een jaar is het al heel anders en kan hij nog meer
je hebt hem geleerd dat hij veilig is 
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?