Ik ben zo bang.

Ik ben bang, zo verschrikkelijk bang, dat we Diva gaan verliezen.

Onze achtste Duitse Herder en laatste van een roedel.

Ik merk ineens kleine veranderingen, ze slaapt veel meer, hijgt snel als we gewoon nog maar net begonnen zijn met haar (korte) uitlaat rondje.

Ze krijgt pijnstilling,, dus dat kan het niet zijn, mijn meisje lijkt ineens in een paar weken tijd erg oud geworden te zijn.

Ik heb dat vreselijk onderbuik gevoel, wat ik ook steeds bij m'n andere honden had, helaas klopte dit altijd.

 Vorig jaar haar grote broer moeten laten gaan op 4 mei.

Het jaar daar voor haar lieve moeder, zei was bijna 13 jaar.

Ik moet de knop omzetten bij mezelf, ze heeft gelukkig ook haar vrolijke buien, dus proberen het gewoon met de dag, misschien wel met de week te nemen.

Zit zelf ook niet zo goed in m'n vel, dat zal er geen goed aan doen.

Ik moet vooral gaan genieten met een groet G van m'n meisje.

Maar, toch ben ik zo bang.

Groetjes Didy

Didy......ga met je hond naar de dierenarts, bespreek dat je bang bent om haar te verliezen....hoe oud is je hond en is ze al een poosje ziek ? Kom hier met je vragen misschien kunnen wij je wat geruststellen.

Ach..wat kun je je zorgen maken om een oudje. Ik ook. Denk je dat er serieus iets aan de hand is? Onze spaniel is ruim 13 ook ik let goed op haar bij ieder ding wat anders is denk ik o nee he. Hoe lang zijn onze oudjes nog bij ons. Als je twijfelt naar de d.a. gaan hoor.

Lief hoor dat jullie zo mee denken, maar naar de dierenarts is echt niet nodig, anders was ik allang gegaan.

Ze is vorige maand 11 jaar geworden en ze heeft dus al een aardige leeftijd, maar ineens denk je, meis, je word oud.

Je gaat wat meer opletten, dat moet ik misschien wat minder doen, gewoon genieten, want ze heeft nog steeds haar heerlijke ondeugende streken hoor, gelukkig wel.

Vorig jaar mei had ze een gesloten baarmoederontsteking, er was geen twijfel bij mij en mijn dierenarts om haar nog te laten opereren omdat ze ondanks haar leeftijd zo goed was.

Ik moet niet zo somberen en gewoon (proberen) niet zo op te letten.

Groetjes Didy

Sterkte gewenst!

Kan me voorstellen dat je bang bent om Diva te verliezen.

Ook een zieke hond houdt zijn/haar vrolijke momenten.

Toch zou ik haar door een dierenarts laten onderzoeken; i.v.m. het hijgen, zelfs bij een klein rondje wandelen; naar hart en longen luisteren en o.a. standaard daarbij bek, gebit en oren controleren. Niet behandelde gebitsproblemen hebben een slechte invloed op het hart.

Ik denk dat na het dierenartsbezoek het voor jou rustiger zou kunnen worden, zodat je niet in je hoofd blijft malen wat er toch aan de hand zou kunnen zijn met Diva. 

Sterkte.

Ze is aan de diarree, dat is niks nieuws voor Diva, het heeft haar flink opgelucht en ze staat op dieet.

Ze heeft gelukkig geen koorts (38,2)

Hopelijk blijft het hierbij, zeg ik toch wel opgelucht.

Duitse Herders staan er om bekend dat ze een gevoelige darmstelsel hebben.

Nogmaals bedankt voor jullie mee denken en lieve reacties.

En écht als het nodig is zit ik bij de dierenarts, ben er jaren lang kind aan huis geweest.

Groetjes Didy

Didy; het is ook die periode die je nu zo scherp doet kijken. Ongeveer een jaar geleden haar moeder, dan haar broer....het weegt.

Probeer gewoon te genieten, geef de medicatie, en let op, maar niet met een vergrootglas, dat is veel te vermeoeiend en jammer van de tijd.

Mocht ze gaan hijgen of nog stiller worden, dan zeker da.

sterkte!

" Didy; het is ook die periode die je nu zo scherp doet kijken. Ongeveer een jaar geleden haar moeder, dan haar broer....het weegt.
 
Probeer gewoon te genieten, geef de medicatie, en let op, maar niet met een vergrootglas, dat is veel te vermeoeiend en jammer van de tijd.
 
Mocht ze gaan hijgen of nog stiller worden, dan zeker da.
 
sterkte! "

Kiki, Wodan

 Je hebt helemaal gelijk hoor!

We genieten met de dag, ik zou ook eigenlijk beter moeten weten, maar soms heb je even zo'n moment.

Daarbij zit ik zelf niet lekker in mijn vel, dus zie ik beren op de weg.

Groetjes Didy

" Didy; het is ook die periode die je nu zo scherp doet kijken. Ongeveer een jaar geleden haar moeder, dan haar broer....het weegt.
 
Probeer gewoon te genieten, geef de medicatie, en let op, maar niet met een vergrootglas, dat is veel te vermeoeiend en jammer van de tijd.
 
Mocht ze gaan hijgen of nog stiller worden, dan zeker da.
 
sterkte! "

Kiki, Wodan

 Ik denk dat je de spijker op de kop slaat.

Haar broer Diablo, (wie kiest er nou zo'n hondennaam hé) mis ik zo verschrikkelijk, ik kon lezen en schrijven met hem, ik ben lichamelijk niet zo sterk en dat voelde hij haar fijn aan.

Dat spookt ook weer door m'n hoofd.

Ik moet de knop omzetten, maar je hebt soms van die dagen, ach dat hoef ik jullie niet te vertellen.

Groetjes Didy

Je komt maar mooi hier, zo kan je he twijfels op papier zetten en kunnen wij je helpen, je geeft aan dat het een virusje is, gelukkig zo over schrijf je.....ze hebben krijg wel eens wat , en als je hier het even van je afschrijft......blijven doen.

" Je komt maar mooi hier, zo kan je he twijfels op papier zetten en kunnen wij je helpen, je geeft aan dat het een virusje is, gelukkig zo over schrijf je.....ze hebben krijg wel eens wat , en als je hier het even van je afschrijft......blijven doen. "

Willemijn, baasje van Bamse......en Ogin

 je bent een grote lieverd!

Dat mag ik wel zeggen hé?

Vandaag is ze anders dan anders, er zit niet zoveel fut in m'n meisje.

Zo maar eens een stukje lopen, kijken hoe dat gaat.

Groetjes Didy

En weer is haar gedrag te verklaren. (zucht)

Jullie worden vast gek van me.

Diva heeft heel af en toe epilepsie, ze valt meestal 2 keer om, staat weer op, maar is daarna toch een beetje stilletjes.

Nu maken wij dat niet altijd mee, een mens kan ook wel eens liggen te slapen.

Maar bij het uitlaat rondje, stond ze steeds stil en even achterom te kijken en dat past precies bij haar gedrag daarna.

zucht, ik word moe van me zelf.

Groetjes Didy

Sterkte met didi hopelijk kan da nog iets geven dat ze toch nog enkele jaren mag gelukkig zyn by jullie van harte gewenst sorry met diva

Toen dit soort dingen ben gaan zien bij mijn pluizige vriend werd eerst elke jaar een kadootje.. later elke maand.. toen werden het waarschijnlijk weken en ineens schrik je je toch nog rot als het zover is. Ongeacht hoeveel het er nog zijn, geniet van elke dag met haar.

En....sommige mensen hebben speciale gaven, voelen dingen aan die anderen niet voelen.

ik wil je niet bang maken , maar jij zal een heel grote band hebben met je hond. Dan denk je ook aan het einde al eens, en dan met jouw gave, dat je haar niet kan missen enzo.'...misschien dat het daardoor bedreigend aanvoelt ? 

Soms kan een gave ook een doem zijn. 

Hoe of wat ook, jouw meisje heeft een prachtleven met jou als vrouwke. 

En afscheid nemen moeten we allemaal doen.

mijn gave is een glazen bol hebben , en daarin zie ik dat jij en je meisje nog lang van mekaar kunnen genieten  trust me .

Bedankt voor jullie lieve reacties.
Diva is ook een speciaal hondje, (maar dat waren alle honden hier hoor) ze is hier in huis geboren, samen met haar 4 broers.
Omdat ik bevriend was met een andere DH fokker, was de afspraak gemaakt dat als er een teefje bij zou zitten deze naar die fokker zou gaan.
Diva was zonder meer de vrolijkste pup in het nest van allemaal.
Ze is met 7 weken weggegaan als een heerlijk, vrolijk ding, dus dat zat wel goed.
Het contact met die fokker verliep stroef en er is een grote ruzie ontstaan.
Ik kreeg te horen na ongeveer een jaar, dat Diva helemaal niet goed zat daar, er werd veel op haar gescholden het zou een "kutteef"zijn.
Om een heel lang verhaal kort te maken, na een jaar is Diva hier terug gekomen.
Wat een ellendig hoopje hond zeg, in niets herkende ik nog die vrolijke blije pup.
Ze liep mank, zat vol wormen en volgens die fokker was ze loops en dek rijp, nou dat was dus niet zo, ze was schijnzwanger.
Ook als je achter haar liep, dan kon ze schrikken als te veel geluid maakte, dan zakte ze gelijk met haar kont naar beneden.
En een verlatingsangst, niet te zuinig, gelukkig heb ik mijn nachtdiensten 3 maanden aan kunnen passen, zodat er steeds iemand was, want ze gilde de hele boel bij elkaar.
Wodan onze roedelleider (en haar opa) voelde zulke dingen toch altijd zo goed aan, dat was zo'n stabiele reu, die heeft Diva echt over haar eerste angst heen geholpen.
We gingen naar de polder en lieten Diva en Wodan samen los, Diva probeerde Wodan zijn bal af te pakken en hij liet dit toe, je zag haar groeien!
Dit spel een poosje vol gehouden en dit heeft haar zeker meer zelfvertrouwen gegeven.
En nou hebben we Divaatje nog hier en ze word helemaal niet verwent hoor!
Dat was in het kort (kun je nagaan) Diva haar leventje.

Later heb ik nog eens een prachtige samenwerking gezien tussen Diva en Wodan.
Ik had vetbollen opgehangen voor de vogels en Diva stond op de tafel buiten zo'n bol los te knagen, Wodan stond er recht onder om hem op te vangen, geweldig hé?