Bewust een hond in huis

Een vraag die wel eens bij mij opkomt is: "Zou iedere hondeneigenaar er zich van bewust zijn waarom hij zijn/haar hond heeft?" Volgens metingen zijn er rond de 1,7 miljoen honden in Nederland. Hoe gericht zijn al die dieren gekozen? Als het goed is zou iedere hondenbaas de hond moeten nemen die niet alleen bij zijn situatie, maar vooral bij zijn psychische geaardheid past. Er zijn typische familiemensen waarbij een hond als maatje voor het gezin tot zijn recht komt. Daar tegenover zijn er ook mensen die zich min of meer zouden opsluiten als ze geen hond hadden, maar nu tot hun genoegen tijdens wandelingen met hun hond, contacten leggen. De sportievelingen onder ons kunnen kiezen voor een hondenras dat erom vraagt om veel te bewegen en graag nieuwe dingen leert. Degene die trots is op zijn hond vanwege zijn schoonheid, bezoekt met hem tentoonstellingen.  Mensen die graag zorgen voor en zich bekommeren om, kijken uit naar een dier dat in een benarde positie is terechtgekomen en doen hun best dit dier een zo goed en leuk mogelijk leven te geven. Rekening houden met het dier staat hoog in hun vaandel. Zelfs mensen die de hond nodig hebben, bijvoorbeeld om als hulp op te treden of als beschermer van huis en haard dienst te doen, kunnen aan hun trekken komen. Wat een variatie aan redenen om met een hond om te gaan. En wat een eigenschappen hebben de verschillende rassen dat ze aan onze wensen kunnen voldoen!    

Goed gezegd bert ik hou van alle dieren myn man van honden grote of kleine al gelyk ik zie me niet zonder al dacht ik na myn lieve queenie dat ik geen meer wou hebben toch ging het niet by ons zeggen ze die van dieren houd van mensen maar op het apartement mag ik geen grote houden voor my is iedereen gelyk

Hier een bewust allegaartje! 4 hondenkinderen waarvan een reus (Duitse dogkruising), een windekind (Galgo Espanol, gered uit Spanje) een superluie frutselmie (Jack Russel) en een heftige tante (Jack Russel).

Ze zijn er allemaal gekomen omdat ik zo graag honden zie en omdat ze op mijn pad kwamen. Ik heb eigenlijk niet echt een voorkeur qua ras, dus ...

Het kan ook anders :)

Hallo Bert, 

Ik ben me inderdaad zeer bewust waarom ik een hond in huis haal.

Op de eerste plaats ben ik op 52 jarige leeftijd arbeidsongeschikt, en ga met onze hond straks veel bewegen en trainingen volgen. Om op die wijze in contact te blijven met mijn omgeving, en ook aan mijn gezondheid een positieve bijdrage te leveren. Verder hebben wij geen kinderen, en merken samen dat we nu klaar zijn voor een extra maatje in ons leven.

We hebben ons goed ingelezen in alle voors en tegens van een hond, en hebben heel bewust gekozen voor deze verrijking van ons leven.

Hopelijk mogen we over 5 weken beginnen met deze spannende en mooie nieuwe fase in ons leven 

Mooi gezegd.

Hier ook bewuste keuze goed onderzoek gedaan wat bij oze fam. Zou passen. En toch actief genoeg om veel mee te ondernemen.

Ik werk in de woonbegeleiding en daar kom je soms e.a. tegen wat echt niet kan.  Dat elk dier bewust is aangeschaft geloof ik wel. Maar dan toch met een heel ander idee dan zou moeten en totaal niet aan het dier zelf gedacht.

Zelf ben ik met honden opgegroeid dus ik weet niet beter haha. Maar na de dood van mijn eerste eigen hond ben ik er wel heel bewust over na gaan denken of ik nog een andere hond wilde, en besloot toen heel bewust voor een hond "die me echt nodig had".... of had ik haar nodig....

Ik kan me geen leven zonder honden voorstellen.

Ik vind het de mooiste wezens die er zijn.

Later is daar het aspect van 'het verzorgende', wat jij zegt Bert, bijgekomen.

Toen heb ik er bewust voor gekozen om honden een thuis te geven die dat heel hard nodig hadden.

Ook hier, zoals Cindy, een allegaartje.

Geen voorkeur meer voor ras of groot of klein.

Gewoon, de klik voelen.

Ik doe ook geen specifieke dingen met ze.

We hebben het gezellig samen, binnen en buiten.

" Ik werk in de woonbegeleiding en daar kom je soms e.a. tegen wat echt niet kan.  Dat elk dier bewust is aangeschaft geloof ik wel. Maar dan toch met een heel ander idee dan zou moeten en totaal niet aan het dier zelf gedacht.

Dobry

 Dit feit herken ik wel, zie vaak baasjes met hun hond wandelen met een telefoon aan het oor en geen aandacht voor de hond. Ook kom ik mensen tegen die ooit een hond hebben aangeschaft voor de kids, en nu die uit huis zijn minder zin meer hebben in hun hond. Ik snap zoiets niet goed, als de situatie veranderd dan ga je toch nadenken hoe je het leven van je hondenmaatje een mooi vervolg kan geven?

Ik denk het niet. Ik ken mensen die hebben een husky in huis omdat hij bij het interieur past. Beestje zit veel alleen en er word maar een paar keer per dag even om de wadi voor het huis gelopen. Beestje huilt veel en ziet er totaal niet blij uit en zit niet mooi in de vacht.

Vreselijk!

Ik heb echt al een aantal mensen uit hun hoofd kunnen praten een hond te nemen. Breek me de bek niet open, de redenen waar ze mee aan kwamen.

Helaas, niet iedereen luistert. En dan zie ik ook hoe fout het kan gaan.

@ Ruby: mijn honden passen zoooo niet in mijn interieur

(geintje)

Ik hoor bij de mensen die zich op zouden sluiten zonder hond. Ik heb al bijna twee jaar een burn-out. Voordat ik Semmy had lag ik soms dagenlang op bed, alleen naar buiten voor de nodige boodschappen. Eigenlijk, om eerlijk te zijn was het een hele egoïstische keuze. Maar de beste die ik ooit heb gemaakt!! Zij sleept me echt door mn dagen. Nu moet ik opstaan s ochtends en moet ik naar buiten. Ook heb ik idd heel veel aanspraak en dat heeft me sociaal een stuk sterker gemaakt. Ik ben er nog lang niet maar met haar aan mijn zijde is het leven een heel stuk mooier!! Bedankt voor je mooie stukje schrijven.

Ik ben gewoon niet compleet zonder dieren in huis. Echt niet hoor.

Al van in mijn kindertijd, nooit anders geweten.

Ik vind , een gezin is pas volledig als er een huisdier mee in opgroeit.

Als kind leerde ik respect  krijgen voor levende wezens, en ze ook verzorgen . Leerde er ook door dat afscheid nemen bij overlijden verdriet meebrengt en dat verdriet vervolgens ook slijt, maar mooie herinneringen altijd blijven.

En nu dat ik tijd zat heb, verplicht mijn hondje me van dagelijks een grote wandeling te doen, alleen maar goed voor mijn weerstand enz...anders zit je toch maar te zitten binnen. Ben je dood voor je t weet .

En wat is er fijner van te wandelen en opeens een merel te horen zingen ?

 De eerste al gehoord vandaag  dank zij Lanceke.......

Volgens mij kan ik eigenlijk niet goed formuleren waarom ik een hond wilde. 

Het baasje van Santa wilde altijd graag een hond en het leek me wel leuk, ik was er niet mee opgegroeid en was altijd zelfs erg bang voor honden geweest. 

Omdat we het qua werktijden aardig geregeld kregen hebben we de stap genomen. 

Nu, 5 jaar later kan ik zeggen, ik wil nooit meer zonder hond. Santa geeft me gezelschap, structuur, beweging.

Mede door hem ben het afgelopen jaar goed doorgekomen. Ik vind het soms fijn dat hij in t weekend naar de baas is zodat ik wat meer vrijheid heb, maar tegen de tijd dat ie terugkomt word ik onrustig. Als hij er weet is, is mijn huis voor mijn gevoel pas weer compleet. 

Ook ik voel mij niet compleet zonder hond, ben zelf ook een ware dierenvriend. We hebben zelf dus ook heel wat in en om huis.

Kippen, twee schaapjes, twee miniponys en een oud paard van 27 jaar.

En in huis onze kat (PiP) maar nu Do er niet meer is voel ik mij leeg en eenzaam.

Wij hebben altijd goldens gehad en ook bewust voor dit ras gekozen, het enthousiasme, gezinshond en sociale van de golden sprak ons erg aan. Met onze eerste golden had ik ook nog een peutertje in huis en daarvoor leek de golden ons ook erg geschikt.

Nu inmiddels bijna alle kinderen het huis uit zijn is het doel veranderd, Fay komt over 1,5 week en het wordt mijn maatje, mijn mans maatje..zij gaat er voor zorgen dat ik weer ga wandelen, aan haar kan ik al mijn verhalen kwijt, als zij er is voel ik mij weer compleet..

En aangezien ik verliefd ben geworden op het ras wordt het weer een golden.

 ja ik kwam eens ergens waar de moeder al twee honden had, die zaten beneden, en de oudste zoon van zestien had een doberman teefje op zijn kamerZij zat daar de hele dag, was broodmager en eenzaam. Ooit toch aangeschaft ...met welke reden? Stoer doen denk ik, je zag indertijd veel van die gastjes met stoere honden en hij wilde erbij horen. Gelukkig kon ik haar vrij snel laten herplaatsen.

" Ik denk het niet. Ik ken mensen die hebben een husky in huis omdat hij bij het interieur past. Beestje zit veel alleen en er word maar een paar keer per dag even om de wadi voor het huis gelopen. Beestje huilt veel en ziet er totaal niet blij uit en zit niet mooi in de vacht. "

Ruby88

 Dan hoop ik dat die mensen snel van interieur wisselen en de hond er niet meer bij past en dan een lief nieuw baasje krijgt die snapt wat een husky nodig heeft.

Tijdje terug kregen wij een hondje van bijna 11 jaar in het asiel omdat meneer ging verhuizen naar een appartement. Hij kreeg daar een witte vloerbedekking dus moest het hondje weg want die was zwart en dat paste niet bij elkaar. Gelukkig hebben wij heel snel lieve nieuwe baasjes en 3 hondenvriendjes voor het hondje kunnen vinden. Nieuwe baasjes maakte het niks uit of die wel of niet bij vloerbedekking paste, als hij maar met de andere hondjes kon opschieten.

Op dit forum komen regelmatig kinderen met de vraag ik wil een hond. Ik was ook zo. Vroeger waren we met 7 man in huis. De gezinnen waren groter dan nu. We  hadden wel cavias poezen en vogels maar geen hond. Ja 1 uit het asiel die liep steeds weg. Terug gebracht en o wat was ik nijdig. Je wordt volwassen gaat het huis uit.                                                  Wij kregen een gezin en je kon je eigen leven invullen. Sindsdien wonen we samen met 1 of 2 honden. Ik weet niet beter. De kinderen zijn de deur uit stel ik had geen honden zo saai. Waarom ik honden heb..moeilijk uit te leggen..waarom niet ??

Geweldig: waarom niet?

Mijn leven is ook echt niet compleet zonder dieren.

Van huis uit opgegroeid met katten.

Het eerste wat ik huis haalde was een kat toen ik op mijn 20ste zelfstandig ging wonen.

Mijn dochter toen nog net geen 2 heeft dus ook altijd dieren om zich heen gehad.

Ik vind het erg belangrijk.

Wat door Anny al gezegd werd, het leert ze verantwoordelijkheid.

Nu hier 2 katten en 2 honden.

Maar voor mij zijn de honden ook erg belangrijk.

Zo kom ik de deur uit en krijg beweging.

En inderdaad je hebt ook meer sociaal contact.

Ja hier ook heel bewust Moh in huis genomen. 

Mijn eerste hondje was wat minder bewust. Ik wilde gewoon graag een hond en ik werkte in het asiel dus zag er veel komen en gaan. 1 kwam steeds terug en ik dacht dus dat ze heus niet zo erg zou zijn en heb haar toen maar meegenomen. Haar verlatingsangst heb ik heel erg onderschat en daarnaast zat ze ongelofelijk onder de stress.wat had ik me vergist in het houden van een hond en dan vooral zo'n hond als Bambi. Maar wat heb ik veel van haar geleerd en uiteindelijk zijn we er samen uitgekomen. Ik vond haar in het begin echt niet leuk, ook niet echt mooi en in het asiel hadden ook niet perse een band. Hele moeilijke start gehad en na maanden, misschien wel een jaar besefte ik me pas dat ik toch echt wel om haar gaf. Uiteindelijk waren we samen 1 en waar ik was was Bambi en nog voordat Bambi van een geluid ging vluchten wist ik al dat ze daarvan op de vlucht zou gaan. 

Na Bambi miste ik ontzettend het hebben van een hond, maar wilde deze keer toch iets bewuster een hond kiezen die in mijn leven past op dit moment. En daar was Moh, ik voelde met haar ook veel sneller de liefde dan dat ik die bij Bambi voelde.  De liefde voelt ook anders. Met Moh gaat alles zo makkelijk. Bambi was mijn zorg en ik was Bambi haar steun, hele andere soort van liefde, niet te vergelijken.  Maar daardoor was Bambi niet minder geliefd, alleen heb ik meer dan eens huilend op het punt gestaan om haar af te staan of in te laten slapen omdat ik het echt niet meer trok. Dan maakte ze me weer maanden elke nacht wakker omdat ze de specht hoorde ofzo (in de winter kon ik meestal bijslapen, de andere seizoenen waren drama in de nacht). Van heel weinig slapen ga je soms bijna rare dingen doen.

Maar van Bambi heb ik zoveel geleerd en al werd ik soms echt gek van haar, ik hield ongelofelijk veel van haar. En ooit wil ik weer zo'n onmogelijke hond een thuis geven, maar dan wel bewust en moet ik even in andere situatie zitten dan nu.

Het hebben van een hond was hier een heel bewuste keuze, het uitzoeken van het ras ook. Wat ik op dat moment niet besefte, was hoe gehecht ik aan mijn hond zou raken en wat zij voor mij zou gaan betekenen. Charlii is voor mij van onschatbare waarde. 

De struktuur, het buiten komen, het contact leggen dat ik anders niet doe. 

Verder scheelt de aanwezigheid van een hond mij heel veel spanning als er visite is. Ik ben relaxter als er een hond is waar ik tussendoor mijn aandacht op kan richten.

Het zorgen voor, het je gewaardeerd voelen. Niet hoeven uitleggen als je een mindere dag hebt. 

En leerzaam. Ze laten je zoveel zien, ik leer zoveel bij ook over mezelf door wat ze je terug geven (als je ervoor open staat om het te zien). 

Een grote steun rondom de nodige beperkingen door mijn autisme waarin zij een grote steun is en toch wel een hulp is voor mij om er zelf beter mee om te kunnen gaan.

Bepaalde stemmings verandering krijg ik sneller teruggekoppeld dan dat ik ze zelf waar kan nemen waardoor ik tijdiger even gas terug kan nemen. 

Voor mij is een hond een maatje, een hulp een steun, een leraar je groeit samen, een hond speelt voor mij en zeer belangrijke rol in mijn stabiliteit.

Que ras is de berner voor ons ideaal. Echter na deze willen we uiteindelijk iets kleiner ook ivm met de gezondheid van mijn vriend. Al hoop ik dat dat nog heel lang duurt. 

En heb ik nog geen kleinere rassen gezien die qua karakter e.d. Overeenkomen met de berner.

Odi kwam bij mij als maatje. Iemand om mee bezig te zijn als de wereld me te snel ging. Iemand om altijd op terug te vallen. 

Hij gaf mij meer dan ik had durven dromen, en in return gaf ik hem alles wat hij nodig had. 

Aiden kwam erbij omdat Odi een speelmaatje miste. Aiden was perfect voor mij en Odi (hij is nog steeds perfect voor mij). 

En ook Aiden is voor mij een speciale hond. Hij is enorm stabiel, waardoor ik gewoon mezelf kan zijn rondom hem.

Mijn hond was geen bewuste keuze eigenlijk. Twee keer niet

Ze heeft me er mooi ingeluisd, die boemerang.  Nee zonder gein ik heb haar de eerste keer in huis genomen omdat ik haar zo sneu vond en ik het gevoel had dat ik daar wat aan moest doen. Toen is ze naar haar volgende baas gegaan en heb ik haar enkele maanden later van het ene op het andere moment zo weer mee terug genomen toen het niet ging.

Nu vier jaar na dat laatste moment en vele levenslessen verder ben ik er van overtuigd dat het gewoon zo moest zijn. Ze hoort bij mij en ik bij haar. 

Wat mooi, you two belong together

Waarom?

Liefde voor dier en natuur. De mens in algemeenheid laat ik hierin even achterwege. 

Ik kan zonder de mens ( uitzondering eigen gezin )  in real live, of in ieder geval heel gedoseerd maar ik kan niet zonder natuur en zonder dieren.

zij geven mij rust, energie, balans, steun, bescherming, genot en onvoorwaardelijke liefde hoe, wat, waar of wie ik ook ben.

Zij oordelen of veroordelen je niet, zij zijn puur, eerlijk en vinden jou de beste maat die er is. 

Zij zouden zonder mij kunnen maar ik kan zeker niet zonder hen. 

Wat zeg jij dat mooi, Nien!

Ik kan beter zonder mensen dan zonder dieren (ook met uitzondering van mijn dierbaren natuurlijk).

Als ik zie hoe veel honden een nieuw huisje zoeken, zou ik wensen dat mensen bewuster een keus maakten. 

Maar ja, wij hebben veel plezier met de impulsaankoop van iemand anders!

Jullie zitten ook helemaal goud, Paddy en Finley!