Echt praten, zoals mensen dat wel eens doen, met af en toe ook van mijn kant een blafje of een grommetje. Om wat water in de wijn te doen.
Zal ik hem iets vragen over de grote beslissing?
Nee, zo bijzonder is het allemaal niet en zeker niet de moeite waard om erover te discussiëren. Trouwens, van discussie zou ook geen sprake zijn. Het zou nogal fraai staan. Dan kun je eens in gesprek met de beste vrind van je leven en dan ga je wat staan te redetwisten. Weet u wat ik hem misschien zou vragen?
Of hij dat wachten om naar boven te komen niet vervelend vind. Wachten tot zijn baasje hem roept om in het bed bij zijn baasje en bazinnetje te gaan slapen. Zou hij merken dat hij steeds minder vaak maar wel langer moet wachten dan enkele jaren geleden?
Wat zou ik Billie nog vragen? Of hij mij even graag ziet als ik hem? Of dat zijn eten te pruimen is?
Wacht eens even, misschien moet mijn maatje wel wat aan mij vragen.? Ik hoop niet dat hij over zijn testikels begint. Want dan heb ik iets uit te leggen!
Ik wil dat gezicht van die terriër wel eens zien als ik hem aanspreek in zijn eigen taal. Me dunkt een foto waard. En een opname.
Tijdens het gesprek met mijn kleine vriend op vier poten zal ik niet schromen om Het onderwerp even terloops aan te kaarten.
Wat doen we als het niet meer verder kan? Tja…..Eigenlijk is dat onderwerp nu nog niet aan de orde en veroorzaakt waarschijnlijk een domper op dat fantastisch half uurtje dolittelen.
Weet u wat, als hij er zelf niet over begint dan ik ook niet.
In dertig minuten moet er ruimte zijn voor een taboe.
Weet u wat ik wel heel vaak ga zeggen en grommen: Dat ik hem verdomd graag zie.