Wandelen met pup en kinderen

Jelka is inmiddels 3 maanden en het gaat heel goed met haar, ook in combinatie met onze kinderen. Ze is een ontzettend lieve pup. Alleen tijdens het wandelen is het lastig om haar gedrag in goede banen te leiden. 

Ze concentreert zich vooral op de jongste van 2,5 jaar. Probeert tegen hem op te springen en hapt naar zijn wanten of jas. Nu kan ik haar wel afleiden met wat lekkers maar dan verlies ik mijn peuter uit het oog. En die moet ik ook echt in de gaten houden want hij luistert nog niet zo best en haalt vaak gekkigheid uit. Meestal zet ik hem dus in de wandelwagen maar dan gaat Jelka ook weer piepen en blaffen naar de buggy en de schoenen van peuter. Afleiden met wat lekkers gaat dan wel enigszins maar zodra ze haar beloning binnen heeft begint ze weer opnieuw.

Ze doet het ook regelmatig als ik alleen met mijn middelste of oudste kind (van 6 en 9 jaar) wandel, blaffen en tegen ze op springen of in de mouw bijten. Als ze vooruit rennen is het ook niet goed, dan wil ze "herderen" en gaat ze piepen en trekken aan de riem om bij ze te komen.

Heeft iemand tips hoe ik haar gedrag in de juiste richting kan sturen? 

Ben net terug van een wandeling en het ging nu eigenlijk prima, alleen aan het begin was ze aan het blaffen naar de kinderwagen en aan het bijten in de riem. Maar vrij snel hield het op en liep ze heel goed mee. Het was wel rustig op straat en ik ben binnendoor gelopen met weinig verkeer.

Vanochtend toen ik de kinderen naar school ging brengen was ze dus wel vrij druk en opgefokt. Zou dat dan komen doordat ze daar teveel prikkels binnenkrijgt? Misschien kan ik haar toch beter thuislaten dan?

Het loopje naar school vond ik altijd wat hectisch, je wilt snel doorlopen, kinderen moeten opschieten. Dat is niet bevorderlijk voor een ontspannen wandeling.

Misschien inderdaad beter thuis laten en alleen mee met kinderen ophalen om half 4. Dan heb je vaak wat meer tijd om rustig te lopen naar huis.

Ja, het klopt ook dat het er dan altijd wat haastiger aan toe gaat. Ik moet ook eerst nog een stuk met de auto omdat de school wat verder weg ligt en dat nog te lang lopen is voor Jelka. Dan is ze natuurlijk al overprikkeld door het ritje in de auto. Dan laat ik haar inderdaad maar thuis en blijf dan oefenen met de wandelingen in de buurt.

 Wat heb je gedaan om haar aan de kinderwagen te leren wennen?

Hoi Eliane,

Ik heb niet echt iets bijzonders gedaan om haar aan de kinderwagen te laten wennen. Zijn daar dan speciale methodes voor? Ik maak gewoon dagelijks meerdere korte wandelingen en als mijn jongste mee gaat dan neem ik de kinderwagen mee. Jelka loopt er dan naast en heeft zo nu en dan de neiging om tegen de wagen te blaffen terwijl ze ook best hele stukken netjes mee loopt.


Maar het is niet alleen het blaffen naar de kinderen of de kinderwagen. Ook als ik alleen met haar loop (zonder wagen of kinderen dus) dan gaat ze regelmatig in haar riem bijten en als ik dan "los" zeg dan springt ze tegen me op en bijt in mijn jas. Ze maakt daar dan echt een spelletje van. Of ze loopt netjes naast me, raapt iets op en rent dan enthousiast naar voren waardoor ze flink hard aan de riem trekt. Daarnaast reageert ze ook sterk op auto's die langsrijden, ze wil daar dan tegenop springen/erachteraan. Als er iemand vlak achter ons loopt of iemand met een hond verderop dan trekt ze de hele tijd aan de riem etc. Een hele waslijst dus en ik ben eigenlijk voortdurend bezig met haar af te leiden van ongewenste situaties en vraag me af of dat wel de bedoeling is.


Ik heb op puppycursus ook al om tips gevraagd en ik moet proberen te anticiperen en voorkomen dat ze bepaald gedrag gaat vertonen maar in de praktijk is dat toch best lastig.

Het zit wel in hun ras in, die onzekerheid. Maar toch.....

Wij kijken alvast door onze ogen helemaal anders naar de wereld dan een hond. Zeker een pup.

Dus even van de andere kant bekeken =>

Wat voor ons zo vanzelfsprekend lijkt is voor hun angstaanjagend. Dus een pup meteen volop mee laten draaien in ons dagelijks laten en doen, is voor vele echt wel overweldigend.

Wij leren onze kinderen alles aan. Als ze angstig zijn en beginnen wenen, nemen we ze bij ons, troosten hen en leggen uit dat er niets ergs gaat gebeuren. Het is OK zeggen we dan. Dikke knuffels en kusjes.

Maar wat doen we met een pup? Dat is geen mensensoort, dat onze taal begrijpt.

Dus laten wennen. Eerst van lekker ver weg, dat het niet angstaanjagend is. En dan beetje bij beetje dichter bij. En zo langzaam aan de hond aan alles leren wennen.

Maar euh met het leven dat we leiden is alles naar uur en tijd. Het moet vooruit gaan. De was ophangen, langs de bakker, kinderen halen, gaan werken, enz.... een hele waslijst. Dag in dag uit. 

En dan staan we daar niet bij stil dat dit kleine viervoetertje zeer zwaar onder de indruk is en angstig wordt. 

Een hond is een prooi en prikkeldier. 

Deze zaken zorgen ervoor dat onze hond reageert en handelt.

Hij is zo. Dat is een hond.

Een prooi beweegt en rent weg. En dat is wat onze hond activeert.

Een auto, een fietser, een jogger, een bal, kortom heel veel zaken die bewegen. En dat instinct van de hond wordt geactiveerd. Er staat alleen geen knopje aan om het af te zetten. Er achteraan

Nu die auto is wel ontzettend groot, maakt veel lawaai (honden horen dan nog veel en heel wat meer dan wij mensen). Een fietser of een jogger kan plots achter je opduiken. Dat is schrikken. is het bedreigend? Is het gevaarlijk? Gaat het me aanvallen?

Dus dat zijn zoveel emoties die de pup op hele korte tijd ondergaat.

En hij snapt het echt niet. Hij voelt er zich niet goed bij. Bang? Onzeker? ........

Hij komt het vertellen. Niet met woorden want hij kan niet praten. Dus met zijn lichaam en zijn gedrag. 

Net zoals een baby zijn keel open zet en daar sta je dan. Waarom weent de baby???????????? Dat wordt uitzoeken! Want dat wenen, dat hou je geen uren vol om aan te horen.

Een pup daarentegen wordt niet aangehaald of getroost. Rustig maken? Nee. Veel mensen steken hem dan in een kooitje. Deurtje dicht, anders blijft hij vervelend doen en wordt die niet kalm.

Wij, de mens, moeten het hem allemaal aanleren. Hem vertrouwen laten krijgen in.......

Zoiets vraagt tijd.

Als ik bang ben van een enorme grote dikke vogelspin......

Euh dan hoef je die meteen ook niet onaangekondigd voor mijn neus op mijn handen zetten en zeggen.... Hier wen maar

Nee dan is de kans vrij groot dat ik als een gek begin te gillen en rondom mij te slaan en schoppen. En het nog uuuuuuren gaat duren eer ik bekomen ben.

Komt dit beeld nu niet verdacht veel overeen met de pup die staat te springen en grommen en te happen of bijten?

Als je dit dan verschillende keren dagelijks met mij doet. Dan ga je bekomen dat wanneer ik jou zie afkomen, ik al op voorhand ga beginnen reageren en onnozel ga beginnen doen.

Terwijl jij misschien iets hebt van, wat heeft die nu??????

Dus beetje bij beetje en van lekker ver weg laten wennen.

En wie weet neem ik zelf dan wel die vogelspin op mijn hand als ik geleerd heb dat het best wel mee valt.

Bedankt voor je uitgebreide uitleg! Ik denk dat ik inderdaad wat te snel wil gaan met socialiseren en nog wat te veel van haar verwacht.  

Heb nu aan de andere kant van de drukkere weg gelopen, daar zit een flinke groenstrook tussen en daar reageert ze niet op het verkeer maar ze ziet en hoort het wel voorbij komen. Voor de rest is ze niet overdreven angstig trouwens, wel wat terughoudend maar dat hoort inderdaad bij dit ras. Tegen vreemden is ze meestal eerst wat afwachtend, observeert een persoon of andere hond eventjes en gaat er daarna pas op af. Maar ze heeft wel die tijd nodig en wordt niet graag overrompeld.

Deze avond heb ik in plaats van haar halsband haar tuigje van de autoriem gebruikt, dat gaat over haar borst en rug. Had gelezen dat sommige pups niet van normale halsbandjes houden en het was inderdaad veel fijner lopen, ze heeft niet meer aan de riem getrokken. Was veel meer ontspannen wandelen zo, echt een wereld van verschil. Kijken of het morgen ook weer zo gaat.

Ik hoor graag van je.

Succes