Aandacht voor de baas

Skye is nu bijna 9 maanden en we zijn bezig met de gevorderde cursus. Bij onze hondenschool doe je eerst een puppycursus van 12 lessen + examen waarbij je oefeningen hebt als zit, af, blijven, volgen, tandjes tonen etc. Bij de gevorderde cursus ga je de oefeningen los afwerken. 

Wat bij Skye echter is is dat ik heel moeilijk haar aandacht vast kan houden, soms heb ik een hamblokje voor dr neus en kijkt ze niet eens op omdat ze op de grond iets aan het ruiken is bijvoorbeeld. Ook is ze snel afgeleid door andere honden als we bijvoorbeeld voor en achter langs moeten volgen langs een rij mensen + honden die moeten blijven zitten. 

Vaak op het forum lees ik dat je de hond moet leren aandacht voor jou te hebben en bij staffords ook te leren andere honden te negeren door de aandacht op jou te laten focussen. Maar HOE je dit doet kan ik niet goed eruit opmaken. Ik probeer veel met mijn stem te werken, werk met voertjes en heb nu ook de tip gekregen om tempo af te wisselen zodat ze moet gaan kijken naar wat ik doe tijdens het lopen. Maar het helpt allemaal nog niet zoveel. 

Ik heb ook weleens gehoord over ABC training en nog zo'n training die er wat van wegheeft (ben de naam even kwijt), maar volgens mij wordt dat hier in de omgeving niet gegeven. Ik woon in de buurt van Breda.

Het is logisch dat een (jonge) hond geinteresseerd is in de wereld om hem heen en deze wil ontdekken. Aandacht is geen trucje en ook geen eenrichtingsverkeer. Een wederzijdse band smeden waarin aandacht is voor wat de hond boeit en waarin de hond geinteresseerd is wat zijn mens boeit. Elkaar echt leren kennen door samen leven, samen ontdekken, samen ondernemen. Dat is mijn visie op het groeien van een band en wederzijdse interesse in elkaar. Dat gaat niet van de ene dag op de andere, net als bij ons mensen onderling. Zoiets vraagt oprechte investering, maar op die manier creeer je wederzijdse betrokken en heb je aandacht voor elkaar en wat de ander boeit.

Er zijn zoveel prikkels in de wereld en er is zoveel te ontdekken, zeker voor een hond die in de wereld veel meer waarneemt dan wij.

Zelf ben ik niet zo'n fan van aandacht vragen met lekkers voor z'n neus. Maak bv van de wandelingen een ondernemend samenzijn. Ik heb veel geinvesteerd in samen zijn, samen ontdekken en samen delen. Samen op pad, rugzak met picknick mee en samen de wereld ontdekken. Aandacht voor wat de hond boeit, samen je weg vinden door bv kreupelhout, over boomstammen, elkaar helpen, zelf iets vinden en de hond erop attent maken zodat je samen kunt onderzoeken. Forceer geen aandacht, geef de hond ruim de aandacht om zijn wereld op eigen manier te ontdekken, begeleid hem daarin en laat je daarin meeslepen, wees geinteresseerd in wat hem boeit en laat hem interesseren voor hetgeen jou boeit. Deel de beleving en de ervaring. Halverwege pauze met gezamenlijk drinken en lunch verhoogd het feestje nog eens extra.

Door echt samen te zijn, met wederzijdse interesse en samenwerking groeit de band met elkaar als vanzelf. Dan heeft de hond oprechte aandacht en betrokkenheid bij jou en jij bij de hond. Daar kan geen aandacht vragen met een snoepje tegenop 

ja, het is de leeftijd ook een beetje hoor...veel om haar heen nog net even wat spannender dan letten op jou..

op die leeftijd liep ik ook cursus en liep tegen dezelfde dingen...

ik heb de lat niet zo hoog gelegd, wat moest dat kan ze, sommige dingen waren wat moeilijk met haar "spanningsboog", maar joh, je hebt zo'n lekkere puber, met wat tijd zie je dat allemaal ook wel beter worden hoor...

wat hier overigens veel beter werkt dan elk snoepje, is een flosje, een "mini-flirtpole" of dummy of een balletje bijvoorbeeld.

de kunst is het fine-tunen, je wilt niet te snel belonen, want dan is daarna de aandacht vaak weg, maar ook niet te laat, want dan is de aandacht daarvoor ook al weg...het is dus al voornaam om te zoeken naar hetgeen wat haar aandacht het langste vast houdt en het juiste moment zoeken...allemaal vallen opstaan, en ik zou er gewoon niet teveel mee bezig zijn, of nahja, ik bedoel, maak het geen frustratie punt of een big deal...

wat hier ook al helpt, is praten tegen d'r wanneer ze netjes mee loopt en op let....vind ze leuk, en houdt wat aandacht. en ook dat, is een vorm van beloning. als je dit wat meer doet, dan zie je soms dat ze echt netjes naast je komt huppelen, en even een "gesprekje wil voeren" en dus graag je aandacht wil...

met wat tijd, wordt dit allemaal echt nog beter 

en bedoel je BAT training misschien?  

Supersupersuper-antwoord van Petra! 

Echte aandacht geven gaat idd niet over snoep voor de neus houden. Aandacht komt uit de hond zelf, het is iets dat hij gééft en jij krijgt. Maar net zo goed moet het ook uit de mens komen, iets wat jij aan hem schenkt. Het is een wederzijds begrip.

Als je hond liever snuffelt dan naar de hamblokjes in je hand te kijken, schenk hier dan aandacht aan: Waarom doet ie dat? Wat zegt dit? Wat doen wij hier op dit plein en waar gaat het in wezen over? 

Het is onderdeel van het leren kennen van je hond en zijn interesses, zijn mogelijkheden, zijn talenten, zijn beperkingen, zijn emoties, zijn (over)gevoeligheden, enz. enz. enz.

Dus heb je situaties (zoals bv. de hondenschool) waarin het voor je hond erg veel is, en hij duidelijk maakt dat het voor hem genoeg geweest is, hou daar dan rekening mee. Bouw rustiger op. Volg slechts halve lesjes, of stap regelmatig uit de les en ga wat anders doen, en kom dan met je hond weer terug voor een andere oefening. De school is daar ten dienste van jullie, niet omgekeerd.

 Haha ja dat was het.

De voertjes bedoel ik voornamelijk dat ik dat gebruik bij het los volgen op cursus. Ze is namelijk best gefocust op dingen die ze kan eten en zo kan ik haar aandacht trekken, verder beloon ik haar voornamelijk met mijn stem of even spelen / aaien. Als ik buiten de cursus met haar loop hoeft ze echt niet continue te volgen, dan is ze regelmatig aan het snuffelen. Maar vooral als ik andere honden / mensen passeer moet ik haar kort houden omdat ze anders ernaar toe wil / tegenop wil springen. En dan zou ik graag haar aandacht willen kunnen pakken en even vasthouden, wat nu niet lukt.

" Het is logisch dat een (jonge) hond geinteresseerd is in de wereld om hem heen en deze wil ontdekken. Aandacht is geen trucje en ook geen eenrichtingsverkeer. Een wederzijdse band smeden waarin aandacht is voor wat de hond boeit en waarin de hond geinteresseerd is wat zijn mens boeit. Elkaar echt leren kennen door samen leven, samen ontdekken, samen ondernemen. Dat is mijn visie op het groeien van een band en wederzijdse interesse in elkaar. Dat gaat niet van de ene dag op de andere, net als bij ons mensen onderling. Zoiets vraagt oprechte investering, maar op die manier creeer je wederzijdse betrokken en heb je aandacht voor elkaar en wat de ander boeit.
 
Er zijn zoveel prikkels in de wereld en er is zoveel te ontdekken, zeker voor een hond die in de wereld veel meer waarneemt dan wij.
 
Zelf ben ik niet zo'n fan van aandacht vragen met lekkers voor z'n neus. Maak bv van de wandelingen een ondernemend samenzijn. Ik heb veel geinvesteerd in samen zijn, samen ontdekken en samen delen. Samen op pad, rugzak met picknick mee en samen de wereld ontdekken. Aandacht voor wat de hond boeit, samen je weg vinden door bv kreupelhout, over boomstammen, elkaar helpen, zelf iets vinden en de hond erop attent maken zodat je samen kunt onderzoeken. Forceer geen aandacht, geef de hond ruim de aandacht om zijn wereld op eigen manier te ontdekken, begeleid hem daarin en laat je daarin meeslepen, wees geinteresseerd in wat hem boeit en laat hem interesseren voor hetgeen jou boeit. Deel de beleving en de ervaring. Halverwege pauze met gezamenlijk drinken en lunch verhoogd het feestje nog eens extra.
 
Door echt samen te zijn, met wederzijdse interesse en samenwerking groeit de band met elkaar als vanzelf. Dan heeft de hond oprechte aandacht en betrokkenheid bij jou en jij bij de hond. Daar kan geen aandacht vragen met een snoepje tegenop  "

Petra, *Lily Jane* & Jip

 Zoooo met jou eens, Petra

Ik sluit me helemaal aan bij bovenstaande reacties. 

En het is ook lastig, want de wereld is uiteraard ook super interessant natuurlijk . 

Abc training bestaat overigens wel. Ik doe dit met Yara en het werkt voor ons zeker. 

Het gaat om leren samenwerking , zonder te lokken of commando's met de stem. 

Ik vind het een fijne manier om met haar bezig te zijn en merk dat yara hierdoor wel meer met mij bezig is. 

Al is het natuurlijk niet zo dat ze ineens 100%op mij let, maar dat wil ik ook niet. 

" Supersupersuper-antwoord van Petra! 
 
Echte aandacht geven gaat idd niet over snoep voor de neus houden. Aandacht komt uit de hond zelf, het is iets dat hij gééft en jij krijgt. Maar net zo goed moet het ook uit de mens komen, iets wat jij aan hem schenkt. Het is een wederzijds begrip.
Als je hond liever snuffelt dan naar de hamblokjes in je hand te kijken, schenk hier dan aandacht aan: Waarom doet ie dat? Wat zegt dit? Wat doen wij hier op dit plein en waar gaat het in wezen over? 
 
Het is onderdeel van het leren kennen van je hond en zijn interesses, zijn mogelijkheden, zijn talenten, zijn beperkingen, zijn emoties, zijn (over)gevoeligheden, enz. enz. enz.
 
Dus heb je situaties (zoals bv. de hondenschool) waarin het voor je hond erg veel is, en hij duidelijk maakt dat het voor hem genoeg geweest is, hou daar dan rekening mee. Bouw rustiger op. Volg slechts halve lesjes, of stap regelmatig uit de les en ga wat anders doen, en kom dan met je hond weer terug voor een andere oefening. De school is daar ten dienste van jullie, niet omgekeerd.
  "

Alaska's Finest!

Mooi verwoord. In de hondenscholen (België) is men van mening dat de hond alleen maar aandacht heeft als hij constant oogcontact maakt met de eigenaar.

Wanneer ze daar zo vol in spanning op het plein staan/zitten. En het hun te veel wordt dan is o.a. wegkijken of gaan snuffelen een natuurlijk en kalmerende gedrag. Daar wordt je dan op aangesproken, de hond te corrigeren, want je moet zorgen dat de hond aandacht voor jou heeft. 

Trouwens wanneer je buiten met je hond bent en hem hond laat zijn. Ook al snuffelt hij rond. Al is het vanuit de ooghoek en met een half oor op de eigenaar gericht. Dan heb je hun aandacht ook al is het visueel niet duidelijk zichtbaar.