Bang voor springen en happen

 Jij kan beter helemaal geen hond hebben ,honden zijn geen inruilmiddel

Je boodschap is wel duidelijk nu.

 Mooi hoop dat je goed wakker geworden bent ,arme nieuwe  hond als die ineens niet zo rustig blijkt te zijn als je dacht ,ochja  dan brengen we hem toch terug en nemen we weer een andere net zolang dat we er een hebben die rustig is   Ga je zo met dieren om ja jij wel ,ik niet

Weet je, ik heb mijn gedachten hierover, maar wat voegt het toe ze hier neer te zetten?

Hoe vervelend het ook is, je haalt een maatje in huis, zeker bij een herplaatser, waarvan het katakter al volledig gevormd is, kan het zijn, dat je geen klik hebt. Heel simpel.

Daar kom je achter als je met de hond leeft.

Het was ook nog eens geen makkelijke hond.

Hoewel het absoluut zo kan zijn, dat het wel een goed opgevoedde hond is, maar een verhuizing niet aan kan.

Honden hebben behoefte aan zekerheid, weten waar ze aan toe zijn. Door een herplaatsing, ligt alles overhoop. Dat geeft me een hoop stres en onzekerheid.

Je moet het als hond maar kunnen handelen. Je moet er als baas, maar mee kunnen omgaan.

Je hebt een hond om mee te leven en niet voor even. Niet fijn als er geen klik is, of als je bang bent.

Ik hoop dat de vorige baas toch besluit hem te houden, al weet ik de rede niet van herplaatsen. Het lijkt me te stres vol voor Beau.

 Deze zin gaat het mij met name om en schiet mij als hondenliefhebber in het verkeerde keelgat  Alsof het de normaalste zaak van de wereld is .  Dan mag hij weer terug naar het asiel  ook hoe luchtig ze het verteld, totaal emotieloos . Ik zou me diep schamen als ik zoiets hier zou neerzetten  

"  Deze zin gaat het mij met name om en schiet mij als hondenliefhebber in het verkeerde keelgat  Alsof het de normaalste zaak van de wereld is .  Dan mag hij weer terug naar het asiel "

dogmaster

 Als je gaat kijken, ga je voor een hond en dat je hem terug mag brengen, zou niet aan de orde moeten zijn.

Normaal vind ik het ook niet.

Ik bedoel ook niet dat we de hond nemen zodat we hem mogelijk terug kunnen brengen. 

Ik weet eigenlijk helemaal niet meer wat ik nog wel en niet bedoel. 

Het gaat niet eens om mij. Mijn man (en dochter, maar wat zij vindt is eigenlijk niet belangrijk) wil graag een hond. Hij wil al jaren een hond. 

En moet ik dan degene zijn die zegt: Ik wil het niet. Je mag geen hond. 

Mijn man gaat goed voor de hond zorgen en ermee trainen en wandelen en zo.

En als mijn man aan het werk is, zorg ik voor de hond. 

Wat ik niet snap is dat je nu ineens wel voor privetraining gaat. Was Beau de moeite en het geld niet waard denk ik dan.

Ik hoop dat je snapt dat onze reakties gegeven worden uit liefde voor honden. De tips waren ook juist bedoeld om wat meer inzicht te geven en je steun te geven om je met Beau te helpen.

Wat ik nog wel mee wil geven is, dat niet iedereen die zich trainer noemt ook iemand is die veel verstand heeft van hondentaal en gedrag, of mensen kan begeleiden met hun hond. Misschien kun je de regio noemen waar je woont, en kan iemand je dan een goede gt aanraden.

Voor Beau stond privétraining op de planning. Maar deze kon niet eerder beginnen dan volgende week. We hebben gebeld voor training nog voor we gingen kijken bij Beau.

We wonen in de buurt van utrecht. En Angelique Vlug is hier geweest en heeft ons hondenschool Beatus aangeraden. En zij komen woensdag langs.

 ja dat snap ik, misschien heb jij zelf niet zoveel met honden. Maar misschien is het toch de moeite waard om je je erin te verdiepen en wie weet wordt je dan nog weleens een heel grote hondenliefhebster en kan je nooit meer zonder 

Maar voor nu lijkt het me wijzer om het bij hulp in een asiel te houden. Je man lijkt ook al wil hij graag een hond, ook nog niet toe aan een hond, anders had hij wel meer inzet en begrip getoond lijkt me.

Met verbazing de ontwikkelingen rond Beau gelezen.

En eerlijk, ik vind het wel raar dat je nu toch weer een hond laat komen.

Je zegt, mijn man wil een hond. Ja, en? Jij zit er duidelijk niet op te wachten. En wie is straks hele dagen met de hond thuis?

Terwijl de hond niet echt welkom is.....

Ik verwijt je dat niet, dat jij geen hond wilt.

Maar jullie moeten het écht allebei graag willen anders vind ik het gewoonweg niet eerlijk naar de hond toe!

Want nu wordt het een wankel evenwicht waarbij ook de nieuwe hond geen eerlijke kansen zal krijgen. Hij/ zij hoeft zich maar 1 maal te ' misdragen' en per ongeluk in een hand te bijten of zo en hij zal het veld moeten ruimen.

Mijn standpunt: je wilt als gezin graag én allemaal een hond en dan ga je er ook voor.

Is er twijfel bij 1 van de opvoeders: niet doen! 

Dat je je man en dochter een plezier wilt doen ,terwijl je zelf niet gek op honden bent (schat ik ) is aardig maar dat veranderd niets aan het feit dat je er toch mee geconfronteerd wordt ( zelfs het meeste van de tijd ) en is in mijn ogen geen goeie insteek om een hond te nemen . Hoop dat je je goed hebt laten adviseren bij je nieuwe keuze ,want zelf een rustige hond  kan je verpesten en je hebt al niet veel verstand van honden en draagt  verkeerde energie .

Een gt is zeker aan te  bevelen ,hopelijk verdwijnt je angst door meer uitleg over gedrag honden en kunnen jullie als gezin genieten van een fijne (rustige ) hond

Nu begrijp ik ook beter dat je er zo luchtig over kan praten (voldoet de hond niet dan mag hij weer terug ) Een echte hondenliefhebber zal dit nooit zeggen !!

"
 
Bedenk dat herplaatsen een enorme impact op een hond heeft. "

Dobry

dat klopt..

Om goed te kunnen aarden gaat daar veel meer tijd overheen dan die kleine twee weken dat ie nu bij jullie is..

en eerlijk..ik kan jullie beslissing, om het dan nu maar met een andere hond te proberen, niet begrijpen...echt niet...

Jullie moeten niet vanuit jezelf kijken, maar vanuit de hond..

denken "ik wil het zo graag" ( in dit geval je man ) is in mijn ogen echt egoistisch...

Je moet hem kunnen bieden wat ie nodig heeft, en dat is bij vrijwel alle herplaatsers nog een beetje heel veel meer dan 'normaal'....

Ik zou me vooraf heel goed afvragen of je bereid, en in staat bent om je voor 200% in te zetten en alles te geven...

ik denk persoonlijk dat het heel lastig gaat worden..gezien deze ervaring, maar ook omdat het van jou niet echt hoeft...

bedenk je ook van te voren...een rustige hond is nog geen 'makkelijke' hond...

een herplaatser zal hoe dan ook veel van je vragen..

Jullie hebben gelijk. 

Ik heb momenteel ruzie met manlief. Maar ik ga (nu eindelijk eens) mijn poot stijf houden. 

Eerst de kinderen en wijzelf. En over een hele lange tijd ga ik me verdiepen in een hond (misschien dan). En als IK het dan voor 200% wil, gaan we misschien eens verder kijken.

Kan me alleen maar aansluiten bij de vorige reacties...

Overdenk alles eens goed wat je nu precies zelf wilt.

De " rustige" hond uit het asiel heeft ook een rugzakje en hopelijk kom je hier op tijd achter. De hond zal toch om de een of andere rede in het asiel zitten.

Wat voor hond is het eigenlijk?

  zo hoort het ook. Iedereen in het gezin moet er achter staan. Als er iemand niet achter sta moet je niet aan een hond beginnen. Een hond is een levend wezen, die neem je niet voor even. Als het even tegen zit breng je hem maar terug. Sorry, maar dan ben je verkeerd bezig.

Probeer het rustig met je man te bepraten en uit te leggen, zonder ruzie

 ik snap dat het voor hem een teleurstelling nu is, maar hij heeft zich ook niet bepaald erg ingezet voor Beau, om het van Beau zijn kant te bekijken, en tips of hulp wilde hij niet aannemen, het lijkt erop dat hij een fijne hondenkameraad wil, maar dat komt niet vanzelf, daar zal je toch een andere instelling voor moeten hebben dan hij heeft.

 Pfffff wat een einde heeft jullie avontuur met Beau gekregen... 

Ik denk dat er verder nu ook wel genoeg over gezegd is!

Wel wil ik tegen je zeggen dat ik het knap van je vindt dat je nu (eindelijk) voor jezelf op durft te komen! 

Elke hond verdient een eerlijke kans, een kans in een gezin dat blij is met zijn komst, Eem gezin dat zich voor de volle 300 % wil inzetten. 

Met gezin bedoel ik hier uiteraard ALLE leden van het gezin mee! 

Voornamelijk degene die (bijna) altijd thuis is, de dagelijkse zorg en het uitlaten komt voor het overgrote deel op deze persoon neer, in dit geval op jou. Dit in combinatie met een baby en een peuter?

Ik zal de laatste zijn die zegt dat een hond en kinderen een slechte combinatie zijn (hier zijn het beste maatjes), maar in jou geval zou ik er zeker de komende jaren nog niet aan beginnen. 

Een baby, peuter en een herplaatser die nog een hoop moet leren in combinatie met jou eigen angst tav honden... 

Maar nogmaals, ik ben blij dat je het bespreekbaar hebt gemaakt met je man, probeer er inderdaad geen ruzie van te maken, maar draag argumenten aan waarom het nu niet de tijd is (die zijn er voldoende).

Succes ermee! 

 Héél verstandig!

Als niet iedereen in het gezin echt van harte een hond wil; niet aan beginnen......

Vind ik heel goed van je, dat je daar nu aan vast gaat houden!

Blijf duidelijk. Voor jezelf, maar toch ook voor de hond die échte kansen moet krijgen en niet alleen maar ' getolereerd'......

Vervelend dat jullie ruzie hebben dat is ook weer niet nodig. Wel goed dat je hebt aangegeven dat jij geen hond wil. Dat hoef geen probleem te zijn tenzij in de praktijk jij uiteindelijk wel veel met hem moet doen. Mochten jullie in de toekomst toch met zn allen voor een hond willen gaan en evt een uit asiel ga dan eerst een paar keer samen wandelen voordat jullie zeggen dat je hem in huis neemt

Ik sluit me hier ook bij aan.

Je man mag dan een verlangen hebben voor een hond; maar je vertrekt vanuit de hond zijn prioriteit.

Het gaat er niet alleen om zijn wil voor een hond te hebben.

Een hond is een levend wezen, dat een volwaardig lid van de familie kan zijn. Tenslotte ook zij hebben gevoelens die gelijk zijn aan die van een mens.

De hoofdvraag om hier te stellen is dan ook of jullie de noden die een hond heeft, je die kunt invullen? Hem geven wat hij nodig heeft?

Net zoals je met twee de keuze maakt om kinderen te willen en daar beide goed voor te zorgen.

 Wel eens aan een kat gedacht?

Wij hadden altijd katten. En nog heel veel knaagdieren, ik hou van dieren.

Wij kochten pas een hond toen mijn kids oud genoeg waren (11 en 14) Dat is een leeftijd, dat je de kids veilig alleen kan laten met een hond en dat je zelf veilig op stap kan met je hond en je kids alleen kan laten.

En toen we allemaal een hond wilden.

Mijn man wilde nooit, bang dat hij 's avonds uit zn luie stoel moest komen voor de uitlaat beurt

Ik heb Perzen, zijn net hondjes. Onze eerste nam ik overal mee naar toe, gewoon los.

Zo veel makkelijker een kat, maar wel de liefde aandacht en gezelligheid die je ook van een hond krijgt.

"  Deze zin gaat het mij met name om en schiet mij als hondenliefhebber in het verkeerde keelgat  Alsof het de normaalste zaak van de wereld is .  Dan mag hij weer terug naar het asiel  ook hoe luchtig ze het verteld, totaal emotieloos . Ik zou me diep schamen als ik zoiets hier zou neerzetten   "

dogmaster

 Maar,een asielhond mag toch terug na een week of 2 als het niet klikt of heb ik het nou mis.

"  Maar,een asielhond mag toch terug na een week of 2 als het niet klikt of heb ik het nou mis. "

Len@

 Alles redelijk gevolgd.. en dan deze reactie...haha

Als je bang bent voor een hond, neem dan geen hond.

"  Maar,een asielhond mag toch terug na een week of 2 als het niet klikt of heb ik het nou mis. "

Len@

 ja dag mag natuurlijk, maar je kiest een hond uit omdat die jou aanspreekt lijkt me, en dan ga je eerst goed na of je die speciale hond ook nog leuk vindt, als hij druk is, hapt, voedselnijd heeft, uitvalt naar iedereen en alles, verlatingsangst heeft, etc., worst case scenario dus. En als je dan volmondig ja kan zeggen neem je pas de hond in huis en ga je er ook voor de volle honderd, of meer procent voor. Van terugbrengen kan dan geen sprake zijn als je eenmaal die keus gemaakt hebt. (Is mijn mening hoor)

"  ja dag mag natuurlijk, maar je kiest een hond uit omdat die jou aanspreekt lijkt me, en dan ga je eerst goed na of je die speciale hond ook nog leuk vindt, als hij druk is, hapt, voedselnijd heeft, uitvalt naar iedereen en alles, verlatingsangst heeft, etc., worst case scenario dus. En als je dan volmondig ja kan zeggen neem je pas de hond in huis en ga je er ook voor de volle honderd, of meer procent voor. Van terugbrengen kan dan geen sprake zijn als je eenmaal die keus gemaakt hebt. (Is mijn mening hoor) "

Dobry

 Heb je helemaal gelijk in. Dan maar hopen dat het asiel alles eerlijk verteld over de hond van jou keuze. En dat je niet voor onverwachte verassingen komt te staan.

"  Heb je helemaal gelijk in. Dan maar hopen dat het asiel alles eerlijk verteld over de hond van jou keuze. En dat je niet voor onverwachte verassingen komt te staan.
  "

Len@

 ja klopt, maar ik denk dat je er niet van uit kan gaan dat de beschrijving van het asiel (die ze van de vorige eigenaar hebben en hun eigen ervaring) altijd kan kloppen omdat een hond situatiegebonden reageert.

Kon hij bij de vorige eigenaar prima met kinderen bijvoorbeeld, kan het zijn dat dat was omdat die kinderen er ook goed mee omgingen. Komt de hond bij de volgende eigenaar, die kinderen heeft die dat niet geleerd hebben en ook hierin niet begeleid worden, loop je het risico dat de hond een kind bijt. Dan heeft het asiel niet gelogen natuurlijk maar heeft het nieuwe baasje de hond niet goed begeleid.

Gewoon een kat!