Lieve Nadine,
Dank je voor je lieve reactie, ik weet wat je bedoeld ook mijn lieverd was mijn steun en toe verlaat en mijn kindje. Hij woog 32 kg maar ik heb hem de laatste dagen nog regelmatig naar zijn favoriete plek in de tuin gedragen hij had botkanker aan linker voorpoot. Ik wist dat het ging gebeuren maar het heeft ingeslagen als een donderslag. Je neemt als het ware in een roes de beslissing verstandelijk maar gevoelsmatig ben je er niet aan toe. Ik hoop dat ik het een plekje kan geven maar vergeten doe ik hem nooit.
Jij ook veel sterkte en een warme groet
Margo
Lieve Nadine,
Dank je voor je lieve reactie, ik weet wat je bedoeld ook mijn lieverd was mijn steun en toe verlaat en mijn kindje. Hij woog 32 kg maar ik heb hem de laatste dagen nog regelmatig naar zijn favoriete plek in de tuin gedragen hij had botkanker aan linker voorpoot. Ik wist dat het ging gebeuren maar het heeft ingeslagen als een donderslag. Je neemt als het ware in een roes de beslissing verstandelijk maar gevoelsmatig ben je er niet aan toe. Ik hoop dat ik het een plekje kan geven maar vergeten doe ik hem nooit.
Jij ook veel sterkte en een warme groet
Margo
Lieve Nadine,
Dank je voor je lieve reactie, ik weet wat je bedoeld ook mijn lieverd was mijn steun en toe verlaat en mijn kindje. Hij woog 32 kg maar ik heb hem de laatste dagen nog regelmatig naar zijn favoriete plek in de tuin gedragen hij had botkanker aan linker voorpoot. Ik wist dat het ging gebeuren maar het heeft ingeslagen als een donderslag. Je neemt als het ware in een roes de beslissing verstandelijk maar gevoelsmatig ben je er niet aan toe. Ik hoop dat ik het een plekje kan geven maar vergeten doe ik hem nooit.
Jij ook veel sterkte en een warme groet
Margo
Heel veel sterkte Margo xxx
méé eens manon jullie hebben my ook veel gesteund maar het gaat nooit helemaal óver ze zyn diep in ons hart
Lieve Manon
Dank je voor je steun ik ben nu op mijn werk met rooie ogen en een trillende stem iedereen heeft even begrip maar dan moet het over zijn. Alleen iemand die dit gemis heeft meegemaakt weet wat ik bedoel, ik kan soms gewoon niet normaal functioneren het gemis is te sterk op het moment weten jullie of dit minder wordt of ik nog ooit zonder tranen maar met een lach aan mijn lieverd kan terug denken.Heb ik jullie wel verteld hoeveel ik van hem hou mijn hondenkind.
Van mijn scheiding van mijn man heb ik niet zoveel pijn gehad in mijn hart dan het gemis van mijn trouwe viervoeter. Dank je wel voor jullie steun deze heb ik echt nodig kom anders de dag niet door.
Warme groet Margo
Lieve Margot ik mis myn lieve queenie nóg steeds al heb ik een Maltezer nu het gemis en pyn blijft vooral op dagen dat ze verjaard of ingeslapen zyn nu en dan laat ik nog tranen hóór ze wás men kindje ik bén zeer ziek geweest erdoor haar foto staat in alle plaatsen en ik draag ze in een hartje aan myn hals ik kan ze nooit vergeten nu my zal het nooit overgaan het betert wel maar missen blyft sterkte verder Margot
Lieve Nadine,
Dank je voor je eerlijkheid en oprechtheid en het delen van je emotie veel mensen durven dat niet, nogmaals dank hiervoor.Het voelt wel als ik je reactie krijg als steun en begrip en ik ben blij dat ik hier op terecht ben gekomen. Jij weet en ook vele andere die dit forum delen wat is het is en dat doet toch een beetje goed.
Wilde je wel vragen nu jij je Maltezer hebt en je hebt verdriet over Queenie is het dan zo dat jij toch een goed gevoel krijgt juist omdat je nieuwe viervoeter er is. Ik heb nu alleen maar een katertje van ongeveer 4 maanden dat niet eens van mij is maar aan is komen lopen. hij is lief maar het is zo anders dan mijn hondenkind.
Warme groet
Margo
Lieve Margot ik had zoveel verdriet en zo ziek dat men man zei we kopen een ander want je gaat in de kliniek geraken ook op hp heb ik veel steun gehad met lilly nu oma and is het betert toch heb ik nog steeds veel verdriet als men man er niét is ween ik soms nog en nu het slapen gaan ook want ze sliep by my ik weet nu my gaat hey nooit over toch met lilly erby beter daar ze veel beweging breng ik wens je veel sterkte en hoop dat het nu je beter zal gaan liefs nadine knuffel van lilly
Dat was myn lieve queenie ze wás byna 12j
Lieve Nadine,
Dank je voor je bericht en wat een schatje was het daar kan je alleen maar veel van houden, ik begrijp je helemaal.Het doet me goed dat je aangeeft dat je nieuwe Lilly je toch steun geeft en nooit de plaats van Queenie in kan nemen, maar ze heeft een ander plekje in je hart wat ook heel veel waard is. Jij ook heel veel strekte toegewenst. En dank je voor je eerlijke antwoord.
Warme groet
Margo
dank je Margot en als het nodig is schryf maar van je af véél sterkte verder
Margo, dit is mijn Vera, zij is 2 jaar geleden in mijn armen ingeslapen.
Ik mis haar ook nog, ook al heb ik mijn andere meiden gelukkig nog.
Maak anders een eigen topic aan Margo. Kun je daar je verdriet kwijt.
Iedereen hier begrijpt het.
méé eens manon
Goedemorgen Nadine,
Vannacht stond ik weer buiten ik wilde hem roepen maar ik kreeg zijn naam niet uitgesproken mijn hart doet zo'n pijn het gemis is zo groot ik voel me zo kwetsbaar zonder mij Gunno hij had nog zoveel meer verdient omdat hij zoveel heeft gegeven aan liefde en vriendschap. Dit van me afschrijven maakt mijn verdriet zo tastbaar. Ik voel me zo schuldig ik had meer moeten zeggen hoeveel ik van hem hield en nog doe. Ik hoop dat ik de dag doorkom. Werk gaat gewoon door en er zijn mensen die begrijpen even iets en dan moet je verder.
Wat was Vera een mooie hond de liefde straalt van haar af.
Fijne dag Nadine en Manon
Lieve Margot ik begrijp héél goed wat je voelt de leegte de pyn mensen die het niet hebben weten niet wat ze missen hy weet heel goed dát je hem zeer graag zag we voelen ons altyd schuldig maar ze zyn verlost uit hun lyden ik zeg nog steeds wat heb ik gedaan om haar nu al te moeten afstaan kon ik ze toch terug halen je hebt er zoveel liefde van net kinderen ik denk ooit dat ze op my zal wachten tót ik by haar ben ze zitten voor alty in óns hart wiens je hele vele sterkte toe ik ween nog soms dus weet wat je voelt en by je is het nog zeer onlangs gebeurt dus veel sterkte Margot van harte
Lieve Margot,ik begrijp jou verdriet heel goed,heb het ook meegemaakt.Hier zijn mensen die weten wat je meemaakt en je proberen te troosten,maar uiteindelijk moet je er zelf zien boven te geraken hoe moeilijk het ook is.Jij moet nu sterk blijven jou hondje zou zeker niet willen dat je eronder door gaat.In je hart zal Jimmy steeds zijn.Ik leef met jou mee Margot.
Veel sterkte .
Er zijn dan nog steeds mensen die durven te zeggen, ach ja sneu maar het is alleen maar een hond.
gelukkig kun je hier je verdriet en emoties spuien want we hebben het bijna allemaal wel meegemaakt.
In 2013 heb ik mijn cairnterrier Doerak in laten slapen en nog als ik een cairn zie moet ik slikken.
heb lang zonder hond gezeten door omstandigheden en ik wilde ook eerst niet meer maar ik ben zó blij met mijn nieuwe maatjes, ze vullen mijn leven met blijdschap en liefde voor hun.
Als je er niet aan toe bent hoef je natuurlijk niets, het is jouw gevoel en alleen jij bepaalt hoe jij je voelt.
Je overleden hond zal voor altijd in je hart zitten maar ik zeg altijd een liefdevol hart kent geen grenzen en beperkingen, er is altijd plaats voor meer en ook al maak je in je hart ruimte voor een nieuw maatje, dat betekent niet dat je dan je andere hond vergeet of vervangt.
heel veel sterkte met het verwerken van je verdriet.
Hier op HP zijn er heel veel mensen die precies weten hoe jij je moet voelen, ook ik ben zo'n persoon.
Ik ben nog geen eigen hond kwijt geraakt, maar heb in mijn leven al van diverse honden afscheid genomen ( de honden van mijn ouders ), en morgen neem ik afscheid van mijn eerste eigen hond, zij is morgen precies 13 jaar en 4 maanden.
Het doet mij nu al pijn, en type dit bericht met tranen in mijn ogen, morgen nemen wij definitief afscheid van Kyra ( ze is ongeneeslijk ziek, hier zijn wij ongeveer 3 weken geleden achter gekomen ).
Lieve Daniëlle
wat verschrikkelijk voor jou en Kyra, ik weet hoe je voelt ook ik wist dat het ging komen maar dat maakt het niet minder hard, Je weet dat je dit moet doen maar doet dit met een hart dat verscheurd is door verdriet. mijn Gunno had botkanker en een gezwel in de milt,
We weten verstandelijk dat het niet anders kan maar gevoelsmatig is het zwaar. Ik wens je heel veel strekte en geniet nog even van haar dit zijn zo'n kostbare momenten. Ik zou willen dat ik iets voor je zou kunnen doen omdat ik weet zoals iedereen hier op HP dat de pijn zo verschrikkelijk is. Veel sterkte vandaag en morgen.
Warme Groet Margo
Margo.... ik moet het ook even kwijt.... 2 jaar geleden zat ik in de moeilijkste tijd van mijn leven. Mijn alles ... mijn eerste hondje.... mijn kindje.... mijn baby....kreeg uit het niets kanker. 11 jaar oud en nog nooit wat gemankeerd. Milt kanker en moest genieten met de tijd die we hadden.... heeft 3 weken geduurd en toen heb ik de meest moeilijke beslissing moeten maken..... Haar laten gaan.... wat een hel heb ik in geleefd... verschrikkelijk. Zo herkenbaar dit verdriet wat jij nu mee maakt. En toch.... ben ik er bovenop gekomen dankzij mijn nieuwe liefde.... ja nooit meer heb ik toen gezegd en 8 maanden later kreeg ik mijn 2e hondje...zelfde ras zelfde kleur maar zo totaal ander hondje. Mijn alles komt goed hondje noem ik haar altijd.... want door haar is alles weer goed gekomen. Ik heb het een plekje kunnen geven.... en niet zonder tranen hoor. Als ik dit nu schrijf rollen ze weer haha. Dat blijft..... maar het is goed.....schrijf het van je af dat doet goed. En je bent echt iets die enige gek.... die zoveel van je beestje hebt gehouden. We zijn hier allemaal hetzelfde. En Danielle morgen heel veel sterkte met kyra. Weet wat je mee maakt....helaas..... sterkte met dit onmenselijk verdriet.
Lieve Anneke Wat doet me goed om te horen en wat fijn dat je weer een alles komt goed hondje hebt, heerlijk voor je. Ja dat merk ik wel iedereen hier op het HF voelt de zelfde liefde voor hun hondenkind. dat helpt dat je niet alleen voelt in zorgen en verdriet. Ik staar naar zijn foto en de tranen komen weer ik brand een kaarsje ik zing zijn favoriete liedje in hoop dat hij me hoort, ik hoop dat ik het in de toekomst ook een plekje kan geven ent zoals jij en liefde kan geven aan een nieuw hondenkind. Je bent verstandig geweest om te wachten zodat het alles komt goed hondje zijn eigen karakter heeft kunnen ontwikkelen. Ik wens iedereen die zich zorgen maakt om zijn hondenkind veel strekte en iedereen die aan zijn verloren hondenkind terug denkt warmte en een liefdevol gevoel.
een warme groet en heel veel dank voor jullie reactie en steun.
Ach margot... het is nog zo verschrikkelijk voor jou. Laat je tranen lekker komen en bedenk dat Gunno dat waard is. Hij verdient het dat je zoveel verdriet hebt. Anders zou het toch ook niet eerlijk zijn. Dat je er zo overheen kan stappen. Laat het verdriet toe..... nogmaals heel veel sterkte x
Anneke en Daniëlle ook veel sterkte voor jullie het doet altyd pyn ze zyn zoveel voor óns en wy voor hen we moeten verder mét dé mooie momenten en jaren die we hadden veel sterkte aan allen
Margo,ook ik heb het meegemaakt,was kapot van verdriet,maandenlang gehuild.Als ik maar naar zijn foto keek,moest ik al huilen,ik dacht dit gaat nooit meer over.En we zijn nu bijna 2 jaar verder en ik heb nog geregeld verdriet en het gemis gaat niet over,maar ik heb het wel verwerkt voor het grootste deel.Ik heb nog geen ander hondje,maar toch heb ik nog de hoop dat er eentje komt,geen puppy maar een asielhondje of herplaatser.Bij mij ging het allemaal zo snel,je kan het op mijn profiel lezen,dus verwerk je verdriet op jou manier en er staat geen tijd voor,zoals Anneke zegt,het verdriet last zien hoeveel je van Gunno gehouden hebt.Sterkte
Méé eens Rianne ik mis nog steeds myn lieve queenie lilly helpt me erdoorheen toch zal ze nooit uit myn hart of gedachten gaan sterkte verder margo
@Margo, sterkte!
Ik heb even naar de foto van Gunno gekeken, wat een prachtige hond was hij, markante kop ook
Ja hij was zo'n super kerel <3 ik heb natuurlijk meer honden gehad maar deze dit was een uitzondering hij voelde zo aan hoe ik me voelde en wist me altijd weer met beide benen op de grond te zetten zeker als ik verdriet had gaf hij aan, kop op we hebben elkaar en kom laten we wandelen dansen zingen en springen, ik kan nergens naar toe zonder zijn foto, het gemis is te groot laat het niet iedereen zien maar hier op het forum voel ik me thuis omdat ik weet dat we allemaal zo gek op dieren zijn en ieder zijn verdriet of vreugde heeft, dank je wel allemaal
Warme groet allemaal
ja we begrijpen je hier helemaal,
het gemis is enorm, eind deze maand is Lola alweer 2 jaar niet meer bij ons, en ja het verdriet krijgt een plekje, maar missen doen we haar nog steeds, al ben ik dankbaar dat we tenminste een heel mooie tijd met haar hadden en het voor geen goud had willen missen.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?