Trainers

Onderstaande heb ik niet zelf geschreven, maar sluit wel heel erg goed aan op een trend die ik hier op het forum zie: gedragstherapeuten die met angst regeren. 

-----------------------------------------------------------------------------

 

Hondenopvoeding is niet iets dat we alleen maar privé doen met onze viervoeters. Het is ook big business, waaraan veel mensen (kunnen) verdienen. Of het nu gaat om de trainingsbenodigdhedenindustrie, trainers, instructeurs, gedragstherapeuten, dierfysiotherapeuten, dierenartsen, diervoederfabrikanten - allemaal verdienen ze vlijtig mee aan het thema 'hondenopvoeding'. Daarmee is helemaal niets mis. Of het nou gaat om een hulpmiddel, dierenartsadvies of training met een hondentrainer - al deze dingen kunnen ons helpen bij de opvoeding van onze hond. Het is vooral een dienst waarvoor we geld betalen.

Hahhaah ik vind het een leuk stukje.

En echt helemaal waar.

 

Vind ik ook.

Oh ja herkenbaar!
Ook ik ben een beetje boel bang gemaakt en verward geraakt.
Een eerste hond is heel wat, en ik kreeg van allerlei kanten adviezen, goed bedoeld maar niet wat bij mij paste....
En dan de bibliotheek, helemaal verschrikkelijk, het ene boek spreekt het andere boek nog meer tegen, heel verwarrend allemaal.
De puppy cursus, hetzelfde verhaal, ook al hebben we ons zeer verdiept in alle hondenscholen, toch hebben we ons laten wijzen door vrienden op een goede hondenschool, nu zou ik daar niet meer heengaan....
Ik doe nu alles zoals ik het wil doen, en loop soms achter de feiten aan omdat ik nog wat in te halen heb om het zo maar te zeggen.
Gelukkig is het bij een hond nooit te laat om weer nieuwe dingen op te pakken en nieuwe lijnen uit te zetten :)

Wat wij bij onze trainer (degene die dit stukje plaatste op facebook) geleerd hebben is: kijk naar je hond! Vergeet alles eromheen en leer zijn hele leven om naar je hond te kijken. En dan zul je zien dat de hond tegen je begint te praten

Toeval of niet. Gisteren tijdens de les heb ik nog ter sprake gebracht, dat de mens absoluut geen flauw benul heeft van hoe hij gestuurd wordt. Niet alleen wat het opvoeden van een hond betreft.

Men doet heel wat studies en er wordt big business gespendeerd aan studies naar het gedrag van de mens, hoe beïnvloedbaar het is. En op welke manier het kan beinvloed worden.

 

Wat de hondenwereld betreft, zou dit probleem grotendeels verdwijnen als sneeuw voor de zon wanneer al wat met training te maken heeft gereglementeerd zou worden.

 

Voorlopig is hier één groot slachtoffer nog meer dan de portemonee: namelijk de hond.

 

De bench en het beeld dat een heel groot deel van de mens hierover heeft is hier een zeer goed voorbeeld van. Ook hier zijn de mensen door marketing gestuurd. En er heilig van overtuigd dat dit goed is voor de hond.

 

Maar met wat volgt op dit gedeelte ben ik niet volledig mee:

Om goed op te kunnen voeden is een stabiele opvoeder essentieel. Hij moet met vertrouwen handelen, de aard van zijn eigen hond begrijpen en ook tegenover zijn hond kunnen 'staan' voor zijn opvoeding.

Ik merk (en dit is zeker niet verwijtend bedoeld, doch gewoon vaststellend) dat de kennis over de honden en hun natuurlijk gedrag nog veel te beperkt is.

Vandaar dat ik een zeer grote voorstander, zoals hierboven al vermeld, reglementering ben.

Want voor mensen die informatie zoeken is het soms onbegonnen werk en zie je het bos niet meer door de bomen.

 

En doen wat je zelf goed acht....

Als je dit met een auto zou toepassen, is de vraag hoe lang zal de auto nog rijden?

Gelukkig is een hond heel wat flexibeler, maar dat betekend niet dat er geen schade kan ontstaan. Ik zie niets dus er is niets is hier helaas niet van toepassing. En dan heb je nog het antropomorfisme

 

Eliane kan je de wereld van de GT iets transparanter voor ons maken aub? 

een paar zeer concrete vragen/bevinden hierover:

als je als eigenaar zich in gevaarlijke situatie bevind en het gaat over hond-mens agressie (dit is natuurlijk exclusief het bijt gedrag van een pupy) blijken GT niet al te transparant te zijn hierover:

Blijkbaar is dit reeds uitzonderlijke situatie dat een GT dit te behandelijke krijgt. Eliane kan j ons een idee van cijfers bezorgen hoeveel (real life dus niet op het internet) natuurlijk  mens-hond aggressie behandelde je op de hoeveel gevallen?

Het blijkt normaal te zijn dat GT zelf dit soort gevallen simpel weg zelfstandig beginnen te behandelen, zonder degelijke ervaring want blijkaar is het niet de gewoonte dat er eerst 'werk-vloer stage' gelopen wordt.

 

Daar is natuurlijk ook niet zo maar even antwoord op te geven. Iedere hond is anders, iedere baas is anders en ook iedere situatie is anders. Je kunt dus ook geen ervaring hebben voor ieder specifiek probleem. Uiteraard hebben de meeste opleidingen een stage, maar dan is het niet zo dat je ieder probleem hebt gezien. Dat kan ook niet. Gedragstherapie is maatwerk.Dat is echt is heel anders dan hier op een forum een paar tips geven.

Dus als je 100 honden in behandeling hebt gehad die agressie naar mensen vertonen, dan is ook nummer 101 weer anders en zul je ook weer op een andere manier aanpaken.

Dat klinkt heel goed bassie en ook precies wat ik bedoel. Vandaar dat we moeten stoppen met wetenschappelijke onderzoeken aanhalen en vooral naar de hond moeten kijken. Dat is wat een goede gedragstherapeut maakt

Ik ga je daar vrees ik een beetje in de kou laten zitten.

Ik specialiseer me in het gedrag van honden en niet in GT's.

 

Om zeker te zijn dat we over hetzelfde spreken. Je bedoelt hiermee de "echte" agressie van hond naar mens, toch? Dat de hond de mens bijt, eigenlijk eerder spreken van aanvallen?

Dan is mijn antwoord, geen één. In deze gevallen worden de honden in beslag genomen en krijgt de plaatselijke dierenarts de opdracht gegeven door de overheidsinstantie, de hond(en) asap te laten inslapen.

Ik heb er al wel gehad die door hun eigen hond werden gebeten. Maar in mijn ogen heeft dit niets met agressie te maken, maar eerder door onkunde en de hond niet begrijpen / verstaan. 

Echte agressie. Wat is dat? Agressie wordt onder verdeeld in 13 categorieën. Dus eigenlijk soorten aanleidingen die kunnen lijden tot bijten.

Bijten behoort tot het natuurlijke gedrag van een hond. Dit is via, wat we interne factoren noemen, bepaald.

Veel mensen nemen een hond in huis en hebben totaal geen flauw benul van wat hun natuurlijk gedrag is. Men gaat de hond kneden tot hij uiteindelijk doet wat de mens wil dat hij doet en zoals de mens het wil. En dan kan het ook gebeuren dat er gebeten wordt. Puur uit het feit dat de mens niet weet met wat hij bezig is.

 

Er zijn heel wat mensen die zich GT noemen. Het kan, het mag, want het is wettelijk niet bepaald. Hopelijk zijn ze slim genoeg en zijn ze goed genoeg verzekerd. Want ik vraag me af of ze ook wel beseffen tot wat ze verantwoordelijk kunnen gesteld worden.

 

Van origine uit is een gedragstrainer iemand waar je naar toe gaat om te trainen ivm een bepaald gedrag. Niet om een diagnose te stellen.

Dat is eigenlijk wat een gedragspecialist moet doen.

Net zoals je naar de dokter gaat. En dat die je doorstuurt naar de fysio/kiné therapie.

 

Maar mede dankzij Cesar Milan, zijn nu wereldwijd heel wat mensen die net zoals hij geen juiste kennis hebben maar er toch prat op gaan specialist ter zake te zijn. Helaas is hij met van die technieken op de proppen gekomen die 40 à 50 jaar back in time zijn. En eerder de relatie met je hond naar de .... helpt, als dat het probleem gaat verholpen worden. 

 

 

 

 

Ik ben het 200% eens met het artikel hierboven. Mensen (ik zelf soms ook) vergeten volgens gevoel te handelen en naar hun hond te kijken, omdat iedereen plat gegooid wordt met adviezen. Als het om opvoeding gaat lijkt iedereen bang te zijn om het 'fout' te doen, terwijl je het in werkelijkheid nooit 100% goed kunt doen. Dat heb je nu eenmaal als je met levende wezens te maken hebt, dan kun je niet alles 100% goed doen en dit lijkt wel te moeten. Ik vind dat de hond opvoedingstheorieën een beetje doordraaien. 

CM wordt tegenwoordig door menig hondenliefhebber de grond in gestampt, want de theorie die hij toepast is achterhaald. Men vergeet vaak dat er ook veel goede dingen in die theorie zitten en vergeten om daarnaar te kijken. De theorie was voorheen niet voor niets populair en gestempeld als diervriendelijk. 

De hond wordt voortaan aangepakt alsof het een heilig wezen is, waaraan gevraagd moet worden of hij wil wandelen, alleen wil blijven of toch maar liever niet. Je wordt tegenwoordig bijna aangevallen met de woorden dierenbeul en dierenmishandeling als je een keer je stem verheft tegen de hond, om maar niet te spreken over in het nekvel pakken, corrigerende tik of het gebruik van een bench. Het lijkt wel alsof iedereen een beetje doorgedraaid is op het gebied van diervriendelijk opvoeden, ook vanwege de angst dat het perfect moet zijn en er constant sociale controle is (mede door social media).  

 

Er zijn honden die in een hoekje kruipen als iemand zijn stem verheft maar er zijn ook honden die nog niet eens onder de indruk zijn van een bom. Hier komt het aan op het stukje naar je hond kijken en je gevoel volgen. Ik denk dat menig hond daar meer baat bij heeft dan een baasje dat alles perfect probeert te doen, want je blijft maar een mens en je kunt niet altijd alles goed doen voor je viervoetertje. En ik wil hier absoluut niet mee zeggen dat ik die gulden middenweg bewandel, want ook ik heb soms het idee het perfect te moeten doen. Ik wilde gewoon even mijn mening delen. 

Ik vind het een hele opluchting dat we niet meer bang hoeven zijn dat honden erop uit zijn om ons de baas te willen zijn en we vanuit die gedachte de hond een corrigerende tik moeten geven of andere respektloze fysieke correcties.

 

Dat er nog steeds trainers rondlopen die zeggen dat dit wel moet vind ik erg. Het veroorzaakt zoveel frustraties bij mens en hond.

Hopelijk volgen mensen dan hun gevoel dat dit niet de weg is om met een hond (of ander dier) om te gaan.

 

Volg je gevoel, maar zorg wel dat je je inleest en leert hoe een hond in elkaar steekt, zodat je ook weet wat de hond zijn gevoel is bij jouw manier van omgaan met hem, een goede relatie komt van twee kanten.

 nee ik bedoel zeer algemeen als baasjes ter conslutatie gaan met probleem hond -mens "Ik heb er al wel gehad die door hun eigen hond werden gebeten"  -> dit dus en niet hond-hond gevallen of pup problemen of andere 

 

Nee daar ben ik het niet mee eens. Uiteraard moeten we naar de hond kijken, maar ik gebruik de theorie juist om er voor te zorgen dat de aanpak ook echt past bij de diagnose. Als dat niet past dan is de kans op succes ook niet echt groot. En als je een bij de diagnose en theorie passende aanpak gevonden hebt dan moet je die bij de baas, de hond en de situatie passend maken. Er zijn geen standaardoplossingen!

 Dan ga ik inderdaad volledig met Bassie mee.

Omdat je steeds met unieke combinaties zit. En zoiets is puur op maat.

Er zijn natuurlijk geen oneindige oorzaken. 

Maar dit is 100% individueel. Er is geen enkele hond hetzelfde, ook niet binnen hetzelfde ras en ook niet binnen dezelfde nest.

Maar veel is wel tot bepaalde zaken terug te brengen.

En dat is dat de mens zonder degelijke kennis over de hond ook niet weet naar wat hij moet zien. Want dan krijg je hier het antropomorfisme. En dus een totaal verkeerd gevormd beeld.

Met name de mens en het samen leven met in onze maatschappij. Heel veel van de "problemen" die voorkomen is louter door één of andere manier terug te brengen naar de mens en zijn invloed.

Maar dat kan je zo maar niet zeggen je kan dit ook niet transparant maken. Want heel veel van die mensen zien hun hond graag en zijn in wezen ook gewoon lieve brave mensen. Maar als je dat op deze manier zo zegt, die voelen dit aan als hun falen. Of voelen zich aangevallen.

 

 

ik zit naar die laatste twee reacties te kijken en denk bij mezelf 'waarom maken jullie het nou zo moeilijk'?

ik mag al meer dan 20 jaar met honden samenleven. Makkelijke honden, puppies tot en met honden die hier kwamen voor heropvoeding en die na 3 of 6 maanden weer verder gingen naar een nieuw of eerder huis.Toch hebben wij, mijn vrouw en ik nooit een opleiding gedragstherapie gedaan. Wel samengewerkt met. Natuurlijk ook wel eens een boek gelezen maar nooit ons laten leiden door onderzoeken.

Wat we ook nooit gedaan hebben is ons bang laten maken en ons laten vertellen dat we er geen verstand van hadden. Antropoformisme, aangeleerde hulpeloosheid, al dat soort kreten kennen we niet. Wat we wel kennen is de blik in de ogen van de hond, het zien of de hond blij is aan de stand van oren, staart en oren en de kracht van liefde.

 

Sinds een week hebben we een hond in huis die met 6 weken uit Roemenië naar Nederland is verscheept. Met 6 weken is hij 8 weken in quarantaine gegaan. Gisteren, na precies 7 dagen kwam hijerbij staan toen ik met Google aan het knuffelen was. Vandaag heb ik met hem geknuffeld. Niet omdat ik gestudeerd heb, maar omdat de hond voet dat er van hem gehouden wordt

 

Met deze hond hebben we maar één doel: over drie maanden...of zes maanden...of een jaar kan ik hem loslaten in het bos en speelt hij met ons zonder weg te rennen en zich te verstoppen. En dat gaat zijn bazin niets kosten, dat doen we omdat we het de hond gunnen

 maar dat is toch ook niet de vraag en natuurlijk is ieder geval individueel, dat is toch ook niet de vraag...

maar het is blijkbaar zo dat mensen veel meer met hond-hond , of pup problemen of enkel voedselnijd, of andere problemen naar GT gaan dan effectief "gevaarlijke" hond-mens problemen en dat de globale ervaring van een GT dus eigenlijk weing zegt over hoeveel hond-mens problemen deze GT reeds behandeld heeft. En een GT zal het vertikken voor u op voorhand te verwittigen dat zij/hij misschien bv nog maar 7 hond-mens problemen behandeld heeft. Dat noem ik transparant zijn.

 

 

 

Hoe weet je dat zo zeker dat de hond dat voelt en dat dat is waarom je hem kunt knuffelen? Met dit soort aannames kun je geen natuurlijk gedragstherapie doen. Van een gedragstherapeut wordt natuurlijk net even iets meer verwacht.

 Sorry dat ik me ermee bemoei, maar waar geeft Richard aan dat hij gedragstherapie toepast of toe zou willen passen? Hij geeft duidelijk aan dit niet te willen doen, maar gewoon gebruik te maken van gevoel en gezond verstand. En dat is iets heel goeds vind ik. 

 

Zoals ik net al gezegd heb zegt deze ervaring dus helemaal niets. Aangezien elk geval anders is. Dus wat is de zin van dit soort transparantie? Ik zal dit dus ook zeker niet vooraf vermelden, ook niet als ik al heel veel honden heb getraind die een enigszins vergelijkbaar probleem hadden. Ik zou zelf veel meer waarde hechten aan kennis. Een gedragstherapeut met heel veel kennis heeft een rugzakje die vol zit. En kan dus kiezen uit veel meer manieren om op het juiste moment en in de juiste situatie iets aan te pakken.

 

En waar zeg ik dat hij dat doet?

Maar even los daarvan. Het zou misschien, heel misschien zo kunnen zijn dat vanuit houden van deze hond geknuffeld kan worden. Maar hoe weet je dat? Dat is een gevoel waarvan je NOOIT zeker kunt weten of het wel zo is. Misschien hebben ze nog veel meer dingen goed gedaan die van invloed zijn. En ga er maar vanuit dat dat ook zo is. Want zodra je een hond in huis neemt ga je met hem om. Je kunt niet anders. En stel dat je alles "fout" doet, maar wel van hem houdt. Dan ben ik bang dat het knuffelen niet gaat gebeuren. Je doet dus nog veel meer dingen goed die van hele grote invloed zijn en die je natuurlijk niet zo maar even kunt vergeten.

 wel zelf dat blijkt nog vrij onduidelijk te zijn WAT we van een GT mogen verwachten .... op websites van GT valt toch wel vaak te vinden "we helpen u graag een medische zaken uit te sluiten" toch kreeg ik op een ander onderwerp hier op het forum duidelijk een antwoord in de aard van "hoe kan ff een GT dit weten dat is over duidelijk iets voor een DA" en het is de verantwoordelijkheid van de eigenaar voor te weten of die naar een DA dient te gaan of niet .

"Maar in mijn ogen heeft dit niets met agressie te maken, maar eerder door onkunde en de hond niet begrijpen / verstaan. " - >daardoor gaan mensen naar en GT ondertussen dat ze er beter aan gedaan hadden alle klinieken af te lopen 

Nee een hond die pijn heeft kan agressief gedrag vertonen => medische oorzaak. Hier heb je dan de hulp van de DA nodig

Maar een hond die bereidt is om een conflict aan te gaan (bvb een eigenaar die iets van zijn hond wil afpakken) kan ook agressief gedrag vertonen. => gedragsprobleem. Hier is het dan de taak van de GT om vast te stellen dat dit daadwerkerlijk de oorzaak is. En hier dan helpen dit gedrag te voorkomen.

 

Dat blijft altijd lastig. Soms is bepaald gedrag het resultaat van een medisch probleem. Maar een gedragstherapeut is geen dierenarts! Voor het oplossen van medische problemen moet je dus ook bij de dierenarts zijn. Maar soms is het heel lastig om te achterhalen dat een gedragsprobleem een medische achtergrond heeft.

Vergeet ook niet dat een gedragstherapeut soms ook het gedrag niet kan zien omdat de hond dit gedrag alleen onder bepaalde omstandigheden laat zien. Of omdat het bijvoorbeeld bijten van mensen is. Dat wil je niet even in scene zetten. Je moet dan afgaan op wat de eigenaar vertelt. En het is voor een geoefende gedragstherapeut soms al lastig om precies te zien wat er gebeurt. Ik film het ook vaak omdat het dan achteraf makkelijker beeld voor beeld terug te zien is. Moet je voorstellen dat iemand die daar niet in getraind is je moet gaan uitleggen wat hij heeft gezien.....

Ik weet trouwens niet hoe het er in Nederland aan toe gaat. Maar meestal gaan mensen hier die een probleem hebben naar de DA. Die onderzoekt en in geval van niet medische oorzaak, voorstelt van hulp te zoeken. Hier hebben lang nog niet alle DA's standaard gegevens van GT's en gedragspecialisten. Omdat dit hier nog niet zo frequent is als in Nederland.

 Oh sorry ik dacht dat je dat bedoelde met: "Met dit soort aannames kun je geen natuurlijk gedragstherapie doen. Van een gedragstherapeut wordt natuurlijk net even iets meer verwacht." Maar dat heb ik dan misschien verkeerd geïnterpreteerd. 

En je hebt gelijk hoor wat je zegt, ik denk dat Richard met houden van ook alle dingen er omheen bedoelt. Maar nu ga ik voor iemand anders praten en dat moet ik niet doen haha. 

Ik zit even terug te lezen....

Eliane en bassie, ik doe even de aanname dat jullie gedragstherapeut zijn?

 

Dan neemt met jullie antwoorden hier mijn vertrouwen in dat beroep niet toe. Ik zie nergens een aanwijzing dat jullie weten wat je doet. Je hebt het over een rugzak vol kennis maar geen voorbeelden waar uit blijkt dat je die ook kunt toepassen. Wie zegt ij dat jullie betr zijn voor mijn hond dan de, door velen hier zo verguisde, Cesar Milan? Omdat jullie een opleiding hebben?

 

Hier verschilt het per geval. Sommige mensen gaan eerst naar een gedragstherapeut en sommigen gaan eerst naar een dierenarts en worden door de dierenarts doorgestuurd. Ik merk de laatste paar jaar ook dat gelukkig steeds meer dierenartsen doorsturen voor ze een hond inslapen vanwege bijtincidenten.

 De meeste bijt gevallen naar mensen (mens agressie) gebeurd met jonge kinderen, in huis, door de eigen hond.

 

Hond gaat gelijk naar de DA voor een spuit, wat de meeste mensen terecht vinden.

 

Denk dat een gt weinig honden te zien krijgen, die mens agressie vertonen.

 

De meeste „mens agressieve" honden, krijgen de kans niet.

 Dank je Christel, ik vind dat je het prima deed hoor :)

 

Inderdaad is houden van meer dan een knuffel. Houden van is ook na drie dagen tegen de bazin zeggen dat ze hem beter niet in de bench kan doen omdat hij die duidelijk eng vindt. Houden van is ook de bazin op de donder geven toen ze boos werd op haar hond omdat hij in mijn huis stond te plassen. Houden van is ook een kwartier voor ... zitten met zijn speeltje in mijn hand en daar een beetje achteloos mee spelen tot hij hem durfde te pakken.

En nee, ik ben geen gedragstherapeut en heb absoluut geen enkele behoefte om dat te zijn!