Naar aanleiding van een eerder onderwerp (spijt) waar ik net heb neergezet dat ik het goed vind als mensen om hulp vragen, bedacht ik me, laat ik ook eens om hulp vragen.
Google is 11,5 maand oud. Een labrador (field trial) die al heel goed luistert.
Eigenlijk is er maar een ding dat ons nog niet echt lukt en dat is het bedwingen van zijn overdaad aan passie.
Dat uit zich in niet erg vervelende dingen:
het grootste probleem is eigenlijk het bij de baas komen in het bos. Wij gebruiken de fluit (maar op stem is het effect hetzelfde)
Google komt aanrennen...in volle galop...en bedenkt zich op 2 meter voor je dat remmen ook wel een goed plan kan zijn
Negen van de tien keer lost hij dit op door op te springen en zijn poten tegen je borst te zetten. Dan valt hij letterlijk naar beneden, zet zijn kont op de grond en kijkt omhoog *bijna gelukt baas!*
de vraag is eigenlijk, hoe temper je een teveel aan passie op momenten dat je graag de focus van de hond wilt?
Vind je verhaal wel leuk, zo herkenbaar, Haha, maar daar heb je niet veel aan.........je hond is 11 maanden, ga eens kijken bij een vereniging voor meer uitdaging, met mijn hond, bijvoorbeeld.......heb ik zwemtraining gedaan, en zelf ging iedere dag er op uit, niet om haar moe te maken maar de uitdaging waar z dan rustiger van worden, ga eens rondvragen bij een vereniging ......wie weet is jachttraining wel leuk voor jullie saam.
Hihihi, zo'n lekker gretige hond, het heeft natuurlijk ook wel iets aandoenlijks
Heb je al zelfbeheersingsoefeningen geprobeerd? Waarin je in een prikkelarme omgeving begint, en dan de hond aanleert zich te beheersen als je een prikkel toevoegt? (die prikkel kan vanalles zijn, afhankelijk van de interesses vd hond: voeding, een bal, een pluchen knuffel, een deur om door buiten te gaan, enz enz) En met beheersen bedoel ik niet liggen of zitten, maar qua stemming echt rustig worden.
Dat net niet meer op tijd kunnen remmen kun je zelf oplossen door 1 of 2 stappen naar achteren te doen. Je hond belonen als hij dan netjes voor je zit/staat. Dan beloon je het gedrag zonder het springen.
Als de hond tegen je opspringt heb je altijd iemand die hem met dat goede gedrag beloont, er komt een lach, gegrinnik of je moet hem misschien aanraken om hem naar de grond te begeleiden. De sprong word dan in feite beloond terwijl het hier/voor komen beloond had moeten worden.
Hopelijk snap je wat ik bedoel?
De kluif die in 20 minuten op is, die was waarschijnlijk niet groot genoeg, anders had ie dr wel langer mee gedaan :-P haha.
Een hersenwerkje moet je samen doen en niet bij weglopen, je moet je hond hier constant in begeleiden en hem helpen als het te moeilijk word. Het oppakken en schudden is frustratie want de hond weet niet hoe die de puzzel op moet lossen. Een klein kind gooit de puzzel uit frustratie van tafel, een hond kan er alleen mee schudden of kapot scheuren.
De salontafel lijkt me een lastige. Je zou de tafel wat verder van de bank weg kunnen zetten. Mocht hij een poging ondernemen om op de tafel te springen, dan is een strenge 'nee' misschien voldoende?
Het springen op de salontafel kan wel niet zo'n erge activiteit zijn in jou ogen, maar stel dat je hond verkeerd springt en toch verkeerd neerkomt en daardoor wat breekt? Voorkomen is beter dan genezen denk ik.
Ik moest wel even lachen
Misschien kan je dat met die snoepjes zoeken proberen door telkens maar 1 brokje erin te doen
Dat komen aanrennen, geweldig..
Misschien kun je hem gelijk een opdracht geven voordat hij springt? Dus laten zien dat je een brokje hebt, je arm uitsteken als hij bij je hand is je arm naar je toe doen en hem in zit zetten?
En je staat dus? Wat doe hij als je hurkt?
Kortom, je hebt een lekkere , lompe hond!
Dat is op zich niet zo erg, maar je hoeft inderdaad niet alles goed te vinden.....dat tegen je opspringen vind ik een no go.
Dat moet je hem , vind ik, toch zien af te leren. Want hij kan er ook kinderen mee omver kegelen en het is gewoon te lomp.
Leer hem het af door vlak als hij bij je is opzij te stappen. Dan zal hij mis springen. En beloon hem alléén als hij keurig voor je komt zitten.
Dit is eigenlijk het commando ' kom voor'. = direct naar je toe komen, vlak voor je knieën gaan zitten en netjes wachten tot hij zn koekje krijgt dan......
Dat zal je moeten aanleren zo.
Die salontafel: ik zou het niet oké vinden.....wat ruby al zei: hij kan ook uitglijden en geblesseerd raken. Bovendien accepteer ik zulk wild gedrag in huis niet; spelen en rennen en springen is voor buiten. Dus ik zou t hem afleren.
Telkens als hij dit probeert, nee en foei. Doet hij het toch? Time out in de gang voor n paar minuten.
En ja, geef die leukerd een knoeperd van een bot( die van mij krijgt een runderpoot! Echt een héél groot bot ) waar hij wél een tijd zoet mee is.
Jachttraining beginnen we op 10 januari opnieuw mee. Hebben we eerder dit jaar moeten stoppen ivm groeipijn.
Goed idee! :)
Hurken heb ik geprobeerd met jachttraining. Dat was pas echt grappig! Dan gaat hi, afhankelijk van het moment dat hij me ziet langs me heen....of hij duikt in elkaar (zo van oeps, dit ga ik niet halen) en dan krijg je bowling effect. en een keer is hij over me heen gesprongen :D
Ff geen tips, maar ik vind Google nu al leuk, en herkenbaar....
Mijn stuiterbal is nu ongeveer 6, en een tikje rustiger, maar het zit wel in de aard van het beestje.
ik snap wat je zegt, maar dat is het niet helemaal. We hebben een spel gehad waar de hond een tennisbal in een gat bovenin moet gooien en dan komt er aan de voorkant een snoepje uit, gevolgd door de bal die dan weer wegrolt.
Na 2 minuten had hij door dat er een snoepje uitkwam door de bal erin te laten vallen. dat ging 4 keer goed. Toen dacht hij "werkt dit ook als ik mijn neus erin stop?" En jawel, succes. Wij vonden dat niet erg (wat is hij slim he, zeiden we tegen elkaar). Nadeel was dat hij, toen hij zijn neus erin stopte ook de voertjes rook. Dus drie keer gedaan, toen de hele stellage opgetild, ennnn schudden maar. Niet zozeer frustratie gewoon geen geduld, denken wij dan?
Whaha! Nee, dat lijkt me dan ook geen frustratie maar eerder een gevalletje de neus achterna gaan :-D.
Voor de goede orde, ik vind Google ook vooral leuk. Snap ook best dat ik hem die dingen moet afleren hoor, allemaal. En ik weet ook wel dat het niet helpt dat ik in de lach schiet als hij tegen mijn borst springt en dan gaat zitten.
verder kan ik vaak wel huilen van emotie en geluk om hem. Ik heb al iets van 20 honden gehad maar Google is de liefste, grappigste, slimste en minst agressieve pup die we ooit hebben gehad
Maar zoooooooo lomp!
Volgens mij zijn labjes sowieso vaak al erg lomp, toch? Het opspringen zou ik trouwens ook erg vervelend vinden. Misschien helpt het om voordat hij zal gaan springen je hand uit te steken en met lage stem corrigeren? Hij zal toch moeten leren dat ook als hij veel vaart heeft, opspringen niet gewenst is... Tenzij je het eigenlijk niet zo erg vind dat hij het doet, maar dan is dit gedrag ook geen probleem dat opgelost moet worden, zeg maar ;).
En het is een labrador, en die zijn gek op eten, al moeten ze door je jaszak heen eten ;)
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?