catratie reu ervaringen gevraagd

Zou graag meer info van eigenaren horen, waarvan hun hond is gecastreerd, zijn ze veranderd, liever en socialer geworden of juist meer agressief geworden.

Santa is wat onzekerder geworden.

Mijn huidige hond is n meisje, maar hiervoor had ik altijd reuen.

En die heb ik ( 3 honden) allemaal laten castreren.

Met reden! 1 reu was een enorme wegloper; er was geen hek of schutting bestand tegen zijn behoefte om eens in het dorp te gaan zoeken maar leuke meisjes of andere reuen om mee te matten

Na de castratie was dat over. Echt!

De ander 2 ( retriever en - kruising) werden na de pubertijd behoorlijk opgefokte standjes die te veel naar andere reuen wilden. En zo nog wat ( hormonale) hebbelijkheden.

In overleg met de da gecastreerd ( op ruim volwassen leeftijd)en beide zijn rustige heren geworden die al snel stabiel werden en dat bleven. 

Goede ervaringen dus!

Edit: dit is dus voor reuen.

Voor teven is castratie een ander verhaal. Het is bekend dat het mogelijk is dat die na castratie instabieler of feller kunnen worden. Afhankelijk van het karakter vóór de castratie.

Hier een reu, heeft zeker geholpen: Positieve ervaringen

 Ik heb een extreem onzekere hond, met 14 weken hing hij al in een andere hond. Hij vrat dwangmatig,hoe zenuwachtiger,hoe meer hij vrat,aarde,stokken,poep....,hoe onzeker wil je het dus hebben.

Met 6 maanden hing mijn reu in een teefje,geen gesnauw,niet afblaffen,alles moest dood. Ik had een gillend uitvallend,zenuwachtige hond aan de lijn. Ik had totaal geen plezier om zo met een hond te moeten leven/lopen.

Had al ruime ervaring met honden maar zo'n gevalletje nee,daar had ik geen ervaring mee.

Ik heb hem laten castreren om die reden, onzeker of niet. kon mij niet schelen. Het was een wanhoopspoging en zou dit niet hebben geholpen dan had ik hem laten inslapen.

Hij is nog altijd onzeker maar de scherpe kantjes zijn er af,hij wil niet iedere hond meer vermoorden,ik kan op straat lopen,het is geen zenuwlijder meer. Hij is nu 8 jaar en ik vind tot op de dag van vandaag dat ik een goede beslissing heb genomen. Wat alle kenners en gedragsdeskundigen mogen beweren.

Castratie is/was geen wondermiddel,mijn vorige reuen heb ik nooit laten castreren maar bij Vigo was het alles of niks.

Tosca is om andere reden gecastreerd,zij is iets feller geworden maar ze is gewoon een stabiele hond,die af en toe reutrekjes vertoont.

Die van mij is gecastreerd en had ik geweten wat ik nu weet.... dan had ik niet zo lang lopen twijfelen en het gewoon gedaan (niet veel eerder trouwens, ik vind wel dat de hond eerst lichamelijk en geestelijk volwassen moest zijn)

Hij moest langs élk boompje en kwijlen. Geen aandacht voor mij. Begon zonder reden uit te vallen naar andere honden. Kreeg ruzie met andere honden (vaak ook ongecastreerde). Had weinig aandacht voor mij buiten. Wou op sommige dagen helemaal niks eten.

Ik kreeg er een andere hond voor terug, oke, dat is misschien wat overdreven, maar wel een héle positieve verandering

Ook was hij onzeker soms. "enge" dingen of mensen moesten weggeblaft worden (macho doen) terwijl hij aan de andere kant het liefst onder de grond kroop, nu is hij veel beter te sturen

Dus ook daar vooruitgang

Hij heeft (nog) geen castratenvacht en is ook niet dik geworden

Mij is onder andere ook uitgelegd dat een ongecastreerde hond, vooral een onzekere, met 2 extreme hormonale situaties in zijn lijf zit. Aan de ene kant heeft hij heel veel testosteron en doet hij heel macho en aan de andere kant is hij heel bang (ervan uitgaande dát je een bange hond hebt). Omdat hij dan met 2 uitersten zit heeft hij veel onrust in zijn lijf. Haal je 1 van die uiterste weg dan komt hij meer in balans en kun je hem beter sturen. 

Dit is ook mijn ervaring


De meneer van de hondenschool  heeft 4 reuen, 1 daarvan is niet gecastreerd en die heeft gewoon een zwaarder leven zei hij (die word gebruikt voor de fok)

Ik vind het overigens wel altijd belangrijk dat mensen op de hoogte zijn van de voor en nadelen en naar hun hond kijken en dan een overwogen keuze maken

 Dat klinkt nu zo logisch wat je zegt.

Mijn da was op de hoogte van de problemen,de eerste dag dat Vigo op het losloopveld liep als pup,vloog hij andere honden aan. Ik kreeg toen al commentaar van zo'n hond zou ik laten inslapen. Het is niet vreemd dat een stafford zijn soortgenoten niet moet maar een uitvallende,gillende alles moet dood gedrag is ook ongewenst gedrag bij een stafford.

Had ik aan mijn da gevraagd om mijn hond te laten inslapen had hij het ook gedaan. Die da staat niet achter castreren om het castreren maar hij steunde mij 100% in mijn beslissing en dat heeft gelukkig goed uitgepakt.

Ik heb nu al jaren plezier met mijn hond,ik kan fietsen met hem,hij gedraagt zich omdat hij moet en ik heb contact met hem,ik kan hem goed bereiken.

Mijn reu is op 12 jarige leeftijd gecastreerd vanwege medische reden. Op zijn vacht na er verder weinig veranderd. Natuurlijk was hij al best op leeftijd, dus ik denk dat het bij een jonge reu wel anders is wat betreft evt. gedragsverandering.k

 Bij mijn reu echt alles precies hetzelfde als hierboven beschreven, inclusief de (nog steeds stoere stugge borstel)vacht en ook niet dikker. En hij lijkt veel vrolijker. Vroeger was hij alleen om zich aan het 'speuren', met al z'n nekharen omhoog, wie hij zou gaan 'pakken' (nooit de kans gegeven natuurlijk). Hij is nog geen super-de-super gemakkelijk hondje, maar zoveel beter, gezelliger, met ook aandacht voor mij tijdens het wandelen geworden. Kan nu

gewoon, met wat afstand, langs andere honden lopen, neemt de tijd om even rustig de luchtjes in zich op te nemen, ipv de 'aanvalluh-modus'. En precies, als ik toen had geweten, wat ik nu weet..... Ik heb trouwens wel eerst chemische castratie gedaan en daardoor zag ik al enorm verschil. En gewacht tot hij volwassen was.

Positief hier.

Daar voor onder het wandelen alleen maar kwijlen, klappertanden, uitvallen naar andere reuen, onbereikbaar voor mij op dat moment, in zijn drift beet hij zelfs mij als ik hem terug haalde.

Nadat was het over, dus hier alleen maar voordelen.

Reu 1 werd rustiger vriendelijker naar andere reuen

Jeff en waldo geen verschil eigenlijk in karakter,maar die waren natuurlijk al wat ouder toen ze gecastreerd werden (6 en 7)

Waldo is in ieder geval niet angstiger geworden..

Assertiviteit kwam pas met levenservaring

Freggle is gecastreerd toen hij 7 jaar was (medische reden).

Het enige verschil wat ik bij hem heb gemerkt is dat hij dichter bij me blijft buiten, geen behoefte meer om geurtjes te volgen en mij vergat.

Maar verder is hij qua karakter en omgang met andere honden precies hetzelfde gebleven.

Black is 2 jaar en is een intacte reu.

Hij is op zich vrij makkelijk, hij reageert soms wel op teven, kan er plotseling erg verliefd op worden. 

Maar hij laat het ook snel weer los, als ik hem mee neem is hij na een paar minuten weer zichzelf.

Hij loopt ook veel los, zonder dat hij weg loopt.

Maar goed, het is een intacte reu en dus heb je af en toe wel gedrag dat hierbij hoort, wat dus voor jezelf niet altijd leuk is.

Af en toe twijfel ik ook wel, maar ik ben heel bang dat zijn mooie vacht verpest wordt door een castratie.

Binky is op eenjarige leeftijd gecastreerd vanwege chronische voorhuidsontsteking. Weinig veranderingen te merken, behalve dat hij onzekerder is geworden en zeker tot een jaar geleden het nodig vond iedere hond weg te blaffen. Door veel training doet hij dit alleen nog maar nu bij Drentse Patrijs en Friese stabijs.

Geen verschil. 

Stabiele honden bleven stabiel, mn debieltje bleef debiel. De laatste is echter een teef dus die miste wel haar extra bitchmode tijdens de loopsheid, dat op zich is heel fijn. 

" Geen verschil. 
 
Stabiele honden bleven stabiel, mn debieltje bleef debiel. De laatste is echter een teef dus die miste wel haar extra bitchmode tijdens de loopsheid, dat op zich is heel fijn.  "

S&F.

 heerlijk antwoord en zoooo eens

http://www.fjurdy.com/Bestanden/items/Castratie%20en%20sterilisatie.pdf

 http://www.animal-nature.nl/pages/49356/Columns.html

faro komt uit Spanje, straathonden worden meteen gecastreerd, dus ik kan het niet zeggen want hij kwam al zo bij mij.

natuurlijk ken ik inmiddels wel wat reuen die wel gecastreerd zijn, een paar om medische reden Ontstoken piemels, en een paar die alles wilde aanvallen.

Ik vind ze allemaal veranderd, rustiger, alsof ze ineens volwassen zijn geworden, de meeste zijn dikker geworden, maar bij vragen of er voeraanpassingen en meer beweging werd gedaan was het antwoord nee.

Ik ken geen honden waar het slechter mee ging.

1 hond sprong er echt uit, een pitmix, die viel uit naar alles, ik had hem 5 maanden niet meer gezien en ik wist niet wat ik zag, de hond was ineens een sukkel vergeleken hoe hij was, wel weer dikker geworden, maar ook geen voedingsaanpassingen of meer beweging.

Enkele jaren geleden heb ik in het kader van mijn opleiding Agro -en biotechnologie (dierenzorg) een onderzoek gedaan naar de effecten van castratie op gedrag. Hier zijn mijn bevindingen;

Uit de resultaten die peilden naar de verandering van het gedrag bij de dieren na castratie, kon geconcludeerd worden dat er bij reuen vooral een daling was in de agressie naar reuen (18 %). Toch werd bij 11 % een toename in agressie gezien. Mogelijk heeft de toename in agressie een verband met een toename in angst. Angstagressie kan namelijk ontstaan doordat de stimulerende werking van testosteron verdwijnt.

Castratie kan in een beperkt aantal gevallen zorgen dat reuen meer onzekerheid tonen naar andere honden. Daarnaast nam het seksuele gedrag af bij 42 % van de reuen, specifiek gaat het over een geleidelijke afname. Het markeergedrag nam af bij 16 % van de reuen.

Bij teven was een beperkt aantal teven was minder agressief tegen andere teven en vertoonde minder verdedigend gedrag over speelgoed/voer. De laatsgenoemde gedraging is een typisch verschijnsel tijdens een schijnzwangerschap. De resultaten geven ook een indicatie dat teven na castrie wel meer durf/zelfvertrouwen tonen naar honden en mensen.

Castratie had weinig effect op het activiteitsniveau, reuen zijn wel gevoeliger om na castratie een daling in activiteitniveau te tonen. 25 % van de reuen werd na castratie iets minder actief, tegenover 12 % van de teven. Mogelijk heeft de daling in activiteitsniveau te maken met een stijging in lichaamsgewicht, aangezien 37 % van de honden toeneemt in gewicht.

Ik twijffel nog heel erg om Dirk te laten helpen.
Hij is nl erg onzeker en dat uit zich in angstbijten. Hij reageerd ook erg op loopse teefjes en valt dan af.

Ik ben bang dat dat erger word als ik hem laat helpen.

Fijn zo een toppic met ervaringen

 Als je besluit iets te doen dan svp eerst met een chip. Hondje van mijn zus kreeg een chip, ze vond hem te druk. Hij begon daarna met uitvallen naar andere honden. Had hij niet eerder gedaan. De chip is inmiddels al langer uitgewerkt. Het voordeel ban een chip. Over dat druk zijn, alle jonge honden zijn lekker druk. Hij was 1. Ze worden van zelf minder druk als ze ouder worden. Hij is nu 5, niet geholpen en het gaat gewoon goed.

@Dirk Het nadeel van een chip is dat het gedrag de eerste twee weken eerst érger kan worden, dus houd dat ook in je achterhoofd

 Liever 2 weken, dan een leven lang.

Het duurt ook even eer de chip werkt.

Het gaat niet om zijn drukke gedrag, want hij is niet druk haha

Het gaat mij erom dat hij echt ziek word van loopse teefjes.
Maar ik zal me eens inlezen over die chip

Bacchus is best jong geholpen. Hij moest ook geopereerd worden aan een liesbreuk en is toen gelijk gecastreerd.

Bacchus is zeker wat rustiger en ook wel dikker geworden, maar dat kan hij wel hebben want hij was een sprietje.

Hij blafte veel naar andere honden op straat (onzeker), maar kon het vaak wel goed met ze vinden. Nu blaft hij nooit meer, zelfs niet als er naar hem geblaft wordt. Hij is naar honden redelijk socialer. Doet een hond lelijk naar hem dan zal hij even terug snauwen en dan weglopen. Hij doet nooit als eerste lelijk.

Hij is wat onzeker en dan vooral naar vreemde mensen toe, maar zal niet bijten, wil zich gewoon niet laten aaien/duikt weg, maar dat is niet erger geworden. Als hij iemand kent is het goed, dan is het een knuffel eersteklas.

Diesel (aussie) geholpen omdat hij helemaal van het pas af was door die gierende hormonen.

Kreeg rust in zijn koppie en was weer bereikbaar voor te trainen.

Gedrag is door middel van het vele trainen veranderd en door de rust in zijn koppie stond hij daar weer voor open.

Het was en is nog steeds de zelfde reu wat bepaald gedrag betreft dat is echt niet anders geworden.

Leuk stukje over castratie of het nu wel of niet werkt.........

http://www.moniquebladder.nl/castratie-reu/

Mijn mening is dat het vaak een combinatie van veel factoren is, ras, lijnen, thuissituatie, baas, training, ervaringen enz. wat een hond maakt wie hij is.

Zie dat ik opeens gast ben.....

Bacchus heeft trouwens geen slechtere vacht gekregen, eerder een betere vacht.

Kruising SBTxASTxPitbull, zeer onzekere hond met angstagressie voor castratie. Na castratie sloeg hij volledig door en greep alles wat onverwachts bewoog en ontwikkelde redirectie agressie. Kort na castratie ingeslapen, viel zijn eigenaren aan.

Kruising Pitbull mix, onzekere hond en zeer hond agressief. Gecastreerd in de hoop dat de scherpe randjes eraf zouden gaan. Werd na castratie totaal onvoorspelbaar. Keerde zich tegen eigenaren, is na maanden proberen te trainen en begeleiding van pro's ingeslapen.

Kruising SBT x Herder, Zeer eenkennige hond, luisterde alleen naar de baas en zat constant de vrouw des huizes op der hielen. Castratie gaf als resultaat dat ie onzekerder werd en greep maanden later de vrouw. Ingezet daarna als waakhond en vergiftigd....

Helaas heb ik nog wel meer van dit soort voorbeelden. Let wel al mijn voorbeelden waren honden die al in behoorlijke mate probleem gedrag vertoonde en als laatste middel castratie werd geprobeerd in de hoop op verbetering. Ik ben niet voor of tegen castratie, maar vind wel dat men hier beter zou moeten stilstaan over de mogelijke gevolgen en niet alleen de roze wolk verhalen moet geloven. In vele gevallen gaat het goed en geeft het een effect die je als wenselijk zou kunnen bestempelen, maar soms helaas niet.  

Mick er wordt gevraagd naar persoonlijk ervaringen,dus geen roze wolk maar persoonlijke ervaringen.

We verhalen niet over vreemde honden maar over onze eigen hond.

Er wordt gevraagd wat de gevolgen waren bij onze eigen honden niet meer en niet minder.

De vraag was niet kennen jullie vreemde honden waarvan castratie voor-of nadelig uitpaktte?

Ik ben het wel met Mick eens!

Wat ik vaak hoor en lees is dat mensen een reu willen castreren om het bijv overal tegen aan willen piesen, het zogenaamde dominante karakter etc etc.

Wat ik me dan afvraag, waarom de keuze voor een reu?

Hiermee wil ik overigens niet zeggen dat ik pertinent tegen castratie ben... Het voorbeeld wat de mannen gaf, prima! Een hond die bol staat van de gierende hormonen en daardoor niet meer kan luisteren... 

Dus ja, ik denk dat het zeker in sommige gevallen een uitkomst kan zijn, maar zeker niet bij 'normaal' reuengedrag! 

Hier ook een reu, intact, en ja hij wil soms ook echt tegen elk grassprietje aan piesen, ook al komt er eigenlijk geen druppel meer uit! Haha

Ga lekker trainen, leidt je hond af en heb plezier! 

Mocht je toch voor castratie willen gaan, probeer eerst een chip en kijk wat de affecten zijn voor je het definitief maakt!