catratie reu ervaringen gevraagd

" Mick er wordt gevraagd naar persoonlijk ervaringen,dus geen roze wolk maar persoonlijke ervaringen.
We verhalen niet over vreemde honden maar over onze eigen hond.
 
Er wordt gevraagd wat de gevolgen waren bij onze eigen honden niet meer en niet minder.
 
De vraag was niet kennen jullie vreemde honden waarvan castratie voor-of nadelig uitpaktte? "

Monique

Monique de eerste was mijn eigen hond, Ziggy, denk dat dat verhaal je nog wel bijstaat..... De 2de is van iemand hier op het forum waar ik zeer dichtbij betrokken was (ook dit verhaal moet jij hebben meegekregen) en de 3de is van een dame die ook jij kent en waar ik ook bij betrokken ben geweest (haar verhaal is pas recentelijk openbaar gekomen). Geen vreemden honden voor mij!

Onze Blue is eigenlijk nog hetzelfde. Superlief en aanhankelijk, nooit agressief...

Weet niet of dat eigenlijk iets met castratie te maken kan hebben, agressie? Denk het eigenlijk niet.

Ik heb ook heel lang getwijfeld om mijn vorige reu te laten castreren. Hij had duidelijk last van zijn hormonen, een gevoelig hondje wat ineens niet meer te bereiken was, en rangorde opzocht bij z'n beste vriendje. Ik twijfelde omdat hij een niet-ingedaalde bal had, en ik wist dat zijn heupen niet goed waren. Tot op heden was zijn bespiering uitmuntend, we fietsten veel en hij zwom vrijwel dagelijks. Ik was bang dat hij pijn zou krijgen als ik hem zou castreren, omdat een castratie invloed kon hebben op die bespiering. Na goed overleg met de dierenarts, die zei dat een stukje rust ook juist een positieve invloed kon hebben op zijn heupen, heb ik hem toch laten castreren. Laparoscopisch. En waar ik bang voor was gebeurde: ik kon niet anders dan hem rustig houden de eerste week vanwege een hittegolf (fietsen ging niet, zwemmen kon niet vanwege de hechtingen). Hij begon al direct te manken. Met het invallen van z'n spieren, moest hij z'n gewrichten meer belasten en dat deed zeer, dus zorgde hij ervoor dat hij ze zo min mogelijk belastte. Uiteindelijk bleek zowel zijn heupen als rug slecht te zijn. 5 maanden na zijn castratie kon ik hem laten inslapen, ik heb keihard m'n best gedaan om zijn spieren weer terug sterk te krijgen, maar na elke therapie, elke belasting - hoe licht ook - zakte hij daarna door z'n poten heen. Maar gek genoeg heb ik ergens geen spijt van die castratie. Hij werd weer zijn vrolijke zachte zelf, zat ondanks de pijn duidelijk lekkerder in zijn vel. Zijn laatste 5 maanden was hij weer echt Reilly. Misschien had hij langer mogen leven als ik hem niet gecastreerd had, misschien ook niet, hij was immers erg ziek. Maar mijn ervaring is dus dat reuen wel degelijk veel last kunnen ervaren van hun eigen hormonen. Je kunt nog zo hard trainen, je hond lezen en bijtijds afleiden, maar soms is het voor het geluk van je hond beter om wel te kiezen voor castratie. Dat is echt niet bij alle reuen zo overigens, mijn huidige reu hoef ik echt niet te castreren, ook al staat hij wel eens verlekkerd te klappertanden bij een stukje gras. Als je een hechte band hebt met je hond, voel je als baas zelf wel heel goed aan wat het beste is. 

Mijn eerste hond moest wegens medische redenen gecastreerd, hij was goed en wel 1 jaar.

Ondanks dat ik nooit voor castratie ben geweest was het achteraf gezien ook voor het karakter van deze hond toch de beste optie.

In de puberteit had hij periodes dat hij zelfs uit de grond van zijn hart bromde naar geuren. (Bijvoorbeeld plasgeur tegen een boom). Hij markeerde om de 5 à 10 meter. Hij kon steevast niet met andere reuen. Maar was wel lief voor ieder mens. En nergens bang voor (knallen... Dingen die voorbij rijden... Maakte hem niks uit). Wij wonen aan een uitlaatroute, dus regelmatig kwamen er loopse teven voorbij gewandeld, in die periodes knalde hij bijna door de ruiten naar buiten. Plus de hele dag neusfluiten. Een puber die dus flink in de knoop zat met zijn hormoontjes. 

Ik merkte eigenlijk pas hoe erg het was nadat hij rust in zijn kop had gevonden na de castratie. Hij neusfluit niet meer. Hij is rustig in huis, wilt niet meer de hele tijd naar buiten. Kan ontspannen snuffelen met wandelingen. Kan zelfs goed spelen met gelijkwaardige (niet dominante) reuen. Het markeren is voor 90% verminderd. En als prettige bijkomstigheid is zijn puspiemel weg. 

Het enige war ik nooit zal weten is of hij ook zo rustig was geworden na verloop van jaren/tijd als hij nooit was gecastreerd. De castratie op zich zag ik in het begin als een berg tegen op. Maar achteraf gezien ben ik eigenlijk opgelucht, vooral voor de hond, hij kent nu rust. 

Edit: na castratie at hij weer goed. Voor castratie kon hij zich uithongeren. Of hij vrat en kotste alles weer onder.

Ik heb ontzettend spijt dat chevy is geholpen.

Was totaal.niet nodig en hij is nu veel onzekerder.

Monza wordt ook niet geholpen tenzij het medisch moet.

Bedankt voor de moeite om een reactie te geven, had meer gehoopt op negatieve verhalen omdat ik eigenlijk daar niet van op de hoogte was, het verhaal van Mick was heftig, maar misschien toch een beetje ras gebonden , geen idee

Team border collie, denk dat de agressie van je hond verkeerd ingeschat heb om hem te laten helpen, de term agressie word door mensen nogal eens verkeerd beoordeeld, het snappen naar andere honden, is geen agressie, het boven op een andere hond duiken en er boven gaan staan en gaan bijten, dat is in mijn optie agressie.

Het opeens aanvallen naar een andere hond en ernstige bijtwonden veroorzaken, heb ik een keer mee gemaakt en na de castratie was de hond rustiger, maar binnen 6 weken werd het nog heftiger, bleek een hersen tumor te zijn.

Maar vind het toch heel positief dat de meeste honden hier op HP er op vooruit zijn gegaan.

 Wat is het dan wel?

Het snappen naar andere honden is onzekerheid, ze laten dan ook nooit hun tanden zien, het is vaak druk baffen en luchthappen naar andere honden.

Mijn advies is dan ook altijd ..ga met stabiele honden samen wandelen, want meestal is de hondentaal nog niet ontwikkeld en door observeren van het gedrag van de honden, nemen ze het gedrag over.

MIJN mening hoor, heb zelf al menig hond(je) van een onzekere , naar een stabiel hondje zien veranderen.

Hier wel een negatieve ervaring.

Lees maar eens mijn eerdere topics.

Heb nog steeds spijt dat ik niet eerst een chemische castratie heb geprobeerd bij onze hond Rik. Hij was al onzeker maar na de castratie is dit flink verergerd.  

Inmiddels zijn we heel langzaam weer aan het opkrabbelen, met hulp van een gedragstherapeut en L-theanine werkt op het moment erg goed bij hem... 

Ik zie het anders, snappen is ook agressie, de rede voor snappen hoeft geen onzekerheid te zijn.

http://www.doggo.nl/artikelen/hondengedrag/stress-signalen-bij-honden.php

Voordat een hond snapt, zal hij eerst andere signalen laten zien. Signalen worden vaak gemist.

Snappen staat vrij hoog op de agressie ladder.

http://www.doggo.nl/artikelen/hondengedrag/agressie-bij-honden.php

Hier ook goed uitgelegd, agressie is communiceren.

Dirk heeft hier op de dijk wel eens een aanvaring gehad, met in jou woorden, een snappende hond.
Dat beest was echt aggresief en erg zeker van zijn zaak om Dirk op zijn rug te krijgen.
Dirk had dan wel geen bijtwonden, maar de lichaamstaal van die hond straalde alles uit, behalve onzekerheid.
Ik ben het dus niet met je eens

 Waar in hemelsnaam zie jij in mijn stukje iets staan over agressie? 

Of over honden aanvallen?

Ik zei: ik heb spijt want chevy is er een stuk onzekerder van geworden. Ook was het niet nodig.

Waar haal jij aggessie vandaan?

Daarom reageer ik hier dus bijna niet meer hey.  Altijd dat verdraaien en niet kunnen lezen. Bah

 Waar in hemelsnaam zie jij in mijn stukje iets staan over agressie? 

Of over honden aanvallen?

Ik zei: ik heb spijt want chevy is er een stuk onzekerder van geworden. Ook was het niet nodig.

Waar haal jij aggessie vandaan?

Daarom reageer ik hier dus bijna niet meer hey.  Altijd dat verdraaien en niet kunnen lezen. Bah

Ik denk idd dat het enigszins ras gebonden is, althans dat het wel een belangrijke factor is. Angst en onzekerheid hoort niet in deze rassen en als dat er wel in zit is er al een serieuze fout. Wellicht hadden deze honden al een te laag of te hoog testosteron gehalte waaruit juist dit soort gedrag voort kwam.

Hmmm, is testosteron te meten? Dat zou wel eens heel erg interessant kunnen zijn.....

ik heb twee reuen en ze zijn allebei gecastreerd. Mijn maltezer reed vaak op andere honden, reuen en teven, de teven snauwden hem wel af maar hij bleef maar doorgaan tot ergernis van het baasje. Ook kreeg ik hem moeilijk mee waardoor hij aangelijnd moest worden. Na de castratie is het allemaal over, geen rijden meer en hij kan fijn los lopen. Mijn shih-tzu heb ik vanwege dezelfde reden gecastreerd maar hij wilde vnl. op teefjes gaan rijden. Na de castratie was dit ook over, ook hij kan lekker los lopen en ipv rijden doet hij nu graag apporteer- en zoekspelletjes. Nadeel is dat ze sneller aankomen, vooral mijn shih-tzu, maar dat is ook echt een lekkerbekje

Mike is gecastreerd rond 2,5 jaar om medische reden (rare bulten in de ballen). 

Hij is na castratie rustiger geworden. Maar weet je, hij is ook ouder geworden.

Ik denk dat veel van de "hij werd rustiger en handelbaarder" verhalen meer te maken hebben met volwassen worden dan met castratie. Als de hond niet was gecastreerd dan had die verandering dus ook plaats gevonden. 

 Ik denk ,is ook maar nat vingerwerk dat onze honden die extreme gedragsproblemen vertonen misschien het meest gebaat zijn met castratie als de eerste problemen optreden,ik heb Vigo toen hij nog geen jaar was laten castreren zijn gedrag was nog niet ingesleten.

Hoe jonger hoe beter denk ik in extreme gevallen.

Voor alle duidelijkheid mijn vorige reuen heb ik niet laten castreren,mijn voorkeur ging altijd naar een compacte reu omdat ik die toch mooier vind.

 Hier ben ik het ook niet mee eens. Vanaf de geboorte is een hond bezig met hondentaal, communiceren. 

Ze begrijpen elkaar best. Alleen heb je honden die over de grens van anderen gaan, die zich er niet veel van aantrekken als een hond aangeeft afstand te willen. Dan zal je als baas aan de slag moeten.

Ze lezen elkaar prima, honden taal begrijpen ze.

Mijn hond is echt een super lezer, maar hij heeft ook altijd in een roedel geleefd, was het niet bij de jager, dan was het op straat en dan nog 3 jaar asiel in een kennel met meerdere honden.

Toch kom ik heel veel honden tegen die er echt niks van snappen, de baasjes willen dan heel graag dat hun hond afgesnauwd word, maar meestal zie ik dat ze te ver gaan en dat ze wel eens een flink pak op hun donder kunnen krijgen van een hond die het niet pikt.

Ik als niet baasje grijp dan in, soms worden die baasjes zelfs boos.

Ik zou niet weten hoe die baasjes de hondentaal aan zo'n hond moeten leren, ik zou het ook niet overlaten aan andere honden.

Ik noem het altijd maar een beetje domme hondjes, geen idee wat er mis is met hun.

"  Hier ben ik het ook niet mee eens. Vanaf de geboorte is een hond bezig met hondentaal, communiceren. 
Ze begrijpen elkaar best. Alleen heb je honden die over de grens van anderen gaan, die zich er niet veel van aantrekken als een hond aangeeft afstand te willen. Dan zal je als baas aan de slag moeten.
Ze lezen elkaar prima, honden taal begrijpen ze. "

Suzanne en Luca

 Hier ben ik het mee eens

"  Waar in hemelsnaam zie jij in mijn stukje iets staan over agressie? 
Of over honden aanvallen?
 
Ik zei: ik heb spijt want chevy is er een stuk onzekerder van geworden. Ook was het niet nodig.
Waar haal jij aggessie vandaan?
Daarom reageer ik hier dus bijna niet meer hey.  Altijd dat verdraaien en niet kunnen lezen. Bah "

team border lolly

 Sorry hoor.. maar misschien had je de reden beter kunnen om schrijven, dan was dat wat duidelijker geweest.

Ik vroeg ook om ervaringen, dus ook waarom..

 Ik noem het nooit domme hondjes, maar domme baasjes haha

Denk dat 70% van alle domme hondjes, het te danken hebben aan hun super domme baasjes.

Bij onze hond heeft het zeer goed geholpen, toen hij ongeveer 1,5 jaar oud was begon hij erg vervelend te worden naar andere reuen. Na zijn castratie is hij echt rustiger geworden, en kan hij eigenlijk met iedere hond, hij laat soms zelfs over zich heen lopen door andere honden. 

 90% van baasjes wat ik tegen kom vind ik domme baasjes, maar sommige honden die snappen er echt niks van, misschien te vroeg uit het nest, broodfok, het zal me allemaal niet verbazen.

 Het te ver gaan, grens overschrijdend gedrag,  heeft niets met hondentaal te maken. Je vergeet dat honden behalve taal, ook elkaars gemoeds toestand kunnen ruiken. Reken maar dat ze weten wat een ander hun verteld.

Dit zijn honden die hun grenzen niet goed kennen. Geen domme honden, of bazen. dit is een baas die niet goed weet hoe je een hond zijn grenzen moet aanleren, opvoeden.

Toch , de meeste honden hebben op 1 of andere manier heel erg respect voor Faro, hij is rustig, ze likken allemaal zijn mondhoeken, janken al van te voren als ze hem ruiken, zijn dolblij en wild, maar sommige honden gaan te ver, ondanks een blaf of grom van Faro, ik zie geen verschil in de opvoeding trouwens, iedereen denkt hier, laat ze het maar uitzoeken.

In dat soort gevallen kom ik tussenbeide, ik bescherm op die manier faro, die het echt zat is, en help de andere hond rustig te doen.

Zelfde opvoeding, toch anders... ik kan daar over nadenken, ik wil dat begrijpen, ik zie het verschil niet bij de bazen, een beetje stom roepen, zachtjes doen ze allemaal, de meeste honden hebben geen idee, wat dat betekend.

Ik zie echt wel honden dat ik denk, nou die heeft niet vooraan gestaan bij slim zijn uit delen, dat zijn vaak de blije honden die iedereen en alles leuk vinden.

" Ik zie het anders, snappen is ook agressie, de rede voor snappen hoeft geen onzekerheid te zijn.
http://www.doggo.nl/artikelen/hondengedrag/stress-signalen-bij-honden.php
Voordat een hond snapt, zal hij eerst andere signalen laten zien. Signalen worden vaak gemist.
Snappen staat vrij hoog op de agressie ladder. "

Suzanne en Luca

 Ja.. weet het niet goed....worden wel duidelijker signalen gegeven, als honden naar mijn hond snappen ( filmpje 2, is haast mijn hond, alleen reageert zij nooit zo) gooit ze haar kont achterwerk naar de hond en dan reageert de andere hond eigenlijk niet meer en loopt weg.

Ja.. die taal.. wij als mensen DENKEN het te kunnen vertalen..helaas