!Help! Verhuisd en ik kom niet verder met Het trainen van mij hond.

Beste forumleden,

Actiever dan alleen de mails af en toe lezen van deze website kom ik niet.
Ik heb nog nooit wat gepost, ja alleen wat foto's van onze hond er op gezet.

Afgelopen september zijn mijn man en ik getrouwd. Ik kom uit een klein plekje in Drenthe. Ik heb hier altijd heel vrij gewoond bij mijn ouders. Ik heb onze hond (tervuerense herder) meegenomen om verschillende redenen, hij kon zijn energie niet kwijt als ik er niet was, want er werd niks met hem gedaan. Ja hij mocht in de tuin. Hij is het meeste gericht op mij, ik heb inmiddels veel met hem bereikt... Maar nu krijg ik iets niet voor elkaar en soms geef ik de moed op, en dat werkt uiteraard niet bevordelijk.

We wonen nu in Amersfoort op een appartementje, aan beweging etc. zal het niet liggen ik wandelen +/- anderhalf tot twee uur met hem plus drie keer per week fietsen of iets anders fysieke en dan nog de hersenspelletjes.

Maar toch...

Hij kan niet alleen thuis blijven, we hebben de ruimte gehalveerd en hij ligt nu in onze hal (om zijn ruimte te verkleinen). De radio is aan. We geven hem soms eten in een kong of andere manier waardoor hij wat te doen heeft.

We zitten op drie kwartier /uur maar het gaat lang niet altijd goed. Hij joelt en blaft. Wel sporadisch, soms ook vrijwel niet en soms echt vrij veel.

We nemen het elke keer op.

ik ben vijf dagen in de week alleen met hem, mijn man werkt nl.
Ik werk nog niet, ik heb alle tijd om te trainen, echter zakt mij de moed in de schoenen. Namelijk omdat ik gevangen zit.

Ik heb er een hondengedragsdeskundige bij gehad. Anniek Winters, die zegt dat we het keurig doen en veel mensen er wat van kunne leven. ( maar dat er vaar ik met het alleen thuis zijn absoluut niet zo)

Contact met de fokkers die actief bezig zijn met hun eigen honden etc. Veel tips geven en moed, hihi.

Hoe moet ik dit aanpakken?
Hij kan in huis heel zelfstandig zijn, momenteel ligt hij in dezelfde gang met de deur dicht en hij ligt helemaal lang uit te slapen, geeft geen kick, hij speelt uit zichzelf, loopt niet de hele dag achter mij aan.

Hoe pak ik dit aan? Iemand anders dezelfde ervaring? Iemand anders nog tips om te proberen?

Het is natuurlijk voor mij heel lastig om mezelf altijd maar te motiveren uit huis te moeten gaan, of om met dit weer een drie kwartier buiten wat te gaan doen. Ik heb geen auto en dus afhankelijk van de fiets, en dus ook een beetje van het weer. Ik ben niet vies van regen, maar de regen van afgelopen dagen.

Help?

Onze hond heet Nimrod, hij wordt vrijdag 5 en hij is 3 weken geleden gecastreerd, omdat zij hormonen hem hier in de weg zaten met al die honden hier. Dat was hij absoluut niet gewend.
Het is eens tabiele, vriendelijke reu, die niet veel heeft met vreemde mensen, maar als je ik. Zijn roedel bent dan is het goed! Hij is erg waaks, dat gaat al beter, maar dit mocht ook bij zij vorige woning waarbij we in de middel ook nowhere woonden.

Soms zit ik echt met de handen In mijn haren.

Vriendelijke groetjes,
Aniek en een poot van Nimrod

Proficiat met je huwelijk! 

Wat je hond betreft, je doet het goed hoor! Maar misschien wil je té snel té veel?

Je hond heeft een hele grote verandering in z'n leven doorgemaakt, die hij zelf niet gewenst heeft. De ene hond heeft hier weinig problemen mee, maar de andere kan helemaal uit z'n lood geslagen zijn.

Geduld dus, geef de hond tijd aan de nieuwe situatie te wennen.

Bovendien is hij in deze verwarrende periode ook nog eens gecastreerd. Weerom: bij de ene hond is daar nauwelijks wat van te merken, maar bij de andere hond heeft dit zowel lichamelijk als geestelijk een grote impact. 

Uit je tekst blijkt dat de hond geen probleem heeft met de nieuwe thuis zolang jij ook thuis bent. Dat is alvast een goed teken. Het gaat er dus om dat hij niet graag alleen wordt gelaten.

Ga dus weer vanaf 0 aan de slag, het heeft geen zin verder op te bouwen vanaf drie kwartier als hij tijdens die drie kwartier ook al huilt en blaft. Dus even weer helemaal opnieuw: minuutje buiten, terug binnen. Met jas aan, zonder jas aan. Koppel het hele gebeuren los van vaste rituelen (dus niet steeds: schoenen aan, jas aan, sleutel en handtas pakken).

Voor elke training, ga je eerst een goeie wandeling maken, waarbij je hond de vrijheid krijgt om te snuffelen, zelf z'n weg te kiezen, een wandeling waarbij je samen actief bezig bent. Daar krijgen ze een lekker voldaan gevoel van.

Als ie dan thuis rustig ligt, begin je de training. Dus pas oefenen op het alleen blijven als de hond voldaan en rustig is (nooit als ie alert of onrustig is). Zo ontstaat er makkelijker de link: alleen zijn en zich toch lekker in z'n vel voelen.

Bouw rustig op, vraag niet te veel ineens. Je hebt de luxe dat je niet buitenshuis werkt, dus je kan het echt goed en geduldig aanpakken.

Je komt er heus wel! 

PS: het is idd een echt strontweer, maar laat dat je niet tegenhouden om samen lekker op pad te gaan! Goeie regenjas, regenbroek en waterdichte schoenen en hup! Daar ga je! 

Gun jezelf tijd, en de hond ook :) 
Ik ga mee met Alaska's finest reactie hier boven. 

Leer het alleen zijn in je appartement helemaal opnieuw aan... net alsof je een kersvers nieuw pupje hebt. 

Ik sluit me helemaal aan bij de reacties hierboven.

Wij hebben het met onze herplaatser ook echt per minuut opgebouwd. 

Dus eerst alleen buiten de poort gaan staan, dit echt per minuut uitgebouwd tot een kwartier. 

Daarna per 5 minuten uitgebouwd tot een uur en zo verder. 

Als ik via de camera of geluidsopmame merkte dat ze onrustig was (dus niet eens blaffen ofzo) deed ik weer een stap terug. 

Wij gaven haar wel een kong met bijvoorbeeld gesmolten kaas als we weg gingen. Hier is ze echt gek op een hield haar even bezig. 

Ik had alleen wel de mazzel dat ik in de auto kon gaan zitten .

Nu ligt ze heerlijk lang uit te slapen op de bank als we weg zijn. 

Succes

Maar waar halen jullie dan de tijd en moed vandaan? Dit houdt niet in dat ik niet zo ver wil gaan, ik wil alles doen, maar een pup is vanzelfsprekender. Ik vind het zo lastig namelijk. En de ene dag gaat het beter dan de andere dag. Wat zou een schema kunnen zijn? 

Ik ben echt bereid om alles te doen, maar het kost me soms zelf de kop omdat ik hier zelf ook net woon en dus letterlijk vast zit in mijn huis, vijf dagen lang, want ik ken hier ook nog geen mensen. Dat is lastig.

En dat klinkt allemaal heel zwaar, ik ben blij dat we hem hebben, maar goed, om even de zwaarste momenten te bespreken.

Ik denk dat ik wat stappen terug moet zetten.

Twintig minuten was haalbaar, driekwartier is te lang, ik zal het nog specifieker gaan opbouwen.

Dank jullie wel voor jullie reacties.

Ik heb het ook nog via een andere weg gevraagd en daar krijg ik reacties over een blafband, wat vinden jullie hier van? Heeft iemand ervaringen?

Ik vind het zelf een beetje symptoom bestrijding, hij heeft namelijk het vertrouwen verloren in het feit dat we terug komen.

Liefs en fijne avond! 

Ik begrijp niet precies wat je zo lastig vindt: het trainen zelf, of het feit dat je niet lang weg kan blijven?

Als je het laatste bedoelt: dat je graag es meerdere uren van huis weg wil, maar dat nu niet kan: schakel hulp in. Honden-oppas aan huis, familie of vrienden die eens op bezoek komen en kunnen doggy-sitten, enz. En terwijl neem je es lekker tijd voor jezelf en doe je de dingen die je -zonder hond- leuk vindt: shoppen, bioscoop, cursus volgen, e.d. Dat geeft je vast een boost om weer met frisse moed aan de slag te gaan, en een vrolijke baas = een vrolijke hond 

Laat aub die blafband achterwege! Dat maakt de zaak alleen maar erger! Je neemt er namelijk niet de oorzaak mee weg, integendeel, je maakt die nog groter! Dus nee: absoluut nooit je hond straffen omdat ie zijn emoties toont! 

Maar creëer voor jezelf een balans, zoek een evenwicht in je leven met-en-zonder hond waarbij jij je goed voelt en er tegelijk voor zorgt dat je hond niets tekort komt.

En schema's zijn nergens voor nodig, je kan dit niet in een keurslijf gaan stoppen: train op de verlatingsangst wanneer je je zelf goed in je vel voelt en je hond rustig is. Op sommige dagen is dit misschien 4 keer en op andere dagen helemaal niet.

Dus laat de druk wat los, ga er niet krampachtig mee om, en geef jezelf wat krediet! 

Indie is ruim 1 en kan niet/nauwelijks alleen zijn.Ik heb hem vanaf 8 weken.

Ik heb goddank oppas want we werken wel buiten de deur. Ik merk dat ik het nu losgelaten heb (ik bedoel geen schema's en tijdsdruk), we proberen steeds even en soms lukt het en soms is het drama. In eens lukte het wel 2 uur, maar dat was tijdelijk....geen idee waarom. Ik heb ook alles volgens boekje gedaan en heb ook  van alles erbij gehaald en gedragsdeskundigen gesproken. Anniek Winters benaderd maar dat kan ik niet betalen (consult aan huis van 2,5 uur vor bijna 300 euro kan echt niet) ook Bachbloesem therapie wat ik inzet. Blafband nooit doen hoor, dan maak je het volgens mij nog erger (maar ik snap de neiging want op een gegeven moment raak je wanhopig)

Ik heb straks 2 weken kerstvakantie (werk in onderwijs) en heb besloten die 2 weken te weer te benutten met elke dag per minuut weer te oefenen. Ik voel me soms ook behoorlijk opgesloten hierdoor want met mijn gezin even winkelen een uurtje ofzo? al een jaar niet gedaan. Altijd oppas nodig en regelen of om de beurt de deur uit. Het went maar het is niet fijn.

doorzetten en geduld en kleine stapjes denk ik. succes maar ik snap je heel goed!

Wij hadden idd oppas in de tijd dat we aan het trainen waren. 

Dit om ervoor te zorgen dat ze nooit langer alleen was dan ze aan kon. 

En zo was de druk voor ons ook veel minder. 

Verder was het veel plannen en elkaar dus afwisselen.

Maar het is uiteindelijk maar tijdelijk, dus de moeite zeker waard.

Een blafband is idd zeker geen oplossing, want hij zal daarmee niet leren dat het ok is als je weg bent. 

Hoe snel heb je nu opgebouwd naar die 3 kwartier als ik vragen mag? Dus in welke stappen? 

Alvast gefeliciteerd!

Geen blafband aub. Om enig idee te hebben van wat je jouw hond zou aandoen, zelf eens eentje aan doen en op zetten. Dan begrijp je alvast waarom iedereen hier meteen vraagt of voorstelt dit zeker niet te gebruiken.

Ik vermoed dat het voor jullie beide een hele aanpassing is.

Jij bent nu de enige houvast voor jouw hond. Zijn veilige thuishaven, want de rest is nieuw en onbekend. Niets dat voorspelbaar is. Net iets waar een hond zo graag zo veel mogelijk van heeft.

Als je niet meteen aan het werk moet. Doe het dan rustig aan.

Geen druk gedoe. 

Het is inderdaad stapje per stapje opbouwen. Maar zorg dat als je weg gaat het heel leuk is. Zorg voor bezigheid.

Een paar kartonnen dozen die je op een 25 cm hoogte maakt. Vul die voor 2/3 met lege rolletjes van toiletpapier, keukenpapier. En leg daar wat natuurlijke snacks in (gedroogd vlees). Een paar kartonnen eierdoosjes waar je wat lekkers in doet. Wat speeltjes. Een bal waar je snoepjes kan in doen. Zo'n wiebel ding van kong waar je snoepjes in doet. Zet die op strategische plaatsen. Uiteraard zet je in het begin niet alles in. Hoe langer je weg blijft hoe meer bezigheid dat je de hond te doen geeft. Haal gedroogde kophuid in huis (grote stukken), bullepezen en laat de hond er zich aan tegoed doen.

Als je terug binnen komt is het knuffeltijd. Ga op de grond zitten en geef hem aandacht. En steek dan alle spullen weg.

Alaska's finest, dankjewel voor je reactie. Je hebt mijn gevoel omschreven als mensen mij vroegen waarom ik 'tegen' de blafband ben.

Hij wil vertrouwen en weten dat wij terugkomen en als hij dan onrustig wordt joelt en blaft hij omdat te uiten.

Een blafband zou bij mij ook de laatste reactie zijn.

Het maakt me soms inderdaad ongelukkig, als ik het zo mag verwoorden. Ik zal een balans gaan zoeken dat ik het leuk maak, voor mij en voor de hond. De familie woont nog in Drenthe, dus dat is wat lastiger om even snel op in te spelen. Maar ik ga kijken wat ik eruit kan halen.

Eliane de aanpassing is inderdaad heel groot. Niet alleen de hond komt vanuit de vrijheid in een stad, maar ik ook. De luxe van de voordeur uitstappen in de natuur zitten is er niet meer.

Je oefeningen zijn fijn. Ik ga er eens even mee aan de slag.

Ik ben denk ik te geforceerd bezig, maar iets loslaten, vind ik in dit geval lastig, juist omdat ik wil dat hij weet dat hij kan vertrouwen op ons, de nieuwe situatie etc.

Dankjulliewel voor jullie reacties

Je hond heeft enorm veel meegemaakt. Eerst een verhuizing daarna castratie... Die is de weg kwijt denk ik. Ik ben iets eerder verhuisd dit jaar met onze obi. Ook herder.. Bijna zelfde situatie (ook met de ouders etc). Maar ik ben van Een dorp naar een rustiger dorp verhuisd. Obi moest/ moet heel erg wennen aan het huis, de omgeving. Hij heeft het zwaar gehad en moet nog steeds wat wennen maar het gaat alweer beter met hem. Obi heeft alleen altijd goed alleen kunnen blijven. Maar we hebben hem niet BAM in 1 keer meegenomen. Maar dat was ook te doen met de afstand. Hij is telkens meegenomen voor een x aantal uur. Daarna wat langer een keer een dagje etc. In het begin wou hij binnen markeren b.v. hij heeft de eerste week in z'n bench geslapen s'nachts maar daarin begon ie te blaffen. Omdat hij in een ruimte zat waar wij niet veel kwamen. Dus in de woonkamer gelaten, dat ging meteen goed. Wij hebben ook veel gelet op de aanschaf van het huis op de vloeren.. Honden kunnen ook gaan stress en van laminaat en het wegglijden. Sommige honden worden er knettergek van. Zulke kleine dingen kunnen het verblijf voor je hond negatief beïnvloeden. Het is hier een aardig vergelijkbare situatie met hoe het was. Dus dat zal in ons voordeel werken. Er is hier ook een tuin. Ook een tegelvloer. Ik herken veel in je verhaal.. Ik heb het er ook moeilijk mee gehad en nog steeds wel. Obi's ritme was compleet weg... Dat terugbrengen en duidelijkheid maakt hem rustiger, maar gewenning kost tijd. Hij weet nu weer beter hoe en wat. Ik denk dat het verhuizen naar een appartement moeilijker is als een hond het niet kent. Overal buren, geluiden je hond weet niet hoe en wat en voelt zich niet veilig. Misschien moet je een bench kopen, een hol maken en de bench open laten. Stel oude dekbedden erover. Kijken of je hond daar zich op z'n gemak in voelt. Je eigen geur er goed in verspreiden... Proberen rust te creëren. Misschien radio aan laten om de geluiden van de buren wat te maskeren. Wat lekkers geven voor het gaan?

 Het komt wel goed. 

Zeker als je er in slaagt om de spanning los te laten.

Het is gewoon goed als het voor jullie allebei leuk is.

Veel plezier met de oefeningen 

Even een totaal andere benadering, en misschien helemaal niet de juiste in jouw situatie, maar heb je er al eens over nagedacht dat een hond ook gewoon kan protesteren tegen het feit dat iemand uit zijn roedel weg gaat en hij niet mee mag? Ik weet dat veel mensen nu direct gaan roepen dat een hond dit niet doet, maar waarom eigenlijk niet? Een hond kan toch net zo gefrustreerd raken omdat hij graag met een roedellid mee wil, maar dat niet mag. En hoe moet zo'n dier anders zijn frustratie/kwaadheid uitten, dan door te blaffen? Er zijn ook honden die dat doen door er nog bij de poepen en plassen ook (dan vind je dus zo'n grote drol midden in je woonkamer, op het 'wandelpad' naar de bank oid). 

Zoals gezegd, het is een compleet andere benadering van het gedrag, maar wie zegt dat je hond niet gewoon ontevreden is met het feit dat jij hem alleen thuis laat? Jullie zijn veel samen, jij werkt niet, dus jij bent erg veel bij hem. Je onderneemt veel met hem, je hebt een goede band met hem, en dan ineens laat je hem alleen thuis... 

Een tijdje geleden fietste ik regelmatig met mijn hond (deden we anders niet zo vaak), Dobber vond dat geweldig. Als ik nu mijn fiets pak en weg rij, zonder haar mee te nemen, dan is ze helemaal hyper en loopt piepend en blaffend voor de stroomdraad die om ons erf zit. Ze is dan los, dus het blaffen ebt weer weg. Maar heb ik haar vast gezet op haar plekje in de garage, dan is het helemaal kassa. Dan blaft ze net zo lang tot ik terug ben, en dat houd ze ten minste 40 minuten vol (zo lang was ik toen op de fiets weg, en omdat ik in de buurt moest folderen, kon ik haar ook de hele tijd horen bléren). 

Blaffen uit frustratie/kwaadheid/ontevredenheid is helemaal niet zo gek als dat veel mensen denken. Waarom zou een hond niet op die manier zijn gevoel kunnen uiten? Niet elke hond die blaft heeft verlatingsangst, waarmee ik verlatingsangst niet uitsluit. Alleen vraag ik me af of die diagnose wel altijd terecht gesteld word, maar dat is een ander verhaal. 

In elk geval, probeer eens het gedrag van je hond te analyseren en te zien of het blaffen ook kan zijn uit frustratie/kwaadheid. En houd in gedachten dat je een herder hebt, een baasgericht ras... Dit kan twee kanten uit vallen: of de hond is onzeker nu de baas weg is, of de hond wil juist niet dat de baas weg gaat en blaft daarom. 

Heb je het al eens met video opgenomen? Vaak kun je aan de houding van de hond ook zien wat de motivatie is om zo te keer te gaan... 

Sorry als ik het verkeerd heb maar ik lees tussen de regels door iemand die eigenlijk heel veel heimwee heeft naar haar oude stekkie.

Iemand die niet meer lekker in zijn vel zit en d'r draai totaal niet kan vinden.

Aannames doe ik nu, door je niet lekker in je vel zit projecteer je wellicht ook teveel op je hond en steun je ook heel erg op hem.

De balans is gewoon een beetje kwijt tussen jullie.

Misschien een gek idee, maar je hebt toch geen werk......ga eens lekker voor een week of 2 terug naar Drenthe en kom even lekker tot rust.

Zet alles een goed op een rijtje en begin dan weer met frisse zin aan het avontuur.

Helaas vind ik Anniek Winters 1 van de minste "gedragstherapeuten" van Nederland.

Zoek een goede gedragstherapeut die jullie goed op weg kan helpen en je kan ondersteunen.

http://www.honden-gedragstherapie.nl/

Ben je lid van FB? Word dan lid van de woonplaats groep en doe daar een oproep aan mensen die wat met je willen ondernemen.

Je weet nooit wat voor mooie vriendschappen erop bloeien.

Succes het komt allemaal wel weer in orde het is enkel een grote omschakeling en dat heeft tijd nodig.

 Natuurlijk is dat helemaal niet zo gek. Uiteraard kan een hond blaffen uit protest, net zoals ie kan gaan slopen uit frustratie.

Maar de aanpak is in wezen hetzelfde: de hond leren dat alleen achterblijven okee is, dat ie zich daar comfortabel bij voelt (en dus niet angstig/gefrustreerd/boos/verlaten/opgewonden of wat ook hoeft te zijn)

"  Natuurlijk is dat helemaal niet zo gek. Uiteraard kan een hond blaffen uit protest, net zoals ie kan gaan slopen uit frustratie.
Maar de aanpak is in wezen hetzelfde: de hond leren dat alleen achterblijven okee is, dat ie zich daar comfortabel bij voelt (en dus niet angstig/gefrustreerd/boos/verlaten/opgewonden of wat ook hoeft te zijn) "

Alaska's Finest!

 Tsja, ik geloof daar niet zo in. Het gaat in zo'n geval (dus kwaadheid, niet verlatingsangst) er niet om dat de hond moet leren dat het oke is dat de baas weg gaat en dat hij zich daar niet oncomfortabel bij hoeft te voelen. Het gaat er om dat de hond toch moet leren zich te schikken dat de baas ook wel eens zonder hem weg gaat. En dat maakt dat de aanpak ook anders is dan met verlatingsangst.

Als ik thuis kom en Dobber heeft net 40 minuten geblaft, dan krijgt ze een 'doe eens even normaal' van me, en blijft ze nog even zitten tot ze rustig is. Ontevredenheid uiten is helemaal niet erg, maar als het buiten de perken gaat is dat hetzelfde als een kind dat je maar altijd uit kwaadheid laat schreeuwen. Dan zeg je na een tijdje "en nu houd je er mee op, je gaat niet mee en daarmee uit". Duidelijkheid bieden. Honden en kinderen zijn niet helemaal vergelijkbaar, maar in dit opzicht kies ik er voor om duidelijk te zijn naar mijn hond dat ik dat gedrag niet oke vind. Ze hoeft niet te leren dat ze zich niet oncomfortabel hoeft te voelen als ik weg ga, want dat is ten diepste niet de reden waarom ze blaft. Ze blaft omdat uit frustratie en ontevredenheid. En dat is prima, maar ik wil wel dat ze zich realiseert dat ik er na een tijdje genoeg van heb dat ze zo doet. En dat helpt, Dobber weet waar ze aan toe is en kan zich nu normaal gedragen als ik zonder haar weg ga. Mijn ervaring is dan in zo'n situatie een verbale correctie een stuk meer duidelijkheid geeft aan de hond dan het maar willen opbouwen van alleen zijn. Een stuk meer rust voor de baas ook ;). 

 Dat zie ik idd heel anders. Ik ben er meer voor om m'n hond te leren omgaan met z'n frustratie, zodat ie zich helemaal niet zo hoeft te voelen.

Eerst 40 minuten laten blaffen om 'm dan te zeggen dat ik het niet okee vind, is niet mijn aanpak. Ik zorg er liever voor dat ie niet eerst 40 minuten blaft.

Dat vind ik ook duidelijkheid en zeer rustgevend voor mezelf, haha! 

De mannen: Dat heimwee dat klopt ergens wel.
De hond voelt dit aan en dat realiseer ik mij ook.

Ik ben benieuwd waarom je Anniek Winters 1 van de mindere therapeuten vindt? En niet om haar te verdedigen maar ik ben erg benieuwd waarom je dit vindt en wat dan bijv. juist fijn is aan een therapeut?

Dobber: dat denk ik , alleen ik weet niet of ik met die aanpak wat bereik, als het klaar is het klaar en dat weet hij dan ook erg goed.

Mijn moeders vriend (in ons vorige huis) is nu zeker 1,5 jaar werkloos wat resulteert in een hond die niet alleen thuis is. Nu is hij hier en moet hij soms alleen zijn.

Hij is wel zelfstandig, we trainen dat ook voortdurend met hem. We leggen hem regelmatig in de gang, als ik eten kook gooi ik de deur dicht van de woonkamer en dan gaat hij maar niet mee.

Als ik lees dat je beschikt over een erf, dan zul je wellicht ook wat meer vrijheid hebben.

In onze vorige huisje (kleine huisje tussen de boerderijen in) blafte en joelde hij wellicht ook wel als we weg waren, maar geen kip die zich er aan stoorde. In Amersfoort gaat dat nou eenmaal niet.
Er moet een oplossing komen, want de buren horen alles en andersom ook. Hem zolang laten blaffen elke keer is voor ons niet handig.

Ik ben niet iemand die meteen weer klaar staat als hij piept of blaft of wat... Hij wacht maar, hij krijgt niet zijn zin en dus ook niet zijn zin dat ik bij hem blijf. Ik heb ook nog een eigen leven. En dat bedoel ik goed ten opzichte vd hond.

Ik voel mij vandaag al een stuk optimistischer dankzij jullie berichten.
Ik pak het opnieuw aan en ga er mee aan de slag. Ik train er mee net zolang totdat ik een manier heb gevonden die bij ons past. Ook al is dat soms lastig, dat komt uiteraard ook dat ik zelf nog koet wennen.

En dat twee weken tot rust komen is helemaal niet zo'n gek idee.

En wb de bench, daar hoor ik meer over. Dus misschien dat maar proberen.

Ik heb idd filmpjes gemaakt. De ene keer gaat t super, de andere keer is het mis vanaf het begin.

Ik wil hem ook graag begeleiden, als een kind kwaad is begeleid je het ook.

Wat maakt Nimrod (onze hond) gefrustreerd aks dit het is? Hoe kan ik daarbij helpen dat het alleen thuis zijn net zo leuk is voor hem als mee gaan.

Los van het feit dat hij best mee mag van mij, vind ik dat er grenzen moeten zijn en dat hij moet leren ook alleen te zijn. En er zij ook gewoon momenten dat hij niet mee kan omdat het niet mag kof omdat ik ook gewoon alleen iets wil doen of samen met mij. Man.

We zijn immers net getrouwd dus samen dingen ondernemen is ook wel leuk.

We hadden dit niet verwacht in ieder geval, want het kostte veel moeite om hem mee te krijgen vanuit huis

We hadden ons op veel voorbereid, maar niet op dit.

Mevrouw Winters handelt ala Cesar Milan en dat is naar mijn mening 1000 stappen terug in het trainen van honden.

Vaak werkt zij met pijnprikkels en schokbanden en dat is niet de manier.

Een goed gedragstherapeut die pakt niet het probleem aan maar kijkt wat de oorzaak van het probleem is en gaat met de oorzaak aan het werk.

Werkt zonder pijnprikkels enz.

Daarom zou ik liever werken met therapeuten die zeker aangesloten zijn bij deze vereniging omdat die (bijna) allemaal werken volgens de laatste trainingsmethodes.

Misschien kan dit je hond ook nog helpen

http://www.adaptil.com/nl/Stressfactoren/Uw-hond-helpen-om-alleen-thuis-te-kunnen-blijven