Hond valt andere honden aan 
Je hebt dus de nep oplossing dat je hond iets niet doet zolang jij aanwezig bent. Ik denk dat je beter er samen met hem aan werkt en probeert het gedrag om te leiden naar meer gewenst gedrag dat hij ook volhoudt als jij er niet bij bent. "
Enerzijds ben ik het met je eens, dat onderdrukken van de reactie van je hond, niet het probleem oplost. Toch zijn er situaties dat je het wel eens zo moet aanpakken. Ik laat mijn honden eigenlijk nooit tegelijk uit, althans als ik alleen loop, doe ik dit wel een keer, moet ik toch echt de reu op zijn tijd en ook op tijd de kop indrukken, doe ik dit niet, dan hangt hij van frustratie in mijn teef.
Overigens negeert hij tegenwoordig 95% van de andere honden, en dat heb ik voor elkaar gekregen om juist de confrontatie met andere honden aan te gaan en ze niet te gaan ontwijken of in bogen om andere honden heen te gaan lopen. Maar bij een enkeling uit een ver verleden, daar wil hij nog wel eens op reageren en dan schreeuw, schop of sla ik niet, maar roep hem wel tot de orde. En ik heb nou niet de indruk dat het dan tot een zacht gebrom blijft omdat hij angst voor mij heeft.
Ontwijken heeft bij mij ook geen effect gehad.
Daar werd het gedrag althans niet minder van.
Weet je zeker dat het gedrag voorkomt uit onzekerheid?
Ik dacht dat dat bij mij Aus namelijk ook was.
Maar het kwam niet voort uit onzekerheid, maar puur uit de situatie willen controleren. Zelf 100% invloed willen hebben op de situatie.
Nu ik hem heb laten merken (niet kwaadschiks hoor), dat IK de situatie bepaal is het gedrag bij hem eigenlijk helemaal weg.
Wat ik wel altijd doe is gepaste afstand bewaren zodat de situatie controleerbaar blijft. En hij niet het idee heeft om het op een (in menselijke ogen) 'ongepaste' manier te moeten regelen.
Inmiddels blijft hij netjes 'aan de voet' zitten (dit bood hij uit zichzelf aan, en heb ik 'gebruikt' (of misbruikt, het is maar net hoe je het noemen wilt haha)) en wacht hij tot de hond of hondje gepasseerd is. Hondje gepasseerd zonder uit de plaat te gaan is achteraf belonen. Over een binnensmonds blafje doe ik niet moeilijk.
Bij mijn andere hond werkte doorlopen altijd beter, maar bij deze blijft even wachtend zitten beter. Op deze manier heeft hij meer overzicht. Anders lijkt het net of het iets te snel gaat
Ik weet niet precies WAAROM of HOE de knop om is gegaan. Maar binnen drie wandelingen had hij het door. Van uit je stekker gaan naar een hele ontspannen zit zonder stress-signalen 
(snap jij het dan snap ik 't )
Een uitzondering daargelaten.
Hier een voorbeeldje van mijn uitzondering: http://www.hondenpage.com/hondenforum/205158/even-stoom-afblazen-hoor.php
Voor deze controlfreak aussie werkt het in ieder geval.
Nu nog alleen werken aan bezoek en dan is het de perfecte Waussie! ;)
(Edit: mijn bericht was nog niet af, voor ik op de knop duwde).
Overigens negeert hij tegenwoordig 95% van de andere honden, en dat heb ik voor elkaar gekregen om juist de confrontatie met andere honden aan te gaan en ze niet te gaan ontwijken of in bogen om andere honden heen te gaan lopen. Maar bij een enkeling uit een ver verleden, daar wil hij nog wel eens op reageren en dan schreeuw, schop of sla ik niet, maar roep hem wel tot de orde. En ik heb nou niet de indruk dat het dan tot een zacht gebrom blijft omdat hij angst voor mij heeft.
"
Ik snap je volledig. Wij ontweken de situatie echter niet...
Alleen hebben wij het op een andere manier geprobeerd, het was geen snelle oplossing en heeft lang geduurd maar nu hebben we een hond die losloopt tussen andere honden en ze allen negeert.
We hebben een hond die vroeger zonder waarschuwen bovenop de ander vloog en het meende en die nu, ze is zeven, vorige zondag voor de eerste keer gewoon een andere hond die haar lastig viel, corrigeerde en daarna onmiddellijk naar mijn man keek en naar hem toe liep.
We zijn erg trots op haar houding en dit alles hebben we bereikt zonder één correctie. Natuurlijk volgen we haar met argusogen maar zondag kwam die ander vanachter op haar afgelopen en hadden we het zelf niet gezien. Onze meid is een kanjer geworden, dankzij samenwerking tussen haar en ons. 
Wat ik wel altijd doe is gepaste afstand bewaren zodat de situatie controleerbaar blijft. En hij niet het idee heeft om het op een (in menselijke ogen) 'ongepaste' manier te moeten regelen. Inmiddels blijft hij netjes 'aan de voet' zitten (dit bood hij uit zichzelf aan, en heb ik 'gebruikt' (of misbruikt, het is maar net hoe je het noemen wilt haha)) en wacht hij tot de hond of hondje gepasseerd is. Hondje gepasseerd zonder uit de plaat te gaan is achteraf belonen. Over een binnensmonds blafje doe ik niet moeilijk. Bij mijn andere hond werkte doorlopen altijd beter, maar bij deze blijft even wachtend zitten beter. Op deze manier heeft hij meer overzicht. Anders lijkt het net of het iets te snel gaatIk weet niet precies WAAROM of HOE de knop om is gegaan. Maar binnen drie wandelingen had hij het door. Van uit je stekker gaan naar een hele ontspannen zit zonder stress-signalen (snap jij het dan snap ik 't )
Een uitzondering daargelaten. Hier een voorbeeldje van mijn uitzondering: http://www.hondenpage.com/hondenforum/205158/even-stoom-afblazen-hoor.php
Voor deze controlfreak aussie werkt het in ieder geval. Nu nog alleen werken aan bezoek en dan is het de perfecte Waussie!
(Edit: mijn bericht was nog niet af, voor ik op de knop duwde). "
Behalve ontwijken, zal je ook verder ermee aan de slag moeten gaan. Aandacht van je hond, dat hoort er ook bij.
De boel willen controleren is ook een schapenhoeder eigenschap.
Herken dat ook in mijn schotse collie. Zij is echter ook onzeker, kan de taak om te controleren niet aan en valt daarom uit.
Een hond die alleen wilt controleren, hoeft naar mijn mening niet uit te vallen, denk dat uitvallen toch voor een groot deel komt uit onzekerheid.
Maar vervolgens corrigeer je het uitvallen, (uitvallen is communiceren, je snoert de mond) je hond zal niet meer uitvallen en hoe gaat het verder met het onzekere gedrag?
Daar doe je niets aan.
Het corrigeren is dus niets meer, dan symptoom bestrijden. "
Hoe het verder gaat ligt grotendeel hoe jezelf met het probleem omgaat . Ik geef duidelijkheid aan mijn honden wat ik wel acceptabel vind en wat niet dit geeft duidelijkheid en rust .Zeker bij onzekere honden (volgers)Dus je werkt automatisch aan onzeker gedrag/karakter( mede de oorzaak ) .Het een sluit namelijk het ander niet uit .Ik zie dit dus niet alleen als symptoombestrijding .Duidelijkheid geeft namelijk vertrouwen en vertrouwen geeft zekerheid . De precieze oorzaak is ook vaak niet direct aan te pakken als het er eenmaal inzit (denk bv aan erfelijkheid /slechte socialisatie)
Feitelijk zou je dus gelijk hebben en zou een indirecte aanpak van de oorzaak een betere omschrijving zijn 
Maar jij mag het symptoombestrijding noemen
Feitelijk zou je dus gelijk hebben en zou een indirecte aanpak van de oorzaak een betere omschrijving zijn Maar jij mag het symptoombestrijding noemen
"
Het symptoom (gedrag) 'bestrijden' (of ombuigen met een netter woord) zodat hij/zij er uiteindelijk emotioneel beter mee om kan gaan?
Klinkt niet slecht.
Heb ooit een interessante dvd gezien met als onderwerp 'learning to learn'. Hetgeen van wat je hierboven beschrijft had ook best een grote kern in een algemeen leerproces.
Je hond is nu onbewust onbekwaam.
Of misschien zelfs bewust onbekwaam. (Als hij al meerdere manieren op deze manier succes heeft gehad = zelfbelonend).
De volgende stap is onbewust bekwaam. Daar heb jij als trainer de grootste kluif aan.
Daarna krijg je de stap bewust bekwaam. (Als de hond ziet dat het op een andere manier (zonder uitvallen) ook goed gaat en daardoor niet meer kiest voor uitvallen).
Dan heb je nog een stukje dat het goede gedrag ingeslepen wordt, zodat het een automatisme wordt. Dus je hebt nog een paar stappen te gaan, maar jij ben je in ieder geval al bewust! Dat scheelt al veel!
Je hebt dus de nep oplossing dat je hond iets niet doet zolang jij aanwezig bent. Ik denk dat je beter er samen met hem aan werkt en probeert het gedrag om te leiden naar meer gewenst gedrag dat hij ook volhoudt als jij er niet bij bent. "
Uchhhhhhh als jou hond aan de lijn uitvalt naar andere honden dan doe je dus niets omdat de hond zich moet kunnen uiten 
Je mag die 3 van mij eens proberen vast te houden als je hun gang laat gaan 
nepoplossing of niet in bepaalde situaties ontkom je hier niet aan om erger te voorkomen of weet jij een betere oplossing ?
Als ik er niet bij ben is mijn hond ook niet in gezelschap van andere honden .
Feitelijk zou je dus gelijk hebben en zou een indirecte aanpak van de oorzaak een betere omschrijving zijn Maar jij mag het symptoombestrijding noemen
"
Mijn aussie is van nature geen volger maar eerder een zelfstandig type.
Deels ras bepalend en deels karakter daarvoor hebben we voor dit ras gekozen.
Door nare ervaringen uit het verleden (een aantal keer gegrepen door een herder) is gedrag ontstaan.
Hou duidelijk is ook was het werkt niet, want hij prima voor zich zelf bepalen wat hij wel/niet doet.
Corrigeren heb ik gedaan (spijt!!!!) werkte enkel averechts, aandacht, aandacht, aandacht.......perfect maar niet op die momenten dat de hond zich schijnbaar niet veilig voelt en dan kan ik 100x duidelijk zijn de "angst/onzekerheid" is erger dan mijn duidelijkheid.
Door nu te leren op afstand die voor de hond veilig is dat hij niks hoeft met die andere hond/mens/poes/kind/voorwerp enz.
Leert de hond veel meer ontspannen te zijn, word zelfverzekerder en zit beter in zijn vel.......hij hoeft er niks meer mee en dat geeft hem die veiligheid die hij nodig heeft.
Maar dit heeft hij zelf leren ontdekken en niet meer door correcties van stem of ruk aan de riem maar door met grote afstand te werken en steeds de afstand te verkleinen.
Vanmorgen is hij met een hond van een collega in 1 ruimte geweest zonder uit te vallen terwijl ze al een vechtpartij hebben gehad en daardoor uitvielen naar elkaar.
Later samen gewandeld zonder problemen want hij heeft geleerd "je hoeft er niks mee"
Ben zo blij dat ik de oorzaak heb aangepakt en niet enkel het probleem.
Maar dit heeft hij zelf leren ontdekken en niet meer door correcties van stem of ruk aan de riem maar door met grote afstand te werken en steeds de afstand te verkleinen.
"
x
Had iets getypt, maar toch weggehaald. Was niet meer ontopic.
Je mag die 3 van mij eens proberen vast te houden als je hun gang laat gaan
nepoplossing of niet in bepaalde situaties ontkom je hier niet aan om erger te voorkomen of weet jij een betere oplossing ?
Als ik er niet bij ben is mijn hond ook niet in gezelschap van andere honden . "
Hahaha, je bent grappig! Natuurlijk doe ik niet niets!
Wij hadden in de begintijd ogen in ons achterhoofd. We trokken haar aandacht zelfs al was de hond nog een heel eind van ons vandaan. We oefenden overal en thuis met haar naam. Die was positief, die werd alleen maar gebruikt voor leuke dingen, koekje, spelletje, noem maar op. Ik verzeker je, als je dan in de verte een hond ziet en je zegt haar naam, kijkt ze naar je. We zorgden dat ze zich niet verder kon focussen op de hond en het moment dat wij mekaar kruisten, leidden we haar weer af. Eens de hond gepasseerd vrolijk belonen en verder gaan.
Ik heb al gezegd dat het lang geduurd heeft en dat het met vallen en opstaan was en haar hele houding in het oog houden, alles van de kleinste wijziging in de stand van haar oren of lichaam tot borstelen (maar dàt moet je voor zijn). We leerden haar één bevel en dat gebruiken we om haar duidelijk te maken dat ze moet stoppen waar ze mee bezig is en naar ons toe komen. Dat doet ze nu, ze kan loslopen en op weg zijn naar een andere hond, we geven het bevel, ze draait zich om en komt.
Maar nogmaals, altijd het moment waarop ze "te ver heen is" voor zijn. Dàt is de truk en dat is waar veel mensen de mist in gaan.
In onze ogen hadden we geen keuze. We wilden haar hetzelfde leven geven als onze andere honden, we wilden haar niet constant aan de lijn houden, ze moest vrij kunnen snuffelen waar ze wilde.
Dan was dit het "offer" dat we brachten, we hebben dikwijls wandelingen gehad waar we weinig of niets konden genieten van de omgeving. Waarbij we even vooraan of achteraan de groep moesten gaan om haar even tot rust te laten komen (babbelen met de andere mensen was dus soms ook onmogelijk) maar waar ze nu staat is dat alles waard geweest.
Wij hadden in de begintijd ogen in ons achterhoofd. We trokken haar aandacht zelfs al was de hond nog een heel eind van ons vandaan. We oefenden overal en thuis met haar naam. Die was positief, die werd alleen maar gebruikt voor leuke dingen, koekje, spelletje, noem maar op. Ik verzeker je, als je dan in de verte een hond ziet en je zegt haar naam, kijkt ze naar je. We zorgden dat ze zich niet verder kon focussen op de hond en het moment dat wij mekaar kruisten, leidden we haar weer af. Eens de hond gepasseerd vrolijk belonen en verder gaan.
Ik heb al gezegd dat het lang geduurd heeft en dat het met vallen en opstaan was en haar hele houding in het oog houden, alles van de kleinste wijziging in de stand van haar oren of lichaam tot borstelen (maar dàt moet je voor zijn). We leerden haar één bevel en dat gebruiken we om haar duidelijk te maken dat ze moet stoppen waar ze mee bezig is en naar ons toe komen. Dat doet ze nu, ze kan loslopen en op weg zijn naar een andere hond, we geven het bevel, ze draait zich om en komt.
Maar nogmaals, altijd het moment waarop ze "te ver heen is" voor zijn. Dàt is de truk en dat is waar veel mensen de mist in gaan.
In onze ogen hadden we geen keuze. We wilden haar hetzelfde leven geven als onze andere honden, we wilden haar niet constant aan de lijn houden, ze moest vrij kunnen snuffelen waar ze wilde.
Dan was dit het "offer" dat we brachten, we hebben dikwijls wandelingen gehad waar we weinig of niets konden genieten van de omgeving. Waarbij we even vooraan of achteraan de groep moesten gaan om haar even tot rust te laten komen (babbelen met de andere mensen was dus soms ook onmogelijk) maar waar ze nu staat is dat alles waard geweest.
"
Noem je dit je hond vrij laten in zijn uitingen ,je in allerlei bochten wringen om een uitval voor te zijn ?
sorry geef dan mijn nepoplossing maar ,die klinkt ineens minder nep nu ik jou aanpak lees 
Dat bochten wringen is in het begin en het is het waard. Jouw oplossing is natuurlijk makkelijker en sneller...
Maar nep zou ik mijn aanpak niet noemen, wat bedoel je met nep?
Maar nep zou ik mijn aanpak niet noemen, wat bedoel je met nep? "
Dat jij voor de hond beslist en de hond niet vrijlaat in zijn uitingen
jij haalt de hond uit de dagelijkse situatie ,door hem situaties te laten ontwijken Wat jou beslissing is en niet die van de hond dat noem ik nep
Alleen hebben wij het op een andere manier geprobeerd, het was geen snelle oplossing en heeft lang geduurd maar nu hebben we een hond die losloopt tussen andere honden en ze allen negeert.
We hebben een hond die vroeger zonder waarschuwen bovenop de ander vloog en het meende en die nu, ze is zeven, vorige zondag voor de eerste keer gewoon een andere hond die haar lastig viel, corrigeerde en daarna onmiddellijk naar mijn man keek en naar hem toe liep.
We zijn erg trots op haar houding en dit alles hebben we bereikt zonder één correctie. Natuurlijk volgen we haar met argusogen maar zondag kwam die ander vanachter op haar afgelopen en hadden we het zelf niet gezien. Onze meid is een kanjer geworden, dankzij samenwerking tussen haar en ons. "
Klopt, ontwijken is niet de oplossing, maar ook een soort symptoombestrijding. Ook hier heeft het heel erg veel tijd gekost om hem honden te leren negeren. Mede ook omdat we bij deze manier van trainen medewerking van andere hondeneigenaren en hun honden nodig hadden en niet iedereen stond te popelen. Maar al met al zijn we toch een jaar of 2 behoorlijk intensief bezig geweest om hem te krijgen waar we hem nu hebben.
Nog steeds moeten ze hem niet gaan lastigvallen, want waarschuwen staat niet in zijn woordenboek. Maar hij zal niet meer snel zelf in de aanval gaan en daar zijn we al heel erg blij mee.
Of wij onze reu zo ver krijgen dat hij een hond die hem lastigvalt alleen zal corrigeren, dat betwijfel ik. Ligt ook aan de hond die hem benaderd.
Maar ik ben van mening om terug te komen op TS dat confrontatie de beste methode is, of het nu om onzekerheid gaat of de boel onder controle willen hebben.
Nog steeds moeten ze hem niet gaan lastigvallen, want waarschuwen staat niet in zijn woordenboek. Maar hij zal niet meer snel zelf in de aanval gaan en daar zijn we al heel erg blij mee.
Of wij onze reu zo ver krijgen dat hij een hond die hem lastigvalt alleen zal corrigeren, dat betwijfel ik. Ligt ook aan de hond die hem benaderd.
Maar ik ben van mening om terug te komen op TS dat confrontatie de beste methode is, of het nu om onzekerheid gaat of de boel onder controle willen hebben. "
Zo weet je dus ook dat het tijd vraagt, maar het loont.
Ik vind het niet echt confronteren, het is meer gewoon je eigen gang gaan en gaandeweg je hond leren dat niet reageren meer opbrengt dan wél reageren. 
Dat jij voor de hond beslist en de hond niet vrijlaat in zijn uitingen
jij haalt de hond uit de dagelijkse situatie ,door hem situaties te laten ontwijken Wat jou beslissing is en niet die van de hond dat noem ik nep "
En jij, beste man, bent een plaaggeest.
Wij ontwijken niks, we proberen alleen haar aandacht op ons te richten en hebben dat gedaan met babystapjes. Zonder dwang. 
Honden vinden vreemde honden spannend, omdat ze nooit weten hoe een vreemde hond zal reageren. Het is onvoorspelbaar. Dit zorgt voor onzekerheid en stres.
Als je elke keer een andere hond ontwijkt, wordt het naderen van een vreemde hond voorspelbaar.
Je hond weet op een gegeven moment precies wat er gaat gebeuren. Hij hoeft geen contact te maken met een vreemde hond, je loopt altijd in een boog er omheen.
Zo weet je hond waar hij aan toe is en dit zorgt voor een zekere situatie.
Eenmaal geleerd, dat het voor je hond prettig is dat hij om kan lopen, dat hij niets met vreemde honden hoeft, zal de hond ook uitzich zelf gaan omlopen.
Vaak zie je honden die los zijn ook uitzich zelf inneem boogje om een ander heen lopen.
Dit is dus geen symptoom bestrijden, maar de hond leren dat er een andere oplossing is.
Vergeet niet, dat alleen de eigen sociale groep voor een hond belangrijk is, alles daar buiten, mag gewoon dood.
Als je elke keer een andere hond ontwijkt, wordt het naderen van een vreemde hond voorspelbaar.
Je hond weet op een gegeven moment precies wat er gaat gebeuren. Hij hoeft geen contact te maken met een vreemde hond, je loopt altijd in een boog er omheen.
Zo weet je hond waar hij aan toe is en dit zorgt voor een zekere situatie.
Eenmaal geleerd, dat het voor je hond prettig is dat hij om kan lopen, dat hij niets met vreemde honden hoeft, zal de hond ook uitzich zelf gaan omlopen.
Vaak zie je honden die los zijn ook uitzich zelf inneem boogje om een ander heen lopen.
Dit is dus geen symptoom bestrijden, maar de hond leren dat er een andere oplossing is.
Vergeet niet, dat alleen de eigen sociale groep voor een hond belangrijk is, alles daar buiten, mag gewoon dood.
"
Mijn hond ging in zijn goede tijd, toen hij nog altijd losliep nooit met een boog op vreemde honden af, maar recht er op af.
Het nadeel als jij je hond constant in bescherming neemt en met een boog steeds andere honden ontwijkt, dat mocht ze in één keer geconfronteerd worden met een hond die recht op zijn doel afgaat, dat je mijns inziens terug bent bij af. Want je kan nooit zijn/haar hele leven met bogen om andere honden heen, er zijn momenten dat er geen uitweg is.
Daarom vind ik de manier van de confrontatie aangaan met andere honden veel beter. Honden op redelijke korte afstand benaderen, gaat je hond blaffen, net zolang stil blijven staan tot hij klaar is met blaffen, direct belonen en doorlopen. Elke keer dat hij weer uitvalt, stoppen met lopen (andere hond uiteraard ook), tot hij stopt, belonen en doorlopen. En dan de afstand steeds kleiner maken. Hier heb je dus wel de medewerking nodig van andere hondeneigenaren en hun hond uiteraard. Dit systeem werkt perfect en ik hoef niet meer allerlei uitwegen te zoeken om met mijn hond een andere hond te passeren. Hij kijkt een keer naar de ander en loopt door, terwijl hij voordien in de moordmodus stond en ik allerlei fratsen moest uithalen om alles te ontwijken, ik ken alle steegjes en sluiproutes in de buurt. Ik ben blij dat ik nu op een normale wijze kan lopen met hem, en ook zeker voor hemzelf. Op deze wijze heeft hij geleerd, dat uitvallen helemaal niets uithaald en dat hij er dus niets mee bereikt.
Vaak zie je honden die los zijn ook uitzich zelf inneem boogje om een ander heen lopen.
Dit is dus geen symptoom bestrijden, maar de hond leren dat er een andere oplossing is.
"
Als een hond zelf beslist om met een boogje om een ander hond te lopen is er ook geen probleem en doet het woord symptoombestrijding helemaal niet ter zake .
Leer je dit de hond aan dan doe je dit om problemen te voorkomen dit is wel degelijk symptoombestrijding
Het nadeel als jij je hond constant in bescherming neemt en met een boog steeds andere honden ontwijkt, dat mocht ze in één keer geconfronteerd worden met een hond die recht op zijn doel afgaat, dat je mijns inziens terug bent bij af. Want je kan nooit zijn/haar hele leven met bogen om andere honden heen, er zijn momenten dat er geen uitweg is
Stel dat je een keer op een smalpad een hond tegen komt, hond aan je buiten kant en zorg dat de ander niet bij je hond kan.
Het mooie van steeds in een boogje omlopen, dat je hond leert geen contact te maken met amdere honden. Vreemde honden, worden zo niet meer belangrijk.
Je hond zal er steeds minder aandacht aan besteden.
Dat is het moment om de afstand te gaan verkleinen. Dit zal zoch steeds herhalen, totdat je zonder problemen vlak langs een ander hond kan lopen.
Leer je dit de hond aan dan doe je dit om problemen te voorkomen dit is wel degelijk symptoombestrijding "
Nee hoor, je leert je hond ipv te gaan uitvallen, in een boogje om de ander heen te gaan lopen. Ander gedrag.
Dichtbij is het eng, van grote afstand niet, je hond vind de ander niet meer eng en zijn emotie verandert, de stres neemt af, ademhaling vertraagd.
Als je je hond corrigeert als hij uitvalt, zal hij niet meer uitvallen, maar de emotie, de opwinding blijft, zijn hartslag blijft hoog.
Je hebt overigens grote kans, dat je aangelijnde hond ooit zelf in een boogje wilde omlopen.
De baas echter is meestal de gene die dit tegenhoud: kom op, gewoon doorlopen. En zo leer je je hond eigenlijk op een gegeven moment zelf uitvallen aan de lijn.
Feitelijk zou je dus gelijk hebben en zou een indirecte aanpak van de oorzaak een betere omschrijving zijn Maar jij mag het symptoombestrijding noemen
"
Ik ben ook heel erg duidelijk, uitvallen is afstand nemen. Duidelijker kan het niet.
Je hebt gelijk, als je altijd corrigeert als je hond in jou ogen onaceptabel gedrag vertoond, is dat heel duidelijk voor je hond. Hij zal daarop gaan anticiperen en omdat een hond liever geen correctie wilt, bepaald gedrag laten.
"
Precies je leert een hond ander gedrag aan omdat je bang bent dat hij gaat uitvallen .Dit is gewoon symptoombestrijding hiermee neem je de oorzaak niet weg
Duidelijker kan gewoon niet
Duidelijker kan gewoon niet "
Bang niet hoor, ik ben het uitvallen gewoon voor.
De oorzaak wordt juist aangepakt. De oorzaak is meestal onzekerheid. De onzekerheid komt, omdat een hond nooit van te voren weet wat er gaat gebeuren als hij een andere hond benadert. Het naderen van een andere hond is onvoorspelbaar.
Nu leer ik mijn hond gedrag aan, waamee de situatie voor hem te voorspellen is, ik leer hem om te lopen.
Door omlopen, wordt er geen contact gemaakt en ook al tref je een verkeerde hond, de gevolgen zijn voorspelbaar.
Zo zal de onzekerheid afnemen en is het omlopen dus geen symptoombestrijden, je pakt de oorzaak, de onzekerheid aan.
Met corrigeren, verander je niets aan de onzekerheid van je hond. Een andere hond naderen, wordt ook voorspelbaar voor je hond: als hij uithaald, volgt een correctie. Dit wilt een hond liever niet en hij zal zich inhouden.
Maar hoe zit het met de onzekerheid?
De oorzaak wordt juist aangepakt. De oorzaak is meestal onzekerheid. De onzekerheid komt, omdat een hond nooit van te voren weet wat er gaat gebeuren als hij een andere hond benadert. Het naderen van een andere hond is onvoorspelbaar.
Nu leer ik mijn hond gedrag aan, waamee de situatie voor hem te voorspellen is, ik leer hem om te lopen.
Door omlopen, wordt er geen contact gemaakt en ook al tref je een verkeerde hond, de gevolgen zijn voorspelbaar.
Zo zal de onzekerheid afnemen en is het omlopen dus geen symptoombestrijden, je pakt de oorzaak, de onzekerheid aan.
Met corrigeren, verander je niets aan de onzekerheid van je hond. Een andere hond naderen, wordt ook voorspelbaar voor je hond: als hij uithaald, volgt een correctie. Dit wilt een hond liever niet en hij zal zich inhouden.
Maar hoe zit het met de onzekerheid?
"
lol de oorzaak wordt aangepakt door het probleem te vermijden ,prima als dit jou mening is, van mij mag je ik denk anders
Mag hopen dat je geen loslopende hond treft die je hond aanvalt Hoe zit het dan met zijn zekerheid ?
Als ik ga wandelen wil ik niet constant op mijn hoede zijn en steeds omlopen als ik een hond tegen kom Het zal maar druk zijn en je moet steeds omlopen ,damn ik zou gek worden
Zo kom je wel aan je 10000 stappen per dag 
Mag hopen dat je geen loslopende hond treft die je hond aanvalt Hoe zit het dan met zijn zekerheid ?
Als ik ga wandelen wil ik niet constant op mijn hoede zijn en steeds omlopen als ik een hond tegen komt Het zal maar druk zijn en je moet steeds omlopen ,damn ik zou gek worden
Zo kom je wel aan je 10000 stappen per dag "
Als je vermijd dat je hond uitvalt, voorkomen dus, leert je hond ook niet om uitte vallen. Uitvallen is aangeleerd gedrag.
Honden zijn conflikt vermijdend.
Maar wij bazen, laten ze aan de lijn de confrontatie aangaan, waardoor een hond die te onzeker is voor die confrontatie wel zal moeten uitvallen aan de lijn.
Een hond die uitvalt, heb ik ergens eerder aangegeven, hoe je dat kan oplossen. Aan de onzekerheid werken.
Een hond die mijn hond wilt aanvallen, maakt kennis met mij, of met mijn schoen.
Mijn hond kan op mij vertrouwen.
Laatst is ze een keer gepakt, ze stond net te ver weg voor mij om in te grijpen. Ben er heen gerend, heb de ander weggejaagd.
Ze had een bloeduitstorting op haar buik en een paar schaaf plekken.
Wat denk je?
Ze is gewoon zich zelf gebleven, honden kunnen wel wat hebben.
Honden zijn conflikt vermijdend.
Maar wij bazen, laten ze aan de lijn de confrontatie aangaan, waardoor een hond die te onzeker is voor die confrontatie wel zal moeten uitvallen aan de lijn.
Een hond die uitvalt, heb ik ergens eerder aangegeven, hoe je dat kan oplossen. Aan de onzekerheid werken.
Een hond die mijn hond wilt aanvallen, maakt kennis met mij, of met mijn schoen.
Mijn hond kan op mij vertrouwen.
Laatst is ze een keer gepakt, ze stond net te ver weg voor mij om in te grijpen. Ben er heen gerend, heb de ander weggejaagd.
Ze had een bloeduitstorting op haar buik en een paar schaaf plekken.
Wat denk je?
Ze is gewoon zich zelf gebleven, honden kunnen wel wat hebben. "
Ik blijf erbij, dat als jij als baas jouw hond beschermd d.m.v. omlopen en ontwijken, dat je eerder een onzekere hond kweekt of juist in stand houdt. Zodra een andere hond nadert wordt er uitgeweken, dus dat zal wel eng zijn.
En met de confrontatie aangaan bedoel ik niet dat ik mijn hond boven op een andere hond laat duiken, maar het zo dichtbij mogelijk benaderen/langslopen zonder dat hij uitvalt en daarvoor belonen. Daarmee heeft hij geleerd dat hij niet degene is die de boel moet controleren, maar dat ik dat doe. En in het geval van een onzekere hond, leer je de hond, dat er helemaal niets gebeurd als hij/zij dicht langs een andere hond loopt omdat hij/zij op jou kan vertrouwen.
In beide gevallen, of het nu gaat om de controle over alles te willen hebben of onzekerheid, leren ze dat uitvallen helemaal niets uithaald.
Aan de lijn geen contact laten maken. Zo weet je hond waar hij aan toe is. Dit is een afspraak, een regel, daar wordt je hond niet onzeker van, waarom zou hij?
Als je een reactieve hond hebt ga je daarmee aan de slag met als doel er gewoon lang kunnen lopen, zonder uitvallen. Een aan de lijn andere reactieve hond, die ontwijk ik.
Juist door je hond te steunen, bouw je vertrouwen op. Je hond valt meestal uit omdat ze onzeker zijn.
Los ontwijk ik alleen honnden die ik niet vertrouw. Maar dat lijkt me erg logisch.
Daarom vind ik de manier van de confrontatie aangaan met andere honden veel beter. Honden op redelijke korte afstand benaderen, gaat je hond blaffen, net zolang stil blijven staan tot hij klaar is met blaffen, direct belonen en doorlopen. Elke keer dat hij weer uitvalt, stoppen met lopen (andere hond uiteraard ook), tot hij stopt, belonen en doorlopen. En dan de afstand steeds kleiner maken. Hier heb je dus wel de medewerking nodig van andere hondeneigenaren en hun hond uiteraard. Dit systeem werkt perfect en ik hoef niet meer allerlei uitwegen te zoeken om met mijn hond een andere hond te passeren. Hij kijkt een keer naar de ander en loopt door, terwijl hij voordien in de moordmodus stond en ik allerlei fratsen moest uithalen om alles te ontwijken, ik ken alle steegjes en sluiproutes in de buurt. Ik ben blij dat ik nu op een normale wijze kan lopen met hem, en ook zeker voor hemzelf. Op deze wijze heeft hij geleerd, dat uitvallen helemaal niets uithaald en dat hij er dus niets mee bereikt. "
Dus jou hond blaft en de andere eigenaar blijft staan tot je hond is uitgeblaft. Dat zal in het begin best lang duren.
Hoe is dat voor de andere hond?
Ik denk bedreigend. Die zal weg willen, lukt niet aan de lijn, bevriezen, geen nut, dan maar terug blaffen. Heb je 2 blaffende honden.
Bovendien, je hond blaft en de andere eigenaar loopt wel door, (ik zou mijn hond niet hiervoor gebruiken) heeft je hond succes met zijn geblaf en je kan weer over nieuw beginnen.
Dit werkt alleen als alle honden eigenaren blijven staan als jou hond blaft. Voor de andere honden gewoon niet leuk en bedreigend om uit geblaft te worden.
Ik ga liever aan de slag door in een boog te lopen en vanaf die afstand aan de slag te gaan.
Als een hond nu naar Luca blaft, dan blaft ze ook terug, ben er mee aan het werk, weg lopen bij zo een hond.
Dit topic gaat over het hondenras Australian Shepherd
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?