Nooit meer een husky

hallo allemaal,

de titel doet waarschijnlijk het ergste vermoeden en denken jullie waarom staat dit in leuke honden verhalen?

omdat het eigenlijk juist een verhaal is over een super hond!

ik was laatst de post aan het rondbrengen met mijn hond, die gaat wel vaker mee. er was een man in zijn voortuin aan het werk en zag me aankomen, en sprak me aan, het was zo een mooie en vriendelijke hond, hij was haar aan het aaien.

toen hij begon te vertellen dat hij vroeger ook een husky had, en daar zo een goede band mee had, dat toen de hond stierf hij nooit meer een hond heeft gewild omdat er geen enkele hond zo een band met hem zou kunnen krijgen.

op dat moment begreep ik dat nog niet helemaal, ong 2-3 maanden geleden was dit, maar nu.

nu zijn mijn hond en ik inderdaad meer en meer naar elkaar toe gegroeid, we vertrouwen elkaar steeds meer en zij word steeds volwassener en lijkt uit de puberteit te komen (moet zeggen nooit problemen met haar in de puberteit gehad) maar merk dat ze veranderd en zeker in positive zin!

ze luistert als een tierelier! volgt verschrikkelijk goed! loopt ondertussen regelmatig met de lijn gewoon los over haar rug i.p.v. in mijn hand. ze loopt gewoon perfect naast en heeft ook niet de intentie weg te lopen.

krijg regelmatig complimenten over de goede opvoeding(altijd welkom) maar ik heb haar dan wel deels opgevoed tuurlijk! maar haar karakter dat heeft het meest gedaan, wij liggen elkaar gewoon perfect, en passen dan ook super samen!

ondertussen realiseer ik me dus wel, dat inderdaad mocht zij ooit sterven (hopelijk nog lannnnnng niet!) dan wil ik nooit meer een husky, er zal geen husky aan haar kunnen tippen, en ik zal ze waarschijnlijk toch wel gaan vergelijken..

gelukkig zijn er genoeg andere rassen die ik interessant vind, maar dat allemaal na haar

mijn perfecte eerste hond

aaaaah mooi om te lezen!

Mooi en herkenbaar ... Luna is ook een speciaaltje. Angst om een Hus los te laten weerhield mij in begin maar haar karakter in combi met ... 

Nog steeds heerlijk los ... Nog steeds, op z'n Huskies, terug komen. Los van mijn leeftijd maar nee ... Na haar ook geen husky meer want een 1 als zij krijgen we niet meer.

zalig te lezen dat jij voor jou de perfecte hond hebt 

Zo herkenbaar  hier ook een husky in huis, is niet te vervangen. Dat ventje heeft mijn hart veroverd en ik denk dat geen enkele hond daar nog aan kan tippen. Hij blijft altijd een speciaal plekje houden, het is ook nog mijn eerste 'eigen' hond. 

Maar, ik weet niet of er nòòit meer een husky komt. Het ras is gewoon geweldig, zo zachtaardig. We zien later wel wat er in huis komt, husky of niet. Pepper blijft een gouden hond.

Wauw! Wat een mooi verhaal! 

Super, de vriendin van je leven! 

Ik redeneer net omgekeerd: ik vind m'n honden zo gewéldig dat ik nooit nog wat anders wil, hahaha!

" Super, de vriendin van je leven! 
 
Ik redeneer net omgekeerd: ik vind m'n honden zo gewéldig dat ik nooit nog wat anders wil, hahaha! "

Alaska's Finest!

 haha oke dat kan inderdaad ook!

maar ik denk dat ik nooooit meer een husky met dit karakter kan vinden.

en dat is nu net waar ik bij haar zo verliefd op werd! en ze is ook goed mooi gegroeid.

mensen willen vaak geen herplaatser, maar ik vind het heerlijk dat ik haar pas met 7 maanden kreeg. kon ik er ook gelijk mee aan de slag.

moet er wel bij zeggen dat ik haar ken sinds ze 10 weken is en dus al wel aan me gewend was.

ookal had ik de mensen afgeraden haar te nemen als pup, zo blij dat ze het wel hebben gedaan, anders had ik haar nooit gehad!

Had ik ook, onze vorige hond was een kruising labrador bordercollie, en toen ik een eigen hond kocht wilde ik niks met wat de vorige te maken had, gewoon omdat Bo niet te vervangen is. Nu ik kahlua heb, kruising hollandse herder wil ik later denk ik wel weer iets met een herder, maar precies hetzelfde als kahlua nooit! Ik heb geluk dat ik niet precies weet welke rassen er in haar zitten haha :) 

 Ja, dat zit er dik in, want luisteren als een tierelier en op de voet volgen zijn niet bepaald rastypische eigenschappen, hahahaaaaa!

Dat is de reden waarom we geen kees meer willen 

 Onze vorige Berner en ik waren 2 handen op 1 buik. En ook ik wist een band zoals met haar zal ik nooit met een andere Berner of andere hond krijgen. 

Toch na haar weer een Berner. Een ander karakter, bijna tegenpool van onze vorige Berner. Ik ben super gek met haar. Maar het is anders, een andere hond, een andere band.

De enige reden dat na Sadi geen Berner zal terug komen is toch wel de vele gezondheidsproblemen binnen het ras. Daarnaast willen we na Sadi toch wel een maatje kleiner. Ook omdat door gezondheids problemen van mijn vriend hij niet met Sadi kan wandelen. Te veel power.

Ik begrijp het wel om die band niet weer voor t zelfde ras te willen gaan.

Aan de andere kant. Elke hond is uniek elke band is uniek en anders.

Ik heb echt met Sadi niet de band zoals als met Beauty is ook onmogelijk, maar ze betekent daardoor zeker niet minder. 

Had 17 jaar een visit Laksa , stuk van mijn leven ! Nu sinds 4 jaar witte herder ! Prima. 

"  Ja, dat zit er dik in, want luisteren als een tierelier en op de voet volgen zijn niet bepaald rastypische eigenschappen, hahahaaaaa!
  "

Alaska's Finest!

 neee ik weet het!

maar zij is zeer speciaal

ze wil gewoon erg graag samen werken, en beloont worden.

moet wel zeggen dat ik op de voet volgen meestal alleen vraag op stukken waar we erg bekend zijn, of als ik haar iets afleer.. of dergelijke.

ik ga niet kilometers door een losloopgebied in het bos lopen met haar naast me aan de voet..

dat is zielig, al zou ze het denk ik wel doen, als ik het zou vragen..

Wat leuk om te lezen! Super fijn

Mooi om te lezen

Ik heb dat een beetje met buitenlandse hondjes. Ik vergelijk ze nu al met Odi, laat staan als ik er 1 in huis heb... Geen hond die kan tippen aan hem (nee, ook Aiden niet )


Ik houd het wel bij de wolfhondjes, ook als Aiden er niet meer zou zijn. Want wat Alaska's Finest ook zegt: Ik houd zo van dit ras, dat ik nooit meer iets anders wil!

heeft dat niet iedere hondenbaas ? een geliefd dier te moeten missen ? en dan komt het als eerste naar voren, nimmer meer...... dat moet menige hondenliefhebber heel bekend in de oren klinken....

mij wel, ook ik heb dat geroepen, nimmer meer..... en nu ? ik heb Bams, een wereldhond, en straks wie weet weer een pup erbij, en je eerste hond zal je altijd het beste herinneren, waarom ? omdat je leven met een dier veranderd, geen hond is toch heel anders leven dan met een hond, vandaar dat je eerste hond je het meeste bijblijft. en ik ? ik hou en heb gehouden van al mijn honden die ik heb gehad, en missen wilde ik ze niet, maar als je aan een dier begint weet je dat..... maar wat krijg je een liefde terug van een dier, maakt niet uit wat voor ras of kleur.....

Is ook zo Willemijn. Luna is nu pas 3 en tegen de tijd dat .... Ben ik toch ook al op leeftijd en om dan weer een trekkende hond te hebben ... Plus ... Niet alle Huskies kunnen los hebben dus echt mazzel met haar.

en met oog op eventueel tzt meer te reizen etc. Want ik blijf het een geweldig ras vinden ... Probleem of mss juist niet ... Vind ik meerdere rassen heel,leuk.

Zooo herkenbaar!

Hier hebben we dit ook gedacht nadat Evita, onze eerste Dogo, overleden was.

Maar wij houden van alle kenmerken van het ras, hun zelfstandigheid, hun schoonheid, hun vriendelijkheid... enz.  Nu weet ik ook wel dat er nog rassen zijn met dezelfde kenmerken maar... dat zijn geen Dogo's.

Ondanks dat we in het begin (zeker na Eva's dood en een jaar later Ylena's dood) dikwijls dachten "waarom lijk je niet meer op Evita?", we hebben deze gedachten nooit laten blijken aan onze nieuwe pups : Niké en Athena en na een tijd zie je hún unieke kenmerken en ga je die kenmerken leuk vinden.  Ze lijken uiterlijk op elkaar, maar innerlijk, zijn het totaal andere dieren en als je je daarop instelt, ga je ook van hen net zoveel houden als van je eerste betreurde hondjes.

Wij hebben geen spijt dat we in hetzelfde ras gebleven zijn, we zijn gek van het ras.  Ondertussen zijn er drie van onze beste vriendinnetjes overleden en hebben we er nog twee, elk met hun eigenaardigheden.  Maar o, zo geliefd! 

Volgens mij geldt dit voor veel mensen die gehecht zijn aan wat voor ras ook maar...

Je denkt: nooit vinden we weer een hond als deze...

Maar je gelooft het ws niet... toch kun je nog wel een keer zo'n match treffen. Ik spreek uit ervaring. 

mooi om te lezen en heel herkenbaar

maar toch, nooit nooit zeggen, ik dacht na mijn eerste hond ook nooit meer een andere hond en toch is Lola er gekomen, achteraf spijt gehad dat ik zo lang gewacht heb,  en nu dus Jenna. En met elke hond bouw je toch weer een bijzondere band op. Nooit de honden met elkaar vergelijken elke hond is uniek en speciaal gelukkig.

Ik begrijp de man wel, maar toch vind ik het sneu dat hij nu misschien wel heel veel gemist heeft door zo te denken.