Hond en kind lastige situatie

 Nou ja, dat zeg ik dus, een moeder zal dat wel niet doen. Maar ik ben als kind een aantal keer gebeten door honden (zonder aanwezige volwassenen), zonder heftige gevolgen maar wel littekens in één geval. Ben nooit bang geworden voor honden, maar paste wel drie keer op hoe ik honden benaderde.

en waarom zou je kind zich niet een keer branden... Pijn is een waarschuwingssysteem van je lichaam en betekent heus niet dat er iets een keer onherroepelijk stuk is. Waarmee ik niet wil zeggen dat je niet op moet passen of zoiets na moet streven, maar dat grote drama als een kind zich een keertje pijn doet of zelfs maar schrikt... Ik denk niet dat een kind veel overhoudt van een waarschuwingshap.

 Elk kind is verschillend en reageert dus ook verschillend. Een kind hoeft inderdaad niet perse iets over te houden aan een hap van een hond. Maar waarom in godsnaam het risico nemen? Het gaat hier ook niet om een hap van een normale hond die goed in zijn vel zit, deze hond zou een kind flink kunnen verwonden. 
Een hap kan ook verkeerd gaan, met een litteken als gevolg. Aangezien er ook in het gezicht gebeten kan worden, zal het slachtoffertje een litteken in het gezicht kunnen oplopen. En geloof me, dat wil je niet.
Mijn dochtertje is in haar gezicht gesnapt, de tandafdrukken stonden in haar voorhoofd. Heeft zij hier van geleerd? Nee. Want ze zoekt nog steeds de hond op. En aan mij de taak als moeder zijnde om mijn kind te beschermen, maar ook is het mijn taak als baasje zijnde om mijn hond te beschermen. Heeft ze er iets aan over gehouden? Nee, dat ook niet. Maar als ouder heb je een verantwoordelijk voor je kind in dergelijke situaties, het zij met een dier, maar dus ook met een openhaard, een gasfornuis, een drukke weg, een sloot, noem maar op... Maar met dit soort situaties hoor je geen risico's te nemen, daar is niks dramatisch aan, dat heet verantwoordelijk nemen. 

Ik had het niet specifiek over deze hond :) met een hond met pijn zou ik voor de hond zijn bestwil al geen risicos willen nemen. Die leert er namelijk sowieso niets positiefs van. Maar een gewone waarschuwingshap vind ik niet zo'n drama, laat staan een luchthap.

ik heb dus een litteken van een hondenbeet in mijn gezicht, heb er nog niet om moeten huilen :p maar was wel iets ouder dan een peuter, dus oorzaak/gevolg werkt al een stuk beter.

Beetje gechargeerd allemaal hoor, natuurlijk pas je altijd retegoed op met kleine kinderen. Maar met name in reactie op de opmerkingen die werden gemaakt waarbij het volstrekt onmogelijk lijkt om ooit een hond en een of twee kleine kinderen in een huis te hebben. Je moet altijd goed oppassen, maar je kind krampachtig proberen te beschermen tegen alles is imho geen manier van leven voor jou en kind. 

Ik had het onder andere dus specifiek wel over deze hond en dergelijke situaties. Maar maakt niks uit verder. Fijn dat jij er niet om heb hoeven huilen. Ik had vroeger een vriendinnetje die in haar gezicht is gebeten, naast haar oog. Dit heeft wel heel veel impact op haar gehad. Maar zoals ik al zei, ieder kind is verschillend, ieder mens is verschillend en ieder dier ook. 

Saar, ik wens je verder veel sterkte en wijsheid met dit moeilijke besluit. Ik hoop echt dat je hier uit komt.

Mijn kinderen mogen een hoop en ze mogen een hoop zelf ontdekken, daar geef ik ze alle ruimte voor. Maar dit gebeurd wel onder mijn toezicht en binnen mijn grenzen. Ik leer ze die grenzen liever zelf dan dat ik het aan een ander of iets anders over laat wanneer er een verhoogd risico aanzit. Vind het namelijk totaal onnodig om kind en dier onnodig stress te geven wat zich gaat resulteren in gebijt en gehuil. Maar ieder zijn eigen ding toch. Meestal respecteer je een ander daarin...dus om nou te zeggen dat het geen manier van leven is voor mijn kind en mezelf?
Mijn hond gaat weleens even apart ja, gewoon voor haar rust. Wij hebben namelijk geen box of een bench... Krampachtig? Nee hoor...

Ja, dat was specifiek op jou bedoeld... Want ik ken jou en jouw situatie... En mijn eerste reactie in dit topic was op jouw post.... Ik praat de hele tijd al niet in algemeenheden maar puur en alleen over jouw en jouw kind.... Oh wacht.

Nou ja dat was nou net mijn punt dus, dat régels niet zo veel helpen, gevolgen (vaak) beter. Maar dat de meeste moeders daar niet op zitten te wachten gezien de bijbehorende risico's :p  

Ik vind jou reactie een beetje onaardig overkomen...
Ik doelde uiteraard alleen maar op jou laatste reactie. Ik vind het niet meer als logisch dat ik jou die vraag stelde nadat ik iets had gepost over hoe ik mijn kind en hond tegen elkaar beschermd. 
Verder snap ik ook wel dat jij je dingen algemeen post. Ik heb je er alleen op gewezen dat het zo voor de meeste moeders niet werkt en dat ik het niet met je eens ben. 
Ieder zijn eigen visie en mening. Maar om nu gelijk zo te reageren...

 Normaal gesproken ben ik het met je eens. Als er een keer iets op de grond klettert omdat het kind het van tafel trekt, schrikken is leren.

Maar mijn vriendin heeft haar hele leven lang al kleine, gelukkig voor de onwetende persoon onzichtbare littekens in haar gezicht omdat die waarschuwingshap dus in het gezicht was. Juist omdat kinderen vaak op ooghoogte met honden zijn is dit een risico.

Voor zowel een hond is het naar om te bijten als een kind om gebeten te worden. 

Zo verkeerd onnodig en fout voor beide om dat risico te lopen.

Er zijn gezinnen met hond en kind waar het goed gaat, ook een hoop waar het niet goed ging, met alle gevolgen van dien. 

Hond in het ergste geval ingeslapen, kind vol lidtekens, waar het zn hele leven mee moet doen.

Aangezien honden conflikt vermijdend zijn, waarschuwen, geven ze aan hoe ze zich ergens bij voelen. Wees gewaarschuwd!

Mensen die dit niet zien, en het leuk en lief vinden dat een hond zijn lip op trekt (kennen jullie de tou tube filmpjes?) daar zal het echt fout gaan.

Kijk naar je hond, waar doe je hond en kind een plezier mee.

Hou je aan de hond/ kind regels en als het echt niet  gaat, zeker weten hond herplaatsen.

Voordat ik zelf kinderen had, vond ik het zelfs schandalig dat mensen hun dieren weg deden voor de kids.

Tja, eenmaal zelf, 2 x een kleintje, net gebkren op mijn buik en je weet dat dat het mooiste is wat er bestaat. Alles heb je er voor over.

Het risico dat je kind ergnstig gebeten wordt? Nee dat nooit.

Natuurlijk neem je een dier voor het leven, maar er zijn omstandig heden, dat het voor een dier prettiger is een andere lieve baas te zoeken, die er net zo veel van houd. 

Genoeg HP leden, die een 2e handsje hebben en zijn die honden ongelukkig? 

Sterker, een hond die zich niet prettig voelt met kinderen erbij, sneu toch als die in een gezin met kleine kinderen moet leven. 

Een andere baas zoeken, ideaal zou zijn een ouder rustig stel, zonder kinderen. 

" Voor zowel een hond is het naar om te bijten als een kind om gebeten te worden. 
Zo verkeerd onnodig en fout voor beide om dat risico te lopen.
 
Er zijn gezinnen met hond en kind waar het goed gaat, ook een hoop waar het niet goed ging, met alle gevolgen van dien. 
 
Hond in het ergste geval ingeslapen, kind vol lidtekens, waar het zn hele leven mee moet doen.
 
Aangezien honden conflikt vermijdend zijn, waarschuwen, geven ze aan hoe ze zich ergens bij voelen. Wees gewaarschuwd!
 
Mensen die dit niet zien, en het leuk en lief vinden dat een hond zijn lip op trekt (kennen jullie de tou tube filmpjes?) daar zal het echt fout gaan.
 
Kijk naar je hond, waar doe je hond en kind een plezier mee.
 
Hou je aan de hond/ kind regels en als het echt niet  gaat, zeker weten hond herplaatsen.
 
Voordat ik zelf kinderen had, vond ik het zelfs schandalig dat mensen hun dieren weg deden voor de kids.
Tja, eenmaal zelf, 2 x een kleintje, net gebkren op mijn buik en je weet dat dat het mooiste is wat er bestaat. Alles heb je er voor over.
 
Het risico dat je kind ergnstig gebeten wordt? Nee dat nooit.
 
Natuurlijk neem je een dier voor het leven, maar er zijn omstandig heden, dat het voor een dier prettiger is een andere lieve baas te zoeken, die er net zo veel van houd. 
 
Genoeg HP leden, die een 2e handsje hebben en zijn die honden ongelukkig? 
 
Sterker, een hond die zich niet prettig voelt met kinderen erbij, sneu toch als die in een gezin met kleine kinderen moet leven. 
 
Een andere baas zoeken, ideaal zou zijn een ouder rustig stel, zonder kinderen.  "

Suzanne en Luca

Helemaal eens met jou. Vaak zijn het altijd de mensen zónder kinderen die zoiets zeggen. 
Ik geef het toe, ik riep het vroeger ook. Tot ik zelf kinderen kreeg, dan ga je toch ook heel anders tegen dingen aan kijken. Ik houd super veel van mijn dieren, maar het moet niet ten kosten van mijn kinderen gaan. Verder doe ik er alles aan om mijn dieren een zo fijn mogelijk leven binnen het gezin te geven. Mijn kinderen zijn niet bang voor honden (geen enkele hond overigens), niet voor mijn papegaaien en die bijten ook flink, maar ik laat ze zeker niet bijten. 
Ik vind het gewoon krom om te denken dat de hond eerst was en die gaat dan maar voor. Zoveel situaties die dat ontkrachten.Natuurlijk moet je er alles aan proberen om het wél te laten lukken. Maar als het niet lukt, dan is het niet anders. En dat is mijn mening, hoe ik er over denk. En ik weet zeker dat ik niet de enigste ben. 

Nee, je bent zeker niet de enige Jazzebel!

Als ik reacties in dit topic lees van sommige mensen dan lopen echt de rillingen over mijn rug!!

Kom op mensen, situaties die voor kinderen onveilig zijn dienen ten alle tijden voorkomen te worden!
Of het nu gaat om een hond of een kokend heet glas thee!

Wanneer je niet meer ten alle tijden kan zorgen voor deze veiligheid moet je maatregelen treffen..

En ja, ook ik ben van mening dat het in sommige gevallen echt beter is een hond te herplaatsen.
De hond vindt zijn rust terug en je kinderen kunnen veilig spelen in hun eigen huis.
Ook wij hebben een herplaatser en kan ik zeggen dat jij ongelukkig is?
NEE! Hij is hier ontzettend op zijn plek samen met onze kinderen.
Ze liggen samen op de bank tv te kijken, wordt het voor de hond te druk? Springt hij van de bank en zoekt een rustig plekje op.

Mogen mijn kinderen dan naar de hond? Nee dat mogen ze niet! Kan ik ALTIJD voorkomen dat ze dit ook echt niet doen? Nee,natuurlijk niet.
Ik heb namelijk geen ogen in mijn rug en ik moet ook wel eens naar de wc oid.

Mijn kinderen zijn overigens 5 en 6, dus niet heel klein meer en begrijpen de regels prima.

Dus nogmaals, je bent als ouder compleet verantwoordelijk voor de veiligheid van je kinderen, maar natuurlijk ook voor die van je hond.
Kan je deze niet garanderen, ga je op zoek naar oplossingen.

Veiligheid moet uiteraard altijd voorop staan, en daar zullen wij als volwassenen voor moeten zorgen daar moet je naar mijn mening geen risico's mee gaan nemen.

Ik ben persoonlijk niet tegen herplaatsen in bepaalde gevallen, maar in dit geval nemen we alleen nog maar aan dat de hap door de pijn kwam. Wie zegt dat er goed begeleid is. Wie zegt dat er helemaal niets aan de pijn te doen is.

Wat ik zelf denk (in het algemeen gesproken) is dat een hond die zich steeds maar weer door kinderen belaagd voelt een veel korter lontje heeft en uiteindelijk als al zijn communicatiepogingen niet gewerkt hebben idd uiteindelijk gaat grommen, happen, bijten. Dit doet een hond omdat hij zich niet veilig voelt. Het kan zijn dat hij ook in andere situaties zich niet veilig en of onbegrepen voelt, komt daar ook nog pijn bij wordt het lontje wel erg kort. Het is vaak een combinatie van dingen die een hond laten happen. Vandaar lijkt het mij handig dat hier eerst een gt en een voor de hond juiste therapie komt voordat je verder iets kan zeggen. Ik denk dat het allemaal veel te kort door de bocht is om te zeggen, de hond heeft pijn dus is niet meer betrouwbaar. Het is een combinatie van faktoren.

Als een hond eenmaal weet  en de geruststelling heeft dat hij normaal gesproken veilig is voor het kind en niet meer de hele tijd bang hoeft te zijn dat er een kind op hem afgekropen komt, zal hij ontspannen. En als er dan eens toch een beetje laat gereageerd wordt door de volwassene zal de hond niet meteen in de hoogste stressstand staan.

Maar uiteraard geldt dit dan voor het hele omgaan met de hond of hij zich veilig en begrepen zal voelen, het gaat er uiteraard niet alleen om dat hij het kind niet meer als bedreigend ziet.