Nieuwe hond

de tijd gaat erg snel. Vijf weken is het al weer bijna dat ik Lara moest laten gaan. Het ging allemaal erg snel. nu willen we toch nog een keer een nieuwe hond. Tussen Lara en de hond die ik daarvoor had, zat tien maanden. Wij zijn 60 inmiddels en willen beslist niet dat de hond ons overleeft. Onze keuze zal daarom vallen op een volwassen dier.  Hoe lang hebben jullie er tussen laten zitten voor je een nieuwe hond nam? 

Ik denk dat zoiets heel persoonlijk is, de een koopt de volgende dag een nieuwe terwijl de ander een jaar in rouw leeft.. Ik zou doen waar jullie je het prettigst bij voelen, ga eens kijken in het asiel of je een hond ziet die jullie wel aanspreekt, dan weet je gauw genoeg of je er weer klaar voor bent.

Heel veel sterkte met het verlies.

Als jullie er allebei aan toe zijn dan zeg ik 'doen!'

Hoeveel tijd een ander tussen twee honden had zitten maakt dan toch helemaal niet uit?

Jullie zullen Lara nooit vergeten, al komen er nog 10 honden, Lara blijft altijd haar plekje in jullie hart houden. 

Toen Terry was overleden wilden mijn ouders voorlopig geen andere hond, omdat het anders voelde alsof Terry al snel was vergeten.

De fokker was wel ingelicht en had op dat moment ook nét weer een nestje, maar mijn ouders wilden het echt nog niet. Na twee weken werd vooral mijn moeder gék van de stilte. Fokker weer gebeld, wezen kijken en 2 maanden na het overlijden van Terry kwam Max.

Er is m.i. geen juist moment, het juiste moment is voor iedereen anders. De een wil na een week alweer een maatje om zich heen, de ander blijft een jaar of langer hondloos.

Jammer dat Lara er niet meer is. Het verdriet en gemis zal nog groot zijn. Hoe oud is Lara geworden en wat voor een hond was zij?

Nadat een bijna 16 jaar oude hond van mij was ingeslapen, heb ik ca. 2 maanden later een herplaatser een warme mand gegeven. Helaas werd dit hondje nog geen 4 jaar. Daar was ik helemaal kapot van en heb een half jaar gewacht tot ik een nieuwe pup nam. Achteraf had ik dit veel eerder moeten doen. Door een andere hond te nemen, wordt het verdriet lichter. Vergeten zal je de andere hond nooit, die blijft een plekje in je hart innemen.

Omdat je eventueel een herplaatser een nieuw thuis wilt geven, kan je deze website eens bekijken 

http://herplaatsinghondeninnederland.nl/

Weet je wij hebben ook ongeveer jou leeftijd.

De ene is 13 de ander 18 mnd.

De jongste heb ik erbij gewild.

Ik doe ook alles met de honden alleen auto rijden kan ik niet dus dan gaat echtgenoot mee natuurlijk.

We hadden tot 2 jaar terug een jrt die was 15 geworden.

Zat ik daar oude hond en wat oudere dame.

Dus Jazz kwam erbij.

Of de fokker wilt hem terug of hij gaat naar een dochter van ons als er wat mocht gebeuren.

Kun je zoiets ook niet regelen?

Ik denk zoiets van.een pup opvoeden is op deze leeftijd wel een klus maar als je nog ouder mag worden worden jullie ouder samen met de hond.

Zo zie ik het in ons geval .

Een oudere hond nemen is prima.

Wil je een pup opvoeden en lukt dat nog?vind ik persoonlijk leuker.

We hebben heel lang honden dus dat is misschien anders. De ene volgde de andere op.

Nu niet meer.als het oudje van 13 er niet meer is blijft het bij 1 hond.

De tijd tussen twee honden is heel persoonlijk.

Zo te lezen zijn jullie er aan toe, Jannie.

Misschien eens gaan rondkijken op

www.ikzoekbaas.nl    en     www.dierenasiels.com

Bij mij werd het verdriet om de (te jong) overleden hond minder toen ik Pepijn aanschafte, ongeveer 7 á 8 weken later.

Je houdt liefde over als je geen hond hebt, dus zoek er eentje om de liefde weer aan te geven.

Allereerst, sterkte met jullie verlies.

De tijd tussen twee honden verschilt erg van persoon tot persoon.

Toen onze Evita overleed, ben ik onmiddellijk op zoek gegaan naar een pup.  Evita overleed 13 maart 2008 en Niké is geboren op 13 maart 2008 .

Voor mij is de reden dat ik mezelf wil bezig houden, die leegte, dat gemis is zo moeilijk als je je gedachten niet kan verzetten.  Een pup houdt je bezig, daar moet je achteraan, plasje doen, bezig zijn... dàt heeft me erg geholpen.

Athena is op 4 februari van dit jaar overleden, helaas kunnen we er geen hond bij hebben zolang Niké nog leeft, ze is erg moeilijk met andere honden en we willen dus wachten.  De pijn van het verlies van Athena is voor mij nog steeds aanwezig, ik denk nog dagelijks aan haar en haar capriolen, ik weet dus dat een pup voor mij de verwerking van dit verlies vergemakkelijkt. Vergeet ik mijn dierbare honden?  Neen hoor, het helpt me gewoon de dag door te komen zonder veel pijn.  De pup kan de overledene niet vervangen, het kan wel de leegte opvullen en daar is het me om te doen.

Wij zijn ook ongeveer van jouw leeftijd, ik zal echter honden houden tot het écht niet meer kan.  We hebben ervoor gezorgd dat er opvang is, mocht er met ons iets gebeuren, zodat onze meiden hun leven kunnen verderzetten, wat ook rust geeft.

Ik zou zeggen, neem een pupje en zie hem opgroeien en geniet van de capriolen van zulk een vrolijk, naief wezentje.

Bij mij duurde het 2 maanden vooraleer Tibo er kwam. Ik was (en ben) vrijwilligster in een asiel en leerde op die manier deze schat kennen, ik wandelde wekelijks met hem en toen heb ik hem geadopteerd. De reden dat het wat langer duurde was omdat hij nog niet vrij voor adoptie was.

Is heel persoonlijk hoe lang je wacht, maar als je er klaar voor bent dan zou ik niet twijfelen. En waarom zou een volwassen hond jullie niet evenveel plezier kunnen geven dan een pup ? Als ik het hier zo lees, lijkt het wel alsof een pup zoveel leuker is. Er zitten in asielen honden van amper 1jr, zeker nu...want het is weer "gezellig" vakantie geweest en dus werden de dieren massaal gedumpt. Leuke, lieve huishonden, ze zijn beslist niet minder lief en leuk dan een pup. Ik kan het weten, zit aan herplaatser nummer drie en zou er geen eentje hebben willen ruilen + je maakt een gedumpte sukkelaar dolgelukkig.

Ik denk altijd aan dit gedicht :

Toevallig is Lola er gekomen toen ik dat gedichtje wat Marie Rose geplaatst heeft las. Ik wilde eerst geen andere hond meer, maar besloot toen toch voor een herplaatser te gaan. En geen seconde spijt gehad natuurlijk. Elke hond is anders, het is geen vervanging voor de overleden hond, die blijft voor altijd bij je in je hart en het gemis is er niet minder om.

Een pupje is leuk, zeker, mijn eerste hond heb ik ook als pup gekregen en ik had een heel speciale band met haar. Maar nu ik besef, hoe enorm veel honden er op een goed plekje wachten zal ik zelf altijd voor een herplaatser gaan. Dat avontuur van elkaar leren kennen en vertrouwen is een mooi, leerzaam en uniek proces. Die eerste keer dat een hond je laat zien dat hij je vertrouwd, of even dat oogcontact maakt als blik van verstandhouding, dat is goud waard

Ik ben in mijn hele leven nig geen jaar zonder hond geweest. Altijd de afdankertjes van anderen gehad. Lara(de laatste) was een hondje uit Spanje. Ik ga sowieso weer voor een Tweedehandsje. Ik ben ander keren niet zo erg bezig geweest met een andere hond. Dit wordt echter echte de laatste. Vandaar mijn vraag. We wachten in ieder geval tot we gestopt zijn met werken. Dan wordt het ( weer) een asielhondje

Rex is al 2 jaar weg, maar nog steeds vind ik het moeilijk om weer een nieuwe erbij te nemen.. Maar ik geniet ook van Drib, dus dat scheelt een hoop.

Je hondje moeten missen is vreselijk!  Heel veel sterkte met het moeten missen van jullie Lara! 

Toen mijn eerste hondje was overleden had ik voor die tijd al besloten dat ik voorlopig geen andere hond zou nemen,ivm kosten en werk enzo. Maar na2 weken na de dood van Bambi was ik het eigenlijk best wel zat zo zonder hondje/maatje. Dus toch maar even in goed overleg met de opvang en we kwamen tot de conclusie dat ik prima een hondje kon hebben.  Vanaf toen ben ik gaan zoeken en heb er1 gevonden. Even snel vakantie ingepland en 2 maanden na het overlijden van Bambi kon ik Moh ophalen. 

Klinkt heel kort, maar door Moh zal ik Bambi niet minder missen. Maar het missen van een hond vond ik erg zwaar.

 Zeg, is dat nodig?  Nu huil ik...

Oeis, dat was niet de bedoeling hoor, ik vind het net heel mooi geschreven en oh zo waar. Echt, ik bedoelde het zeker niet slecht, sorry hoor !!

@ Martine, 

Ik ook 

Maar dat geeft niet, het is ook een ontzettend mooi gedicht!

Ik vind ook dat het heel persoonlijk is, wanneer er een andere hond komt..

Wanneer jullie graag een andere hond willen en het kan, gewoon doen!

Misschien kijk je eens wat rond, en komt er een lieverd op je pad..

Alsnog veel sterkte met het verlies..

Tot op heden heb ik altijd een asielhonden gehad. Lara was een Spaanse en nu..............sta ik ingeschreven voor een herplaats kortharige Collie. Ondertussen ken ik iedere hond op marktplaats van naam en wet ik via dierenasielen.com elke hond in een Nederlands asiel te zitten.......... Herplaats Collie zal moeilijk worden ( aldus de fokkers) en daarom sta ik ook voor een pup op de wachtlijst.