Het spitzen en oertypen topic! (poll over meeting)

"  Hoi,
Iedereen de kruising hoort reageert meestal met een bedenkelijke blik. Soms maakt dat onzeker...maar ik denk dat jij het echt uit interesse vraagt!
Indie is denk ik meer border, ik heb veel husky ervaring en geen border maar lees me natuurlijk suf over dat ras, ik hoop het beste van beide te kunnen bereiken, hij is nu: energie-bom, het kletsen (blaft zelden alleen echt dat husky kletsen wat ik erg leuk vind) vriendelijk en open naar iedereen, sociaal naar honden, baas gericht maar niet zo heftig als de border, slim, grenzen nodig, geen wegloper/sloper, kan NIET alleen zijn (tenminste daar ben ik hard mee bezig te leren en was mijn angst toen ik hem nam en helaas komt die uit, husky-trekje), eet slecht (herken ik ook van husky) maar weet precies wat ie nodig heeft want groeit prima, begint steeds beter te luisteren maar snel afgeleid, neiging tot drijven maar niet vervelend, bananen in oren maar dat is ook de puber denk ik, gevoelig voor stemmingen om hem heen, loeisterk, ontzettend lief en ook echt eigenwijs. Het kost me veel tijd en inzet en dat wist ik en doe ik ook. Eind augustus weer verder met cursus gehoorzame hond. Heb het idee dat hij nu meer bereikbaar is zo is trekken aan de lijn vrijwel over. Loslopen gaat goed tot er iets voorbij komt, dan is ie weg maar komt meteen terug als je roept of als ie ineens door heeft dat we niet mee zijn gerend. Hij gedraagt zich als border en neigt tot the eye en hij sluipt altijd op honden af, gaat liggen, stukje sluipen en weer liggen en wacht dan af tot de hond bij hem is, dan gebruikt hij heel mooi de kalmerende signalen naar zo'n hond en als ie dan opstaat gaat het meestal goed. Sinds kort als ie opstaat en de andere hond denkt:" wow, toch wel groot ding" wordt er wel eens naar hem uitgehaald, hij is duidelijk zijn puppy status kwijt. Hij liet dat steeds gebeuren maar de laatste 2x grauwde wij terug. Hormonen beginnen te werken. Ik probeer overigens dat staren en sluipen niet toe te staan maar het is lastig af te leren.... Tips welkom
Komt een hond blaffend aan de lijn naar hem toe dan kijkt hij even en loopt dan gewoon door, hij blaft niet terug. Katten en ballen maken de wolf in hem los, onbereikbaar dan. Gelukkig krijg ik zijn aandacht wel steeds eerder terug. Bij vogels, joggers en fietsers heb ik het er al uit en kijkt ie niet meer naar om.
Charlie van Angelique en Bruno (doet ook veel op het forum, is zijn zusje!)
Kortom, ik denk als ik goed blijf trainen en inzetten ik er een heel leuke vriend aan krijg, is het al hoor!! maar ik bedoel met buitenshuis enzo. 
Sorry heel verhaal geworden "

Indie

Bedoel het ook niet verkeerd! Had nog niet zo'n kruising voorbij zien komen en vind het wel interessant, omdat het niet de makkelijkste rassen zijn en ook zo verschillend  Het klinkt echt als een leukert! en vooral dat bananen in de oren en het laatste stuk komen me heel bekend voor

Nee dat weet ik ook Priscila, dat is nadeel van schrijven he, je hoort de toon niet. Ik weet al dat jij interesse hebt anders start je zo'n topic niet!Ik bedoel dat veel mensen zo reageren en dat maakt me soms zo onzeker. Mensen zoals jij die interesse hebben zijn dan juist een verademing!Jouw hondje is trouwens om op te vreten en heeft dus gelukkig ook ingebouwde bananen in de oren haha!! 

Interessant! Lijkt me een lastige kruising omdat ze inderdaad in sommige opzichten tegengestelde neigingen zullen hebben. Maar er wordt vanzelf duidelijk welke neigingen die van jou heeft (zoals je nu al merkt) en daar leer je dan mee dealen. Vind m prachtigmooi ook! 

 Ik zie het nut niet in van een reactie plaatsen om drama te creëren. Vind het jammer dat sommige mensen zo snel hun oordelen hebben over kruisingen en er dan gelijk vanuit gaan dat het om een broodfokhondje gaat en dat het baasje helemaal fout zit Ik wil dit topic ook graag leuk houden en hoop dat voor iedereen hier geldt, want dan is het toch een stuk leuker?

Dankje! laat haar schattige uiterlijk je niet voor de gek houden, want het is echt een draakje 

Vond het wel leuk om een poll toe te voegen:)

 Heeeel herkenbaar!! Onze pup was als pupje al lekker ruig. 

Onze hond is erg van het grommen, dat hoort bij haar spelen. In het begin schrok ik daar van, helemaal als ze dan zo ruig ging spelen.

Ik heb me op cursus laten vertellen dat ik dat er niet uit mag halen, want dat grommen is waarschuwen. Als Jackie vind dat een hondje te wild is, gromt ze wat. 

Zodra ze dat begint te doen bij het spelen met andere honden vertellen we het ook altijd aan die baasjes zodat ze niet bang zijn dat ze wat kwaads in zin heeft.

Zit nou eenmaal in het beestje. Enige wat je kunt doen als je hond echt te wild wordt, is even van die andere hond afhalen en weer loslaten. 

Wij kregen de tip omdat ze soms ook zo wild doet tegen kleine pups om haar dan te laten liggen (af) en dat die kleine pup dan mag snuffelen en spelen. Zo leert ze dat ze niet tegen elke hond zo wild mag doen.

Okee, bedankt voor de tips! :)

Ik zou indy graag eens willen ontmoeten, kwa uiterlijk zie ik niet veel van een husky terug maar toch wel wat kenmerken.

Ik vindt dr ook mooi in conditie! Zie veel honden die toch wat te rond zijn naar mijn mening, ik heb ze liever wat schraal dan te dik.

Ik doe ook mee!

Ik heb een.. Wispa!

Vermoedelijk kruising Podenco Andaluz x Podenco Xarnego Valenciano, maar zeker zullen we het nooit weten!

En een Cosmic!

Podenco Andaluz

En een Luuk!

Podenco Maneto

"Mijn" rassen zijn niet FCI erkend, maar hun grotere broers (de Podenco Ibicenco en de Podenco Canario) en hun aanverwanten (Podengo Português, Pharaohond en Cirneco dell'Etna) vallen onder rasgroep 5, sectie 7 (jagende oertypen).

Alle drie komen ze uit Spanje, en wonen ze nu bij mij in Hilvarenbeek :)

 Ja het is ook een lastige kruising en ik heb er ook 1000x over nagedacht en uren gespendeerd bij het nestje kijken en observeren. Het kwam echt op mijn pad na 10 jaar volhouden dat ik noooooit meer een hond zou nemen ( na overlijden van mijn husky). Ik probeer ook steeds meer blanco naar hem te kijken, heb steeds de neiging teveel te zoeken naar wat nou husky en wat nou border is. Hij is gewoon Indie. In elk geval is ie mijn lieve schatje!! En ik vind hem ook heel mooi :-)

 Ja ik zie ook niet echt veel husky, wel als je hem bezig ziet en zijn koppie ook wel wat. Maar ik zou er nooit een husky uitgehaald hebben. Het is een reu ( ja Indie is ook een meisjesnaam en kan ook voor jongens maar eigenlijk heet ie Indiana Jones :-) had mijn man bedacht haha) Hij is idd mooi schraal, volgens mij precies goed. Ik heb dezelfde smaak als jij denk ik. Pepper is prachtig en mijn husky hart gaat daar sneller van kloppen. Ik heb altijd gezegd geen hond meer want wil alleen een husky maar dat is gewoon niet handig qua karakter en toen kwam Indie.....husky mama en vader waarschijnlijk border, weten die mensen niet eens zeker. Moeder was voor de 1e keer loops ( 11 maanden!!) en hebben ze haar los laten lopen op vakantie in Frankrijk ( slimmmmmm ) en toen kwam er een soort border van een boerderij uit de buurt daar heel tevreden van hun vakantiehuisje vandaan lopen en toen waren er ineens 7 pups. Verhaal he. Ze hebben de pups laten komen en ik ben er via de DA die ik volg op FB op geattendeerd en ben gaan kijken. Die mensen hebben wel alles voor de honden over gehad hoor, ik hoefde ook alleen de kosten te betalen van de chip en eerste vaccinaties ( 150 euro) dus geen broodfok ofzo, anders had ik het ook nooit gedaan. Zijn zusje Charlie van Angelique en Bruno is veel meer husky dan Indie, allemaal zo apart die pups! Misschien zien we elkaar eens met de hondjes! Leuk!

 Wat leuk dat je interesse hebt in de shiba! :) 
Ik zal een poging wagen te vertellen hoe ik het ervaar/heb ervaren om een shiba in huis te hebben.

Edit: Sorry.. het is wat lang geworden. De tekst maar een beetje vluchtig doorscannen dan ;) 
 
Al sinds ik klein was, wilde ik graag een hond. Toen ik ging samenwonen met mijn vriend, die wel is opgegroeid met honden, begon het weer te kriebelen. Nu kon het eindelijk! Hij vond het allemaal wel goed, dus ik mocht op zoek naar een ras. We woonden toen in een studio van zo'n 40-45 m2 (zonder tuin), en ik was destijds in de veronderstelling dat je geen grote hond kon hebben als je kleiner woonde. Dat was lastig, want juist grotere honden spraken mij aan. Dus dan ga je op zoek naar een kleinere hond en zo kwam ik bij de Shiba Inu. 
Ook ik kwam die horrorverhalen tegen :P Dus ben ook wel verder gaan zoeken, wantja 'kan dit wel? Als eerste hond?'. Toch kwam ik steeds weer terug op het ras. En toen dacht ik, we gaan er gewoon voor! (ja het is hier vooral 'ik', want mijn vriend vond het allemaal wel best, als het maar geen 'vrouwenhond' was).
 
En ik moet bekennen dat het me allemaal reuze is meegevallen. Dit kan natuurlijk ook komen omdat ik geen vergelijkingsmateriaal had, omdat het mijn eerste hond is. Ik had de verwachtingen zo ik die overal gelezen had. Natuurlijk hebben we frustraties meegemaakt. Zo trok hij aan de lijn, was een periode heel erg bang e.d.. Maar dat zijn dingen waar je met elke pup mee te maken hebt, denk ik. Het gaat met vallen en opstaan.  
 
Wel is er denk ik toch ook een stukje geluk bij kijken. Hoewel ook opvoeding/levensstijl natuurlijk een grote invloed hebben gehad.
De enige regels die wij echt belangrijk vinden, zijn: niet schooien en niet op de bank (dat was meer een regel van mijn vriend). Hier zijn we dus ook heel consequent in geweest. Het 'niet op de bank' is nog wel een karwei geweest ;)
Verder wonen zowel mijn ouders en zussen als zijn ouders in Friesland. Wij woonden in Tilburg. Dus al van jongs af aan heeft Toby lange autoritten meegemaakt en 'veranderingen' van slaapplek e.d. Want als we naar Friesland gingen, gingen we sowieso een heel weekend. 
Hij 'kan': lange stukken in de auto (dan zit hij in de kofferbak), goed en lang alleen thuis zijn (geen verlatingsangst), goed met alle honden (jong, oud, reu, teef), sloopt niet (behalve zijn eigen speelgoed, want daarvan weet hij dat het mag), trekt niet/valt niet uit, deelt graag. Maar ik denk dat dit alles ook een stukje 'geluk' geweest is, naast opvoeding. 
 
Qua opvoeding is het consequent zijn gewoon heel belangrijk. Dus als het nee is, moet het nee blijven. Ze zijn immens volhoudend en (veel te) slim. Ze kunnen op allerhande manieren dingen uitproberen, om toch iets bij je gedaan te krijgen. Dit houdt ook in dat ze niets lijken te vergeten en zelf dingen uitvinden. Ze leren vrij snel/hebben vrij snel door hoe iets werkt/moet. Na 3x 'zit', hebben ze het bijvoorbeeld wel weer bekeken. 

Ze zijn absoluut niet baasgericht. Als je iets niet voor 100% meent, dan luisteren ze meestal niet (en als je het wel echt meent, soms ook niet :P). Voor sommige dingen wil hij best iets voor wat lekkers doen, maar als het te lang duurt of het gaat om iets dat hij gewoon niet wil dan kun je de lekkerste salami hebben, maar het feest gaat niet door ;). Je moet er gewoon met wat humor mee om kunnen gaan en niet boos worden als het niet wil.

Ook kunnen ze om het minste of geringste gaan krijsen (en ja ik bedoel echt gillen e.d.). Bijvoorbeeld als je buiten wandelt en het lijkt of hij zich verstapt heeft/ergens in gestapt is. Maar even kijken dat mag niet hoor! Dan gil ik moord en brand! (je moet mensen soms zien kijken :P)
 
Ik heb ook het idee dat je met een shiba geen 'baas-hond' verhouding hebt, maar meer een verhouding van gelijkheid, van wederzijds respect. Juist als jij dit respect bij hem af kunt dwingen, ben jij zijn 'baas', zijn gelijke. Belangrijk is dus wel dat je echt niet over je heen laat lopen (weer te maken met dat consequent zijn). 

Hij is geen 'allemansvriend' op mensengebied, zoals wel meer shiba's. Het vervelende is dat ze wel een hoog 'aaigehalte' hebben: ze zien eruit als kleine knuffelige vosjes/wolfjes/beertjes. Je moet er dus ook vooral om denken dat mensen niet plots op je hond duiken.. En je moet veelal 'nee' verkopen aan mensen die het vragen (die dan soms een beetje gek reageren..). Maar dit is dus ook zo bij mensen die dicht bij jou staan (familie, vrienden, kennissen). Hier is het wel zo dat naar mate iemand vaker langskomt (en goed met hem omgaat: eerst negeren), Toby steeds gewender raakt en op den duur wel aaitjes komt halen of speeltjes brengt. Maar het kan ook zo zijn dat hij iemand gewoon eigenlijk nooit leuk vindt, hoe vaak iemand ook langskomt en hoe leuk/normaal hij ook doet (dat is hier ook het geval met 1 persoon..). Dus ook dat is iets waar je mee moet kunnen leven/mee om moet kunnen gaan. Het is vooral een kwestie van: de shiba moet de stappen nemen, niet de mens.

En, wat mijn vriend het moeilijkst vindt, ze hebben een erg groot jachtinstinct en ze zijn erg zelfstandig. Voor het loslopen betekent dit: niet of alleen op plaatsen waar je zeker weet dat het veilig is (afgezet, of groot natuurgebied). Ze blijven namelijk niet bij je in de buurt als ze los zijn. Op den duur komen ze wel weer eens terug, maar ze laten zich pas aanlijnen als zij er klaar voor zijn. Dit valt natuurlijk wel enigszins ook beter te trainen en er zijn ook aparte gevallen. Wij hebben hem toen hij nog heel jong was wel los gelaten in het bos, maar ook toen al bleef hij niet in de buurt/liet hij zich niet aanlijnen. En ook later is hij nog wel eens los geweest in natuurgebied waar veel honden waren (bleef hij wel wat bij honden in de buurt). Maar ik vertrouw het gewoon niet (en dat ligt hem ook gewoon aan mij hoor) en ben veel te bang dat hij vermist raakt, of toch ergens in het verkeer geraakt. Dus hij zit altijd aan de lange lijn (en soms aan het strand als er eigenlijk niemand is, los maar met een gigantische lange lijn aan zijn tuigje ;) ). 

Je moet hierbij wel ook denken aan dat hij ook niet uit een tuin kan ontsnappen of uit het huis zelf. De tuin moet gewoon geheel afgesloten zijn. Geen gaatjes en hoog genoeg. Ook zitten er gravers onder de shiba's, dus dan is het ook nodig om de omheining een stuk de grond in te zetten. En vooral als er mensen langskomen, of als je jonge kinderen hebt, o.i.d. is het echt opletten geblazen (doen ze wel de deur dicht. Eerst deur dicht, dan mensen binnen laten, dan voordeur dicht, dan mogen ze verder lopen). Helemaal als je aan een wat drukkere weg woont, kan dat soms wel echt een stresspuntje zijn (we wonen tegenwoordig gelukkig in een rustiger dorp). 

Qua karakter is hij trots, slim, een beetje hooghartig, maar vooral gewoon heel erg lief en houdt wel van een aai of knuffel op zijn tijd. 

Wandelen (vooral bos, heide, strand!) vindt hij leuk, hij kan soms heerlijk gek doen (als een speer rondjes om je rennen, spelbogen, uitdagen), balletjes zijn leuk (als hij er zin in heeft), en zoekspelletjes ook! Als je gewoon genoeg onderneemt, dan is hij in huis gewoon rustig. Behalve dan dat hij af en toe wat vervelende momenten/dagen heeft (dan kun je van alles met hem doen, maar gaat hij toch weer aan de muur krabben oid..) :P maar dat hebben wij mensen ook wel eens..

Dit was wel weer heel erg lang.. Maar ik denk wel redelijk duidelijk :P 

 Dat had ik niet kunnen bedenken, wat een wereld van verschil in uiterlijk zeg! Als je het Weet, dan kun je in Indie wel wat husky zien (in de bouw van het hoofd/oren). Hoe dan ook is hij wel prachtig :) 

Een keer is genoeg. 

"  Dat had ik niet kunnen bedenken, wat een wereld van verschil in uiterlijk zeg! Als je het Weet, dan kun je in Indie wel wat husky zien (in de bouw van het hoofd/oren). Hoe dan ook is hij wel prachtig   "

Shiba à la Crème

 Ja wel wat he, veel mensen denken ook herder. Maar goed, ik denk dat de vaderhond daar ergens op die boerderij in Frankrijk ook wel een mix van van alles is hoor haha. Maar alle 7 pups zijn dus anders. Kunnen ze meerdere vaders hebben eigenlijk vraag ik me af? dat ze daarom zo verschillende zijn? poezen kunnen toch ook door meerdere katers gedekt worden?

Fijn te lezen dat meer mensen hem ook mooi vinden! We boffen maar met onze mooie stoere hondjes!

Trouwens gaaf te lezen over de shiba. Ik ken het ras eigenlijk niet. Lijkt wel een beetje op de husky als ik het zo lees.

Leuk zo'n uitgebreid verhaal dus!!

 Ja dat kan, volgens hp.

http://www.hondenpage.com/hondenforum/60943/erg-verbaast.....kan-dit???.php

 Ik dacht het bij het zien van het nest van Indie al meteen namelijk. Zulke totaal verschillende pups maar wel in te delen in 2 groepjes. Ook was Indie veel groter en nog 1 die helaas dood is gegaan, mogelijk waren die dus ook wat ouder al (van vader 1 ofzo)  Heb het niet uitgezocht eigenlijk (luiaard dat ik ben :-) Maar dat zou wel e.e.a. verklaren. Bedankt Kees voor de verwijzing. 

Ohh wat een leuk topic! En ik zie dat Ingrid en Indie zich ook al gemeld hebben hihi

Ik zal mijn halve Husky morgen even verder voorstellen, dat gaat lastig via telefoon helaas..

Leuk topic!

"  Wat leuk dat je interesse hebt in de shiba!  Ik zal een poging wagen te vertellen hoe ik het ervaar/heb ervaren om een shiba in huis te hebben.
Edit: Sorry.. het is wat lang geworden. De tekst maar een beetje vluchtig doorscannen dan   Al sinds ik klein was, wilde ik graag een hond. Toen ik ging samenwonen met mijn vriend, die wel is opgegroeid met honden, begon het weer te kriebelen. Nu kon het eindelijk! Hij vond het allemaal wel goed, dus ik mocht op zoek naar een ras. We woonden toen in een studio van zo'n 40-45 m2 (zonder tuin), en ik was destijds in de veronderstelling dat je geen grote hond kon hebben als je kleiner woonde. Dat was lastig, want juist grotere honden spraken mij aan. Dus dan ga je op zoek naar een kleinere hond en zo kwam ik bij de Shiba Inu. Ook ik kwam die horrorverhalen tegen :P Dus ben ook wel verder gaan zoeken, wantja 'kan dit wel? Als eerste hond?'. Toch kwam ik steeds weer terug op het ras. En toen dacht ik, we gaan er gewoon voor! (ja het is hier vooral 'ik', want mijn vriend vond het allemaal wel best, als het maar geen 'vrouwenhond' was). En ik moet bekennen dat het me allemaal reuze is meegevallen. Dit kan natuurlijk ook komen omdat ik geen vergelijkingsmateriaal had, omdat het mijn eerste hond is. Ik had de verwachtingen zo ik die overal gelezen had. Natuurlijk hebben we frustraties meegemaakt. Zo trok hij aan de lijn, was een periode heel erg bang e.d.. Maar dat zijn dingen waar je met elke pup mee te maken hebt, denk ik. Het gaat met vallen en opstaan.   Wel is er denk ik toch ook een stukje geluk bij kijken. Hoewel ook opvoeding/levensstijl natuurlijk een grote invloed hebben gehad.De enige regels die wij echt belangrijk vinden, zijn: niet schooien en niet op de bank (dat was meer een regel van mijn vriend). Hier zijn we dus ook heel consequent in geweest. Het 'niet op de bank' is nog wel een karwei geweest Verder wonen zowel mijn ouders en zussen als zijn ouders in Friesland. Wij woonden in Tilburg. Dus al van jongs af aan heeft Toby lange autoritten meegemaakt en 'veranderingen' van slaapplek e.d. Want als we naar Friesland gingen, gingen we sowieso een heel weekend. Hij 'kan': lange stukken in de auto (dan zit hij in de kofferbak), goed en lang alleen thuis zijn (geen verlatingsangst), goed met alle honden (jong, oud, reu, teef), sloopt niet (behalve zijn eigen speelgoed, want daarvan weet hij dat het mag), trekt niet/valt niet uit, deelt graag. Maar ik denk dat dit alles ook een stukje 'geluk' geweest is, naast opvoeding.  Qua opvoeding is het consequent zijn gewoon heel belangrijk. Dus als het nee is, moet het nee blijven. Ze zijn immens volhoudend en (veel te) slim. Ze kunnen op allerhande manieren dingen uitproberen, om toch iets bij je gedaan te krijgen. Dit houdt ook in dat ze niets lijken te vergeten en zelf dingen uitvinden. Ze leren vrij snel/hebben vrij snel door hoe iets werkt/moet. Na 3x 'zit', hebben ze het bijvoorbeeld wel weer bekeken. 
Ze zijn absoluut niet baasgericht. Als je iets niet voor 100% meent, dan luisteren ze meestal niet (en als je het wel echt meent, soms ook niet :P). Voor sommige dingen wil hij best iets voor wat lekkers doen, maar als het te lang duurt of het gaat om iets dat hij gewoon niet wil dan kun je de lekkerste salami hebben, maar het feest gaat niet door . Je moet er gewoon met wat humor mee om kunnen gaan en niet boos worden als het niet wil.
Ook kunnen ze om het minste of geringste gaan krijsen (en ja ik bedoel echt gillen e.d.). Bijvoorbeeld als je buiten wandelt en het lijkt of hij zich verstapt heeft/ergens in gestapt is. Maar even kijken dat mag niet hoor! Dan gil ik moord en brand! (je moet mensen soms zien kijken :P) Ik heb ook het idee dat je met een shiba geen 'baas-hond' verhouding hebt, maar meer een verhouding van gelijkheid, van wederzijds respect. Juist als jij dit respect bij hem af kunt dwingen, ben jij zijn 'baas', zijn gelijke. Belangrijk is dus wel dat je echt niet over je heen laat lopen (weer te maken met dat consequent zijn). 
 
Hij is geen 'allemansvriend' op mensengebied, zoals wel meer shiba's. Het vervelende is dat ze wel een hoog 'aaigehalte' hebben: ze zien eruit als kleine knuffelige vosjes/wolfjes/beertjes. Je moet er dus ook vooral om denken dat mensen niet plots op je hond duiken.. En je moet veelal 'nee' verkopen aan mensen die het vragen (die dan soms een beetje gek reageren..). Maar dit is dus ook zo bij mensen die dicht bij jou staan (familie, vrienden, kennissen). Hier is het wel zo dat naar mate iemand vaker langskomt (en goed met hem omgaat: eerst negeren), Toby steeds gewender raakt en op den duur wel aaitjes komt halen of speeltjes brengt. Maar het kan ook zo zijn dat hij iemand gewoon eigenlijk nooit leuk vindt, hoe vaak iemand ook langskomt en hoe leuk/normaal hij ook doet (dat is hier ook het geval met 1 persoon..). Dus ook dat is iets waar je mee moet kunnen leven/mee om moet kunnen gaan. Het is vooral een kwestie van: de shiba moet de stappen nemen, niet de mens.
 
En, wat mijn vriend het moeilijkst vindt, ze hebben een erg groot jachtinstinct en ze zijn erg zelfstandig. Voor het loslopen betekent dit: niet of alleen op plaatsen waar je zeker weet dat het veilig is (afgezet, of groot natuurgebied). Ze blijven namelijk niet bij je in de buurt als ze los zijn. Op den duur komen ze wel weer eens terug, maar ze laten zich pas aanlijnen als zij er klaar voor zijn. Dit valt natuurlijk wel enigszins ook beter te trainen en er zijn ook aparte gevallen. Wij hebben hem toen hij nog heel jong was wel los gelaten in het bos, maar ook toen al bleef hij niet in de buurt/liet hij zich niet aanlijnen. En ook later is hij nog wel eens los geweest in natuurgebied waar veel honden waren (bleef hij wel wat bij honden in de buurt). Maar ik vertrouw het gewoon niet (en dat ligt hem ook gewoon aan mij hoor) en ben veel te bang dat hij vermist raakt, of toch ergens in het verkeer geraakt. Dus hij zit altijd aan de lange lijn (en soms aan het strand als er eigenlijk niemand is, los maar met een gigantische lange lijn aan zijn tuigje ). 
Je moet hierbij wel ook denken aan dat hij ook niet uit een tuin kan ontsnappen of uit het huis zelf. De tuin moet gewoon geheel afgesloten zijn. Geen gaatjes en hoog genoeg. Ook zitten er gravers onder de shiba's, dus dan is het ook nodig om de omheining een stuk de grond in te zetten. En vooral als er mensen langskomen, of als je jonge kinderen hebt, o.i.d. is het echt opletten geblazen (doen ze wel de deur dicht. Eerst deur dicht, dan mensen binnen laten, dan voordeur dicht, dan mogen ze verder lopen). Helemaal als je aan een wat drukkere weg woont, kan dat soms wel echt een stresspuntje zijn (we wonen tegenwoordig gelukkig in een rustiger dorp). 
 
Qua karakter is hij trots, slim, een beetje hooghartig, maar vooral gewoon heel erg lief en houdt wel van een aai of knuffel op zijn tijd. 
Wandelen (vooral bos, heide, strand!) vindt hij leuk, hij kan soms heerlijk gek doen (als een speer rondjes om je rennen, spelbogen, uitdagen), balletjes zijn leuk (als hij er zin in heeft), en zoekspelletjes ook! Als je gewoon genoeg onderneemt, dan is hij in huis gewoon rustig. Behalve dan dat hij af en toe wat vervelende momenten/dagen heeft (dan kun je van alles met hem doen, maar gaat hij toch weer aan de muur krabben oid..) :P maar dat hebben wij mensen ook wel eens..
 
Dit was wel weer heel erg lang.. Maar ik denk wel redelijk duidelijk :P  "

Shiba à la Crème

 Wat een geluk dat ik van lange-verhalen-lezen houd  Ontzettend bedankt voor de moeite van het schrijven! Ik heb het met veel plezier gelezen.

Een hond aanschaffen ligt nog ver ver in te toekomst, maar ik blijf het leuk vinden me in te lezen in rassen. De shiba staat al erg lang hoog op mijn lijstje, ik vind het dan ook echt heel erg leuk te lezen dat jouw ervaringen ook zo zijn zoals ik me het voorstelde :D 

Het niet baasgerichte is iets wat ik ook wel kan waarderen, ookal heb ik het nooit "in het echt" ondervonden (ervaring met goldens en rottweilers). Het dikgedrukte is iets wat me naar de shiba heeft getrokken. Ik hou van de zelfstandigheid van katten, en kan best nerveus worden van de trouwe honden-ogen van de hond van mijn ouders. Die blik alsof je alles voor ze bent.. Brr. Aan de andere kant betekende dat wel dat ik fantastisch met haar kon trainen, wat weer het leuke aspect van baasgerichte honden is. 

Ik ben heel blij met de nadelen die je noemt. Vooral het ontsnappen alleen al van de deur opendoen heb ik niet echt bij stil gestaan.. Ook is loslopen iets wat ik bij honden ontzettend leuk vind, maar helaas is een eigenschap van zelfstandigheid ook dat ze niet echt dicht bij de baas blijven. Daarnaast ook nog het jachtinstinct.. Greyhounds vind ik ook gave honden, van de rescues, maar bij dat ras is hetzelfde probleem. 

Pfft lastig hoor, al die rassen.  Gelukkig hoef ik nog lang niet te kiezen. Als je nog meer informatie over Toby kwijt wil weet je me te vinden  Ik vind het onwijs leuk om te lezen. 

" Ohh wat een leuk topic! En ik zie dat Ingrid en Indie zich ook al gemeld hebben hihi

Ik zal mijn halve Husky morgen even verder voorstellen, dat gaat lastig via telefoon helaas..

Leuk topic! "

Angelique, Bruno & Charlie *ABC*

 Ja!! Ik had jullie al genoemd hoor haha. We verbazen ons zo dat de pups van ons nest zo verschillend zijn. Waarschijnlijk toch verschillende vaders. Toch zie je wel een beetje gelijkenis met Indie en Charlie!

Ja ik zag inderdaad dat we al genoemd werden   ik vroeg me inderdaad ook wel eens af hoe het kan dat er zulke verschillende pups uit gekomen zijn! We zullen t nooit weten denk ik...

Afijn, dit is Charlie. Ze is nu 45 weken oud en een Husky X Border Collie. Zusje van Indie dus  

Ik herken eigenlijk beide rassen in haar...zoals Indie dat dus ook heeft 'praat' Charlie in plaats van dat ze blaft. Ookal blaft een andere hond naar haar blaft ze ook niet/amper terug. Sinds kort blaft ze wel met Bruno mee naar de postbode, maar Bruno blaft aan 1 stuk door en Charlie maar een aantal keer een 'woef' 'woef'. Ze kan dus wel blaffen hihi  

Verder is ze soms heel eigenwijs, zoals Husky's dat ook wel hebben (dat lees ik, geen echte ervaring mee).

Charlie loopt prima los (beter los dan aan de riem af en toe..). Ik heb lang problemen gehad met Charlie haar gedrag aan de riem, ze trok namelijk alsof ze voor de slee stond en dat was wel grappig toen ze nog een kleintje was, maar na verloop van tijd werd madame sterker dan mij en was de lol er wel vanaf  

Inmiddels hebben we onderscheid gemaakt tussen het niet trekken aan de halsband en het wel mogen trekken aan het tuig. Dit gaat echt heel goed! Ze loopt prima. Af en toe een ruk aan de riem maar dan corrigeer ik meteen door haar aan de voet te vragen en haar aandacht vast te houden. Een stukje doorlopen en belonen en daarna loopt ze weer keurig   ik ben hier natuurlijk heel blij mee!

Veel mensen zeggen inderdaad gelijk zodra ze de kruising horen 'oh wat lastig!' of 'jeetje, wat onverantwoord'...en dat maakt zoals Ingrid van Indie ookal zegt, best onzeker.

Het is namelijk een hartstikke leuke kruising! Ik geniet elke dag van Charlie, ze is zo ontzettend leuk! Natuurlijk is het een heel energieke kruising, maar daar kies je toch voor? Ik vind Husky's ontzettend leuke honden, maar zal daar zelf niet snel voor kiezen omdat ik bang ben de hond dan niet te kunnen geven wat ie nodig heeft. Charlie is een X Husky en precies wat ik wel aankan. Ze heeft heel veel energie, maar binnen is ze heerlijk rustig  

Ik wil misschien heel misschien ook wat aan mushen gaan doen met Charlie maar daar moet je eerst een ontheffing voor aanvragen en een dierenarts onderzoek laten doen om te kijken of ze dat lichamelijk aan kan. Dit ga ik laten doen zodra ze 1+ jaar is en we zullen het zien...ik denk dat ze het heel leuk gaat vinden mocht ze het aankunnen.

Voor de mensen die mij trouwens nog niet kennen...ik ben dus Angelique en 15 jaar oud. Naast Charlie heb ik ook nog Bruno, een Friese Stabij X Border Collie van 5 jaar  

En als afsluiter mijn favoriete puppy foto met Charlie haar Husky mammie  

Even off topic maar twee verschillende vaders kan zeker.
Onze vorige hond kwam uit het asiel, was 3,5 maanden, en werd geboren in een huis waar 260 honden zaten. Moeder was een labrador maar de pups uit het nest waren zo verschillend, zo had de onze hele zachte half lange haren, haar zusje had draadhaar en haar broer glad. Broer en zusje hadden een DNA test gedaan en daar kwamen niet de zelfde rassen uit. 

Jaaa wij wij horen hier ook thuis! Dit is Aila, mijn Finse Lappenhond 

Oooohh moet ff kwijt dat ik helemaal weg ben van al jullie prachtige spitzen en oertypen 

vind t allemaal prachtige honden. Zou altijd n hond uit deze rasgroep kiezen om uiterlijk maar ook zeker karakter! Plaats aub veel fotossss!!!! Hihi

Ik ook hoor. Heb echt een zwak voor bijna alle rassen in deze rasgroep

Ik ook, maar qua karakter passen veel ervan niet echt bij ons. Wij moeten geen wegloophonden hebben met megajachtdrift die nooit alleen kunnen zijn... Zijn meer van de met je mee drentelende types ie bij genoeg uitdaging ook lekker gaan slapen als ze een ochtend thuis blijven. Gelukkig zijn er ook in deze groep die in die opzichten wat minder heftig zijn ;)

Pepper is inderdaad een erg simpel exemplaar van de husky, kan makkelijk alleen blijven (oke zakdoekjes moet je wegleggen want deze gaan geheid door de kamer heen) en kan loslopen. En is een beetje lui aangelegd dus een dag wat minder is prima, maar dan moet ik de volgende dag wel weer aan de bak.

Nou nog eentje dan, op de clubmatch van KC Hoogeveen afgelopen weekend!