Eikel

                                                                                                                                                                                              Behalve als het erg nat is, een boswandeling is eigenlijk altijd een feest. Daarom zijn wij op gezette tijden in het bos te vinden. Wij hebben een stuk bos gevonden waar honden los mogen lopen en waar  het geboomte afgewisseld wordt met heide. Bovendien is het toch wel gezellig dat meer hondenbazen deze plek hebben ontdekt. Je loopt er als roedeltje nooit alleen en de honden - met hun baas op sleeptouw -  die we tegenkomen,  zijn tot nu toe allemaal vredelievend gebleken. (Zou het dan toch een beetje met het humeur van de mensen te maken hebben?) Dus, wat wil een beetje hond nog meer! Aan het begin van de wandeling laten wij Bailo even 'uitrausen' dat wil zeggen dat hij van de gelegenheid gebruik mag maken om grote stukken bos van alle kanten op zijn manier te onderzoeken. Als je hem laat gaan - en hij ontdekt heeft wat hij wilde, is het zijn gewoonte - om na ongeveer een kwartiertje -  de gezelligheid weer bij ons te zoeken. Nu kan ik gebruik maken van zijn gecirkel om ons heen. Want het is steeds weer leuk om een eikeltje, dat gekenmerkt is door de punt eraf te draaien  en zodoende de lucht van mij heeft, in een onbewaakt ogenblik, ongezien door Bailo, tussen tientallen andere eikels te gooien. Bailo wordt dan aangelijnd en krijgt het verzoek, nadat hij vanaf mijn hand de lucht van de eikel heeft opgesnoven, deze te gaan zoeken. Op een rustige manier voldoet hij aan het verzoek en het leuke is: hij vindt de bedoelde eikel altijd. Wat een feest! Trouwens niet alleen voor hem, maar ook voor mij. Dit spelletje zorgt er iedere keer weer voor dat wij ons amateurisme kunnen botvieren. 

Een hond in het bos is een beetje als "Natuur ontmoet natuur". Hier zijn baasje en beestje ook altijd in hun nopjes wanneer ze doorheen een bos zwervend kunnen ontdekken. En, een bos ziet er ook altijd anders uit, telkens je het bezoekt.

Mijn dier valt het minst op wanneer het daar herfst is, ze loopt dan volledig omwikkeld in haar eigen kleuren...mooi!

Wel ben ik opgehouden eikeltjes weg te kaatsen, ze had de neiging die eventjes lekker doormidden te bijten vooraleer ze weer doorliep, zo van "Baasje, deze kun je alvast niet meer kaatsen". Vaak was ze dan achteraf was misselijk, want eikels zijn giftig, tenzij je een eekhoorn bent.

Wat leuk!  Hij is dus een "eikelhond" in plaats van een "truffelhond"

Leuk spelletje met eikeltjes! Ook Lupa is dól op eikels zoeken en vangen. Ongemerkt schop ik ze vaak weg met mijn voet waardoor Lupa er achteraan holt om hem dan te vangen. Geweldig spelletje vindt zij dat. Het zoeken van de juiste eikel ga ik ook eens proberen! 

Effe ter attentie:

Wel opletten dat de honden geen eikels opeten, aangezien dit giftig is.

Pitchou en Eliane, jullie opmerkingen over het giftig zijn van (weer)eikels heeft mij ertoe aangezet om dit gegeven nader te bekijken. Dan zie ik, dat in voornamelijk jonge, groene eikels een stofje, tannine genoemd, voorkomt. Dit is schadelijk voor met name paarden, schapen en  runderen. Varkens zijn niet vatbaar.  In de oude, houterige eikels schijnt het in veel mindere mate aanwezig te zijn. Vandaar misschien dat Bailo en zijn voorgangers - die overigens wel iets anders eten en aten dan eikels, gedurende hun leven dat ze met deze eikels in aanraking kwamen, nooit enige hinder hebben ondervonden. Maar ik deel jullie bezorgdheid, als je zelf via je dieren hebt ondervonden dat deze eikels niet bevordelijk zijn voor hun gezondheid. Bedankt dus voor jullie opmerking. En Bailo kan ik ook andere voorwerpjes, niet afkomstig uit het bos, maar wel in het bos laten zoeken. Hij, maar ook ik, wij leren nog steeds graag.

Ik hou van uw schrijfstijl. Prachtig verhaal 

   Nog veel plezier in het bos

Kastanjes kunje ook gebruiken .Daar loopt Lance altijd achter als we ergens in t bos gaan.

ik maak al hoopjes op voorhand en verstop die onder een struik....voor als ik er dan eens geen vindt  

want Lance loopt ermee weg, legt ze neer ergens maar brengt ze nooit terug 

infeite is mijn hondje nu in deze periode met zijn lange haren waar alles blijft in hangen,  één bruine ritselende hoop bladeren die er loopt , en dan thuis maar weer  borstelen en zuchten.

waarom hebben yorkies ook  altijd zulke korte pootjes? 

Als je kastanjes onder een struik verstopt, moet je het geheugen van een eekhoorn hebben om ze terug te vinden. Daarom legt Lance ze waarschijnlijk overal neer om later zijn hersens niet te hoeven pijnigen. Eigenlijk een heel verstandige hond, want hij past de kleur van zijn lichaam aan de omgeving aan, lees ik. En die korte pootjes: die heeft hij om zijn bazin te pesten.

Geheugen van een eekhoorn ? 

Als je mij bedoelt , no harm done.  Is ook zó 

haha ik begrijp je wel hoor, maar echt bij hem is het gewoon van....'vrouwke moet maar komen halen'....nou vrouwke doet dat lekker niet. Neemt dan mooi de volgende van haar hoopje 

Wat een leuk idee om onderweg te doen