Camping perikelen.

Wij zijn net terug van vakantie. Wij hebben een stacaravan in Brabant op een caravanpark. Altijd rustig en een lekkere lap tuin waar de honden in kunnen ravotten. Er zijn mooie wandelgebieden in de omgeving en mijn honden lopen daar bijna dagelijks in een bos lekker los. Gaan we niet naar het bos dan ga ik een stuk fietsen met Kira en met Terry ben ik met de step weg geweest. Klinkt allemaal prachtig, maar....

Op de camping stikt het tegenwoordig van de katten en konijnen. Mijn duo heeft bovenmatige interesse in deze dieren met ongezonde bedoelingen voor die dieren. Wij hebben afgelopen najaar de tuin op laten knappen en nu is de ligusterhaag die tegen het hek aan stond weg. Er komt wel weer een nieuwe haar bij dat hek, maar voordat die er is zijn we een paar maanden verder en voordat die haag lekker dicht is gegroeid zijn we wat jaartjes verder. Het hek wat er staat is 80 cm hoog. Hoger mag niet van de campingbaas. Een heg mag wel hoger zijn. De honden hebben nu vrij zicht over het pad langs onze tuin en dat resulteert in een hele hoop geblaf van Terry, de Boerenfox. Dat hoort wel bij een Boerenfox, maar dit is wel een beetje erg overdreven veel. Iedere autodeur die dichtklapt is al een reden om aan te slaan. Andere prikkels zijn voorbij rijdende auto's, langs lopende mensen en het zien, horen of ruiken van een andere hond, katten en konijnen zien en zelfs de overbuurman die dagelijks een koekje voor ze meebrengt geeft een hoop herrie. In geval van auto's en voorbijgangers is hij inmiddels snel stil te krijgen, behalve bij de auto van de overbuurman die koekjes komt brengen. Hij herkent de auto en reageert op de honden die in die auto zitten. Dat hij een koekje krijgt van die man verandert niets aan het geblaf.

Katten is het ergst. Terry blijft dan blaffen. Eigenlijk is hij wat bang voor katten, maar dat zie je nauwelijks. De meeste katten gaan namelijk rennen als ze zo aan komen rennen. Blijft de kat zitten dan neemt Terry met iedere blaf een stap terug. Het grootste probleem met die katten is Kira. Die zeilt zonder enige moeite over het hek. Ze is 1 keer op kattenjacht geweest en toen ze weer in beeld kwam heb ik haar uit een andere tuin moeten plukken omdat ze nog steeds in de jachtmodus zat en nergens op reageerde. De andere keren sprong ze er overheen omdat de overbuurman er aan kwam en mevrouw niet langer wilde wachten op haar koekje. Die kreeg ze gelukkig ook niet van de buurman tot ze weer netjes in de tuin was en 1 keer omdat Terry aansloeg omdat hij de verwaaiing binnen kreeg van een hond die 10 seconden ervoor langs was gekomen. Ik had de hond aan zien komen en de honden uit het zicht meegenomen. Het hoofdpad loopt vlak bij onze tuin. Wij kijken over een kruising uit. Wij zijn de 2de plaats in het zijpad en hebben dus een heel leuk uitzicht over dat hoofdpad. Nadeel is dat daar ook honden langs komen op weg naar de uitgang van het park. Ik had de honden uit zicht, maar dus geen rekening gehouden met de wind en lucht van de andere hond. Terry pikte de lucht op en vloog blaffend naar het hek en Kira vloog er achteraan en vloog sierlijk over het hek. Ik bulderde een 'NEE' en Kira stopte na haar landing meteen en kwam terug op mijn commando. De hond was al lang voorbij en uit zicht en Kira kwam niet verder als de parkeerplaats bij onze tuin. Ik heb haar weer terug de tuin in genomen en sindsdien zit ze vast aan de lange lijn. Nu kreeg ik haar meteen terug. In het geval van een kat luistert ze niet zo netjes.

Als laatste probleem is het gedrag naar visite. Kira is ruw en overenthousiast naar visite en Terry doet dat na en/of gaat van opwinding in Kira haar achterpoten bijten of in haar nekvel hangen. Dit gedrag wordt na een paar minuten wel minder, maar ze zijn echt vreselijk als er voedsel bij komt kijken. Als je niet oplet jatten ze het gewoon uit je handen. Kira neemt de straf er gewoon op de koop toe bij. Ze heeft namelijk een paar keer succes gehad met stelen. Mijn moeder heeft er meer last van dan ik. Bij mij proberen ze het nauwelijks. Ook wordt ik door Kira rustig begroet met 4 poten op de vloer. Mijn moeder wordt besprongen en zelfs worden haar handen vastgepakt. Dit vastpakken doet ze ook bij vreemden. Meestal niet hard, maar soms wel hard genoeg voor een blauwe plek. Ook Terry doet dit happen en springt tegen mij ook heel hoog op als ik thuis kom.

Even samen gevat zijn het dus 4 problemen.

Het overmatige geblaf van Terry op van alles en nog wat. Dit doet hij thuis trouwens ook. Een keertje blaffen is niet erg en een paar keer blaffen naar de bel ook niet, maar hij blijft maar doorgaan wat ik ook zeg. Hoe leer ik hem dat hij even aan mag slaan, maar daarna op mijn teken ophoud met blaffen en grommen.

Kira haar jachtgedrag en het over het hek heen springen. Ook Terry jaagt, maar springt niet over het hek en is meestal nog terug te roepen ook. Apart van elkaar is Kira minder aan het zoeken naar prooi, maar als ze gaat dring ik niet meer door. Ze heeft tot nu toe nog nooit wat gevangen en dat wil ik graag zo houden. Kira is een amstaff.

Van beide het onbehouwen gedrag naar alles wat mens is. Terry is wel terughoudender in zijn gedrag. Hij springt wel op, maar laat zich niet zomaar aaien. Kira is gewoon veel te wild en kronkelt zich in allerlei bochten om maar de aandacht te krijgen.

En als laatste het toe eigenen van alles wat eetbaar is. Stelen kan ik het eigenlijk niet noemen. Ze doen het gewoon waar je bij staat. Ik heb de regel gehanteerd wat je hebt mag je houden. Bij de intentie om iets te pakken krijgen ze een waarschuwing, maar als ik me omdraai en ze staan op mijn boterham te kauwen pak ik het ze niet meer af.

Hebben jullie nog tips? In juli gaan we weer naar de camping en hoop ik een stevige basis te hebben in getraind die ik dat op de camping verder uit kan bouwen.

grt Manja

Ik heb even snel over je tekst heengelezen, maar ik zou toch even een DA bezoeken.

Dit soort dingen kunnen op medische zaken wijzen zoals een eventuele voedselallergie.

Het steeds scherper reageren, kan wijzen op pijn, maagklachten door voedingsallergie en weet ik veel wat nog meer.

Mocht je het verder uit willen diepen, ga dan naar een homeopatisceh dierenarts.
Zij kijken wat verder qua voedingsallergie en explosieve blafbuien.

Mischien dat de holistische dierenarts wel iets heeft om ze rustiger te krijgen dmv homeopatische kruiden/poeder/wat dan ook
Onderschat homeopatie niet.
Ik heb zelf ondervonden hoe dit veel verder gaat dan de "normale huisarts".

En persoonlijk ben ik meer van de homeopatie.
Ik ga liever pas over tot pillen als er geen andere optie is.

Ik lees veel problemen in je bericht die verholpen kunnen worden met homeopatie, correcte voeding (bij voedselallergie) en de juiste trainen (a la Turid Rudgaas)

Even samen gevat zijn het dus 4 problemen.

Het overmatige geblaf van Terry op van alles en nog wat. Dit doet hij thuis trouwens ook. Een keertje blaffen is niet erg en een paar keer blaffen naar de bel ook niet, maar hij blijft maar doorgaan wat ik ook zeg. Hoe leer ik hem dat hij even aan mag slaan, maar daarna op mijn teken ophoud met blaffen en grommen.

Ik zou hem elke keer als hij aanslaat, zelf heel rustig blijven, hem heel rustig belonen: "goed gehoord jongen dat is de buurman", en hem naar jou toe laten komen waar hij even een kriebeltje krijgt of iets lekkers en je desnoods even een klein commandotje of spelletje achteraan doet. Als het goed is leert hij dan dat als iets hem opwindt hij naar jou moet gaan om tot rust te komen. En nog later zal hij niet meer zo overdreven vaak aanslaan.

Lees ook het boekje van Turid Rugaas blafgedrag van honden

Kira haar jachtgedrag en het over het hek heen springen. Ook Terry jaagt, maar springt niet over het hek en is meestal nog terug te roepen ook. Apart van elkaar is Kira minder aan het zoeken naar prooi, maar als ze gaat dring ik niet meer door. Ze heeft tot nu toe nog nooit wat gevangen en dat wil ik graag zo houden. Kira is een amstaff

Lastig, je zou dat voor moeten proberen te zijn, dus haar niet zonder toezicht in de tuin laten en haar tijdig bij je roepen als je aan haar houding ziet als ze "iets in haar neus heeft " waar ze achteraan wil.

En als laatste het toe eigenen van alles wat eetbaar is. Stelen kan ik het eigenlijk niet noemen. Ze doen het gewoon waar je bij staat. Ik heb de regel gehanteerd wat je hebt mag je houden. Bij de intentie om iets te pakken krijgen ze een waarschuwing, maar als ik me omdraai en ze staan op mijn boterham te kauwen pak ik het ze niet meer af.

Voorkomen, geen boterhammen en andere dingen laten staan waar ze bij kunnen.

Jenna is precies hetzelfde, pas had ze mijn bakje muesli te pakken toen ik naar de deur liep omdat er gebeld werd. Tja mijn eigen schuld, en heb er ook niets van gezegd. Een keer ook een zak broodjes, eigen schuld ook, had ik ze maar beter op moeten bergen

Bedankt voor je reactie.

Beide lopen bij een fysio voor hun rug en bekken. Terry had heel veel blokkades en daar waren bij het laatste bezoek er nog 2 van over die weer behandeld zijn. Volgende maand moet hij nog een keer terug komen.

Ook Kira bleek wat blokkades te hebben en ook deze zijn inmiddels behandeld en zij moet in juli nog een keertje terug komen voor controle.

Beide hebben geen voedselallergie.

Trainen probeer ik zo positief mogelijk te houden. Ik heb dan ook al wat boekjes gelezen van Turid Rugaas en probeer de kalmerende signalen te gebruiken. Ook werk ik met de clicker en wil dolgraag alles wat ze goed doen belonen en negeren wat ze fout doen. Deze problemen zijn echter zelfbelonend en kan ik dus niet weg trainen door ze te negeren en te belonen voor door mij gewenst gedrag. Een koekje wint het niet van de jacht op een kat of konijn.

Andere honden zijn voor Terry altijd al een probleem geweest en nu we weer thuis zijn ga ik weer naar cursus en loop ik meestal weer alleen met mijn honden zodat ik ook meteen in kan grijpen als Terry vervalt in uitval gedrag. Als ik samen met mijn moeder loop en zij heeft Terry en ik Kira dan wordt dat wat lastiger. Nu loop ik nog maar 1 keer per dag samen met mijn moeder en loopt zij dan met Terry. De rest van de wandelingen loop ik zelf en ben ik weer druk bezig om het uitlaten een stuk aangenamer te maken. Terry is onzeker en dat is niet zomaar weg te poetsen. Dit uit zich in het luidruchtige bewaken van huis en tuin. Op zich is het waken niet zo'n punt. Het door blijven gaan wel. Als ik zeg dat het goed is moet hij zich daar in schikken en niet eindeloos door blijven tetteren.

Wat homeopathie zou moeten doen tegen hun jachtgedrag kan ik niet plaatsen.

Ik ben wel bekend met Telizen om het stressniveau te verminderen en ik heb bij een vorige hond Bach rescue spray gebruikt. Beiden zonder goed resultaat. Mijn huidige honden hebben nog geen homeopathische middelen gehad voor hun gedrag.

Wat de een correcte voeding vind hoeft de ander weer niet te vinden. Mijn honden krijgen Duck compleet. Ik varieer een beetje met de smaken. Tijdens de vakantie krijgen ze van Prins de lam en rijst diepvries voeding. Hier doen ze het verder goed op. Glanzende vachten en goede ontlasting. Tussendoor krijgen ze thuis vrij veel koekjes en kluifjes te verwerken vanwege het alleen thuis zijn en het vele oefenen met wandelen. Op de camping komen we minder honden tegen met wandelen en als we ze tegen komen kunnen we vaak ontwijken. Hier in de stad is dat wat moeilijker.

Wat vind jij correcte voeding? En welke homeopathische middelen zouden in aanmerking kunnen komen om ze te ondersteunen met hun gedrag?

Bij mijn Dierenarts kom ik in ieder geval niet veel verder. Zij zien 2 gezonde honden.

grt Manja

@ Dobry, Ook bedankt voor je reactie.

Ze zijn niet meer zonder toezicht in de tuin. Je ziet het echter niet altijd aankomen. Als Terry blaffend naar het hek rent gaat Kira uiteraard mee, al weet ze niet waar het over gaat. Zij sprong de laatste keer bij voorbaat al over het hek. Vandaar dat ik Kira nu aan een lange lijn vastzet zodat we rustig buiten kunnen zitten. Leuk vind ik het niet, maar ik kan het anders echt niet voorkomen. Ik zit dus echt te springen om een heg zodat het zicht wat minder wordt en dat de afscheiding breder en hoger wordt als 80 cm zodat het wat moeilijker wordt voor madam om er overheen te springen.

Ik zal eens kijken of ik dat boekje ook aan kan schaffen.

Over het eten. Ik laat ook niks meer staan, maar visite of zelfs mijn moeder kunnen niet rustig eten. Kira bemoeit zich intensief met het eten en als we op de bank eten zit ze met die dikke neus op tafel en met die roze leerlap overal aan te lebberen en het maakt niet uit dat je haar neus wegduwt of haar verbaal terecht wijst ze blijft het doen. Bij visite is het gebruikelijk om een gebakje of andere snacks te nuttigen. Dat kan niet zonder het constant weg duwen van Kira. Bij Terry is het meer het probleem dat hij naast je op de bank springt of op schoot komt zitten om het uit je handen te trekken. Ze zijn echt vreselijk volgens mijn moeder. Bij mij doen ze het niet. Al moet ik met Kira wel opletten dat ik niks laat staan op de salontafel.

Ook het begroeten van andere mensen is een drama.

Het blafgedrag probeer ik zo al aan te pakken, maar af en toe schiet ik gewoon uit min slof omdat ik me een ongeluk schrik. Mijn humeur schijnt er ook een beetje aan vast te zitten. Als ik gespannen ben dan is hij scherper dan als ik relaxt ben. Momenteel sta ik weer even op scherp en Terry dus ook.

grt Manja

lastig ja ik zou haar dan inderdaad ook aan de lange lijn houden, maar haar toch alsnog bij me laten komen, het liefst voor ze in blafmodus zit.

Wb het niet rustig kunnen eten van je moeder en de gasten, dan zou ik hen leren dat de honden op hun eigen plekje moeten blijven, in het begin lekker met een kong of kluif.

Als er visite komt, en de honden willen enthousiast tegen hen opspringen, zou ik ze zelf of bij me houden aan de lijn, en iedereen instrueren op wat afstand te blijven,  zo normaal mogelijk te doen en de honden eerst maar even te negeren. Als iedereen zit en ook de honden rustig zijn kan ook de kong of een kluif weer uitkomst bieden om ze op hun eigen plekje rustig te laten blijven.

Je zou ze ook voordat de visite komt naar een rustiger plek kunnen verplaatsen en pas als iedereen zijn gebakje op heeft proberen of de honden zich rustig kunnen gedragen. Bezoek zou ik ook instrueren om rustig met de honden om te gaan.

Heb alleen een tip aangaande het blaffen .mijn teckels blevenook blaffen als de bel ging.ik heb toen besloten een paar buren te vragen op een bepaald tijd stip aan te bellen . en te wachten tot ik open deed maar dat pas deed als ze stil waren duurde soms 5minuten . al gauw begrepenze dat de deur nit open ging zolang ze blaften  binnen een week had ik zebeide stil oke 1xblaffen en dan naar hunmand ze mogen niet meelopen naar de deur, en als er word aan gebeld reageer dan kalm en looprustig naar de deur, en stuur de honden eerstophunplaats, juist het rennen naar de deur geeft de honden een signaal van he wat is dat en dat triggert de honden. dus rust en kalmte en steeds het zelfde doen daanis het blaffen zo voorbij. bespreek met visite datje pas open doet als de honden stil zijn.Hein.

Dat rustig toespreken bij(waaks) blaffen waar dobry het over heeft werkt echt. Nu blafte Bacchus niet extreem veel, maar toen hij net bij ons was blafte hij om alles wat hij hoorde, de buurman, kinderen, blaffende hond van de buren. Dat was helemaal erg die blaft altijd vreselijk in de tuin en Bacchus ging meedoen. Door rustig toespreken, er is niks is lara maar of is de buurman of zijn kindjes werd het steeds minder.
Nu blaft hij zo goed als niet, een enkele keer, als er iets echt gek is of echt veel geschreeuw buiten, maar dat vind ik niet erg.
Hij kan nu gewoon in de tuin, terwijl buurhondje loopt de keffen ligt hij gewoon rustig of loopt wat rond.
Bij bezoek aan de deur netzo gedaan. Nu blaft hij niet bij de bel, maar wel 1 keer als ik open doe, maar gaat dan op de bank zitten en kan dan zo net over de leuning de gang in kijken, maar is verder stil. Terwijl hij eerst maar bleef blaffen tot we weer binnen kwamen.
Met 2 honden zal het wat lastiger zijn en de tijd nodig hebben. Ze reageren natuurlijk op elkaar, wat een voordeel kan zijn.

Bedankt voor de antwoorden. Hier kan ik wel wat mee.

@Dobry, Kira blaft niet of nauwelijks. Zij reageert op Terry's geblaf en het rennen naar het hek. Als Terry naar het hek rent rent zij mee en springt dan over het hek. Die aanloop heeft ze eigenlijk niet nodig. Ze springt van uit stand ook vloeiend over het hek. Als er geen katten zijn reageert ze goed op een 'nee' en komt ze ook terug als ik haar roep en haal haar dan via de deur weer terug. Dan gaan ze ook gelijk naar binnen. Even niet vrij in de tuin. Over het hek springen, betekent dus de caravan in en de deur gaat dan dicht.

Met het blaffen gaan we met frisse moed verder. Ik zal wat meer geduld moeten hebben en mijn schrik niet afreageer door mijn stem te verheffen tegen Terry. Hij raakt daar alleen maar meer opgefokt van.

Ik ben erg op mezelf en krijg zelf zelden mensen over de vloer. Als ik al mensen over de vloer krijg lijn ik ze aan. Terry kan ik al snel loslaten, maar Kira blijft flink lang drammen. Ik zal eerst aan haar gedrag tegen mijn moeder gaan werken en dit uitbouwen naar andere mensen en dan later de prikkel van de deurbel er bij zetten. Ik weet alleen niet hoe ik haar enthousiasme in kan dammen. Ook het punt dat de ene persoon het niet erg vindt om zo begroet te worden en de ander wel maakt het heel moeilijk om het af te leren.

grt Manja

Is het voor nu niet een optie om misschien eens op zoek te gaan naar een paar windschermen? Dat je, als jullie daar zijn, die tegen het hek plaatst, zodat het zicht belemmerd wordt? En dan als jullie weer weggaan ze opruimen. Dat vindt de campingbaas toch vast niet erg? 

@Shiba, dat lijkt me ook een mooie oplossing. Daar gaan we ook even achteraan. Bedankt voor de tip.

grt Manja

Op de foto ziet je hond er ook energiek uit.
Veel energie en kan hoog in de zenuwen zitten.
Dit kan er weer uitkomen door zenuwachtig gedrag.

Goede voeding is in mijn ogen waarbij de hond het beste op reageerd.
Dat kan brokken zijn, kvv of weet ik veel wat voor soort hondenvoeding.

Goede dierenarts/homeopaat
www.centrumoase.nl

Laat ze flink ontressen ook dmv T-touts..dit is een soort massage voor de honden en kan flinke stress ontladen bij ze.
(Daarna moet jij zelf ook wel even ontladen..wat zeer goed kan door een boom aan te raken of de verwarming even vast te houden omdat de verwarming ook geaard is)
Of lekker met de bloote voetjes in de tuinstoel neerploffen en de voeten op de grond houden...tegelijk kan je een goed boek lezen of op je laptop internetten.

Verder hebben ze veel energie.
Probeer een manier te vinden waarbij ze de energie veilig kwijt kunen.
Slopen en knagen werkt vaak.
Neem dozen en kranten van de supermarkt..stop er koekjes in..doe de doos dicht en laat ze maar gaan.
(MAAR!!!! neem geen fruit/bananen/meloenendozen want deze zijn behandeld met gif om ongedierte tegen te houden die vanuit het buitenland meeliften op de fruit)

Verwijder wel de nietjes en plastic van papier en laat ze maar gaan.
Ook de beruchte gevulde kong werkt zeer goed.

het is iets wat je echt dagelijks terug moet laten komen want energie in hun lichaam bouwt weer snel op.

Voer je brokken? Geef ze een brokkenbal.
(Bal waar je brokken in doet en waar ze dan zelf met hun neus overheen moeten duwen om hun voer eruit te krijgen)

en nog meer hersenwerk voor honden.
Youtube staat er vol mee.
In het Nederlands en in het Engels.
Ga doen wat je leuk vind en wat bij je honden past.
Zelfs de brokken uitstrooien in de huiskamer waarbij ze echt effe moeten zoeken is vaak een dikke hit bij ze.

Maar blijf ook doorgaan met wat je al bezig bent.
Je doet het goed en bent goed op weg.

@ Sasja, Bedankt voor je antwoord. Ik ben tevreden over de fysio waar ik met de honden ben geweest. We zijn ook nog niet uitbehandeld. Ik ga met Terry naar Elma Bakker en met Kira ben ik tijdens de vakantie naar Corine Zomers geweest. Ik heb een aantal 'verplichte' oefeningen meegekregen die ik dagelijks even doe en ik masseer ze ook voorzichtig om de spieren een beetje los te maken. De ene dag gaat dat iets beter als de andere dag, maar we boeken vooruitgang met beide.

Normaal ben ik ook behoorlijk actief met ze, maar balletje gooien, frisbee en behendigheid zijn even op een laag pitje gezet tot ze weer mogen van de fysio. Het behendigheid seizoen begint voor ons pas weer in september. Kira loopt nog 1 keer per week treibball en Terry een keer gehoorzaamheid. Beide doen het niet slecht.

Tijdens de vakantie gingen we 4 keer per dag wandelen, waarbij we 1 keer naar het bos gingen waar ze heerlijk konden rennen. Daarna sliepen ze in het begin erg lang. Dat werd in de 2de week al minder.

Met alleen thuis zijn krijgen ze ingepakte kluifjes en 3 verschillende voerballen om zich mee te vermaken en beide hebben ze dan ook hun kong. Het alleen thuis zijn met z'n 2en gaat nu goed.

Terry is inderdaad best energiek en heeft naast een flinke wandeling ook wat denkwerk nodig om echt moe te worden. Dit doe ik dan ook s'ochtends zodat ik s'middags even de deur uit kan.

De T-Touch ken ik wel en probeer ik ook te doen bij ze, maar ze laten nog niet alles toe. Ook ben ik zelf momenteel erg onrustig waardoor ik me niet goed kan concentreren op wat ik doe. Erg vervelend. Het moet niet alleen voor de hond een ontspanning zijn, maar ook voor mij en dat lukt nog niet erg. Ik zal zelf ook eens iets moeten gaan doen om te ontspannen. Dat zou al een hoop schelen met de honden. Ik heb 12 mei gezien wat spanning doet met de prestaties van Kira met de behendigheid. De eerste ronde was ik heel erg gespannen en Kira dook constant met haar neus in het gras en kwam niet als ik riep. Ik moest haar elke keer gaan halen om haar weer in het parcours verder te krijgen. Ik dacht dat het aan haar lag en ben na die ronde even gaan plukken aan haar rug en zag toen ze spanning had in haar rug. Daarna kon de prestatie me niet meer schelen. Kijk maar wat je doet met de 2de ronde, als je maar lol hebt. De 2de ronde reageerde ze totaal anders. Ze deed exact wat ik vroeg en liep op 1 foutje na een fantastische ronde. Helemaal tegen de verwachting in werd ze 1ste. Toen was het voor mij echt duidelijk. Ik was de oorzaak van al de stress signalen, overspronggedrag en frustraties af laten vloeien door takken door te kauwen of naar mijn handen te happen. Vanwege de spanning in haar rug heb ik de 7 extra lessen niet genomen en wilde met haar naar een fysio om naar haar rug te laten kijken en wil ik leren ontspannen. Ik start in september weer met behendigheid. In de tussentijd geen frisbee en andere intensieve bezigheden waar veel draaien en doen bij komt kijken en fysiotherapie. Dit doe ik nu al, nu alleen nog even kijken hoe en waar ik aan mijn spanning kan werken.

Vandaag vond ik in 1 van mijn hondenboeken ook iets interessants. Er stond dat honden die jagen en veel blaffen vaak ook spanning in hun rug en bij hun schouders hebben. Ik weet dat beide deze spanningen hebben en beide zijn niet vies van een jaagpartij en Terry blaft inderdaad erg veel. Kira blaft minder, maar wel weer veel bij het spelen als Terry niet meer wil rennen. Dan gaat Kira tegen hem blaffen en stoot hem aan met haar bek om hem weer in beweging te krijgen. Dit kap ik wel af omdat Terry zich meestal bij mij komt verstoppen als Kira te wild en drammerig wordt in haar spel. Kira jaagt ook op Terry met spel. Het begint met lekker samen rennen en eindigt in fanatiek jagen en ook vangen van Terry waarbij Terry ook wordt vastgepakt en vaak onderuit gaat. Op deze manier is Terry ook aan zijn blokkades gekomen. Helaas ben ik dit 'spel' niet altijd voor. Ook met dit 'spel' komt Terry bij mij schuilen en kap ik het af door Kira tot de orde te roepen. Soms gaat dit makkelijk en soms moet ik haar even aan de halsband vasthouden tot ze weer aanspreekbaar is.

Ze kunnen echter ook heel leuk samen spelen. Daar heb ik ook wat foto's van gemaakt. Die zal ik zo snel mogelijk op de computer zetten, ze zijn echt leuk.

grt Manja

De foto's staan nu in mijn album. Er zit ook een foto bij van het uitzicht wat wij hebben. Let niet op het weer.

grt Manja