Ook wij tobben... wat is dit moeilijk

Beste allen,   Onze hond van bijna 19 jaar (8 juli) takelt af. En dat is natuurlijk niet zo gek op die leeftijd! En al weet ik het al langer, dat we afscheid van haar gaan zullen nemen, toch is de klap niet minder hard. 15 April kreeg ze voor het eerst een epileptische aanval, daartegen krijgt ze nu medicijnen want voor de rest was/is ze nog goed :) We hebben de medicatie afgebouwd tot waar we dachten dat het goed was en dat ging ook een poosje goed. Na die ene heftige aanval is ze wel enorm afgetakelt en heeft ze hele lichte aanvallen gehad waarbij ze heel onrustig tegen van alles loopt. Dat ziet er niet prettig uit, maar de vraag is hoeveel last ze er zelf van heeft. Deze lichte aanvallen heeft ze niet vaak hoor. Maar ze is wel behoorlijk onstabiel geworden en vaak de weg kwijt en botst tegen dingen op. Ze eet goed, drinkt goed, plast en poept goed. Is nog zindelijk (ze houdt het alleen niet lang meer op dus vaak naar buiten). Helaas had ze van de week weer een heftige aanval :( Deze duurde langer. Hierna was echt van de kaart en het leek echt heel zielig. Nadat ze gekalmeerd was is ze languit gaan liggen en daar lag ze dan... alleen maar te ademen. Ons gezin kwam bij een. Dit was het dachten wij. De volgende dag was ze heel suf en botste tegen van alles op. Dit is de dag (afgelopen dinsdag) dat ik een afspr bij de da heb gemaakt om haar in te laten slapen (morgen, vrijdag). Heel droevig maar ik stond er achter. Dit kon niet langer. Maar wat denk je? Ze is eigenlijk nu weer de 'oude'... Dosering medicijnen hadden we iets verhoogd en mevr loopt weer 'gewoon' rond en vanavond nog gebarencommando "zit" 2 x uitgevoerd met -volgens mij-  enthousiasme! (gebaren omdat ze bijna niets meer hoort) Alles weer zo als voor de aanval van afgelopen week... En tja, wat moeten we nou. Ons gevoel achterna. Wat het beste is voor haar. Maar wat is het beste voor haar? Blijkbaar wil ze nog (eten, drinken, luisteren). MAAR... wanneer komt er weer zo'n heftige aanval? Moeten we dat wel afwachten? Wat een dilemma! Ik heb geen duidelijk gevoel meer. Hoe ze me vanavond aankeek (ehm, ze ziet niet veel meer hoor), verwachtingsvol naar de beloning toen ze ging zitten... Pfff. Je wilt toch ook niet het gevoel hebben dat je te vroeg voor haar doen bent gestopt met haar leven. Nog zo'n heftige aanval zou ik willen voorkomen, maar is dat wel juist beredeneerd? Lijkt mij wel dat ze er last van heeft? En de dag er na? Of zal ze het niet door hebben? Ze is behoorlijk dement (loopt vaak continu hetzelfde rondje in de kamer enzo ;-)). En wanneer zal een volgende zijn... misschien wel niet!Sorry, een heel lap tekst! Maargoed, het doet je wat he. 19 Jaar in je leven. Ik was 12. Pff. Afijn, het gaat om haar. We willen geen lijdensweg voor haar. Maar wanneer noem je iets een lijdensweg? Op dit moment snoept ze lekker van een botje :-)Er zullen heel wat verschillende meningen zijn, maar ik wilde het wel heel graag delen en ik blijf bij mijn eigen gevoel (en die van mijn ouders) maar toch hoor ik graag jullie gedachte of sterktewens :-) Wellicht brengt dat rust of duidelijkheid voor onze keuze die we morgenmiddag echt moeten maken (ivm de afspraak).

Dit bericht mag verwijderd worden... ik was niet ingelogd. Nu hetzelfde bericht onder mijn naam gezet :)

Je vraagt naar een eerlijke mening denk ik.

Ik zou het niet kunnen moest ze weer even in haar goeie periode zitten. Die heldere ogen dan......

Ik zou nog wachten even maar misschien , denk ik.....en direct de DA bellen zogauw het terug slecht gaat.

Al mijn dieren zijn ingeslapen toen het echt niet meer ging. 

En dan rustig thuis laten inslapen in vertrouwde opgeving 

Maar ik ben ik, en alleen het baasje of in jouw geval , de familie kan en mag over jullie hond beslissen. Jullie kennen hem het beste. 

Dat het heel moeilijk is, weet ik maar al te goed. Zelfs als je wacht tot het echt moet.

Afscheid zelf beslissen, is altijd heel triest zelfs als het niet anders kan.

Veel sterkte meisje, wat jullie ook beslissen. 

En voor jullie trouwe oudje zal het een eeuwig slapen zijn.....gedaan met pijn etc

Denk daaraan als je  huilt. Misschien helpt het een heel klein beetje ?