Winnie, alweer twee jaar voorbij..

Lieve Winnie. Ze heeft geen makkelijk leventje gehad.

Winnie is in haar jonge jaren mishandeld en verwaarloosd. "Gewoon" hier in Nederland. Uiteindelijk werd ze op straat gedumpt en kwam ze in het asiel terecht. Ze was zo broodmager dat ze een tuig paste wat Cosmic vandaag de dag wel eens draagt.. Winnie bleek ook nog suikerziekte te hebben, iets waarvoor ze insuline en een speciaal dieet kreeg. Winnie werd in het asiel opgelapt en geplaatst bij hele fijne mensen.

Helaas sloeg enkele jaren later het noodlot toe. Omdat haar baasjes uit elkaar gingen konden zij elkaar niet meer afwisselen en was het 's morgens en 's avonds insuline toedienen bij Winnie niet meer haalbaar. Toen duidelijk werd dat ze terug zou komen, ging het beheer van het asiel in overleg. Winnie was inmiddels acht jaar oud, een windhond, met suikerziekte. Haar plaatsingskansen waren op z'n zachtst gezegd niet geweldig. Daarbij zou ze door de veranderingen helemaal opnieuw ingesteld moeten worden op haar insuline, en was er in het asiel zelf geen mogelijkheid om haar 's morgens en 's avonds insuline toe te dienen. Na overleg besloot ik samen met een vriendin Winnie op te vangen. De helft van de week bij haar, en de andere helft, waarbij zij moest werken, bij mij. In de praktijk bleek Winnie veel meer bij mij te zitten. Ik had veel tijd en zij een druk gezin.

Winnie paste zich meteen aan en was een heerlijke, tijdelijke aanvulling op mijn gezinnetje, toen bestaande uit Punk en Cosmic. Ik heb enorm genoten van deze tijd, met deze drie heerlijke hondjes om me heen. Maar langzaam maar zeker begon Winnie te schommelen met haar suiker. Ze kon haar urine niet meer ophouden, liet het overal lopen. Op een ochtend lag ze op het balkon en de urine liep gewoon uit haar. Ze voelde zich ronduit ellendig en begon ook te bijten wanneer ze aangeraakt werd. Ze had duidelijk pijn.

Het asiel besloot om haar niet nóg eens op te lappen. Ze was twee maanden bij ons geweest en ondanks dat we haar overal aanprezen had niemand interesse in haar getoond. Er werd daarom besloten om Winnie in te laten slapen. Ze had nog fijne maanden gehad aan het eind van haar leven. Maar oh, wat was ik boos.. Niet op het asiel, want ik begreep de redenatie wel. Niet op Winnie en niet op mezelf. Maar gewoon op "de wereld". Als Winnie bij haar baasjes had kunnen blijven, was dit niet gebeurd. Als iemand Winnie geadopteerd had, hadden ze haar in alle rust op kunnen lappen. Naar mijn mening overleed Winnie dus, puur omdat niemand haar wilde. Ik heb het daar verschrikkelijk moeilijk mee gehad. Winnie was een gouden hondje. Ze had het zo verdiend. Maar nu heeft ze geen pijn meer.. en een paar maanden later kwam Punk achter haar aan.. Ik weet zeker dat deze twee wijze dames nu op ons neer kijken.

Twee jaar geleden alweer. Lieve Winnie, we missen je nog steeds.

Mooi dat je hier je verhaal vertelt, Pauline. Winnie heeft nog een paar gouden maanden bij jou gehad! Natuurlijk is het niet eerlijk dat het uiteindelijk zo moest lopen. Maar jij hebt vooral de goede herinneringen aan je gezinnetje van toen.

Wat een triest verhaal,gelukkig heb jij haar nog een tijdje liefde gegeven,dank je daarvoor.

Oh lieverd, jij hebt voor Winnie gedaan wat je kon.

Wat had ik, met jou, haar graag nog meer jaren gewenst