Spijt aanschaf pup

Hoi,

Ik kan me heel goed voorstellen dat je je zo rot voelt......En ik kan me ook heel goed voorstellen dat het je benauwd, zo opeens met een pup thuis.

Ik heb wel in een soort opwelling een hond gekocht, natuurlijk wilde ik al heel veel langer een hond, dat was zeker, maar dat kon niet eerder vanwege werk, kinderen e.d.

Van het een op het andere moment zaten we in de auto om onze hond op te gaan halen. En voor ik het wist zat ik met dubbele gevoelens op de terugweg naar huis. Ik was echt mega blij, vond het echt geweldig, maar aan de andere kant ook best " eng".  Opeens heb je een hond, een pup, waar je alle verantwoordelijkheid voor hebt. En kan me nog zo goed herinneren..... Ik moest ook huilen, aan de ene kant omdat ik zo blij was, maar aan de andere kant ook omdat ik dacht: help, heb ik wel de goede keus gemaakt. 

Ik heb ook een aantal dagen moeten wennen, maar ik kan je geruststellen, ik vind het geweldig! Echt, geen seconde spijt gehad. Sterker nog, ik heb er nu 3. 

Ik moet er wel bij zeggen dat mijn kinderen 10 en 13 waren toen de eerste hond kwam. Kids waren op school, en had tijd voor de pup, die was 18 weken toen we hem kregen.  

Denk goed na, over wat je wilt, maar het is logisch dat je moet wennen, en dat er van alles op je af komt. Maar geloof me, je kan echt de deur nog wel eens uit zonder hond. Maar het kost wel heel veel tijd en energie om een pup op te voeden. Kijk of jou dat gaat lukken, en als je echt een spijt gevoel hebt, dan denk ik ook dat je de pup zo snel mogelijk terug brengt naar de fokker.

Ik wens je veel wijsheid

Precies wat ik wilde reageren..

Natuurlijk is het niet zo handig van TS, maar daar is ze zichzelf ook wel van bewust, denk ik. Ze heeft de pup niet bewust genomen om hem weer terug te nemen, dus ik vind het niet helemaal eerlijk dat TS nu als een kwaadaardig persoon behandelt wordt.

Bovendien denk ik niet dat pupseltje blijvende schade oploopt als hij nu terug naar de fokker zou gaan.

Maar denk er goed over na, TS. De puppy-fase is gewoon heftig. De reden dat ik nog nooit een pup gehad heb, ik zou er écht niet tegen kunnen. Maar hij gaat voorbij en er moet een reden geweest zijn dat jullie graag een hond aan het gezin toe wilden voegen.

Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe!

Gevoelens die erbij horen... helemaal niet vreemd!

Jullie zouden gaan kijken naar een nestje van 4 weken... dus dan had je nog tijd van voorbereiding gehad. Je gaat weg met een pup van 12 weken... die tijd had je nu niet.

Onzekerheid hoort erbij.

Ja, de pup is ook afhankelijk van jou. De pup moet zindelijk worden en opgevoed worden.

Zorg eerst voor rust in huis.

Houd je aan een bepaalde structuur en regelmaat, voor jezelf, je kinderen en de pup.

Accepteer daarbij dat het niet meteen van een leien dakje gaat, de pup is een nieuw gezinslid en iedereen moet eraan wennen.

Begin met het zindelijk maken van de pup... dit vraagt rust en geduld, maar ook structuur. 

Je zoontjes kan je begeleiden in het contact met de pup. Doe dit stapje voor stapje.

Leer je kinderen ook dat als de pup slaapt, in de mand ligt of in een bench, dat ze de pup dan met rust laten.

Maak met je man afspraken over de verdeling kinderen en de pup voor in de nabije toekomst.

• Je man laat in de toekomst de hond uit als hij opstaat, dan heb jij tijd voor de kinderen
• Als de kinderen op school zitten, heb jij tijd voor de hond (lekker samen het bos in)
• Als je man 's avonds thuis komt van zijn werk, gaat hij na het eten lopen met de hond en heb jij tijd voor de kinderen

Bespreek je gevoelens en gedachten met je man en bespreek samen hoe jullie dit gaan aanpakken.

Oh, ik zag dat ik niet ingelogd was..... En anoniem was. 

Bericht over opwelling

We weten niet welk ras het is en hoe oud de kinderen zijn.

Stel het is een groter ras en de kinderen zijn allemaal beneden de 10 jaar dan kan dat best problemen geven.

Pups zijn heel speels, willen wel eens bijten en aan kleren en schoenen trekken. Dat vinden kindjes niet fijn!

Ik zou gelijk de fokker bellen en je pup terug brengen. Die vind wel weer een ander baasje.

3 kleine kids en een pup, heel erg druk en zwaar.

Ik heb gewacht met een hond tot mijn kids 11 en 13 waren. 

We hadden wel een kat en later knaagdieren, dat is prima te combineren met hele jonge kinderen.

volg

Allereerst sterkte.
Twijfel niet geheel onlogisch. Het is te snel gegaan. Je ging kijken voor een pup van 4 weken welke je dus de eerst volgende 4 weken nog niet thuis zou hebben. Je was er nuet op voorbereid zo snel met een pup thuis te komen.

Pup terug doen kan, als je dat besluit dan zo snel mogelijk. Hoe meer tijd ertussen zit hoe groter de schade voor de pup.

Anderszijds. Er zijn hondenscholen met speciale cursussen voor kind en hond wasrin de kinderen leren omgaan met de hond. Leren wat wel kan en wat niet kan.

Een pup opvoeden kost geduld en tijd. Mits goed begeleid kun je een hond leten alleen te zijn. Zelf ben ik niet voor een hond hele dagen alleen. Masr een paar uurtjes mits goed begeleid en goed opgebouwt moet kunnen.

Belangrijk is wel dat de pup net als jou en de kinderen moet wennen aan de situatie. Alles is nieuw. Jullie, jullie huis, de spulletjes en geuren in huis en alles buitenshuis.

Ik ben net als diverse anderen benieuwt wat voor pup het is.

Als je twijfel aanhoud ook betreft of je de pup kan geven wat die nodig heeft, stel dan een besluit niet uit.

Mocht je dan ooit toch een pup willen nerm dan je kinderen mee als je gaat kijken. Informeer bij goede fokkers via de rasvereniging.

Besluit je de pup te houden dan moet je beseffen dat je zowel de pup als de kinderen goed te begeleiden.

Zowel qua de bange kinderen eventueel met behulp van hond/kind cursus te leren jullie hond te lezen.

Wat wel en niet kan.
Wanneerde hond aangeeft iets niet leuk vind (Kalmerende signalen door Turid Rugaas)

Niet aan staart en oren trekken. Niet achter de pup aan rennen. Pup met rust laten als het op zijn plek ligt of als het slaapt. Pup niet storen tijdens het eten.

Verder is het altijd verstandig hond en kinderen niet zonder toezicht samen alleen in een ruimte te laten. Geldt ook voor volwassen hond.

Ik volg

Hoop wel dat de  TS nog wat van zich laat horen en niet geschrokken is van alle reacties

Verder wens ik haar sterkte toe. Zo een nieuw pupje kan erg overweldigend zijn en zeker als je er niet op voorbereid was om er gelijk 1 mee naar huis te krijgen.

Tis net of je er een nieuwe baby bij hebt want ook zo een pup gaat 24/7 door en je moet eerst weer structuur en ritme vinden en dat gaat tijd kosten

Ik ben ook erg benieuwd welk ras je hebt? En hoe je je inmiddels voelt na alle reacties. Ik hoop dat je je een beetje beter voelt.

Trouwens, ik denk dat dit soort gevoelens misschien ook wel normaal zijn als ik dit allemaal zo lees. Ik dacht dat ik alleen last had van dit soort ( rare )verwarrende gevoelens.

We hadden al 2 honden, toen onze pup er bij kwam, nu 17 weken. Maar weer had ik het gevoel van : oh help, doe ik het wel goed. Ik twijfelde zo erg, maar dat is misschien ook wel het aard van het beestje. Wat zullen andere mensen wel niet denken, en zeggen...... Iets waar je maling aan moet hebben, maar ja..

Mijn man was dus diegene die de knoop doorhakte, en besloot dat we haar gewoon gingen halen. Aan de ene kant die twijfels, aan de andere kant weer enorm blij. Ik was bang dat het misschien teveel zou worden, maar wat heb ik een plezier met haar en wat ben ik gelukkig met mijn 3 honden. 

Ik zou het zo weer over doen, echt waar.

Mijn honden zijn echt mijn leven, ik kan echt niet meer zonder. Maar ik heb ook wel echt de tijd om voor 3 honden te kunnen zorgen.

En natuurlijk heb ik net als iedereen ook momenten dat ik denk: whaaaaaa! Maar dat heb je met kinderen ook.

Ik begrijp je gevoel heel erg goed.

Ook ik had spijt van onze pup. En wij hadden weloverwogen besloten een hond te nemen. Bij het nestje wezen kijken toen ons pupje 2 weken en 6 weken oud was. Ik verheugde me enorme op zijn komst.

Maar toen hij er was vond ik het zwaar. Ik voelde me steeds schuldig wanneer ik iets voor mezelf moest doen en hij in de bench moest. Het zindelijk maken, regeltjes leren, het was gewoon zwaar. Mijn kinderen waren al wel ouder dan de jouwe (10 en 12). Mijn oudste bleek als de dood voor het schattige pupje, hij zat met zijn benen omhoog op de bank en durfde er niet af te komen.

Ik heb veel gehuild in die tijd. Emmers vol. Ik kende mezelf niet terug. Na een week was ik het zat, pup moest terug naar de fokker. Maar och wat een verdriet bracht deze mededeling bij de rest van het gezin (ja ook bij mijn bange oudste) teweeg. Voelde ik me daar weer schuldig om. Dit kon ik toch ook niet over mijn hart verkrijgen. Ik heb toen besloten de knop om te zetten en voor de pup te gaan.

Nu zijn we ruim 2 jaar verder. Pup is een hele lieve zachtaardige lobbes geworden die helemaal bij ons gezin hoort. Hij kan inmiddels best een paar uurtjes alleen zijn, hoeft allang niet meer in de bench. En hij brengt enorm veel gezelligheid en een soort van saamhorigheid binnen het gezin. Ik ben inmiddels ook helemaal aan hem gewend geraakt en hou veel van hem.

Toch als ik heel eerlijk ben dan heb ik diep in mijn hart nog steeds spijt van de beslissing om een hond te nemen. Dat weet niemand en dat merkt niemand. Ook de hond niet. Mocht ik het over kunnen doen dan kwam er geen hond. Hoe dol ik ook op hem ben.

Jouw kinderen zijn nog klein. De pup kan wellicht nog terug naar de fokker zonder dat ze jouw allerlei verwijten gaan maken. Als ik jouw was dan nam ik een weekje de tijd om goed na te denken. Dan neem je een beslissing en wat die beslissing ook is daar ga je voor de volle 100% voor.

 Daar zou je nog wel eens van kunnen verschieten, denk ik 

Sorry maar dit is duidelijk een impuls aankoop. Mag ik vragen welke fokker? 

Indien het een goede fokker is zou ik zeggen breng de pup terug. De pup is nu nog jong en kan nog gemakkelijk herplaatst worden. Als je pup groter wordt is ie moeilijker te herplaatsen

 Deze snap ik niet .....ze houd van de hond en dan is spijt iets heel anders. Ik hou ook van mijn honden maar zal ook geen hond meer aanschaffen als deze overlijden.

TS kom laat nog iets weten want ik denk dat de fokker jou er een beetje heeft ingeluist

 Ja zo zou je denken maar bij een impuls dan ga je direct voor een pup van 8 weken en ga je niet eerst kijken

 Sorry maar dit is een impuls aankoop, zonder na te denken maar de pup van 12 weken meenemen. Opzich kan dat iedereen overkomen hoor daar niet van zo'n schattig pupseltje laten zitten is gewoon heel moeilijk en dat begrijp ik ook. Wij zijn al heel lang aan het wachten op een pup en soms denk ik ook van Pff zo lang wachten maar als je moet wachten ga je wel beter nadenken

Hihi, dit is nu HET bewijs dat de quote-functie niet "blindelings" moet gebruikt worden en het gevaarlijk is op ge-quote tekstdelen een voortzetting te breien 
Mijn opmerking sloeg op wat een hond al dan niet aanvoelt. Ik had nochtans de opmerking van de schrijfster ook ge-quote want er werd de stelling geopperd dat "iemand" (NIET de starter van dit topic) nog steeds spijt van de aankoop van haar hond heeft en dat dat niemand weet ook de hond niet.....
Verwarring alom en einde OFF-Topic 

 Pardon??? Hoe weet je dat het een opwelling was?

Hoe vaak hoor je niet dat mensen graag een pup willen, zich maanden voorbereiden, wachten op een nestje, als er een nestje is, elke week gaan kijken en dan komt de pup thuis, dan slaat alles om. 

Dan is het anders dan in die roze wolk. 

Pas als je een pup in huis hebt, weet je hoe het echt is. 

Ik kan me zo voorstellen, (zelf als moeder van kids),  dat als je kleintjes hebt, het heel moeilijk is zo een kleine pup erbij, in praktijk.

Wellicht nog gebroken nachten door het jongste kindje ( die van mij wel met 1 jaar) dan nog een pup die elk uur naar buiten moet, geen seconde alleen kan, net zo als de 3 kids die daar lopen. De kids die de pup eng vinden, ja dat kan.

Ik zou het heel verstandig vinden als de pup terug gaan.

Hier laatst een pup naar het asiel,gebracht, zat een paar dagen bij een gezin. De dochter van 9 was bang!! Naar het asiel. Zielig? Nee, liever een baas die het wel aankan, zo heeft de pup er zelf ook niets aan. 

De fokker, wilde de pup niet terug, was een x labrador. Heb enorme vraag tekens bij die fokker, die zijn pup niet terug wilt! 

Bedankt voor alle reacties. Het was zeker geen opwelling. We zijn al een jaar op zoek en hadden er zoveel zin in. Mijn kinderen zijn een tweeling van 4 en een van 14 maanden. Heel 'dom' idd dat ik niet beseft heb hoeveel werk het is. Alhoewel ik de pup niet mega veel werk vond want het viel reuze mee. Ze is lief, gezellig, bijna zindelijk, sliep goed etc etc. Het is een cane corso pup. Ik heb de fokker gebeld, die super lief reageerde en zei, breng haar maar terug, (en ja ook m'n geld waar ik niet op had gerekend) als je kindjes zo bang zijn (die van 4)  duurt dat nog een tijd voordat dat over is. Ik heb liever dat ze naar een gezin gaat waar ze lekker in opgroeit. Bij bange kinderen is er ook niet veel aan. Ze trilden, wilden niet naar beneden komen, en zei vanochtend, mam mag ik bij oma logeren dan hoef ik niet de puppy te zien. Hoe lief ze haar ook vonden ze was echt doodsbang en dat gaat me echt aan het hart, m'n kinderen moeten zich veilig en fijn voelen. We hadden haar juist gekozen om een lieve vriend in huis te hebben, waar ze zich vertrouwd bij voelen, die hun beschermt en die er is.. Ik begrijp jullie reacties helemaal dat ik dom ben en dat de fokker niet goed is etc. Die overigens echt erg goed en proffesioneel is. Maar ik heb het onderschat. Heel fout. 

Ik ben echt opgelucht nu maar kan ook huilen, ik voel me enorm dom en schuldig. Maar ik wil niet zo'n lief beestje op laten groeien waar ze eigenlijk niet in past. Het is goed zo... Veel geluk met jullie honden!

Nou, ik vind het rot voor je, maar je hebt het goed aangepakt...

Misschien kan het over een paar jaar wel...

Een cane corso pup van 12 weken is dan meteen ook wel al een groot beest hè! Misschien was een klein rasje beter geweest.
Super van de fokker dat ze haar terug heeft genomen. En ook aan jou om snel waarschijnlijk de juiste beslissing in deze situatie te nemen.

Tof dat je nog van je laat horen. Je kinderen komen eerst en je kon niet weten dat het zo uit zou pakken. Voel je niet al te schuldig, ze zit bij een goede fokker en ze vindt vast snel een ander fijn huisje.

Je hebt goed en snel gehandeld, respect daarvoor

Goed om nog wat van je te horen.

Pfoe, een tweeling en nog een ukkie, kan me voorstellen dat een pup erbij TE veel is. Ik snap dat je opgelucht bent maar ook kan huilen......

Je had het allemaal zo leuk in gedachte, wat helaas tegen is gevallen. Het is ook heel anders om echt een pup in huis te hebben. Zo anders dan een pup hebben in gedachte. Het lijkt alleen maar leuk, een pup, maar de werkelijkheid is anders. 

Jammer dat het zo moest lopen, maar ik denk dat je de goede keuze hebt gemaakt. Voel je niet zo schuldig, de pup krijgt vast een goed ander huisje. 

Straks als je kids groter zijn, is er nog tijd genoeg om een hond in huis te nemen.

Sterkte

Ook al had je het graag anders gezien,vind het super dat je zo'n beslissing hebt genomen in het belang van je kinderen en de pup!

Het is wel verdrietig dat het zo is gelopen.. 

Je bent absoluut NIET dom! De fokker is een super fokker dat hij haar terug neemt en je je geld terug geeft! 

Ik vind dat je een wijze beslissing neemt! 

Is er niet iemand in je vriendenkring of in je buurt, die een lieve rustige hond heeft waar je af en toe samen mee kan wandelen? 

Goed voor je kidjes, voor je zelf gewoon leuk. 

Misschien is voor nu een kat een mooi alternatief? 

Net het hele topic gelezen en ik voel me ook opgelucht dat de fokker het hondje terugnam :-)

Natuurlijk had je het huis nog een uur uitgekund... en de kinderen konden wennen aan de hond.  Maar toch.  3 kleine kinderen en een pup in het oog houden... terwijl je kookt... poetst.  Het is niet niks.

Heel spijtig dat je je even hebt laten gaan bij de aanschaf van de pup.  Het heeft zoveel gevolgen.  Het beïnvloedt je leven.  Het kost geld en je hecht je eraan.

Nog langer twijfelen en de pup dan wegdoen zou erger geweest zijn. 

Je mag je nu wel een beetje naar voelen om wat er gebeurd is.  Maar er zijn geen potten gebroken, dus adem maar weer gerust in en uit

Goed dat je het hier meldde.  Misschien waren niet alle reacties even leuk voor je, maar goedbedoeld.  Ook naar de pup toe... daarom is het hier ook Hondenpage

Super t.s! Wees blij dat het uiteindelijk allemaal is goed gekomen. Er zijn er veel die waren gaan doormodderen met alle gevolgen van dien. Ik denk dat je niet ééns kan overzien voor wat voor stress en ellende je jezelf nu hebt weten te behoeden.

Ik vind niet dat je iets fout hebt gedaan. Je hebt een goede fokker gekozen, met de pup komt t wel goed. 

Laat t allemaal eerst maar eens bezinken.

Wat fijn dat het goed is afgelopen. Ik was ook heel even bang dat je misschien ook nog een vervelende fokker had getroffen die zijn pup niet terug zou willen nemen. Ben echt opgelucht voor je.

misschien inderdaad maar een paar jaar wachten tot de kids groter zijn en dan nog uitgebreider onderzoek doen voor er ooit weer een hondje komt.