Naar het strand, en dat doen we dus nooit meer.

Ooh pfff, ik kan me echt zó voorstellen hoe je je gevoeld moet hebben! Heel stiekem ben ik blij dat we hier niet zo'n strand hebben, want Taika zou echt precies hetzelfde gedaan hebben.... Véél te zelfstandig en zelfverzekerd daarvoor (en het water lokt!); je baasje heb je toch niet nodig, lang leve de lol, wiiiiiiiiiiieeeeeeeeeeeee *en weg is je hond*

Fijn dat je 'm uiteindelijk wel weer terug hebt gevonden, maar de schrik zat er dus goed in!

Kan me voorstellen dat je dit nooit meer gaat doen. Jammer, want wat zouden we toch graag 'een normale hond' willen hebben die gewoon lekker op het strand kan lopen, lekker wat kan rennen en spelen, en gewoon bij jou in de buurt blijft, zonder dat die drang naar het water de overhand neemt.... Dat zou voor alle partijen zo leuk zijn! Maar ja....

Inmiddels bekomen van de schrik? 

Ooh, dat is echt paniek, pure paniek.

Maar ik moest stiekem wel heel erg lachen om je verhaal. Je hond heeft waarschijnlijk zich zo ongeloofelijk goed gehad, daar op het strand.

Voor de mensen die roepen "ga oefenen": jullie kennen duidelijk de geschiedenis niet van Dobby. Daar is gewoon echt iets mis mee qua water, jagen enz. Totaal obsessief gedrag. Dit is mijn 3e hond, dus ik had al wat basis kennis, maar deze is... totaal uniek zeg maar. Bij de Martin Gaus hondenschool zeiden ze "ga aan de lange lijn oefenen bij het water". Maar zodra ik maar in de buurt kwam van water werd hij al zo hyper... trillen van spanning aan de lijn, totaal onbereikbaar.

Daarna heb ik het anderhalf jaar geprobeerd met tips van het forum, met nul succes. Daarna 10 maanden lang eerst wekelijks en uiteindelijk twee wekelijks privétraining van een GT/trainer. En zelfs die gaf uiteindelijk toe dat ze zoiets nog nooit had meegemaakt. Mensen die ik vanwege hetzelfde probleem naar haar door verwees waren na een paar lessen klaar, en bij Dobby hebben we echt alles geprobeerd, zonder succes. Behalve echt fysiek straffen werkt niks, nakkes, nada.

Uithongeren om voedsel gericht te maken, speciaal speeltje alleen als beloning voor komen, helemaal opnieuw beginnen met commando's, verstoppen. Uiteindelijk toen positief gewoon nul effect had zelfs zo ver gegaan dat ik in een waadpak met hem het water in ging en het samen leuk maken. Toen dat niet werkte hem fysiek in het water straffen (lees: vastpakken).

Ik heb letterlijk 2000 euro uitgegeven aan training en hij kan nog steeds maar beperkt los. Sommige honden zijn op sommige vlakken gewoon ontrainbaar. En ik heb er een. Hij kan van alles, deuren openmaken, naast de scootmobiel lopen... je kunt echt wel zien dat de aanleg voor "hulphond" er zeg maar in zit. Maar qua jagen, en blijkbaar dus ook zeewater zonder vogels, dan krijg je kortsluiting en is hij alleen nog bereikbaar als je hem spreekwoordelijk zou neerschieten: dan kun je hem inhalen.

Ik weet dat het zo stom en ongeloofwaardig klinkt, mijn hond was tot voor kort hetzelfde. Echt waar.

Alleen kan jouw hond meer zo te zien aan je laatste alinea ;)

Ik kan op veel momenten nog steeds niks met hem beginnen hoor. Hij is gewoon weg en het lastige is dat hij niet terug komt ;)

Een echte Hus zeg maar. En de Podenco is ook geen milde jager.

Het kan, en ik weet niet precies hoe, maar ooit kan jij met Dobby over het strand zonder riem, dat weet ik zeker.

Misschien pas over een paar jaar, maar ooit! :D

En wat bij mij helpt..? Ademhalingsoefeningen voor ik de riem los klik. Ik ben in de auto er naartoe al van slag omdat ik zo bang ben dat ik hem weer kwijt raak. Dat merken ze. Dus ik doe wat oefeningetjes, zing een liedje en klik dan pas los.

Uithongeren hielp bij mij ook niet, ik weet ook eerlijk waar niet hoe hij nu voedselgericht komt.

" Ik denk, het eerste moment zijn ze hyper, eerst een half uur aan de lijn en flink doorwandelen. Dan is de eerste spanning eraf. Dan los proberen, wie weet werkt het zo.
  "

Suzanne en Luca

Dit dus.......en werkt vaak goed.
Onweerstaanbare snacks mee, piepspeeltjes (werkt hier goed), TTouch etc. 

Herkenbaar trouwens. Net Stanley tot aan een jaar of 3. Die 'hufter' zocht gelijk maar de boulevard op, want dat was daar wel gezellig. Dan moet je slimmer zijn dan je hond om prikkels te voorkomen waar hij niet meer uit geraakt. Maar goed, Dobby had de tijd van zijn leven...en weer een succes rijker. Daar moet je dan wel op een andere manier op inspelen een volgende keer.

" Voor de mensen die roepen "ga oefenen": jullie kennen duidelijk de geschiedenis niet van Dobby. Daar is gewoon echt iets mis mee qua water, jagen enz. Totaal obsessief gedrag. Dit is mijn 3e hond, dus ik had al wat basis kennis, maar deze is... totaal uniek zeg maar. Bij de Martin Gaus hondenschool zeiden ze "ga aan de lange lijn oefenen bij het water". Maar zodra ik maar in de buurt kwam van water werd hij al zo hyper... trillen van spanning aan de lijn, totaal onbereikbaar.
 
Daarna heb ik het anderhalf jaar geprobeerd met tips van het forum, met nul succes. Daarna 10 maanden lang eerst wekelijks en uiteindelijk twee wekelijks privétraining van een GT/trainer. En zelfs die gaf uiteindelijk toe dat ze zoiets nog nooit had meegemaakt. Mensen die ik vanwege hetzelfde probleem naar haar door verwees waren na een paar lessen klaar, en bij Dobby hebben we echt alles geprobeerd, zonder succes. Behalve echt fysiek straffen werkt niks, nakkes, nada.
 
Uithongeren om voedsel gericht te maken, speciaal speeltje alleen als beloning voor komen, helemaal opnieuw beginnen met commando's, verstoppen. Uiteindelijk toen positief gewoon nul effect had zelfs zo ver gegaan dat ik in een waadpak met hem het water in ging en het samen leuk maken. Toen dat niet werkte hem fysiek in het water straffen (lees: vastpakken).
 
Ik heb letterlijk 2000 euro uitgegeven aan training en hij kan nog steeds maar beperkt los. Sommige honden zijn op sommige vlakken gewoon ontrainbaar. En ik heb er een. Hij kan van alles, deuren openmaken, naast de scootmobiel lopen... je kunt echt wel zien dat de aanleg voor "hulphond" er zeg maar in zit. Maar qua jagen, en blijkbaar dus ook zeewater zonder vogels, dan krijg je kortsluiting en is hij alleen nog bereikbaar als je hem spreekwoordelijk zou neerschieten: dan kun je hem inhalen. "

Wilma en Dobby

Waarom geen jachttraining? Hij leert zo met jou samen te werken in plaats van dingen op eigen houtje te ondernemen. Juist hiermee leer je je hond kennen en aan te sturen op focus op jou, ook al is de prikkel nog zo groot. 

En ik heb inmiddels zeer goed ervaringen met Bach bloesem remedies. Als je dit soort activiteiten vaker onderneemt, wordt het 'gewoonte' en door dit gewoontegedrag creëer je bereik en focus. Ondersteun je vooraf met gerichte Bach bloesems en pas je onderweg TTouch oefeningen toe, dan zijn deze technieken gericht op openstelling voor jou en prikkelverwerking. Het heeft erg vaak een positief effect bij honden en paarden, waarvan een koker te snel overloopt met nieuwe indrukken.

Oei, dat is lastig. Waarschijnlijk loopt hij gelijk zo over van de adrenaline, waardoor hij zal blijven gaan en idd niet bereikbaar is. Het is zo zelf belonend, daar kan je geen andere motivatie tegen over stellen.

Bloot stellen aan, net zo lang vliegende vogens, water, rennende konijnen om hem heen terwijl hij vast is, tot hij niet meer reageert, het gedrag uitdooft. Maar dat lijkt me in dit geval, vreselijk voor hem, als het al lukt.

Waar ik wel eens aan dacht, bij dit gedrag, een longeerzweep met een zo een slap dieren speeltje eraan. Die zweep kan je alle kanten op draaien, is (net als prooi of water) onvoorspelbaar waar het heen gaat. Een bal of speeltje die je gooit. gaat in een voorspelbare richting.

Die zweep kan je alle kanten uit bewegen, omhoog, om je heen en de andere kant op.

Dat zou leuker kunnen zijn. Kans dat als je even stopt, hij als nog op jacht gaat.

De lange lijn, het zekere voor het onzekere. Zeewater binnen krijgen is heel slecht, gevaarlijk ook.

Wahahaha....

Excuus, maar ik zie het voor me..

En....het komt me niet geheel onbekend voor , maar we hebben het geluk gehad dat onze asielzoekrt wat rustiger in het hoofd wordt bij strand en water.

Gelukkig, want we zijn er heel erg veel.

Naar mijn idee is het ook moeilijk om een hond die hyper begint te worden, nog even uit zijn modus te halen.

Onmogelijk.?, nee.

Alles is te trainen zeggen ze, en daar zullen de deskundige ook wel gelijk in hebben.

Bij ons werkte dat laatste voorbeeld wat je gaf het beste.

Mee het water in.

Hij vind de golven , het water, echt veel leuker dan ons als baasjes op dat moment.

Dus ga ik heel vaak met wettsuite mee de branding in.

En juist op die meest leuke plek voor hem, ga ik dan ook nog eens met balletjes gooien,laat hem dingen opduiken, trekspelletjes.

Dus hij staat al in de ''hyper modus'' door het water , en de weide omgeving, en ik gooi er nog even een schepje bovenop door hem nog enthousiaster te maken.(hij loopt op dat moment enkel nog maar uit te dagen en te blaffen)

Als ik daarna stop, gaat hij me eerst 10 minuten aan lopen kijken.

vragend om aandacht..

En daarna, zoals dobby , hoort hij een soort van startschot en trekt zijn eigen plan richting de horizon.

Als ik op moment 1 keer met de kong piep, staat hij weer bij ons.

Blijkbaar is losgaan in de branding met het baasje, leuker dan als een raket richting de horizon.

We hebben dus nu een soort van handrem op zijn sprintgedrag.

Maar.....het is gewoon vreselijk lastig als een hond de vrijheid neemt , als dat voor hem 100% voldoening geeft

En voor mijn idee zeker onmogelijk om dat even om te buigen met wat aandacht.

Aandacht , die dus beduidend meer waard moet zijn dan de 100% voldoening.

Hoe dan ook ..

Veel succes met de hele lange lijn..

Ooooh schrikken zeg!!

maar het belangrijkste: jullie hebben elkaar weer gevonden en iedereen is heel gebleven!

Wel jammer zeg als je er al zoveel in geïnvesteerd hebt (geld, tijd, energie) en geen verbetering. Klein beetje vervelend is dat.

Misschien nog een keer enkele tips proberen die je nog niet hebt gehad en anders mee leren leven vrees ik.

(Heb zelf ook een golden gehad, die sloeg niet op hol en als er een eend voor zijn voeten zat dacht hij wellicht "kijk een eend" en ging rustig verder.Nooit iets speciaals voor moeten doen, soms is het gewoon gemakkelijk en soms heel moeilijk! Succes!)

Ach wat een drama is zoiets zeg je schrikt je een ongeluk.

Ik kan het me zo voorstellen en denk ook echt dat ik gek zou worden, toch ben ik gezegend met Luna die laat ik bij het strand los en daar waar ik er weer af ga staat ze keurig naast me ook al is het vaak met een gepikte tennisbal

"Misschien pas over een paar jaar, maar ooit!
En wat bij mij helpt..? Ademhalingsoefeningen voor ik de riem los klik. Ik ben in de auto er naartoe al van slag omdat ik zo bang ben dat ik hem weer kwijt raak. Dat merken ze. Dus ik doe wat oefeningetjes, zing een liedje en klik dan pas los."

Nikki

Eerlijk gezegd overviel het gedrag me nogal. Okee, dat hij niet van de branding weg te slaan zou zijn had ik verwacht. Dat hij vanuit Hoek van Holland binnen 3 minuten naar 's Gravenzande door zou rennen... dat niet. Dat is ook nog nooit zo gebeurt, dus daar was ik dus ook niet gespannen over.

Ach, ik had wel gelijk wat ik al tegen mijn vader zei: de zee is niet interessant, ik ben niet bang dat hij daarin heel ver gaat zwemmen. Dat is namelijk zijn normale water probleem: zwemmen, zwemmen, zwemmen. Kilometers ver langs het water rennen: compleet nieuw.

En dan ís het al beter dan toen hij 1 jaar oud was en uit het asiel kwam. Misschien nog eens 5-6 jaar wachten en dan kan hij wel los aan het strand?

Een deel van het probleem is, denk ik, dat je er niet vaak komt. Hij heeft wat in te halen..... Zoals een paard dat voor het eerst weer buiten komt na de winter. 

Haha Wilma..., laten we regelmatig afspreken..., kan Dobby samen met die langpoot van ons de benen uit zijn lijf rennen, misschien gaat dan heel snel de lol er voor hem af 

..., of het goed is voor jou bloeddruk is een tweede 

Als jullie een km of wat uit elkaar gaan staan heb je de illusie van controle. 

Ik weet van mezelf dat het freewheelen opzich niet mijn probleem is. Dat ik niet weet of ie in de problemen is geraakt en dat ik steeds ergere dingen bedenk die er allemaal zouden kunnen gebeuren, dat is het ergst. 

Dobby is dól op het najagen van windhonden. Nadeel is dat hij daarna instort door een epilepsie aanval, dus ik bedank.

" Voor de mensen die roepen "ga oefenen": jullie kennen duidelijk de gproberebnis niet van Dobby. Daar is gewoon echt iets mis mee qua water, jagen enz. Totaal obsessief gedrag. Dit is mijn 3e hond, dus ik had al wat basis kennis, maar deze is... totaal uniek zeg maar. Bij de Martin Gaus hondenschool zeiden ze "ga aan de lange lijn oefenen bij het water". Maar zodra ik maar in de buurt kwam van water werd hij al zo hyper... trillen van spanning aan de lijn, totaal onbereikbaar.
 
Daarna heb ik het anderhalf jaar geprobeerd met tips van het forum, met nul succes. Daarna 10 maanden lang eerst wekelijks en uiteindelijk twee wekelijks privétraining van een GT/trainer. En zelfs die gaf uiteindelijk toe dat ze zoiets nog nooit had meegemaakt. Mensen die ik vanwege hetzelfde probleem naar haar door verwees waren na een paar lessen klaar, en bij Dobby hebben we echt alles geprobeerd, zonder succes. Behalve echt fysiek straffen werkt niks, nakkes, nada.
 
Uithongeren om voedsel gericht te maken, speciaal speeltje alleen als beloning voor komen, helemaal opnieuw beginnen met commando's, verstoppen. Uiteindelijk toen positief gewoon nul effect had zelfs zo ver gegaan dat ik in een waadpak met hem het water in ging en het samen leuk maken. Toen dat niet werkte hem fysiek in het water straffen (lees: vastpakken).
 
Ik heb letterlijk 2000 euro uitgegeven aan training en hij kan nog steeds maar beperkt los. Sommige honden zijn op sommige vlakken gewoon ontrainbaar. En ik heb er een. Hij kan van alles, deuren openmaken, naast de scootmobiel lopen... je kunt echt wel zien dat de aanleg voor "hulphond" er zeg maar in zit. Maar qua jagen, en blijkbaar dus ook zeewater zonder vogels, dan krijg je kortsluiting en is hij alleen nog bereikbaar als je hem spreekwoordelijk zou neerschieten: dan kun je hem inhalen. "

Wilma en Dobby

Ken het.. Lobbes was precies zo. Uren oefenen, lief proberen, boos proberen... Koekjestrommel mee of een biefstuk. Meneer gaf er niets om.. Helaas. 

"  
Eerlijk gezegd overviel het gedrag me nogal. Okee, dat hij niet van de branding weg te slaan zou zijn had ik verwacht. Dat hij vanuit Hoek van Holland binnen 3 minuten naar 's Gravenzande door zou rennen... dat niet. Dat is ook nog nooit zo gebeurt, dus daar was ik dus ook niet gespannen over.
 
Ach, ik had wel gelijk wat ik al tegen mijn vader zei: de zee is niet interessant, ik ben niet bang dat hij daarin heel ver gaat zwemmen. Dat is namelijk zijn normale water probleem: zwemmen, zwemmen, zwemmen. Kilometers ver langs het water rennen: compleet nieuw.
 
En dan ís het al beter dan toen hij 1 jaar oud was en uit het asiel kwam. Misschien nog eens 5-6 jaar wachten en dan kan hij wel los aan het strand? "

Wilma en Dobby

 Juist! En dan ben je extra trots :D

Ook ik herken dat.

Onze Lady (R.I.P.) kon dat ook goed op het strand.

Nu heb ik het idee dat Goldens, wanneer ze even los gaan, heel goed kunnen doen als of ze Oost-Indisch doof zijn.

Heb er nu weer zo een, Tessa heeft het zelfde dus zal wel bij de Golden horen.

In de tijd van Lady had ik zoiets van, ja hoor, bekijk het maar.

Al was ze uit het zicht, ze kwam altijd terug gerend als of zij ons kwijt was, hahahahaha.

"  
Eerlijk gezegd overviel het gedrag me nogal. Okee, dat hij niet van de branding weg te slaan zou zijn had ik verwacht. Dat hij vanuit Hoek van Holland binnen 3 minuten naar 's Gravenzande door zou rennen... dat niet. Dat is ook nog nooit zo gebeurt, dus daar was ik dus ook niet gespannen over.
 
Ach, ik had wel gelijk wat ik al tegen mijn vader zei: de zee is niet interessant, ik ben niet bang dat hij daarin heel ver gaat zwemmen. Dat is namelijk zijn normale water probleem: zwemmen, zwemmen, zwemmen. Kilometers ver langs het water rennen: compleet nieuw.
 
En dan ís het al beter dan toen hij 1 jaar oud was en uit het asiel kwam. Misschien nog eens 5-6 jaar wachten en dan kan hij wel los aan het strand? "

Wilma en Dobby

Bij Lobbes ging het loslopen ook veel beter toen hij ouder was. Hij is "maar" 9 jaar oud mogen worden, helaas dus echt oud is hij niet geworden. Maar het ging zeker beter dan toen hij 2 was en we hem pas hadden. Kwestie van toch vertrouwen in hem hebben misschien, ik weet het niet. Of iets meer verstand in dat hondenbreintje haha.

Dit soort foto's had ik toen hij jong was nooit kunnen nemen van hem. Tenzij ik een telelens op m'n camera had gehad. En deze foto's zijn gewoon met een telefoon gemaakt. DIT was een hele prestatie voor Lobbes en o wat was ik toen inderdaad ook trots. Van Obi heb ik stapels foto's vanaf deze afstand. Met jouw Dobby gaat het uiteindelijk ook vast beter hoor.  Lobbes is ooit dat hele meer overzwommen wat je achter hem ziet... en dan niet de meest korte kant.  Sukkel dat hij was. Ik stond al bijna in m'n ondergoed klaar om em te halen als hij het niet redde...