schuldgevoel : toch een nieuw maatje / maatje erbij??

Iedereen zal dit wel even denken na het verlies van zijn/haar dier. Schuldgevoel......

Een nieuw maatje of een maatje bij de overgebleven hond.

8 maanden geleden verloren we Luna , waardoor we met 2 honden achterbleven.

Nu we penny kwijt zijn is het onvoorstelbaar stil en leeg.
Haar verlies is een enorme klap voor ons.
Ook omdat we toch hoopte op een goed einde en omdat ze nog maar 11 maandjes is.
Het heeft niet zo mogen zijn we zijn penny voorgoed kwijt


Nu wil mijn vriend toch voor de Landseer gaan.
Eerst wilde we wachten tot penny stabiel was voor er een pupke bij zou komen.
Nu word het een nieuwe pup bij onze achtergebleven hond.
Maar hij wilt het heel graag die grote beer.

Wat zijn jullie meningen hierover?
Ik weet het eigenlijk niet.

Als het voor jullie goed voelt, waarom niet?


Ik wil je wel waarschuwen, uit eigen ervaring, ik heb na Buck te snel een nieuwe hond genomen. Ik zat zelf nog niet lekker genoeg in mijn vel en Babs heeft dat aangevoeld. Zij heeft toen het idee opgepakt dat ik een zwakke leider ben en dat zij mij buiten moet beschermen. Hier ligt een groot deel van haar lijnagressie, ookal voel ik me een heel stuk beter, zij blijft dit doen. Babs was echter al 4,5 jaar, hoe het met een kleine pupje zal gaan, heb ik geen ervaring mee, alleen nog maar herplaatsers gehad..

Je nieuwe hond gaat Penny nooit vervangen en dat moet ook niet, maar hij/zij kan jullie wel dat duwtje in de rug geven.. Het leven gaat door, ondanks enorm verdriet..

Enneh, een Landseer, kei leuk!!

1. Je moet er beide voor de volle 100% achter staan.

2. Wil jij ook die Landseer? Of een vergelijkende hond als Penny?

3. Ben je er al klaar voor om je leven te wijden aan een nieuwe pup?

Dit zijn denk drie vragen die je je echt serieus moet afvragen... Persoonlijk zou ik niet tegen die rust kunnen en een nieuwe pup in overweging nemen. Plaats innemen van je overleden honden kan de nieuwe nooit, maar zie je het zitten om weer enorm veel energie in een pup te moeten steken? 

De keuze is uiteindelijk voor jullie! Succes!

Doen wat goed voelt voor de een zal dat misschien na een paar dagen zijn en bij een ander na 5 jaar dat verschilt per mens.
Jullie zullen Penny echt nooit vergeten.
Ik denk dat ik ook na een tijdje ( niet heel lang ) weer een hond zal nemen.
Jullie willen een pupje toch ?
Ga rustig kijken naar fokkers en voelt het goed laat je op een wachtlijst zetten als alles dan lukt ben je ook al 17 weken verder

Ik denk dat ik niet eens 8 maanden zou kunnen wachten

Ik heb het je al eerder verteld, ik denk dat ik dat ook zou doen, je moet er alleen voor waken dat je nieuwe (klinkt raar) hond niet de taak krijgt om jou verdriet te verwerken, maar geen taak, gewoon hond zijn.

maar ik geloof wel dat dat kan.

Ik zeg doen, als je gevoel dat zegt, niks mis mee hoor, je vervangt Penny niet, dat weten we allemaal.

 Ik ook niet

wij hadden 2 a 3 maanden na het overlijden van onze berner ook een nieuwe pup.
Duke heeft ons gered, ik was zo in de war en onze relatie leedt daar verschrikkelijk onder.

Dus ja wat ons betreft de beste beslissing ooit, maar dat moet voor jullie beide goed aanvoelen.

Doe wat het beste voelt!

wij hebben nadat Lola overleden was ook vrij besloten een andere hond een plekje te geven. Na drie weken was Jenna er al.

Lola had een jaar langer bij ons kunnen zijn als we eerder besloten hadden toch weer een hond te nehmen, en daar heb ik achteraf wel spijt van. Het gemis en het verdriet van de overleden hond gaat zowiezo niet weg.

Elke hond heeft zijn of haar eigen plekje in je hart, dat blijft altijd. Het is ook geen vervanging voor de overleden hond.

Ieder voelt het op zijn eigen manier, als het goed voelt, doen zou ik zeggen.

Schuldgevoel is nergens voor nodig. Ik weet wel dat je het in het begin daardoor ook wat moeilijker een band hebt kunnen krijgen met Penny. Dus geef jezelf voldoende tijd om het te verwerken. Verder zou ik er gewoon voor gaan, mits jij je er zelf goed bij voelt.

Het voordeel is dat je een nieuwe pup niet morgen in huis hebt dus al langzaam kan wennen aan de gedachte en de pup zelf (puppyknuffelen!)

Ik denk dat ik ook vrij snel zou gaan kijken voor een nieuw maatje.

Je vergeet Luna en Penny nooit! Een nieuwe hond zal ook zeker niet een hond vervangen, maar zal wel het gat een beetje kunnen opvullen. En daarnaast moet je er uiteraard zelf achter staan en goed voelen. Ik was 2 weken na het overlijden van Bambi ook alweer aan het kijken naar een andere hond. Ik dacht namelijk dat ik na Bambi geen andere hond meer kon nemen omdat ik voor Bambi korting kreeg van de HUS maar ging daar niet om vragen voor bij mijn nieuwe hond. Dus ik was helemaal van de leg, ik miste Bambi verschrikkelijk, maar ook het feit dat ik de komende jaren hondloos zou zijn was ondraaglijk! Maar de HUS bood het zelf aan en na 2 maanden had ik een nieuwe hond. Bambi zal ik echt never vergeten, maar Moh maakt me weer blij!

Als het voor jullie beide goed voelt, doen

en dat kun je alleen zelf bepalen  :) 

Jaimie toch, ben je nou helemaal mal, dat moet je je toch niet af gaan vragen wat wij er van denken ? Krijg je Penny er mee terug als je wacht ? nee toch.

Je bent een goed en bezorgd baasje voor je honden, dan moet je geen enkel schuldgevoel voelen als je weder opnieuw voor een nieuw huisgenootje kiest... niet aarzelen, als jij vind dat het goed is, doen meis.

en weet je Jaimie, vaak wordt er gezegd, ik neem geen nieuwe hond meer, het is ondraaglijk als men weer afscheid moet nemen, maar vergeet nimmer de tijd die je met je vriendjes gehad hebt, die tijd is geweest en kan nimmer meer afgepakt worden, wanneer jij denkt dat je wederom een nieuw huisgenootje erbij wilt nemen, en de kosten laten dat toe, Jaimie, doen.

Ik zeg ...., 'doen'

Niks ter vervanging van wie dan ook..., dat zal niet kunnen en zal ook niet lukken..., maar naar mijn idee ben je daar zelf ook veel te goed van doordrongen.

Feit blijft dat jullie je al verheugd hadden, en al aan het voorbereiden waren op een Landseer..., hoe verdrietig het verlies van Penny (en Luna) ook is, dat staat helemaal los van deze beslissing.

Als jullie klaar zijn voor een pup en de omstandigheden zijn optimaal om de ' kruimel'  op te voeden..., gewoon doen en genieten.

Dit lijkt mij heel lastig, maar ik denk niet dat Penny en Luna het erg zouden vinden. Ze zullen gelukkig zijn als jullie en Hus gelukkig zijn toch. Maar ik kan mij dat schuldgevoel heel goed inbeelden. Doe inderdaad waar je jezelf goed bij voelt, als het meer tijd nodig heeft kun je dat aan je vriend uitleggen. 

Maar je moet het inderdaad niet zien als vervangen, Luna en Penny houden een speciaal plekje in je hart ook als je een nieuwe hond neemt.

ik geef je nog een tip, als Bamse plotseling komt te overlijden, dan ga ik morgen kijken naar een ander huisgenoot, waarom ? Bams is mijn alles, maar het leven maakt het zo eenvoudig met een hond dat ik niet zou wachten , en wanneer de nieuwe hond er zou zijn, moet je weer zorgen, en het gat waar je in bent gevallen, zal wat lichter en ondieper zijn wanneer je weer een huisgenootje erbij hebt, voor jou , je vriend en de huidige hond, ga niet over een dag ijs, maar ga goed zoeken, en als het enigszins kan en de financieen het toelaten, je hebt een wens van een pupras, kijk eens of je daar voor kan gaan.

We waren idd al van plan een Landseer te halen.
Dus over het ras waren we het al eens.
Het geld wat we al gespaard hadden hebben we nu gebruikt voor da kosten.
Dus het is niet dat er morgen al een nieuwe pup is.
De Fokker hebben we ook al.

Mijn vriend heeft net zoveel verdriet en pijn als ik om het verlies.
Maar hij is wel al klaar voor een nieuw maatje.

Onze hond hebben we vorige week moeten laten inslapen, en ook wij zijn voorzichtig in gesprek al over de adoptie van alweer een seniorenhond,we hebben de tijd en de ruimte om alweer een oudere hond een laatste mooie plek te kunnen geven.Joes leeft verder in ons hart en die herinneringen zijn blijvend. Doe wat je hart je ingeeft, alleen jij kunt die beslissing maken!

Dat klinkt alsof jij er nog niet klaar voor bent. Dan niet doen.

Andere kant belicht: vooraleer de pup er uiteindelijk is, ben je een aantal maanden verder...

Ik had een maand na de dood van mijn eerste hondje Perdie al in huis gehaald en dat heeft mij persoonlijk zo'n goed gedaan! Het heeft me echt geholpen. Je moet doen waar jullie je allebei goed bij voelen 

" Jaimie toch, ben je nou helemaal mal, dat moet je je toch niet af gaan vragen wat wij er van denken ? Krijg je Penny er mee terug als je wacht ? nee toch.
 
Je bent een goed en bezorgd baasje voor je honden, dan moet je geen enkel schuldgevoel voelen als je weder opnieuw voor een nieuw huisgenootje kiest... niet aarzelen, als jij vind dat het goed is, doen meis.
 
en weet je Jaimie, vaak wordt er gezegd, ik neem geen nieuwe hond meer, het is ondraaglijk als men weer afscheid moet nemen, maar vergeet nimmer de tijd die je met je vriendjes gehad hebt, die tijd is geweest en kan nimmer meer afgepakt worden, wanneer jij denkt dat je wederom een nieuw huisgenootje erbij wilt nemen, en de kosten laten dat toe, Jaimie, doen. "

willemijn, baasje van bamse .

 Had het niet beter kunnen verwoorden!

Onze mening doet er echt niet toe! Jij moet doen wat je voelt! En schuld heeft niemand aan wat er gebeurd is met Penny! Dus hoef je je ook zeker niet schuldig te voelen over een nieuwe hond.

Na de intensieve zorgen zal het inderdaad nog veel leger lijken thuis. Je was dag en nacht met d'r bezig! Een pup gaat dit 'tijdsgevoel' waarschijnlijk wel weer opvullen, want pups nemen nou eenmaal veel tijd in beslag. Daar heb je al een voordeel, wat niet zegt dat de nieuwe hond Penny vervangt, hè. Je dacht er sowieso toch al aan toen Penny er nog was?

Ik wens jou een wijze, goede beslissing toe, een mooie, gezonde lieve pup, en Penny, nou, die vergeten we niet hoor, geen sprake van!

ik vind persoonlijk niet dat wij kunnen zeggen wat jullie wel of niet kunnen/mogen doen.

wat ik zou doen is een goed gesprek met mijn partner aangaan en vanuit daar verder kijken, hangt ervan af hoe het gesprek is verlopen.

De pup kan je ook weer opvrolijken en helpen om het verwerkingsproces door te komen. Tenminste, dat was toen ik nog bij mijn ouders woonde wel mijn ervaring. Je vergeet je overleden hond nooit en je draagt ze altijd in je hart. Maar je hart is groot genoeg voor alle dieren en mensen die, wanneer ook, deel uit gaan maken van jouw gezin.

Heel veel sterkte met jullie verlies.

Ik begrijp dat je vriend deze pup heel erg wilt en dat het eigenlijk ook zo afgesproken was? Maar jij voelt je nog heel onzeker hierover. Ik zou in ieder geval hierover nog eens in gesprek gaan en je onzekerheid ter sprake brengen. Neem de tijd.  Jullie moeten beiden erachter staan. Misschien kan je vriend je onzekerheid weg nemen. :)

Volg je gevoel in deze. Jij alleen kan antwoord geven of je al klaar bent voor een andere pup.

Zelf heb ik  6 weken na de onverwachte dood van mijn Gentle (4 jaar)een andere pup gekocht, ik had er behoefte aan en heb er nooit spijt van gehad.

Bieb trooste me, ik kon weer lachen vooral om haar streken en was er druk mee, terwijl ik mijn lieve Gentle echt niet vergat hoor, maar het verdriet voelde minder scherp.

Luister naar je eigen gevoel, als jullie er klaar voor zijn, waarom niet?

Je hoeft je niet schuldig te voelen, helemaal niet. Jullie hebben alles gedaan wat in jullie macht lag om Penny te redden. En ik ben er van overtuigd dat zowel Penny als Luna er helemaal achter staan als jullie je huis en hart openstellen voor een andere hond.

Ik kan je alleen maar aanraden om je gevoel te volgen, voelt het voor jullie allebei goed dan is het oké en daar kan geen mening van een ander iets aan veranderen. Ik heb na het overlijden van Tico ruim een jaar gewacht maar ook ruim een jaar gesnakt naar een hondje. Toch wilde ik wachten tot ik me geestelijk goed genoeg voelde om een pup alles te bieden wat ik wil bieden. Het wachten duurde lang maar was het absoluut waard want Lupa is alles waar ik op hoopte. 

als afsluiter mijn favoriete motto: volg je hart, want dat klopt. 

Als jullie je huiswerk gedaan hebben naar een landseer.

Dus dat jullie weten wat voor Landseer jullie willen.

Gedrag, uiterlijk. enz..

Dan zie ik echt geen enkele reden om het niet te doen.

Sadi kwam ook heel kort na Beauty. Mijn mening is dat het per persoon verschilt. Penny vervang je niet, die is en blijft onvervangbaar.

Een hond erbij is meer leven in huis om je heen. Een doel om voor te gaan samen te werken aan een nieuwe band, een nieuwe uitdaging.

Het verdriet en gemis zal er niet om weg gaan, wel wat verzachtend. Ik denk dat Penny het heel goed begrijpt en je misschien zelfs zou aanmoedigen Jullie hebben keihard geknokt samen. En tuurlijk zul je haar blijven missen dat weet ze ook, maar ik denk ook dat Penny grasg wil dat jullie doen wst boor jullie goed is.

En doorgaan zonder penny kan makkelijker zijn met ern nieuw doel. Voor mij was de komst van Sadi na Beauty hetgeen dat me overeind hield. De afleiding, werken aan een nieuwe band, opletten en werken om een fijne basis samen op te bouwen. Dat is wat mij er doorheen heeft gesleept Zonder Sadi had ik dat niet gekunt.

Volg jullie hart

En Penny die blijft in jullie hart die pootafdruk erin is haar plekje en zijn jullie herinneringen. Dat blijft

Als dit deze keus voor jullie goed voelt zou ik zeggen ga ervoor.