Clomicalm

makkelijk praten, het zijn meestal de  mensen die geen honden hebben met dit euvel wat ik hier lees, zelf heb ik er niets van dit met mijn honden, maar ben altijd nieuwsgierig naar de aard van de hond die dit wel hebben, en zo kan ook ik eens advies geven, vaak geef ik het middel cdVet Calma, om dat eens uit te proberen.

je leven niet

laten beheersen, je hond daar leef je mee, als je een angstige hond hebt doe je er toch alles aan om een beter leven te kunnen geven, toch ?

Bij Jip was de leverwaarde al iets verhoogd, vermoedelijk door de clomicalm. En toch... een leven lang stress is ook niet erg gezond. Ik kies in dit geval voor kwaliteit, dan maar wat korter op deze aardbol ipv langer en met de kwaliteit van voor de clomicalm.

Is de insteek bij Winter kortdurend gebruik in combinatie met GT?

Ik bedoel meer dat jr met dat soort mensen geen discussie aan moet gaan.
Want ze begrijpen je toch niet.
Ik zou álles voor mijn honden doen als ze maar gelukkig zijn

"  
  
laten beheersen, je hond daar leef je mee, als je een angstige hond hebt doe je er toch alles aan om een beter leven te kunnen geven, toch ? "

willemijn, baasje van bamse .

Zo is het Willemijn!

Ach, dat filmpje 

Mellow heeft dat ook regelmatig. Vanmorgen had ze het ook weer.

Hoe dichterbij het 'wandelmoment' komt, hoe harder ze trilt. Zo sneu om te zien. Ze gaat wel mee naar de gang, maar zodra mijn vriend de voordeur uit gaat zet ze zich schrap.

Terwijl ze dus hartstikke lekker heeft gelopen, het is puur het vooruitzicht van de wandeling.

Haar dagen moeten ook vooral voorspelbaar zijn, wat dat betreft herken ik wel wat autistische trekjes in haar.

We lopen elke dag in hetzelfde natuurgebied. Wel verschillende rondes, soms bepaal ik, soms bepaalt zij (zoals gisteren).

Ga ik ineens heel ergens anders heen, dan moet ik haar voortslepen en zit haar staart tegen haar buik.

Zoveel honden die genieten van elke keer een andere wandeling, die van mij houdt van structuur en ze is niet de enige.
Wat ik heel verdrietig vind, maar ergens ook wel fijn dat er herkenning is.

Ik zei eens tegen mijn moeder dat ik tien minuten hier in de wijk had gelopen, in de regen en dat ze zo blij was. "Dat is toch heel normaal?"

Ja, voor jullie wel, maar voor Mellow niet. Mijn ouders dachten allebei dat het wel meeviel. Tot we een dagje van hond hebben geruild...

Want mooi dat ze ook met mijn ouders niet mee ging he.

Vind het vooral heel jammer dat er wat dat betreft zo weinig begrip is voor dit soort honden. Ik had ook liever gehad dat ze relaxt zou zijn als een Bamse (om die maar even als voorbeeld te nemen), maar dat is nou eenmaal niet zo. En dat is geen reden om haar maar weg te doen. Laat mij blij zijn met 10 minuten hier in de regen lopen, al is het voor een ander heel normaal.

Ik heb het dus ook bijna nooit over haar met de 'begrip-lozen' zeg maar. Want het kwetst me soms best als er zo laks over wordt gedaan.

Acharme dat filmpje
Dat is nu minder met de Clomicalm toch?

" Acharme dat filmpje
Dat is nu minder met de Clomicalm toch? "

Jaimie

Zo'n aanval in deze is niet in een situatie van angst. Dit is puur overload, prikkels niet hebben kunnen integreren/verwerken, niet kunnen omgaan met de spanning in z'n lijf. Deze aanvallen waren al een stuk verminderd door zijn leven drastisch te minimaliseren en met de clomicalm zijn ze helemaal verdwenen. Toen ik vorig maand de clomicalm voorzichtig afbouwde had hij binnen 48 uur weer zo'n aanval en ook z'n gewone dagelijkse tremoren (die niet totaal verdwenen zijn) verergerden weer. Hij werd ook weer meer hyper en reactiever.

In situaties van bovenmatig angst/stress trilt hij nog steeds. De ene keer meer dan de andere keer. Die situaties kan hij ook nog steeds niet aan, al zijn de scherpe kantjes er wel af en reguleert hij wat makkelijker, zeker met ondersteuning van mij. Maar 'vrij' zal hij daarin niet worden en blijven situaties die hij 'in principe' niet aankan.

Dat kan inderdaad ook aangeleerd gedrag zijn wat jij beschrijft. 'De hond lijdt het meest aan de dingen die hij vreest'  

En dat andere...Exact.... structuur! Niet met veranderingen kunnen omgaan. Herkenbaar. Dat is bijna 75% van zijn probleem. Jip zou gewoon 24 u p.d.. een voorspelbaar leven moeten hebben in z'n eigen kleine wereld, dan is er weinig met hem aan de hand.

Wie o wie biedt?

Geen wonder dat je dan terug weer op de Clomicalm blijft.
Misschien niet 100% dat het vermindert/verdwijnt maar zeker wel een beter 'kwaliteit' van leven.

Ik denk dat ik hetzelfde had gedaan.

"  Dat kan inderdaad ook aangeleerd gedrag zijn wat jij beschrijft. 'De hond lijdt het meest aan de dingen die hij vreest'    "

Petra, *Lily Jane* & Jip

Het gekke is dat ze dit doordeweeks niet heeft. Zeg ik om half vier "ga je mee plasje doen?" dan rekt ze zich uit en huppelt naar de gang. Beetje spannend buiten als de zon schijnt, maar ze gaat niet zo vol in de ankers als vanmorgen.

Toen ik gisteren met haar ging lopen deed ze ook niet zo. Moet toch eens in de gaten houden wanneer ze het precies doet. Misschien vindt ze het vooral heel spannend als ze met mijn vriend mee gaat.

Doordeweeks ga ik altijd met haar op pad, in het weekend wisselt het, maar ik neem het merendeel van de wandelingen voor mijn rekening.

En dan zit je dus tóch weer met dat stukje structuur 

Ik kom gewoon tot nieuwe inzichten hier 

En voor Jip is het inderdaad fijner leven op deze manier. 

Liever 12 jaar worden met minimale stress dan 16 jaar maar continu op scherp staan.

Als je het zo beschrijft lijkt het inderdaad wel of ze door het 'niet weten waar ze aan toe is' in de weekenden juist dan meer last heeft.

Jip kan totaal niet omgaan met niet weten waar hij aan toe is. Dan is hij echt niet om aan te pakken. Wat dat betreft had hij beter een baasje kunnen treffen die zeer gestructureerd is en zelf ook leeft van schema naar schema. Maar goed, ook die kan niet voorkomen dat er een egel door de tuin banjert (Jip plast regelmatig in de tuin i.v.m. makkelijk, niet de straat op hoeven... maar gosjjjj de ellende als daar een egel gelopen heeft ... 'dat hoort niet zo!')

&cindy,

gedragsmatig kun je mellow wellicht nog ondersteuning bieden door het zo in te richten dat haar leven zo voorspel mogelijk (helemaal is onmogelijk) is. Dit helpt Jip ook. Dus structuur, maar ook rituelen daaraan koppelen. Die voorspelbaarheid geeft meer gevoel van controle.

Die egels ook altijd... 

Weet je wat van Jip zijn verleden af? Hoe komt het dat hij is zoals hij is?

Ik vind het ergens ook wel heel mooi, hoeveel je dan kan leren als je 'zo'n soort hond' hebt. En dan vooral hoeveel je over jezelf leert.

Ik ben er zelf zo enorm door verandert, ben minder opgefokt, geniet meer van kleine dingen, zelfs van samen een middagdutje op de bank. Ik MOET niet meer zoveel van mezelf en als zij blij is dan ben ik dat ook (ook al stinkt ze een uur in de wind omdat ze zo'n lol had met het rollen in dooie rat )

Onze dagen doordeweeks zijn ook eigenlijk altijd hetzelfde. 

Kom ik thuis, doen we even blij, doet ze een plas in de tuin (sinds kort: hoera!), ga ik eten, krijgt zij een kluifje (want ze weet: als ik heb geplast krijg ik wat lekkers), ga ik even tv kijken en vallen we samen in slaap. Eind middag naar het bos, dan wachten tot mijn vriend uit zijn werk komt, dan krijgt ze eten.

Elke middag is hetzelfde. En het is goed zo. Ik heb voor haar gekozen en ga er dan ook helemaal voor. 

Omdat ik doordeweeks altijd de wandelingen doe wil ik ook dat mijn vriend in het weekend 1 dag met haar op pad gaat.

Oei...

*Wat ik 'weet' (voor zover me de waarheid is verteld)

-Komt uit Belgie

-Is door een vrouw uit hondonvriendelijke omstandigheden gehaald >> vrouw ging naar een adres voor een advertentie van linnenkast op marktplaats. Zag daar Jip in een kattenkorfje (opgepropt) zitten in z'n eigen uitwerpselen/urine. Vrouw des huizes ging koffie maken in de keuken. Kleinzoon (+/- 7 jr) bleef in de kamer. Ze vroeg hem waarom de hond in zo'n klein korfje zat. Jongetje vertelde dat hij daar dag en nacht in zat want dat als ze hem eruit haalde de hond geschopt en geslagen werd door zijn verstandelijk beperkte oom. En dat gebeurde toch meer dan eens. Vrouw des huizes kwam terug met koffie en de vrouw die voor de kast kwam zei; 'laat de kast maar zitten, ik wil de hond mee'. Zo geschiede.

-Hond werd Willem hernoemd en was inmiddels 6 maanden. Spijtig genoeg werd Willem (Jip) geterroriseerd door de bull des huizes en moest daarom maar op balkon (en herplaatst) alwaar hij zijn behoeftes ook leerde doen.

-Zo kwam ik erachter en ben Willem/Jip (toen 7 mnd) gaan halen. Hij was zwaar gestresst en liep wbt motorisch ontwikkeling achter. Had ook nog schattige puppy zooltjes waar amper op gelopen was.

*Wat GT gediagnosticeerd heeft

-Er is in eerste cruciale ontwikkelingsfase/inprenting (nestperiode) al eea misgegaan. Gebrekkige (arme) omgeving en trauma/scheidingstrauma Moeder/nest en latere herhaling van scheidingstrauma?

-erg gebrekkige socialisatie

-Trauma's

*Wat dierentolk aangaf

-Trauma's in nestperiode mbt omgeving/ontwikkeling (veel onveiligheid)

-Mogelijk Scheidingstrauma mbt moederhond/nest

-Jip heeft heel veel 'basis' anker 'bedding' nodig, maar mist hierin (zelf)vertrouwen

-Jip is voortdurend in 'staat' van overspannen

Wat ik soms denk....

-Broodfok

***

Jee ja, ik leer ongelooflijk veel door Jip als reisgenoot. Hij maakt mij wijzer, rijker, vol-lediger en ik weet ook dat alle honden die in mijn leven een tijdje samen met mij opgaan mij hun zo heel specifieke lessen leren. Ik weet ze wat dat betreft ook wel uit te zoeken

Ik zou er zeker eens op gaan letten of een deel van het probleem het doorkruisen van de routine is. Juist omdat je dat nu zo concreet linkt.

Jeetje, bij Jip is wel héél veel misgegaan die eerste periode.

Ik word er altijd verdrietig van als ik zulke verhalen lees 

Maar gelukkig was jij zijn redding, je moet er niet aan denken wat er nog meer met hem was gebeurt als jij niet op zijn pad was gekomen.

En als ik zulke verhalen lees, dan valt het met Mellow nog best wel mee.

Mellow en ik passen ook wel bij elkaar, het heeft zo moeten zijn denk ik.

Zo'n dierentolk heb ik ook heel vaak over nagedacht. Maar ik durf het niet zo goed. Bang dat iemand 95% van internet plukt en/of dat ik dingen te horen krijg waar ik van ga schrikken.

Och arme Jipje. Koda is wel een stress kip maar als ik dat filmpje zie breekt mijn hart. Zelfs in huis stress (wss door prikkels van buiten?) dat is hier gelukkig niet. Die ligt hier in de meest gekke gedraaide standjes met zijn poten in de lucht.

Fijn dat de medicatie wat rust geeft. Knuffel voor Jip.

@Cindy,

Jip heeft het inderdaad niet getroffen die eerste start en maanden. Vandaar dat er met hem ook niet meer gezeuld wordt en ik doe wat ik kan om het hem zo aangenaam mogelijk te maken. Hij is ook niet meer herplaatsbaar, dan zou alles wat hij nu herwonnen heeft weg zijn.

Wat betreft een keuze voor dierentolk ben ik echt op mijn intuïtie afgegaan en we hebben een heel open en eerlijk gesprek gehad. En heb ook best wat voor mijn kiezen gekregen (ook van Lily trouwens ). Ik had er wel een goed gevoel bij en het heeft me ook wel wat handvaten gegeven. Maar er is ook enorme wildgroei op dit vlak dus ik zou inderdaad niet zomaar iemand van internet plukken in jouw situatie.

Waar ben je bang voor?

Hee Mirjam  Hoi

Dit is niet Jip midden in stress situatie. Dit is Jip die niet om kan gaan met een hoeveelheid prikkels en na overload. Of Jip die niet om kan gaan met onvoorspelbaarheid/spanning. Gelukkig kan hij inmiddels ook lekker chillen, nu ik rekening houd met een zo voorspelbaar mogelijk leven en een juiste (minimale)  dosering van prikkels. De clomicalm doet de rest. Hoe is het met koda?

Na het filmpje van Jip in stress-overload wil ik jullie niet onthouden dat hij ook een enorm vertederende hartendief is  Hij kruipt (tijgert) hier regelrecht mijn hart in....

 https://www.youtube.com/watch?v=npDnGPN5uXQ

Lief hoe hij zo kruipt, lekker de wind in zijn haartjes 

Hij heeft ook echt een lieve uitstraling, je profielfoto vind ik helemaal geweldig.

---

Wat betreft tolk ben ik bang voor oplichters.

Elke malloot kan dingen opzoeken en er een mooi praatje omheen houden.

En daarnaast ben ik ook bang voor wat Mellow gaat 'zeggen'.

Maar dat zit ongetwijfeld vooral in mijn hoofd...

Hoe lang staat jip eigenlijk al op de clomicalm?

Ruim een half jaar nu.  Waarom ben je er benieuwd naar? :-)

Niet bang zijn voor wat Mellow zou kunnen gaan zeggen hoor. Alles wat misschien dan even confronterend kan zijn is uiteindelijk pure winst!

wbt betrouwbaarheid snap ik je zorg. Dat maakt het ook best lastig.

Waarschijnlijk had ik voor Bambi te lage dosis van clomicalm gebruikt lees ik nu. Dat filmpje van jip, zo "sliep"Bambi ook altijd. Ze was of volledig in de stress of ze lag zo. Zonder trillen heb ik haar de eerste jaren niet gezien. Uiteindelijk kreeg ik via via dus de tip om een medicatie te gebruiken tegen epilepsie. Door medicijn zorgt ervoor dat de hyper activiteit van de hersenen tijdens en epileptische aanval sneller weer normaal is. Deze hyper activiteit is te vergelijken met de activiteit tijdens stress. De dierenarts had hier nog nooit van gehoord, maar wou het wel proberen. Bambi had wel hoge dosis nodig, maar het werkte. Ze had nog wel stress, maar ze herstelde vele male sneller. Zo kon ze en hele dag volledig in de stress zijn (lees hijgen, trillen, neurotisch lopen, tegen de deuren op springen, deuren kapot krabben) en nu was dat ongeveer een uurtje en ik kon haar ook beter afleiden en haar er weer uit halen, wat eerder echt onmogelijk was

Jip kreeg de eerste keer de dosering zoals destijds (ca 6/7 jaar geleden) aanbevolen 1a2 mg per kg lichaamsgewicht. Hij reageerde daar totaal niet op. Inmiddels (nu 6/7 jaar later) is het advies vanuit Utrecht afhankelijk van de hond 2a4 mg per kg lichaamsgewicht. Jip krijgt nu iets meer dan 4 mg per kg en reageert er nu wel op. Het nadeel is wel dat de belasting van de organen daarmee ook toeneemt.

Fijn dat jij uiteindelijk toch ook bij een middel bent uitgekomen waar ze baat bij had. 

Och, hoe vaak ik dat al heb gehoord, dat ik mijn leven laat beheersen door mijn honden. En zeg dan hetzelfde als Jaimie: nee, ik pas me aan ze aan. Met alle liefde.

En nu ik toch een pietsje off topic was geraakt en eindelijk een deel van mijn fotoos op me laptoppie heb gekregen toch even een foto van Lexi met haar anti-ontsnap (vuurwerk, onweer en andere enge dingen) tuig