Rotgevoel over en medelijden met de hond van mijn moeder... meningen gevraagd

Beste Hp’ers, Ik moet dit even van me afschrijven want ik loop nogal met een rotgevoel wat betreft de hond van mijn moeder. Ik heb wel een HP profiel maar doe het bewust even anoniem.De hond zal ik in dit geval even ‘fikkie’ noemen. Fikkie komt als herplaatser uit een asiel uit het buitenland. Ze is tussen de 1 en 2 jaar oud. Kort nadat mijn moeder haar kreeg ontstonden een aantal gedragsproblemen, namelijk: - trekken aan de lijn (constant en heel erg hard) - overmatig veel energie zowel aan de lijn en binnen (rent van hot naar her) - agressie naar grote honden - uitvallen aan de lijn - vrij druk in huis - overmatig blaffen in huis in tuin.. Ik heb haar toen aangeraden om op cursus te gaan en een GT te contacteren, maar een GT wilde ze niet. Ze is toen een gehoorzaamheidstraining gaan volgen op een hondenschool, maar na de helft van de lessen gevolgd te hebben, zag ze er vanaf omdat Fikkie eigenlijk alleen maar uitviel naar andere honden en ze zich vaak te moe voelde om te trainen. Het probleemgedrag wordt dus steeds erger. Laatst schoot ze los en heeft ze de hond van de buren aangevallen (geen bijtwonden gevallen of iets, maar toch). Fikkie komt 4 keer per dag buiten, en de rondjes zijn altijd tussen de 5 en 15 minuten, nooit langer. Verder is ze ongeveer 30 uur per week alleen thuis, en wordt er als er wel iemand thuis is verder niet echt iets met haar ondernomen afgezien van knuffelen dan. Als ik er over nadenk krijg ik best medelijden met Fikkie. Ik neem haar ook niet mee uit wandelen als ik er ben, want ik irriteer me mateloos aan haar gedrag. Ik denk er namelijk als volgt over: waarom zou ik in de 4 dagen in de maand dat ik er ben gaan trainen op niet blaffen, niet trekken, niet uitvallen als het de volgende 26 dagen weer teniet wordt gedaan? Het voelt voor mij als verspilde moeite… Dus ik doe het niet meer. Mn ma is niet consequent dus ik ben bang dat het ook nooit goed zal komen. Fikkie krijgt dus ook nooit langer dan een kwartier beweging. Ik denk dat mijn moeder verwachtte dat toen ze een herplaatser kreeg, dat makkelijker was dan een pup omdat je dan al een ‘opgevoede’ hond hebt. In plaats daarvan kreeg ze een herplaatser met een flinke rugzak en met gedragsproblemen. Ik denk dat dat haar erg tegengevallen is… Ik heb het al een aantal keer geprobeerd te bespreken, maar ik dring niet tot mijn moeder door. Mn ma doet er nogal luchtig over en vindt dat Fikkie het prima heeft. En tuurlijk, ze krijgt alle liefde en heeft het uiteraard beter dan in het asiel in het buitenland, maar liefde alleen is toch niet genoeg? Ik vind eigenlijk dat Fikkie veel meer beweging nodig heeft, hersenwerkjes moet doen thuis en veel moet gaan trainen onder begeleiding van een GT. Alleen ik denk dat ze daar gewoon geen zin in heeft wat het is altijd ‘ik heb het veel te druk’ Je ziet ook binnenshuis dat Fikkie eigenlijk wel wíl werken: ze is heel energiek, doet alles voor een voertje en is gek op ballen. Ik denk dat ze, als ze al dat probleemgedrag niet had, ze eigenlijk heel geschikt zou zijn voor flyball of behendigheid. Het is nog zo’n jong hondje. Ik moet er niet aan denken dat mijn hond hetzelfde leven zou hebben als dat beestje, ik zie hoeveel plezier ze heeft in het wandelen en trainen e.d. Als het mijn eigen hond zou betreffen dan zou ik zó ontzettend veel medelijden hebben met haar. En dus heb ik dat met Fikkie dus ook. Heeft er iemand advies? Moet ik hier nu wat van zeggen? Vind ik dit terecht een beetje zielig of overdrijf ik en valt het allemaal wel mee? Moet ik me er gewoon niet mee bemoeien? Ik weet echt niet wat ik hier mee aan moet en hoor graag jullie meningen over wat jullie van deze situatie vinden…. Sorry het is een heel lang verhaal geworden…

Ik denk dat je op een subtiele manier hier best iets van mag zeggen, maar misschien op een andere manier dan tot nu toe geprobeerd (ivm het niet doordringen). Misschien moet je vergelijkingen gaan zoeken waar ze zichzelf in kan verplaatsen, bijvoorbeeld dat ze de hond kwa mentale ontwikkeling moet vergelijken met een kleuter? En dat een kleuter ook dingen te doen moet hebben omdat ze anders vervelend worden?

Misschien is daarnaast prive-hondentraining iets? Ik ben hier mee gestart omdat Hayzel echt niet mee kon draaien in een groepsles in het begin (zou nu wel kunnen). Hayzel is ook een herplaatser en bij deze les kregen we naast prive-behendigheid ook advies om de gedragsproblemen aan te pakken.

Ik vind niet dat je overdrijft als de hond echt maar ongeveer een half uur a 3 kwartier op een dag gewandeld word en aandacht krijgt. Juist door wat meer te ondernemen met de hond zal hun band beter worden en kun je makkelijker werken aan de gedragsdingen. Misschien dat je haar wat tips kan geven over dingen die ze in huis kan doen en haar niet veel energie kosten? Kong, zoekspelletjes etc?

Je zou ook als cadeautje een hersenwerkje mee kunnen nemen voor je moeder. Een voerbal, een snuffelkleed. Dan kan je moeder zien hoeveel plezier ze fikkie daarmee kan doen. En Fikkie krijgt dan al iets aan uitdaging. Daarna kun je daar eens langzaam over gaan praten onder het mom van kijk eens hoeveel plezier ze heeft. Misschien is dat een ingang?

Och arme hond.
Ik snap je gevoel wel hoor.
Probeer als het lukt toch zoveel als mogelijk om je moeder een beetje over te praten.

Wat vind ze zelf van het gedrag?
Je kan aangeven dat er wel degelijk werk aan de hond zit.

Ik heb niet veel tips voor je.
Ik hoop dat het goed komt met het hondje en je moeder toch gaat inzien dat hij toch iets meer aandacht nodig heeft.

je bent vier dagen van de maand bij je mams, en wil geen tijd daarin spenderen in deze hond.

je mams vind dat ..fikkie..het goed bij haar heeft, als jij vier dagen per maand bij je mams vertoeft, hoe weet je dan dat de hond maar 5 tot 15 minuten per keer wandelt ?

je hebt al genoeg ingespeeld op je mams, maar zij vind het niet nodig om naar een cursus te gaan, de keren dat jij bij je mams bent irriteer je je mateloos aan de hond.

je mams irriteert zich er niet aan ? toch een keer lekker gaan wandelen met ..fikkie..als jij er eens bent ?

 Ik neem haar ook niet mee uit wandelen als ik er ben, want ik irriteer me mateloos aan haar gedrag. Ik denk er namelijk als volgt over: waarom zou ik in de 4 dagen in de maand dat ik er ben gaan trainen op niet blaffen, niet trekken, niet uitvallen als het de volgende 26 dagen weer teniet wordt gedaan? Het voelt voor mij als verspilde moeite… Dus ik doe het niet meer.

toch eens lekker gaan wandelen met ..fikkie ? fikkie zal er blij mee zijn als je toch een uurtje er voor uittrekt als je bij je mams eens bent.

Ik vind het jammer dat je het zelf een beetje opgeeft al snap ik je motivatie wel

Het valt niet mee als je moeder niet meewerkt en het nut niet ziet

De moeite die je voor de hond doet ,ook al is het maar een paar dagen per maand kan de hond zeker steunen

(een paar goede wandelingen per maand en leren ontspannen met iemand)

Je zal zien dat de hond leert begrijpen dat dingen bij jou anders gaan en dat daar ook veel leuks bij komt kijken

de hond zal zich met jou anders gaat gedragen dan bij je moeder

Hiermee kan je je moeder een mooi signaal geven over hoe het beter kan

Als je hersenwerk kan introduceren zoals een snuffelkleed of voerbal (daar heeft je moeder geen werk aan behalve bv zijn maaltijd erin strooien of paar snoepjes)

Je zou kunnen vragen of ze dat voor jou wil doen.. ookal geloofd ze er niet in?

Dan is de druk misschien wat minder  omdat je ook haar kant accepteerd en gewoon om een gunst van je moeder vraagt als kind

Succes in ieder geval

Beste allemaal, allereerst dank voor jullie reacties.

Pauline: Wat betreft het uitlaten dat klopt inderdaad ja in totaal zo'n 45 minuten op een dag, ze krijgt natuurlijk wel daarnaast nog aandacht! Maar dan in de zin van kroelen op de bank en knuffelen of af en toe een trek spelletje.

ik zal het aankaarten of ze misschien privé hondentraining ziet zitten, maar voorheen wilde ze dat in ieder geval niet omdat ze daar geen energie voor heeft. Misschien kan ik haar overtuigen ;-)

Esther: ik heb haar eens een hondenpuzzel cadeau gegeven, maar die gebruikte ze nooit zei ze, dus ze had hem weer terug gegeven. Ik zal anders een keer een kong o.i.d. kopen voor haar misschien dat ze die wel wil gebruiken!

Jaimie: wat ze zelf van het gedrag vindt is dat, ómdat fikkie zo vervelend is (lees: probleemgedrag) wil ze niet langer dan 15 minuten wandelen en wil ze niet op training gaan. Ze geeft eerlijk toe dat ze zich schaamt voor Fikkie.

Willemijn: Hoe ik dat weet: omdat ze mij dat vertelt. En omdat mijn jongere broertjes er nog wonen en die vertellen mij dat ook. Ze geeft eerlijk toe dat ze nooit met Fikkie gaat wandelen, alleen plasrondes omdat ze het niet leuk vindt om met Fikkie te lopen.
En klopt, ik wil inderdaad geen tijd meer spenderen aan deze hond omdat ik het verloren moeite vindt en ik vind dat mijn moeder het moet doen omdat zíj degene was die deze hond wilde. Ik heb er niet om gevraagd. Vervolgens moet ik er mee gaan wandelen omdat zij er geen zin in heeft omdat ie zo vervelend is? Zo werkt het in mijn wereld niet hoor.. Ik wil er best mee lopen en er energie in steken, mits mijn moeder dat ook doet. En anders niet. Punt.

Vroeger nam ik hem een aantal keer mee maar dan had ik er gelijk weer spijt van, omdat ze zo erg trekt dat je arm er zeer van doet, ze valt ontzettend uit naar honden,mensen,fietsen noem maar op. Ik kan haar niet meenemen naar het losloopveld want luisteren doet ze voor geen meter en ze steekt ook mijn andere hond aan met haar gedrag want die doet dan leuk mee.

Roos: ik denk niet  dat  bijvoorbeeld het heel erge trekken aan de lijn  afgeleerd kan worden door dat 4 dagen per maand te oefenen... Want daarvoor moet je gewoon heel consequent zijn. En ik denk dat dat ook wel de grootste factor is + het uitvallen waardoor ik tegenzin heb om met haar te gaan lopen. Ik snap uiteraard wel dat het voor Fikkie prettig is als ik haar een uur meeneem, maar ik heb er totaal geen plezier van. Ik ga in ieder geval proberen om mn ma wat hersenwerk aan te smeren!

Zoals ik het lees ziet jou moeder geen problemen, en jij een heleboel. En ik denk dat zolang jou moeder geen problemen ziet in het gedrag van haar hond, zij er ook niet de behoefte hebben om er iets aan te veranderen.

Iedereen is anders en voed ook anders op, het is soms loslaten, ik heb zelf mijn manier en hier in het dorp zijn ook mensen die nooit meer als een klein stukje wandelen. Ik snap wel dat jij graag wil dat het hondje van je moeder beter word opgevoed en meer uitgelaten word, je hebt het ter sprake gebracht, en klaarblijkelijk kun jij niets aan het inzicht van je moeder veranderen. Misschien is het te proberen om eerst je moeders manier te accepteren, en daarnaast misschien het goede voorbeeld proberen te geven.

contact opnemen met de stichting waar de hond vandaan komt en een nacontrole voorstellen. 

 Ehh? 

Dat was ik dus... 

Quote

Jaimie: wat ze zelf van het gedrag vindt is dat, ómdat fikkie zo vervelend is (lees: probleemgedrag) wil ze niet langer dan 15 minuten wandelen en wil ze niet op training gaan. Ze geeft eerlijk toe dat ze zich schaamt voor Fikkie.

Klinkt misschien stom...
Maar eigenlijk is dat toch positief.
Dat betekent wel dat ze weet dat ze ermee aan het werk moet.
Zie je het niet zitten om samen met haar te gaan trainen?

Ik denk als je hier op hp lid bent dat je toch wel weet hoe je een hond een beetje training kan geven.
Positief gedrag belonen enzo.

Jij zal haar goed kunnen helpen als je dat wilt ......

Sja, wil je een eerlijk of een beleefd antwoord......

Het klinkt alsof zowel jij als je moeder er geen energie in willen steken. Je moeder omdat ze te moe is, zich schaamt en het niet leuk vind en jij omdat je er geen nut in ziet omdat je er maar vier dagen per maand bent en haar gedrag jou irriteerd (jammer dat dit zo is, ze is zoals ze is en zolang ze niet goed begeleid wordt zal haar gedrag zeker niet verminderen. In feite staat de hond met de rug tegen de muur)

Hersenwerk heb je al geïntroduceerd en was ook geen succes. Jammer dat het in huis nemen van een buitenlandertje zo onderschat is. 

Eerlijk? Ik denk dat er inderdaad beter contact opgenomen kan worden met de stichting waar ze vandaan komt om haar te laten herplaatsen bij mensen die wel de wil en de energie hebben om haar een leven te bieden waarin wel wordt gewerkt aan haar problemen en angsten en waar tegemoet wordt gekomen aan haar behoeften als hond.

Ze is nog zo jong, dit is toch geen situatie die de rest van haar leven moet blijven duren? Sorry als ik hard overkom maar ik vind dit echt een in trieste situatie.....

Ik begrijp je frustratie!

Je vertelt dat je 4 dagen per maand bij je moeder bent, maar dat je geen tijd wilt steken in "Fikkie".

Ik zou zelf het tegenovergestelde doen... de dagen dat ik er ben... Hup "Fikkie" aan de lijn en lekker het bos in, zorgen dat de hond de beweging krijgt en lekker uitgerust thuis komt.

Neem ook je moeder eens mee het bos in, zodat ze het verschil kan zien met een hond die veel energie heeft en een hond die voldaan thuiskomt na een boswandeling.

Je vertelt dat je broertjes nog thuiswonen... Kunnen zij ook niet helpen om met "Fikkie" te gaan wandelen?

Mijn zoontje (bijna 10) vindt het heerlijk om met onze Jack te rennen over het veld.

Normaliter is Jack een echte jager en heeft hij alleen maar oog voor konijnen, volgels en dergelijke... maar als mijn zoontje met hem loopt/rent, zie je hem lekker meedoen en een half uurtje later ligt hij voldaan in zijn mand.

Ik zou zeggen... zet de 1e stap, ook al gaat het tegen je gevoel in, maar je kan het wel veranderen!!!

Succes... 

 Ik  ben het daar helemaal mee eens

mijn honden gaan naar oppas en weten precies met wie er wel en niet te schipperen valt over een regel

een hond maakt met ervaring wel degelijk verschil tussen mensen en het te verkiezen gedrag in mijn ervaring

aangezien mams het nog niet wil zien dat het anders kan zou ik dat zelf geprobeerd hebben ivm haar overtuigen op eerlijke manier

voor de hond zelf levert het ook alleen maar positieve ervaringen op

broertjes evt inschakelen is ook een goed idee indien mogelijk

Iedereeen heeft zijn idee over het Aantal wandelingen per dag en hoe lang. Maar als je de stichting belt, hoor je jezelf dit al zeggen?
' fikkie zit niet goed daar. Hij krijgt maar 4 wandelingen per dag van samen 45 minuten. Hij krijgt lekker eten,ligt binnen,krijgt veel liefde en ze spelen er af en toe mee. Volgens mij is dit verwaarlozing '

Zie je het?
Fikkie kan misschien best training nodig hebben, maar hij is ook met zijn gat in de boter gevallen. Menig hond is er veel erger aan toe. Ga je echt een stichting daarmee lastig vallen? En wie weet het risico nemen dat fikkie weer herplaatst zal worden?
Plus die 4 keer per maand met hem gaan zal wel een verschil uit maken! Misschien eens een ander tuigje voor hem halen? Met de aansluiting vandoor aan de borst?
Ik vind het alleen zo een zonde om zo te denken: als zij het niet doet, dan ik ook niet.
Als mijn buurman zijn dieren geen eten geeft en ze zijn aan het verhongeren en de buurman luistert niet naar mijn argumenten, dan nog zal ik ze stiekem voeren. Dan denk ik niet: als hij ze geen eten geeft, dan ik ook niet.
Ok, is een foute vergelijking en ik zou natuurlijk de dierenbescherming bellen maar je begrijpt wat ik bedoel

Ik heb de andere reacties eens gelezen... En ik heb een hele andere, onaardige invalshoek...
Ik snap jou heel goed, ik zou zelf ook zoiets hebben van "jij wilde die hond, dus ik ga m niet voor je opvoeden, dat doe je maar zelf.." .. Tot zover ben ik nog vriendelijk .. Toch?

Nu even de ijskoude realiteit; je moeder is kennelijk wel dol op het hondje, want ze knuffelt er wel mee thuis, ze ziet dat er een probleem is, maar is te moe om er wat aan te doen.... Hij blaft in huis en in de tuin, valt buiten uit.. Eigenlijk een rampenhondje, hard gezegd....... Als zij hier niets aan gaat doen krijg je op een gegeven moment klachten uit de buurt, zeker vanwege het vele blaffen thuis.... Wil ze Fikkie uiteindelijk gedwongen weg moeten doen omdat ZIJ te moe is om wat aan het gedrag te doen?
Ik weet het, heel hard, maar Fikkie zou niet de eerste zijn hoor, die om die reden weg moet... Bij ons in de flat is er een aantal maanden geleden nog een hond herplaatst omdat hij zo blafte thuis én buiten...
Misschien moet je dat je moeder eens voor de voeten gooien.. Ze zal het je niet in dank afnemen, maar het is wel de keiharde waarheid.... Want de buren hebben er geen boodschap aan dat ze die hond niet opvoed omdat ze te moe is hoor....

Begrijp me goed, dit is geen aanval op je hoor!


Ik vind de situatie erg zielig voor Fikkie inderdaad, dus ik vind niet dat je overdrijft..... Ik vind het ook heel vervelend voor jou dat je in zo'n dilemma zit...


Je moeder had zich moeten realiseren dat herplaatsing niet betekent dat je een kant en klaar hondje afgeleverd krijgt... Ik heb de twee levende voorbeelden thuis rondlopen... Beide écht probleemhonden en ja, daar gaat tijd, energie en soms ook geld in zitten .... Zal ik jou niet hoeven vertellen als lid van hp zijnde... Maar het moet me toch van het hart, haha...


Overigens denk ik dat het qua trekken en uitvallen al enorm zou schelen als ze een bijtrol mee zou nemen met uitlaten (zo'n jute-ding met flostouwen als vulling weetjewel?)...

Wat voor soort hondje is het? Een terriër oid? (Hoeft geen specifiek ras ivm privacy hoor)... Als het een terriër is weet ik wel zeker dat je met een touw of bijtrol een heel eind komt haha, fanatiekelingen

Anoniem jij gaat hier uit van hoe jij jouw hond opvoedt . Hoe jij wél veel speelt en wandelt...hoe het zou moeten vgs jou.

Niet iedereen doet dat , meer zelfs doen het spijtig genoeg totaal anders , gewoon slechts even buiten om te plassen en terug naar huis. 

Als Fikkie het voor de rest goed heeft, geknuffeld wordt en goed gevoed dan zou ik me daar bij neerleggen. Dit is geen geval van mishandeling .

De ene hond wandelt graag, de ander ligt liever thuis. Net zoals bij mensen kan je geen vergelijk maken. 

Geniet gewoon van de keren dat jij bij je moeder bent 

Ik heb alle reacties zorgvuldig gelezen, bedankt allemaal. Wil op een paar reacties graag even gebundeld reageren.
Zelf contact opnemen met de stichting zal ik nooit doen, dat zou een mes in de rug van mijn moeder zijn vind ik. Bovendien vind ik ook niet per se dat die erbij gehaald hoeven te worden, omdat er zeker GEEN sprake is van verwaarlozing of mishandeling (even voor de duidelijkheid )   Ik denk ook dat mijn moeder niet zou willen herplaatsen, want ze houdt echt van het beestje maar het is eigenlijk nog nooit ter sprake gekomen.  Ik weet dus niet zeker hoe ze hier over denkt. Of het de beste optie voor de hond zou zijn? Ik twijfel. Heel bang zou ik zijn dat ze dan  in het asiel terecht komt of bij een eigenaar die slecht met haar omgaat of haar weer door zal verkopen.

Ik zit te denken of ik misschien kan gaan fietsen met haar als uitlaatklep. Of krijgt ze daar juist meer energie / conditie van?
Op de fietspaden kom ik ook zelden (loslopende) honden tegen. Uiteraard eerst aanleren en rustig opbouwen, maar misschien is het een idee. Naar het bos is geen optie, teveel loslopende honden en ze kan agressief zijn.

De buren hebben mij idd al eens aangesproken op het geblaf van de hond.. het is heel gehorig dus ik denk dat zij alles horen wat wij horen.

Het is idd een terrierkruising, een bastaardhondje. Heeft ook wel een aantal karaktereigenschappen van een terrier: energiek, vrolijk, fel. Bijtrol nog nooit van gehoord, ik ga zeker uitzoeken of dat een optie is!! Ze houdt onwijs van trekspelletjes dus ik denk het wel. Maar hoe gebruik je zo'n ding  dan voor het trekken en uitvallen? Ben wel benieuwd.

Overigens twijfel ik er over om rustig aan tafel te gaan zitten en haar misschien dit topic gewoon te laten lezen en uit te leggen waarom ik dit gestart heb. Zodat zij ook gewoon verschillende meningen kan lezen en op basis daarvan een beslissing kan maken of ze wel of niet iets wil veranderen mbt de hond. En dan zal ik me daar ook gewoon bij neerleggen en me er verder niet meer druk om maken wat de hond allemaal wel en niet doet.

Na zolang trekken aan de riem EN oververmoeid zijn...kunnen de zenuwen in de armen letterlijk pijn doen.

Het is een klein pittig ding

Een heupriem zou hierin ideaal zijn.

Niet alleen word de grote druk van de armen afgehaald waardoor ze meer gedult gaan krijgen.

Maar nu gaat de hond met 2 riemen vastzitten.

Eentje met de heupriem en een gewone riem om sommige momenten toch wat te corigeren.

Een Halti zou ook goed kunnen helpen, maar daar moet je wel mee leren omgaan.

Daarover zou je moeder even wat informatie moeten opzoeken op internet.

Fietsen is een hele goede manier om die extra energie eruit te krijgen

En ook een goede manier voor je moeder om de hond zijn energiepijl onder controle te houden.

Je verteld ook dat er broertjes thuis zijn.

Kan je moeder niet savonds samen met alle kids + hond een flinke wandeling maken?

Zo kan je omstebeurt de riem overnemen en word de treklast verminderd.

Daarnaast is het lopen goed voor zoveel energie.

En mischien vind je moeder clickertraining met fikkie wel leuk.
Waarin die kan helpen en ook waar je moeder hem leuke trukjes kan leren.

En onder goede begeleiding (ik weet niet hoe oud je broertjes zijn) kunnen zij hem ook clickertraining leren.

Oververmoeid zijn EN een hyperhond kan teveel zijn.

Hebben je broertjes de leeftijd dat zij ook de hond kunnen uitlaten?

Na het lezen van dit treurige verhaal weet ik eigenlijk niet wat voor tip te geven.

Wat ik zelf zou doen is toch aktie ondernemen en kijken of er bij je moeder in de buurt iemand (ik denk dan aan een gt die werkt met kalmerende signalen en BAT) woont, die je moeder en vooral Fikkie kan helpen. Pech voor haar als je moeder dat niet wil maar ze geeft zelf aan last van het trekken en uitvallen te hebben, wat ook logisch is want ik heb zelf een hond die zich net zo gedraagd en het is gewoon ontzettend moeilijk en vermoeiend. Ik zou dan de afspraak maken dat die persoon komt als jij er ook bij bent en jullie gezamelijk (misschien ook de broertjes) gaan leren rust te brengen in de hond.

Tot die tijd zou ik je moeder de boeken van Turid Rugaas geven, help mijn hond trekt en kalmerende signalen. Het kost weinig tijd om die door te lezen en zullen haar misschien tot nadenken en ideeen brengen.

Het spijt me maar hier ben ik het dus niet mee eens. Dit is niet persoonlijk aan TS gericht en iedereen kan me hard vinden maar ik vind de situatie zoals die nu bij je moeder is wel degelijk onder verwaarlozing vallen. Het houden, opvoeden en begeleiden van een hond, zeker eentje met gedragsproblemen, houdt meer in dan "ja maar ik hou wel van haar..." 

Hou gaat het leven van dit beestje er verder uit zien de komende tien jaar? Maximaal drie kwartier per dag uit, niet goed in je vel zitten want je vertoont allerlei gedragsproblemen en degene bij wie je woont wil er niets aan doen want die is te moe of ziet het probleem niet en er wordt totaal niet aan je behoeften tegemoet gekomen......nou, mooi vooruitzicht......en jij kan er ook niet altijd zijn voor het beestje (wat ik begrijp) en ik vind dat de verantwoordelijkheid van dit hondje bij je moeder ligt en niet bij jou of je broertjes. Die hebben straks ook hun eigen dingen en dan? 

Ik zou nooit achter de rug van je moeder om contact opnemen met de stichting maar voorstellen dat ze dit zelf doet. Ik heb zelf twee honden van twee verschillende stichtingen en bij beide heb ik een contract moeten tekenen dat mijn honden, indien nodig, terug gaan naar de stichting. Dit is juist ter voorkoming dat de hond in het asiel of in verkeerde handen beland. 

Denk alsjeblieft aan het belang van de hond. En ja, van fietsen krijgen ze een betere conditie dus nog meer energie.

Ja met een terriër kruising is een bijtrol wel een goeie optie hoor.... Op het moment dat er tijdens het uitlaten dan iets voorbij komt waarnaar zij uitvalt, kan ze afgeleid worden met de bijtrol, gewoon lekker in laten happen en aan trekken en doen... Dan kan ze op de bijtrol even haar dingen botvieren ipv dat te doen door uit te vallen... Als ze trekt kan ze daarmee afgeleid word van het trekken (wel opletten dat ze eerst eventjes een paar stappen gevolgd heeft voor ze hem krijgt, anders denkt ze trekken=spelen en dat resultaat wil je niet hebben haha)..
Het fijne is dat die dingen weinig kosten en vrij lang mee gaan , die van mijn herder heb ik nu een jaar ongeveer en is nog steeds heel, die daarvoor heb ik 4 jaar mee gedaan en toen kwam de inhoud er uit haha..

Ik kan zo geen foto plaatsen, maar wel een link van zooplus, dan kun je zien wat voor ding ik bedoel;

http://m.zooplus.nl/shop/honden/sport_training/voertas_dummy/dummy/22903

Die hebben ze bij bijna elke dierenwinkel wel, ook tuinland bv heeft ze bij de hondenspeeltjes...

Het fijne is dat je met zo'n bijtrol ook niet snel snel verder moet lopen, als ik kijk naar mijn herder, geen snoepje leid hem voldoende lang af om een hond te passeren, geef hem die bijtrol en de hele wereld om hem heen bestaat ineens niet meer, alleen wij twee en de bijtrol hahah...

Wb het blaffen, ik snap het hoor... Mn moeders kruising (Jack Russel x Beagle, ook een terriër dus) kan dat ook zo goed.... Vréselijk, dat schelle gekef... En wij hebben dan nog heel begripvolle buren, er is ook eigenlijk altijd wel iemand thuis hier en hij blaft alleen als we savonds weg zijn.... Maar als een hond altijd zo veel blaft word het op een gegeven moment natuurlijk een ander verhaal.. Het begrip houd een keer op... Zeker als je moeder er niets aan doet...

Ik denk dat die bijtrol echt al wel heel wat plezier in het wandelen kan terug brengen...
Fikkie moet dan overigens wel weten wat "klaar" is.. Dus als je zegt dat het spelen ermee even klaar is, dat ze ook stopt haha.. Dat kunnen ze natuurlijk in huis of tuin al oefenen....

Mja even puur op de OP: dit is dus duidelijk gedrag van een hond die zijn energie totaaaaal niet kwijt kan. Je moeder moet tenminste één lange wandeling per dag gaan doen als ze ooit wil dat de hond zich wat beter gaat gedragen... of ga rustig er mee fietsen. Maar als de hond zijn energie niet kwijt kan, gaat dit echt nooit goedkomen.

Edit: daarmee bedoel ik dus dat training in eerste instantie geen zin heeft. Je moeder moet denk ik even inzien dat de hond éérst van de overmatige energie af moet komen, en daarná pas goed gedrag kan aanleren. Op het moment dat de hond dagelijks genoeg beweging en uitdaging krijgt, is het mogelijk om de hond goede manieren aan te leren zoals niet uitvallen en niet aan de lijn trekken.

Maar als het één bonk opgekropte energie en enthousiasme is, dan kun je doen wat je wil, maar die hond die kán dat niet inhouden, die móet trekken en overal op reageren en blaffen en razen.

Dus misschien gewoon laten weten dat het een tijdje kiezen op elkaar is, flink uitdagen en moemaken met een hond die gewoon niet goed luistert en z'n muil niet houdt (wel goed opbouwen/letten op spieren/gewrichten natuurlijk), en daarna nog eens beginnen met trainen. Evt. eerst privé inderdaad, da's allicht makkelijker omdat de hond nog erg geprikkeld wordt door andere honden.

Ik snap best dat je je er geen energie in wil steken, maar aan de andere kant zou je moeder bijvoorbeeld wel kunnen zien dat Fikkie rustiger is in huis als ze heel flink gewandeld heeft. Misschien zou dat dan een motivatie kunnen zijn voor je moeder om tóch wat te doen.

Of je zou het maar zo moeten laten, want je moeder er op aanspreken werkt blijkbaar niet.

Een voorzichtig voorstel, idee,... En erg Amerikaans..
Maar een loopbandje?

Bedankt voor alle tips.. heb al zeer nuttige dingen voorbij horen komen! Ik zal alle mogelijkheden even met mn ma overleggen: hersenwerk, kong, heupriem, bijtrol, en een loopband. Op de loopband bewegen is beter dan helemaal niet bewegen toch?

Wat betreft mijn broertjes: ze zijn 13 en 15 jaar oud dus zouden er evt wel mee kunnen lopen, doen dat ook 10 minuten tussen de middag als mijn ma heel de dag werken is maar verder niet. Zij willen ook niet langer wandelen omdat ze sowieso al totaal niet van wandelen houden en omdat ze de hond ook niet leuk vinden om mee te lopen.

Aurelia, ik denk inderdaad ook dat het merendeel van het gedrag van  de hond  voortkomt uit gebrek aan lichaamsbeweging, heb dit al een meerdere keren aangegeven bij mn ma maar ze gelooft me gewoon niet, heel simpel.  Gistermiddag toevallig nog gevraagd aan haar: goh, ga je anders een uurtje mee lopen samen met mij en mijn hond? Met z'n viertjes. Maar nee.. geen tijd. Ik hoop mijn moeder te kunnen overtuigen om in ieder geval op haar vrije dagen (dinsdag,zaterdag en zondag) een uurtje met de hond te gaan lopen en gewoon tijd te máken.

Iedereen bedankt voor het meedenken.

Even terugkomend op het vorige bericht:
waar ik trouwens ook aan kan merken dat ze zich verveeld is dat ze nogal sloopneigingen heeft: de kussens en planten moeten er altijd aan geloven.

Nja ik ben niet zo'n fan van Cesar Millans opvoedmethodes, maar een van de dingen die hij benadrukt is wel dat een hond voldoende moet bewegen. Misschien dat een stukje van een aflevering waarin het draait om vervelend gedrag door gebrek aan beweging, aan je moeder laten zien als een soort, 'ziejewel het is echt zo'?

(Ik bedoel dus een stukje waarin hond eerst vervelend is, eigenaar streng toegesproken wordt van 'hond moet beweging', dat ze er mee gaan skeeleren oid, en dan hond tadaaaa rustig? Dus eventueel negatieve opvoedingsmethoden niet laten zien, want anders focust ze misschien juist daar op...?)

Of iets anders.. maar tv kan in zulke dingen denk ik wat meer ondersteunend werken dan een boek, en ik weet zo geen andere hondenopvoedingsshows?