Biko overleden

Heel veel sterkte

Margje, wat erg knappe Biko 

Ondanks dat het al een paar maanden geleden is zal het gemis niet minder zijn.

Veel sterkte met het verlies van je maatje!

Ach wat een heel dubbel gevoel.  Zo'n groot verlies en dan een mooie dochter. Heel veel sterkte en geniet maar van je dochter... 

Jeetje wat een ontroerend verhaal heel veel sterkte de komende tijd!!!

Jee Margje ... :'-(   Biko... en Diesel

Alweer een poosje en toch ook nog maar zo kort. Wat een bijzondere samenloop, Biko en Diesel laten samen het leven los en een klein mensje grijpt het leven vast.

sterkte en ook heel veel liefde en geluk

Het is alweer een paar maanden geleden, maar het was toen zo  moeilijk te verwerken.

Ik denk omdat ik zwanger was, maar ik had een soort bescherming tegen het ergste verdriet. Ook Diesel en Biko tegelijk. Ik was echt iedere dag bij de dierenarts. Diesel was opgenomen. De dierenarts zelf had het 1 keer eerder meegemaakt dat twee dieren vrijwel tegelijkertijd dood gingen, uit hetzelfde gezin. Hij vond het ook heel moeilijk, telkens slecht nieuws te moeten geven.

Het leek ook niet goed te gaan met de kleine meid, dus het waren gewoon teveel zorgen tegelijkertijd.

De oudere kinderen hier waren ook zo verdrietig, zeker het afscheid nemen van Biko, hun eerste hond.
Biko kon in zijn vorige gezin niet met kinderen, daarom moest hij daar weg. En met deze twee was hij zulke dikke maatjes. Hij stond voor de deur te piepen als hij ze hoorde. Ik had verwacht dat hij kinderen zou gaan tolereren, maar dat hij ook echt zo dol op ze zou worden had ik nooit gedacht.

Ik ben de dag voordat Biko ingeslapen ging worden nog met de kinderen en hem een wandeling gaan maken. Extra pijnstillers gegeven en heeft hij nog lekker kunnen zwemmen en spelen. Zelfs nog een Duitse Dog weggejaagd die hij te brutaal vond :)
's avonds moest hij wel de prijs betalen, maar toen gewoon weer extra pijnstillers gegeven. Dat maakt dan toch niet meer uit.
Maar voor de kinderen wel veel moeilijker te begrijpen, omdat hij nog aan het spelen en zwemmen was. Niet uit te leggen dat hij niet iedere dag zoveel pijnstillers kan krijgen.

Ik mis hem echt vreselijk. Diesel natuurlijk ook. Biko was altijd overal bij.

Ik voelde me ook heel schuldig om gelukkig te zijn met Felina.

Voor veel mensen, mensen die niet zo van honden houden als wij, is dat heel moeilijk te begrijpen. Maar een hond kan gewoon echt je allerbeste vriend zijn.

Heb nog een blog geschreven over 2014.
Staat ook uitgebreid in beschreven hoe het met Biko en Diesel is gegaan.
Voor de geïnteresseerde.

http://bonusmoeder.blogspot.nl/2014/12/2014-samengevat.html

Veel sterkte! 

Margje nogmaals heel veel sterkte, ik begrijp je heel goed. Je emoties schieten heen en weer en je leeft tussen verdriet en geluk en dat is heel moeilijk. Ik heb op 19dec 2hondjes tegelijk moeten laten gaan en als iemand mij ooit had gezegd dat ik dat zou meemaken dan had ik dat niet geloofd. Ik troost me aan de gedachten dat ik alles voor ze gedaan heb en dat het zo moest zijn zoals het is gegaan. Nu sta ik op het punt om te verhuizen, van een woning waar ik gewoond heb naar een woning in de wijk waar ik graag wil wonen en hopelijk ons thuis. Mijn oudste hondje gaat nu niet lekker en het huis wat nooit thuis was maar waar ik wel een thuis voor 2hondjes van gemaakt heb verlaten doen hier de tegenstrijdige gevoelens oproepen. Mensen begrijpen het inderdaad niet. Dat je zo intens van je hond kan houden en dat de band zo intens kan zijn tussen mens en hond begrijpen niet honden niet. Haal in ieder geval steun en kracht uit de woorden en troost van mensen die het wel begrijpen. Geef jezelf de tijd om het te verwerken en durf te genieten van je dochtertje, ik weet zeker dat diesel en biko niet anders gewild hadden. Wat mij betreft mag je hier er altijd over praten.

 Wat een emotionele roller coaster Margje.

Jammer te lezen over je schuldig voelen. Ik durf met overtuiging te zeggen dat Biko met een big smile over jullie nieuwe geluk om een hoekje meegluurt.

'en hij zag dat het goed was'!

Honden kunnen ware zielemaatjes zijn, verankerd in je ziel, je hart en onvoorwaardelijk verbonden met jou, je leven. Alle zaadjes die hij gezaaid heeft bij leven zullen blijvend ontkiemen. Zo leeft hij ontsterfelijk voort in jullie. Ook in het nieuwe mooie mens Felina!

Ik heb je blog gelezen. Verdrietige dingen en ook mooie dingen. 

Je was een mooie bruid, met buik! En je hebt een prachtig dochtertje. 

Hormonen maken alles heel verwarrend, schuldgevoel is echt niet nodig.

Dankjewel en voor jou ook heel veel sterkte.

Heel veel sterkte, Margje. Twee zo vlak achter elkaar....verschrikkelijk. Eind september zijn wij ook onze Siamees verloren door een ongeluk. Het verdriet dat ik daarvan had en nog steeds heb en dat keer twee in jouw geval....vreselijk....

Heel veel sterkte!