Onzekerheid, intolerantie en agressie (update)

De titel klinkt misschien wat overdreven, misschien ook niet. Ik heb er een aantal jaar geleden al eens over nagedacht dit topic te openen, maar kwam er nooit aan toe. Het gaat hier om mijn hus van nu 7 jaar. De meeste mensen weten het wel; Cody is vaak niet sociaal naar andere honden toe. Dit gedrag heeft hij voor het eerst vertoond toen hij een maand of 11 was. Als puber heeft hij ook meermaals aanvaringen gehad met grotere rassen (waarbij het initiatief nooit vanuit hem kwam), dit heeft sowieso al voor spanning gezorgd en geleidelijk ging het omgaan met soortgenoten steeds moeizamer. Als pup is hij overigens prima gesocialiseerd, hij heeft altijd genoeg ‘vriendjes’ gehad van alle kleuren en formaten en kon hier super mee over weg. Logisch, het uiteindelijke karakter heeft zich immers nog moeten ontwikkelen.

Het ‘probleem’

Cody heeft het niet zo op andere (middel)grote rassen. Over het algemeen worden langslopende honden (minstens 2 meter bij hem vandaan) genegeerd of maar even aangekeken. Er zijn ook honden die -even vermenselijkt- op een soort black-list staan, die moeten dood. Als hij ze alleen al ruikt wordt het zwart voor zijn ogen, met als gevolg trekken en uitvallen (willen aanvallen) in combinatie met grommen. Dit alles terwijl de andere hond nog maar een stipje in de verte is, het mag duidelijk zijn dat ik een confrontatie uit de weg ga.
Veel van de honden die tijdens het wandelen dus genegeerd worden, mogen niet in zijn personal space komen. Dit is ongeveer een halve meter. Komt zo’n hond kennismaken of snuffelen, dan valt Cody uit, óf het volgende speelt zich af;

https://www.youtube.com/watch?v=mSRQ9o22KG8

Let op, dit is niet mijn filmpje. Het gedrag van deze malamute komt alleen erg overeen met wat ik ondervind.

Stijf staan, borstelen, niet bewegen en het hele ritueel eindigt met een hap. Nou wordt dit in het filmpje geprovoceerd door de riem, hier gebeurt het automatisch na een seconde of 2-10. Andere honden worden puur niet getolereerd.

Uitzonderingen
Dit is echt niet zo met alle rassen. Hij vindt kleintjes te gek, is er ontzettend voorzichtig mee en laat zich er zelfs makkelijk door wegjagen als er eentje te keer gaat. Met de meeste andere poolhonden is het ook koek en ei, het is heel duidelijk dat ze elkaars lichaamstaal beter begrijpen en veel andere husjes vindt hij écht leuk. Maar daar komt het: Cody is onzeker. Bij de honden die in deze categorie vallen is het in het begin altijd even aantasten en rustig kennismaken. Eerste ontmoetingen met kleintjes/andere hussen lijken tevens best spannend. Maar dan is hij toch wel een stuk losser, geïnteresseerd en nieuwsgierig, soms zelfs speels. Met een verlegen kwispel of een kalmerend signaal (voornamelijk tongelen of lichtjes kop wegdraaien), voor mij een duidelijk teken dat het goed zit. Een ‘zelfverzekerde houding’ en langzaam benaderen is sowieso iets wat men wel vaker tegenkomt in de poolhondenwereld, dus daar maak ik me geen zorgen om.

Er is daarnaast nog een klein aantal (middel)grote honden waar hij het wel mee kan vinden. Dit zijn allemaal rustige honden die de hondentaal goed beheersen en hem na een snuffel compleet met rust laten. Voornamelijk oudere honden.

Om puur op gevoel even een overzicht te maken van honden waar we in onze omgeving mee te maken hebben en tot welke categorie ze behoren voor ons:

20% Ok omgang - Kleine hondjes en poolhonden.
10% Ok omgang - (middel)grote honden
55% Niet van contact gediend – (middel)grote honden
15% Agressie en voor de kill willen gaan – (middel)grote honden

Loslopen
Wij hebben in het park omheinde veldjes staan, bij ons beter bekend als uitlaatrens. Deze staan er speciaal voor honden met issues of die simpelweg niet verantwoord los kunnen lopen. Hier laat ik Cody ook wel eens lekker uitrazen, de ren is hoog omheind, er kunnen geen snuiten door de tralies en er zijn geen gaten waaruit hij kan ontsnappen. Als hij vervolgens een andere grote hond aan ziet komen bevriest hij compleet, gaat hij half-liggen (een beetje de drijfhouding van BC’s), erg fixeren en wacht hij even af. Vervolgens rent hij ernaartoe om compleet uit zijn dak te gaan bij dat hek. Blaffen, grommen noem maar op. Soms wordt er voor het hek nog even stilgestaan (bevriezen), maar vaak gebeurt dit niet. Nou worden de bovengenoemde dingen vaak onder het kopje kalmerende signalen geschoven, daar is in deze situatie echter geen sprake van. Hier heeft het weinig te maken met het willen geruststellen van zichzelf of de ander, ik heb het echt over een ‘aanval’.

Ik denk dat zich een soort intolerantie/onverdraagzaamheid uit onzekerheid ontwikkeld heeft, waar nu agressie uit voortkomt. Dit is trouwens geen woord dat ik graag gebruik, maar ik wil de toestand niet verbloemen.

Het mag duidelijk zijn dat (naast deze omheinde veldjes) mijn hond NIET losloopt.

Wat doe ik?
De bovenstaande situaties zijn gebaseerd op ervaringen uit de afgelopen jaren, bij elk ervan heeft het baasje ingestemd even te kijken hoe het samen zou gaan. Normaal zorg ik ervoor dat Cody geen contact maakt met andere (middel)grote honden. Wat ik doe als ze onze kant op komen lopen verschilt van de situatie. Negeert Cody de hond compleet, dan lopen we erlangs (zonder dat de andere hond in zijn comfort zone komt). Is er sprake van licht fixeren en duidelijke spanning, dan lopen we om. Wil hij voor de kill gaan, dan draaien we ons om en lopen we de andere kant op. Ik heb me vooral bezig gehouden met een variatie van de BAT-methode van Grisha Stewart. Simpel gezegd probeer ik mijn hond te lezen voordat ongewenst gedrag zich vertoont, om hem vervolgens de mogelijkheid geven uit de situatie te stappen (dus omkeren, weglopen). Als we in de ren bezig zijn probeer ik andere baasjes en honden eerder te zien en zorg ik dat hij niet naar het hek toe kan rennen. Verder focus ik me op het belonen van het vertonen van kalmerende signalen. Begint hij in plaats van te fixeren te tongelen? Kop wegdraaien, een relaxtere houding? Prima, goed zo.

Als we het vervolgens over stress hebben.. Die is er bij mij zo goed als niet. Cody is een sterke hond, maar ik hou hem prima. Na al die jaren samen heb ik geleerd hem te lezen. Onze wandelingen zijn op zich heel relaxed, ik kan zo een half uur lopen dagdromen en op de een of andere manier word ik hier gelijk uit wakker als Cody zich ‘anders’ gedraagt. Het lijkt me dus niet dat negatieve energie vanuit mezelf of stress een aanleiding of oorzaak zou kunnen zijn.  

Werken naar een ‘oplossing’
In mijn hoofd zie ik mensen al gelijk “gedragstherapeut!” roepen. Dit is echter geen optie vanwege mijn financiële situatie. Een paar sessies bij een goede GT gaan me meer kosten dan dat ik momenteel kwijt kan. Daarbij komt dat dit nog geen zekerheid geeft op veranderingen en dat ikzelf eigenlijk geen echt ‘probleem’ ervaar (vandaar ook dat dit steeds tussen haakjes staat). Okay, natuurlijk is het fijn om een sociale hond te hebben, maar ik geniet echt nog van elke wandeling en ondervind geen last het hele bovenstaande verhaal. Het zou gewoon leuk zijn als hij wat socialer was, maar met de huidige situatie kan ik prima leven. Cody komt wat hondenvriendjes betreft niks tekort. Elke week loopt hij voor de kar samen met een boel andere poolhonden, het gaat goed en achteraf kunnen ze vaak nog even spelen. Hij komt nu waarschijnlijk heel instabiel over, maar naast dit gedragspuntje is hij echt de perfecte hond. Werkelijk waar. Cody is gek op alle mensen, is lief met kinderen, hij is absoluut niet vocaal, sloopt niet, kan perfect alleen thuisblijven, is niet territoriaal, doet het leuk in de sport, luistert (voor een hus) prima en houdt vooral van kusjes geven. Het is een schat van een beest. Kleine toevoeging: Op zich leken de sociale wandelingen van Calming Signs me wel wat, dat wordt dan wel nog even sparen en ervaringen lezen.

Nou komt het volgende, hij is niet gecastreerd. Ik ben altijd degene geweest zei: “dat zal niet met de mijne gebeuren”. Snijden in een gezonde hond, no way. Gedrag veranderen doen we maar door te trainen. Alleen is het nu zo dat er bij Cody een perianaalkliertumor ontdekt is. Deze is (gelukkig) goedaardig, we hebben van de DA de tijd gehad om het nog even aan te kijken (en dingen met de verzekering te regelen), maar een operatie is uiteindelijk noodzakelijk. En wat voor een: Een castratie. Dit, omdat de tumor hormoonafhankelijk is. Ik ben heel benieuwd hoe het gedrag hierna zal veranderen en of de onzekerheid niet zal verergeren..

Commentaar, tips of ervaringen zijn altijd welkom, dit topic heb ik vooral geopend voor de volgende vragen:

• Zijn er hier misschien mensen die ervaring hebben met “het weer sociaal krijgen van een agressieve hond”? Hoe hebben jullie dit aangepakt? Wat zou ik kunnen veranderen in mijn aanpak?
• Hoe veranderde jullie hond na de castratie? Hier is natuurlijk veel op internet over te vinden, maar het is altijd fijn om persoonlijke ervaringen te lezen. Waren eventuele karakterveranderingen spontaan, hoe gaat het nu etc.

Ik wil ook even duidelijk maken dat het absoluut niet mijn bedoeling is het karakter van mijn hond te gaan lopen vervormen. Net als dat ik niet iedereen (zomaar) mag hoeft hij dat ook niet. Er is helemaal niks mis mee als hij liever contact met bepaalde honden vermijdt, het liefst zie ik dat het ook zo is. In de vorm van ‘vermijden’ dus, in plaats van aanvallen. Door weg te lopen of desnoods een waarschuwende snauw te geven, prima. Misschien is dit voor elkaar krijgen wel niet geheel realistisch, maar des te dichterbij we komen, des te beter.

Mooi omschreven, heel duidelijk.

Ik vind trouwens op het filmpje de bruine hond gekke dingen doen met zijn staart.

Maar goed, mijn vriendin heeft een hond die enorm lomp was en kleinere honden aanviel, waarschuwingen van andere honden negeerde hij totaal, of snapte het niet, mijn hond pakte hem zelfs vast Voorpoten op de rug en vastpakken met een lage grom, dit werkte totaal niet want de is een hele grote en hij liep zo met Hond op zijn rug door.
Mijn hond deed het alleen maar bij hem trouwens.

de baas wilde echt niet dat er aan zijn hond werd gesneden, uiteindelijk hebben ze het gedaan omdat de hond steeds voorhuid ontsteking had.
Qua gedrag is het een hele andere hond geworden, rustig en kalm en de agressie is weg.

Nu zeg ik eerlijk, de baasjes zijn geen goede trainers, ze snappen er niet veel van, misschien had het er wel uit getraind kunnen worden, maar ja, zij zijn er blij mee nu.

Ik heb geen tips, maar volg even omdat ik het wel interessant vind!

Wat een gaaf filmpje zeg!! 

Jouw reu is al 7, misschien is bepaald gedrag ingesleten. Maar ik kan niet anders zeggen dat ik zeer blij ben met de castratie van mijn cairnterrier. Ik

had me goed ingelezen (en had me erop ingesteld dat castratie geen wondermiddel zou zijn) en ik

train ook veel met hem, maar dat het ZOveel (in zijn geval) in positieve zin zou uitmaken... Dat had ik niet verwacht. Veel verdraagzamer, veel relaxter, echt veel en veel socialer. Verschil van dag en nacht.

Hier geen poolhond, maar wel een kruising Bouvier des Ardennes uit het asiel die aanval gedrag vertoont naar andere honden.

We hebben haar nu ruim 7 maanden en ik heb in het begin wel eens met mijn handen in het haar gestaan... ik wil graag dat mijn hond andere honden negeert of wat socialer is.

Ik ben gaan trainen met mijn hond... puur trainen en daarbij heel goed letten op de lichaamstaal die mijn hond afgeeft: kop, oren, romp en staart... wat verandert er en wanneer.

Hierop kan ik mijn hond begeleiden door of om te draaien, af te leiden of juist door te blijven staan (omdat de andere hond op een veilige afstand passeert).

Met onze Jack Russel is ze hele goede maatjes, zijn vier poten op 1 buik.

Ik denk dat je al een hele belangrijke stap hebt genomen: bewustwording van het gedrag van je hond.

Verder geen echte tips... wie weet komen ze nog.

Heel veel succes... 

Je zegt dat je het gedrag niet als probleem ervaart en dat jullie nog genieten samen. Hij heeft hondenvriendjes en krijgt genoeg fysieke uitdaging... 

Je hebt zijn gedrag dus geaccepteerd, maar wil het toch veranderen? 

Ik heb geen tips hiervoor, ik weet niet vanuit welke achterliggende reden Cody reageert en dus kan ik ook geen methode geven... 

Ik vind het negeren omdraaien en weg lopen niet goed. Maar dat is mijn mening. Ik vind dat als een hond ongewenst gedrag laat zien zeker onterechte agressie je hem echt wel mag corrigeren. Hier kregen wij een reu gecastreerd toen hij 3 was en elke andere reu was een doelwit. Er kon geen hond bij ons over de vloer komen. Nu kan hij los in het bos andere honden kunnen langs komen. Hij is veel socialer geworden. Doordat ik hem liet weten dat die agressie niet nodig was net het negeren door weg te lopen. Daarmee geef je toe dat er wat met die andere hond is want je gaat de situatie uit de weg. Als je wilt weten op welke manier ik corrigeer.. ik sla niet ik gebruik geen geweld. Maar ik laat wel duidelijk weten hier ben ik niet van gediend. Eerst 2 waarschuwingen als ik het gedrag opmerk bij 3 een correctie. Of als het gedrag echt niet kan meteen een correctie. Correcties zijn stem verhoging en of een ruk aan de riem maar ik loop nooit met een riem dus doe ik dat bijna nooit. Gebruik ik honden taal Door hem in zijn nekvel te pakken zoals moeder hond dat ook doet . Als je je hond leest behandel hem dan ook hoe het in de honden wereld er aan toe gaat

Ik denk dat het voornamelijk belangrijk is de achterliggende reden van zijn gedrag te bepalen. Is hij onzeker? Heeft hij last van zijn hormonen? Wil hij iets regelen?

Echte tips heb ik niet, Hayzel is aan de lijn ook een feeks naar middelgrote en grote honden. Waarschijnlijk zijn die toch bedreigender dan kleintjes. Los is er niks aan de hand.

Ik denk overigens niet dat als dit gedrag zo aanwezig is het helemaal afgeleerd krijgt en zolang je nog relaxt kan wandelen en zelf het gedrag niet echt als een probleem ziet het gewoon houden bij het gedrag in goede banen leiden. Trainen brengt toch weer vaak "druk" met zich mee voor baas en hond.

Bij Hayzel werkt het belonen van goed gedrag (kijken naar mij betekend koekie, dit nadat ze de hond opgemerkt heeft). Wil ze toch uitvallen krijgt ze een NEE! of NEE!Zitten en wordt vervolgens weer beloond voor het goede gedrag. Maar het ligt denk ik heel erg aan de hond wat werkt of niet. Voor Hayzel werkt dit omdat ze toch best wel gevoelig is voor goed en fout en het goed wil doen.

Overigens heeft ze gewoon echt dagen dat het super goed gaat(ziet ze een hond, kijkt ze gelijk naar mij voor haar koekie en hupst netjes naast me mee), maar ook dagen dat ze wat meer sturing nodig heeft.

Oja en er zijn hier in de buurt 2 honden die ze een kopie kleiner wil maken. Een duitse herder en een hele grote zwarte kruising. Dan moet ik echt wel mijn best doen om aandacht van haar te krijgen.

Ik volg.

Kleine toevoeging op mellow.
Ik vind een confrontatie aangaan in deze niet verstandig.
Gezien de husky ook niet altijd goed begrepen word door andere honden.
Een conflict tussen een andere (middel) grote hond lijkt mij dit gedrag alleen maar versterken.

Door weg of om te lopen in zo een situatie geef je zo wie zo aan dat het gedrag niet getolereerd word.
Zelf al is het maar in de 'beginfase'

Ik volg even mee. 

Had net een lang antwoord geschreven maar dat is verdwenen

Teneerste lijk het me een super vervelend en lastig probleem

Het is  van de dingen waar je een lange adem voor nodig hebt qua trainen maar ook zeker succesvol in kan worden

ondertussen leer je met je hond lezen en schrijven

Als ik naar het filmpje kijk begint de de hond al meteen te staren

(dat is onbeschoft ruzie zoekend gedrag)

de andere hond weet niet met hoeveel onderdanige excuses deze dichter bij moet komen

In mijn ogen zou ik het filmpje  anders hebben gemaakt

Ik had het oogcontact gestopt door weg te lopen of om te draaien (in ieder geval het loeren stoppen en herleiden tot betere energie op grotere afstand

Ik denk als de honden hadden losgelopen dat de poolhond de super onderdanige hond er nog steeds van langs had gegeven

De spanning opbouw is veel te hoog

Een leider zou onspannen zijn na zoveel onderdanigheid

een onzekere hond valt alsnog aan

Ik baseer mij op een angstige hond

maar veel dingen komen overeen  namelijk opbouw tot zelfvertrouwen en nemen van verstandige beslissingen

Dit doe je door voorkomen en bij verbetering langzaam uitbreiden

Ik zou dus gaan oefenenen met negeren en blik afwenden op afstand

een lief wandelmaatje met een makkelijke hond en later zelfs een moeilijker hond  kan je misschien wel helpen hiermee

Alles duidelijk bespreken over wat te doen bij welke signalen

De hond moet vertrouwen krijgen dat het goed gaat ,en daar ervaring in krijgen

even luchtig

het voordeel van dit soort problemen is dat je nooit tijd hoeft te zoeken om te trainen

Het dagelijks leven geeft meer dan genoeg kansen als je je strategieen klaar hebt!

Het probleem zit 'm in de baasjes die "bepalen" waar een hond naartoe geleid wordt en wanneer er weggegaan wordt zonder enig rekening te houden met de hond zelf.

De bruine hond (er wordt gesproken over kalmerende signalen, ik noem dat angst en zich onderdanig opstellen, ja zelfs proberen aardig gevonden te worden....slijmen om de ander niet nog bozer te maken....boos omdat die je eigenlijk niet duld).

Uit zichzelf zouden deze honden niet naar elkaar toe gaan. Wij dwingen ze.

Oplossing: let op je hond. Als een ander niet als leuk ervaren wordt dan is een begroeting een dwang die op allerlei manieren kan aflopen (niet doen). Je ziet de donkere hond steeds slikken (houdt zich in). 

Nergens voor nodig. Als ze doorgelopen waren was er niets aan de hand geweest.

Zelf wil je toch ook niet met iedereen contact?

Uit je verhaal maak ik op dat het voornamelijk andere rassen.
En niet op soortgelijke rassen huky. Akita. Malmute .

Is het niet zo dat ze elkaar gewoon niet begrijpen?
De stand van de oren en staart bijvoorbeeld.

Toen Luna nog leefde hadden hus en Luna geregeld een conflict met elkaar als hus begon te joelen.
Ze begreep het niet en vanuit gewoon ruststand vloog ze hem soms letterlijk aan.

Dan de aanvaringen die Cody al heeft gehad er ook nog eens bijgenomen denk ik dat het gedrag wel in die richting te zoeken is.

Inderdaad Jaimy, dit zie je ook weleens.

Veel te veel spanning in dat filmpje. De honden worden ook totaal niet begeleid. De malamute loopt baasje negerend, recht op de bruine hond af. Van dit hondje hangt nu alles af. Het wringt zich in alle bochten om de situatie te ontspannen. Hij kijkt nog een keer om naar zijn baasje. Niets geen ondersteuning krijgt hij, hij staat er alleen voor.

De malamute ontspant niet, baasje grijpt ook niet in, de honden moeten het zelf maar uitzoeken, van tevoren zie je al dat het mis moet gaan uiteindelijk.

En dan is het wachten tot de hap die alsnog volgt.

Honden aan de lijn, nooit maar dan ook nooit kennis laten maken is mijn mening.

Wat ik persoonlijk had gedaan is de malamute ver voordat hij zich zo op het bruine hondje kon fixeren en ernaar toelopen: afleiden en als het kan onder commando naast me laten doorlopen op gepaste afstand. Als dat niet kan en hij te hoog in zijn stress zit en je weet dat hij gaat uitvallen, had ik op grote afstand, de malamute even laten kijken naar de andere hond en dan samen een boog maken, evt. een opdrachtje geven of spelletje doen ter ontspanning.

Ik ben nu zelf met Jenna bezig haar te leren meer op mij te vertrouwen en andere honden te negeren. En dat is niet makkelijk, maar er is al verschil met hoe het in het begin was.

Je hond goed leren kennen en je hond leren op jou te vertrouwen is denk ik het geheim. Of je ooit kan verwachten dat de hond ontspannen met elke hond kan omgaan weet ik niet. Ik ben bang van niet en dat er altijd wel "vijandige" honden op de lijst van je hond staan, die je dus beter uit de weg kan gaan.

Euhm neen die vallen niet in de categorie poolhond nee.

En wat betreft de ervaring met (middel)grote honden?

Oh en dank voor alle reacties tot nu toe! Erg interessant om verschillende ervaringen en visies te lezen.

Wat het filmpje betreft: Dit is niet door mij gemaakt en het zijn niet mijn honden. De houding en het gedrag van de malamute komt alleen erg overeen met wat ik zie bij Cody áls hij de kans krijgt om te snuffelen. Ik zorg normaal dat hij geen contact maakt met (middel)grote honden die geen poolhond zijn. Gewoon niet. Met het commando 'lopen' wordt zijn aandacht weer verplaatst naar het wandelen of de omgeving en is de spanning toch te groot, dan maken we een omweg/bocht of draaien we ons om en lopen we terug.

Laatst kwamen we nog iemand tegen die claimde een hondentrainer te zijn. Dit was een beetje een ongemakkelijke situatie, want we liepen net over een (grote!) brug en ik had mijn step naast me. Cody vertoonde gelijk al wat stresssignalen, dus hield ik hem rechts naast me (afleiden, kalmeren) zodat die man en zijn leonberger konden passeren. Deze was het hier niet mee eens en leidde zijn hond recht naar de mijne, onder het mom van "even kennismaken, dat hoort erbij". Cody viel toen gelijk uit. Meneer zei dat zijn hond juist gebruikt werd om andere honden te socialiseren en vroeg of hij even mocht kijken of het zou lukken samen. Zijn methode zou zogenaamd beïnvloed zijn door kalmerende signalen, dus ja, okay, kijk maar. Hierna volgde een taal zoals in het filmpje (inclusief hap, wel met losse lijn).

En zo gaat dat meestal. Over het algemeen laten mensen hier hun honden alleen loslopen als ze onder appèl staan, maar soms heb je gewoon van die rotte appels die vinden dat hun hond met alles en iedereen moet kunnen spelen. Ook dan volgt die malamute-houding uit het filmpje. En als we het echt over een ongeleid projectiel hebben (dat ons nadert), dan gaat Cody eerst op de grond liggen, klaar om aan te vallen. Ik moet hem dan wel aan zijn tuig de lucht in tillen om te voorkomen dat de andere hond gebeten wordt. Ik heb wel gemerkt dat hij aan een andere (middel)grote hond kan wennen als we er bijvoorbeeld een tijdje samen mee wandelen. Met de andere hond op gepaste afstand dan, en zonder dat ze eerst echt contact maken.

Ik kan zo een boek schrijven over Cody's gedrag en de signalen die hij afgeeft, het zijn er zo veel en met de jaren heb ik geleerd hem goed te lezen. De openingspost is dan ook echt maar een beknopte samenvatting. Of een verandering realistisch is, ik weet het niet. Tot nu toe zijn we in ieder geval ver gekomen. Maar hij kán het wel, wat duidelijk te zien is bij kleintjes/oudere honden etc.

Ik vind dat je het heel goed uitlegt hoor

Sorry dat ik nu niet kan inloggen, dus dan maar zo.

Je bent serieus bezig en staat open van anderen: mijn complimenten.

Waak er voor (zoals de gedragstherapeuten) voor veralgemenen, zoals "moet altijd en met iedereen/alles". Probeer je hond te zien als een individu met eigen visie. Forceer niet, maar accepteer ook hoe je hond is. Om het te vergemakkelen; iemand met hoogtevrees dwingen steeds op een ladder te gaan staan. Wat win je ermee? Je kan ook de ladder mijden (vooral als het niet nodig is). Natuurlijk zijn er angsten die echt overwonden moeten worden, maar vaak echt niet. Dan is er sprake van onnodig leed (psychisch) waar velen blind voor zijn (onbewust), juist door het beeld wat in stand wordt gehouden met "de" hond (elk hond en ras is anders) die "moet" maar doen wat wij steeds willen.

 

Ik wil ook even duidelijk maken dat het absoluut niet mijn bedoeling is het karakter van mijn hond te gaan lopen vervormen. Net als dat ik niet iedereen (zomaar) mag hoeft hij dat ook niet. Er is helemaal niks mis mee als hij liever contact met bepaalde honden vermijdt, het liefst zie ik dat het ook zo is. In de vorm van ‘vermijden’ dus, in plaats van aanvallen. Door weg te lopen of desnoods een waarschuwende snauw te geven, prima. Misschien is dit voor elkaar krijgen wel niet geheel realistisch, maar des te dichterbij we komen, des te beter. "

Als je zo eens naar zwerfhonden kijkt, zie je ze toch vaak alleen rondscharrelen, niks geen sociaal gedoe. Honden lijken me als ze de kans krijgen, conflictvermijdend, al zullen konflicten vast ook voorkomen.

In elk geval, denk ik dat je heel goed bezig bent. Jammer dat  niet iedereen zich realiseert dat sommige honden nu eenmaal niet zo nodig met anderen in contact willen komen.

Zelf ben ik nog van plan de hulp te zoeken van een hondenschool waar we kunnen oefenen met stabiele honden die zich niet zo snel van hun stuk laten brengen.

Het punt is dat hij dus juist niet conflictvermijdend is: Hij zoekt het op. Zoals ook het voorbeeld met de uitlaatren, daarin heeft hij alle mogelijkheid om los te rennen, zijn eigen richting te kiezen en letterlijk te doen wat hij wil. En dan komt er een hond.. In plaats van weg te gaan, rent hij ernaartoe om te flippen voor het hek. Een stabiele hond gaat conflicten uit de weg, maar Cody is niet stabiel.

Thanks Yoop, het is inderdaad dit stukje waar de nadruk vooral op ligt.

Je ziet in het filmpje al dat de hond niks doet met alle kalmerende signalen de spanning is al veel te hoog opgelopen

Iets aanleren begint met spanning verlagen door afstand en vermijden Dat doe je dus super goed

Pas vanuit die aangeleerde rust kan je weer stappen maken richting een ander soort benaderen.

die meneer had dus ongelijk zoals je ook aan de onderdanige hond in het filmpje ziet die niet weet wat deze uit de kast moet trekken van ellende..het gedrag van de andere hond verandert niet ....van oke het is duidelijk ik ben de baas jij volgt de hond blijft dominante posities aannemen en de confrontatie opzoeken en dreigen

dat is veel te veel spanning en klopt niet

jeff zou zijn kont naar zo'n hond keren en zo ver mogelijk ervan af

(ik ga even daar snuffen)

Ik heb ook eerder meegemaakt dat zo'n hond hem dan van achter aanviel later terwijl Jeff gewoon zijn gang ging

ze houden zich dus niet aan kalmerende signalen ivm ze al tot de tanden vol spanning zitten in het moment van naderen

daar zit dus ook de sleutel tot de nieuwe gewoonte

die spanning ombuigen

het kost tijd en is veel werk maar op de lange baan moet het echt wel vruchten geven

Het zal met ups en downs gaan want verbetering komt met terugval

ja anders gaat het een hele kant op, zonder dat het jou bedoeling is.

dat komt denk ik omdat de bruine geen andere keus heeft in zijn ogen? Beide mensen en de malamute brengen hem in die positie. Misschien had de hond het gevoel hier ingezet te worden om een situatie niet te laten escaleren. De malamute en baasje lopen regelrecht op hem af en blijven dan maar staan staren. Zijn baasje laat het allemaal maar gebeuren. Dus ik kan me voorstellen dat hij gedacht heeft het te moeten oplossen.