Puberreu onzindelijk na chemische castratie

Vandaag een aantal positieve ervaringen gehad met beide honden. Omdat het vandaag te hard waaide voor frisbee was ik met de honden gaan fietsen naar de afgelegen loslooproute waar het normaal gesproken niet druk is met andere mensen en andere honden.

Naast de fiets ging zoals gewoonlijk iets te enthousiast. Bij het looppad aangekomen de fiets geparkeerd en de honden los gelaten en zelf er achteraan gelopen. In de eerste instantie was er niemand, maar op ongeveer de helft van het pad kwam er toch een mevrouw met hond tegemoet. Kira liep er vrolijk naar toe voor een kennismaking en Terry in de eerste instantie iets patserig. Kira schudde zich uit na de begroeting en liep even naar de bazin toe en daarna weer verder. Terry snuffelde iets langer aan de andere nog jonge hond en toonde wat opgezette haren bij zijn staart. De jonge hond bleek een reu, maar de gebruikelijke dingen zoals overhangen werden niet getoond. De jonge reu liep achter de bazin aan en Terry zag mij toen en wilde toen toch nog achter de reu aan rennen, maar kwam meteen terug op mijn roepen. Daar heb ik hem dan voor beloond en hij keek verder niet meer om.

Op de terugweg kwam ik na de bocht bij op ongeveer de helft van het looppad een klein roedeltje van 3 honden tegen. Mijn honden liepen er rustig naar toe. Ik zag 2 staffords en een chihuahua. De staffords gingen bij Kira kijken. Kira was eerst enthousiast, maar toen ze kennismaakte met de 2de zakte haar houding ineens en keek ze mij aan met een lage houding. De 2de stafford bleek een teef. Kira heeft vorig jaar een aanvaring gehad met een stafford teef en heeft aangelijnd moeite met staffordteven sinds dat voorval. Ik gaf Kira een seintje dat ze door moest lopen en ze kwam rustig in beweging en liep weg bij de 2 staffords. De andere stafford was een reu. Deze liep nu richting Terry en ook de teef ging enthousiast richting Terry. Dit vond Terry iets teveel en hij liep weg van ze richting de slootkant. Toen de staffords te dichtbij kwamen liet hij weten ze eng te vinden en de staffords liepen weg bij hem. De chihuahua ging nu kijken bij Terry. Terry stond nog bij de slootkant en hij durfde niet weg te lopen bij de chi. De chi werd terug geroepen op mijn verzoek en ik riep Terry bij me. Terry kwam meteen toen de chi een stapje opzij deed. Terry kwam gauw bij mij terug. Ook nu nog met een borsteltje bij zijn staart. Hij is nu heel duidelijk onzeker met vreemde honden, maar zoekt geen confrontatie meer. Dat hij onzeker is gaan we aan werken. Ik hoop dat ik die onzekerheid een beetje weg kan trainen in de hoop dat als zijn hormonen weer terug komen hij geen reden meer heeft om bij voorbaat agressie te gebruiken om zijn onzekerheid te compenseren.

En we zijn nog steeds droog.

grt Manja

Weer een update.

Met het uitval gedrag maken we goede vorderingen. Zo goed zelfs dat ik met ze naar het park ben geweest. De eerste keer ging best goed. Als er andere honden in beeld kwamen keek hij meteen om voor een koekje en ik kon hem los langs andere honden loodsen. Ook aangelijnd kan dit nu op korte afstand.

Vandaag waren ze echter wat minder gehoorzaam. Terry ging dan kijken bij de andere honden in plaats van bij mij te blijven. Hij vind andere honden nog steeds erg spannend en is nog steeds onbeleefd. Wel komt hij terug op mijn roepen. Ik ben meteen maar weer wat scherper op gaan letten en liet hem weer naast me lopen als ik een andere hond zag. Nadeel is dan wel dat ik nog een hond bij me heb die wat zelfstandiger is als het om luisteren gaat. Eerst mijn lolletje en daarna pas luisteren is meer haar motto. Kira vind andere honden ook erg spannend, maar komt na een snuffel weer terug op mijn roepen.

Als ik meer aandacht besteed aan het interessanter maken van mijn persoontje dan gaat het luisteren een stuk beter. Als ik een houding heb van laat maar lekker rennen dan vullen ze zelf hun wandeling met dingen die ik niet zo kan waarderen. Verder weg lopen, veel door de struiken ploegen, jagen en dus bij andere honden gaan kijken.

Met het plassen in huis ging het gisteren gigantisch mis bij mijn moeder. Ze had een huis vol visite en daarvoor heb ik mijn honden aangelijnd gehouden in huis. Kira is veel te onbehouwen en Terry steelt momenteel alles wat eetbaar is. Ook Kira steelt als de raven. Een uurtje na binnenkomst werd Terry vervelend aan de lijn. Piepen en naar de slaapkamer willen gaan. Toen ik met 2 personen in gesprek was werd duidelijk waarom. Terry ging door zijn hurken en liet me toch een hoeveelheid water lopen. Met een diepe zucht alles maar opgeruimd. Boos worden kon ik niet omdat ik zijn signalen niet erkent had terwijl hij het toch duidelijk aan had gegeven dat er iets mis was.

Toen de visite weg was en het eten van de salontafel weg was konden ze weer los. Nog geen 2 minuten daarna kwam ik ineens weer een enorme plas tegen in de woonkamer. Geen tekenen van onrust deze keer. Ik draaide me om en daar lag het ineens. Te laat dus voor een brul. Na het eten wilden we naar buiten met de honden kom ik in de gang nog zo'n plas tegen. Uiteraard weer te laat voor een correctie en door mijn verbazing was ik ook niet boos. Eerder een beetje bezorgd en verwonderd omdat er zoveel zeik uit 1 redelijk klein hondje kon komen. Voortaan laat ik hem maar weer extra uit voor het eten. Helaas heeft dit gemiste signalen gebeuren weer een terugslag gegeven. Ook vannacht stond hij ineens in de slaapkamer te piesen. Dit was rond kwart voor 1. Hij was om 9 uur voor het laatst uit geweest.

Mijn huis is ingericht op makkelijk te onderhouden met overal zeil, maar dit begint toch aardig vervelend te worden. Ik begin ook weer te denken aan blaasproblemen ondanks dat er niks afwijkends is gevonden in zin urine.

Respect voor mijn lijf en leden heeft hij op plasgebied ook niet. Meneer had op het uitlaatveldje zich verstopt tussen mijn benen om daar heel hard naar 2 andere honden te gaan staan blaffen. In die tijd heeft hij dus ook zijn poot tegen mijn been opgetild. Ik had hier niks van gemerkt en kwam er thuis pas achter toen ik zeik rook terwijl ik op de bank van mijn ontbijtje aan het genieten was. En zelfs toen zocht ik eerst in huis voordat ik aan mijn eigen lijf ging zoeken.

Nu let ik beter op wat meneer allemaal uitspookt als hij zich weer bij mij komt verschuilen, maar toch knaagt het een beetje. Waarom piest een hond tegen zijn eigen baas?

Op cursus deed Terry goed zijn best al laat hij zich nog wel sterk afleiden door andere honden. En dan niet de honden in de groep, maar die buiten de groep.

grt Manja

Nog een kort juichmomentje gistermiddag. Terry kwam gisteren piepend uit de gang en tilde licht zijn poot op bij een kastje. Op mijn 'nee' zette hij de poot weer neer zonder achterlating van biologische graffiti en ben ik meteen met hem naar buiten gevlogen om extra uit te gaan. Buiten de eerste plas met een 'goed zo' beloond en daarna nog een kort rondje gelopen.

Ik ben er heel blij mee. Nu hopen dat dit doorzet. Wel blijf ik het vreemd vinden dat hij met een klein uurtje na de wandeling ineens hoge nood heeft.

Vannacht hebben we het droog gehouden en ook met alleen thuis zijn in mijn huis blijft het droog. Ook heeft hij al 3 weken niet meer in de gangmuren gegraven. Ik denk dat ik de gaten binnenkort maar laat herstellen.

grt Manja

Tot nu toe zijn we droog gebleven in beide huizen. Wel kreeg ik een andere domper aangeboden. De benedenbuurman met nieuwe klacht over geluidsoverlast. Ik dacht dat hij het krassen van nagels bedoelde en zei hem dat hij met alleen zijn weleens in de muren graaft, maar dat hij dat al ruim 3 weken niet meer gedaan had. Nee, gisteren had hij het nog gehoord. Blijft over het rennen in huis.

Terry is nogal snel opgewonden en vliegt dan 'speels' Kira aan. Bij het wegrennen glijdt hij met zijn poten over de gladde vloer. Dat geeft natuurlijk de nodige herrie. Meestal gebeurt dit als we naar buiten gaan.

Ik zal daar dus aan moeten werken. Ik moet werken aan rust. Ook levert dat voor de honden andere uitjes op omdat Terry niet actief genoeg meedoet aan frisbeeen op het uitlaatveldje en dus niet moe is daarna. Ik hoop dat na een langere losloopwandeling of fietsen hem moeier te krijgen zodat hij rustiger wordt in huis. Hoe ze zich gedragen tijdens mijn afwezigheid weet ik niet.

Vanmiddag kwam er geen opwinding voor met het naar buiten gaan. Vanmorgen hebben ze dan ook een flinke uitrenwandeling gehad. Ik hoop dat ik op deze manier wat meer rust in huis krijg. Spelen in huis gaan we afkappen. Ik wil geen overlast veroorzaken, maar ik wil toch ook nog een beetje kunnen ontspannen in mijn huis. Ik krijg tenen-loop-neigingen in mijn eigen huis.

Vanavond weer naar cursus. Als ik dan thuiskom zijn de honden ook nog wat opgewonden en wordt het wat moeilijker om ze rustig te houden. Terry reageert spanning af door ruw te spelen en Kira door op Terry te gaan rijden. Dat geeft altijd wat herrie en na 10 uur s'avonds is dat gewoon een no-no.

grt Manja

Thuis hersenwerkjes doen. Hier worden ze geestelijk moe van. Je hebt een goede FB pagina.

Gelukkig gaat het eel steeds beter, is goed nieuws.

Je buurman last, misschien een goedkoop kleed kopen? Wij hebben door het hele huis overal vloer bedekking, werkt o.a. super tegen geluid. We hebben een hoekhuis, maar mijn buren en hun buren, hoor ik lopen, de trap op. Vooral als ze met schoenen lopen. 

Hersenwerk lijkt me leuk en ik heb al een paar van die spellen in huis. Ik heb echter 2 honden en scheiden is niet mogelijk.

Er zwerven ook al wat kleedjes rond in huis, maar als het niet vast zit wordt het gesloopt. Tapijt begin ik niet aan. Als ik zie wat er nu al allemaal op de grond zwerft met mijn dierentuin. Bij tapijt gaat dat er allemaal in zitten.

Even voor de duidelijkheid: Ik heb 2 duiven, 1 kanarie, 5 hamsters, 3 schildpadden en 8 salamanders in mijn woonkamer staan. De andere 17 schildpadden zitten in een apart kamertje. Het betreft waterschildpadden. Om deze vele redenen heb ik overal zeil. Er wordt nogal geknoeid en gemorst en dan natuurlijk nog de veren, stof. En dan het zand en modder die ik en mijn honden dan nog naar binnen lopen, ik hou het lekker bij mijn zeil.

Ik vind een lange wandeling ook niet erg, maar op den duur hebben ze dan wel een dijk van een conditie. Ik wil ook gaan werken aan het uit elkaar halen van het duo, maar weet niet goed hoe. Kira kan het wel aan als ik alleen met Terry wegga. Ze zal dan even zeuren bij de deur, maar haar wereld vergaat niet. Bij Terry vergaat de wereld, naar zijn mening dan. Ook kunnen ze het beide niet verdragen om aan een paaltje vast te zitten terwijl ik met de ander bezig ben, al sta ik dan in beeld. Ook dat is iets waar ik aan wil werken, maar ook nu geen idee hoe.

grt Manja

Weer een paar dagen verder. Hij heeft nu ruim 1 week niet meer in huis geplast. Op dat gebied gaat het nu dus heel goed. Ook met het uitvallen naar andere honden gaat het over het algemeen nog steeds beter. Zo nu en dan valt hij nog wel uit, maar blijft aanspreekbaar en is ook te stoppen.

Op het uitlaatveld gaat het blaffen naar andere honden nog niet zo goed. Als er andere honden aan de overkant van de sloot lopen gaat hij nog flink tekeer en laat zich dan moeilijk terug roepen.

Terry wil graag geestelijk uitgedaagd worden. Dat probeer ik nu zo vaak mogelijk te doen. Het is nu zo ver dat hij komt vragen om gehoorzaamheids oefeningen nadat ik klaar ben met frisbeeen met Kira. Kira is snel klaar met deze oefeningen en gaat dan iets voor zichzelf doen en dan kan ik even met Terry alleen werken en spelen. Zo kan ik nu aan de behoeftes voldoen van beide honden als ik wat minder tijd heb.

Wel graaft Terry sinds zondag weer in de muur met alleen thuis zijn. Ik had net een kennis gevraagd of hij die gaten kan komen herstellen. We wachten daar maar even mee.

Ook merkte ik van het weekend dat Terry de hamsters erg spannend vindt. Hij lag te rillen op de bank toen 1 van de hamsters wakker was en zichtbaar was voor hem. De hamster staan achter een hekje zodat de honden er niet bij kunnen.

Ik blijf stug doorgaan met oefenen. We gaan vooruit dus werkt het wel.

grt Manja

hoge nood is het niet voor je hond, je laat hem goed uit toch..... markeren doet je reu, er zijn meerderen honden in een huis, dan kan dat zo gebeuren.

wat me wel even is opgevallen wat je daar schreef de reu raakt in paniek als die alleen slaapt.... denk je aan de toekomst ? als de teef er opeens niet meer is ?

ga wandelen alleen met de reu, doe andere dingen, ga wandelen op een route die je niet samen doet met de teef, alleen dingen gaan doen want als de teef wegvalt...... en je hoef niet alles alleen te doen, maar zou je toch aanraden om veel dingen alleen met de reu te gaan doen, om straks te voorkomen dat de reu radeloos is als de teef er niet meer is.

Hoe lang heeft hij het implantaat nu? De eerste 2-6 weken kan zijn gedrag verergeren. En er vreemd gedrag bijkomen. Vanaf 6 weken werkt het implantaat. Dan zou het beter moeten zijn/worden.

Ik heb nog nooit gehoord of ergens gelezen dat een hond er incontinent van is geworden. Denk eerder dat het met gedrag te maken heeft.

Succes

Edit. Hij is wel chemisch gecastreerd dmv suprelorin implantaat toch?

Toch niet de oude zogenaamde chemische castratie dmv injecties wat maximaal 6 weken kan duren?

Ik maak me inderdaad weleens zorgen over de toekomst. Kira is net 3 geworden en ik ga er niet van uit dat ze snel weg gaat vallen, maar je weet het maar nooit. Ik kan de reu wel apart meenemen. Dat is niet zo'n punt. Ik doe ook een cursus met hem en in die tijd mist hij haar niet.

Ik loop op zaterdag ook cursus met Kira en dan heb ik de mogelijkheid om Terry in een bench in het clubgebouw achter te laten. Dit doe ik als ik geen oppas heb voor hem. Terry vindt dit vreselijk en blèrt dan de boel bij elkaar. Hij houdt op den duur wel op omdat er niemand is. Als ik hem bij mijn moeder kan laten gilt hij ook de boel bij elkaar, maar mijn moeder krijgt hem wel weer rustig. Ze gaat dan ook wandelen met hem en haar eigen hond, maar Terry wil dan alleen weer naar huis om naar Kira en mij te kunnen.

Als ik weer terug ben is hij uiteraard hyperblij. Ik probeer hem dan te negeren en pas te begroeten als hij rustig is. In die bench is hij echt helemaal hyper als ik weer terug ben. Bij mijn moeder is er na een wilde begroeting al snel weer rust.

Het is in mijn geval erg lastig dat ik voornamelijk alleen ben. Ik heb alleen met de cursus van Kira de mogelijkheid om Terry te laten wennen aan alleen zijn zonder Kira.

Wat ik wel even kan proberen is mijn moeder even met Kira naar buiten te sturen om te kijken dat hij alleen maar aan Kira hangt of dat mijn afwezigheid er ook aan vast zit.

Ik heb er ook aan zitten denken om 1 van de 2 een tijdje bij mijn moeder te parkeren, maar daar zitten een aantal haken aan. Mijn moeder werkt 5 dagen in de week en staat erg vroeg op en vertrekt rond 7 uur naar haar werk. Zo veel zijn mijn honden niet alleen. Ik laat tussen de middag haar hond ook uit, maar daarna ga ik zelf ook even werken.

Mijn moeder kan Kira qua kracht niet aan en Terry kan het alleen zijn zeer waarschijnlijk niet aan wat dus al heel vroeg herrie gaat geven in het portiek.

Daarnaast is de band met mijn honden behoorlijk sterk. Ik verwacht dat Kira het beter aan zal kunnen dan Terry.

Ik weet niet of deze gedachtegang zou werken, maar ik overweeg alles op dit moment. Nu kan ik geen kant op zonder dat ik dan beide mee moet nemen of samen thuis moet laten.

Ik ben nu al heel blij dat hij niet meer markeert in huis en dat hij nu ook beter aangeeft als hij wel degelijk hoge nood heeft.

Het uit elkaar halen van het duo gaat moeilijker worden en ik sta al op gespannen voet met de benedenburen zodat ik het niet goed aandurf om te oefenen in mijn eigen huis.

Terry heeft de suprolin gehad. De chip werkt nu optimaal en hij wordt nu gelukkig wel wat stabieler qua gedrag. Dit gedrag is echter ook niet alles. Vooral zijn zeer vergrote eetlust is een ramp. Ook zijn toegenomen onzekerheid is lastig. Qua uitvallen blijft hij hetzelfde, maar in daadwerkelijk contact met andere honden maakt hij geen problemen meer. Hij ontwijkt nu liever problemen dan ze zelf te maken. Het uitvallen was altijd al uit onzekerheid. De chip heeft in ieder geval een hoop duidelijker gemaakt en nu laten we die chip rustig uitwerken en probeer ik wat aan die onzekerheid te doen.

Ik ben wel die constante strijd een beetje zat. Wat dat aan gaat is Kira een stuk makkelijker. Terry moet je constant bijsturen en begeleiden. Of ik het nu met Kira enorm getroffen heb of dat een Boerenfox toch eigenlijk te pittig is voor mij is mij nog niet helemaal duidelijk.

Met mijn vorige Boerenfox heb ik nog ergere problemen gehad, maar ik dacht dat dat te wijten was aan een zeer slechte socialisatie de eerste 2 jaar. Toch loop ik met Terry vaak tegen soortgelijke problemen aan.

grt Manja

We hebben hier het testje gedaan met het naar buiten sturen van mijn moeder met Kira om te kijken of Terry echt zo aan Kira hangt of niet. De honden vonden het maar vreemd. Toen moeders weg ging met Kira werd Terry wel wat onrustig, maar verder geen hysterisch gedoe. Terry kan dus gewoon niet alleen zijn. Als Kira erbij is accepteert hij het wel. Wel moet ik genoeg sloopmateriaal achterlaten en zorgen dat hij goed moe is. Soms graaft hij in de muur met alleen zijn met Kira, maar meestal gaat het in stilte en zonder graven in de gangmuur.

Met cursus ging het heel goed. Hij heeft wel wat moeite met een behoorlijk aanwezige entlebucher sennenhond reu die vaak blaft en ook nog weleens fixeert. Terry gaat daar uiteraard op in. Ook reageert hij op honden buiten de groep. Wel gaat het steeds beter om zijn aandacht weer terug te krijgen. Ik ben weer lekker trots op mijn handenbindertje.

Vandaag wel even flink geschrokken. Bij het wandelpad liggen een paar flinke sloten. Als de honden bij het ijs kwamen riep ik ze terug. Ik wil ze daar niet op hebben. Kira houdt niet van water en bleef ook netjes met de pootjes op de kant. Terry zette toch nog en keer zijn poten op het ijs. In het laatste stukje liet hij zich niet terugroepen en liep hij het ijs op. Ondanks mijn roepen liep hij door naar de overkant en uiteraard ging het daar mis. Hij zakte door het ijs. Gelukkig kon hij daar staan en meteen opspringen richting de kant. Dat ijs hield hem echter ook niet. Met nog een sprong stond hij dan weer op de kant, maar wel aan de overkant van de sloot. Kira reageerde op de commotie door ook het ijs op te lopen ondanks mijn luide protesten. Ik riep Kira terug en bereikte daarmee dat Terry meteen wilde komen, maar het ijs niet meer op durfde. Terry begon te paniekeren waardoor Kira weer naar hem toe wilde lopen. Ineens rende Terry het ijs weer over naar mij toe en kwam Kira gelijk met hem mee. Pfoe, dat liep goed af. Voorlopig ga ik daar niet meer lopen als er ijs ligt. Ze luisteren niet goed genoeg om daar veilig te lopen nu.

grt Manja

Even een update van hier.

Terry plast niet meer in huis. Ook het alleen thuis zijn gaat goed. Het gaat hier om het alleen thuis zijn samen met Kira. Wel moet ik dan eerst zorgen dat hij zijn beweging heeft gehad. Hem vol energie alleen thuis laten gaat niet goed, maar dat kan ik hem niet kwalijk nemen.

Op cursus doet hij het de ene keer beter als de andere keer. Bij behendigheid was hij te enthousiast en lette niet op mijn aanwijzingen. Als hij iets fout deed en ik hem terug wilde roepen kwam hij niet en na een paar keer liep meneer gewoon weg nadat hij een fout maakte en ging rustig snuffelen, plassen en konijnenkeutels eten. Toen ben ik even boos geworden. Ik heb hem aangelijnd en ben weer langs de kant gaan staan. Even wat appel lopen en toen ik weer aan de beurt was hem even lekker gemaakt met een sterkere beloning en met hernieuwde moed opnieuw gestart. Nu ging het weer wat beter en kon ik hem weer flink belonen voor goed gedrag. Terry is een beginner en fouten maken hoort erbij, maar mij gewoon laten kletsen ging mij te ver. Naar andere honden gedraagt hij zich momenteel een stuk beter. Aangelijnd blaft hij nog wel flink en op het uitlaatveldje is hij erg territoriaal bezig naar elke hond die passeert. Aan de ene kant zit er een sloot tussen dus kan dat niet zo veel kwaad. Uiteraard sta ik het niet toe, maar hem op laten houden is op het veldje een stuk moeilijker dan aangelijnd in de buurt. Honden langs het hek gaat meestal gewoon fout. Hij stiert er blaffend op af en valt daarna vaak lelijk uit naar de honden die voorbij komen. Bekende honden gaat wel goed. Ik probeer te voorkomen dat Terry naar het hek stiert door beter op te letten en Terry even aan te lijnen zodra ik een hond aan zie komen en dan Terry bezig te houden en te belonen voor het negeren van de andere hond.

Ik ben nog lang niet klaar met oefenen met beide honden, maar beide blijven vooruit gaan.

Aangelijnd trekken beide nog wel aardig aan de lijn. Punt is dan weer dat ze afwisselend van elkaar trekken dus het oefenen met stilstaan is wat verwarrend voor ze. Ik weet nog niet goed hoe ik dit beter op kan lossen. Terry trekt het meest. Kira trekt voornamelijk als we richting het park of het veldje lopen. Ook als er prooi in beeld komt vergeet ze regelmatig dat ik ook nog aan de lijn vastzit. Als Kira dan ineens trekt krijg ik een aardige ruk aan mijn arm. Op dat moment kan ik alleen maar de klap opvangen en even mopperen dat ze op moet houden en mee moet komen. Gelukkig hou ik ze dan nog net.

Terry en helemaal alleen zijn lijkt nog nergens op. Hij wordt echt helemaal hysterisch. Ik weet niet goed hoe ik dat op moet lossen.

Toch gaat het over het algemeen steeds beter met de dagelijkse omgang. Vandaag hebben we redelijk relaxt door het park gelopen. Met alle honden die we in het park tegen kwamen ging het goed. Gespeeld wordt er niet met andere honden, maar normaal kennis maken en daarna weer verder lopen gaat prima en dat is toch wel erg prettig. Uiteraard wel even opletten, maar er is een stuk minder spanning te zien als een paar weken geleden.

grt Manja

Weer een update.

We maken nog steeds vorderingen, maar er duiken ook wel wat andere probleempjes op.

Dinsdagavond heeft Terry zijn poot opgetild tegen de klompen van de instructrice van de behendigheid. We stonden te praten en toen ik naar Terry keek stond hij net tegen haar voeten te piesen. Ik kon wel door de grond zakken. Of Terry nu onbewust tegen haar aan pieste omdat er een geurtje op de grond was waar hij zijn handtekening op wilde zetten of dat hij echt bewust tegen haar aan pieste is mij niet helemaal duidelijk, maar ongewenst is het zeker. Een tijdje geleden heeft hij ook tegen mijn been aan staan piesen terwijl hij zich tussen mijn benen verstopte voor 2 andere honden die achter een balletje aan denderden op het uitlaatveld. Tijdens deze situatie blafte hij constant naar die honden. Nu zorg ik dat hij niet meer in die situatie komt. Als er andere honden op het veld willen of ongevraagd komen ga ik wel weg om niet meer in zo'n situatie te komen. Daarvoor had hij ook een keertje tegen mijn voet aan gepiest, maar toen dacht ik dat er een lekker luchtje was waar hij overheen wilde piesen. Nu begin ik daar aan te twijfelen. Was het wel een luchtje op de grond of zat er gewoon een verkeerd geurtje aan mijn schoen? Die zelfde twijfel heb ik met de klompen van de instructrice. Luchtje op het veld of aan die klompen? Feit blijft dat hij dus weinig problemen maakt over waar hij tegenaan piest. Hij piest ook regelmatig tegen mijn teef aan als die zit te plassen als ze loslopen. Vaak geef ik hem dan een 'even wachten, Ter' en meestal wacht hij dan tot ze klaar is, maar niet altijd. Kan ik hier nog wat aan veranderen of moet ik gewoon accepteren dat een reu vaak geen idee heeft waar hij tegenaan piest?

Ook heeft Kira weer een aanvaring gehad in het park met een andere teef. Kira had al meerdere malen met een gespannen houding laten merken dat ze niet zo blij was als ze te dichtbij kwam. Ze loopt dan stijfjes met hoge staart en een flinke borstel op haar rug. Wel kijkt ze weg en heeft haar oren laag. Ze is dan duidelijk ambivilent en gaat de confrontatie uit de weg. Omdat we dezelfde kant op liepen kwam de teef regelmatig weer kijken. Nu kwam er toch oogcontact en met een ambivilente houding trok Kira een lip en hapte daarna in de richting van de teef. Deze pikte dit niet en klapte op Kira. Het was een hoop herrie en Kira lag meteen op haar rug, maar bleef wel verdedigen. Gelukkig kon de eigenaar van de teef zijn andere teef snel wegsturen want die wilde zich er mee bemoeien en wilde Kira aan de achterkant ook bijten. Na 2 keer brullen van de man en een zet tegen de achterhand van de teef liet deze Kira gaan. Kira stond meteen op en gelijk klaar om zichzelf weer te verdedigen indien nodig. Ik stuurde daarna de 2de teef rustig weg en lijnde Kira aan. Op een kras bij haar oog en wat schaafwondjes aan de achterpoten en een kale plek in haar nek heeft ze er verder niks aan over gehouden. Wel is ze aan de lijn nu een stuk onvriendelijker naar alles wat hond is. Bekende honden gaat wel, maar vreemde honden reageert ze nu met trekken aan de lijn, grommen en uitvallen. Ook uithalen naar Terry om af te reageren komt nu vaker voor. Nu durf ik weer niet meer naar het park, bang dat het weer gebeurt en dat het daarna afgelopen is met haar sociale gedrag. Omdat ik ook behendigheid loop wil ik wel dat ze zo gezellig mogelijk blijft, maar op deze manier wordt daar wel een eind aan gemaakt. Ik had haar net weer een beetje relaxt met andere honden in de buurt en nu is ze weer heel gespannen. Tijdens de behendigheid loopt ze nu regelmatig weg om eerst aan haar groepsgenoten te laten zien dat ze lief en onderdanig is en/of ze gaat konijnenkeutels eten of een takje kauwen van de spanning. Als ze een raakvlak mist en ik haar opnieuw het toestel laat nemen of een ander foutje herstel dan krijg ik weer 1 van bovenstaande gedragingen te zien voordat ze weer terug komt om de oefening opnieuw te doen. Wat kan ik daar aan doen? Ze vindt behendigheid helemaal geweldig om te doen, maar daarnaast ervaart ze dus steeds meer stress tijdens de lessen.

Ik had net 3 cursussen bij een MG school gedaan om zonder druk te trainen en haar weer te leren te genieten van trainen. Dit was heel goed gelukt en nu dit weer. In maart gaan we weer naar cursus bij de MG school. We gaan dan treibballen. Ook dit vind ze leuk, maar ik ben nu bang dat ze door de vernieuwde spanning door de aanwezigheid van andere honden ook daar weer veranderd in een bibberend hoopje ellende. Iemand nog tips om haar vertrouwen weer op te bouwen?

Apart uitlaten is nog steeds geen optie. Terry kan niet alleen thuis blijven.

grt Manja

We zijn weer een paar dagen verder met wat wisselingen in gedrag naar andere honden. Kira krijgt door dat ik het uitvallen niet waardeer en komt nu naast me lopen als we een andere hond moeten passeren. Terry valt nu helaas wel weer uit op moment van passeren. Erg jammer is dat en dat terwijl we zo veel vorderingen hadden gemaakt op dit punt. Ik ga andere honden zo veel mogelijk uit de weg. Ik schaam me nogal vanwege die brulboei.

Bij het veldje had ik ook nog bijna een probleem. Een vrouw met 2 honden wilde ongevraagd haar honden bij de mijne zetten. Ik kon nog net roepen dat ze dat niet moest doen omdat dat fout zou gaan. Zij vond dat onzin, dat zoeken ze zelf wel uit. Nou nee, dat wil ik niet. Ik ben maar gauw weg gegaan. Ruim een jaar geleden had datzelfde mens haar appenzeller teef op het veld gedaan terwijl ik aan het trainen was met Binky en Kira vast stond aan een paaltje. Toen zei ze ook dat ze dat zelf wel uitzochten ondanks dat ik aangaf dat Binky niet met andere honden kon. Toen heb ik haar al gezegd dat als Kira volwassen zou zijn ik dat risico niet kon nemen. Haar teef was ook niet gezellig met andere honden, maar toch zet ze die zonder te vragen zo erbij. Deze keer heb ik haar gezegd even te wachten en dat ik wel weg zou gaan. Zij heeft gewoon een plaat voor d'r kop met achterhaalde ideeen. Mijn Staffordteef heeft niks uit te zoeken met andere honden en zeker niet met een andere teef van dat kaliber. In principe gaat Kira een confrontatie uit de weg, maar op het veldje waar we minstens 2 keer per dag komen komt er toch territoriumdrift kijken en dan ligt het weer iets anders dan in het park.

Vandaag was er ook een mevrouw die het veld op wilde, maar die begreep wel dat het niet samen ging. Terry stond dan ook flink te blaffen aan de andere kant van het hek naar haar honden. Kira hield zich nog in, maar vond het wel erg spannend. Ik ben dus weg gegaan zodat zij het veld op kon met haar honden. De meeste mensen in de buurt kennen elkaar wel en vragen het tenminste nog of hun hond erbij kan, maar er zijn er ook zat die ongevraagd zo het veldje op komen lopen. Ik brul nu gelijk zodra ik zie dat ze het hek open willen doen dat ze even moeten wachten en ga dan maar weg. Met een aantal bekende honden gaat het wel goed en kan ik gewoon frisbeeen tussen de honden.

Vandaag op de wandelroute ook een andere hond tegen gekomen en dit was geen probleem. Dit was los van de lijn. Even snuffen en weer doorlopen. Aangelijnd is vooral Terry luidruchtig op grotere afstand en dan weer op het moment van passeren. Kira valt nu eigenlijk alleen uit als de ander ook uitvalt en dan ook nog niet altijd.

In huis blijven we nu goed droog. Terry had laatst nog hoge nood en gaf dit netjes aan. Buiten beloond voor het plassen en na een kort rondje weer naar binnen en verder slapen.

Morgen weer behendigheid met het duo.

grt Manja

Even een update van hier.

Inmiddels durf ik het wel aan om te zeggen dat het plasprobleem echt verleden tijd is. Ook is het graven in de muren al weken niet meer voorgekomen. Aankomende even tijd maken om het behang weg te halen zodat de graafplekken herstelt kunnen worden.

Ook Terry's gedrag aan de lijn gaat beter. We zijn er nog niet, maar het gebeurt steeds vaker dat hij niet blaft naar een andere hond op redelijke afstand. Dichtbij gaat meestal nog niet goed. Als het kan ga ik zo'n confrontatie uit de weg, maar dat lukt helaas niet altijd. Kira kan ik met mijn stem nog aardig sturen met honden op redelijke afstand. Dichtbij is vaak nog te spannend.

Ik probeer ook dagelijks met Terry wat gehoorzaamheid oefeningen te trainen. Nadat ik Kira moe heb gemaakt met de frisbee ga ik met Terry aan de slag. Hij loopt VEG bij de KC Zoetermeer. Alle actieve oefeningen gaan goed. Terry heeft alleen nog erg veel moeite met de blijf oefeningen. Als hij 10 seconden blijft zitten is dat al veel. Hij gaat dan meestal liggen. Af en blijf gaat ook nog niet goed. Hij komt dan overeind of loopt naar me toe. Ook is hij nog heel erg met de omgeving bezig en snel afgeleid. Hij is nog erg onzeker op vele vlakken. Hij zoekt nog erg veel steun bij mij. Terry heeft wel een enorme werklust en vindt het helemaal geweldig als ik hem geestelijk uit daag. Kira is meer van fysieke actie en minder van ingewikkelde dingen oplossen. Kira vindt frisbee helemaal te gek, terwijl Terry liever aan het eind van het frisbeeen de disc's op zoekt en naar mij toe brengt. Na dit opruimen van de disc's gaan we dus trainen op gehoorzaamheid zodat Terry ook zijn energie kwijt kan. Zijn fysieke energie raakt hij maar weinig kwijt door het frisbeeen, hij is daar gauw klaar mee. Een keer of 10 zo'n disc vangen en dan is hij er al klaar mee.

Nu ik hem dagelijks zijn gehoorzaamheids oefeningen geef dan gaat het alleen thuis zijn ook goed samen met Kira. Helemaal alleen is nog erg lastig.

Op woensdagavond heb ik nu met Kira treibball les en Terry blijft dan bij mijn moeder thuis. Hij is dan dus niet helemaal alleen. Toch heeft hij hier al moeite mee. Het gaat wel iedere keer wat beter. Hij joelt dan wel even, maar nadat mijn moeder hem daarvoor een 'nee' geeft houdt hij daar mee op. We gaan dus verder op deze manier en als hij vooruit blijft gaan dan gaan we het wat moeilijker maken. Wel met hele kleine stapjes.

Qua gedrag los van de lijn is hij nu goed met zowel reuen als teven. De enige agressie die ik gezien heb was 1 keer noodweeragressie naar een drukke en opdringerige reu.

Ik ben benieuwd hoe het gaat als zijn hormonen weer terug komen. Ik hoop dat hij tegen die tijd weer voldoende vertrouwen heeft in zijn eigen lichaamstaal en in andere honden en dat hij dan niet bij voorbaat met agressie gaat reageren om andere honden weg te jagen.

grt Manja